Σάββατο 24 Ιανουαρίου 2015

Σαββατο 24 Ιανουαριου 2015


Στέλιος Ράμφος, ο Εθνικός Φιλόσοφος των καφενείων
Είναι Τρίτη βράδυ και ο Εθνικός μας Φιλόσοφος Στέλιος Ράμφος συνομιλεί με τον Άρη Πορτοσάλτε για τη σημασία των εκλογών της 25ης Ιανουαρίου. Οι εκλογές αυτές, κ. Πορτοσάλτε, μπορεί να αποδειχθούν εξίσου σημαντικές με τις εκλογές του 1920 (σ.σ.: πρόκειται για τις εκλογές που έχασε ο Βενιζέλος από τους φιλοβασιλικούς), που οδήγησαν στη Μικρασιατική Καταστροφή. Φοβερή φιλοσοφική ανάλυση! Οι εκλογές που έγιναν αμέσως μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, οι εκλογές του Εθνικού Διχασμού, με τους νεκρούς, τις φυλακές και τις διώξεις, ίσα κι όμοια με τις εκλογές που διεξάγονται το 2015 σε μια χώρα της Ε.Ε. Η διαπραγμάτευση της δανειακής σύμβασης, ίσα κι όμοια με τη Μικρασιατική Καταστροφή. Απολύτως αναμενόμενο από τον άνθρωπο που είπε δημοσίως ότι η χούντα άφησε μηδενικό δημόσιο χρέος, ενώ είχε αφήσει ξοπίσω της πάνω από 114 δισ. δραχμές. Στο ένα κανάλι ήταν ο Εθνικός μας Φιλόσοφος και στο άλλο ο Εθνικός μας Εταίρος. Έλεγε τα περί των εκλογών του 1920 ο Ράμφος στον Σκάι, τα έλεγε, την ίδια ώρα ακριβώς, και ο Ευάγγελος Βενιζέλος στον Αlpha, σύμπτωση συμπαντικών διαστάσεων, από εκείνες που μόνο ένας Πάολο Κοέλιο μπορεί να αποκρυπτογραφήσει. Λέγανε ακριβώς τα ίδια ο Στέλιος και ο Ευάγγελος, με τη διαφορά ότι ο Ευάγγελος θεωρεί ότι είναι η μετενσάρκωση του Ελευθέριου Βενιζέλου, στην τελευταία ομιλία του στο Σπόρτινγκ, ο Ευάγγελος θα εμφανιστεί με μαύρο σκουφάκι και λευκό υπογένειο. Είπε κι άλλα ο Ράμφος. Είπε ότι οι Έλληνες φταίνε οι ίδιοι για όσα παθαίνουν, το «όλοι μαζί τα φάγαμε» στη φιλοσοφική εκδοχή του, χωρίς την μπρουταλιτέ του Θεόδωρου Πάγκαλου. Το χειρότερο απ΄ όλα, κ. Πορτοσάλτε, είναι ότι δεν διδαχθήκαμε τίποτα από την κρίση, μείναμε ίδιοι κι απαράλλαχτοι, όπως ήμασταν το 2010. Αυτό είναι το, κατά Ράμφο, χειρότερο της κρίσης, ούτε η φτώχεια, ούτε η πείνα, ούτε οι αυτοκτονίες, ούτε ο ξενιτεμός. Οι Έλληνες έφταιξαν και πλήρωσαν, οι αμαρτωλοί τιμωρήθηκαν -δικαίως!- για τις πράξεις τους. Θα μπορούσες να το πεις και θρησκευόμενο νεοφιλελευθερισμό. Είπε κι άλλα ο Ράμφος. Είπε ότι η Αριστερά είναι καταδικασμένη να αποτύχει a priori, εκ φύσεως και αναποφεύκτως, διότι χωρίζει τους ανθρώπους, σε αντίθεση με την Κεντροδεξιά που τους ενώνει. Η Αριστερά χωρίζει και η Κεντροδεξιά ενώνει! Ελπίζω να μην τον άκουσε ο Βορίδης, που μια μέρα πριν ζητούσε από τους οπαδούς του να σηκώσουν τα τουφέκια των πατεράδων τους. Η Αριστερά χωρίζει τους ανθρώπους, διότι τους κατατάσσει σε τάξεις κοινωνικές, κάτι που ίσχυε μεν πριν από εκατό χρόνια, αλλά δεν ισχύει σήμερα. Και γιατί δεν ισχύει, κ. Ράμφο; Διότι σήμερα όλοι έχουν από ένα πεντόευρω και μπορούν να πάνε στην καλύτερη καφετέρια και να πιουν καφέ δίπλα στους πλούσιους! Αμήν. Οι Έλληνες παθαίνουν όσα παθαίνουν επειδή ξημεροβραδιάζονται στα καφενεία, λέει ο Στέλιος Ράμφος. Ξημεροβραδιάζονται στα καφενεία, περιμένοντας να καταφτάσει κάποια στιγμή ο κ. Ράμφος και να αρχίσει να ρητορεύει.
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Και ξαφνικά το ΒΗΜΑ «βάφτηκε» κόκκινο
Με τον Αλέξη Τσίπρα σε πρώτο...πρωθυπουργικό πλάνο σε ένα «βαθύ κόκκινο φόντο» κυκλοφορεί το ΒΗΜΑ της Κυριακής ολοκληρώνοντας μια ακόμη κυβίστηση του ΔΟΛ. Με τον Αλέξη Τσίπρα σε πρώτο...πρωθυπουργικό πλάνο και τις εξαγγελίες του για το «σχέδιο» του ΣΥΡΙΖΑ για την επόμενη μέρα, μέσα σε ένα βαθύ κόκκινο φόντο, κυκλοφορεί το ΒΗΜΑ της Κυριακής. Το πρωτοσέλιδο της εφημερίδας έρχεται να επιβεβαιώσει την ...ταχύτητα με την οποία ο Δημοσιογραφικός 'Ομιλος Λαμπράκη παραδοσιακά αλλάζει «σημαίες ευκαιρίας» πριν το επόμενο καράβι της εξουσίας, εμφανιστεί στον κάβο. Ο επιχειρούμενος εναγκαλισμός του συγκροτήματος με την «κυβέρνηση της Αριστεράς» έγινε δημόσιος στις αρχές του Ιανουαρίου όταν το ΒΗΜΑ της Κυριακής «πριμοδότησε» με επίσης πρωτοσέλιδο δημοσίευμα την «Ευκαιρία της Αριστεράς» κρίνοντας ως «ιστορικών διαστάσεων» την «πολιτική ανατροπή από ενδεχόμενη πρωτιά Τσίπρα». Στον ΔΟΛ τηρούν με θρησκευτική ευλάβεια τις παραδόσεις τους. Ακόμη και στις κυβιστήσεις. Που έχουν παρελθόν και μάλλον και μέλλον. Ωστόσο ο επιχειρούμενος εναγκαλισμός δεν βρίσκει πολύ πρόθυμους από την απέναντι πλευρά καθώς από τα ψηλά της Κουμουνδούρου δηλώνουν πως δεν έχουν καμία διάθεση για νέες αγάπες με τη μιντιακή διαπλοκή.
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Ραγδαίες εξελίξεις στο Μέγαρο Μουσικής - Παραιτήθηκε ο γενικός διευθυντής
Πλήθος ερωτημάτων εγείρει η αιφνιδιαστική παραίτηση του γενικού διευθυντή του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών, Γιώργου Δημαρά, λίγες ώρες πριν τη διενέργεια εθνικών εκλογών. Σύμφωνα με τις πληροφορίες που έχουν δει μέχρι στιγμής το φως της δημοσιότητας, ο Γιώργος Δημαράς υπέβαλε την παραίτηση του στο διοικητικό συμβούλιο του Μεγάρου, το απόγευμα της Πέμπτης (22/01/2015), επικαλούμενος προσωπικούς λόγους. Σύμφωνα με τις ίδιες πληροφορίες, χρέη γενικού διευθυντή θα εκτελεί προσωρινά ο ίδιος ο πρόεδρος του Μεγάρου Μουσικής, Ιωάννης Μάνος. Θυμίζουμε ότι, πριν από λίγους μήνες, το Μέγαρο Μουσικής με ειδική τροπολογία που πέρασαν τα υπουργεία Πολιτισμού και Οικονομικών κατάφερε να παγώσει τα χρέη του και να πάρει και φορολογική ενημερότητα! Επίσης, θυμίζουμε ότι επειδή τα δάνεια του Μεγάρου (ύψους 229 εκατ. ευρώ) είχαν ληφθεί με εγγυητή το ελληνικό δημόσιο, με απόφαση των Γιάννη Στουρνάρα και Πάνου Παναγιωτόπουλου (που ήταν υπουργοί Οικονομικών και Πολιτισμού αντίστοιχα) το κράτος είχε αναλάβει από εδώ και στο εξής την αποπληρωμή των δανείων για να μην κλείσει το ίδρυμα! Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει δεσμευτεί ότι ως κυβέρνηση θα επανεξετάσει τόσο τον τρόπο με τον οποίο πήρε τα δάνεια το Μέγαρο Μουσικής, όσο και τις «αμαρτωλές» παραχωρήσεις που έκανε η συγκυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου προς το ίδρυμα και ότι θα στείλει στη δικαιοσύνη τους υπεύθυνους.
σχολιο.- .....να ανοίξουμε το μέγαρο στον απλό λαο με φθηνά εισητήρια όσο κ λαϊκές παραστάσεις μουσικών έργων .....λαμογια φτιαξατε ανάκτορα για την ψυχαγωγια 100 οικογένειων κ υποχρεωσατε να τα πληρώσουν τα 10.000.000 έλληνες .....
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Ένα σύντομο βιογραφικό του πιο άχρηστου και ανεπάγγελτου πρωθυπουργού όλων των εποχών
Η Νέα Δημοκρατία είναι ένα κόμμα με αρχές και αξίες που φροντίζει για την επαγγελματική αποκατάσταση των γόνων του πριν καν καλά καλά αποφοιτήσουν από το πανεπιστήμιο και το έχει δείξει πάρα πολλές φορές. Η Ντόρα Μπακογιάννη, ο Κώστας Μπακογιάννης, ο Κυριάκος Μητσοτάκης, ο Μιλτιάδης Βαρβιτσιώτης, η Όλγα Κεφαλογιάννη, ο Μανώλης Κεφαλογιάννης, ο Κώστας Καραμανλής, ο Μιχάλης Λιάπης, είναι μόνο μερικά από τα παραδείγματα. Το ρεκόρ αποκατάστασης πάντως επάξια κερδίζει ο Αντώνης Σαμαράς.
Παρατηρώντας τους προγόνους και την πολιτική (δηλαδή και επαγγελματική) εξέλιξη του Αντώνη Σαμαρά, έρχεται στο νου η σουρεαλιστική δήλωση του Κυριάκου Μητσοτάκη πριν λίγες βδομάδες σε κάποιο πάνελ. «Δεν με ενδιαφέρει αν είναι άθεος ο Τσίπρας, με ενδιαφέρει αν έχει κολλήσει κανένα ένσημο στη ζωή του». Ναι, ναι... ο Κυριάκος το 'πε αυτό! Όσο αστείο κι αν φαίνεται.
Μίνι βιογραφικό Αντώνη Σαμαρά - Γεννήθηκε το 1951 από μπαμπά μεγαλοκαρδιολόγο και διευθυντή του Ευαγγελισμού. - Από την πλευρά του πατέρα του, είναι ανιψιός του παλιού βουλευτή Μεσσηνίας της ΕΡΕ, Γεωργίου Σαμαρά. - Από την πλευρά της μητέρας του, είναι εγγονός του παλιού βενιζελικού βουλευτή Θεσσαλονίκης και υπουργού Αλέξανδρου Ζάννα. - Είναι δισέγγονος της συγγραφέως Πηνελόπης Δέλτα και τρισέγγονος του Εμμανουήλ Μπενάκη. - Η γιαγιά του, Βιργινία Ζάννα, διεκδίκησε τον τίτλο της πρώτης ελληνίδας βουλευτού. - Αποφοίτησε το 1969 από το Κολλέγιο Αθηνών (συνιδρυτής του κολλεγίου ήταν ο Στέφανος Δέλτα, σύζυγος της Πηνελόπης Δέλτα και προγιαγιάς του). - Μετά το Κολλέγιο Αθηνών μετέβει στο Άμχερστ της Μασαχουσέτης όπου και σπούδασε Οικονομικά και έπειτα στο Χάρβαρντ όπου και έκανε μεταπτυχιακό στην Διοίκηση Επιχειρήσεων (κάπου μέσα σε αυτή την χρονική περίοδο βρίσκεται και η πολυσυζητημένη πιτσαρία και οι πίτσες που έσκιζαν). - Το 1975 και σε ηλικία 24 ετών, επιστρέφει στην Ελλάδα από την Αμερική και γίνεται από τα ιδρυτικά μέλη της ΟΝΝΕΔ. - Το 1977 και σε ηλικία 26 ετών εκλέγεται βουλευτής και γίνεται ο νεώτερος βουλευτής στην ιστορία του ελληνικού κοινοβουλίου. - Παραμένει βουλευτής για 19 συνεχόμενα έτη! Από το 1977 έως το 1996. - Από το 1996 έως το 2004 δεν κάνει τίποτα και απλά κάθεται στο σπίτι του εξαιτίας της γνωστής διένεξης με τον Μητσοτάκη που τον οδήγησε εκτός Νέας Δημοκρατίας, και αφού στις εκλογές του 1996 το κόμμα που ίδρυσε, η Πολιτική Άνοιξη, δεν κατορθώνει να μπει στη βουλή. - Το 2004 επιστρέφει στην ΝΔ και διορίζεται ευρωβουλευτής μέχρι το 2007. - Το 2007 ξαναεκλέγεται βουλευτής, και το 2009 γίνεται από τον Καραμανλή Υπουργός Πολιτισμού. - Την ίδια χρονιά εγκαινιάζει το Μουσείο Ακρόπολης ως Υπουργός Πολιτισμού όπου και διορίζει σε αυτό την μισή Μεσσηνία στο γνωστό σκάνδαλο. Ολοκληρώνοντας την ανάγνωση του βιογραφικού του "αυτοδημιούργητου" ΗΓΕΤΗ, το παρακάτω βίντεο μπορεί να θεωρηθεί και ως το κερασάκι στην τούρτα της κωμικοτραγικής κατάστασης με τα τζάκια και τους πολιτικούς ανεπάγγελτους γόνους που μας κυβερνούν, και ιδιαιτέρως αυτού του κουτσαβάκη που παριστάνει τον πρωθυπουργό και εξυπηρετεί συμφέροντα εργολάβων και τραπεζίτων.
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ΖΗΤΕΙΤΑΙ Ο …. ΑΝΘΡΩΠΟΣ
Νόμιζα πως ήμουνα γατί και ήξερα όλα τα σπουδαία στη ζωή. Κάτι σαν αυτούς τους τύπους που κοιτάνε με νόημα τους πιτσιρικάδες και μουρμουρίζουν «τι να σου διηγούμαι τώρα…». Τόσο μου ‘κοβε. Ώσπου ήρθα αντιμέτωπος με τη σκληρή πραγματικότητα, την αδυσώπητη που λένε και στα δελτία, και μπήκα στη θέση μου. Γιατί είναι σκληρή πραγματικότητα, είναι αδυσώπητη, να βλέπεις ανθρώπους φτωχούς να δίνουν από τα λεφτά που δεν έχουν και από τον χρόνο που δεν τους περισσεύει για να φροντίσουν ανθρώπους ακόμη πιο φτωχούς και ταλαιπωρημένους. Αυτό ακριβώς που κάνουν τα παιδιά της κοινωνικής κουζίνας «Ο Άλλος Άνθρωπος» εδώ και τρία χρόνια. Κάθε Κυριακή συμβαίνει μπροστά στα Προσφυγικά της Λεωφόρου Αλεξάνδρας. Φτάνουν εκεί το μεσημεράκι κάποιοι κύριοι και κάποιες κυρίες με ένα καζάνι στρατιωτικού τύπου, με προμήθειες σε τρόφιμα, με κάτι πλαστικά βυτία γίγας γεμάτα νερό, με μια φιάλη υγραερίου, με τρία τραπέζια πτυσσόμενα, με αυτά τα αλουμινένια τα κουτάκια που δίνουν οι μοντέρνες μανάδες στα παιδιά τους αντί για τάπερ. Και στρώνονται στη δουλειά.Ξεφλούδισμα λαχανικών, κόψιμο κρεμμυδιών, άναμμα φωτιάς, ανακάτεμα ζυμαρικών, μαγειρική φουλ, εκεί μπροστά στα μάτια σου. Και μπροστά στα μάτια κάποιων, μικρών και μεγάλων που περιμένουν με λαχτάρα για ένα γεύμα της προκοπής. Ίσως για το μοναδικό γεύμα της προκοπής όλης της εβδομάδας. Βρέθηκα χθες Κυριακή εκεί στα Προσφυγικά, μαζί με ένα ξένο τηλεοπτικό συνεργείο.Ήρθαν να καλύψουν εκλογές στην Ελλάδα, ψάξανε και για άλλα θέματα πιο κοινωνικά, ζήτησαν μια βοήθεια, γιατί όχι; «Θέλουμε να φιλμάρουμε ένα συσσίτιο», μου είπαν,ρώτησα μια φίλη που ξέρει απ’ αυτά, με προσανατόλισε καταλλήλως. Πήγαμε νωρίς, γύρω στη μία και κάτι, είδαμε έναν νεαρό στα σκαλιά μπροστά στα κτίρια. Εδώ είναι η κοινωνική κουζίνα; Εδώ είναι η κοινωνική κουζίνα, σε λίγο έρχονται οι υπόλοιποι. Μας έδωσε να διαβάσουμε το φυλλάδιό τους: «Είναι μια κίνηση αλληλεγγύης και ένδειξης αγάπης προς τους συνανθρώπους μας, με την ελπίδα να αφυπνιστούν συνειδήσεις και να γίνουν και άλλες παρόμοιες δράσεις από άλλου ανθρώπους και ομάδες. Δεν κάνουμε “φιλανθρωπία”, ούτε “ελεημοσύνη”, με την σημερινή έννοια των λέξεων. Μαγειρεύουμε ζωντανά, τρώμε όλοι μαζί και ζούμε όλοι μαζί.» Αληθές από την πρώτη ως την τελευταία λέξη. Γιατί το είδα και το διαπίστωσα μπροστά στα μάτια μου. Είδα ανθρώπους που τους έχει χτυπήσει η ζωή, που έχουν χάσει τις δουλειές τους, που έχουν χάσει τα σπίτια τους, να προσφέρουν αυτά τα ελάχιστα που τους έχουν απομείνει για να βοηθήσουν κάποιους άλλους που βρίσκονται σε ακόμη χειρότερη μοίρα. Που υποφέρουν πιο πολύ απ’ όλους μας και είναι στο τελευταίο το σκαλί. Αν βλέπατε, όπως είδα εγώ, έναν παππού με δάκρυα τα μάτια να παραλαμβάνει τη μακαρονάδα του και να ρωτάει με όλη την ελπίδα του κόσμου «θα είστε εδώ και την άλλη εβδομάδα;», θα με καταλαβαίνατε. Θα καταλαβαίνατε, όπως είπε και μία από τις κυρίες της κοινωνικής κουζίνας στο ξένο συνεργείο, ότι «χωρίς αγάπη και αλληλεγγύη δεν είμαστε τίποτα». Και ότι δεν έχει τόση σημασία η ψήφος κάθε τέσσερα χρόνια για να καθαρίσει η συνείδηση. Δεν έχει σημασία γαμώ το μπελά μου, πώς να το πω; Θέλει προσφορά και αγωνία και αυταπάρνηση καθημερινή. Αλλιώς καλύτερα να μην βλέπουμε τον ήλιο και να μην αναπνέουμε τον αέρα. Υ.Γ. 1: Δεν ξέρω τι πιστεύετε εσείς για τους οργανωμένους οπαδούς του ποδοσφαίρου, αλλά εγώ ως σπλήνα Παναθηναϊκός χάρηκα πολύ όταν είδα παιδιά της Θύρας 13 να βοηθάνε στην κοινωνική κουζίνα.
Υ.Γ. 2: Αν θέλετε να βοηθήσετε κι εσείς, ορίστε τα στοιχεία: Κοινωνική κουζίνα, Πλαταιών 55 και Παραμυθίας, Μεταξουργείο. e-mail: oallosanthropos@gmail.com, τηλ.: 6940-882355.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Τι γίνεται με μετακίνηση PasseLirve #ContraTarifa της Βραζιλίας; Βίντεο από τις τελευταίες εβδομάδες διαδήλωση στο Σάο Πάολο. Η 4η συνεχή Παρασκευή διαμαρτυρίας στη Βραζιλία κατά την άνοδο στις τιμές των μεταφορών είναι σήμερα στο Σάο Πάολο.
Για το ότι οι φτωχοί δεν μπορούν πια ούτε καν να μπουν στα λεωφορεία λόγω των αυξήσεων στα εισιτήρια φταίει προφανώς το Βραζιλιάνικο ΚΚ που δεν μπαίνει στην αριστερή κυβέρνηση της Βραζιλίας για να στηρίξει τους αριστερούς εκεί μέσα στον σκληρό αγώνα που δίνουν να μη γίνουν δεξιοί...
Και υπόψη το ΒΚΚ είναι ένα μικρό κόμμα, το μόνο που έμεινε μετά την αυτοδιάλυση στις αρχές της δεκαετίας του '90 (το να είχαν πάρει οι "ανανεωτές") και μετά να είχαν μείνει λίγοι που να το είχαν επανασυστήσει. Στην κυβέρνηση συμμετέχουν και οι ανανεωτές του πρώην ΒΚΚ λοιπόν αλλά ΚΑΙ οι μαοϊκοί του ΚΚΒ περικαλώ που πρέσβευαν κάποτε τον ένοπλο αγώνα και είχαν ευαγγέλιο τον Μαριγκέλα!
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Ο βοριδης, μας ζητάει να του επιτρέπουμε να τιμάει την ιστορία της παράταξής του, όπως αυτός μας επιτρέπει να τιμούμε την ιστορία της δικής μας πολιτικής καταγωγης Χάρη μας κάνεις ρε φίλε; Απορώ όμως,όταν ο Βοριδης χρησιμοποιει στην επιχειρηματολογια του, για να υπερασπιστεί τις εμφυλιοπολεμικες του κορώνες, τους μαυροσκουφηδες του Αρη, δεν του λέει κανένα στέλεχος του ΚΚΕ ότι ο Άρης και το ΚΚΕ πολέμησε τους Γερμανούς, όταν την ίδια ώρα οι πολιτικοί πρόγονοι του Βοριδη συνεργαζόταν με τους Γερμανούς.
Σχολιο.- Γιατί πότε τίμησε τον Άρη το ΚΚΕ ;;
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Το ένα τρίτο των εργαζομένων στην "απλήρωτη" εργασία
Τι δείχνουν τα στοιχεία του Ινστιτούτου Εργασίας της ΓΣΕΕ για τον ενεργό πληθυσμό της Ελλάδας
Ιανουάριος 24 2015 11:26
Γιγαντώνεται η απλήρωτη εργασία στην Ελλάδα. Σύμφωνα με στοιχεία των ελεγκτικών αρχών και του Ινστιτούτου Εργασίας της ΓΣΕΕ που παρουσιάζουν τα dikaiologitika.gr, περίπου 1.200.000 εργαζόμενοι, το 1/3 του οικονομικά ενεργού πληθυσμού, μένουν απλήρωτοι από 3 έως 15 μήνες. Σε επίπεδο κλάδων, τα μεγαλύτερα προβλήματα εντοπίζονται στην καθαριότητα, στη ναυτιλία, στο λιανεμπόριο, στον τύπο, στα κόμματα, ακόμα και στον τουρισμό, παρά το ρεκόρ αφίξεων που καταγράφηκε την προηγούμενη χρονιά. Το φαινόμενο ευνοείται από την τεράστια ανεργία, την αποδυνάμωση των ελεγκτικών Αρχών, την απορύθμιση των εργασιακών σχέσεων, αλλά και την χρηματοδοτική ασφυξία των επιχειρήσεων λόγω των ανεξόφλητων οφειλών του Δημοσίου ύψους 4,5 δισ. ευρώ. Σχετική ερώτηση, απηύθυναν στην αρμόδια ευρωπαϊκή επιτροπή, οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, Γ. Κατρούγκαλος, Κ. Κούνεβα, Κ. Χρυσόγονος και Σ. Σακοράφα. Ας σημειωθεί ότι, με βάση την Οδηγία 2011/7/ΕΕ για την καταπολέμηση των καθυστερήσεων πληρωμών, επιβάλλεται η πληρωμή εντός 30 -ή σε εξαιρετικές περιπτώσεις 60- ημερολογιακών ημερών, ακριβώς για να προστατευθούν οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις και οι θέσεις εργασίας που διασφαλίζουν.
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Βραζιλία: Δακρυγόνα και επεισόδια για την αύξηση της τιμής των εισιτηρίων στις συγκοινωνίες
Επεισόδια διαδηλωτών και αστυνομικών στο Σάο Πάολο κατά τη διάρκεια διαμαρτυρίας για την αύξηση της τιμής του εισιτηρίου στις δημόσιες μεταφορές
Ιανουάριος 24 2015 11:27
Με τη χρήση δακρυγόνων και σφαιρών από καουτσούκ η αστυνομία του Σάο Πάολο διέλυσε μια ακόμη διαδήλωση διαμαρτυρίας ενάντια στην αύξηση της τιμής του εισιτηρίου στις δημόσιες μεταφορές. Σύμφωνα με τους διοργανωτές στη συγκέντρωση μετείχαν περισσότεροί από 15.000 άνθρωποι, ενώ η αστυνομία κατέβασε τον αριθμό τους μόλις στους 1.200. Τρεις άνθρωποι τραυματίστηκαν στα επεισόδια, σύμφωνα με τις αναφορές των τοπικών μέσων ενημέρωσης. Ανάμεσα στους τραυματίες είναι και ένας δημοσιογράφος που κάλυπτε τα γεγονότα ενώ τέσσερις διαδηλωτές συνελήφθησαν. Οι αρχές κινητοποίησαν πάνω από 1.100 αστυνομικούς για να διαλύσουν την συγκέντρωση διαμαρτυρίας που έγινε με πρωτοβουλία του κινήματος «Passe Livre», που απαιτεί την ύπαρξη δωρεάν μεταφορών. Στις 10 Ιανουαρίου, μια παρόμοια κίνηση είχε συγκεντρώσει περίπου 30.000 άτομα στο Ρίο ντε Τζανέιρο και το Σάο Πάολο, σύμφωνα με τους διοργανωτές. Η τιμή του εισιτηρίου στοα λεωφορεία από τις αρχές Ιανουαρίου στο Σάο Πάολο αυξήθηκε από 3 ρεάλ σε 3,50 ρεάλ ( περίπου 1,2 ευρώ) ενώ ο πληθωρισμός στη διάρκεια του έτους ήταν 6,4%. Τον Ιούνιο του 2013, κατά τη διάρκεια της διεξαγωγής του Κυπέλλου Συνομοσπονδιών, η Βραζιλία είχε συγκλονιστεί από μαζικές διαδηλώσεις με κυρίαρχο αίτημα καλύτερες δημόσιες υπηρεσίες.
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Το κράτος να γίνει εργοδότης της ύστατης καταφυγής...
Σχέδιο εκτάκτου ανάγκης που αναθέτει στο κράτος τον ρόλο του «εργοδότη ύστατης καταφυγής» για την αντιμετώπιση της ανεργίας έχει επεξεργαστεί η Ράνια Αντωνοπούλου, που είναι στη δεύτερη θέση του ψηφοδελτίου Επικρατείας του ΣΥΡΙΖΑ. Σε πρώτη φάση το Δημόσιο, σύμφωνα με την κ. Αντωνοπούλου θα κληθεί να σηκώσει, προσωρινά τουλάχιστον, το βάρος για τη δημιουργία νέων επιδοτούμενων θέσεων, έως ότου επανεκκινηθεί ο ιδιωτικός τομέας. Στόχος δεν είναι η δημιουργία «παραδοσιακών» θέσεων εργασίας σε υπουργεία και άλλους δημόσιους οργανισμούς αλλά η υλοποίηση δράσεων που θα αναβαθμίζουν το επίπεδο ζωής. Οι θέσεις που προβλέπεται να «ανοίξουν» θα λειτουργούν συμπληρωματικά με τον ιδιωτικό τομέα και όχι ανταγωνιστικά προς αυτόν. Σημειώνεται πως οι θέσεις αυτές δεν θα έχουν μόνιμο χαρακτήρα αλλά θα αποτελέσουν το πρώτο βήμα για την αντιμετώπιση της ανεργίας. Αντίστοιχα προς αυτό «μοντέλα» έχουν εφαρμοστεί σε αρκετά κράτη, όταν διαπιστώθηκε πως ο βασικός κανόνας της προσφοράς και της ζήτησης δεν βρίσκει αποδοχή στην αγορά εργασίας.
Η μελέτη
To πως το κράτος μπορεί να αποτελέσει τον «εργοδότη ύστατης καταφυγής» και να διασφαλίσει τις θέσεις εργασίας (job guarantee) καταγράφεται σε μελέτη που έχει επιμεληθεί για το Ινστιτούτο Levy η Ράνια Αντωνοπούλου. Σημειώνεται πως μέχρι πρόσφατα η Ρ. Αντωνοπούλου ήταν ειδικός σύμβουλος για τα μακροοικονομικά αλλά και για θέματα ισότητας στα Ηνωμένα Εθνη, ενώ έχει εκπονήσει μελέτες για το Διεθνές Γραφείο Εργασίας (International Labour Office) αλλά και το Ινστιτούτο Εργασίας της ΓΣΕΕ. Το βασικό σενάριο προβλέπει τη δημιουργία 300.000 θέσεων εργασίας από το κράτος, με αποτέλεσμα να «ανοίξουν» εμμέσως και 120.000 θέσεις εργασίας στον ιδιωτικό τομέα. Δηλαδή συνολικά θα δημιουργηθούν περίπου 420.000 θέσεις εργασίας, εξέλιξη που θα οδηγήσει στην ουσιαστική μείωση του ποσοστού της ανεργίας. Μιλώντας στην «Οικονομία», η Ράνια Αντωνοπούλου χαρακτηριστικά τονίζει πως «δεν πρέπει να γίνεται επικάλυψη των θέσεων εργασίας που θα δημιουργηθούν στο Δημόσιο με τον ιδιωτικό τομέα. Στόχος είναι η κάλυψη κοινωνικών και αναπτυξιακών αναγκών και η διασύνδεση των πεδίων. Για τον σκοπό αυτόν απαιτείται διαβούλευση με τον κόσμο και με όλους τους εμπλεκόμενους κοινωνικούς φορείς». Για παράδειγμα σε περιοχές που κυριαρχεί το μπετόν θα μπορούσαν οι νέες θέσεις εργασίας να συμβάλουν στη δημιουργία χώρων πρασίνου (πάρκα, πράσινες ταράτσες κ.ά.). Βάρος θα πέσει και στην υλοποίηση δράσεων για τη στήριξη αδύναμων κοινωνικά στρωμάτων (π.χ. πρόγραμμα βοήθεια στο σπίτι). Οι θέσεις θα είναι πλήρους απασχόλησης -αλλά όχι μόνιμες- και φυσικά θα παρέχεται ασφαλιστική κάλυψη. Η διάρκεια του προγράμματος διασφάλισης θέσεων εργασίας (job guarantee) θα καθοριστεί από τα συναρμόδια υπουργεία, ενώ σε άλλες χώρες που έχουν εφαρμοστεί ανάλογες δράσεις κυμαίνεται από 5 έως 12 μήνες. Το κόστος για την υλοποίηση των συγκεκριμένων δράσεων υπολογίζεται σε 2,8 με 3 δισεκατομμύρια ευρώ. Ωστόσο στην πράξη αυτό το ποσό μειώνεται τουλάχιστον κατά 45% αν ληφθούν υπόψη τα έσοδα των ταμείων από εισφορές και του κράτους από άμεσους και έμμεσους φόρους. Επομένως το πραγματικό κόστος για την υλοποίηση αυτών των δράσεων πέφτει στο 1,5 δισεκατομμύριο ευρώ. Οπως τονίζει η Ράνια Αντωνοπούλου, τα χρήματα αυτά θα μπορούσαν να βρεθούν καταρχήν από την αξιοποίηση πόρων του ΕΣΠΑ (π.χ. αναδιανομή κονδυλίων μετά από συμφωνίες). Επίσης θα μπορούσε να συζητηθεί «η έκδοση ομολόγων ειδικού σκοπού για την ανεργία, τα οποία θα απευθύνονται και στην ομογένεια, η οποία με μια σειρά πρωτοβουλιών έχει δείξει την αλληλεγγύη και τη συμπαράστασή της». Ρόλο - κλειδί διαδραματίζει και η αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής, προκειμένου να αυξηθούν τα δημόσια έσοδα. Οπως ήδη αναφέρθηκε, πρόκειται για μια βραχυπρόθεσμη δράση, καθώς ο πραγματικός στόχος είναι να δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας από επενδύσεις. «Εχουμε αντιμετωπίσει και θα αντιμετωπίσουμε έναν δύσκολο δρόμο. Η Ελλάδα έχει μπει σε μια τρομερή οικονομική ύφεση, αλλά πρέπει να αφήσουμε τον φόβο και να δούμε κατάματα τις ανάγκες της κοινωνίας. Πρέπει να βγούμε από το ατομικιστικό εγώ και να περάσουμε στο συλλογικό εμείς, που θα οδηγήσει σε ένα διαφορετικό αύριο», τονίζει χαρακτηριστικά η Ράνια Αντωνόπουλου. Η... κινητοποίηση του κράτους για τη δημιουργία θέσεων εργασίας εφαρμόστηκε στην Αμερική το διάστημα 1929-1933 για να αντιμετωπιστεί η μεγάλη ύφεση.
Οι εφαρμογές
Το «μοντέλο» αυτό εφαρμόστηκε και το 2008, με τις ΗΠΑ να δαπανούν μέσα σε μία διετία το 5% του ΑΕΠ για τη δημιουργία 12μηνων θέσεων εργασίας. Στην Κίνα το ποσό έφτασε το 14% του ΑΕΠ και το πρόγραμμα δημιουργίας θέσεων εργασίας είχε τριετή διάρκεια. Χαρακτηριστική περίπτωση αποτελεί και η Χιλή, όπου υπάρχει αυτόματος μηχανισμός για τη δημιουργία θέσεων εργασίας όταν το επίπεδο ανεργίας είναι κατά 2% αυξημένο σε σχέση με την προηγούμενη διετία. Μάλιστα ο μηχανισμός αυτός ενεργοποιείται αυτομάτως χωρίς να απαιτείται κάθε φορά έγκριση από τη Βουλή. • Δεν πρέπει να γίνεται επικάλυψη των θέσεων εργασίας που θα δημιουργηθούν στο Δημόσιο με τον ιδιωτικό τομέα. Στόχος είναι η κάλυψη κοινωνικών και αναπτυξιακών αναγκών και η διασύνδεση των πεδίων • Τα χρήματα θα μπορούσαν να βρεθούν καταρχήν από την αξιοποίηση πόρων του ΕΣΠΑ, ενώ θα μπορούσε να συζητηθεί η έκδοση ομολόγων ειδικού σκοπού για την ανεργία, τα οποία θα απευθύνονται και στην ομογένεια
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΠΡΟΕΚΛΟΓΙΚΗ ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΗ ΡΟΔΟ Καμμένος: Είμαστε οι μόνοι που δεν γονατίσαμε
Σφοδρή επίθεση σε Νέα Δημοκρατία και ΠΑΣΟΚ, αλλά και «σε όλους όσοι γονάτισαν και πρόδωσαν τους ψηφοφόρους που τους ανέδειξαν και το κόμμα των Ανεξαρτήτων Ελλήνων», εξαπέλυσε απόψε Παρασκευη από τη Ρόδο ο πρόεδρος των ΑΝΕΛ Πάνος Καμμένος. Στην ομιλία του στο Ακταίον της Ρόδου, ο κ. Καμμένος είπε ότι Νέα Δημοκρατία και ΠΑΣΟΚ αποτελούν τη συμμορία του κολεγίου που βούλιαξε τη χώρα μας. Σε κάποια αποστροφή του λόγου του ανέφερε: «Μας πολεμήσανε, μας πετάξανε λάσπη, μας εκβιάσανε, εξαγοράσανε κάποιους, άλλους τους έκαναν να γίνουν αποστάτες και άλλους που δεν αντέξανε τους έκαναν να εξευτελιστούν μπροστά στο λαό που τους ψήφισε. Δώδεκα παλικάρια όμως έμειναν όρθια. Οι μόνοι που δεν γονατίσαμε ήμασταν εμείς». Έκανε, μάλιστα, ειδική αναφορά στην πρώην βουλευτή Δωδεκανήσου του κόμματος του, Μίκα Ιατρίδη, η οποία τώρα είναι υποψήφια με τη Νέα Δημοκρατία. Στη συνέχεια έκανε εκτενή αναφορά στο πρόγραμμά του κόμματος για τα νησιά, σημειώνοντας ότι στόχος είναι να μειωθεί ο ΦΠΑ στον τουρισμό στο 5%. Ο πρόεδρος των Ανεξάρτητων Ελλήνων αναφέρθηκε, επίσης, σε θέματα υγείας και συγκοινωνίας στα νησιά, σημειώνοντας ότι οι νησιωτικές κοινωνίες αποτελούν για το κόμμα του προτεραιότητα. Παρουσιάζοντας, τέλος, τους υποψηφίους στα Δωδεκάνησα σημείωσε: «Αυτά είναι τα παιδιά που είναι άξια, οι υποψήφιοί μας, χωρίς εξαρτήσεις και χωρίς να μοιράζουν πεντακοσάρικα».
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ΑΜΕΝΤΙ ΚΟΥΛΙΜΠΑΛΙ Αποτεφρώθηκε ο τρίτος δράστης των επιθέσεων στο Παρίσι
Ο τρίτος δράστης των τρομοκρατικών επιθέσεων του Παρισιού, ο Αμεντί Κουλιμπαλί, που σκότωσε μια αστυνομικό και τέσσερις Εβραίους ομήρους σε ένα σουπερμάρκετ, ενταφιάστηκε σήμερα διακριτικά σε ένα νότιο προάστιο της γαλλικής πρωτεύουσας, σύμφωνα με συγκλίνουσες πηγές. Η σορός του Κουλιμπαλί αποτεφρώθηκε στο τμήμα του νεκροταφείου του Τιέ που προορίζεται για τους μουσουλμάνους, αφού το Μαλί, η χώρα απ' όπου κατάγεται η οικογένειά του, δεν τη δέχθηκε. Μεγάλη δύναμη της αστυνομίας είχε αναπτυχθεί στο σημείο και μόνο «μερικά μέλη» της οικογένειας του Κουλιμπαλί, του μόνου αγοριού μιας οικογένειας με δέκα παιδιά, ήταν παρόντα, επεσήμανε μια αστυνομική πηγή. Ο Αμεντί Κουλιμπαλί σκοτώθηκε στις 9 Ιανουαρίου στο Παρίσι κατά τη διάρκεια της αστυνομικής επιχείρησης για την απελευθέρωση των ομήρων που κρατούσε σε ένα εβραϊκό σουπερμάρκετ, όπου σκότωσε τέσσερις ανθρώπους. Την προηγουμένη είχε σκοτώσει μια αστυνομικό στο νότιο Παρίσι. Ο τάφος του είναι ανώνυμος, όπως και εκείνοι των Σέριφ και Σάιντ Κουασί, δραστών της επίθεσης εναντίον της γαλλικής, σατιρικής εφημερίδας Charlie Hebdo. Τα αδέλφια Κουασί αποτεφρώθηκαν το προηγούμενο Σαββατοκύριακο στο Ζενεβιγέ και το Ρεμ, προάστια του Παρισιού.
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Η ΧΩΡΑ ΕΙΝΑΙ ΓΚΡΕΜΙΣΜΕΝΗ ΚΑΙ ΒΑΘΙΑ ΠΛΗΓΩΜΕΝΗ!
Σε μία χώρα που από το 2009 «βογκά» οικονομικά, υπάρχει ανθρωπιστική κρίση; Σε μια χώρα γκρεμισμένη και βαθιά πληγωμένη, είναι δυνατό να συμβαίνει κάτι τέτοιο; Είναι σα να ρωτάς για το χαλασμένο ψυγείο στο Μαξίμου και στα πέριξ. Μέσα φυλάσσεται ένα μπουκάλι γάλα. Λες να είναι φρέσκο;
http://www.newsbomb.gr/ekloges/ethnikes-ekloges/story/547717/ekloges-2015-h-xora-einai-gkremismeni-kai-vathia-pligomeni#ixzz3PkBiGUbW
Η λογική υποβαθμίζω την ύπαρξη ανθρωπιστικής κρίσης πρώτον γιατί δε με συμφέρει και δεύτερον για να τη χρεώσω μετέπειτα ως κακούργημα με στοιχεία εθνικής προδοσίας σε όποιον με διαδεχθεί, ήταν κυρίαρχη τον τελευταίο χρόνο σε κομματικά επιτελεία τα οποία πρωταγωνίστησαν στην εξουσία της χώρας -και όχι μόνον- τα τελευταία χρόνια, με αποκορύφωμα την προεκλογική περίοδο. Βέβαια, υπάρχουν και κάποιοι οι οποίοι πιστεύουν ότι σε μία χώρα που βρίσκεται σε οικονομική ασφυξία από το 2009, είναι υπερβολικό να μιλάμε για ανθρωπιστική κρίση. Σα να λένε ότι σε ένα χαλασμένο ψυγείο, το γάλα διατηρείται φρέσκο! Είναι μία λογική η οποία συμπεριφέρθηκε ατιμωτικά στην ελληνική κοινωνία με κίνδυνο να την δηλητηριάσει. Ή όπως αλλιώς έγραφε το γερμανικό περιοδικό Focus το καλοκαίρι του 2013, για ποιο ελληνικό success story μιλάμε; Εδώ υπάρχει μία «ψεύτικη ιστορία επιτυχίας». Τον Ιανουάριο του 2012, ο πρωθυπουργός Α. Σαμαράς σε συνέντευξη του στη γερμανική Bild υποστήριζε πως στόχος της ελληνικής κυβέρνησης είναι να «μετατρέψει τη χώρα από ένα άσχημο παράδειγμα γεμάτο με προβλήματα, σε υπόδειγμα οικονομίας». Είμαστε στο 2015, και; Έλεγε και κάτι άλλο τότε: «Έχουν γίνεται τα πάντα ώστε να αποτραπεί μία ανθρωπιστική κρίση στη χώρα». Ναι, γέμισε το χαλασμένο ψυγείο με παγάκια για να μην ξινίσει το γάλα! Μα οι ίδιοι οι μηχανισμοί της πολιτείας, δεν περιγράφουν κάτι άλλο από ανθρωπιστική κρίση.
Στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ για το 2013
• 3.903.800 άνθρωποι βρίσκονταν σε κίνδυνο φτώχειας ή κοινωνικού αποκλεισμού (35,7%). • Τι σημαίνει φτώχεια για την στατιστική; • Ετήσιο εισόδημα κατ' άτομο εκεί γύρω στα πέντε χιλιάρικα. Δηλαδή, ίσα που μπορείς να ξοδέψεις 13,5 ευρώ την ημέρα. Χωρίς φυσικά να υπολογίζεται σε αυτό οι πάγιες υποχρεώσεις επιβίωσης και φυσικά οι υποχρεώσεις προς το κράτος. Τον περασμένο Δεκέμβρη ο Συνήγορος για τα Δικαιώματα του Παιδιού, Γ. Μόσχος έδωσε στην Ειδική Μόνιμη Επιτροπή Ισότητας Νεολαίας και Δικαιωμάτων του Ανθρώπου στη Βουλή, στοιχεία τα οποία αν δεν τα είχε καταθέσει ο Συνήγορος, μπορεί και να νόμιζαν κάποιοι ότι επρόκειτο για... αντιπολιτευτικό troll. Σύμφωνα, λοιπόν, με αυτά το 40% των παιδιών στην Ελλάδα βρίσκεται ενώπιον του κοινωνικού αποκλεισμού και της φτώχειας. Την περίοδο εκείνη σε συνέντευξη Τύπου, ο Ευρωπαίος Επίτροπος για την Οικονομία Πιέρ Μοσκοβισί υποστήριζε πως: «Αντίθετα με ό,τι λέγεται, η ανθρωπιστική κρίση δεν προκλήθηκε από την Ευρώπη. Είμαι σίγουρος πως αν δεν ήμασταν αλληλέγγυοι στην Ελλάδα, η κατάσταση θα ήταν χειρότερη». Δηλαδή; Και τι άλλο συνέβη στη χώρα τα χρόνια της επιτυχημένης κυβερνητικής πολιτικής με πρωταγωνιστές τους Α.Σαμαρά, Ε.Βενιζέλο και λοιπά κομματικά δεκανίκια; Περισσότερα από 3.000 παιδιά αφέθηκαν σε ιδρύματα διότι απλά οι γονείς τους δε μπορούσαν να τους δώσουν ούτε ένα πιάτο φαγητό. Επίσης δεν είναι troll. Στοιχεία από τον Συνήγορο του Παιδιού είναι. Ο Διευθυντής Κοινωνικής Εργασίας και Έρευνας των Παιδικών Χωριών SOS, Στέργιος Σιφνιός τον Ιούνιο του 2012 σε συνέντευξη του στο ΑΠΕ-ΜΠΕ αποκάλυπτε: «Διαπιστώθηκε μία αύξηση των αιτημάτων των περιστατικών (οικογενειών) που έρχονται και ζητάνε βοήθεια από εμάς, περίπου ένα 35% στον γενικότερο πληθυσμό που έχει ζητήσει βοήθεια και μέσα στο ποσοστό αυτό το αυξημένο ένα 45% με 50% αφορά καθαρά οικονομικά προβλήματα. Δηλαδή, αιτήματα οικογενειών που αντιμετωπίζουν τη φτώχεια και ζητάνε μια βοήθεια για να δουν σε σχέση με τα παιδιά τους τι μπορούν να κάνουν και τι υποστήριξη μπορεί να έχουν». Χιλιάδες άνθρωποι δεν έχουν χρήματα για την υγεία τους, αλλά και για τα βασικά της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης που οφείλουν να παρέχουν στα παιδιά τους. Στρέφονται σε Δον Κιχώτες οι οποίοι παρά το σφοδρό κύμα της κυνικής αντίληψης που θέλησαν κάποιοι να περάσουν στην κοινωνία, εκείνοι αντιστάθηκαν. Και προσφέρουν. Όπως ο καρδιολόγος ο Γ.Βήχας. Σε ένα ντοκιμαντέρ του BBC για την ανθρωπιστική κρίση στην Ελλάδα, ένας γέροντας περιγράφει πως αν δεν υπήρχε αυτός ο άνθρωπος για να του προσφέρει βοήθεια, σήμερα θα ήταν νεκρός. Χιλιάδες είναι οι συνάδελφοί του ανά την Ελλάδα που προσπαθούν να αποτρέψουν την δραματική εξάπλωση της ανθρωπιστικής κρίσης. Ανάμεσα τους και ο πρώτος γιατρός που είχε επίσημα μιλήσει γι΄αυτό, κοντά τρία χρόνια πριν, είναι ο γιατρός Ν.Κανάκης από τους Γιατρούς του Κόσμου. Έγραψε πρόσφατα στη σελίδα του στο FB: «... δεν φροντίζουμε μόνο αδικημένους ανθρώπους, αλλά δίνουμε δύναμη στη φωνή τους. Με την εγκυρότητα και αντικειμενικότητα της Μαρτυρίας. Γιατί σε τελική ανάλυση δεν μπορεί η Ιατρική παρά να είναι το τελευταίο καταφύγιο των φτωχών , των "αόρατων" ανθρώπων»
Η άλλη πλευρά του φεγγαριού
Από την άλλη έχω μια βαθιά πίκρα. Γιατί δεν παύω να ντρέπομαι για όλα όσα συμβαίνουν γύρω μου. Για όσα δείχνουμε και περιγράφουμε . Για το "μαμά πεινάω" που ακούω όλο και περισσότερο, γιατί με ξενίζει η αδικία γύρω μου όλο και λιγότερο. Είναι η άλλη πλευρά του... φεγγαριού. Όμως, κατανοώ πως όταν είσαι κυβερνήτης και σφόδρα επιθυμείς να παραμείνεις ως τέτοιος, ενίοτε λειτουργείς σαν κακή νοικοκυρά. Τις βρομιές και τις ασχήμιες κάτω από το χαλί. Η χώρα είναι και γκρεμισμένη και βαθιά πληγωμένη. Και η μεγάλη αλήθεια είναι ότι στην άλλη πλευρά του... φεγγαριού, την εξάπλωση της ανθρωπιστικής κρίσης δεν την εμπόδισε το τωρινό σύστημα εξουσίας, ούτε το Μνημόνιο. Την εμπόδισαν οι γιατροί, οι δάσκαλοι, πολλοί δημόσιοι υπάλληλοι (τι άστοχος ο Βασιλάκης της ΟΝΝΕΔ στ' αλήθεια), πολλοί ιδιωτικοί υπάλληλοι, νοσηλευτές, φαρμακοποιοί, αστυνομικοί, σωφρονιστικοί υπάλληλοι, μπακάληδες, περιπτεράδες, άνεργοι και γενικώς ότι επαγγελματική κατηγορία υπάρχει (με ορισμένες, βέβαια, εξαιρέσεις). Στο ποσοστό του ο καθένας, πρόσφερε και προσφέρει. Αλλά όλοι έβαλαν το χεράκι τους το οποίο δε διαθέτει προτεταμένο δάχτυλο, όπως ήταν και παραμένει μέχρι τώρα το δάχτυλο των κομμάτων εξουσίας. Την ερχόμενη Δευτέρα- μετά τις εκλογές- θα σηκωθούν να πάνε για δουλειά. Άλλοι να βρουν δουλειά. Άλλοι να διεκδικήσουν μισθούς που τους χρωστά ο εργοδότης ή να ζητήσουν δανεικά για να τραβήξουν λίγες μέρες παραπέρα τη ζωή κι άλλοι με την εμμονή να την τερματίσουν. Τώρα μπορείς ν' ανοίξεις το χαλασμένο ψυγείο. Αλλά το γάλα μην το πιεις γιατί στα σίγουρα έχει ξινίσει...
http://www.newsbomb.gr/ekloges/ethnikes-ekloges/story/547717/ekloges-2015-h-xora-einai-gkremismeni-kai-vathia-pligomeni#ixzz3PkC5AuLX
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Παραιτήσεις μέσα από τα ερείπια…
Ένας ματά τον άλλον, υπέβαλαν αυτές τις μέρες τις παραιτήσεις τους, οι Γιάννης Σμαραγδής, πρόεδρος του Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, Πέτρος Μάρκαρης, πρόεδρος του Εθνικού Κέντρου Κινηματογράφου, και Γιώργος Δημαράς, γενικός διευθυντής του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών. Ερείπια αφήνει και στον πολιτισμό η μνημονιακή διακυβέρνηση. Και μέσα από τα ερείπια φεύγουν πολλοί για να σωθούν…
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Η ΑΔΕΔΥ για το συκοφαντικό βίντεο των βολεμένων της ΟΝΝΕΔ
Η Εκτελεστική Επιτροπή της Α.Δ.Ε.Δ.Υ. εκφράζει την έντονη αγανάκτησή της για το απαξιωτικό και συκοφαντικό, για τους εργαζόμενους στο Δημόσιο, βίντεο της ΟΝΝΕΔ με θέμα την «αξιολόγηση». Δεν θα είχε αξία αναφοράς το δήθεν χιουμοριστικό-προεκλογικό βίντεο της ΟΝΝΕΔ αν πίσω από τα πολυχρησιμοποιημένα αρνητικά στερεότυπα δεν κρύβονταν τα αποτελέσματα της κυβερνητικής πολιτικής στο Δημόσιο και οι δραματικές επιπτώσεις τους στην Υγεία, στην Εκπαίδευση, στην καθημερινότητα εκατομμυρίων πολιτών. Εκείνο που δεν μπορεί να κρυφτεί είναι το μίσος για κάθε συλλογικότητα, για το Δημόσιο, αλλά και για τον κόσμο της εργασίας συνολικότερα. Οι εργαζόμενοι στο Δημόσιο θα συνεχίσουν να αγωνίζονται για την υπεράσπιση των κοινωνικών αγαθών και του δικαιώματος στη μόνιμη και σταθερή εργασία για όλους και όλες ενάντια στην πολιτική των απολύσεων, των διαθεσιμοτήτων της ανεργίας και της εξαθλίωσης ευρύτερων κοινωνικών στρωμάτων. Από την Εκτελεστική Επιτροπή της Α.Δ.Ε.Δ.Υ.
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------
Ο Πάνος Καμμένος στην Κάλυμνο
Σάββατο, 24 Ιανουαρίου 2015, 15:53
Ο πρόεδρος των ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ Πάνος Καμμένος, στο πλαίσιο της επίσκεψής του στα Δωδεκάνησα, όπου είναι επικεφαλής του ψηφοδελτίου των ANEΛ, μετέβη στην Κάλυμνο, όπου έτυχε θερμής υποδοχής από τους κατοίκους του νησιού. Επίσης, επισκέφθηκε την αγορά και συνομίλησε με καταστηματάρχες και πολίτες. Ακολουθεί η επίσκεψή του στην Κω, ενώ αύριο θα ασκήσει το εκλογικό του δικαίωμα στη Νίσυρο, στο 138ο Νισύρου).
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Ψηφίζουμε ΚΚΕ γιατι πρέπει να υπάρχει Δεν ψηφίζουμε ΣΥΡΙΖΑ γατί δεν θέλουμε άλλο ΠΑΣΟΚ
Σχολιο.- δεν ξερω τελικα τι να κανω ...το θεμα δεν ειναι απλα να υπαρχει...ειναι να ειναι στα πραγματα να εχει δυναμη ...μεχρι να γινει επανασταση μηπως να το δουμε αλλιως...λεω ...( το ΚΚΕ)
Σχολιο.- το ποσο μας ποναει ολους εμας η απομονωση του κομμουνιστικου κομματος και η αποστασιοποιηση του, πρωτα απο ολους εμας και υστερα απο το μαζικο κινημα ουτε λεγεται ουτε εξηγειται.... οποιος καταλαβαινει καταλαβαινει .... πεντε καρεκλοκενταυροι του πολιτικου γραφειου κατεστρεψαν ενα ολοκληρο κινημα και μια γενια επαναστατων που ηταν ετοιμοι να παλεψουν για τα ονειρα τους δινοντας τα παντα.....δεν θα ενοχοποιησω τον εαυτο μου παιρνοντας θεση αλλη απο το οτι ημουν ειμαι και θα ειμαι κομμουνιστρια
Σχολιο.- και οι καρέτα καρέτα πρέπει να υπάρχουν αλλά δεν τις ψηφίζουμε
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Δηλωση του συνταγματολογου Γιωργου Κασιματη. Δεν μπορει να αλλαξει ο Προεδρος της Δημοκρατιας στη Β Φαση! Μονη διεξοδος η τροποποιηση του Κανονισμου της Βουλης.
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Το Κίεβο συνεχίζει τις δολοφονίες αμάχων: τουλάχιστον 16 νεκροί στη Μαριούπολη
Τουλάχιστον 16 άμαχοι σκοτώθηκαν σήμερα από οβίδα που έπεσε στην πόλη Μαριούπολη, δύο μόλις μέρες μετά από τη δολοφονία 13 άλλων, από οβίδα που χτύπησε τρόλεϊ στο Ντονέτσκ και η οποία είχε εκτοξευθεί από το αεροδρόμιο που ελέγχει ο στρατός των ουκρανών νεοφασιστών. Οι νεοφασίστες δολοφόνοι θέλησαν με τη σημερινή τους εγκληματική ενέργεια να δημιουργήσουν την εντύπωση ότι πρόκειται για εκδικητική απάντηση του αντιφασιστικού Λαϊκού Στρατού, δυνάμεις του οποίου βρίσκονται 10 χλμ. έξω από τη Μαριούπολη. Μόνο που η προβοκάτσια ήταν τόσο εξόφθαλμη, ώστε ακόμη και τα φιλικά προς το Κίεβο παπαγαλάκια των μεγάλων δυτικών ΜΜΕ την πρόβαλαν με ερωτηματικά. Οι ουκρανοί νεοφασίστες δεν πήραν υπόψη τους μια μεγάλη ιστορική αλήθεια: ένας στρατός που αγωνίζεται για την απελευθέρωση του λαού του δεν βομβαρδίζει κατοικημένες περιοχές όπου ζει αυτός ο λαός.
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Πάνε τον παππού να ψηφίσει
Δεν αντέχει ο παππούς και η γιαγιά την ιδέα ότι η τράπεζα θα πάρει το σπίτι των παιδιών τους. Ούτε αντέχουν την ιδέα ότι το εγγόνι τους θα πάει νηστικό στο σχολείο. Αυτός είναι ο φόβος τους κι εκεί πατάει ο Σαμαράς, ο Βενιζέλος, τα κανάλια. Όχι, μην τον κλειδώσεις επειδή λέει ότι θα ψηφίσει Νέα Δημοκρατία. Μην τον αποκαλείς αγύριστο κεφάλι. Στο κάτω – κάτω τί είμαστε όλοι μας; Ένα παζλ των εμπειριών μας. Κι ο παππούς είναι μεγάλο παζλ. Και πόλεμο έζησε και πείνα και φτώχεια κι εμφύλιο. Και ύστερα τα πράγματα βρήκαν τη σειρά τους και δούλεψε κι έθρεψε την οικογένειά του. Τον γέρο να τον σέβεσαι. Και τη γριά. Είδαν κι έζησαν πολλά. Εξαπατήθηκαν, έχασαν, πόνεσαν. Και πάλεψαν. Μπορεί να μην πάλεψαν στο δρόμο και σ’ επαναστάσεις, αλλά δούλεψαν σε χτικιάρικες δουλειές και μεγάλωσαν φαμίλιες. Μάχη είναι κι αυτή, καθημερινή. Ασταμάτητη. Κι ακόμη αυτή τη μάχη δίνουν. Κι ακόμη πονάνε για τα παιδιά και τα εγγόνια τους. Έτυχε στον παππού και στη γιαγιά να ζήσουν στα γεράματα ακόμη έναν πόλεμο. Της τηλεόρασης. Με τις σφαίρες του Αυτιά και του Σαμαρά να τους πετυχαίνουν στο μυαλό. Με τις βόμβες τρόμου του Άδωνη να τους κόβουν τα πόδια.
Λες συνέχεια εκνευρισμένος «και τι έχει να φοβηθεί ο παππούς;» Πολλά! Με τα 700 και 800 ευρώ σύνταξη που παίρνει, συντηρεί τα παιδιά τού άνεργου παιδιού του. Με αυτά τα λεφτά τσοντάρει στη δόση στεγαστικού των παιδιών του. Με αυτά τα λεφτά χαρτζιλικώνει ακόμη και την 50χρονη απολυμένη κόρη του. Αυτά φοβούνται ότι θα χάσουν ο παππούς και η γιαγιά. Δεν είναι τσιφούτηδες, ούτε τα παστώνουν, ούτε θέλουν να τα πάρουν μαζί τους. Αυτοί ξέρουν πολλά περισσότερα από εμάς για να είναι σίγουροι πως όλα εδώ μένουν. Όμως δεν ξέρουν από ίντερνετ, ούτε από εναλλακτική ενημέρωση. Ό,τι τους λέει το MEGA, ο ΑΝΤ1 και ο ΣΚΑΪ ξέρουν. Κι αυτοί τους λένε ότι αν δεν κερδίσει η Νέα Δημοκρατία θα έρθουν οι κομμουνιστές να τους πάρουν τη σύνταξη. Κι αυτόν τον φόβο δεν τον αντέχουν. Όχι για τους ίδιους. Οι περισσότεροι μέχρι και τα χάπια τους κόβουν για να έχουν να δώσουν βοήθεια στα παιδιά και τα εγγόνια τους. Και τα λεφτά για να φάνε δύο γιαούρτια την ημέρα θα τα βρουν ακόμη κι αν αύριο τους κόψουν τη σύνταξη. Όμως νιώθουν έντονα την ανάγκη προστασίας της οικογένειάς τους. Έχουν βαθιά μέσα τους ανεπτυγμένη την έννοια της αξιοπρέπειας.
Δεν αντέχει ο παππούς και η γιαγιά την ιδέα ότι η τράπεζα θα πάρει το σπίτι των παιδιών τους. Ούτε αντέχουν την ιδέα ότι το εγγόνι τους θα πάει νηστικό στο σχολείο. Αυτός είναι ο φόβος τους κι εκεί πατάει ο Σαμαράς, ο Βενιζέλος, τα κανάλια. Όταν τους διαβάζουν το πρωί τα τρομακτικά πρωτοσέλιδα των εφημερίδων οι Παπαδάκηδες, νιώθουν στημένοι απέναντι σε εκτελεστικό απόσπασμα. Αυτή είναι η πλειοψηφία των παππούδων και των γιαγιάδων. Για τα παιδιά τους τρέμουν. Μην έρθει η στιγμή που δε θα έχουν να τους δώσουν τίποτα. Μην κάνεις, λοιπόν, τη μαλακία να τους κλειδώσεις την Κυριακή. Μην κάνεις τη βλακεία να μαλώσεις μαζί τους. Μην τους τρομάζεις ακόμη περισσότερο. Πιάσε τους από τον ώμο και μίλησέ τους. Εξήγησέ τους. Φτάνει η μάχη που έδωσες στα social media. Εντάξει, την κέρδισες. Ξεκόλλα τώρα. Αν θες να κάνεις κάτι ουσιαστικό μίλα με τις γιαγιάδες και τους παππούδες. Πες τους να στο κάνουν για δώρο. Πότε σου αρνήθηκαν δώρο; Πάρε τον φόβο από πάνω τους. Αυτό έχουν ανάγκη. Να δουν εσένα να ελπίζεις. Και ύστερα να τους πας να ψηφίσουν. Μην τους ρίχνεις ευθύνες. Ανέλαβε εσύ την ευθύνη να τους ηρεμήσεις. Να τους κάνεις να νιώσουν χρήσιμοι για σένα. Πάντα αυτό ήθελαν.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Ο καθ. Ε. Τωμαδάκης ξεσκεπάζει τις ανακρίβειες του Ρίχτερ
Του Ευτύχιου Τωμαδάκη*
Ο Γερμανός ιστορικός Heinz Richter και η παραχάραξη της Ιστορίας για τη Μάχη της Κρήτης (20-30 Μαΐου 1941)
Μολονότι μέχρι σήμερα έχουν δει το φως της δημοσιότητας πολλές και ενδιαφέρουσες απόψεις - διαμαρτυρίες σχετικά με την προβληματική(;) αναγόρευση του Γερμανού ιστορικού Heinz A.Richter σε επίτιμο διδάκτορα από το Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης του Παν/ μίου Κρήτης, θα ήθελα να προσθέσω και τη δική μου εκτίμηση για την επιστημονική βαρύτητα και δεοντολογία του πολύκροτου βιβλίου του “Η Μάχη της Κρήτης”. Από την περιλάλητη Μάχη μέχρι την έκδοση του βιβλίου (2011) έχουν περάσει εβδομήντα χρόνια. Έπρεπε λοιπόν η απόσταση του χρόνου και οι κρατούσες σήμερα ειρηνικές και φιλικές σχέσεις μεταξύ των άλλοτε εμπολέμων να έχουν βοηθήσει τον συγγραφέα να βλέπει και να αξιολογεί τα πρόσωπα και τα γεγονότα με τη δέουσα επιστημονική νηφαλιότητα. Αντ’ αυτού όμως ο κ. Richter επιδίδεται σε μια προσπάθεια μεροληπτικής αξιολόγησης που φθάνει μέχρι και την παραχάραξη της Ιστορίας. Ο τρόπος με τον οποίο περιγράφονται και αξιολογούνται τα σχετικά ιστορικά γεγονότα οδηγεί τον αναγνώστη στην εντύπωση ότι ο χρόνος σταματάει με την κατάληψη της Κρήτης στις 30 Μαΐου 1941, ότι τα γεγονότα είναι αυτόνομα και ότι η τότε διαμορφούμενη κατάσταση παγιώνεται. Ο κ. Richter δε θέλει να δει τη δυναμική των ιστορικών γεγονότων εκείνης της περιόδου η οποία θα οδηγήσει στην αλλαγή του σκηνικού στα αμέσως επόμενα χρόνια. Η διασπορά των γερμανικών στρατιωτικών δυνάμεων και η οργάνωση της αντίστασης των κατακτημένων λαών κατά του Ναζισμού και του Φασισμού θα αποδυναμώσουν την ισχύ του Χίτλερ και θα τον οδηγήσουν στην αυτοκτονία. Λησμονεί λοιπόν ο κ. Richter τη Δημοσθένεια ρήση, η οποία έχει διαχρονική ισχύ, “προς γαρ το τελευταίον εκβάν έκαστον των πριν υπαρξάντων κρίνεται”.
Ο κ. Richter επιδιώκει να περιγράψει τη Μάχη της Κρήτης για να προβάλει τη δύναμη της χιτλερικής πολεμικής μηχανής και τη νίκη των αλεξιπτωτιστών. Αυτής όμως της νίκης ο κ. Richter αρνείται τον χαρακτηρισμό ως πύρρειας νίκης (σ.422), μολονότι γνωρίζει και περιγράφει τις απώλειες κατά 33% της επίλεκτης αυτής VII Μεραρχίας. Σ’ αυτό το σημείο θα ήθελα να υπενθυμίσω στον κ. Richter ότι στη Μάχη αυτή οι αλεξιπτωτιστές “έκλεψαν” τη νίκη από τους Συμμάχους, δεν την κέρδισαν με τη γενναιότητά τους, όπως φαίνεται και από την αφήγηση των γεγονότων που κάνει ο ίδιος. Την πρώτη ημέρα της Μάχης, την 20ή Μαΐου, κανείς από τους στόχους της γερμανικής επίθεσης δεν είχε επιτευχθεί και οι αλεξιπτωτιστές είχαν βρεθεί πολύ κοντά στην ήττα (σ. 211). Η αποχώρηση του Andrew από το Ύψωμα 107, λόγω κακής συνεννόησης, τα μεσάνυχτα αυτής της ημέρας ήταν μοιραία για την εξέλιξη της μάχης, αφού κατά τις τρεις μετά τα μεσάνυχτα οι αλεξιπτωτιστές έφθασαν στο Ύψωμα αυτό χωρίς κανένα εμπόδιο και απ’ εκεί πια προστάτευαν τον διάδρομο προσγειώσεως του αεροδρομίου του Μάλεμε (σ.215). Αυτό σημαίνει πως, αν δεν αποχωρούσε ο Andrew από τη σπουδαιότατη αυτή στρατηγική θέση ή αν αντικαθίστατο από άλλη ανάλογη δύναμη, πιθανότατα η όλη επιχείρηση των Γερμανών θα κατέληγε σε αποτυχία. Το ίδιο θα συνέβαινε,πιστεύω, και αν υπερασπίζονταν το Ύψωμα αυτό καλά εξοπλισμένοι Κρητικοί, οι οποίοι, σαν άλλος Σπύρος Καγιαλές, θα αγωνίζονταν εκεί μέχρις εσχάτων και θα υποχρέωναν τον επιδρομέα να εγκαταλείψει την προσπάθειά του να καταλάβει την Κρήτη. Είναι όμως ενοχλητικό και το ότι ο κ. Richter αναφέρεται στα γεγονότα με επιλεκτική μνήμη και γι’ αυτό ακριβώς δε θέλει ούτε απλή μνεία να κάνει για ιστορικά γεγονότα που αμαύρωσαν την εικόνα των χιτλερικών δραστηριοτήτων που επιθυμεί να προβάλει. Γι’ αυτό μνημονεύει βέβαια τον Rommel και το Τομπρούκ (1941), λησμονεί όμως τον Montgomery και το Ελ Αλαμέιν (Νοέμβρ. 1942), κάνει λόγο για αντιστασιακές ομάδες (όχι Οργανώσεις), λησμονεί όμως την απαγωγή του Kreipe από τον P. L. Fermor και τους ηρωικούς συνεργάτες του στις 26 Απρ. 1944. Όλα αυτά ήταν γεγονότα που υποχρέωσαν τον υψαύχενα κατακτητή να καταβιβάσει την οφρύν του και να νιώσει το ρίγος του τέλους του.
Στη συνέχεια θα αναφερθώ, για λόγους οικονομίας χώρου, σε μερικά παραδείγματα μεροληπτικής αντιμετώπισης των εισβολέων, σε λίγες από τις πολλές αντιφάσεις στις οποίες περιπίπτει ο συγγραφέας και στις υποτιμητικές εκφράσεις του για τον Κρητικό λαό. Στο υπό κρίση βιβλίο λοιπόν ο κ. Richter μεροληπτεί κατάφωρα υπέρ των χιτλερικών δυνάμεων, ενώ παράλληλα δίνει την εντύπωση ότι συνεχώς αναζητεί αφορμή για να υποτιμήσει και να υποβαθμίσει τους Συμμάχους και να δυσφημήσει, να προσβάλει και να προκαλέσει τον Κρητικό λαό. Και πάλι ο κ. Richter λησμονεί ότι ένας από τους βασικούς στόχους της Ιστορικής συγγραφής, όπως τους όρισε ο πατέρας της Ιστορίας, ο Ηρόδοτος (5ος αι. π.Χ.), είναι η αμεροληψία: ...μήτε έργα μεγάλα τε και θωμαστά, τα μεν Έλλησι, τα δε βαρβάροισι αποδεχθέντα, ακλεά γένηται... (Προοίμιο).
α) Στο σύγγραμμά του ο κ. Richter προβάλλει τον δήθεν ηρωισμό των αλεξιπτωτιστών και την ορθότητα των αποφάσεων και των ενεργειών των Γερμανών αξιωματικών, ενώ υποτιμά το θάρρος και τη γενναιότητα των στρατιωτών της Creforce. Παράλλήλα αναφέρεται με περισσή περιφρόνηση στους αξιωματικούς των Συμμαχικών δυνάμεων. Έτσι για τον Χίτλερ χρησιμοποιεί τα ονόματα Χίτλερ ή Φύρερ ή δικτάτορας και ουδέποτε χρησιμοποιεί όνομα ή φράση που θα μείωνε το κύρος και τη δύναμή του. Το γλωσσικό περιβάλλον μάλιστα στο οποίο εντάσσει το όνομα του Χίτλερ αποκαλύπτει τον ιδιαίτερο τρόπο, τον θαυμασμό θα έλεγα, με τον οποίο παρουσιάζει τις ενέργειες ή τις αντιδράσεις του: “Οι...Γιουγκοσλάβοι ήταν έτσι κι αλλιώς εύκολη λεία για τον Χίτλερ”(σ.69) (προβάλλεται η παντοδυναμία του Χίτλερ)
“Ο Μουσολίνι απάντησε στην επιστολή του Χίτλερ...με σχεδόν δουλικό ύφος”(σ.78) (προβάλλεται ο Χ. ως ο παντοδύναμος αφέντης) “Ο Τσιάνο υποχρεώθηκε να ακούσει το δριμύ κατηγορώ που εξαπέστειλε εναντίον του ο Χίτλερ” (σ.72) (τονίζεται η ρητορική δεινότητα του Χ.).
Αντίθετα ο Τσώρτσιλ παρουσιάζεται ούτε λίγο ούτε πολύ ως ανίκανος, άσχετος, αφελής, δειλός και αιμοδιψής: “η εν λόγω άποψη (του Τσώρτσιλ) ήταν ασφαλώς εντελώς εσφαλμένη” (σ.46) “Όμως ο Τσώρτσιλ δεν αντιλήφθηκε τους υπαινιγμούς αυτούς”(σ.49) “Η άποψη του Τσώρτσιλ... δεν ήταν τίποτε άλλο από ευσεβής πόθος “(σ.58). “Είχε πλέον τη δυνατότητα (ο Τσώρτσιλ) να αλλάξει εγκαίρως πορεία...αλλά δε βρήκε το αναγκαίο σθένος να το πράξει...” (σ.73). “Οι εκτιμήσεις του Τσώρτσιλ...ήταν και αυτές λανθασμένες” (σ.91) “Διψώντας για αιματοχυσία (ο Τσώρτσιλ) αποτάθηκε στον Wavell...”(σ.111).
Για τους Γερμανούς αξιωματικούς χρησιμοποιεί εγκωμιαστικά λόγια: «οι εξαίρετες ικανότητες εξεύρεσης λύσεων εκ των ενόντων και η αυτοκυριαρχία του Seibt κατέστησαν εφικτή τη διεξαγωγή της Επιχείρησης “Ερμής”» (σ.127). Για τους αξιωματικούς των Συμμάχων όμως δε χάνει ευκαιρία να μην τους λοιδορήσει με τους πλέον απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς: “Αδυνατούσε από πάσης απόψεως να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις του ρόλου του• ήταν ο ακατάλληλος άνθρωπος στο ακατάλληλο σημείο την ακατάλληλη ώρα”(σ.185). Αυτά γράφει για τον Νεοζηλανδό Ταξίαρχο J. Hargest.
Νομίζω ότι δε χρειάζεται να εξηγήσω από πού πηγάζει αυτή η μνησικακία του κ. Richter τόσο προς τον Πρωθυπουργό της Νίκης Ουίστον Τσώρτσιλ όσο και προς τους ανώτατους αξιωματικούς της Creforce, από τις ικανότητες των οποίων “ξεπουπουλιάστηκαν” στη Μάχη της Κρήτης οι Γερμανοί αλεξιπτωτιστές. Μεροληπτική είναι και η επιλογή των φωτογραφιών με τις οποίες διανθίζει το κείμενό του ο κ. Richter. Έτσι οι φωτογραφίες των Γερμανών ανώτατων αξιωματικών που ενεπλάκησαν στην οργάνωση και την εκτέλεση της επιχείρησης “Ερμης” (Löhr, Richthofen, Student...) (φωτ.1-10) είναι πρώτης ποιότητας. Οι αξιωματικοί αυτοί παρουσιάζονται με απαστράπτουσες στολές και λαμπερά παράσημα και έντονη αυτοπεποίθηση. Ας σημειωθεί ότι στις 5 από αυτές τις φωτογραφίες προβάλλεται μόνος ή μαζί με άλλους ο διαβόητος για τα εγκλήματά του στην Κρήτη Student. Αντίθετα οι φωτογραφίες των ανώτατων αξιωματικών των Συμμαχικών δυνάμεων (Freyberg Puttick, Andrew... (φωτ.11-20) είναι κατώτερης ποιότητας, μερικές μάλιστα είναι και ελαφρώς θολές, ενώ οι αξιωματικοί παρουσιάζονται με ύφος μάλλον σκυθρωπό. Την πρόθεση του κ. Richter να γελοιοποιήσει τους Έλληνες αξιωματικούς που συμμετείχαν στη Μάχη της Κρήτης αποκαλύπτει η υπ’ αρ. 26 φωτογραφία, στην οποία μεταξύ άλλων εμφανίζεται κάποιος αξιωματικός του Ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού. Ο αξιωματικός αυτός είναι υπερβολικά χοντρός και η αμφίεσή του μόνο τα γέλια προκαλεί. Το παντελόνι του είναι σαν τσουβάλι και το όλο παράστημά του θυμίζει ταινίες με τον Σαρλό ή το κωμικό δίδυμο Χοντρός-Λιγνός. Στο ίδιο πνεύμα γελοιοποίησης εντάσσεται και η υπ’αρ. 23 φωτ., στην οποία παρουσιάζεται ένα μικρό αντιαεροπορικό πυροβόλο στηριγμένο σε μια λεπτή μεταλλική βάση με δύο χειριστές και σε μικρή απόσταση απ’ αυτό δύο τυφεκιοφόροι χωροφύλακες. Στη λεζάντα της φωτ. διαβάζουμε: “Αντιαεροπορική άμυνα στον όρμο της Σούδας και Κρήτες χωροφύλακες”. Δεν μπορούσε ο κ. Richter στη θέση αυτών των δύο φωτογραφιών να βάλει δύο άλλες καλύτερες; β) Από το πλήθος των αντιφάσεων που χαρακτηρίζουν το περιεχόμενο του βιβλίου σταχυολογώ τις εξης:
1) Ο κ. Richter επανειλημμένως μέμφεται τον Διοικητή της Creforce Νεοζηλανδό Στρατηγό Freyberg, επειδή, όπως γράφει, “ένα μέρος των δυνάμεών του, μεταξύ των οποίων οι πλέον αξιόμαχες, διατέθηκε για την αντιμετώπιση μιας αμφίβιας επιχείρησης που ποτέ δεν πραγματοποιήθηκε” (σ.164). Η μομφή αυτή και άδικη είναι και παραχάραξη της Ιστορίας αποτελεί, επειδή αμφίβια επιχείρηση των Γερμανών κατά της Κρήτης και σχεδιάστηκε (σ.116 και 117) και οργανώθηκε (σ.131) και επιχειρήθηκε και μάλιστα τρεις φορές. Η αντίφαση και αυτοαναίρεση του κ. Richter για όσα καταλογίζει εδώ εις βάρος του Freyberg καταγράφεται στη συνέχεια. Δηλ. στην περιγραφή των γεγονότων της 21ης Μαϊου ο κ. Richter αφιερώνει οκτώ σελίδες (235-242) στην περιγραφή και την τύχη της πρώτης γερμανικής νηοπομπής η οποία μετέφερε στην περιοχή του Μάλεμε στρατιωτικές δυνάμεις και πολεμικό υλικό, αλλά καταστράφηκε από το Αγγλικό Βασιλικό Ναυτικό. Αλλά και στην αφήγηση των γεγονοτων της 22ας Μαϊου ο κ. Richter διαθέτει επτά σελίδες (248-254) στην άκαρπη προσπάθεια και της δεύτερης γερμανικής νηοπομπής. Η αποστολή της τρίτης ναυτικής μοίρας των Γερμανών ματαιώθηκε (σ.353).
2) Μια άλλη κραυγαλέα αντίφαση του κ.Richter έχει σχέση με τους αλεξιπτωτιστές. Αρχικά λοιπόν γράφει: “Σε αντίθεση με το συγκεντρωτικό σύστημα διοίκησης των Νεοζηλανδών, οι Γερμανοί αλεξιπτωτιστές είχαν ένα αποκεντρωτικό σύστημα διοίκησης. Κατά τη διάρκεια της εκπαίδευσής τους μάθαιναν να δρουν βασιζόμενοι στις δικές τους δυνάμεις, να μην περιμένουν διαταγές, με άλλα λόγια προσαρμόζονταν στην εκάστοτε αποστολή τους. Οι αλεξιπτωτιστές αποτελούσαν μια επίλεκτη μονάδα, που ήταν σε θέση να δρα κατά το δοκούν” (σσ.185-186). Παρόμοια είναι και αυτά που αναφέρει παρακάτω: “Αντίθετα στο γερμανικό στρατόπεδο κυριαρχούσε από τις αρχές του 19ου αιώνα η λεγόμενη διατεταγμένη υπηρεσία, η οποία ωθούσε όλους τους στρατιώτες σε αυτόνομη σκέψη και δράση” (σ.436). Πλήρη αντίφαση σ’ αυτά αποτελούν τα ακόλουθα: “Κατά τη διατύπωση κρίσεων δεν πρέπει να ξεχνάει κανείς πως οι νεαροί αυτοί αλεξιπτωτιστές υπήρξαν θύματα μιας παιδείας (προηγουμένως έγραφε εκπαίδευσης) που στόχευε στην υπακοή και εμπόδιζε την ανάπτυξη της κριτικής σκέψης. Επρόκειτο για νέους γεμάτους ενθουσιασμό, οι οποίοι γνώριζαν πως ανήκαν σε μια ελίτ. Ο ιδεαλισμός των ανδρών αυτών έτυχε της χειρότερης δυνατής μεταχείρησης. Έδωσαν το καλύτερο που μπορούσαν και ρίσκαραν τη ζωή τους χωρίς να έχουν συνείδηση των κινήτρων” (σ.450). Ο κ. Richter κρίνει και αξιολογεί τους αλεξιπτωτιστές ως δίκορος. Τη μια φορά τους κρίνει άξιους να δρουν κατά το δοκούν, ως αυτόνομες προσωπικότητες, και την άλλη τους θεωρεί ανεύθυνους, χωρίς αυτόνομη σκέψη, γιατί είχαν μάθει να υπακούουν στους άλλους και γι’ αυτό εκιλιπαρεί ,στη συνέχεια, να τους δείξουν οίκτο όσοι δεν τους έδειξαν τη μεταχείριση που τους άξιζε. Πάντως, ανεξάρτητα από το πώς αξιολογεί ο κ. Richter τους αλεξιπτωτιστές τη μια φορά και πώς την άλλη, αυτό που είναι αναμφίβολο είναι ότι αυτοί που ενοχοποιούσαν και εκτελούσαν αθώους-αμάχους στην Κρήτη (βλ. π.χ. Κοντομαρί και Κάντανο) ήταν αλεξιπτωτιστές, όπως και αυτοί που έκαναν χιλιάδες οικογένειες της Κρήτης να μαυροφορέσουν για μια ολόκληρη ζωή και χιλιάδες ανήλικα παιδιά να ζήσουν στην ορφάνια ήταν επίσης αλεξιπτωτιστές!
3) Αξίζει όμως να δούμε και όσα αντιφατικά γράφει ο κ. Richter και για τον διοικητή των γερμανικών επιχειρήσεων στην Κρήτη Αντιπτέραρχο Kurt Student: “Το γεγονός ότι ο Student ήταν υπεύθυνος για την έγκριση καταστροφών και εκτελέσεων εξηγεί το μικρό αριθμό τους, πιθανώς, όπως ελέχθη, να ήταν ένα μέσον για να αποφευχθούν χειρότερα αντίποινα” (σ.414). Λίγο παρακάτω όμως αναιρώντας τον εαυτό του ο κ. Richter αναφέρει: “...σε κάθε περίπτωση λείπουν οι απαραίτητες ενδείξεις προκειμένου να υποστηριχθεί ότι οι εκτελέσεις αυτές είχαν την έγκριση της γερμανικής ηγεσίας (Student)” (σ.416). Αυτά γράφει ο κ.Richter αναφερόμενος στην καταστροφή της Καντάνου και τις ομαδικές εκτελέσεις αμάχων στην ίδια την Κάντανο (3 Ιουν.1941) και το Κοντομαρί (2 Ιουν.1941). Ας σημειωθεί ακόμη ότι ο αριθμός των εκτελεσθέντων που αναφέρει ο κ. Richter είναι πολύ μικρότερος από τον πραγματικό αριθμό των εκτελεσθέντων σ’ αυτά τα δύο μαρτυρικά χωριά. Απάντηση όμως σ’ αυτήν την αντίφαση του κ. Richter δίνει η διαταγή της 31ης Μαϊου του ίδιου του Student, όπου καταγράφονται λεπτομερώς τα αντίποινα.
γ) Ο κ. Richter, παρασυρμένος από τη χιτλερική ή φιλοναζιστική βιβλιογραφία, υιοθετεί απόψεις που απάδουν προς την Ιστορία, τον Πολιτισμό και τις παραδόσεις του Κρητικού λαού. Δυσφημεί τον Κρητικό λαό, όταν αναφέρεται σε δήθεν ατίμωση νεκρών αλεξιπτωτιστών και δολοφονία τραυματιών (σ.409 και 410). Προσβάλλει τον Κρητικό λαό, όταν υποστηρίζει ότι η αντίστασή του στον εισβολέα δεν ήταν αυθόρμητη και σύσσωμη, αλλά ήταν από καιρό προετοιμασμένη από ξένους πράκτορες και κυρίως τον Άγγλο Pendlebury (σ.396 και 439) και τέλος προκαλεί τον Κρητικό λαό, όταν αυθαίρετα εκτιμά ότι “Χωρίς την πίεση του Τσώρτσιλ η Κρήτη όπως και όλα τα άλλα Ελληνικά νησιά θα είχε περιέλθει αμαχητί υπό γερμανικό έλεγχο” (σ.423). Χαρακτηρίζει μάλιστα τους Κρητικούς άγριους: “Ο οπλισμός αυτών των άγριων ανδρών (δηλ.των Κρητικών) ήταν πρωτόγονος” (σ.403). Όλες αυτές οι ανεδαφικές και προσβλητικές για τον Κρητικό λαό αναφορές αποκαλύπτουν ότι ο κ. Richter ούτε τη μακραίωνη Ιστορία της Κρήτης γνωρίζει αλλά ούτε και την ψυχοσύνθεση του Κρητικού λαού έχει αντιληφθεί, γιατί διαφορετικά δε θα έπεφτε σ’ ένα τέτοιο ατόπημα.
Σε όλα αυτά η απάντηση είναι μία και αληθινή: Ο Κρητικός λαός πάντοτε σεβόταν τους νεκρούς αντιπάλους του και συχνά περιέθαλπε τους τραυματίες εχθρούς του. Υπάρχουν πολλά τέτοια παραδείγματα. Ακόμη σε κάθε κίνδυνο της πατρίδας ο Κρητικός λαός, υπακούοντας στη φωνή του Διγενή, όπως λέει και σχετικό νεοριζίτικο τραγούδι, δηλ.στη φωνή των προγόνων του, έτρεχε να υπερασπιστεί τους βωμούς και τις εστίες του τραγουδώντας: “Καλλιά φωθιά και θάνατος παρά σκλαβιά στην Κρήτη” Για τον χαρακτηρισμό των Κρητικών ως άγριων ο κ.Richter φαίνεται ότι έχει μπερδέψει τις έννοιες ήμερος και άγριος, αφού, κατ’ αυτόν, ήμεροι ήταν οι αλεξιπτωτιστές οι οποίοι όρμησαν στην Κρήτη από τον ουρανό, δηλ.όπως τα όρνεα, για να αφανίσουν έναν άγριο, κατ’ αυτόν, λαό που τόλμησε και αντιστάθηκε σ’ αυτούς που φιλοδόξησαν να τον υποδουλώσουν. Ύστερα από τις παραπάνω παρατηρήσεις - επισημάνσεις πιστεύω ότι εξάγεται αβίαστα το συμπέρασμα ότι, πέρα από ποικίλα άλλα λάθη, η αφήγηση του κ. Richter χαρακτηρίζεται α) από μια εμφανή μεροληπτική στάση του συγγραφέα υπέρ των αλεξιπτωτιστών και των χιτλερικών αξιωματικών, β) από πλήθος ανακριβειών και ιστορικών λαθών και γ) από πλήθος αντιφάσεων. Όλα αυτά όμως υποχρεώνουν τον αναγνώστη 1) να έχει βάσιμες αμφιβολίες για την επιστημονική αξία του βιβλίου, και 2) να διερωτάται αν ο κ. Richter άξιζε την τιμή την οποία του απένειμε το Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης του Παν/ μίου Κρήτης.
* Ο Ευτύχιος Ι. Τωμαδάκης είναι καθηγητής του Παν/μίου Αθηνών.
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Πιτσιρικος - «Η γιαγιά μου (πρώην δεξιά) θα ψηφίσει και φέτος ΑΝΤΑΡΣΥΑ»
Γεια σου πιτσιρίκο, η γιαγιά μου (πρώην δεξιά) θα ψηφίσει και φέτος ΑΝΤΑΡΣΥΑ και μου ζήτησε να το γράψω στο internet. Δεν είμαι σίγουρος πώς ακριβώς αντιλαμβάνεται για το διαδίκτυο, ωστόσο οφείλω να μεταφέρω το πόσο σιχαίνεται τους Σαμαράδες που της πετσόκοψαν τη σύνταξη και πόσο μισεί τους Χρυσαυγίτες που φοβάται μην της πειράξουν το εγγονό. Ελπίζω να παλέψει και τον παππού που δεν έχει αποκαλύψει ακόμα τα χαρτιά του. Όπως και ελπίζω, να μην βρεθεί κανείς έξυπνος «να τους κλειδώσει μέσα». Δεν είναι ποτέ αργά για Ρωγμές. Για όλους μας. Θάνος
(Αγαπητέ Θάνο, πολύ τις αγαπάω τις γιαγιάδες που ψηφίζουν ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Και τις νέες που ψηφίζουν ΑΝΤΑΡΣΥΑ αγαπάω. Και τον σύντροφο Διονύση Τσακνή αγαπάω. Η γιαγιά σου επιβεβαιώνει πως δεν έχει νόημα να είσαι επαναστάτης στα 20 -τότε όλοι είναι, γιατί είναι και οι ορμόνες στη μέση- αλλά πρέπει να είσαι επαναστάτης στα 70. Θάνο, θα τους τρελάνουμε τους Συριζαίους από Δευτέρα. Εντάξει, από την Τρίτη, άσε τους να χαρούν και μια μέρα. Την αγάπη μου και τα σέβη μου στην γιαγιά σου. Πες της ότι το έγραψες στο internet, και είμαστε έτοιμοι για την ανατροπή. Να είσαι καλά!)
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Το BBC στ΄ Ανώγεια με αφορμή τα μηδενικά ποσοστά που λαμβάνει η Χρυσή Αυγή στο χωριό μας
Η βαρύτητα και η σημασία των εκλογών της ερχόμενης Κυριακής είναι τεράστια ,όπως και το ενδιαφέρον των διεθνών μέσων ενημέρωσης Αυτό δείχνει και η σημερινή παρουσία του έγκυρου καναλιού BBC στα Ανώγεια με τρεις δημοσιογράφους και τρεις τεχνικούς. Το BBC θέλησε να ακολουθήσει τον Αλέξη Τσίπρα στο Ηράκλειο για την σημερινή τελευταία προεκλογική του ομιλία και με την ευκαιρία θέλησαν να κάνουν ένα μικρό αφιέρωμα στο χωριό μας.
Αφορμή βέβαια για αυτό ήταν το γεγονός ότι στις προηγούμενες Ευρωεκλογές το Ναζιστικό μόρφωμα της Χρυσής Αυγής δεν πήρε καμία ψήφο στο χωριό μας των τριών Ολοκαυτωμάτων κάτι που είχε προκαλέσει Πανελλήνια αλλά και Παγκόσμια όπως φαίνεται αίσθηση. Η Ναζιστική μπότα της Χρυσής Αυγής δεν πάτησε στα Ανώγεια και το φαινόμενο αυτό προκαλεί εύλογα αίσθηση. Το αγγλικό κανάλι με επικεφαλής τον δημοσιογράφο Chris Morris μίλησε με προσωπικότητες του χωριού για τις εκλογές, τον Ναζισμό,τις προσδοκίες για το μέλλον και την οικονομική κρίση. Συγκεκριμένα συνομίλησαν με τον καλλιτέχνη Λουδοβίκο των Ανωγείων, τον πάτερ Ανδρέα Κεφαλογιάννη και τον λυράρη Βασίλη Σκουλά. Μαζί ακολουθούσαν ο Αντιπεριφερειάρχης Ηρακλείου Ζαχαρίας Κεφαλογιάννης και ο επιχειρηματίας Δ.Κασαμπαλής. Το αφιέρωμα θα προβληθεί αύριο αλλά και την Κυριακή, όπου όλο το παγκόσμιο ενδιαφέρον θα είναι στραμμένο στο αποτέλεσμα της ελληνικής κάλπης, στις κρισιμότερες εκλογές των τελευταίων δεκαετιών.
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Η βράβευση του Χ. Ρίχτερ …και ο σεισμός που ΔΕΝ προκάλεσε
Έχομε ασχοληθεί αρκετά από αυτές τις γραμμές με το φαινόμενο του ξαναγραψίματος της ιστορίας που επιχειρείται εδώ και αρκετόν καιρό από διάφορες πλευρές και σε διάφορα ζητήματα. Το παράδειγμα των Σκοπίων από τη μια και του νεοθωμανισμού από την άλλη δίνουν το στίγμα του πού αποσκοπεί η τάση αυτή: Στη διαγραφή της ιστορικής μας μνήμης και στην αποδοχή ενός νέου στάτους κβο στην περιοχή μας, όπου θα ξαναγίνουμε ραγιάδες, αλλά δε θα πειράζει αυτό, αφού επί τουρκοκρατίας καλά περνούσαμε, σύμφωνα με τις νεοφιλελεύθερες θεωρίες που πλασάρονται, υπό προοδευτικό πάντα ένδυμα.
Στα θέματα αυτά έχομε συνηθίσει να βλέπομε και κάποιους διανοούμενους, πανεπιστημιακούς κλπ δικούς μας, να υποστηρίζουν τις θεωρίες αυτές προτάσσοντας μια αντισυστημική υποτίθεται οπτική, ότι δηλαδή πάνε κόντρα σε κατασκευασμένες αφηγήσεις που εξυπηρετούν μια κρατική κατεστημένη ιδεολογία. Κι έχουμε δείξει ότι στη μικρά πλην έντιμο Ελλάδα των φοβικών συνδρόμων προς την Τουρκία, του μνημονίου και της ανύπαρκτης εξωτερικής πολιτικής, η κρατική ιδεολογία είναι αυτή που υποτιμά τη συλλογική μνήμη και παράδοσή μας και ξαναγράφει την ιστορία μας σύμφωνα με τις επιταγές της Νέας Τάξης και του Σόρος. Και αναθεωρεί όχι μια «κρατική» ιστορία, αλλά μιαν ιστορία που έχει καταγραφεί σε ανύποπτο χρόνο, μέσα από τις αφηγήσεις και ιστορικά τραγούδια του λαού μας τη στιγμή κατά την οποία τα γεγονότα συμβαίνουν, και απηχεί τις σκέψεις και την ιδεολογία του λαού μας κι όχι κάποιων ιδεολογικών μηχανισμών.
Μέχρι τώρα, η αναθεώρηση της ιστορίας βλέπαμε να αφορά την περίοδο της τουρκοκρατίας, όπου τονίζεται η πολυπολιτισμικότητα της αυτοκρατορίας, οι ελευθερίες των υπόδουλων, η δυνατότητα κοινωνικής ανέλιξης που παρείχε το παιδομάζωμα και λοιπά φαιδρά. Τώρα όμως ξεκινά και νέο πεδίο δράσης των αναθεωρητών, που αφορά στη γερμανική κατοχή. Αιχμή του δόρατος οι θεωρίες του Γερμανού ιστορικού Ρίχτερ, ο οποίος στο έργο του θεωρεί ότι οι Γερμανοί διεξήγαγαν τον πόλεμο ιπποτικά και με σεβασμό στους κανόνες του πολέμου, ενώ, εξειδικεύοντας στη μάχη της Κρήτης, θεωρεί ότι οι ανθιστάμενοι Κρητικοί επέδειξαν βαρβαρότητα και ανάγκασαν τους κατακτητές να προβούν σε αντίποινα, τη φύση των οποίων όλοι, από τον Καλλικράτη μέχρι τη Βιάννο, γνωρίζομε. Ίσως δεν αξίζει να ανασκευάσει κανείς τις θεωρίες του Ρίχτερ. Είναι γνωστές και διασταυρωμένες οι θηριωδίες των ναζί σε όλες τις περιοχές που βίωσαν τον πόλεμο, τόσο στο μέτωπο όσο και στις κατακτημένες περιοχές. Και στην Κρήτη, η ιστορία είναι δίπλα μας σε κάθε μας βήμα, αφού όλος ο λαός συμμετείχε στην αντίσταση κατά των Γερμανών, που γνωρίζομε από πρώτο χέρι τι έγινε, τι υπέφερε ο άμαχος πληθυσμός του νησιού και πόσο αντιστάθηκε, από την πρώτη κιόλας μέρα.
Το έργο του Γερμανού ιστορικού θα περίμενε κανείς να συναντήσει την αντίδραση της ελληνικής κοινωνίας και κυρίως της πανεπιστημιακής κοινότητας. Στο κάτω κάτω, τους ναζί αθωώνει για τα εγκλήματά τους, δηλαδή τους πανθομολογουμένως βάρβαρους εχθρούς της ανθρωπότητας.
Πράγματι, η κοινωνία αντέδρασε. Σε αντίθεση με την πανεπιστημιακή κοινότητα, η οποία έκρινε σωστό να τιμήσει τον Ρίχτερ για το έργο του, συνειδητοποιημένοι Κρητικοί διαμαρτυρήθηκαν, δίχως να ιδρώσει βέβαια το αυτί κανενός. Η βράβευση τελικά, έγινε, και μάλιστα στο υπό φοιτητική κατάληψη πανεπιστήμιο Ρεθύμνου, κι εδώ αρχίζουν τα ερωτήματα: Από πού κι ως πού οι πανεπιστημιακοί μας τιμούν το έργο ενός ιστορικού που προβάλει μιαν ωραιοποιημένη και σε κάθε περίπτωση άσχετη με την καταγεγραμμένη ιστορική πραγματικότητα εικόνα των ναζί; Οι ίδιοι προβάλλουν με κάθε αφορμή τα δημοκρατικά τους φρονήματα, αλλά εδώ έπρεπε προφανώς να υπηρετήσουν άλλο στόχο: Στα πλαίσια της αποδόμησης του πατριωτισμού και συκοφάντησης του αντιστασιακού πνεύματος του λαού μας, ακόμα και οι ναζί θα πρέπει να ηρωοποιηθούν ώστε να φαντάζει βάρβαρη και υπερβολική η παλλαϊκή αντίσταση του άμαχου πληθυσμού της Κρήτης απέναντι στον κατακτητή. Το πρώτο βήμα ήταν η προσπάθεια αποδόμησης της Επανάστασης του ’21, τώρα ήρθε η σειρά να αποκατασταθούν και οι Γερμανοί επικυρίαρχοι του Μνημονίου. Από πού κι ως πού η κατάληψη του πανεπιστημίου, εξ ορισμού αντιναζιστικού ιδεολογικού προσανατολισμού, που δεν σηκώνει μύγα στο επαναστατικό της σπαθί, επιτρέπει την είσοδο των νεοταξικών ιστορικών στο υπό κατάληψη πανεπιστήμιο και μάλιστα για να τιμήσουν τον απολογητή των ναζί;
Νομίζομε πως η απάντηση στα ερωτήματα αυτά πρέπει να συνδεθεί με το βαθιά κοσμοπολίτικο και αφασιακό χαρακτήρα αυτού που σήμερα αυτοαποκαλείται αριστερά στην Ελλάδα, το οποίο, σε πλήρη ρήξη με τον εθνικοαπελευθερωτικό χαρακτήρα της εαμικής εθνικής αντίστασης, αρνείται οτιδήποτε πατριωτικό, στο όνομα ενός κακά χωνεμένου διεθνισμού. Έτσι, ο Βελουχιώτης δεν αποτελεί σημείο αναφοράς γι’ αυτούς, γιατί έκανε εθνική αντίσταση, οπότε ήταν “εθνικιστής”. Ο Τσε Γκεβάρα του “πατρίδα ή θάνατος” είναι εξοβελιστέος από τους σημερινούς “αριστερούς”, για τον ίδιο λόγο. Η στάση αυτή οδηγεί σε εκτρώματα, όπως π.χ. των αντιφα(σιστών) που καταντούν απολογητές της γενοκτονίας του Ισραήλ στη Γάζα, και των σημερινών “δημοκρατικών” πανεπιστημιακών που τιμούν τον Ρίχτερ και των ανεχόμενων τη βράβευσή του καταληψιών. Έτσι, μια προσέγγιση που έρχεται σε αντίθεση με το πνεύμα της εθνικής αντίστασης στην Κρήτη, είναι κι αυτή εντός της “διεθνιστικής” γραμμής αφού χτυπάει την έννοια του έθνους, κι ας συντάσσεται με τους Γερμανούς κατακτητές.
Η τιμή στον Ρίχτερ αποκτά παραμέτρους που δεν έχουν ακόμα αποτιμηθεί: Πώς θα δοθεί η μάχη για τις γερμανικές αποζημιώσεις των χωριών που υπέστησαν ολοκαύτωμα, όταν η πανεπιστημιακή κοινότητα θεωρεί ιπποτική τη στάση των Γερμανών ναζί και τιμά τα έργα που την “αναδεικνύουν”; Πώς θα μιλήσομε για εθνική αντίσταση, όταν τα αντίποινα προβάλλονται πια ως πράξεις που “αναγκάστηκαν” οι Γερμανοί να κάνουν; Πώς θα αντισταθούμε στη σημερινή οικονομική επέλαση των Γερμανών, όταν με τη στάση μας διαγράφομε το παρελθόν και αποδεχόμαστε τις τότε κτηνωδίες ως πράξεις εντός του δίκαιου του πολέμου; Πώς θα επιχειρηματολογήσομε ότι κι οι σημερινές πρακτικές επικυρίαρχου της Γερμανίας εις βάρος μας είναι απεχθείς συμπεριφορές, όταν έχομε δώσει συγχωροχάρτι στις προηγούμενες; Η πατρίδα μας περνάει μια κρίση που στη ρίζα της έχει την ηθική παρακμή. Τα διακυβεύματα είναι τεράστια και αφορούν την ίδια μας την ύπαρξη ως λαού. Μόνο μια συνειδητοποιημένη και σθεναρή παλλαϊκή αντίσταση σε όλους τους παράγοντες εκείνους που μας προορίζουν για ραγιάδες μπορεί να αναστρέψει την πορεία, αλλά κι αυτό από μας, ευτυχώς ή δυστυχώς, εξαρτάται.