Τριτη 21 Απριλιου 2015

Προφητικά ήταν τα τελευταία λόγια του...

...Λίβυου ηγέτη πριν τη δολοφονία του

"Αν φύγω από τη μέση εγώ η Λιβύη θα πέσει στα χέρια τρομοκρατών. Κι η Μεσόγειο θα δεχθεί εισβολή από ανθρώπους σε φυγή"

Μ. Καντάφι

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

O θάνατος μικρών παιδιών, αθώων ψυχών θα μας στοιχειώνει όσο καθόμαστε με σταυρωμένα χέρια και τ απλώνουμε μόνο για να πληρώνουμε δόσεις στους φονιάδες της ΝΑΖΙΣΤΙΚΗΣ Ευρωπαϊκής ΄Ενωσης!

Ρόδος σήμερα... και κανένας δεν λέει πως στη Συρία πουλάνε όπλα οι νεοναζί της ΕΕ και πως μαζί με τους σιωνιστές δημιούργησαν το "ισλαμικό" κράτος των τζιχαντιστών!

------------------------------------------------------------------------------------------------------------

O κομιστής που εχει τη φυλλαδα Πρωτο Θεμα κατέβασε τη ιστοσελίδα που παρέδιδε στα τάγματα εφόδου τα ονόματα των κατήγορών τους. Scripta Manent όμως... Τον γαμείς ή δεν τον γαμείς τον γερμανοτσόγλανο;

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Υπηρχαν 5 εκατομμυρια λογοι για να δολοφονηθει ο ΣασαΒερτατσα μελος του Δημοκρατικου Κομματος της Σερβιας. Τον δολοφονησαν για τις μιζες από τα Εμβολια της Γριπης.

Ο δικός μας προμηθευτής, που θα έβαζε φυλακή ο ΓΑΠ όταν έγινε πρωθυπουργός, με τις προμήθειες του εμβολίου έγινε ΕΥΡΩΠΑΙΟΣ ΕΠΙΤΡΟΠΟΣ!

...και παρ' ολίγο πρόεδρος δημοκρατίας με μοναδικό προσόν τις προμήθειες και ελέω την στοργική, πατρική αγκαλιά κι αγάπη του Μαχαιρίτσα

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Ποιοι βοήθησαν την άνοδο της χούντας της 21ης Απριλίου 1967

Στις 16 Φεβρουαρίου 1964 η Ένωση Κέντρου κέρδισε τις εκλογές με ποσοστό 53% με την υπόσχεση του αρχηγού της Γεωργίου Παπανδρέου ότι θα εφαρμόσει πολιτικές και οικονομικές μεταρρυθμίσεις στη χώρα. Η ΕΡΕ, το παλάτι, ο στρατός, η αστυνομία, η πρεσβεία των ΗΠΑ, η CIA και το ΝΑΤΟ, θεωρώντας ότι η κυβέρνηση Παπανδρέου αποτελεί παρένθεση, επένδυσαν στην τακτική του φόβου, όπως και σήμερα η ΝΔ: «αυτή η δραχμή είναι δική σου, μην αφήσεις τον Παπανδρέου να στην πάρει», στην κατάρρευση της οικονομίας, στην χρεοκοπία και στον κομμουνιστικό κίνδυνο. Το 1961 είχε προηγηθεί το σχέδιο βίας και νοθείας «Περικλής» που αποκάλυψε ότι το παρακράτος, ξένοι και ντόπιοι, δεν θεωρούσαν τίποτα το...παράνομο να προβαίνουν σε αντισυνταγματικές πράξεις χωρίς να τιμωρούνται από το 1947. Ο Γ. Παπανδρέου προχώρησε σε δημοκρατικές μεταρρυθμίσεις αλλά ήταν φανερό πως είχε την κυβέρνηση αλλά όχι την εξουσία και δεν πήρε σχεδόν κανένα μέτρο για να αλλάξει τις δομές του στρατού που λειτουργούσε κάτω από το παρακράτος του ΙΔΕΑ από το 1945 (Μακαρέζος, Γεννηματάς, Σακελλαρίου, Πατίλης, Αγγελής, Καρδαμάκης, Σπαντιδάκης, Τζανετής κ.ά) με απομάκρυνση όσων δεν ήταν ΙΔΕΑ με τοποθετήσεις και προαγωγές των αξιωματικών της οργάνωσης.

Ο Παπανδρέου διόρισε υπουργό άμυνας τον Γαρουφαλλιά και αρχηγό του Στρατού τον Γεννηματά με υπόδειξη του παλατιού και των ξένων κέντρων εξουσίας, που επιδίωξη τους ήταν ότι η χώρα έπρεπε να διαφυλάξει το στεγανό του βασιλικού στρατεύματος. Από την πρώτη στιγμή της ανόδου της Ένωσης Κέντρου, οι ΗΠΑ γνώριζαν ότι η εξωτερική και η εσωτερική πολιτική της Ελλάδας δε θα ήταν όπως ήταν από το 1947. «Κάνουμε ό,τι θέλουμε, μπορούμε να κάνουμε ό,τι θέλουμε και τίποτα δε μας σταματά», δήλωση Αμερικανού Σταθμάρχη το 1961 στον Ανδρέα Παπανδρέου, ενώ στις ελληνικές παρελάσεις κυκλοφορούσαν τα τανκς με αμερικάνικες σημαίες «ή βγάζετε τον Πλαστήρα από πρωθυπουργό και βάζετε τον Παπάγο ή τον Κανελλόπουλο ή τον βλάκα (έτσι αποκαλούσαν τον Σοφοκλή Βενιζέλο) ή βοήθεια στρατιωτική ή οικονομική δεν έχετε από το σχέδιο Τρούμαν-Μαρσάλ». Παρόμοια μεθοδολογία και σήμερα: ή υπογράφετε το μνημόνιο ή χρήματα δε θα πάρετε.

Δεξιές εφημερίδες (Βραδινή, Ελεύθερος Τύπος, Ημέρα, Ακρόπολις, Καθημερινή) από την άνοδο της Ένωσης Κέντρου το 1964 συμμετείχαν στο σχέδίο ανατροπής. Η κυβέρνηση Παπανδρέου Κερένσκι, διαλύει την ελληνική ΚΥΠ, διαλύεται και κομματικοποιείται το στράτευμα, η Ελλάδα ξέφραγο αμπέλι, οι Λαμπράκισσες με τις μαύρες κάλτσες έχουν εισχωρήσει στο στράτευμα, οι χωροφύλακες έχουν κλειστεί στα σπίτια τους και κυκλοφορούν φήμες για πραξικόπημα του ΙΔΕΑ. Ο Παπαδόπουλος κάνει το ψευδοσαμποτάζ του Έβρου ρίχνοντας ζάχαρη σε τανκς ενοχοποιώντας αριστερούς φαντάρους με φοβερά βασανιστήρια, όταν όλοι γνώριζαν ότι ήταν έργο του Παπαδόπουλου και ότι προετοίμαζαν πραξικόπημα και αναγκάζοντας τον Ηλία Ηλιού μέσα στη Βουλή να καταγγείλει προφητικά με τη σοφία του «ο Παπαδόπουλος μια μέρα θα μας δέσει». Ο Π. Κανελλόπουλος σε συγκέντρωση στην Πλατεία Κλαυθμώνος δίνοντας κάλυψη σ’ όλες αυτές τις ψεύτικες πληροφορίες εκραύγαζε «Να φύγει η κυβέρνηση των Λαμπράκηδων», «ο Παπανδρέου είναι εθνικός κίνδυνος», «κόπηκε η εθνική αναπνοή του στρατού», «η ύπαρξις και το κύρος του κράτους έχουν μηδενισθεί», «οι χωροφύλακες κρύπτονται και υφίστανται εκβιασμούς», «Τα μέλη της Νεολαίας Λαμπράκη από 23.000 έχουν γίνει 65.000». Ζήτησε από τους βουλευτές της Ένωσης Κέντρου να ανατρέψουν τον Παπανδρέου και ότι θα στηρίξει μια τέτοια κυβέρνηση αποστατών.

Οι εφημερίδες της δεξιάς άρχισαν να δημοσιεύουν μυστικές πληροφορίες και αστυνομικές εκθέσεις «για κομμουνιστικό κίνδυνο» και γελοίες πληροφορίες ότι οι κομμουνιστές συγκεντρώνουν όπλα για να καταλάβουν την εξουσία, που φυσικά ποτέ δε βρέθηκαν. Στη δίκη της Χούντας ο τελευταίος πρωθυπουργός της χώρας, ο πολιτικός προϊστάμενος της ΚΥΠ, ο σοφός ακαδημαϊκός δάσκαλος με 60 χρόνια στην πολιτική Π. Κανελλόπουλος δήλωνε ότι δε γνώριζε για τον κίνδυνο πραξικοπήματος και ότι «έπεσε θύμα ψευδών πληροφοριών». Η χώρα μας όπως και η Κύπρος πλήρωσαν πολύ ακριβά την ανεπάρκειά του. Σε λίγους μήνες ξέσπασε το σκάνδαλο «Ασπίδα» με την καταγγελία της Βραδινής ότι πολιτικός αρχηγός της οργάνωσης ήταν ο Ανδρέας Παπανδρέου, ο αντιστράτηγος Σίμος που ανέλαβε την διοικητική εξέταση είχε αποφανθεί να ελεγχθούν μόνο 3-4 λοχαγοί. Μάρτυρες κατηγορίας κατά του Ασπίδα πολλοί πρωταγωνιστές της μετέπειτα χούντας: Θεοφλογιαννάκος, Καρύδας, Παλαϊνης, Κουρκουλάκος, Στειακάκης, Πετάνης, Γκόρος Γεννηματάς, Σαμψών κ.ά. και πολιτικοί όπως Κανελλόπουλος Π., Γαρουφαλιάς, Νόβας Φαρμάκης, κ.ά.

Ο Κανελλόπουλος μετά δήλωσε ότι δεν αποδείχθηκε πουθενά ότι ο Ανδρέας Παπανδρέου ήταν αρχηγός και παραδέχτηκε ότι έκανε λάθος. Ενώ ο ίδιος με προηγούμενες δηλώσεις του κατήγγειλε προφητικά «Ο κύριος Παπανδρέου σήκωσε άδικα το χέρι του ενάντια στην ακεραιότητα των ενόπλων δυνάμεων και θα πληρώσει γι’ αυτό το σοβαρό σφάλμα ». Μετά από λίγους μήνες δήλωνε πάλι ότι «συγγνώμη, έκανα λάθος». Οι ΗΠΑ προσπάθησαν να επιβάλουν Νατοϊκή λύση διχοτόμησης στην Κύπρο ανακοινώνοντας το σχέδιο ΑΤΣΕΣΟΝ και απειλώντας την Ελλάδα ότι δεν θα εμποδίσουν την Τουρκία σε περίπτωση επίθεσης κατά της Ελλάδος και ότι οι Τούρκοι με την Τουρκική Αεροπορία που διαθέτουν είναι ικανοί να κάψουν όλη την Ελλάδα. Η Ελλάδα και η Κύπρος δεν δέχτηκαν το Σχέδιο που προέβλεπε Βάση Τούρκικη και Αγγλική στην Κύπρο, δηλαδή Διχοτόμηση, παραχώρηση του Καστελόριζου στην Τουρκία και Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα, δηλώνοντας στον Αμερικάνό Πρόεδρο ότι το ελληνικό Σύνταγμα δεν προβλέπει παραχώρηση ελληνικού εδάφους και ότι η Ελληνική Βουλή δε θα ψήφιζε το σχέδιο.

Ο Πρόεδρος Τζόνσον στην άρνηση της Ελλάδας και της Κύπρου για το σχέδιο Άτσεσον δήλωσε «Γαμώ το Σύνταγμά σας, τη Βουλή και την Δημοκρατία σας. Η Αμερική είναι ελέφαντας και σεις είστε ψύλλοι. Θα βάλω τον ελέφαντα να σας απορροφήσει και να διαβιβάσετε στον Πρωθυπουργό σας ότι είναι λίγα τα ψωμιά σας». Στις 15 Ιουλίου 1967 υποχρεώνεται ο Γ. Παπανδρέου σε παραίτηση από τον βασιλιά και αρχίζει η σαλαμοποίηση και ο τεμαχισμός της Ε.Κ. με πρωταγωνιστές τον Νόβα, Τσιριμώκο, Στεφανόπουλο και Μητσοτάκη κ.ά. σε συνεργασία με το παλάτι, τη CIA, τον Αμερικάνο σταθμάρχη στην Αθήνα, το Στρατό, την Αμερικάνικη Πρεσβεία, το ΝΑΤΟ, την Αστυνομία και τους αποστάτες με την κάλυψη και της ΕΡΕ. Ο Λαός αντέδρασε με συγκεντρώσεις πρωτοφανείς. Έφτασαν το ένα εκατομμύριο με σοβαρά επεισόδια (δολοφονία Πέτρουλα κ.ά.), αλλά και μεγάλες καταστροφές από το παρακράτος όπως απεδείχθη στη συνέχεια για να προετοιμάσουν το παρακρατικό πραξικόπημα της 21ης Απριλίου 1967. Ακολούθησαν 7 χρόνια βασανιστήρια, φυλακές, εξορίες, εκτελέσεις και καταστροφή για την πατρίδα μας και την Κύπρο με την τουρκική εισβολή με τη βοήθεια των Αμερικανών και του ΝΑΤΟ. Παράφρονες αξιωματικοί εκπαιδευόμενοι σε στρατιωτικές μονάδες των ΗΠΑ και της CIA μας έβαλαν στο γύψο «δια της επαναστάσεως» που κράτησε 7 χρόνια με την καταστροφή της πατρίδας μας και της Κύπρου.

Μανόλης Κυριάκης Οικονομολόγος-Βιβλιοπώλης- Πρώην αντιδήμαρχος Ηρακλείου

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Ο ηγέτης της Χεζμπολά, της οργάνωσης που προστατεύει τους Χριστιανούς στη Μέση Ανατολή... στο πλευρό του λαού της Υεμένης! Sayyed Hassan Nasrallah Speech In solidarity with oppressed Yemen

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Εμείς έχουμε λόγο να χαιρόμαστε;

Το ΔΝΤ κέρδισε από το 2010 2.5 δισ. ευρώ, «διασώζοντας» την Ελλάδα, και στην Ελλάδα το ΑΕΠ μειώθηκε κατά 50 δισ. ευρώ, ακολουθώντας το πρόγραμμα διάσωσης !

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Αφού "οργίστηκε" κι ο Ιερώνυμος με το νεκροταφείο "Μεσόγειος"... μήπως είναι η ώρα ν' αποκαταστήσει η κυβέρνηση τις διπλωματικές της σχέσεις με την Συρία;

Λέμε...

Γιατί όλοι μιλούν για το ανθρωπιστικό ζήτημα και κανένας δεν βάζει το ουσιαστικό ζήτημα: την "αραβική άνοιξη made in usa", την αμερικάνικη Αλ Κάιντα, το αμερικάνικο "ισλαμικό κράτος", με τους λακέδες (Τουρκία, Ισραήλ, Σαουδική Αραβία και πρωτίστων Ευρωπαϊκή Ένωση...)!

Ο Αβραμόπουλος ανέλαβε να "πείσει" τον Πατριάρχη Αντιοχείας Ιγνάτιο Δ΄, ώστε να προδώσει τους Ορθόδοξους της Συρίας, μετά τη γνωστή διακήρυξη των Χριστιανών της Συρίας: «Με όλη μας της καρδιά καλούμε τους πιστούς Χριστιανούς της Συρίας να μην εγκαταλείψουν την αγαπημένη μας χώρα, παρά τη βία, τη δυστυχία, την εκκένωση που προωθούν»… (Γνωστή σε ορισμένα ανεξάρτητα blogs κι όχι από τα ΜΜΕ και δημοσιογράφους Υπηρεσίας)

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Αυτό το παιδί που μιλούσε-μιλάει για "Συριακή επανάσταση" θα κάνει αυτοκριτική -μια συγνώμη- για την στήριξη των εγκληματιών δολοφόνων του νάτο?

https://www.youtube.com/watch?v=9KeLnr594vQ

Πετρος Κωνσταντινου για Συρια

Δημοσιεύτηκε στις 16 Μαρ 2013

Χαιρετισμος του Πετρου Κωνσταντινου στην εκδηλωση για τα 2 χρονια απο την εναρξη της Επαναστασης στην Συρια

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Συνηθίσαμε τη φρίκη και αυτό είναι το πιο ανησυχητικό...

Το διαρκες εγκλημα. Φονιαδες των Λαων Αμερικανοι με τους ΑγγλοΓαλλουςΓερμανους συμμαχους σας.

Ρημάξατε τις χώρες τους, Συρία, Λιβύη, Ιράκ, Αφγανιστάν κλπ, ληστέψατε τον πλούτο τους δολοφονήσατε τους λαούς τους, με τους πληρωμένους δολοφόνους σας και τους εμφύλιους που στηρίζατε, ακόμα και οι σχιζοφρενείς τζιχαντιστές του ISIS δημιούργημά σας είναι που ξέφυγε απ' τον... έλεγχό σας αλλα Φραγκεστάϊν . Απελπισμένα τα θύματα αναζητούν τη σωτηρία τους στην φυγή, αλλά να πάνε που; Μεσόγειος και Αιγαίο απέραντα νεκροταφεία πνιγμένων προσφύγων. Όλα αυτά τον 21ο αιώνα. Συνηθίσαμε τη φρίκη και αυτό είναι το πιο ανησυχητικό.

Σχολιο.- Ακριβως,εκει εγινε η ζημια. Συνηθισαμε την φρικη,συνηθισαμε στην ενοχη σιωπη,και πραγματικα,,αφου πετσοκοψαν με ολας τας τιμας,και τους Συριους,και τους Λυβιους και ποσους αλλους λαους!! Ουτε θελω να σκευτομαι,το τι μας περιμενει!

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Ένας είναι ο εχθρός: Ο Ευρωναζισμός

Άξονας Γαλλίας-Γερμανίας με συντονισμένη επίθεση εναντίον της Ελλάδας

Οι Ευρωπαίοι εταίροι δεν κρατούν πλέον ούτε τα προσχήματα για να κρύψουν τον άκρατο ανθελληνισμό τους. Οι υπουργοί Οικονομικών των δύο μεγάλων δυνάμεων Γερμανίας και Γαλλίας έχουν βγάλει τα μυδράλια των απειλών και της αλαζονείας με στόχο όχι την ελληνική κυβέρνηση, αλλά την Ελλάδα.

Ξύπνησε το χιτλερικό κύτταρο Ο Γερμανός υπουργός, Σόιμπλε το τελευταίο 10ημερο έχει πάρει πάνω του όλο το... επικοινωνιακό παιχνίδι των Θεσμών εκτοξεύοντας απειλές εναντίον της Ελλάδας με πρόσχημα την συνειδητά αφελέστατη στάση του υπουργό Βαρουφάκη. Προμηνύει ότι δεν πρόκειται να βρεθεί λύση στο επικείμενο Γιουρογκρούπ που θα γίνει στην Ρίγα δίνοντας τελεσίγραφο στον ελληνικό λαό ότι για να επιβιώσει τότε θα πρέπει η Ελλάδα να υπογράψει μέτρα που να συμφέρουν τους δανειστές αν θέλει να έχει συνεχή οικονομική στήριξη για να μην καταρρεύσει. Το τραγικό είναι ότι ο Σόιμπλε βρίσκει ως αφορμή για να κάνει επίθεση κατά μέτωπο εναντίον της εθνικής κυριαρχίας της Ελλάδας την στάση που κρατά η ελληνική κυβέρνηση με το να θέλει από την μία πλευρά να είναι μέλος-αποικίας της Ε.Ε ζητώντας δανεικά, τα οποία τα θεωρεί ως δικαίωμά της, και από την άλλη να κρατά την στάση του "αντιστασιακού" προσπαθώντας να πείσει τον ελληνικό λαό ότι ζει σε ανεξάρτητη χώρα.

Ευρωπαϊκός Σκοταδισμός Από την πλευρά της "δημοκρατικής" Γαλλίας οι δηλώσεις του υπουργού Σαπέν αποδεικνύουν ότι η Ε.Ε δεν είναι τίποτε περισσότερο από μία Ένωση τραπεζικών συμφερόντων και για να σώσουν την μεγάλη αυτή τράπεζα δεν έχουν κανένα απολύτως πρόβλημα να ολοκληρώσουν την καταστροφή μιας χώρας. "Μάθαμε να οικοδομούμε τείχη για να προστατευόμαστε, για να προστατεύουμε το τραπεζικό σύστημα, για να προστατεύουμε άλλες χώρες οι οποίες θα μπορούσαν να γίνουν ευάλωτες, εάν κάτι συμβεί στην Ελλάδα. Επομένως η Ευρώπη είναι πολύ πιο ισχυρή. Η Ευρώπη έχει προφυλαχθεί από τις ενδεχόμενες αναταράξεις. Ο κίνδυνος αφορά την Ελλάδα", δήλωσε ο υπουργός Οικονομικών της Γαλλίας και ακόμη η ελληνική κυβέρνηση θεωρεί ότι η Γαλλία είναι η γενέτειρα των ιδανικών του Ευρωπαϊκού Διαφωτισμού. Έχει περάσει υποσυνείδητα στον ελληνικό λαό ότι επειδή τις διαπραγματεύσεις χρέους και δανεικών της κάνει η εκάστοτε κυβέρνηση τότε οι απειλές που εκτοξεύονται από τους "συμμάχους" δεν αφορούν τον ίδιο τον λαό, αλλά τους πολιτικούς της χώρας. Όταν ο Σόιμπλε συστρατεύεται με το μαφιόζικο τοκογλυφικό ταμείο που λέγεται ΔΝΤ λέγοντας ότι "δεν φαίνεται ότι θα υπάρξει λύση στη Ρίγα. Είναι σαφές βέβαια ότι τα πράγματα έχουν χειροτερέψει και είναι δύσκολα για την Ελλάδα. Η χρονοκαθυστέρηση σημαίνει ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να έχει πρόσβαση στα εκκρεμή κεφάλαια", σημαίνει ότι η Ε.Ε δεν έχει κανένα σκοπό για ανάπτυξη και εθνική κυριαρχία της Ελλάδας αλλά για συνεχή δανειοδότησή της που θα ξεχρεώνει ο ελληνικός λαός χωρίς το δικαίωμα επιλογής. Επίσης το ψέμα της ελληνικής κυβέρνησης προς τον ελληνικό λαό ότι πλέον δεν υπάρχει Μνημόνιο που να κρατά την χώρα σε υποδούλωση έρχεται και καταρρέει όταν ο "δημοκράτης" σοσιαλιστής Γάλλος υπουργός, Σαπέν δηλώνει: "Η Ελλάδα δεν έχει υπογράψει μόνο ένα μνημόνιο, έχει υπογράψει συνθήκες, έχει υπογράψει δεσμεύσεις. Αυτές οι δεσμεύσεις πρέπει να τηρηθούν". Αντί λοιπόν η ελληνική κυβέρνηση από τις 26 Ιανουαρίου να προβεί σε μονομερή ακύρωση όλων των Μνημονιακών νόμων που θα έσβηναν το Μνημόνιο βάζοντας το παιχνίδι να παιχτεί αποκλειστικά σε πολιτικό επίπεδο επέλεξε να συνδιαλαγεί ως δανειζόμενη με το ζόρι. Όταν ο Σαπέν αναφέρει ΣΥΝΘΗΚΕΣ εννοεί τις Ευρωπαϊκές Συνθήκες που έχουν υπογράψει όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις τουλάχιστον από το 1992 και μετά.

Κυβέρνηση "δοσάς" Δεν γίνεται ο Έλληνας πρωθυπουργός να είναι φανατικός οπαδός των Ευρωπαϊκών Συνθηκών και των κανόνων της Ε.Ε από την δημιουργία της και την άλλη στιγμή να θέλει να κάνει Επανάσταση εναντίον όλων των υποστηρικτών της που δεν είναι άλλοι από τους Δανειστές-Εταίρους. Οι "σύμμαχοι" της Ελλάδας σπρώχνουν την κατάσταση για τον Ιούνιο που θα τελειώσει η Συμφωνία Βαρουφάκη παράτασης της δεύτερης δανειακής σύμβασης, δηλαδή του δεύτερου Μνημονίου. Το θέμα είναι αν η ελληνική κυβέρνηση είναι μέρος όλο αυτού του ευρωπαϊκού παιχνιδιού εφόσον δεν έχει κάνει καμία απολύτως ανατροπή για την επιβίωση των Ελλήνων παρά μόνο έχει μετατραπεί σε έναν φοροεισπρακτικό μηχανισμό, έναν "δοσά" της Ε.Ε που σπρώχνει τον ελληνικό λαό στις ουρές των 100 δόσεων όταν η ίδια δεν έχει δώσει, ως ήταν υποχρεωμένη, μισή δόση αξιοπρέπειας λέγοντας σε Γερμανία και Γαλλία ότι οι Συνθήκεις υπογράφονται για τους λαούς και όχι για τα ταμεία των τραπεζών και των Ευρωπαίων πολιτικών υπαλλήλων τους.

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Βόλφγκανγκ Σόιμπλε: Αδίστακτος και ραδιούργος

Είχα την τύχη (ή την ατυχία ίσως) να παρακολουθήσω εκ του σύνεγγυς τις δραστηριότητες του υπουργού Οικονομικών της Γερ¬μανίας στην Ουάσιγκτον και μακρόθεν τις ομιλίες του και τις συνεντεύξεις του στη Νέα Υόρκη. Είναι ένας αδίστακτος και ραδιούργος άνθρωπος… Πέρα από συμπάθειες και αντιπάθειες -εγώ κατατάσσω τον εαυτό μου σ’ αυτούς που τον αντιπαθούν, και το ομολογώ-, είναι ένας πανέ¬ξυ¬πνος άνθρωπος, που υποστηρίζει με... πρωτό¬γνω¬ρο πάθος τα στρατηγικά συμφέροντα της πατρίδας του. Εχω συναντήσει και έχω καλύψει τις δραστηριότητες προέδρων, πρωθυπουργών και υπουργών. Τούτος ο πολιτικός, λοιπόν, είναι διαφορετικός. Και είτε μας αρέσει είτε όχι, εργάζεται νυχθη¬μερόν για την πατρίδα του, τη Γερμανία. Το συμπέρασμά μου από τη μελέτη των ομιλιών και των συνεντεύξεών του είναι ότι ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών δεν θα επιτρέψει καμία συμφωνία με την Ελλάδα που δεν θα ταπεινώνει την κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα. Ναι, σωστά διαβάσατε. Αυτό επιδιώκει… Μακάρι να βγω ψεύτης, αγα¬πητοί αναγνώστες, αλλά ο Σόιμπλε έχει θέσει στόχο ζωής το κυνηγητό ενα¬ντίον της χώρας μας και του λαού μας. Δεν έχω να σας παρουσιάσω το παράδειγμα κανενός πολιτι¬κού, σε όλες τις φάσεις της Ιστορίας, που να βρισκόταν σε διατε¬ταγμέ¬νη αποστο¬λή εναντίον μίας χώρας και των κατοίκων της. Εχει ξεπεράσει και τον Χένρι Κίσιγκερ. Με λίγα λόγια, ο υπουργός Οικονο¬μικών της Γερμανίας, εκμεταλλευόμενος βεβαίως τις λαμογιές και τα σκάνδαλα των πολιτικών μας, οι οποίοι δεν τήρησαν τις περισσότερες εκ των υποσχέσεων τους προς τους δανειστές, βρίζει, ειρωνεύεται, προειδοποιεί και τιμωρεί ως να είναι ο εις και μόνος δικτάτορας του πλανήτη. Κάθισα και παρακολούθησα την ομιλία του στο Council on Foreign Relations της Νέας Υόρκης. Πρέπει να τη δείτε ή να τη διαβάσετε όλοι σας. Και είμαι βέβαιος πως θα καταλήξετε σε παρόμοια, με τα δικά μου, συμπεράσματα. Ο Σόιμπλε θα βρίσκεται ένα βήμα μπροστά από την Αθή-να… Ο,τι και να πράξει ο πρωθυπουργός, όσες υποχωρήσεις και να κάνει, το Βερολίνο θα απαιτεί περισσότερα. Απώτερος σκοπός του είναι η ταπείνωση της κυβέρνησης. Δεν γνωρίζω τι θα πράξουν ο κ. Τσί¬πρας και οι αρμόδιοι υπουργοί του. Αλλά πρέπει να γνωρίζουν ότι τα προηγούμενα χρόνια ο κ. Σόιμπλε «αποκοίμισε» τις ελληνικές κυβερνήσεις και θωράκισε τη χώρα του και τους συμμάχους του έναντι των συνεπειών μίας ελληνικής εξόδου από την Ευρω¬ζώνη. Η άνευ προηγουμένου αλαζονεία που επέδειξε στην Ουάσιγκ¬τον και τη Νέα Υόρκη οφείλεται αποκλειστικά στην ικανοποίησή του ότι θα καταρρεύσει η Ελλάδα και η χώρα του δεν θα επηρεαστεί. Ελπίζω και εύχομαι ότι οι Αμερικα¬νοί έχουν δίκιο όταν υποστηρίζουν πως η Ελλάδα αποτελεί πηγή κινδύνων για την παγκόσμια οικονομία. Διότι το Grexit θα είναι μία άδικη εξέλιξη για τον ελληνικό λαό…

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Συναυλιες με τραγουδια απαγορευμενα από τη χουντα. Με τον Μανωλη Μητσια. Ένα μουσικο αφιερωμα στα τραγουδια που απαγορευσε η χουντικη λογοκρισια παρουσιαζονται 48 χρονια μετα στο Μεγαρο Μουσικης Αθηνων από τον Μ. Μητσια σε σκηνοθετικη επιμελεια Π. Βουλγαρη.

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Ενοχλει τους Αμερικανους ο τυφλος Ξηρος! Όταν αυτοι εχουν συμμαχησει με την Αλ Καιντα στη Λιβυη εναντιον του Κανταφι, και τους τζιχαντιστες στο Ιρακ και την Συρια και το Αφγανισταν , ενώ αφηναν ελευθερους από το Γκουανταναμο συνεργατες των τρομοκρατων που ανατιναξαν τους Διδυμους Πυργους

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Η χούντα ως προοικονομία της τρόικας

Σωστά έχει επικριθεί το σύνθημα που συχνά ακούστηκε κατά τη μνημονιακή εξαετία: «Η χούντα δεν τελείωσε το '73». Αλλά δεν έχει επικριθεί για τους σωστούς λόγους. Είναι ανακριβές γιατί σηματοδοτεί μονοσήμαντα το 1973 ως το τέλος της μισητής δικτατορίας. Κι όμως, το 1973 και τα έξι χρόνια προ αυτού μπορούν να εκληφθούν ως προοικονομία του μνημονιακού μας παρόντος. Αυτή την αγνοημένη- ή ηθελημένα κρυμμένη- διάσταση της χούντας αποκαλύπτει γλαφυρά ο Διονύσης Ελευθεράτος, στο βιβλίο του Λαμόγια στο Χακί: Οικονομικά "θαύματα" και θύματα της χούντας (εκδόσεις Τόπος). Το βιβλίο έφτασε φρέσκο στα χέρια μου και απορρόφησε μερικές ώρες από τις μέρες της πασχαλινής ανάπαυλας. Τις απορρόφησε συναρπαστικά. Δεν προτίθεμαι να κάνω βιβλιοκριτική εδώ, δεν μου πέφτει λόγος άλλωστε. Οφείλω, όμως, να καταθέσω δημόσιο έπαινο για το εγχείρημα: ο Διονύσης Ελευθεράτος ενορχήστρωσε ένα μεγάλο όγκο στοιχείων έρευνας, δημοσιογραφικής και επιστημονικής, δικής του και άλλων, σε μια εκτενή νωπογραφία της οικονομικής πολιτικής της χούντας, της ταξικής της φύσης και των ιδεολογικών συντεταγμένων της. Το κίνητρο και ο στόχος προκαταβάλλεται από την εισαγωγή: ο συγγραφέας θέλει να αποδομήσει τον μύθο που επιχειρήθηκε να εδραιωθεί πάνω στη συλλογική μας αμνησία, σύμφωνα με τον οποίο η χούντα, αν και αποτέλεσε θλιβερή απόκλιση από τη μεταπολεμική δημοκρατική «κανονικότητα», παραδόξως ήταν μια ευτυχής οικονομική παρένθεση. Με βάση τον μύθο αυτό, δημοφιλή ανάμεσα σε νεοφιλελεύθερους απολογητές των Μνημονίων, μεθοδεύτηκε ο καθαγιασμός της χούντας, η απαξίωση της μεταπολίτευσης και η εξοικείωση όχι μόνο με την τρόικα, αλλά και με τη νεοναζιστική Χρυσή Αυγή. Το υπονοούμενο του μύθου για το «θαύμα» της χούντας είναι ότι τελικά η πολλή δημοκρατία βλάπτει σοβαρά την οικονομία.

Ο Δ.Ε. μας θυμίζει στο βιβλίο του ότι η χουντική επταετία ήταν μια σκανδαλώδης, βίαιη, ταξική παρέμβαση υπέρ του κέρδους και μιας ολιγάριθμης επιχειρηματικής ελίτ. Και μάλιστα με καταστροφική έκβαση κατά την κορύφωση της διεθνούς κρίσης 1973-1974. Η οικονομική ιστορία της χούντας μπορεί να διαβαστεί με πολλούς τρόπους, όλους εξίσου εξοργιστικούς: Ως μια ατέλειωτη σειρά σκανδάλων, κραυγαλέας φαυλοκρατίας, διαφθοράς και διαπλοκής με πρωταγωνιστές αξιωματούχους, συγγενείς και φίλους του καθεστώτος και με συμπρωταγωνιστές επώνυμους Κροίσους του εφοπλισμού, της βιομηχανίας, του τραπεζικού συστήματος. Μπορεί να διαβαστεί ακόμη ως μια άθλια συναλλαγή των δικτατόρων με μια δράκα ολιγαρχών (Ωνάσης, Νιάρχος, Λάτσης, Ανδρεάδης, Σκαλιστήρης) που παράγγελναν στο καθεστώς εξόφθαλμα χαριστικές ρυθμίσεις για να χτίσουν τις αυτοκρατορίες τους. Μπορεί επίσης να διαβαστεί ως μια γενικευμένη παρέμβαση υπέρ των πιο επιθετικών μερίδων του κεφαλαίου, που τότε εδραίωσαν κραυγαλέα προνόμια, όπως π.χ. η φορολογική ασυλία του εφοπλισμού, η ένωση του οποίου μάλιστα ανακήρυξε ισόβιο επίτιμο πρόεδρό της τον Παπαδόπουλο. Η οικονομική ιστορία της χούντας μπορεί ακόμη, όπως μας θυμίζει ο Δ.Ε., να διαβαστεί ως εμβάθυνση της αποικιοποίησης της χώρας μέσα από σκανδαλώδεις συμβάσεις με πολυεθνικές όπως η Πεσινέ, η Litton, η Nestle, η Renault και Peugeot. Ακόμη και την KfW συναντάμε σε τοκογλυφικά δάνεια προς τη ΔΕΗ, την ίδια κρατική γερμανική τράπεζα μέσω της οποίας η Γερμανία μετέχει στην ισχύουσα σήμερα δανειακή σύμβαση με την Ελλάδα!

Μπορεί, τέλος, να διαβαστεί ως η πρώτη, ευρεία «μνημονιακή» επίθεση στην εργασία, που κατάργησε την ελευθερία των διαπραγματεύσεων, επέβαλε κρατικό καθορισμό του κατώτατου μισθού, συγκράτησε τους μισθούς σταθερά κάτω από την παραγωγικότητα, κατέλυσε το οκτάωρο, επιδίωξε την «κινητικότητα» της εργασίας και την «απαλλαγή» των επιχειρήσεων από τους περιορισμούς στις απολύσεις, ανακάλυψε την «απασχολησιμότητα», επέτρεψε ασυδοσία στην υγιεινή και ασφάλεια, απογειώνοντας τα εργατικά ατυχήματα και δη τα θανατηφόρα. Οι αναλογίες, ακόμη και οι ρητορικές, ανάμεσα στα πεπραγμένα της χούντας και την ατζέντα εργασιακής απορρύθμισης της τρόικας ξεδιπλώνονται ανατριχιαστικές. Και απ' αυτή την άποψη σωστά επισημαίνει στο βιβλίο του ο Διονύσης Ελευθεράτος, δανειζόμενος τον σχετικό νεολογισμό του Ηλ. Νικολακόπουλου, ότι τα πρωτοπαλίκαρα της χούντας λειτούργησαν ως «πρωτονεοφιλελεύθεροι», αρκετά πριν ο νεοφιλελευθερισμός εδραιωθεί ως κυρίαρχο δόγμα του κεφαλαίου. Η πολιτική χρησιμότητα του βιβλίου Λαμόγια στο χακί είναι πολλαπλή. Προσωπικά θα ξεχώριζα μια διάστασή της: ανασύροντας από τη λήθη την οικονομική πολιτική της χούντας αντιλαμβάνεται κανείς ότι ανάμεσα στους αληθινούς πρωταγωνιστές της βρίσκονται κορυφαίοι της ολιγαρχίας που σήμερα -οι ίδιοι, οι απόγονοι ή οι επίγονοί τους- ξεπλένουν τη βρόμικη ιστορία τους σε ευεργεσίες, φιλανθρωπίες, πολιτιστικά ιδρύματα, επενδυτικές δράσεις και γκρίζες συναλλαγές με το κράτος. Δεν λογοδότησαν ποτέ για εγκλήματα που η χώρα πληρώνει ακριβά ακόμη και στην ύστατη κρίση της. Απ' αυτή την άποψη πράγματι «η χούντα δεν τελείωσε το '73». Θα τελειώσει αν και όταν πληρώσουν οι κρυφοί και φανεροί χορηγοί της.

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Οι ΗΠΑ οργάνωσαν το πραξικόπημα της απριλιανής χούντας

Του Γιώργου Δελαστίκ*

Κοντεύει πια μισός αιώνας. Παιδί τότε ακόμη, θυμάμαι τον τρόμο που μας είχε καταλάβει όταν από τα χαράματα της 21ης Απριλίου 1967, ο ραδιοφωνικός σταθμός των Ενόπλων Δυνάμεων άρχισε να μεταδίδει τη φρικτή ανακοίνωση: «Λόγω της δημιουργηθείσης εκρύθμου καταστάσεως, από του μεσονυκτίου ο στρατός ανέλαβε την διακυβέρνησιν της χώρας»! Το πραξικόπημα είχε γίνει,λοιπόν. Χωρίς να κατορθώσει να διαφύγει ούτε ένας, ολόκληρη η πολιτική ηγεσία της χώρας είχε συλληφθεί με καταπληκτική ευκολία.

Ακόμη και η ΕΔΑ διασύρθηκε. Κατά τραγική ειρωνεία η «Αυγή» δημοσίευε τρία προγραμματισμένα άρθρα υπό τον τίτλο «Γιατί δεν πρόκειται να γίνει δικτατορία»!!! Είχαν δημοσιευθεί ήδη τα δύο πρώτα, αλλά το τρίτο έμεινε στο τυπογραφείο τη νύχτα του πραξικοπήματος των συνταγματαρχών... Στο βιβλίο του «Η δημοκρατία στο απόσπασμα», ο Ανδρέας Παπανδρέου δεν μασάει τα λόγια του για τη φύση του πραξικοπηματικού καθεστώτος και τη σχέση του με τις ΗΠΑ και την αμερικανική πολιτική: «Οι υπεύθυνοι για την αμερικανική πολιτική στην Ελλάδα αποφάσισαν πως η Ελλάδα θα μπορούσε να περισωθεί για το ΝΑΤΟ μόνο με δικτατορία» γράφει ο ιδρυτής του ΠΑΣΟΚ χωρίς περιστροφές και συνεχίζει: «Αφού απέτυχε ο Τάλμποτ (σ.σ. πρόκειται για τον Αμερικανό πρεσβευτή στην Αθήνα εκείνη την εποχή) να μαγειρέψει πολιτική λύση, είχε έλθει η ώρα να πάρει στα χέρια του τα πράγματα ο κλάδος Σχεδίων και Επιχειρήσεων της CIA... Ο Παπαδόπουλος και οι συνεργάτες του στην Κεντρική Υπηρεσία Πληροφοριών ήταν κυριολεκτικά άνθρωποι της CIA και θα μπορούσε να τους εμπιστευθεί η CIA την εκτέλεση διαταγών... Ο βασιλιάς και οι στρατηγοί (σ.σ. οι οποίοι οργάνωσαν άλλο, διαφορετικό, δικό τους πραξικόπημα, ανεξάρτητο από εκείνο των συνταγματαρχών του Παπαδόπουλου) δεν είχαν καμία ελπίδα να εξουδετερώσουν τη λαϊκή αντίδραση και να δημιουργήσουν λαϊκή βάση. Είχαν συνταυτισθεί με ένα διεφθαρμένο κατεστημένο» υπογραμμίζει ο Ανδρέας, εξηγώντας γιατί οι Αμερικανοί, οι οποίοι ήταν πίσω και από τα δύο προετοιμαζόμενα πραξικοπήματα, επέλεξαν τελικά τους συνταγματάρχες και όχι τους στρατηγούς. Από αποχαρακτηρισθέντα έγγραφα των ΗΠΑ μετά την πάροδο 30 ετών, διαπιστώνουμε ότι στις 21 Απριλίου ο σύμβουλος Εθνικής ΑσφάλειαςΓουόλτερ Ραστόου στέλνει στον Αμερικανό πρόεδρο Λίντον Μπράιαν Τζόνσον σημείωμα στο οποίο τονίζει μεταξύ άλλων: «Το Στέιτ Ντιπάρτμεντ υποστηρίζει ότι θα πρέπει να αποφύγουμε οποιοδήποτε σχόλιο σήμερα το πρωί για να μην ενθαρρύνουμε βίαιες ενέργειες εναντίον της κυβέρνησης των πραξικοπηματιών...Εχουν δώσει διαβεβαιώσεις για την πίστη τους στο ΝΑΤΟ»!

Στις 24 Απριλίου ο Αμερικανός πρεσβευτής στην Ελλάδα Φίλιπ Τάλμποτ επιχειρηματολογεί προς το Στέιτ Ντιπάρτμεντ εναντίον κάθε ενθάρρυνσης του βασιλιά Κωνσταντίνου (ο οποίος ετοίμαζε το δικό το πραξικόπημα με τους στρατηγούς) να προβάλει οποιασδήποτε μορφής αντίσταση κατά της χούντας. Στις 27 Απριλίου 1967, ο Νταν Μπρούστερ, υπεύθυνος για τις ελληνικές υποθέσεις στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ, πιέζει με απόρρητη αναφορά του για μια τυπική, εικονική διαφοροποίηση των ΗΠΑ από τη χούντα των συνταγματαρχών. «Είναι συμφέρον για μας να ενισχύσουμε την εντύπωση πως δεν είχαμε ενημερωθεί προηγουμένως για το πραξικόπημα, ότι δεν το εγκρίναμε όταν υλοποιήθηκε και ότι έπειτα από πολλούς δισταγμούς αποφασίσαμε να συνεργαστούμε με την κυβέρνηση...», γράφει εννοώντας τη χούντα. Δεν εισακούεται. Στις 28 Απριλίου, ο Αμερικανός υπουργός Εξωτερικών Ντιν Ρασκ κάνει δημόσιες δηλώσεις: «Νιώθω ικανοποίηση διότι η Ελλάδα θα συνεχίσει τη σταθερή υποστήριξή της προς το ΝΑΤΟ» αναφέρει μεταξύ άλλων, όπου δεν υπάρχει απολύτως καμία καταδικαστική ή επικριτική λέξη για το πραξικόπημα και τη χούντα! Ενα εξαιρετικό βιβλίο του συναδέλφου Διονύση Ελευθεράτου, που κυκλοφόρησε αυτές τις μέρες («Λαμόγια στο χακί», εκδόσεις Τόπος) αποδομεί πλήρως τον μύθο που έχει δημιουργηθεί λόγω των δεκαετιών που έχουν παρέλθει από τη χούντα ότι δήθεν οι πραξικοπηματίες άσκησαν τουλάχιστον χρηστή διοίκηση στα οικονομικά! «Η οικονομία του 1974 ήταν κούκλα» διατεινόταν σε τηλεοπτική εκπομπή ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της ΝΔΑδωνις Γεωργιάδης, τον Οκτώβριο του 2011, αποκαλύπτει ο συγγραφέας. Τόσο... «κούκλα» ήταν η οικονομία το 1974, ώστε ο «Οικονομικός Ταχυδρόμος» της 3ης Ιανουαρίου 1974 έγραφε πανικόβλητος: «Η Ελλάς ετέθη επικεφαλής με... 23,2% (!) από πλευράς ανόδου του τιμαρίθμου μεταξύ όλων των χωρών του ΟΟΣΑ... Η αύξηση προήλθε κυρίως εκ της ανόδου των τιμών διατροφής κατά 31%»! Ούτε να φάει δεν είχε ο κοσμάκης καθώς η χούντα διήνυε τους τελευταίους μήνες πριν καταρρεύσει.

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Ρε που φθάσαμε μέρα που είναι.... Άποψή μου : Όταν η ΓΕΡΜΑΝΟΙ αποκαλούν κάποιον δικτάτορα...ΜΟΝΟΝ ΔΙΚΤΑΤΟΡΑΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ !!!

Η γερμανική Bild αποκαλεί τον Τσίπρα δικτάτορα!

Τι γράφει η Bild: Το άρθρο της γερμανικής εφημερίδας αναφέρει πως «η ελληνική κυβέρνηση θέλει να αναγκάσει με διάταγμα όλους τους κρατικούς θεσμούς και τα δημόσια ιδρύματα να μεταφέρουν τις καταθέσεις τους στην Τράπεζα της Ελλάδος», και συνεχίζει:«Με τον τρόπο αυτό θέλει να αποπληρώσει το ληξιπρόθεσμο χρέος της προς το ΔΝΤ και να καλύψει τις υποχρεώσεις της απέναντι στους δανειστές της μέσα στις επόμενες εβδομάδες. Η κυβέρνηση των Αθηνών θέλει να συγκεντρώσει συνολικά το ποσό των 12 δισεκατομμυρίων ευρώ. Η μεταφορά των διαθέσιμων των φορέων θα γίνει στην Τράπεζα της Ελλάδος. Απ' αυτό το μέτρο, όπως ανακοίνωσε η ελληνική κυβέρνηση, εξαιρούνται τα ασφαλιστικά ταμεία». Επίσης στο ίδιο άρθρο με τίτλο «Εξέγερση Δημάρχου εναντίον Αλέξη Τσίπρα» φιλοξενεί δηλώσεις του Δημάρχου Αμαρουσίου, Γιώργου Πατούλη, και αναφέρεται στην απόφαση της κυβέρνησης να δεσμεύσει τα ταμειακά διαθέσιμα των φορέων της Γενικής Κυβέρνησης. Ο πρόεδρος της ΚΕΔΕ και Δήμαρχος Αμαρουσίου επιτίθεται μέσω της γερμανικής εφημερίδας στην κυβέρνηση, τονίζοντας πως πράττει σαν δικτάτορας με την Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου. «Αυτή η κυβέρνηση ενεργεί σαν δικτάτορας. Είναι μια άμεση επίθεση στη κοινωνία. Δεν ήταν υπηρέτες της κυβέρνησης. Είναι μια κυβέρνηση της αριστεράς με την νοοτροπία μιας σοβιετικής ηγεσίας», λέει χαρακτηριστικά ο κ. Πατούλης.

Σχολιο.- Κι η "πλάκα" είναι ότι για τους ίδιους λόγους αποκαλούσε ολόκληρος ο λαός δικτάτορες τη δωσίλογη κλίκα Σαμαρά-Βενιζέλου-ΓΑΠ... και προσωπικά ο Τσίπρας Κάποτε είχαν τα βασιλικά διατάγματα. Σήμερα έχουν τις Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου... Αυτά δήλωνε (2013) επίσημα και καλούσε τον λαό σε αντιμνημονιακό αγώνα ο Αλέξης Τσίπρας...

Σχολιο.- ΜΙΛΑΝΕ ΟΛΟΙ ΜΙΛΑΝΕ ΚΑΙ ΟΙ .....Κ@@ΟΙ ΟΙ ΓΕΡΜΑΝΟΙ!!!

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Iδιόχειρη αφιέρωση Παττακού στον «αξιότιμο φίλο» του Άδωνι Γεωργιάδη

Η εφημερίδα δημοσιεύει ιδιόχειρο σημείωμα του δικτάτορα Στυλιανού Παττακού προς τον Άδωνι Γεωργιάδη με προσωπική αφιέρωση ως «αξιότιμο φίλο», όπως τον αποκαλεί, και ημερομηνία 1η Μαΐου του 2005. Όπως αναφέρεται στο πρωτοσέλιδο: «O μέχρι πρότινος κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της Ν.Δ. Μάκης Βορίδης ήταν αρχηγός της Νεολαίας Ε.Π.Ε.Ν. του Γεωργίου Παπαδoπουλου. Παρέλαβε δε την αρχηγία της Νεολαίας αμέσως μετά την παραίτηση του Νικολάου Μιχαλολιάκου. Γνωστές οι σχέσεις λοιπόν του Βορίδη με τον Γεώργιο Παπαδόπουλο». Τώρα «γίνονται γνωστές και οι σχέσεις του διαδόχου του Μάκη Βορίδη στην θέση του κοινοβουλευτικού εκπροσώπου με τον Στυλιανό Παττακό. Δεν είναι άλλος από τον πιο επιτυχημένο πρώην υπουργό και μαχητή της παράταξης, κατά τον Αντώνη Σαμαρά, Άδωνι Γεωργιάδη», σημειώνεται στο δημοσίευμα ενώ γίνεται λόγος και για για εν ενεργεία στελέχη που έχουν σχέσεις και με τον Μακαρέζο».

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Η Κυβέρνηση στέλνει τα αποθεματικά των ΟΤΑ και των Οργανισμών στη μαύρη τρύπα του χρέους

Χτες η κυβέρνηση προχώρησε σε μια ακόμη πράξη του δράματος που λέγεται "παράδοση στους δανειστές": εξέδωσε Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου σύμφωνα με την οποία μεταφέρονται υποχρεωτικά όλα τα αποθεματικά και τα ταμειακά διαθέσιμα των Οργανισμών του δημοσίου, Δήμων και Περιφερειών στην Τράπεζα της Ελλάδας, και μάλιστα αναδρομικά, από 17/3/2015! Τα ασφαλιστικά Ταμεία, ούτως ή άλλως, στέλνουν τα αποθεματικά τους στην ΤτΕ με τις αποφάσεις των (διορισμένων από την κυβέρνηση) Διοικητικών Συμβουλίων, όπως ο ΟΑΕΔ που μετέφερε εκεί χρήματα από το Ταμείο ανεργίας. Η Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου αναφέρει επί λέξει: "Από την υποχρέωση αυτή εξαιρούνται τα κεφάλαια που απαιτούνται για την κάλυψη των ταμειακών τους αναγκών για το επόμενο δεκαπενθήμερο". Δεν μιλάμε καν για τα αποθεματικά! Μιλάμε για όλα τα χρήματα που υπάρχουν στους λογαριασμούς, ακόμη κι αν πρόκειται για έργα σε εξέλιξη, για μισθοδοσίες κ.λπ.

Η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι αυτάτα χρήματα δήθεν θα τοποθετηθούν σε ρέπος και ομόλογα του δημοσίου. Η πραγματικότητα είναι ότι αυτή τη στιγμή δεσμεύονται όλα τα χρηματα που υπάρχουν, χρήματα του ελληνικού λαού, για να μπορεί η κυβέρνηση να αποπληρώνει τα χρέη στο ΔΝΤ, την ΕΕ και τους διεθνείς τοκογλύφους, με την... ελπίδα ότι παρακάτω θα της δώσουν κάποια δόση οι "εταίροι". Αντί δηλαδή τα χρήματα να δοθούν σε κοινωνικές ανάγκες και να γίνουν ΔΟΥΛΕΙΕΣ για τους ανέργους στην χώρα του 1,5 εκ. ανέργων, αντί να γίνουν σχολεία και νοσοκομεία, θα πάνε σταδιακά στην ΤτΕ να γίνουν ρέπος και να περιμένουν εκεί. Τι να περιμένουν; Μα τον κίνδυνο να δούμε άλλο ένα «κούρεμα» των αποθεματικών, σαν αυτό του PSI το 2012 (άλλωστε και τότε τη Lazard είχαμε για σύμβουλο διαχείρισης δημόσιου χρέους, όπως και τώρα!). Μόνο που αυτή τη φορά, μετά το κούρεμα δεν θα μείνει τίποτα! Γιατί θα εξαφανιστούν όλα τα διαθέσιμα, ακόμη και των ΟΤΑ.

Γι' αυτό και η ΠΝΠ έχει αναδρομική ισχύ από 17/3. Γιατί ήδη από τότε οι Διοικήσεις Δήμων και οι Περιφερειών που "πρόσκεινται" στον ΣΥΡΙΖΑ, όπως η Περιφέρεια Αττικής, αποφάσισαν "εθελοντικά" να παραδώσουν τα αποθεματικά τους στην κυβέρνηση! Για να αποφύγουν την ευθύνη που θα έχουν οι Διοικήσεις αυτές όταν τα αποθεματικά θα χαθούν, η κυβέρνηση τους καλύπτει με την "υποχρεωτικότητα" από 17/3. Όταν δεν θα έχει μείνει ούτε σάλιο στα ταμεία του δημοσίου, τότε η νέα δανειακή σύμβαση με το νέο Μνημόνιο, θα φαντάζει ως η μοναδική λύση! Είναι σαφές ότι το τετράμηνο που δήθεν "κερδίσαμε" με τη συμφωνία της 20ής Φεβρουαρίου είνια ένα τετράμηνο υπέρ των δανειστών και των τοκογλύφων. Είναι ένα τετράμηνο στο οποίο η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ απλώς θα προετοιμάσει τον κόσμο στον οποίο πούλησε "ελπίδα" για την υπογραφή νέου Μνημονίου -και τα υπόλοιπα περί "διαπραγμάτευσης" είναι καθρεφτάκια για ιθαγενείς. Άλλωστε, η χρηματοδότηση με ρέπος από τα διαθέσιμα των φορέων του δημοσίου, ήταν μέρος της "προληπτικής γραμμής χρηματοδότησης" που επεδίωκε η να "πετύχει" η κυβέρνηση Σαμαρά. Είναι σαφές ότι η μόνη λύση είναι πάλη εδώ και τώρα για έξοδο από ευρώ-ΕΕ, στάση πληρωμών στους τκογλύφους και διαγραφή του χρέους, εθνικοποιηση τραπεζών και μεγάλων επιχειρήσεων, για να βρουν δουλειά οι άνεργοι, για να ξανανοίξουν τα νοσοκομεία, για να μπει μπροστά η οικοδόμηση μιας άλλης οικονομίας και κοινωνίας, βασισμένης στις ανάγκες της κοινωνικής πλειοψηφίας. Για αυτά πρέπει να παλέψουμε: είναι πια ζήτημα ζωής!

ΑΝΤΑΡΣΥΑ

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΗ ΚΑΙ ΤΑ ΛΟΙΠΑ...

Τον Καραμανλή δεν τον έβγαλαν από τη ναφθαλίνη και δεν τον έφεραν εσπευσμένα από τα Παρίσια, τον Ιούλιο του '74, για να σώσει το λαό από τη χούντα του '67, αλλά ακριβώς για το αντίθετο: για να σώσει τη χούντα από το λαό! Έτσι δικάστηκαν και καταδικάστηκαν ελάχιστοι χουντικοί πραξικοπηματίες και βασανιστές και παρέμειναν άθιχτοι οι μηχανισμοί που γεννούν και στηρίζουν τις δικτατορίες...

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------

ΟΟΣΑ: Οι Έλληνες είναι οι τρίτοι πιο σκληρά εργαζόμενοι στον κόσμο

Ακόμα μια μελέτη που καταρρίπτει το μύθο των «τεμπέληδων» Ελλήνων δημοσίευσε ο ΟΟΣΑ. Όπως δείχνουν α συγκεντρωτικά στοιχεία που ανέλυσαν οι ειδικοί του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης, οι Έλληνες κατατάσσονται στην τρίτη θέση παγκοσμίως με τους σκληρότερα εργαζόμενους λαούς. Προτελευταίοι στη λίστα οι Γερμανοί και τελευταίοι οι Ολλανδοί Σκληρότερα εργαζόμενοι από όλους είναι οι Μεξικανοί και στη δεύτερη θέση οι Νοτιοκορεάτες. Την πρώτη πεντάδα συμπληρώνουν Χιλή και Ρωσία. Στην μέση της λίστας περίπου βρίσκονται ΗΠΑ. Στην τελευταία θέση, ως οι λιγότερο σκληρά εργαζόμενοι, κατατάσσονται οι Ολλανδοί και αμέσως προηγουμένως οι Γερμανοί!

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

“Μια χούντα μας χρειάζεται”…

Νίκος Μπογιόπουλος

Η ιστορική άγνοια αποτελεί λίπασμα για την πολιτική αφασία. Ο φασισμός γίνεται «ελκυστικός» έτσι: Πατώντας πάντα στο έδαφος της αφασίας και της άγνοιας. Το κράτος μας με τους θύλακες της αέναης και μηδέποτε συντελούμενης «αποχουντοποίησης», συμπεριλαμβανομένης μερίδας της «τέταρτης εξουσίας» που υπηρετεί τον βούρκο, έχει κάθε λόγο να καλλιεργεί την αφασία και την άγνοια, ώστε έτσι να κρατά πάντα ζεστό τον κόρφο που επωάζει τα «φίδια» του. Πάνω σε αυτό το έδαφος, της καλλιεργούμενης άγνοιας και της αφασίας, της ιστορικής παραχάραξης και της μαζικού τύπου πολιτικής λοβοτομής, αναπτύσσονται σήμερα, 48 χρόνια από την επιβολή της δικτατορία των συνταγματαρχών, οι γνωστές θεωρίες για το «πόσο καλύτερα ήταν τα πράγματα επί χούντας»...

Η αλήθεια είναι ότι δεν υπάρχει χούντα - στην Ελλάδα και οπουδήποτε στον κόσμο - που να μην είναι κυλισμένη στο αίμα της τρομοκρατίας, τωνδολοφονιών, στην αγριότητα των ανά τον κόσμο «ΕΑΤ – ΕΣΑ», στην ταξική βαρβαρότητα και στο βούρκο της διαφθοράς. Όσον αφορά στο τελευταίο, στο ζήτημα της διαφθοράς, της βρωμιάς και της δυσωδίας, με τους «ημέτερους» συνταγματάρχες είχαμε εκείνη ακριβώς τη διαφθορά και εκείνη την «τιμιότητα» που άρμοζε στη γελοιότητά τους: • Ήταν τόσο γελοίοι όσο και οι κομπίνες τους στην υπόθεση με τα «κρέατα του Μπαλόπουλου». Ήταν τόσο αντιφαυλοκράτες όσο και οι «τακτοποιήσεις» των γαμπρών του Παττακού, των αδερφών του Παπαδόπουλου και των ίδιων των πραξικοπηματιών που «νομοθέτησαν» τον... διπλασιασμό των μισθών τους Σημειώστε: Μια από τις πρώτες πράξεις των χουνταίων ήταν να δώσουναυξήσεις στον… εαυτό τους. Με τον Αναγκαστικό Νόμο 5/1967, οι «Παπαδόπουλοι» φρόντισαν να υπερδιπλασιάσουν τον μισθό του πρωθυπουργού από τις 23.600 στις 45.000 δραχμές και των υπουργών και υφυπουργών από τις 22.400 στις 35.000 δραχμές. Αυτοί ήταν που κατέβασαν τα τανκς για να σώσουν την Ελλάδα από την «φαυλοκρατία»… • Ήταν τόσο «τίμιοι» και αντικομφορμιστές όσο και οι τρεις βίλες του Παπαδόπουλου: Μια στο Ψυχικό, μία την Πάρνηθα και μια Τρίτη το Λαγονήσι (η τελευταία ήταν προσφορά του Ωνάση). • Ήταν τόσο «πατριώτες» που - εκτός του μέγιστου εγκλήματος κατά της Κύπρου - το βοούν και οι ληστρικές συμβάσεις με «Litton», «Μακντόναλντ», «Τομ Πάππας» και «Ζήμενς» - πάντα η... «Ζήμενς». • Ήταν τόσο θεομπαίχτες που έφτασαν να βουτάνε λεφτά ακόμα και από το… παγκάρι! Γνωστή η ιστορία με την ανέγερση του «θαυματουργού» (καθότι... αόρατος) Ναού του Σωτήρως. Μόνο από εκεί, από έναν προϋπολογισμό ύψους 450 εκατομμυρίων, φαγώθηκαν τα 400...).

Εντούτοις, στο σημερινό σημείωμα θα εστιάσουμε ειδικότερα σε ένα μόνο από τα «καλά» της δικτατορίας, όπως το διακινούν τα φασιστοειδή: Σ' αυτό το τόσο γελοίο όσο και «προσφιλές» τροπάρι περί του δήθεν «οικονομικού θαύματος»της χούντας των συνταγματαρχών.

1ο) Το δημόσιο χρέος από 32 δισ. δραχμές το 1966 εκτινάχτηκε στα 87,5 δισεκατομμύρια δραχμές τον Ιανουάριο του 1973 ενώ το 1974 απογειώθηκε στα 114 δισ. δραχμές. Δηλαδή ήταν τέτοιο το έγκλημα που συντελέστηκε στην ελληνική οικονομία επί χούντας ώστε το δημόσιο χρέος υπερτριπλασιάστηκε!Το επίτευγμα της χούντας ήταν τέτοιο που δεν μπορούσε να κρυφτεί ούτε επί των ημερών της. Στο «Βήµα» της 20/10/1973, καταγράφεται ότι στην εξαετία της δικτατορίας το εξωτερικό χρέος αυξήθηκε όσο δεν είχε αυξηθεί από την γέννηση του ελληνικού κράτους το 1821! Σε έξι χρόνια οι χουντικοί έκαναν το χρέος 1,5 φορά µεγαλύτερο απ’ όσο είχε αυξηθεί σε διάστηµα 145 χρόνων! 2ο) Το εμπορικό έλλειμμα το 1973 έγινε τέσσερις και πέντε φορές μεγαλύτερο από αυτό του 1968. Παρά τη λογοκρισία που ασκείτο στον Τύπο, ήταν τέτοια η κατρακύλα που δεν κρυβόταν με τίποτα: «Η δεύτερη µεγάλη θυσία της ελληνικής οικονοµίας κατά την περίοδο αυτήν (έγραφε το «Βήμα» στο ίδιο άρθρο) υπήρξε η θεαµατική διόγκωση του εµπορικού ισοζυγίου. Το έλλειµµα του εµπορικού ισοζυγίου από 745 εκατ. δολάρια προβλέπεται ότι θα φτάσει τελικά το τέλος του 1973 τα 2.600 εκατ. δολάρια, δηλαδή περίπου θα τετραπλασιασθεί»… 3ο) Στην Ελλάδα, που 1961-71 είχε το χαμηλότερο ποσοστό πληθωρισμού μεταξύ όλων των χωρών του ΟΟΣΑ (2,2%), ο δείκτης καταναλωτικών τιμών αυξήθηκε κατά 15,3% από το 1972 έως το 1973 και κατά 37,8% από τον Απρίλη του 1973 μέχρι τον Απρίλη του επόμενου έτους, και μάλιστα σε τομείς όπως τα είδη πρώτης ανάγκης και η υγεία. Το 1973 το ποσοστό του πληθωρισμού είχε επιφέρει μειώσεις των πραγματικών μισθών κατά 4%. Με δυο λόγια επί χούντας οι πλούσιοι έγιναν πλουσιότεροι. Πράγμα που επίσης δεν κρυβόταν με τίποτα. Ο Τύπος έγραφε (στο ίδιο): «Ο ανταγωνιστικός χαρακτήρας της οικονοµίας περιορίστηκε. Τα συµπτώµατα κερδοσκοπίας εντάθηκαν. Έχει ήδη σηµειωθεί ένταση στην ανισοκατανοµή µε την αύξηση της µερίδας των κερδών έναντι της µερίδας των µισθών στο εθνικό εισόδηµα. Πρέπει να προστεθεί ότι η τελευταία πληθωριστική διαδικασία δεν έθιξε τα υπέρογκα κέρδη της περιόδου αυτής». 4ο) Το ποσοστό των δαπανών για την εκπαίδευση στο σύνολο των γενικών κρατικών δαπανών μειώθηκε από 11,6% σε 10%, όταν οι δαπάνες για την «άμυνα» και «δημόσια ασφάλεια» του αστυνομοκρατικού καθεστώτος μέσα σε μια πενταετία σχεδόν διπλασιάστηκαν. 5ο) Οι προσωπικές καταθέσεις μειώθηκαν ως αποτέλεσμα της οικονομικής δυσχέρειας των λαϊκών στρωμάτων από 34,2 δισεκατομμύρια δραχμές το 1972 σε 19,6 δισεκατομμύρια δραχμές το 1973. 6ο) Στον αγροτικό τομέα, όπου απασχολείτο το 44% του οικονομικά ενεργού πληθυσμού, αντί της πενταετούς πρόβλεψης του καθεστώτος για ανάπτυξη 5,2%, η αγροτική οικονομία αναπτύχθηκε κατά μόλις 1,8% στην περίοδο 1967 - 1974, σε αντίθεση με το 4,2% κατά την περίοδο 1963 - 1966. Οι εξαγωγές αγροτικών προϊόντων μειώθηκαν από το 63% του συνόλου των εξαγωγών το 1968 στο 48% το 1972. Το αποτέλεσμα ήταν το κατά κεφαλήν αγροτικό εισόδημα να πέσει από το 55% στο 43% του μέσου κατά κεφαλήν εθνικού εισοδήματος.

7ο) Οι φόροι που επιβάρυναν τα λαϊκά στρώματα ανέρχονταν στο 91% επί του συνόλου των φορολογικών εσόδων του καθεστώτος τα οποία αυξάνονταν σταθερά: Τα φορολογικά έσοδα από 27,4% του ΑΕΠ το 1966, επί συνταγματαρχών και μέχρι το 1972 αυξήθηκαν στο 29,2%. Αυτά για τα λαϊκά στρώματα. Από την άλλη: • Οι φόροι επί των επιχειρήσεων μειώθηκαν κατά 10,9% την περίοδο 1972 – 73. • Η φορολογική «μεταρρύθμιση» του 1968 μετέφερε το φορολογικό φορτίο στους ώμους της εργατικής τάξης με τις μεγάλες επιχειρήσεις και τους πλουτοκράτες να απολαμβάνουν μεγαλύτερα φορολογικά προνόμια. Συνέπεια: Οι φοροαπαλλαγές 464 μεγάλων επιχειρήσεων το 1971 ήταν κατά τρεις φορές υψηλότερες από τους φόρους που οι ίδιες εταιρείες είχαν καταβάλει! • Τα φορολογικά έσοδα από τις ναυτιλιακές εταιρείες μειώθηκαν από 109 εκατομμύρια δραχμές το 1968 σε 29 εκατομμύρια το 1972 (μείωση 73%!),περίοδος κατά την οποία ο ελληνικός στόλος αυξήθηκε κατά 16,7 εκατομμύρια τόνους. 8ο) Το έλλειμμα τρεχουσών συναλλαγών αυξήθηκε κατά οχτώ φορές, μεταξύ του 1967 και 1972. Το ισοζύγιο πληρωμών από μέσο πλεόνασμα 14,6 εκατ. δολαρίων την περίοδο 1960 - 66, εμφάνισε μέσο έλλειμμα την περίοδο 1967-73 ύψους 117 εκατομμυρίων δολαρίων. 9ο) Οσο για την «ανάπτυξη» που σημειώθηκε επί συνταγματαρχών, το άρθρο του οικονομολόγου Αδαμάντιου Πεπελάση στις 2/8/1974, είναι αποκαλυπτικό και για το χαρακτήρα της «ανάπτυξης» και για το ξεπούληµα της Ελλάδας στο ξένο κεφάλαιο. Γράφει: «Η ανάπτυξη της επταετίας είχε αντιλαϊκό χαρακτήρα. Η µεγάλη µάζα δηλαδή επωµίσθηκε το βάρος της ανάπτυξης, καρπώθηκε τα λιγότερα ωφελήµατα κι έφερε το κόστος των διάφορων αντιφατικών και συγκυριακών µέτρων για την προσπάθεια επαναφοράς της οικονοµίας σε σχετική σταθερότητα και ισορροπία. Ιδιαίτερα τα µέτρα των τελευταίων 12 µηνών ήταν εξοντωτικά για τα µικρά εισοδήµατα. Η άνοδος των τιµών κατά 40%-45% το 1973 (και κατά 9% για το πρώτο εξάµηνο του 1974) υπερκάλυψε την αύξηση των αστικών εισοδηµάτων ενώ το αγροτικό εισόδηµα άρχισε να συρρικνώνεται σηµαντικά. Οι ξένες παραγωγικές επενδύσεις µειώνονται εντυπωσιακά. Ενώ στην περίοδο 1965-66 εισάγονται 200 εκατ. δολάρια για παραγωγικές επενδύσεις, σ’ όλη την επταετία 1967-1973 εισάγεται πραγµατικά το µισό περίπου της προηγούµενης επταετίας. Τα άλλα ξένα κεφάλαια που εισέρρευσαν ήταν ΑΝΤΑΛΛΑΓΜΑ ΓΙΑ ΤΟ ΞΕΠΟΥΛΗΜΑ ΤΟΥ ΤΟΠΟΥ ΜΑΣ - αγορά γης, οικοπέδων και παρόµοια».

Από τη μια, λοιπόν, χούντα σήμαινε φορολογικά και κάθε λογής προνόμια σε ντόπια και ξένα μονοπώλια, χαριστικές πράξεις στους φιλικά προσκείμενους στη χούντα Ωνάσηδες και Τομ Πάπες, φτηνό και φιμωμένο εργατικό δυναμικό, απαλλαγές από δασμούς και πακτωλός επιχορηγήσεων («νόμοι» 89/1967 και 378/1968) σε εργολάβους, βιομήχανους, μεγαλεμπόρους, μεγαλοξενοδόχους, επιβολή 300 ειδικών μέτρων παροχής πλήρους ελευθερίας στο εγχώριο και ξένο κεφάλαιο να κερδοσποπεί χωρίς κανέναν έλεγχο. Από την άλλη «ξεχαρβάλωμα» όλων των οικονομικών δεικτών, αποσάθρωση της εγχώριας παραγωγής, βάρη στο λαό και μια πλασματική «ανάπτυξη» που πίσω της έκρυβε αθρόες εισαγωγές, επιμήκυνση πιστώσεων και τεχνητή κυκλοφορία χρήματος, που προέκυπτε από αναγκαστικό δανεισμό κι άλλες τέτοιες υψηλού επιπέδου δημοσιονομικές αλχημείες. Αυτό ήταν το οικονομικό... «θαύμα» του καθεστώτος των συνταγματαρχών. Αυτά είναι και τα παραμύθια της Χαλιμάς από τους γεμπελίσκους επιγόνους τους και από τους «τακτοποιημένους» εκείνης της μαύρης για τον τόπο περιόδου.

- Τα παραπάνω στοιχεία είδαν για πρώτη φορά το φως της δημοσιότητας το 1975. Πηγή: Journal of the Hellenic Diaspora Vol 2 -1975-, Permanent URL:http://hdl.handle.net/10066/4929. Για αναλυτικότερη ενημέρωση στην επισκόπηση του Βασίλη Καρίφη, «Η ελληνική οικονομία κατά τη διάρκεια της δικτατορίας (1967 - 1974)», στο «greekjunda.blogspot.com». - Αυτές τις μέρες κυκλοφόρησε (εκδόσεις «Τόπος») ένα εξαιρετικό βιβλίο, μια σπουδαία μελέτη του φίλου και συναδέλφου δημοσιογράφου Διονύση Ελευθεράτου που διαλύει με στοιχεία και ντοκουμέντα όλες τις αλχημείες και τις αθλιότητες της προπαγάνδας γύρω από τα… «καλά» της απριλιανής χούντας. Τίτλος εύγλωττος: «Λαμόγια στο χακί». Διαβάστε το!

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Τα ξεχασμένα σκάνδαλα της "Εθνοσωτηρίου": Εφτά χρόνια αρπαχτή

Ο Τύπος δεν ασχολούνταν με σκάνδαλα, ούτε σκανδαλιζόταν από τις σχέσεις των κρατούντων με τους μεγιστάνες του πλούτου. Είχε έρθει άλλωστε το πλήρωμα του χρόνου για να εκπληρωθεί το Τάμα του Έθνους.

Στους έντονα αντικοινοβουλευτικούς καιρούς μας, ένα δόλιο φάντασμα πλανιέται στον αέρα: ο ισχυρισμός περί «τιμιότητας» των δικτατόρων που κατέλαβαν πραξικοπηματικά την εξουσία το 1967 για να την επιστρέψουν πριν από 36 χρόνια, σαν βρεγμένες γάτες, «στους πολιτικούς». Πρόκειται βέβαια για μύθο, θεμελιωμένο στη μίζερη εικόνα των επιζώντων «πρωταιτίων» – αφού πρώτα έχασαν την εξουσία, στερήθηκαν όσα είχαν παράνομα καρπωθεί και υπέστησαν τις οικονομικές συνέπειες της κοινωνικής απομόνωσής τους. Ακόμη κι αυτή η εικόνα δεν αφορά, ωστόσο, παρά ελάχιστους πρωτεργάτες της δικτατορίας. Αγνοεί την οικονομική ευμάρεια πάμπολλων μεσαίων ή «πολιτικών» στελεχών της, που η νομική κατασκευή περί «στιγμιαίου αδικήματος» άφησε παντελώς ατιμώρητα ν’ απολαμβάνουν τα αποκτήματά τους. Την επιβίωση του μύθου διευκολύνει η χαώδης διαφορά του τότε με το σήμερα, όσον αφορά τη δυνατότητα δημόσιας συζήτησης για παρόμοια ζητήματα. Επί χούντας η ραδιοτηλεόραση ήταν κρατική (κι αυστηρά προπαγανδιστική), ενώ ο Τύπος περνούσε από δρακόντεια λογοκρισία. Οποιαδήποτε έρευνα ή ακόμη και νύξη για κρατικά σκάνδαλα ήταν απλά αδιανόητη. χαρακτηριστικό το κύριο άρθρο του Γιάννη Καψή στον «Ταχυδρόμο» (24.5.74), όταν η δικτατορία Ιωαννίδη δημοσιοποίησε το (παπαδοπουλικό) «σκάνδαλο των κρεάτων»: «Δεν είναι καινούρια η υπόθεση. Μήνες ολόκληρους οι φήμες οργίαζαν. Κι όμως κανείς δεν τολμούσε. Κανείς δεν είχε το θάρρος να μεταβάλη τον ψίθυρο σε καταγγελία. Κι όσο οι φήμες απλώνονταν, αγκαλιάζοντας όλο και περισσότερους υπεύθυνους και μη, τόσο μεγάλωνε κι ο φόβος μήπως θίξουμε τα κακώς κείμενα. Ηταν μια ‘συνωμοσία κραυγαλέας σιωπής’, χάρη και στη δρακόντεια νομοθεσία που ρυθμίζει -και συμπιέζει- την ενάσκηση του λειτουργήματός μας». Μετά τη Μεταπολίτευση, ο Τύπος ξεχείλισε βέβαια από πληροφορίες για σκάνδαλα της χουντικής επταετίας. Ομως αυτά θεωρούνταν τότε -και σωστά- απλές παρωνυχίδες μπροστά στα υπόλοιπα εγκλήματα της δικτατορίας.

Απολαβές και «ασυλία»

Το πρώτο πράγμα που φρόντισαν να κάνουν οι ηγέτες της χούντας, ήταν να αυγατίσουν τα εισοδήματά τους –σε σχέση όχι μόνο με τους ώς τότε δημοσιοϋπαλληλικούς μισθούς τους, αλλά και με τις απολαβές της ανατραπείσας κοινοβουλευτικής «φαυλοκρατίας». Με τον Α.Ν. 5 του 1967, ο μισθός του πρωθυπουργού υπερδιπλασιάστηκε (από 23.600 σε 45.000 δρχ), των υπουργών και υφυπουργών αυξήθηκε από 22.400 σε 35.000 δρχ, ενώ θεσπίστηκαν -για πρώτη φορά- ημερήσια «εκτός έδρας» 1.000 και 850 δρχ αντίστοιχα («Πολιτικά Θέματα» 5.10.73). Ακολούθησαν κι άλλες «τακτοποιήσεις», όπως η καταχρηστική στεγαστική αποκατάσταση «αξιωματικών διαδραματισάντων εξέχοντα ρόλον» στο πραξικόπημα με ειδική ρύθμιση του 1970 («Πολιτικά Θέματα» 8.2.75). Οι δικτάτορες θεσμοθέτησαν τέλος τη μελλοντική ασυλία τους, με ρυθμίσεις που κάνουν τα σημερινά κουκουλώματα να μοιάζουν με παιδικό παιχνίδι. Η χουντική νομοθεσία «περί ευθύνης υπουργών» (Ν.Δ. 802 της 30.12.1970) περιείχε «μεταβατική διάταξη» (§ 48) βάσει της οποίας δίωξη υπουργού ή υφυπουργού της χούντας μπορούσε να γίνει μόνο με απόφαση των ...συναδέλφων τους. Επιπλέον, όλα τα «εγκλήματα δια τα οποία δεν ησκήθη ποινική δίωξις μέχρι της ημέρας συγκλήσεως» της μελλοντικής Βουλής, θεωρούνταν αυτομάτως παραγεγραμμένα! Προϋπόθεση για την ατιμωρησία συνιστούσε, φυσικά, η επιτυχία της ελεγχόμενης επιστροφής στον κοινοβουλευτισμό «αλά τουρκικά». Η εξέγερση του Πολυτεχνείου τίναξε όμως το εγχείρημα στον αέρα, με αποτέλεσμα τον κάθετο θεσμικό διαχωρισμό της Μεταπολίτευσης απ’ το προηγούμενο καθεστώς.

Τα μαύρα κρέατα

Το μόνο σκάνδαλο που εκκαθαρίστηκε δικαστικά επί χούντας, αποκαλύφθηκε για λόγους προπαγανδιστικής «νομιμοποίησης» της ανατροπής του Παπαδόπουλου απ’ τον Ιωαννίδη. Πρόκειται για την (κυριολεκτικά δύσοσμη) «υπόθεση των κρεάτων», με βασικούς κατηγορούμενους τον πρώην υφυπουργό Εμπορίου Μιχαήλ Μπαλόπουλο και το Γεν. Διευθυντή του Υπουργείου (και διορισμένο πρόεδρο της ΑΔΕΔΥ) Ζαφείριο Παπαμιχαλόπουλο. Το κατηγορητήριο αφορούσε ποικίλες παρανομίες, με κυριότερη τη «δωροληψία κατά συρροήν» από μεγαλεμπόρους για τη μονοπωλιακή εξασφάλιση αδειών εισαγωγής κρέατος –με αποτέλεσμα παράνομες ανατιμήσεις («καπέλα») σε βάρος των καταναλωτών. Επιμέρους πτυχή του σκανδάλου συνιστούσε η απαγόρευση διάθεσης ντόπιων ζώων, ώστε να πουληθούν τα προβληματικά κρέατα Αργεντινής που «μαύριζαν» και «δεν τάθελε ο κόσμος». Στη δίκη πρόκυψε ανάμιξη του Παττακού – αναγνώστηκε, μάλιστα, και διαταγή του (21.9.72) «όπως διατεθούν το ταχύτερον εις την κατανάλωσιν» τα επίμαχα προϊόντα. Ο Μπαλόπουλος καταδικάστηκε σε 3,5 χρόνια φυλάκιση, ποινή που το 1976 μειώθηκε σε 14 μήνες. Δεν διώχθηκε, αντίθετα, για την επίδοση που τον έκανε ευρύτερα διάσημο: το «μπαλόσημο» που (φέρεται να) εισέπραττε ως γραμματέας του ΕΟΤ, με το παρατσούκλι «ο κύριος 10%». Ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι σχετικές ημερολογιακές εγγραφές του διπλωμάτη Γεωργίου Χέλμη, γαμπρού του Μαρκεζίνη. «Φαίνεται πως συνελήφθη ο Μπαλόπουλος, πρώην του Τουρισμού, για οικονομικά σκάνδαλα και καταδιώκεται ο Παύλου, γαμπρός του Παττακού, επίσης για οικονομικά σκάνδαλα (υπόθεσις κρεάτων)», σημειώνει στις 21.1.74, για να συμπληρώσει στις 5.2: «Για τα σκάνδαλα, πιστεύει ο Μομφεράτος ότι τίποτε δεν πρόκειται να προωθήσουν, διότι φοβούνται να έλθουν εις αντιθέσεις και, άλλωστε, δεν έχουν μάρτυρες να καταθέσουν». Με τη δημοσιοποίηση της δίωξης, εκτιμά τέλος «ότι κατά την δίκη θα προκύψουν και στοιχεία για άλλες υποθέσεις (ίσως σκάνδαλα στον τουρισμό κά)» («Ταραγμένη διετία», Αθήνα 2006, σ.123, 129 & 161).

Η «νέα φαυλοκρατία»

Η δυσοσμία δεν περιοριζόταν ωστόσο στα κρέατα. Επτά μήνες μετά το πραξικόπημα, ο εκδότης του «Ελεύθερου Κόσμου» (και κεντρικός προπαγανδιστής της χούντας) Σάββας Κωσταντόπουλος εξομολογείται γραπτά στον παλιό του πάτρωνα Κωνσταντίνο Καραμανλή: «Λυπούμαι, διότι είμαι υποχρεωμένος να μνημονεύσω και ένα άλλο εκτάκτως λυπηρόν φαινόμενον. Ενεφανίσθη και αναπτύσσεται μία νέο-φαυλοκρατία (ατομικά ρουσφέτια, προσωπικαί εξυπηρετήσεις, τακτοποιήσεις συγγενών, ατομική προβολή κοκ)» («Αρχείο Καραμανλή», τ.7ος, σ.50). Παρά τη στενή σχέση του με το καθεστώς, ο Κωσταντόπουλος διατήρησε την ίδια γνώμη μέχρι τέλους. Αναλύοντας το Δεκέμβριο του 1973 στον Καραμανλή την ανατροπή του Παπαδόπουλου, τονίζει πως «είχε υποστεί το καθεστώς και αυτός προσωπικώς ηθικήν φθοράν εις την συνείδησιν των Ενόπλων Δυνάμεων. Μεγάλην ζημίαν του έκαμε η σύζυγός του και ο ταξίαρχος Μ. Ρουφογάλης, τον οποίον είχε τοποθετήσει εις την ΚΥΠ. Εκαμαν προκλητικάς ενεργείας (εντυπωσιακοί γάμοι, θορυβώδεις δεξιώσεις, δημόσιαι εμφανίσεις με μεγαλοπλουσίους, επίδειξις πλούτου κλπ). Μοιραίον ρόλον έπαιξαν και οι γαμβροί ωρισμένων παραγόντων του καθεστώτος (του κ. Σ. Παττακού και άλλων). Εδημιουργήθη μία αποπνικτική ατμόσφαιρα σκανδάλων δια την οποίαν δεν δυνάμεθα ακόμη να γνωρίζωμεν μέχρι ποίου σημείου ανταπεκρίνετο εις την πραγματικότητα. Πάντως, αντιστοιχία υπήρχε οπωσδήποτε» (όπ.π., σ.203-5). Παρόμοια αίσθηση αναδύουν κι οι επιστολές του «γεφυροποιού» Ευάγγελου Αβέρωφ προς τον Καραμανλή: «κυκλοφορούσαι φήμαι περί μεγάλων ή μικρών σκανδάλων (δημοπρασίαι τηλεοράσεως, ΟΛΠ, σύμβασις Reynold’s, βέβαιοι μικρολοβιτούραι Ματθαίου και άλλα)» (14.10.68), «ανησυχία» του Παπαδόπουλου για «τα γύρω του σκάνδαλα, το ξεχαρβάλωμα της Διοικήσεως» (28.10.72). Ιδια γεύση και στη συνομιλία του νεαρού -τότε- πολιτικού επιστήμονα Θεόδωρου Κουλουμπή με τον παλαίμαχο μεταξικό υπουργό Ασφαλείας, Κωνσταντίνο Μανιαδάκη (27.8.71): «Και για το στρατό; τον ρώτησα. Η απάντησή του ήταν να τρίψει τα δάχτυλα του δεξιού του χεριού, υπονοώντας ότι δωροδοκούνται» («Σημειώσεις ενός πανεπιστημιακού», σ.116-7). Ειδική πτυχή της «νεοφαυλοκρατίας» αποτέλεσε η ποικιλότροπη «τακτοποίηση» του συγγενικού περιβάλλοντος των δικτατόρων: * Ο Μακαρέζος διόρισε υπουργό Γεωργίας (κι αργότερα Βορείου Ελλάδος) τον κουνιάδο του, Αλέξανδρο Ματθαίου. * Ο Λαδάς έκανε τον ένα ξάδερφό του διοικητή της ΑΣΔΕΝ και τον άλλο Γ.Γ. Κοινωνικών Υπηρεσιών. * Ο γαμπρός του Παττακού Αντρέας Μεϊντάσης επιδόθηκε σε μπίζνες με το Δήμο Αθηναίων –από την κατασκευή του υπόγειου γκαράζ της Κλαυθμώνος μέχρι μια τεχνική μελέτη αξιοποίησης δημοτικού ακινήτου, ύψους 1.109.000 δρχ. * Τα αδέρφια του αρχηγού βολεύτηκαν κι αυτά. Ο Κωνσταντίνος Παπαδόπουλος ως στρατιωτικός ακόλουθος, Γ.Γ. του Υπ. Προεδρίας, Περιφερειακός Διοικητής Αττικής και «υπουργός παρά τω πρωθυπουργώ». Ο Χαράλαμπος Παπαδόπουλος αναρριχήθηκε αστραπιαία στην υπαλληλική ιεραρχία για να αναλάβει Γ.Γ. Δημ. Τάξεως. Σύμφωνα με τα απομνημονεύματα βαθμοφόρου υφισταμένου του, «μένει γνωστός σαν ‘μπον φιλέ’ γιατί, τυλιγμένος σε χειμωνιάτικο παλτό, τρέχει νύκτα μαζί με αξιωματικούς αστυνομίας πόλεων στα καμπαρέ σαν γκάγκστερς και τρώγουν φιλέτο» (Αλέξανδρος Δρεμπέλας, «Ο θρήνος του χωροφύλακα», Αθήνα 1998, σ.118). Ειδική κατηγορία σκανδάλων συνιστούν οι ανεξέλεγκτες δανειοδοτήσεις «ημετέρων». Τον πρώτο καιρό μετά τη μεταπολίτευση το θέμα απασχόλησε επανειλημμένα τα ΜΜΕ, για προφανείς όμως λόγους οι σχετικές κατηγορίες ουδέποτε ερευνήθηκαν σε βάθος. Αποκαλυπτικά είναι δυο έγγραφα του τότε αρχηγού της ΚΥΠ Μιχαήλ Ρουφογάλη που αποκάλυψε ο «Ταχυδρόμος» (29.8 και 12.9.74), με το ενδοκαθεστωτικό φακέλωμα «δανείων άτινα θεωρούνται χαριστικά ή επισφαλή», καθώς και των παραγόντων που «παρενέβησαν» για τη χορήγησή τους. Το συνολικό ύψος των «χορηγηθέντων» δανείων ήταν 1.519.000.000 δρχ. και των «υπό έγκρισιν» 1.644.000.000 δρχ. Ενδιαφέρουσα και η εμπιστευτική ενημέρωση του Χαρίλαου Χατζηγιάννη, προσωπικού φίλου του δικτάτορα, προς τον αυλάρχη του εξόριστου βασιλιά Κωνσταντίνου (25.11.70): «Αυξάνεται η επιρροή της Δέσποινας [Παπαδοπούλου], του Ρουφογάλη και του Φραγκίστα. Η Δέσποινα ανακατεύεται σε όλα και, αναμφισβήτητα, επηρεάζει τον άντρα της. Ακόμη και η κόρη της παίζει ρόλο. Μιλούν και για οικονομικά συμφέροντα. Ο Λαδάς φώναξε τον Χατζηγιάννη και του συνέστησε, φιλικά, να διαφωτίσει τον Παπαδόπουλο» (Λεωνίδας Παπάγος, «Σημειώσεις 1967-1977», Αθήνα 1999, σ.296).

Η Ντόλτσε Βίτα

Την εικόνα συμπληρώνουν, από διαφορετική οπτική γωνία, οι αναμνήσεις της Ντέλλας Ρουφογάλη, φωτομοντέλου που το 1973 παντρεύτηκε το διοικητή της ΚΥΠ: «Αρχίζω να ράβω την καινούρια μου γκαρνταρόμπα στους μετρ της ραπτικής για τους οποίους μέχρι τώρα έκανα επιδείξεις. Η ζωή μου έχει αλλάξει τελείως, το ίδιο και η συμπεριφορά όλων απέναντί μου. Μου φέρονται με έκδηλο σεβασμό και τα κοπλιμέντα τους είναι υπερβολικά. Αλλά μου αρέσει. Εγώ εξακολουθώ να φέρομαι φιλικά προς τους παλιούς γνωστούς και τους κανούριους, πλούσιους φιλοχουντικούς επιχειρηματίες που πληθαίνουν μέρα με τη μέρα μαζί με τα ραβασάκια για ρουσφέτια. Αισθάνομαι πως έχω υποχρέωση να εξυπηρετήσω τους πάντες. Ο Μιχάλης συνήθως δεν αρνείται. Γεύομαι τη δύναμη της εξουσίας, και με μαγεύει» (σ.85-6). Στην ιδιαίτερη πατρίδα της, τη Βέροια, «έρχονται πολλοί να με δουν. Γνωστοί και άγνωστοι. Ο πατέρας μου μου δίνει πακέτο τα σημειωματάκια με τα ρουσφέτια που ζητούσαν οι γνωστοί του όλο αυτό τον καιρό και εγώ του υπόσχομαι ότι κάτι θα προσπαθήσω να κάνω». Μεταξύ των αιτημάτων που ικανοποίησε, γράφει, ήταν και η απονομή χάριτος (απ’ τον Παπαδόπουλο) σ’ ένα συντοπίτη της εξαγωγέα, πρώην «μεγάλο ποδοσφαιριστή της τοπικής ομάδας», που είχε καταδικαστεί «με αποδείξεις» για κατασκοπεία υπέρ της Βουλγαρίας (σ.89). Τους αρραβώνες του ζεύγους τίμησαν «επιλεγμένοι εξωκυβερνητικοί παράγοντες», όπως οι επιχειρηματίες Λάτσης και Κιοσέογλου. «Την επόμενη βδομάδα καινούρια δώρα, καινούριες ανθοδέσμες, φρέσκα ψάρια απ’ όλα τα νησιά της Ελλάδας, κούτες με το καλύτερο χαβιάρι της Περσίας και παγωμένα καβούρια της Αλάσκας καταφθάνουν στο σπίτι. Δεν ξέρω τι να τα κάνω» (σ.88). Στο γάμο τους, πάλι, παραβρέθηκαν «ο Παύλος Βαρδινογιάννης, ο εφοπλιστής Θεοδωρακόπουλος με το γιο του τον Τάκη, ο Κώστας Δρακόπουλος των διυλιστηρίων, ο Νίκος Ταβουλάρης των ναυπηγείων, το ζεύγος Μποδοσάκη, ο Αγγελος Κανελλόπουλος των τσιμέντων ‘Τιτάν’ με τη γυναίκα του, ο Τομ Πάππας, ο Γ. Λύρας, ο Γιώργος Ταβλάριος, εφοπλιστής από τη Νέα Υόρκη με τη γυναίκα του και ο Γιάννης Λάτσης με τη μεγάλη του κόρη, αφού η γυναίκα του την ίδια μέρα πάντρευε την ανηψιά της σε άλλη εκκλησία» (σ.95). Εύγλωττη για τις στενές σχέσεις χουντικής ηγεσίας και μεγαλοκαπιταλιστών είναι η περιγραφή ενός ιδιωτικού ταξιδιού της Ντέλλας με τη Δέσποινα Παπαδοπούλου στο Παρίσι: «Μένουμε σε μεγάλες σουΐτες στο Intercontinental. Ερχονται να μας επισκεφθούν με το τραίνο από τη Γενεύη ο Γιάννης Λάτσης και η σύζυγός του Εριέτα. Είναι πολύ φίλοι της Δέσποινας. [...] Πηγαίνουμε σε όλα τα καλά μαγαζιά της Φομπούρ Σεντ Ονορέ. Η Δέσποινα έχει αφεθεί στο γούστο μου. [...] Λόγω της παρατεταμένης κακοκαιρίας, πηγαίνουμε οδικώς στις Βρυξέλλες με λιμουζίνα που μας έστειλε ο Ωνάσης» (σ.87). Οι επαφές αυτές δεν ήταν αυστηρά κοινωνικές. Λίγο μετά το Πολυτεχνείο, π.χ., το ζεύγος Ρουφογάλη τρώει στο σπίτι του με το Λάτση. Αρχηγός της ΚΥΠ κι εφοπλιστής «συζητούν για τα διϋλιστήρια και τα προβλήματα που έχει». Μετά το τέλος της κουβέντας, ο δεύτερος προθυμοποιείται να συνοδεύσει τη γυναίκα του πρώτου στο Λονδίνο, για κάποιες ιατρικές εξετάσεις (σ.100). Μια στιχομυθία του Ρουφογάλη φωτίζει, τέλος, καλύτερα την τυχοδιωκτική διαχείριση του δημόσιου πλούτου από τα ηγετικά στελέχη της χούντας: «Ενα βράδυ ο Χρήστος Μίχαλος, τότε υπουργός, μισοαστειευόμενος, του λέει ότι τώρα που παντρεύτηκε θα πρέπει να κάνουν καμιά δουλειά να εξασφαλίσουν το μέλλον τους, γιατί ποτέ δεν ξέρεις τι γίνεται. Ο Μιχάλης, ατάραχος, του λέει να μην ανησυχεί. ‘Οσο είμαστε στα πράγματα δεν μας χρειάζονται λεφτά και, αν πέσουμε, τα λεφτά δεν θα μας σώσουν’. Ξεσπάει σε γέλια. Εγώ παγώνω, μαζί μου κι ο Μίχαλος» (σ.98).

Οι συμβάσεις

Το φιλέτο των σκανδάλων της «επταετίας» υπήρξαν ωστόσο οι μεγάλες «αναπτυξιακές» συμβάσεις της περιόδου. * Η πρώτη υπογράφηκε με την αμερικανική πολυεθνική Litton (15.5.67), για «παροχήν υπηρεσιών οργανώσεως και διεκπεραιώσεως της οικονομικής αναπτύξεως ορισμένων περιοχών εις Κρήτην και Δυτικήν Πελοπόννησον» (ΦΕΚ 1972/Α/88). Είχε προταθεί το 1966 απ’ την κυβέρνηση των αποστατών (κυρίως τον Μητσοτάκη), αλλά η Βουλή δεν τόλμησε να την ψηφίσει. Η Litton θα εισέπραττε όλα τα έξοδα που έκανε «βοηθώντας» το δημόσιο (συν κέρδος 11%) και προμήθεια 2% επί των κεφαλαίων (ή των δανείων) που θα έφερνε, θεωρητικού ύψους 800.000.000 δολαρίων. Ως «προκαταβολή», το δημόσιο της κατέβαλε 1.200.000 δολάρια. Στην πράξη, η εταιρεία αρκέστηκε να ξεκοκκαλίζει τα ποσοστά επί των ...εξόδων της: «Το κέρδος μας είναι φυσικά δυσανάλογα μεγάλο», παραδεχόταν (στις ΗΠΑ) ο υπεύθυνος του προγράμματος, «επειδή δεν έχουμε κάνει βασική επένδυση. Η επένδυση είναι το καλό μας όνομα». Τελικά η σύμβαση λύθηκε στις 15.10.69, με καταβολή από το κράτος των δαπανών της εταιρείας -συν 11%- ακόμη και κατά την ...«περίοδο τερματισμού» (ΦΕΚ 1969/Α/268). Επίσημη δικαιολογία: «αι ελληνικαί υπηρεσίαι είναι εις θέσιν να συνεχίσουν άνευ ειδικής εξωτερικής βοηθείας τας προσπαθείας δια την ανάπτυξιν» (Βήμα, 16.10.69). * Απίστευτα επαχθής ήταν και η σύμβαση για την κατασκευή της Εγνατίας, που ο Μακαρέζος υπέγραψε με τον αμερικανό εργολάβο Ρόμπερτ Μακντόναλντ (ΦΕΚ 1969/Α/15). Το δημόσιο έβαζε 45 απ’ τα 150 εκατομμύρια δολάρια του έργου, «διευκόλυνε» τον «επενδυτή» με ομόλογα 80.000.000 κι εγγυόταν για τα δάνειά του. Το έργο θα γινόταν από έλληνες υπεργολάβους, ενώ ο «ανάδοχος» θα φρόντιζε απλώς για μελέτες και δάνεια, εισπράττοντας αμοιβή 14% επί των εξόδων (συμπεριλαμβανόμενης της δημόσιας χρηματοδότησης!) – τα 4.500.000 δολάρια «εν είδει προκαταβολής». «Εάν κατά την διάρκειαν της μελέτης ήθελεν διαπιστωθή» από τον ίδιο πως 150 εκατομμύρια δεν αρκούν, μπορούσε είτε να ψάξει γι’ άλλα είτε απλά να «θεωρηθή εκτελέσας την σύμβασιν άμα τη συμπληρώσει της κατασκευής τμήματος της οδού, ούτινος η αξία ανέρχεται εις δολλ. ΗΠΑ 150.000.000» (άρθρο 1§4). Τελικά, δε βρήκε ούτε τα προβλεπόμενα κι έφυγε, αφού το δημόσιο επιβαρύνθημε με 1 ½ δις δρχ. * Ο ελληνοαμερικανός Τομ Πάππας ήταν ήδη παρών με το διϋλιστήριο της ESSO στη Θεσσαλονίκη, επένδυση του 1962 που είχε καταγγελθεί ως σκανδαλωδώς προνομιακή. Το Μάιο του 1972, η χούντα τον απάλλαξε από τις αντισταθμιστικές υποχρεώσεις που είχε αναλάβει, για ανέγερση έξι αγροτοβιομηχανικών μονάδων σε διάφορα σημεία της χώρας (ΦΕΚ 1972/Α/72). Του έδωσε και άδεια για τα εργοστάσια της Coca Cola, που οι κοινοβουλευτικές κυβερνήσεις δεν ενέκριναν, ως ανταγωνιστικά προς τη ντόπια παραγωγή αναψυκτικών (ΦΕΚ 1968/Α/201). Θερμός υποστηρικτής της χούντας, ο Πάππας πρωταγωνίστησε ως γνωστόν στο «ελληνικό Γουτεργκέιτ», ανακυκλώνοντας κονδύλια της CIA για το χρηματισμό του Νίξον απ’ τους δικτάτορες. Ενας προσωπάρχης του με σκανδαλώδες παρελθόν, ο Παύλος Τοτόμης, διορίστηκε το 1967 υπουργός Δημόσιας Τάξης και κατόπιν πρόεδρος της ΕΤΒΑ. * Μητέρα όλων των μαχών υπήρξε ωστόσο το ντέρμπι των μεγιστάνων (Ωνάσης, Νιάρχος, Βαρδινογιάννης, Ανδρεάδης, Λάτσης κ.ά) για το 3ο διϋλιστήριο της χώρας. Ο Παπαδόπουλος τάχθηκε αποφασιστικά υπέρ του Ωνάση, σε βίλα του οποίου (στο Λαγονήσι) έμενε αντί συμβολικού ενοικίου, ενώ ο Μακαρέζος υπέρ του Νιάρχου. Η σύγκρουση έφτασε στα άκρα, με απόπειρες πραξικοπημάτων κι έκτακτους ανασχηματισμούς. Τελικά ο Ωνάσης τα παράτησε, ακυρώνοντας τη «μεγαλειώδη» σύμβαση που είχε υπογράψει και παίρνοντας πίσω την εγγύησή του, το 3ο διϋλιστήριο μοιράστηκε μεταξύ Ανδρεάδη και Λάτση (ΦΕΚ 1972/Α/130) κι ένα 4ο παραχωρήθηκε στο Βαρδινογιάννη (ΦΕΚ 1972/Α/181). Μια λεπτομέρεια αυτής της τιτανομαχίας, από την εμπιστευτική ενημέρωση Χατζηγιάννη προς τον Παπάγο (25.11.70), παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον με βάση τα σημερινά δεδομένα: «Σε άλλο υπουργικό συμβούλιο, παραβρισκόταν ο Καρδαμάκης, ο οποίος εισηγήθηκε την αγορά μηχανημάτων από τη Siemens και την AEG χωρίς διαγωνισμό, για να μπορέσει να ανταποκριθεί η ΔΕΗ στο πρόγραμμά της, που καθυστερούσε λόγω των δυσκολιών εκτέλεσης των συμφωνιών Ωνάση. Ο Παπαδόπουλος έλυσε μόνος του το θέμα, αποδεχόμενος την αγορά από τη μια εταιρεία».

Το «Τάμα του Εθνους»

Υπήρξε ίσως το χαρακτηριστικότερο σκάνδαλο της χούντας: ο τέλειος συνδυασμός της επαγγελίας μιας «Ελλάδος Ελλήνων Χριστιανών» με τη μεγαλομανία του δικτάτορα και το ξάφρισμα υπέρογκων δημόσιων κονδυλίων. Στις 14 Δεκεμβρίου 1968 ο Παπαδόπουλος εξήγγειλε την ανέγερση ενός μνημειώδους ναού του Σωτήρος στα Τουρκοβούνια –ως εκπλήρωση, υποτίθεται, της σχετικής υπόσχεσης της Δ΄ Εθνοσυνέλευσης του 1829 προς το Θεό σε περίπτωση απελευθέρωσης της Ελλάδας. Σύμφωνα άλλωστε με τη χουντική προπαγάνδα, η «επανάστασις» της 21ης Απριλίου 1967 δεν ήταν παρά η άμεση συνέχεια -και ολοκλήρωση- του 1821. Το έργο εγκρίθηκε στις 5.1.69 σε κοινή συνεδρίαση υπουργικού συμβουλίου και αρχιεπισκόπου. Για την επίβλεψή του συστήθηκε το Μάιο μια «Ανώτατη Επιτροπή» με πρόεδρο τον ίδιο τον πρωθυπουργό Γ. Παπαδόπουλο και μέλη τον αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο, τους υπουργούς Εσωτερικών Στ. Πατττακό, Συντονισμού Ν. Μακαρέζο, Παιδείας Θ. Παπακωνσταντίνου, Δημ. Εργων Κ. Παπαδημητρίου και τον υφυπουργό Προεδρίας Κ. Βοβολίνη. Ενα δεύτερο σώμα, το «Γνωμοδοτικό Συμβούλιο», αποτελούνταν από τον πρόεδρο της Ακαδημίας, τους πρυτάνεις του Πανεπιστημίου και του ΕΜΠ, το δήμαρχο Αθηναίων, το Γενικό Διευθυντή Αρχαιοτήτων και τον κοσμήτορα της Αρχιτεκτονικής. Στο εγχείρημα μετείχε, με άλλα λόγια, σύμπασα η ανώτατη πολιτική και πνευματική ηγεσία του καθεστώτος. Για το είδος της προπαγάνδας που συνόδευσε την εξαγγελία, αποκαλυπτικό είναι ένα απόσπασμα από την «Ηχώ των Ενόπλων Δυνάμεων» (3.6.73): «Ο Ναός του Σωτήρος Χριστού, αφ’ ενός μεν υλοποιεί την υπόσχεσιν που έδωσε το Εθνος προς τον Θεό, και αφ’ ετέρου θ’ αποτελέση, μετά την οικοδόμησίν του, το τρίτο αρχιτεκτονικό οικοδόμημα των Αθηνών, μετά τον κλασικό Παρθενώνα και τον Βυζαντινό Λυκαβηττό». Η επιστημονική κοινότητα των 1.857 ελλήνων αρχιτεκτόνων δεν φάνηκε πάντως να δείχνει τον ίδιο ενθουσιασμό. Τρεις διαδοχικοί διαγωνισμοί «προσχεδίων» και «ιδεών» μεταξύ 1970 και 1973 κατέληξαν σε φιάσκο: παρά τα τεράστια «βραβεία» που τους συνόδευαν (από 300.000 μέχρι 5.000.000 δραχμές, όταν ο μέσος μισθός του ιδιωτικού τομέα ήταν γύρω στις 4.000 δραχμές), οι προτάσεις που υποβλήθηκαν ήταν αντίστοχια 7, 35 και 31. Τελικά και οι τρεις διαγωνισμοί κηρύχθηκαν άγονοι - μάλλον δίκαια, αν κρίνουμε από τις μακέτες που δημοσιεύθηκαν μεταδικτατορικά στο «Αντί» (30.11.74). Ακόμη κι έτσι, 3.650.000 δρχ διανεμήθηκαν σε ελάσσονες «επαίνους». Απείρως μεγαλύτερη τέχνη επιδείχθηκε στη διασπάθιση των χρημάτων. Τον Ιούνιο του 1969 ανακοινώθηκε η σύσταση «Ειδικού Ταμείου» για την οικονομική διαχείριση του «τάματος». Σύμφωνα με τον τελικό απολογισμό του που δημοσιεύθηκε μετά την ανατροπή του Παπαδόπουλου («Εστία» 19.1.1974), το «Ταμείο» εισέπραξε συνολικά 453.300.000 δρχ: 45,5 εκατομμύρια ως επιχορήγηση απ’ τον τακτικό προϋπολογισμό, 180 εκατομμύρια από «δωρεές, εισφορές, κλπ» και 230 εκατομμύρια σε δάνεια. Ενα μέρος των «εισφορών» ήταν επίσης δημόσιο χρήμα (η Αγροτική Τράπεζα «πρόσφερε» π.χ. 10 εκατομμύρια), ενώ το υπόλοιπο προήλθε από το υστέρημα του φιλοχρίστου και φιλοθεάμονος κοινού – όπως ο συνταξιούχος δημόσιος υπάλληλος που θυσίασε στο «Τάμα» ολόκληρο το εφάπαξ του (109.455 δρχ), εισπράττοντας «τα συγχαρητήρια του πρωθυπουργού δια του υπουργού Προεδρίας» («Νέα» 31.12.68). Σύμφωνα ωστόσο με τον ίδιο απολογισμό, το 90% των εσόδων είχε ήδη καταναλωθεί σε απαλλοτριώσεις, «δαπάνες μελετών», προπαρασκευαστικά έργα και «δαπάνες διοικήσεως και λειτουργίας»! «Φαίνεται ότι ο Ναός του Σωτήρος, που πρόκειται να ανεγερθή πάνω στα Τουρκοβούνια, θα είναι απ’ τους πιο θαυματουργούς στη χώρα μας», σχολίαζαν τις επόμενες μέρες τα «Νέα» (26.1.74). «Γιατί, πριν ακόμα κτισθή, πριν καν γίνουν τα σχέδια για την κατασκευή του, δαπανήθηκαν -λες από θαύμα- τα 406 εκατομμύρια δραχμές από τα 453 εκατομμύρια που είχαν τελικά συγκεντρωθεί. Πάντως κι οι πιο ολιγόπιστοι θαύμασαν το γεγονός ότι με εντελώς κανονικό τρόπο αναλώθηκε ολόκληρο το τεράστιο αυτό ποσόν για ένα έργο του οποίου ακόμα δεν κατάφεραν οι υπεύθυνοι να έχουν ούτε το σχέδιο. [...] Αφού λεφτά δεν υπάρχουν πιά, αφού ούτε καν τα σχέδια του ναού δεν έχουν γίνει ακόμη, η υπόθεση αυτή θα πρέπει να λήξη εδώ και όλοι θα φροντίσουμε να ξεχασθή».

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Σημερα το πρωι, ο δηλωμενος κομμουνιστης χιπ-χοπ καλλιτεχνης Μιχαλης Αφαζα, βασικος μαρτυρας στη δικη της χρυσης αυγης, φιλος του Παυλου Φυσσα και παρων στη δολοφονια του, ξυλοκοπηθηκε αγρια απο χρυσαβγιτες στο δρομο προς τα δικαστηρια των γυναικειων φυλακων κορυδαλλου και βρισκεται στο νοσοκομειο... Παρακάτω είναι το κείμενό του..

Pavlina Agalianou Θείος Τοτέμ

"ΑΥΤΉ ΤΗΝ ΕΠΊΘΕΣΗ ΔΕΝ ΤΗΝ ΚΑΤΑΔΙΚΆΖΟΥΜΕ" "Αυτός είναι πρώτα κομμουνιστής, και μετά ράπερ"

Τα έχω αχταρμά μέσα στο κεφάλι μου, και όλοι μου λένε άσ'το για αύριο, να το σκεφτείς ήρεμα και λογικά, και να γράψεις με σύνεση κλπ. Λοιπόν, αυτό έχω χρέος να το γράψω, κι ας διαφωνούνε όλοι οι "δικοί μου". Στο παρελθόν τους άκουσα, με αποτέλεσμα να φανώ "διαλλακτικός" ή "υπομονετικός" ή δε-γκζέρω-γω-τι. Λοιπόν, τέρμα τα λάχανα, κι όσοι πιστεύετε ότι διαφωνείτε σε κάτι από αυτά που θα διαβάσετε, διώχτε με από το γκρουπ σας, από την παρέα σας, από την μουσική κολεκτίβα σας, από τη συναυλία σας, από τα κέρατά σας τα τράγια. Το 98% του ελληνικού χιπ-χοπ είναι για τα πανηγύρια και το 99,5% του λόου-μπαπ είναι για τα πανηγυριότερα. Θα το έγραφα πιο χυδαία, αλλά πιστεύω ότι καταλαβαίνετε.

Όλοι ενώθηκαν τότε, έστω και για λίγο, γιατί δολοφόνησαν τον Παύλο, ενώ τώρα που πήγαν να δολοφονήσουν τον Αφαζάκο θα χωριστούμε σε 15 κλίκες. Μα φυσικά. Γιατί; Να σας πω εγώ γιατί. Γιατί ο Παύλος ήταν "εύκολο" θύμα για τα δόντια τους. Δεν είχε συγκεκριμένο πολιτικό στίγμα από τα τραγούδια του. Και ας είχε πολιτικό στίγμα η δολοφονία του (επειδή αυτοί που τον σκότωσαν προέρχονται και εκτρέφονται από συγκεκριμένο πολιτικό φορέα και συγκεκριμένη πολιτική ιδεολογία), ήταν εύκολο να τα παρακάμψουν όλα αυτά (τη δολοφονία του, και την πολιτική προέλευση των δολοφόνων του, δηλαδή τα γεγονότα, just the facts) για να στήσουν γλέντι, πανηγύρι του χωριού, πάνω στον τάφο του νεκρού. Επανενώσεις, συναυλίες μνήμης, στην ίδια σκηνή για πρώτη φορά, κλάιν-μάιν-μανταλάκια και παπάκια μάντολες. Τώρα τί θα κάνετε ρε ξεφτίλες;

Να σας πω εγώ τί θα κάνετε; Τίποτα... Γιατί ο Μιχαλάκης είναι κομμουνιστής του κερατά, δηλωμένος και περήφανος. Ενώ ο Παυλάρας ήταν ανένταχτος, και το ανένταχτο είναι πιο mainstream. Ο Μιχαλάκης όμως ουδέποτε προσπάθησε να καπηλευτεί τη δολοφονία του φίλου του, του φίλου μας, όχι όμως του φίλου όλων αυτόν που τελικά την καπηλεύτηκαν. Γιατί άλλο "σέβομαι όσα έχει προσφέρει ο τάδε και ο δείνα" και άλλο "στην δύσκολη θα τον πάρω τηλέφωνο". Όλους εσάς τους κροκόδειλες, που κλαίγατε χορωδία τα δάκρυα της απαλεψιάς, άμα σας έβλεπε ο μακαρίτης θα έσκαγε στα γέλια και μετά θα έπεφτε σε βαριά κατάθλιψη. Κι εγώ είχα βρεθεί μέσα στη μέση, να κάνω ζογκλερικά με τις ψυχές τον ανθρώπων και να πολεμάω την μιζέρια και τη μίρλα που είχε φάει η δικιά μου ψυχή και οι ψυχές των ανθρώπων της οικογένειάς μου εκείνες τις μέρες. Και δωσ'του απειλητικά τηλέφωνα, και "θα σε βρούνε νεκρό στα σκαλιά σου μετά τα μεσάνυχτα" και να τους δίνω τη γιαγιά μου και να απαντάει η γριά "θα μας κλάσετε μια μάντρα".

Ο Αφάζα, ξεφτίλες, κράτησε την πιο τίμια στάση από όλους σας. Δεν είπε ποτέ ότι ο Παύλος ήταν κομμουνιστής, επειδή δεν ήταν. Είπε ότι ο Αφάζα είναι κομμουνιστής, επειδή είναι. Και σας πείραξε, γιατί είστε ηλίθιοι, ζώα και πολιτικά ανάπηροι ιπποπόταμοι (εδώ θα ήθελα να σημειώσω ότι δεν θέλω επ' ουδενί να προσβάλω τα ζώα γενικότερα, και κυρίως τον μεγαλοπρεπή και θανατηφόρο ιπποπόταμο). Όσοι κατά καιρούς έχετε πει ηλιθιότητες για την στάση που κράτησε ο Μιχάλης μετά τη δολοφονία του Παύλου, είτε πάσχετε στην αντίληψη, είτε στο τσαγανό, είτε στη ζήλια. Γυρνούσε τότε ο κάθε κομπογιαννίτης του χιπ-χοπ και έλεγε "μα να παίζει ο Αφάζα (ή ο Μέγας) στο φεστιβάλ της ΚΝΕ, ενώ ήταν φίλος του Παύλου;". Ρε ιγκουάνες (και πάλι, ρησπέκτ στα ιγκουάνα, αλλά αλλού είναι το θέμα μας), ο Αφάζα (και ο Μέγας) παίζανε στα φεστιβάλ και πριν την δολοφονία, και θα παίζουν όσο πάσχουν τα αυτιά των ΚΝιτών και θέλουν να ακούν την ηχορύπ... Όσο γουστάρουν οι ΚΝίτες να τους ακούνε. Αυτό. Επειδή λοιπόν τα ξέρω, και τα έχω ζήσει, όποιος από εσάς δεν μπορεί να υποστηρίξει και να σταθεί δίπλα στον Αφάζα, απέναντι στην πολιτική και την ιδεολογία που του επιτέθηκε σήμερα, γιατί "δεν τον εκφράζει η πολιτική που πρεσβεύει ο Αφάζα" ή γιατί "κρατάει ίσες αποστάσεις, και στην τελική όπου -ισμός ίδιος ο πόνος", δεν έχει χώρο δίπλα ούτε σε εμένα και δεν πρόκειται να τον βρει ποτέ, ούτε να σταθεί, ούτε για να πιαστούμε αλυσίδα την ώρα της μάχης. Γιατί με έχετε ζαλίσει με τις κωλοτούμπες σας, και τα πίσω βήματα. Και όταν είναι να πιαστώ αλυσίδα, θα είναι γιατί απέναντί μου έχω εχθρό, ταξικό, πολιτικό, ιδεολογικό και θα πρέπει να κρατήσουμε τη γραμμή. Όχι για να χορέψουμε σέρα.

Καταλάβατε, αγαπητοί μου χιπ-χοπάδες, ή να κάνω και κακά; Ακούσατε, ακούσατε!!! Φασίστες κουφάλες, μην ανησυχείτε. Χιπ-χοπάδες δεν έρχονται πια, όσο κι αν το γράφουνε στους τοίχους και τους στίχους τους. Δεν έρχονται για να μην τους χαρακτηρίσουν κομμουνιστές και χάσουνε τα views στο youtube και τα εισιτήρια στις συναυλίες. Δεν έρχονται, γιατί δειλιάζουν να σταθούν απέναντι στον κοινό εχθρό, επειδή δεν έχουν αντιληφθεί την ταξική τους θέση και τοποθέτηση στην κοινωνία. Δεν έρχονται, επειδή απλά δεν ξέρουν πού πάνε τα τέσσερα. Και αν ξέρανε, δεν θα τα ακολουθούσανε, για να μην τους πάνε τέσσεροι! Εν κατακλείδι, τούτο εδώ θα μπορούσε άνετα να αποτελεί την ανακοίνωση της παράταξης των κομμουνιστών στο ξεπουλημένο εργοδοτικό σωματείο των χιπ-χοπάδων. Που αφού είδανε ένα συνάδελφο να δολοφονείται από την εργοδοσία, σήμερα στην δίκη της δολοφονίας, βλέπουν έναν συνδικαλιστή από την παράταξή τους να δέχεται δολοφονική επίθεση από τα ίδια τσιράκια της εργοδοσίας που σκότωσαν και τον πρώτο. Και τα ξεπουλητάρια στο προεδρείο του ΔΣ του χιπ-χοπ, δεν βγάζουν καν μια ανακοίνωση γιατί ο συνδικαλιστής που δέχτηκε την επίθεση σήμερα, ήτανε του Π.Α.ΜΕ.. Δεν πειράζει. Εμάς κατηγορούσατε ότι διαχωρίζαμε τη θέση μας, αλλά τελικά εσείς θα είστε αυτοί που θα μας αναγκάσετε να δημιουργήσουμε ένα Π.Α.ΜΕ. χιπ-χοπάδων, και να σας σπάχιτς τα καμπανέλιτς με διαδηλώσεις, ανακοινώσεις, καταγγελίες, μέχρι και απεργίες... Θα γίνει μέχρι και αυτό...

Χωρίς εκτίμηση, με σιχαμάρα, και λίγες ηλιαχτίδες σεβασμού για ελάχιστους,

Θείος Τοτέμ, Πουντίδης Πέτρος.

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Eπίθεση Μπουτάρη σε Καμμένο: «Τον χοντρό δεν τον πάω. Αν τον δω κρεμασμένο, δεν θα κόψω το σκοινί»!

Η αντίδραση των ΑΝ.ΕΛ

Στο θέμα παρενέβη με ανακοίνωσή της η συντονιστική των ΑΝ.ΕΛ Θεσσαλονίκης, αναφέροντας ότι «εκφράζει την αηδία και την οργή της για την απαράδεκτη δήλωση κατά του υπουργού Αμυνας και προέδρου των ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ κ. Π. ΚΑΜΜΕΝΟΥ από τον δήμαρχο της πόλης κ. Γ. ΜΠΟΥΤΑΡΗ. «Ο γνωστός τουρκολάγνος δήμαρχος της Θεσσαλονίκης στο σημερινό (σ.σ.: Δευτέρας) δημοτικό συμβούλιο καταφέρθηκε με απίστευτες φράσεις εναντίον του προέδρου μας Π. ΚΑΜΜΕΝΟΥ. «Πολιτικό σχόλιο απίστευτης ηλιθιότητας έκανε για ακόμη μια φορά, ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης, Γιάννης Μπουτάρης, κατά τη διάρκεια της συνεδρίασης του δημοτικού συμβουλίου της Θεσσαλονίκης. «Ο κ. Μπουταρης καταφέρθηκε εναντίον του υπουργού Εθν. Άμυνας, Πάνου Καμμένου, λέγοντας χαρακτηριστικά «Δεν τον πάω καθόλου τον χοντρό!!!Αν τον δω κρεμασμένο, δεν θα κόψω το σχοινί». «Αφήνουμε στο λαό της πόλης να κρίνει τις άκρως απαράδεκτες δηλώσεις ενός δημάρχου που υποτίθεται εκφράζει όλους τους πολίτες όπου και αν ανήκουν».

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Σήμερα βρισκόμουν στο άλσος Ν. Φιλαδέλφειας , στην κατάληψη του πρώην αναψυκτηρίου-ρίχνω λαδάκι στο δήμαρχο και με αφήνει να κονομάω σαν ιδιώτης.εις βάρος των πολιτών. Ο χώρος αυτός , είχε πέσει εδώ και πάρα πολλά χρόνια σε αχρηστία, το στοιχειωμένο ερείπιο του άλσους. Οι φίλοι κάτοικοι των γύρω περιοχών στοιχηματίζω ότι το γνωρίζουν αυτό. Ο χώρος αυτός προορίζεται από την συνέλευση να γίνει ένας κοινωνικός πολυχώρος,ανοικτός σε όλους και όλες, ισότιμα,χωρίς διακρίσεις (φυλετικές,σεξουαλικής ταυτότητας,κοινωνικές,κλπ) , χωρίς "διάνοιες" σε ρόλο φωστήρα ή αντιπροσώπου ή ταγματάρχη. Ένας χώρος προορισμένος να φέρει τους ανθρώπους πιο κοντά, πολιτισμού και τέχνης, μακριά από τις επιδιώξεις παραγωγής κέρδους. Ένας χώρος απ' όλους μας για όλους μας. Από την πρώτη στιγμή που ξεκίνησε η υλοποίηση της ιδέας, ο νυν δήμαρχος.Ν. Φιλαδέλφειας ξεκίνησε έναν βρώμικο πόλεμο , πόλεμο που θα τον ζήλευε κατά τη γνώμη μου, και ο πιο βρωμιάρης αυριανιστής του '80. Ο νυν δήμαρχος Ν. Φιλάδελφειας,απ'ότι έμαθα, στην Γένοβα ήταν εκεί και το έπαιζε πολύ αγωνιστής και πολύ προοδευτικός, τώρα που αναρριχήθηκε στην εξουσία (και) με ψήφουα αγνών λαικών ανθρώπων, προσπαθεί υπόγεια και με βρωμιά να σαμποτάρει το εγχείρημα, χωρίς παράλληλα να φανεί ο κακός της υπόθεσης. Κάλεσε τα ΜΑΤ και μόλις διαπίστωσε την δυναμική των αλληλέγγυων που μέσα σε 2 ώρες επεδειξαν απίστευτα αντανακλαστικά και συγκεντρώθηκαν από όλες τις μεριές του λεκανοπεδίου,αναγκάστηκε σε στρατηγική υποχώρηση. Τα ΜΑΤ αποσύρθηκαν και σε πρώτη φάση ξεκίνησε ο βρώμικος πόλεμος. Τη μία έστελνε να κόψουν το ρεύμα, την άλλη έστελνε να κόψουν το νερό,κλπ. Η ξεφτίλα του κορυφώθηκε σήμερα το βράδυ, που ενώ καθόμασταν και χτίζαμε και κάναμε εργασίες με πολύ χαρά και μεράκι υπό το φως του στύλου του δημόσιου φωτισμού , ήρθε κάποιος και έσβησε ακόμη και το φως αυτό, φως το οποίο προορίζεται για όλους τους χρήστες του άλσους! Επιστέγασμα της ανήθικης πρακτικής αυτού του ατόμου,αυτού του τρανού "αγωνιστή" , η επιλογή του να μεταθέσει τις πολιτικές ευθύνες της κρατικής αντίδρασης (που ο ίδιος εύχεται) , στις πλάτες του δημοτικού συμβουλίου Ν. Φιλαδέλφειας. Μεθαύριο Τετάρτη στις 19:00 , θα γίνει το δημοτικό συμβούλιο. Νομίζω πως όποιος/α επιθυμεί να εκφράσει την αηδία του/της και να δώσει ένα σαφές μήνυμα οτί αυτές οι τακτικές πλέον δεν είναι ανεκτές, ας κάνει τον κόπο να έρθει στην παρέμβαση που θα γίνει στο δημοτικό συμβούλιο. Η αυτοοργάνωση και αυτοδιαχείριση των δημόσιων χώρων και των ζωών μας , δεν είναι ουτοπία, είναι εδώ .

Στη Νεα Φιλαδελφεια μεσα στο αλσος δηλαδη μεσα σε ενα πανεμορφο αστικο πρασινο χωρο, ενα κτιριο πολυ λειτουργικο και αξιολογο που μεχρι πριν λιγες μερες ηταν σαν χωματερη παιρνει ζωη μεσα απο αυτοοργανωμενη προσπαθεια νεων παιδιων ανενταχτων,αναρχικων και γενικως αντιθεσμικων που με απιστευτο κεφι το χτιζουν απο την αρχη στη κυριολεξια.Δεν ξερω αν θα τους αφησει η τοπικη δημοτικη εξουσια (συριζα) γιατι μια τους εφερε τα ματ,μια τους δημιουργει προβληματα με το νερο ,μια με το ρευμα.Δεν ξερω πως θα το προχωρησουν στη πραξη παρακατω,το κοινωνικο κεντρο που οραματιζονται και για αυτο δουλευουν. Ξερω οτι ειναι αναγκη να γινουν πολλες καταληψεις ως εστιες αντιστασης,να ξεδιπλωθουν οι αναγκες και οι διαθεσεις για αυτοοργανωση και συγκρουση μεσα απο δρασεις.Σημερα ειδα τα παιδια του θετικου προσημου που χτιζαν στη κυριολεξια τουβλο τουβλο.Προχτες σε καποια πορεια ειδα τα παιδια του αρνητικου που στο δρομο αψηφουν τη βια του κρατους και αντιστεκονται με τα δικα τους μεσα.Θετικο και αρνητικο κανουν τη συνθεση,χρειαζονται και τα δυο,Και μην ξεχνατε το προσημο στο συν + πλην φτιαχνει το μηδεν που δεν συμβολιζει την ανυπαρξια αλλα την νεα αρχη,το νεο κοσμο που φτιαχνεται απο την αρχη για να μη μοιασει στο παλιο. Τα παιδια στο κατηλημενο υπο κατασκευη κοινωνικο κεντρο Κενταυρος αυτες τις μερες χρειαζονται και χερια και υλικα,και ηθικη συμπαρασταση και γενικως ας στηριξουμε το καινουριο οχι για εκεινα αλλα για εμας παντα και πανω απο ολα.

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Καπερνάρος στο mega (ανατροπη)

Καταλληλότατος να υπερασπίζει νεοναζί

Και οι υπόλοιποι...δικηγόροι τους εννοείται

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

H επιστολή-βόμβα διά χειρός Μίκη Θεοδωράκη με αφορμή τον Ρουβά

Τρίτη, 21 Απριλίου 2015, 16:49

Mια αναλυτική επιστολή με την υπογραφή του μεγάλου μουσικοσυνθέτη έρχεται να βάλει τέλος στο σάλο που έχει ξεσπάσει. Την ανάρτηση στο theodorakismblog κοινοποίησε στην συνέχεια και ο Σάκης Ρουβάς. «Επειδή τελευταία γράφτηκαν πολλές ανακρίβειες με αφορμή τη συμμετοχή του κ. Ρουβά στην συναυλία που διοργανώνει ο Δήμος Νέας Σμύρνης με το «Άξιον Εστί», αναγκάζομαι να διευκρινίσω τα εξής:

1) Είναι γνωστές οι απόψεις μου για το θέμα των «απαγορεύσεων», τις οποίες απόψεις υποστηρίζω εδώ και δεκαετίες και συνοψίζονται στα εξής: Πιστεύω ότι το έργο από τη στιγμή που θα δημιουργηθεί, ξεφεύγει ακόμα και από τον ίδιο τον δημιουργό, που δεν έχει δικαίωμα να κρίνει δικτατορικά ποιος είναι «άξιος» να το ερμηνεύσει και ποιος όχι. Μόνος κριτής είναι το κοινό και ο χρόνος. Αυτοί τελικά κρίνουν τι θα πάει στα σκουπίδια και τι θα μείνει για πάντα. Θα πρέπει επίσης να πω ότι θεωρώ την χειρότερη εκτέλεση πολύ καλύτερη από μια απαγόρευση. 2) Όχι, δεν ήταν δική μου απόφαση η επιλογή του κ. Ρουβά, όπως αναληθώς βλέπω να αναγράφεται σε διάφορες ιστοσελίδες. Την πληροφορήθηκα εκ των υστέρων, ως τετελεσμένο γεγονός, από τον μαέστρο κ. Ορφανίδη, που μίλησε εδώ και αρκετές μέρες με την γραμματέα μου, στην οποία και ανακοίνωσε την απόφαση του Δήμου Νέας Σμύρνης να οργανώσει τιμητική για τα 90 μου χρόνια συναυλία με το «Άξιον Εστί», καθώς και τα ονόματα των συντελεστών, στην επιλογή των οποίων δεν είχα την παραμικρή ανάμιξη. 3) Η όλη ιστορία με προκαλεί να τελειώσω την δήλωσή μου αυτή με τις εξής σκέψεις:

Η Μουσική μου και φυσικά και το «Άξιον Εστί» γνώρισε κατά καιρούς απαγορεύσεις από πολλές και διαφορετικές πλευρές. Χούντες, κόμματα, πολιτικές νεολαίες, εφημερίδες, τηλεοράσεις… Πώς να ξεχάσω την επιστολή ακόμα και των δικηγόρων του ίδιου του Ελύτη, την εποχή που ήμουν Γεν. Δ/ντής Μουσικών Συνόλων της ΕΡΤ, στην οποία όπως έγραφαν, «δεν ήταν σίγουροι για την ποιότητα της εκτέλεσης» (κι ας ήμουν εγώ στο πόντιουμ του μαέστρου και ο Μπιθικώτσης στον ρόλο του λαϊκού τραγουδιστή…). Για την ιστορία να πω ότι η συναυλία εκείνη δόθηκε συνολικά 3 φορές στο Ηρώδειο λόγω της πρωτοφανούς ανταπόκρισης του κοινού. Ελληνικές Δισκογραφικές Εταιρίες που πλούτισαν από το έργο μου, απέσυραν συχνά τους δίσκους μου από το εμπόριο, ενώ πολλοί τραγουδιστές μου, για πολιτικούς ή άλλους λόγους, διέγραφαν τα έργα μου από το ρεπερτόριό τους. Και διερωτώμαι: Ποια ήταν η αντίδραση των «φίλων της μουσικής μου» σε όλες αυτές τις περιπτώσεις; Απολύτως καμμία! Ούτε ένας Έλληνας δεν θεώρησε χρέος του να υπερασπίσει το έργο μου σε όλες αυτές τις απαγορεύσεις και αποκλεισμούς! Ούτε ένας! Και ξαφνικά βλέπω τώρα να γεμίζει το Ιντερνετ και ο τύπος από δεκάδες δημοσιεύματα «υπερασπιστών του έργου μου», που ζητούν να προστεθώ κι εγώ ο ίδιος στον μακρύ κατάλογο αυτών που κατά καιρούς το απαγόρευσαν. Και γιατί; Διότι, λένε, ο συγκεκριμένος ερμηνευτής ανήκει στην «υποκουλτούρα». Όμως τι σημαίνει άραγε ο όρος αυτός; Το θέμα είναι μεγάλο και πολύπλοκο και εξαρτάται από την οπτική γωνία του καθενός. Σε ό,τι με αφορά, τι θέλετε να σκεφτώ, όταν βλέπω το έργο μου (που το θεωρούν υποτίθεται ποιοτικό) να μην υπάρχει στη χώρα μου; Και πώς να υπάρχει όταν βρίσκεται επί δεκαετίες ολόκληρες αντιμέτωπο με καταστάσεις σαν αυτές που ανέφερα πιο πάνω, με την ανοχή (στην καλύτερη περίπτωση) και τη σιωπή του θεωρούμενου προοδευτικού χώρου, δηλαδή τουλάχιστον του 60% του λαού μας;

Τι θα πρέπει άραγε να σκεφτώ εγώ που αφιέρωσα τη ζωή μου στην πραγματική Ελληνική Αριστερά και χάρισα στον Λαό μας έργα σαν το «Άξιον Εστί» που από τη μια τα θεωρούν, όπως λένε, υποδείγματα της «καλής κουλτούρας», κι από την άλλη ανέχονται τις κατά καιρούς απαγορεύσεις και το μποϋκοτάζ τους, ακόμα κι από τις ίδιες τις παρατάξεις στις οποίες ανήκουν; Τι να σκεφτώ βλέποντας όλους αυτούς τους ανέκαθεν απόντες να ξυπνούν μόνο στην περίπτωση Ρουβά και να ξεσπαθώνουν λαύροι απαιτώντας από μένα να απαγορεύσω τη συμμετοχή του; Από όλα αυτά προκύπτει ότι η έννοια της υποκουλτούρας για μένα είναι διαφορετική απ’ ό,τι είναι για κείνους. Είναι, πιστεύω, φυσικό να θεωρώ την γενικευμένη ηθική υποκουλτούρα, μέσα στην οποία καταδικάστηκα να ζω, ως απείρως χειρότερη από εκείνη που σχετίζεται με την Τέχνη και τα δυσδιάκριτα σύνορα ανάμεσα στις πολλές και ποικίλες της εκφάνσεις.

Αθήνα, 21η Απριλίου 2015 (Κατάλληλη ημερομηνία να μιλάμε για «απαγορεύσεις»…).

Μίκης Θεοδωράκης"

----------------------------------------------------------------------------------------------------------

ΤΟ ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑ ΤΗΣ 21ΗΣ ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1967

Στρατιωτικό κίνημα, που εξερράγη τα ξημερώματα τις 21ης Απριλίου 1967, με επικεφαλής τον ταξίαρχο Στυλιανό Παττακό, ο οποιος ηταν μασονος, και τους συνταγματάρχες Γεώργιο Παπαδόπουλο και Νικόλαο Μακαρέζο, που ηταν χαφιεδες της ΚΥΠ και της CIA. Κατέλυσε το δημοκρατικό πολίτευμα στην Ελλάδα, αυτό που υπηρχε τελος παντων με τις απαγορευσεις του, και επέβαλλε μία στυγνή δικτατορία, που διήρκεσε επτά χρόνια.

Η χώρα την εποχή εκείνη βρισκόταν ουσιαστικά σε προεκλογική περίοδο. Οι εκλογές είχαν προκηρυχθεί για τις 28 Μαΐου και την εξουσία ασκούσε από τις 3 Απριλίου η ΕΡΕ, με διορισμενο πρωθυπουργό από τον βασιλια τον αρχηγό της Παναγιώτη Κανελλόπουλο, έχοντας τη συναίνεση του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης Γεωργίου Παπανδρέου. Γεγονός των ημερών ήταν η συναυλία των Rolling Stones στο γήπεδο του Παναθηναϊκού (17 Απριλίου), που όμως διαλύθηκε από την Αστυνομία, προς μεγάλη απογοήτευση των Aθηναίων ροκάδων, που θα έβλεπαν ένα συγκρότημα - θρύλο στην ακμή της δημιουργικότητάς του. Διάχυτη ήταν η πεποίθηση ότι τις επερχόμενες εκλογές θα κέρδιζε η Ένωση Κέντρου και θα επανερχόταν θριαμβευτικά στην εξουσία υπό τον Γεώργιο Παπανδρέου. Πολλοί ήλπιζαν ότι θα ετίθετο ένα τέλος στη διετή πολιτική ανωμαλία, που έμεινε στην ελληνική ιστορία ως «Αποστασία» και σηματοδοτήθηκε με την παραίτηση του λαοπρόβλητου πρωθυπουργού Γεωργίου Παπανδρέου (είχε λάβει το 52,2% στις εκλογές του 1964) με την αναγκαστικη του «παραιτηση» από το παλατι στις 15 Ιουλίου 1965, μετά τη σύγκρουσή του με τον βασιλιά Κωνσταντίνο. Στα δεξιότερα του πολιτικού φάσματος, ένα ακροδεξιο τμήμα της ΕΡΕ ζητούσε ένα «λοχία» για να σώσει τη χώρα από τον αναρχοκομμουνισμό. Για τη μετεμφυλιακή Δεξιά της προδικτατορικής περιόδου, κομμουνιστές ήταν εν ευρεία έννοια και οι κεντρώοι και οπωσδήποτε ο απρόβλεπτος Ανδρέας Παπανδρέου, που ήταν το ανερχόμενο αστέρι στην πολιτική σκηνή και εκινείτο αριστερότερα από το κόμμα του, την Ένωση Κέντρου. Οι στρατηγοί, το Παλάτι, κάποιοι πολιτικοί της Δεξιάς και οι Αμερικανοί καλόβλεπαν μία μικρής διάρκειας συνταγματική εκτροπή, που θα επανέφερε την πολιτική κατάσταση στη σωστή ρότα, δηλαδή στην εναλλαγή στην εξουσία της Δεξιάς και ενός δεξιου «μετριοπαθούς» Κέντρου. «Η Χούντα των Στρατηγών», το πραξικοπημα δηλαδη που σχεδιαζοταν από το παλατι, έμεινε στα σχέδια, καθώς τους πρόλαβαν την 21η Απριλίου οι μικροί συνταγματαρχες αξιωματικοί. Και οι χουντικοι παλατιανοι στρατηγοι και οι συνταγματαρχες σχεδιαζαν πραξικοπημα με πρόσχημα τον κομμουνιστικό κίνδυνο. Τέτοια περίπτωση δεν διαφαινόταν στον ορίζοντα, καθώς η ΕΔΑ, που εκπροσωπούσε την κομμουνιστική Αριστερά (το ΚΚΕ ήταν εκτός νόμου), κινούνταν στο 11,80% των ψήφων στις εκλογές του 1964, (οπου δεν κατεβασε ψηφοδελτια σε περιοχες που δεν ειχε δυναμη δινοντας εντολη στους ψηφοφορους της να ψηφισουν Ενωση Κεντρου), σε σχέση με το 14,3% του 1963, με το 14,6% του 1961 και το περιβοητο 24,43% του 1958 που την ειχε καταστησει αξιωματικη αντιπολιτευση.

Πρέπει, όμως, να συνυπολογίσουμε ότι βρισκόμασταν 17 χρόνια από τη λήξη του Εμφυλίου Πολέμου και στην κορύφωση του Ψυχρού Πολέμου, όσον αφορά τον διεθνή περίγυρο. Ο στρατός ήταν πανίσχυρος, με παράδοση επεμβάσεων τον 20ο αιώνα, οι Αμερικανοί θεωρούσαν φέουδό τους την Ελλάδα, το δεξιό παρακράτος ήταν ισχυρό (Δολοφονία Λαμπράκη) και το Παλάτι ήταν ένας αυτόνομος πόλος εξουσίας, «που δεν βασίλευε, αλλά κυβερνούσε». Οι πολιτικοί που κυβέρνησαν αυτά τα 17 χρόνια (Πλαστήρας, Παπάγος, Καραμανλής και Παπανδρέου), ασχολήθηκαν κυρίως με την ανοικοδόμηση της χώρας και την οικονομική ανάπτυξη, παρά με το «βάθεμα και το πλάτεμα» των δημοκρατικών θεσμών και την εξάλειψη των μνημών του Εμφυλίου. Το πραξικόπημα, «Επανάσταση» για τους θιασώτες του, εκδηλώθηκε τις πρώτες πρωινές ώρες της 21ης Απριλίου. Λίγες ώρες πριν, είχε ολοκληρωθεί η συνεδρίαση του Υπουργικού Συμβουλίου και τα μέλη του αποχώρησαν για τα σπίτια τους, χωρίς να έχουν ιδέα για το τι θα επακολουθούσε. Ανάμεσά τους και ο Υπουργός Εθνικής Άμυνας, Παναγιώτης Παπαληγούρας. Η τριάδα των Παπαδόπουλου, Παττακού και Μακαρέζου, μπορεί να ήταν άσοι στη συνωμοσία, αλλά εκμεταλλεύτηκαν τον βαθύ ύπνο των δημοκρατικών κυβερνήσεων και φρόντισαν να τοποθετήσουν στις πιο νευραλγικές θέσεις του στρατεύματος ανθρώπους μυημένους στα σχέδιά τους. Τους βοήθησε, επίσης, το γεγονός ότι μέσα στην Αθήνα υπήρχαν μεγάλες μάχιμες μονάδες, όπως το Κέντρο Εκπαιδεύσεως Τεθωρακισμένων, που βρισκόταν στη σημερινή Πολυτεχνειούπολη, με διοικητή τον ταξίαρχο Παττακό. Από εκεί βγήκαν τα πρώτα τανκς στις 2 τα ξημερώματα, για να καταλάβουν όλα τα στρατηγικά σημεία της πρωτεύουσας (Βουλή, Υπουργεία, ΕΙΡ, ΟΤΕ, Ανάκτορα). Την ίδια ώρα, ο συνταγματάρχης Ιωάννης Λαδάς εξαπέλυε πιστές στο κίνημα δυνάμεις για να συλλάβουν το σύνολο της πολιτικής και στρατιωτικής ηγεσίας. Οι πραξικοπηματίες έβαλαν σε εφαρμογή το ΝΑΤΟικό σχέδιο «Προμηθεύς», για την αντιμετώπιση του κομμουνιστικού κινδύνου, με αποτέλεσμα να κινηθούν όλες οι στρατιωτικές μονάδες της Αττικής. Μεγάλη ήταν η συμβολή του διοικητή της Σχολής Ευελπίδων, Δημήτρη Ιωαννίδη, ο οποίος κινητοποίησε το τάγμα της σχολής και τη Στρατιωτική Αστυνομία (ΕΣΑ). Μία από τις πρώτες ενέργειες των συνωμοτών ήταν να συλλάβουν τον αρχηγό του ΓΕΣ αντιστράτηγο Σπαντιδάκη και να τον αντικαταστήσουν με τον ομοιόβαθμό του Οδυσσέα Αγγελή, που ήταν μυημένος στο κίνημα. Ο νέος αρχηγός του Στρατού έδωσε εντολή σε όλους του μεγάλους στρατιωτικούς σχηματισμούς να εφαρμόσουν το σχέδιο «Προμηθεύς» κι έτσι να εξασφαλισθεί η υπακοή του στρατεύματος σε όλη τη χώρα. Η μοναδική ενέργεια για να αντιμετωπιστεί εγκαίρως το πραξικόπημα έγινε από την πλευρά του Υπουργού Δημόσιας Τάξης, Γεωργίου Ράλλη, ο οποίος προσπάθησε να επικοινωνήσει με τον ταξίαρχο Ορέστη Βιδάλη για να κινητοποιήσει το Γ' Σώμα Στρατού στη Θεσσαλονίκη. Δεν πρόλαβε, αφού το σχέδιο «Προμηθεύς» είχε ήδη τεθεί σε εφαρμογή, με αποτέλεσμα ο ταξίαρχος Βιδάλης να μην λάβει ποτέ το σήμα του Γεωργίου Ράλλη.

Ο αιφνιδιασμός ήταν πλήρης και στις 3:30 τα ξημερώματα της 21ης Απριλίου το στρατιωτικό κίνημα είχε επικρατήσει και μάλιστα αναίμακτα. Νωρίς το πρωί, το ραδιόφωνο ΕΙΡ έπαιζε εμβατήρια και δημοτικά άσματα και οι αγουροξυπνημένοι Έλληνες άκουγαν τα πρώτα «Αποφασίζομεν και Διατάζομεν» των δικτατόρων, που ήταν η απαγόρευση των συγκεντρώσεων άνω των τριών ατόμων. Με συντακτική πράξη κατά τη διάρκεια της ημέρας ανεστάλησαν οι διατάξεις του Συντάγματος και ματαιώθηκαν οι εκλογές της 28ης Μαΐου 1967. Αιφνιδιασμένοι από τις εξελίξεις φαίνεται να ήταν και οι Αμερικανοί, που δεν περίμεναν την κίνηση του Παπαδόπουλου. Τον πρεσβευτή των ΗΠΑ στην Αθήνα Φίλιπ Τάλμποτ ξύπνησε ο ανιψιός του πρωθυπουργού Κανελλόπουλου, Διονύσης Λιβανός, και του ανακοίνωσε την είδηση. Όταν μετά από λίγες μέρες ο Τάλμποτ είπε στο σταθμάρχη της CIA στην Αθήνα, Τζακ Μέρι, ότι το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου ήταν ο βιασμός της Ελληνικής Δημοκρατίας, αυτός του απάντησε κυνικά: «Μα, πως είναι δυνατόν να βιάσεις μία πόρνη;..» Μόνο δύο πρωινές εφημερίδες πρόλαβαν να περιλάβουν στην ύλη τους την εκδήλωση του πραξικοπήματος. Η «Καθημερινή» στην πρώτη της σελίδα είχε ένα μονόστηλο με τίτλο «Την 2αν πρωινήν εξερράγη στρατιωτικόν κίνημα. Συνελήφθησαν πολιτικοί άνδρες», ενώ η «Αυγή» πάνω από τον τίτλο της έγραφε: «Συνελήφθησαν από στρατιωτικούς οι Μ. Γλέζος, Λ. Κύρκος, Α. Παπανδρέου. Ασυνήθιστες κινήσεις στρατιωτικών και αστυνομικών δυνάμεων». Τις προηγουμενες μερες η Αυγη ειχε δημοσιευσει δυο αρθρα με τιτλο «Γιατι δεν προκειται να γινει πραξικοπημα». Το τριτι μερος της τριλογιας δεν προλαβε να το δημοσιευσει γιατι θα δημοσιευοταν στο φυλλο της 21ης Απριλιου. Στις 7 το πρωί, η ηγεσία των πραξικοπηματιών επισκέφθηκε στα Ανάκτορα του Τατοΐου τον Κωνσταντίνο και του ζήτησε να ορκίσει την κυβέρνησή τους. Η περιοχή ήταν περικυκλωμένη από τανκς για να μην υπάρξει περίπτωση δυναμικής αντίδρασης από τον άνακτα. Ο βασιλιάς, παρά την προτροπή του συλληφθέντα πρωθυπουργού Παναγιώτη Κανελλόπουλου να αντισταθεί, συμβιβάστηκε μαζί τους «για να μην χυθεί αίμα ελληνικό» και αργά το απόγευμα όρκισε την κυβέρνηση, με πρωθυπουργό τον εισαγγελέα του Αρείου Πάγου Κωνσταντίνο Κόλλια. Επρόκειτο βέβαια για πρωθυπουργό - μαριονέτα, αφού τα νήματα κινούσε ο ισχυρός άνδρας του κινήματος, συνταγματάρχης Γεώργιος Παπαδόπουλος. Ο συλληφθείς και αποπεμφθείς αρχηγός του ΓΕΣ Γρηγόριος Σπαντιδάκης, άνθρωπος του βασιλιά, όπως και ο Κόλλιας, προσχώρησε στους κινηματίες και ανέλαβε Υπουργός Εθνικής Άμυνας. Την ίδια μέρα άρχισαν και οι συλλήψεις απλών πολιτών, ενώ είχαμε και τα πρώτα θύματα. Τα όργανα της Χούντας δολοφονούν στον Ιππόδρομο, που είχε μετατραπεί σε στρατόπεδο συγκέντρωσης, το στέλεχος της ΕΔΑ Παναγιώτη Ελή, ενώ ένας στρατιώτης πυροβολεί τη νεαρή Αθηναία Μαρία Καλαυρά, γιατί δεν υπάκουσε στις διαταγές του. Δέκα ημέρες αργότερα, η Χούντα ανακοίνωσε ότι οι συλληφθέντες ανέρχονταν σε 6509 άτομα, στη συντριπτική τους πλειονότητα αριστερών πεποιθήσεων.

Η Ελλάδα από την 21η Απριλίου 1967 μπήκε στο «γύψο», κατά την έκφραση του Παπαδόπουλου, για 7 χρόνια, 3 μήνες και 3 μέρες. Η Δικτατορία κατέρρευσε σαν χάρτινος πύργος στις 23 Ιουλίου 1974, μετά το εγκληματικό πραξικόπημα στην Κύπρο και την τουρκική εισβολή στη Μεγαλόνησο. Η κατάργηση των στοιχειωδών ελευθεριών, οι φυλακές, οι εξορίες και τα βασανιστήρια, οι δολοφονίες των αντιπάλων του καθεστώτος, ο πνευματικός και πολιτιστικός μεσαίωνας, η καταπιεση της νεολαιας που αναζητουσε ελευθεριες, το ξυλο στον οποιονδηποτε από τον χωροφυλακα-εξουσια, η εξαθλιωση και η οικονομικη φτωχεια που ειχε αναγκασει τους μισους Ελληνες να μεταναστευσουν στις φαμπρικες της Γερμανιας και στου Βελγιου τις στοες όπως τραγουδουσε ο Καζαντζιδης, για να επιβιωσουν οικονομικα και να στειλουν λεφτα στις οικογενειες τους, αλλά και η Κυπριακή τραγωδία, καταγράφουν τη Χούντα των Συνταγματαρχών ως μία από τις μελανότερες στιγμές της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας.

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Ένταση στα Βαλκάνια; Ένοπλοι Αλβανοί κατέλαβαν φυλάκιο κοντά στα σύνορα με το Κόσοβο

Ο εκπρόσωπος των αστυνομικών αρχών της χώρας, Ίβο Κότεσκι, ο οποίος έκανε λόγο για τρομοκρατική επίθεση, δήλωσε ότι οι ένοπλοι έφεραν στολές του UCK και εισήλθαν στο έδαφος της ΠΓΔΜ από το Κόσοβο. Κατά την εισβολή τους στο αστυνομικό τμήμα έδεσαν με χειροπέδες τρεις από τους τέσσερις αστυνομικούς του φυλακίου και χτύπησαν ακόμη έναν. Σύμφωνα με την αστυνομία της ΠΓΔΜ, οι ένοπλοι, κατά την εισβολή τους στο αστυνομικό φυλάκιο, είπαν στους αστυνομικούς ότι είναι μέλη του UCK και πως δεν αναγνωρίζουν την ειρηνευτική συμφωνία της Οχρίδας από το 2001, με την οποία δόθηκε τέλος στις ένοπλες συγκρούσεις που είχαν ξεσπάσει τότε μεταξύ Αλβανών ανταρτών και κυβερνητικών δυνάμεων της ΠΓΔΜ. «Εμείς είμαστε από τον UCK. Να διαμηνύσετε στον Γκρούεφσκι (σ.σ. πρωθυπουργός της ΠΓΔΜ) και στον Αχμέτι (σ.σ. αρχηγός του μεγαλύτερου αλβανικού κόμματος στην ΠΓΔΜ, το οποίο συμμετέχει στην κυβέρνηση της χώρας) ότι δεν μπορούν να σας σώσουν. Θέλουμε το δικό μας κράτος και δεν αναγνωρίζουμε συμφωνίες όπως αυτή της Οχρίδας. Αν σας συλλάβουμε ξανά, θα σας σκοτώσουμε», φέρεται να είπε ο επικεφαλής των ενόπλων Αλβανών οι οποίοι εισέβαλαν στο αστυνομικό τμήμα. Οι ένοπλοι, σύμφωνα με την αστυνομία, κατέγραψαν με κάμερα την εισβολή τους στο φυλάκιο.

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Διαμαρτυρίες για τη Διατλαντική Συμφωνία ΗΠΑ - ΕΕ

Με αφορμή την επανέναρξη στη Νέα Υόρκη από χτες του νέου γύρου διαπραγματεύσεων (9ου στη σειρά) της λεγόμενης Διατλαντικής Συμφωνίας Εμπορίου και Επενδύσεων (TTIP) ανάμεσα στις ΗΠΑ και την ΕΕ, πραγματοποιήθηκαν το Σάββατο εκατοντάδες συγκεντρώσεις διαφόρων οργανώσεων που αντιτίθενται στην εν λόγω συμφωνία. Τέτοιες συγκεντρώσεις πραγματοποιήθηκαν στη Γερμανία, στη Γαλλία, στην Ισπανία, στην Πορτογαλία, στην Αυστρία, στο Βέλγιο και σε άλλες χώρες και κάποιες και στις ΗΠΑ, όπου εκφράζεται μια πολύ ετερόκλητη γκάμα απόψεων που περιλαμβάνει από οπαδούς ενός «πιο ανθρώπινου καπιταλισμού», αντικαπιταλιστικές οργανώσεις, ακόμα και κόμματα που υπερασπίζονται την ΕΕ, αλλά είναι υπέρ του «προστατευτισμού» της παραγωγής της που θα απειληθεί από αντίστοιχα μονοπώλια των ΗΠΑ. Στην πραγματικότητα, η συγκεκριμένη συμφωνία εμπορίου και επενδύσεων, που αρκετά χρόνια συζητείται ανάμεσα στα δύο ιμπεριαλιστικά κέντρα μέσα σε πλήρη μυστικότητα είναι έκφραση της έντονης διαπάλης που γίνεται ανάμεσα σε μονοπωλιακούς ομίλους ΕΕ και ΗΠΑ, ενώ και μέσα σε τμήματα των αστικών τάξεων υπάρχουν διαφορετικές προσεγγίσεις. Πρόκειται για προσπάθεια δημιουργίας ενός λεγόμενου «οικονομικού ΝΑΤΟ» που θα θωρακίζει τους ομίλους στον ανταγωνισμό τους με άλλους, πρωτίστως της Κίνας, της Ρωσίας και άλλων αναδυόμενων δυνάμεις. Κάποια από τα μέτρα που προωθούνται είναι η πλήρης απελευθέρωση της αγοράς εργασίας, χτύπημα εργασιακών δικαιωμάτων, για φθηνό, αναλώσιμο εργατικό δυναμικό, χωρίς εργασιακά, ασφαλιστικά και συνδικαλιστικά δικαιώματα. Επίσης, κατάργηση δασμών και άλλων περιορισμών στη δράση των μονοπωλίων. Στις διαπραγματεύσεις ΕΕ και καπιταλιστικά κράτη προσέρχονται με βάση την οικονομική, στρατιωτική και πολιτική ισχύ τους, διεκδικώντας καλύτερο μερίδιο και στο στόχαστρο όλων είναι η εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα.

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------

ΣΥΡΙΑ - ΙΡΑΝ

Ασαντ: Επαφή αλλά όχι συνεργασία με τις γαλλικές μυστικές υπηρεσίες

Σε συνέντευξή του, στο γαλλικό τηλεοπτικό δίκτυο France 2 ο Σύρος Πρόεδρος Μπασάρ Ασαντ αναφέρθηκε, μεταξύ άλλων, στον αγώνα που δίνουν Σύροι στρατιώτες και αστυνομικοί κατά των τρομοκρατικών επιθέσεων από τους τζιχαντιστές του «Ισλαμικού Κράτους», του «Μετώπου Νούσρα» και άλλων ισλαμοφασιστικών οργανώσεων σημειώνοντας πως υπάρχει επαφή ανάμεσα στις συριακές και τις γαλλικές μυστικές υπηρεσίες αλλά όχι και επικοινωνία. Κληθείς να σχολιάσει τις πρόσφατες δηλώσεις του Γάλλου υπουργού Εξωτερικών Λοράν Φαμπιούς πως στη Συρία υπάρχει δυνατότητα πολιτικής λύσης απόντος του Ασαντ, ο Σύρος ηγέτης επανέλαβε πως μόνον ο συριακός λαός μπορεί να αποφασίζει την κυβέρνηση και την τύχη της χώρας και όχι οι ξένες δυνάμεις.

Συμφωνίες με στόχο τους τζιχαντιστές στο Ιράν

Στην Τεχεράνη, την Κυριακή η Αυστραλή υπουργός Εξωτερικών, Τζούλι Μπίσοπ, συνάντησε τον Ιρανό ομόλογό της, Μοχάμαντ Τζαβάντ Ζαρίφ, καταλήγοντας μεταξύ άλλων σε μία άτυπη συμφωνία για ανταλλαγή πληροφοριών μεταξύ των δύο χωρών αναφορικά με την αντιμετώπιση των τζιχαντιστών του «Ισλαμικού Κράτους» σε Συρία - Ιράκ. Στη συνάντηση συζητήθηκαν και οι δυνατότητες διμερούς εμπορικής και εκπαιδευτικής συνεργασίας. Εκεί βρέθηκε και ο Αφγανός Πρόεδρος Ασραφ Γάνι, που ολοκλήρωσε χτες διήμερη επίσκεψη στο Ιράν. Υπέγραψε συμφωνία κοινής συνεργασίας στον τομέα της ασφάλειας με τον Ιρανό ομόλογό του Χασάν Ροχανί, ενώ σε κοινή συνέντευξη Τύπου άφησε ανοικτό το ενδεχόμενο κοινών επιχειρήσεων μεταξύ Ιράν και Αφγανιστάν κατά των τζιχαντιστών. Σημαντικές συναντήσεις στην Τεχεράνη είχε χτες και ο Σύρος υφυπουργός Εξωτερικών, Φαϊσάλ Μικντάντ, με τον Ιρανό υπουργό Εξωτερικών Μ. Τζ. Ζαρίφ.

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------

ΥΕΜΕΝΗ Παρουσία αμερικανικών πλοίων

ΣΑΝΑΑ.-- Η κλιμάκωση της ιμπεριαλιστικής επίθεσης 10μελούς στρατιωτικού συνασπισμού της Σαουδικής Αραβίας στην Υεμένη είχε χτες το απόγευμα ως «παράπλευρη απώλεια» και το κτίριο της ιρανικής πρεσβείας στην πρωτεύουσα, Σαναά, αλλά και την αύξηση της εμφάνισης αμερικανικών πολεμικών πλοίων ανοικτά της Υεμένης. Οι βόμβες σαουδαραβικών αεροσκαφών προκάλεσαν, όπως ανακοινώθηκε, σημαντικές υλικές ζημιές όχι όμως τραυματισμούς ή θανάσιμα πλήγματα. Σε κάθε περίπτωση, η εξέλιξη προκάλεσε την οργή του ιρανικού υπουργείου Εξωτερικών που θεώρησε το βομβαρδισμό κάθε άλλο παρά «τυχαίο», καλώντας την σαουδαραβική μοναρχική κυβέρνηση να συμμορφωθεί με το διεθνές δίκαιο και τις διεθνείς συμφωνίες που απαιτούν σεβασμό στις ξένες διπλωματικές αποστολές. Πριν πέσουν οι βόμβες στην ιρανική πρεσβεία, τα βομβαρδιστικά του 10μελούς στρατιωτικού συνασπισμού συνέχισαν το αιματοκύλισμα του λαού της Υεμένης, προκαλώντας μόνον χτες στην πρωτεύουσα Σαναά το θάνατο 50 αμάχων και τον τραυματισμό δεκάδων από μπαράζ πυρών. Αργότερα χτες βράδυ, πηγές στο Πεντάγωνο ανακοίνωσαν πως το αεροπλανοφόρο «USS Theodore Roosevelt» πήρε εντολή να πλεύσει ανοικτά του Κόλπου του Αντεν για να συμμετάσχει στις αναχαιτίσεις πιθανών αποστολών όπλων από το Ιράν σε Σιίτες Χούτι της Υεμένης. Ανοικτά της Υεμένης πλέουν, το τελευταίο διάστημα, άλλα εννιά αμερικανικά σκάφη. Ο προδοτης φιλοδυτικός διορισμενος «υπουργός Εξωτερικών» των αποικιοκρατων στην Υεμένη απέρριψε οποιαδήποτε μεσολάβηση του Ιράν στη σύγκρουση και αναφέρθηκε στην ιδέα ενός «αραβικού Σχεδίου Μάρσαλ» για την ανοικοδόμηση της χώρας, μόλις επιστρέψει η σταθερότητα. Ο αρχηγός των Σιιτών Χούτι, Αμπντέλ - Μάλεκ αλ-Χούτι, κατηγόρησε τη Σαουδική Αραβία ότι επιχειρεί να εισβάλει στη χώρα, να την καταλάβει και να την θέσει υπό την ηγεμονία της. Ο ίδιος διεμήνυσε ότι οι Υεμενίτες έχουν δικαίωμα να αντισταθούν στη σαουδαραβική «επιθετικότητα» με κάθε τρόπο.

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

ΑΦΓΑΝΙΣΤΆΝ Πολύνεκρη επίθεση του «Ισλαμικού Κράτους»

Ο Πρόεδρος της χώρας καλεί τους Ταλιμπάν σε «ενότητα»

ΚΑΜΠΟΥΛ.-- Εκπρόσωποι του «Ισλαμικού Κράτους» («ΙΚ») φέρεται να ανέλαβαν την ευθύνη για την επίθεση αυτοκτονίας που έγινε το περασμένο Σάββατο, στην πόλη Τζαλαλαμπάντ, στην ανατολική επαρχία του Αφγανιστάν, Νανγκαρχάρ. Τριάντα τρεις άνθρωποι σκοτώθηκαν και πάνω από 100 τραυματίστηκαν, μετά από την έκρηξη βόμβας σε «ουρά» ανθρώπων που περίμεναν έξω από ιδιωτική τράπεζα για να πληρωθούν. Ο Πρόεδρος της χώρας, Ασραφ Γάνι, καταδίκασε την επίθεση υποστηρίζοντας ότι τέτοιες «τρομοκρατικές επιθέσεις σε δημόσιους χώρους» είναι στην πραγματικότητα «οι πιο δειλές». Από τη μεριά τους, οι Αφγανοί Ταλιμπάν αρνήθηκαν ότι έχουν σχέση με τη συγκεκριμένη επίθεση και ο εκπρόσωπός τους, Ζαμπιχουλάχ Μουτζάχιντ, έκανε λόγο για «μία κακόβουλη πράξη». Διεθνή πρακτορεία μετέδωσαν ότι ένα άτομο εμφανίστηκε ως εκπρόσωπος του «ΙΚ» και ανέλαβε με τηλεφώνημά του προς το Γαλλικό Πρακτορείο αλλά και μέσω μιας ιστοσελίδας την ευθύνη για την επίθεση. Αν κάτι τέτοιο ισχύει, θα πρόκειται για την πρώτη φορά που το «ΙΚ» εξαπολύει «επίσημη» επίθεση στο Αφγανιστάν. Η επέκταση της δράσης των τζιχαντιστών και στην Κεντρική (και όχι μόνο) Ασία αναδεικνύει πόσο εντείνονται οι ενδοαστικοί και ενδοϊμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί για τον έλεγχο αγορών και πρώτων υλών, πολλαπλασιάζοντας τα βάσανα για τους λαούς της περιοχής, που καλούνται να οργανώσουν την πάλη τους ενάντια και κόντρα σε κάθε αστικό σχεδιασμό. Πάντως, από τη μεριά της, η αφγανική κυβέρνηση φαίνεται έτοιμη να αξιοποιήσει τις εξελίξεις για να επιτύχει συμβιβασμούς ευνοϊκούς για τα δικά της σχέδια. Ετσι, ο Γάνι σημείωσε ότι «αν δε σταθούμε στην ίδια μεριά ενωμένοι, αυτοί οι άνθρωποι (σ.σ. το "ΙΚ") θα μας καταστρέψουν», απευθυνόμενους προφανώς στους Ταλιμπάν, με τους οποίους ήδη επιδιώκει να ξεκινήσει επίσημες «ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις». Ενώ πρόσθεσε, σύμφωνα με το «Ασοσιέιτεντ Πρες», ότι κάθε μαχητής των Ταλιμπάν που συμφώνησε να υπαχθεί στο «ΙΚ» θα συναντήσει την οργή των θρησκευτικών ηγετών του Αφγανιστάν.

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------

ΤΟΚΙΟ.-- Την προσδοκία ότι θα μειωθεί το «χάσμα» στις διαβουλεύσεις που συνεχίζουν ΗΠΑ - Ιαπωνία όσον αφορά την υπογραφή της «Δια-ειρηνικής Συμφωνίας Ελεύθερου Εμπορίου» (ΤPP), εξέφρασε ο υπουργός Οικονομίας Ακίρα Αμάρι. Ο Αμάρι έκανε δηλώσεις στο πλαίσιο του νέου γύρου των διμερών επαφών που άρχισαν την Κυριακή. Βασικά «αγκάθια» μεταξύ Ουάσιγκτον - Τόκιο φαίνεται ότι είναι οι φόροι σε προϊόντα όπως τα αυτοκίνητα και τα αγροτικά προϊόντα, καθώς τα μονοπώλια κάθε πλευράς διαφωνούν με την κατάργηση ρυθμίσεων που σήμερα προστατεύουν τη δική τους θέση στην αγορά.

ΣΚΟΠΙΑ.-- Ο πρώην Πρόεδρος της ΠΓΔΜ Μπράνκο Τσερβένκοφσκι, που παραιτήθηκε το 2012 από την ηγεσία της αντιπολιτευόμενης «Σοσιαλδημοκρατικής Ενωσης Μακεδονίας», χαρακτήρισε χτες την κυβέρνηση του πρωθυπουργού Νίκολα Γκρούεφσκι «εγκληματικό και ολοκληρωτικό καθεστώς», ζητώντας από το λαό να ξεσηκωθεί και να την ανατρέψει με διαρκείς, μαζικές, ειρηνικές διαδηλώσεις.

ΤΕΛ ΑΒΙΒ.-- Ο Πρόεδρος του Ισραήλ Ρούβεν Ρίβλιν έδωσε προθεσμία δύο βδομάδων στον απερχόμενο πρωθυπουργό Μπέντζαμιν Νετανιάχου, ο οποίος ένα μήνα μετά τις εκλογές της 17ης Μάρτη δεν έχει καταφέρει ακόμη να βρει εταίρους, ώστε να σχηματίσει νέα κυβέρνηση. Οι Αμερικανοι και τα δυτικα ΜΜΕ εκτιμουν ότι δεν θα μπορεσει να σχηματισει κυβερνηση.

ΒΗΡΥΤΟΣ.—Στην προσπαθεια τους να ηγηθουν σε ολοκληρη τη Μεση Ανατολη οι Σαουδαραβες εδωσαν λεφτα στις αρχές του Λιβάνου να παραλαβουν χτες το πρώτο τμήμα των γαλλικών όπλων και πυρομαχικών συνολικής αξίας 3 δισ. δολαρίων που αγοράστηκαν με χρήματα της Σαουδικής Αραβίας και στόχο την αμυντική θωράκιση του λιβανέζικου στρατού στη μάχη κατά των τζιχαντιστών. Το επόμενο μέρος των όπλων, πολεμικών οχημάτων και στρατιωτικών ελικοπτέρων, αναμένεται εντός του επόμενου μήνα.

ΚΑΪΡΟ.-- Ο διευθυντής της CIA Τζον Μπρέναν βρίσκεται από την Κυριακή στο Κάιρο για να δωσει διαταγες στην αποικια του και όπου είχε συνομιλίες και με τον Αιγύπτιο υποτελη του Πρόεδρο Αμπντέλ Φατάχ Σίσι σε σχέση με τις εξελίξεις στην ευρύτερη περιοχή, τους τζιχαντιστές αλλά και την επίθεση της Σαουδικής Αραβίας στην Υεμένη που υποστηρίζουν μεταξύ άλλων ΗΠΑ και Αίγυπτος.

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Nα σταματήσει τώρα ο εξοπλισμός κι η υποστήριξη από ΕΕ-ΗΠΑ-Ισραήλ, των "τζιχαντιστών" του "ισλαμικού" κράτους! Η Φιλανθρωπία απέναντι στους πρόσφυγες & μετανάστες, είναι έγκλημα! Αγώνας εναντίον των φονιάδων των λαών!

Ένας είναι ο εχθρός! Οι ιμπεριαλιστές κι οι λακέδες τους! Η Μελίνα, αλλά κι ο Λένιν... γνώριζαν: Η φιλανθρωπία δολοφονεί την κοινωνία!

Το ζήτημα δεν είναι απλώς η περίθαλψη και κονδύλια για να πλουτίζουν "νόμιμοι" απατεώνες και ΜΚΟ! Το ζήτημα είναι να ξεσκεπαστεί ο βρωμερός ρόλος του ΟΗΕ και των ιμπεριαλιστών! Τώρα τέλος στις πωλήσεις όπλων από τους τραπεζοϋπάλληλους-"ηγέτες" της ΕΕ στους "εξεγερμένους" μισθοφόρους τους! Τώρα να κλείσει το στρατόπεδο εκπαίδευσης τρομοκρατών στην νότια Τουρκία, που διευθύνουν Cia και Μοσάντ!

Δεν βλέπουν την οργάνωση του ΕΓΚΛΗΜΑΤΟΣ, τους χορηγούς, τους σπόνσορες και τους σκηνοθέτες των δουλεμπορικών μεταφορών, δεν βλέπουν ΠΟΙΟΙ βρίσκονται πίσω από αυτά τα λαθρομεταναστευτικά κύματα και …ξεσπάσματα, ΠΟΙΟΙ τα οργανώνουν και το ΓΙΑΤΙ, δεν βλέπουν ΤΙΠΟΤΑ, παρά μόνο ότι αυτά, τα κατευθυνόμενα και καθοδηγούμενα θύματα, είναι «πρόσφυγες»!!!

Δεν μας εξήγησαν, όμως ΠΟΤΕ, πώς γίνεται η Σερβία (που είναι δίπλα μας) να έχει μετατραπεί, πριν από μερικά χρόνια, σε στάχτες και καπνίζοντα ερείπια και να μην έχουμε ούτε ένα Σέρβο πρόσφυγα…

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Πού το πάει η κυβέρνηση;

Η ανάταση που επικράτησε στην κοινωνία μετά τις εκλογές του Ιανουαρίου που έφεραν στην κυβέρνηση τον ΣΥΡΙΖΑ και τους ΑΝΕΛ έχει αρχίσει να υποχωρεί. Δεν πειράζει, ήταν μια καλή ανάσα μετά τις κυβερνήσεις που οδήγησαν τη χώρα στην χρεοκοπία και τη μαυρίλα. Όλα θα ήταν πολύ καλύτερα, αν η κυβέρνηση μας ενημέρωνε για τις εξελίξεις. Όλα θα ήταν πολύ καλύτερα, αν γνωρίζαμε τι ακριβώς γίνεται στις διαπραγματεύσεις. Όσο η κυβέρνηση κρίνει σκόπιμο να μην ενημερώνει τους πολίτες, η ενημέρωση γίνεται κυρίως από τα κανάλια των ολιγαρχών, από δηλώσεις Ευρωπαίων αξιωματούχων και από τα ΜΜΕ του εξωτερικού.

Όσο η κυβέρνηση δεν ενημερώνει τους πολίτες, θα ακούγονται τα πάντα: από το ότι δεν γίνονται καν διαπραγματεύσεις, μέχρι το ότι η Ελλάδα θα βγει από την ευρωζώνη και θα υπογράψει νέο Μνημόνιο ή ότι θα χρεοκοπήσει ξανά εντός ευρώ έχοντας διπλό νόμισμα. Το πιθανότερο είναι πως ούτε η κυβέρνηση γνωρίζει τι θα συμβεί, αφού δεν υπάρχει προηγούμενο για αυτή τη διαδικασία εντός της ευρωζώνης, οπότε όλοι -εντός και εκτός Ελλάδας- ψάχνονται. Ενώ συμβαίνουν όλα αυτά, η κυβέρνηση δεσμεύει με πράξη νομοθετικού περιεχομένου -και μάλιστα αναδρομικά από τις 17 Μαρτίου του 2015- τα ταμειακά διαθέσιμα των δημοσίων οργανισμών, των περιφερειών και των δήμων. Αν δεν κάνω λάθος, ο ΣΥΡΙΖΑ καταδίκαζε απερίφραστα τις πράξεις νομοθετικού περιεχομένου με τις οποίες κυβερνούσε η κυβέρνηση Νέας Δημοκρατίας-ΠΑΣΟΚ.

Και τώρα περνάει πράξη νομοθετικού περιεχομένου για τα ταμειακά διαθέσιμα, για να αποφύγει τις αντιδράσεις στο εσωτερικό των κομμάτων της συγκυβέρνησης και το ενδεχόμενο να καταψηφιστεί το νομοσχέδιο. Αν κάτι έχει αλλάξει, θα πρέπει η κυβέρνηση να βγει ανοιχτά και να το πει. Όσο δεν το κάνει, θα εκτίθεται. Δεν μπορεί να κατηγορήσει κάποιος τη σημερινή κυβέρνηση ότι οδήγησε την χώρα στη χρεοκοπία και στο σημερινό αδιέξοδο αλλά θα περίμενε από αυτήν μεγαλύτερη γενναιότητα και ειλικρίνεια. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία πως η κυβέρνηση υφίσταται έναν εκβιασμό από τους αδίστακτους «εταίρους», και, για να μην κοροϊδευόμαστε, από την γερμανική κυβέρνηση.

Η εμπειρία λέει πως, αν υποκύψεις στον εκβιασμό, μετά τα χάνεις όλα. Θα εκβιάζεσαι για πάντα. Η κυβέρνηση δεν πρέπει να υποκύψει τον εκβιασμό. Επίσης, πρέπει να απαντήσει στον εκβιασμό. Τους εκβιαστές δεν τους αντιμετωπίζεις με λουλούδια. Τους εκβιαστές τους αντιμετωπίζεις με τον δικό τους τρόπο. Οι οικονομικές και πολιτικές ελίτ της Ευρωπαϊκής Ένωσης θα πάθουν μεγάλη ζημιά, αν η Ελλάδα βγει από την Ευρωζώνη• όχι τη ζημιά που θα πάθαιναν, αν αυτό συνέβαινε το 2010, αλλά μεγάλη. Το θέμα είναι πως δεν ξέρουν και οι ίδιοι πόσο μεγάλη θα είναι η ζημιά που θα πάθουν. Το σίγουρο, όμως, είναι πως δεν θέλουν να το μάθουν. Γιατί τότε θα πρέπει αυτοί να δώσουν εξηγήσεις στους εξαγριωμένους πολίτες των χωρών τους. Στον εκβιασμό απαντάς με εκβιασμό.

"Πιτσιρίκος"

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------

21 Απριλιου 1963... Πρώτη Μαραθώνια Πορεία Ειρήνης..

Την Πορεία οργανώνουν η Ελληνική Επιτροπή για τη Διεθνή Ύφεση και Ειρήνη (ΕΕΔΥΕ), η Κίνηση Νέων για τον Πυρηνικό Αφοπλισμό «Μπέρτραντ Ράσελ» και άλλοι φορείς... Η Πορεία απαγορεύτηκε από την κυβέρνηση της ΕΡΕ, του "εθνάρχη" της δεξιάς Κ. Καραμανλή και δεν πραγματοποιήθηκε...

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------

Eυθεία επίθεση του ΣYΡIZA εναντίον της κυβέρνησης Τσίπρα!

ΣΥ.ΡΙΖ.Α. 12 Ιουνίου 2013

Κάποτε είχαν τα βασιλικά διατάγματα. Σήμερα έχουν τις Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου... Αυτά δήλωνε (2013) επίσημα και καλούσε τον λαό σε αντιμνημονιακό αγώνα ο Αλέξης Τσίπρας...

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Άκου φασιστάκο…

Οι παλιοί αποικιοκράτες συνήθιζαν να κρεμάνε τα κεφάλια των θηραμάτων τους στο σαλόνι του σπιτιού τους. Οι δωσίλογοι συνεργάτες των Γερμανών κυκλοφορούσαν με τα κομμένα κεφάλια των Ελλήνων αντιστασιακών από χωριό σε χωριό. Ο Θέμος Αναστασιάδης «κρέμασε» το πτώμα του Παύλου Φύσσα στο εξώφυλλο του Πρώτου Θέματος. Την περίμενε για καιρό αυτή την ημέρα. Από τότε που έστηνε ψεύτικα ρεπορτάζ, για να παρουσιάσει τους... δολοφόνους του Μιχαλολιάκου σαν καλά παιδιά που βοηθάνε τις γιαγιούλες να παίρνουν χρήματα από το ΑΤΜ. Από τότε που έριξε όλο το βάρος της εκπομπής του για να εξανθρωπίσει τον Καιάδα. Και πιο παλιά. Όταν προσποιούνταν τον αναλυτή στις σελίδες του Βήματος, καταχειροκροτούμενος από τους αυλικούς του Λαμπράκη. Και ακόμη πιο παλιά, όταν έφτυνε τα ηλίθια, ρατσιστικά ανέκδοτά του στην πίσω σελίδα της Ελευθεροτυπίας. Δεν τον έδιωχνε τότε ο διευθυντής της. Πούλαγε φύλλα πάνω στα πτώματα των Αλβανών που πέθαιναν από ρατσιστικές επιθέσεις και εργατικά ατυχήματα στα εργοτάξια των ολυμπιακών αγώνων. Η πρώτη σελίδα έγραφε «Αθήναζε» και η τελευταία «Μαύρη Τρύπα». Και όλο κάτι αντιφασιστικά «τσογλάνια» να του πετάνε γιαούρτια. Ήξερε όμως ότι μια ημέρα θα έπαιρνε την εκδίκησή του. Θα έβαζε πρωτοσέλιδο το πτώμα ενός από αυτούς που τον ταπείνωναν με τη λεβεντιά τους σε κάθε τους βήμα. Τους μικρούς ανώνυμους ήρωες που έφτυναν τον πολιτισμό του. Που σιχαίνονταν όλους όσοι πέρασαν από τις εκπομπές του. Ο Θέμος Αναστασιάδης βέβαια δεν είναι ένας τόσο διαφορετικός Έλληνας. Είναι το πρόσωπο μιας υπαρκτής Ελλάδας. Αυτής που ψήφισε Χρυσή Αυγή. Της Ελλάδας που δεν ταυτίστηκε ποτέ με τον Προμηθέα αλλά με το Κράτος και τη Βία, που έδεσαν το σώμα του Τιτάνα στον Καύκασο. Της Ελλάδας που έβγαλε τον Εφιάλτη αλλά και τον Κοτζαμάνη, τον Τσολάκογλου αλλά και τον Μπάμπαλη – είναι η φάρσα μιας ιστορίας που επαναλαμβάνεται. Και η εφημερίδα του όμως δεν είναι μια τυχαία εφημερίδα. Εδώ και χρόνια ύφαινε κάθε βδομάδα τον ιστό του life-style ναζισμού στην Ελλάδα, πάντα με την εβδομαδιαία συνδρομή των αναγνωστών της. Με μερικά ευρώ μπορούσες να εξασφαλίσεις ότι το νεοναζιστικό παραλήρημα θα συνεχιζόταν και την επόμενη εβδομάδα. Και πάνω από 100.000 συμπολίτες μας το έκαναν κάθε εβδομάδα.Την πλήρωσαν ακριβά αυτή τη δολοφονία και τη δικαιούνται. Και ο τίτλος τους δικαιώνει: Δεν ξεχνώ τον φασισμό. Δεν τον ξέχασαν ποτέ. Ήταν πάντα μέσα τους. Μόνο που πρέπει να θυμάστε ότι οι φωτογραφίες που γράφουν ιστορία είναι πολλές. Υπάρχουν φωτογραφίες από το πτώμα του Παύλου Φύσσα, και του Άρη Βελουχιώτη και του Τσε Γκεβάρα. Υπάρχει όμως και η φωτογραφία του Μουσολίνι κρεμασμένου ανάποδα στο Μιλάνο.

Άρης Χατζηστεφάνου