Λαβρόφ: Πραγματική απειλή για τη διεθνή ασφάλεια οι ισλαμιστές
Ανησυχία για τα πλάνα των ισλαμοφασιστών να δημιουργήσουν ένα χαλιφάτο που θα εκτείνεται από την Πορτογαλία μέχρι το Πακιστάν, εξέφρασε ο Ρώσος υπουργός Εξωτερικών, Σεργκέι Λαβρόφ, κατά την διάρκεια ετήσιας συνέντευξης τύπου.
«Υπάρχει πραγματική απειλή όχι μόνο για την περιφερειακή, αλλά την διεθνή ασφάλεια συνολικά» δήλωσε ο Λαβρόφ, ο οποίος εξέφρασε παράλληλα την ανησυχία της Μόσχας για την συγκέντρωση δυνάμεων του ΝΑΤΟ στα ρωσικά σύνορα.
Αναφερόμενος στη Συρία, ο Λαβρόφ δήλωσε ότι η Μόσχα δεν ζήτησε από τον Σύρο πρόεδρο Άσαντ να παραιτηθεί, ούτε του προσέφερε πολιτικό άσυλο, oπως γραφουν τα δυτικα ΜΜΕ, γιατι δεν το εχει αναγκη και ουτε φυσικα το ζητησε.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Στους δρόμους κατεβαίνουν οι Γάλλοι
Ημέρα απεργιακών κινητοποιήσεων η Τρίτη για τη Γαλλία καθώς οδηγοί ταξί, ελεγκτές εναέριας κυκλοφορίας, εκπαιδευτικοί και δημόσιοι υπάλληλοι κατεβαίνουν στους δρόμους.
Η απεργία που κήρυξαν οι οδηγοί των ταξί αναμένεται να προκαλέσει προβλήματα στην κυκλοφορία, ιδίως στην πρωτεύουσα και περιμετρικά των δύο αεροδρομίων της Ρουασί και Ορλί. Χιλιάδες οδηγοί έχουν κληθεί να συμμετάσχουν στις κινητοποιήσεις σε ολόκληρη την χώρα για να διαμαρτυρηθούν κατά της καταστρατήγησης από τους ανταγωνιστές τους του τομέα των μισθωμένων οχημάτων με σοφέρ (VTC).
«Η κατάσταση θα είναι τεταμένη» δήλωσε στο Γαλλικό Πρακτορείο ο Καρίμ Ασνούν, εκπρόσωπος τύπου ενός εκ των δύο συνδικάτων που διοργανώνουν την κινητοποίηση. Στην απεργία «η συμμετοχή ενδέχεται να είναι πολύ μεγάλη αλλά και πολύ σκληρή» προειδοποίησε ο Σερζ Μετς, διευθύνων σύμβουλος της εταιρείας Taxis G7, μίας από τις μεγαλύτερες εταιρείες ταξί στην χώρα.
Οι τελευταίες απεργιακές κινητοποιήσεις στον τομέα των ταξί, τον Ιούνιο του 2015, είχαν αμαυρωθεί από επεισόδια. Εκείνη την περίοδο οι ταξιτζήδες είχαν εξεγερθεί εναντίον της υπηρεσίας UberPop, μιας υπηρεσίας χαμηλού κόστους του αμερικανικού κολοσσού VTC Uber.
Η UberPop έχει απαγορευτεί, ωστόσο ο τομέας μόνο ήρεμος δεν είναι, καθώς μόνο στο Παρίσι έχει πληγεί από μια πτώση της δραστηριότητας ύψους 20 έως 30% σύμφωνα με τους επαγγελματίες.
Η απεργία των ταξί συμπίπτει με τις κινητοποιήσεις που έχουν εξαγγείλει περίπου 5,6 εκατ. δημόσιοι υπάλληλοι, καθώς τελούν υπό καθεστώς λιτότητας από τον Ιούλιο του 2010 και πολλά συνδικάτα κήρυξαν την απεργία προκειμένου οι εργαζόμενοι στο δημόσιο τομέα να διεκδικήσουν αύξηση της αγοραστικής τους δύναμης.
Καθώς στην απεργία συμμετέχουν οι ελεγκτές εναέριας κυκλοφορίας, η Γενική Διεύθυνση Πολιτικής Αεροπορίας (DGAC) ζήτησε από τις αεροπορικές εταιρείες να ακυρώσουν προληπτικά αύριο το 20% των πτήσεών τους.
Όπως προειδοποιεί «προβλήματα αναμένονται στο σύνολο της επικράτειας».
Την ίδια ώρα στο Παρίσι και σε άλλες πόλεις έχουν προγραμματιστεί διαδηλώσεις, όπου αναμένεται να συμμετάσχουν πολλοί εκπαιδευτικοί, που διαμαρτύρονται από την πλευρά τους εναντίον μιας μεταρρύθμισης των κολεγίων δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης.
Εκτός της πτώσης της αγοραστικής δύναμης, τα συνδικάτα καταγγέλλουν «την απώλεια θέσεων εργασίας στους τομείς κλειδιά του δημοσίου τομέα».
Υποστηρίζουν ότι αν και εξαγγέλθηκαν προσλήψεις για το 2016 στους τομείς της ασφάλειας (αστυνομία, χωροφυλακή, δικαιοσύνη), μετά τις επιθέσεις του περασμένου έτους, και στην εκπαίδευση, «ο δημόσιος τομέας έχει χάσει συνολικά 150.000 θέσεις εργασίας από το 2007» και ζητούν «τη δημιουργία πραγματικών θέσεων εργασίας στο δημόσιο τομέα» ιδίως στα νοσοκομεία.
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Δένουν κάβους από την Τρίτη και για 48 ώρες τα πλοία
Η ΠΝΟ έχει αποφασίσει επίσης τη συμμετοχή του κλάδου των ναυτικών και στην 24ωρη απεργία που προκήρυξε η ΓΣΕΕ για τις 4 Φεβρουαρίου
Χωρίς ακτοπλοϊκές συγκοινωνίες θα μείνουν από την Τετάρτη στις 6 το πρωί η χώρα και για 48 ώρες, λόγω της πανελλαδικής απεργιακής κινητοποίησης που έχει εξαγγείλει η Πανελλήνια Ναυτική Ομοσπονδία σε όλες τις κατηγορίες πλοίων, με αφορμή το ασφαλιστικό νομοσχέδιο.
Συγκεκριμένα, τα πλοία θα παραμείνουν δεμένα από αύριο στις 6 το πρωί της Τετάρτης 27/01 έως στις 6 το πρωί της Παρασκευής 29/01.
Η ΠΝΟ έχει αποφασίσει επίσης τη συμμετοχή του κλάδου των ναυτικών και στην 24ωρη απεργία που προκήρυξε η ΓΣΕΕ για τις 4 Φεβρουαρίου, ενώ προειδοποιεί με νέα κλιμάκωση κατά την κατάθεση του νομοσχεδίου για το ασφαλιστικό στη βουλή.
Την προηγούμενη εβδομάδα ο υπουργός Ναυτιλίας Θοδωρής Δρίτσας σε συνάντηση που είχε με αντιπροσωπεία της ΠΝΟ είπε ότι η ηγεσία του υπουργείου Εργασίας τον διαβεβαίωσε ότι είναι ακόμα ανοιχτή στο διάλογο για το ασφαλιστικό και ότι η ένταξη του ταμείου των ναυτικών στον Εθνικό Φορέα Κοινωνικής Ασφάλισης, θα γίνει με τη διατήρηση μιας γενικής διεύθυνσης, που θα κάνει ό,τι κάνει το ΝΑΤ τώρα.
Επίσης αναφερόμενος στα βαρέα και ανθυγιεινά, είπε ότι ο υπουργός Εργασίας τον διαβεβαίωσε ότι δεν αλλάζουν τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης.
Η ΠΝΟ από την πλευρά της ζήτησε την απόσυρση του νομοσχεδίου για το ασφαλιστικό τονίζοντας ότι λόγω ιδιαιτερότητες του ναυτικού επαγγέλματος δεν μπορεί να γίνει η ένταξη του ΝΑΤ στο Εθνικό Φορέα Κοινωνικής Ασφάλισης, ενώ πρόσθεσαν ότι έχουν ήδη πρόταση την οποία έχουν καταθέσει και με την οποία λύνεται το πρόβλημα της χρηματοδότησης του ταμείου.
Συγκεκριμένα ανέφεραν ότι όλα τα πλοία του νόμου 27/1975 και οι ναυτιλιακές εταιρείες που υπάγονται σε αυτόν το νόμο, απολαμβάνοντας προνόμια, να καταθέτουν στο Γραφείο Ευρέσεως Ναυτικής Εργασίας στοιχεία της blue list που να περιλαμβάνει επίσημα την κάθε μεταβολή και ένταξη ναυτικού που εντάσσεται στο πλήρωμα ενός πλοίου, και η πρόσληψη αυτή να γίνεται με σύμβαση και κοινωνική ασφάλιση.
Τα μέλη των ναυτεργατικών σωματείων σχετικά με τα βαρέα και ανθυγιεινά είπαν προς τον υπουργό ότι η εξαίρεση υπάρχει στο τρίτο μνημόνιο, αλλά δεν αναφέρεται ρητά στο νέο νομοσχέδιο του υπουργείου Εργασίας για το ασφαλιστικό.
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Ο δήμαρχος βελγικής πόλης θέλει να απαγορεύσει την είσοδο προσφύγων σε πισίνες
Ειδικά φυλλάδια που διανέμονται από τις αρχές της χώρας συμβουλεύουν τους μετανάστες να είναι ανεκτικοί όταν προσεγγίζουν εκπροσώπους του «ασθενούς φύλου», να μην τις αγγίζουν και να μην τις παρενοχλούν όταν περνούν από κοντά τους.
Την είσοδο αρρένων αιτούντων άσυλο σε δημόσιες πισίνες προτίθεται να απαγορεύσει ο δήμαρχος της βελγικής πόλης Koksijde, μετά από καταγγελίες γυναικών ότι παρενοχλήθηκαν από αλλοδαπούς.
Ο Marc Vanden Bussche, δήμαρχος της κωμόπολης, αποφάσισε να θέσει το θέμα στο δημοτικό συμβούλιο αφότου δύο έφηβες κατήγγειλαν ότι παρενοχλήθηκαν σεξουαλικά από αιτούντες άσυλο.
Σημειώνεται ότι η αγγλική εφημερίδα Daily Mail νωρίτερα έγραψε ότι στους αιτούντες άσυλο στο Βέλγιο θα δοθούν μαθήματα στο «πολιτισμένο φλερτ», έτσι ώστε να μάθουν να σέβονται τις γυναίκες.
Ειδικά φυλλάδια που διανέμονται από τις αρχές μετανάστευσης της χώρας συμβουλεύουν τους μετανάστες να είναι ανεκτικοί όταν προσεγγίζουν εκπροσώπους του «ασθενούς φύλου», να μην τις αγγίζουν και να μην τις παρενοχλούν όταν περνούν από κοντά τους.
«Πρόκειται για μια προσπάθεια να αποφευχθεί η επανάληψη των επιθέσεων της Πρωτοχρονιάς σε γυναίκες στην Κολωνία» αναφέρει η εφημερίδα.
Σημειώνεται ότι προ ημερών οι δημοτικές αρχές της πόλης Μπόρνχαϊμ της δυτικής Γερμανίας απαγόρευσαν στους άρρενες αιτούντες άσυλο την είσοδο στην κλειστή πισίνα του δήμου, καθώς ορισμένες γυναίκες κατήγγειλαν ότι τις παρενόχλησαν σεξουαλικά.
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Η Δανία ψηφίζει για την κατάσχεση τιμαλφών και μετρητών από τους πρόσφυγες
Θέμα χρόνου είναι τελικά, και όπως όλα δείχνουν, η υλοποίηση από πλευράς της Δανικής Κυβέρνησης να κατάσχει μετρητά και αντικείμενα αξίας από τους πρόσφυγες που καταφθάνουν στη χώρα και παρά τις διεθνείς επικρίσεις που αντιμετωπίζει για το συγκεκριμένο μέτρο, το οποίο, σύμφωνα με αμερικανική εφημερίδα, «παραπέμπει ευθέως σε πρακτικές της ναζιστικής Γερμανίας»
Η σχετική αναφορά που εδώ και αρκετές ημέρες είχε κάνει τον γύρο του διαδικτύου και έμοιαζε περισσότερο με ένα ακόμη κακόγουστο «hoax» σαν τα χιλιάδες που, κατά καιρούς, κυκλοφορούν, είναι πλέον θέμα λίγων ημερών να αποτελέσει νόμο του κράτους της Δανίας, ενταγμένο μέσα στο συνολικό μεταναστευτικό νομοσχέδιο που θα σταλεί σε κοινοβουλευτική επιτροπή για να συζητηθεί στις 21 Ιανουαρίου και να υποβληθεί προς ψήφιση στις 26 του ίδιου μήνα.
Η εξαιρετικά εύθραυστη δεξιά κυβέρνηση του Ράσμουσεν που, έχοντας μόνο 34 από τις 179 έδρες της Βουλής της Δανίας, στηρίζεται κυρίως από το ακροδεξιό DF, γνωστό για τις σκληρές θέσεις του κατά προσφύγων και μεταναστών, παρά τις, σε επίπεδο ρητορείας, «διαφοροποιήσεις» του, δείχνει να συντάσσεται τελικά με το «μέτρο», καθορίζοντας μάλιστα την προηγούμενη εβδομάδα και το μέγιστο ποσόν το οποίο ο κάθε πρόσφυγας θα δικαιούται να κρατά, το οποίο θα ξεκινά από τις 3.000 κορώνες (402 ευρώ) και θα φτάνει το μέγιστο των 10.000 δηλαδή 1.340 ευρώ.
Δεν θα κατάσχονται οι... βέρες
Εφόσον τελικά το συγκεκριμένο νομοσχέδιο στις 26 Ιανουαρίου ψηφιστεί, οι Αρχές της Δανίας θα είναι υποχρεωμένες να ψάχνουν τις αποσκευές των ανθρώπων που ζητούν άσυλο στη χώρα και, χωρίς να χρειάζεται οποιαδήποτε άλλη διαδικασία, να κατάσχουν επί τόπου από τους πρόσφυγες μετρητά, τιμαλφή και κάθε άλλο αντικείμενο αξίας που φέρουν επάνω τους, εξαιρουμένων, όπως τουλάχιστον η ίδια η κυβέρνηση ισχυρίζεται, «αντικειμένων προσωπικής χρήσης (κινητά τηλέφωνα, ρολόγια κλπ) ή εκείνων που έχουν συναισθηματική αξία όπως οι βέρες».
«Ισονομία και συμβολικός χαρακτήρας»
Υπερασπιζόμενη το νομοσχέδιο η κυβέρνηση Ράσμουσεν, αφ' ενός μεν αναφέρεται στο «κόστος» της «φιλοξενίας» στο οποίο οι ίδιοι οι πρόσφυγες οφείλουν να συμμετέχουν και αφ' ετέρου επικαλείται την «ισονομία»ισχυριζόμενος πως, «εάν δεν προχωρούσε στη λήψη του θα νομιμοποιούσε και τους πολίτες της Δανίας που διεκδικούν προνοιακά επιδόματα και άλλα ευεργετήματα του κράτους να αναμένουν αντίστοιχη, από το κράτος, αντιμετώπιση».
Από την πλευρά του το Συμβούλιο Προσφύγων της Δανίας κάνει λόγο για νόμο με έναν καθαρά συμβολικό χαρακτήρα, καθώς «δεν είναι πολλοί εκείνοι οι πρόσφυγες που καταφθάνουν στη χώρα έχοντας στην κατοχή τους τιμαλφή και άλλα αντικείμενα αξίας», όπως είπε συγκεκριμένα ο εκπρόσωπός του, Sebastian Juel Frandsen.
«Το ίδιο ακριβώς ισχύει και για τους Δανούς πολίτες» είχε πει χαρακτηριστικά τον προηγούμενο μήνα ο υπουργός «Ενσωμάτωσης» της χώρας, Inger Stojberg, λέγοντας πως «κανείς στη χώρα που διαθέτει τιμαλφή και αντικείμενα αξίας που ξεπερνούν τις 10.000 κορώνες δεν μπορεί να λάβει παροχές ανεργίας και επιδόματα πρόνοιας, αν πρώτα δεν τα πουλήσει».
Χαρακτηριστική μάλιστα ήταν η αποστροφή του ίδιου υπουργού όσον αφορά τη «φιλοσοφία» που υπάρχει στη χώρα περί κοινωνικής αλληλεγγύης: «Στη Δανία, αν κάποιος μπορεί να διαχειριστεί ένα πρόβλημα μόνος του, το διαχειρίζεται μόνος του».
Στο βάθος ωστόσο της συγκεκριμένης νομοθετικής πρόβλεψης και όπως όλα δείχνουν, δεν βρίσκεται παρά η προσπάθεια που κάνει η Κοπεγχάγη να δημιουργήσει όλο και περισσότερα αντικίνητρα στους πρόσφυγες που αποφασίζουν να καταφύγουν στη συγκεκριμένη χώρα και να ζητήσουν άσυλο.
Κριτική από την Αριστερά - «Ενστάσεις» από τα άλλα κόμματα
Στο μέτρο κατάσχεσης της κινητής περιουσίας των προσφύγων αντιτίθεται σαφώς το αριστερό Κόμμα της Δανίας (Red-Green Alliance), με την εκπρόσωπό του, Johanne Schmidt-Nielsen, να κάνει εμμέσως λόγο για διεθνή διασυρμό της χώρας:
«Noμίζω πως αυτό δίνει μια πολύ κακή εικόνα της Δανίας στον κόσμο, ωστόσο βλέπουμε την κυβέρνηση να είναι πολύ χαρούμενη ακριβώς γι' αυτό, επειδή δηλαδή στόχος της δεν είναι παρά να προκαλέσει φόβο στους πρόσφυγες, αποτρέποντάς τους να ζητήσουν άσυλο σε αυτήν» είπε συγκεκριμένα.
Σε αντίθεση με το αριστερό κόμμα της «Συμμαχίας Κόκκινων-Πρασίνων» που εκφράζει ξεκάθαρα την εναντίωσή του με το μέτρο της κατάσχεσης, διαλλακτικότερα εμφανίζονται τα υπόλοιπα κόμματα, με τις διαφοροποιήσεις τους να μην αφορούν την ουσία αλλά επιμέρους «τεχνικά ζητήματα».
Συγκεκριμένα, το Συντηρητικό Λαϊκό Κόμμα απαιτεί να δει μια λεπτομερή λίστα με τα αντικείμενα που δεν θα μπορούν να κατασχεθούν ενώ η Φιλελεύθερη Συμμαχία συμφωνεί με την κατάσχεση χρηματικών ποσών μόνο αν αυτά είναι μεγάλα, χωρίς ωστόσο να διευκρινίζει ταυτόχρονα και το «κατώφλι» στο οποίο αναφέρεται.
Από τη μεριά του, το κόμμα των Σοσιαλδημοκρατών που βρίσκεται στην Αξιωματική αντιπολίτευσης ζητά, απλώς, «περισσότερες εγγυήσεις για τα προσωπικά αντικείμενα τα οποία δεν θα μπορούν να αφαιρεθούν από τους πρόσφυγες».
Οι επικρίσεις για τη Δανία δείχνουν να είναι κάτι περισσότερο από σκληρές από ολόκληρη τη διεθνή κοινότητα, με χαρακτηριστική την περίπτωση μεγάλης αμερικανικής εφημερίδας που κάνει λόγο για ξεκάθαρα ναζιστικές μεθόδους.
UNCHR: «Τροφοδοτείται η ξενοφοβία και ο ρατσισμός»
Για το μείζον θέμα τοποθετήθηκε και η ίδια η Υπηρεσία Προσφύγων του ΟΗΕ, (UNCHR) που στις 6 Ιανουαρίου, και ενώ η υπόθεση ήταν σε επίπεδο «φημολογιών» ανέφερε πως «η πρόθεση της Δανίας να κατάσχει τιμαλφή και μετρητά όσων καταφεύγουν σε αυτή θα μπορούσε, όχι μόνο να τροφοδοτήσει την ξενοφοβία και τον ρατσισμό αλλά και να περιόριζε σημαντικά τον γεωγραφικό χώρο στον οποίο θα μπορούσαν να καταφύγουν οι πρόσφυγες και μάλιστα την ίδια ακριβώς στιγμή που η ανάγκη για κάτι τέτοιο διαρκώς γίνεται μεγαλύτερη».
Υπενθυμίζεται πως, μέσα στο 2015 η Δανία δέχθηκε 21.000 πρόσφυγες, ενώ 163.000 δέχθηκε κατά την ίδια περίοδο η Σουηδία που μέχρι προσφάτως είχε τους πιο ευνοϊκούς όρους για τη χορήγηση ασύλου σε πρόσφυγες και μετανάστες.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
"Μας ζήτησαν στρατόπεδο για 400.000 μετανάστες"
Τρίτη, 26 Ιανουαρίου 2016, 11:32
Την απογοήτευσή του για τη στάση της Ευρώπης απέναντι στην Ελλάδα εξέφρασε εκ νέου ο υπουργός Μεταναστευτικής Πολιτικής Γιάννης Μουζάλας, ο οποίος τόνισε ότι οι Βρυξέλλες ζήτησαν από την Αθήνα τη δημιουργία ενός στρατοπέδου 300.000 - 400.000 μεταναστών στο ελληνικό έδαφος.
Όπως είπε, τη στιγμή που η οικονομική βοήθεια προς την Τουρκία -στο πλαίσιο της πρόσφατης συμφωνίας για την αντιμετώπιση των μεταναστευτικών και προσφυγικών ροών- συνεχίζεται κανονικά, η Ελλάδα κάνει ό,τι μπορεί με ελάχιστα μέσα για να αντιμετωπίσει το πρόβλημα, χωρίς να έχει ουσιαστική συνδρομή από τους εταίρους.
Ο κ. Μουζάλας ανέφερε ότι το αίτημα για τη δημιουργία του στρατοπέδου το έθεσε ο υπουργός Εσωτερικών του Βελγίου κατά τη διάρκεια της συνόδου για το προσφυγικό, που διεξήχθη τη Δευτέρα στην Ολλανδία.
«Η Ευρώπη πρέπει να αναλάβει τις ευθύνες της»
Ο υπουργός Μεταναστευτικής Πολιτικής εξαπέλυσε τα πυρά του κατά του Βέλγου αξιωματούχου, επισημαίνοντας ότι «έθεσε το ανιστόρητο θέμα για στρατόπεδο 300.000 - 400.000 μεταναστών στην Αθήνα».
Μιλώντας στην τηλεόραση του ΣΚΑΪ το πρωί της Τρίτης, τόνισε πως «η Συνθήκη Σένγκεν κινδυνεύει ευρωπαϊκά». «Η Ευρώπη κινδυνεύει, η Ευρώπη φοβάται. Ανησυχώ. Η κατάσταση για τη χώρα μας όσον αφορά στο προσφυγικό είναι δύσκολη» είπε. Για τα hotspots, ο κ. Μουζάλας ξεκαθάρισε πως οι εγκαταστάσεις θα είναι έτοιμες και θα λειτουργούν χωρίς προβλήματα μέχρι τις αρχές Μαρτίου.
Παράλληλα, δεν άφησε χωρίς σχολιασμό το δημοσίευμα των «Financial Times» περί… ανταλλαγής χρέους με παραμονή μεταναστών και προσφύγων στο ελληνικό έδαφος. «Είναι εξωφρενικό να γίνουμε η φυλακή και η εξορία της Ευρώπης έναντι αμοιβής» είπε και πρόσθεσε:
«Υποβόσκουν ζητήματα και πρέπει να είμαστε σε εγρήγορση. Και είμαστε σε εγρήγορση. Το κλειδί για τη μείωση των ροών βρίσκεται στην Τουρκία και η Κομισιόν πρέπει να δουλέψει σκληρά με την Τουρκία για τη μείωσή τους... Σε αυτό συμφώνησαν όλοι στην Ε.Ε.».
Το επίμαχο δημοσίευμα των «FT»
Η τοποθέτηση Μουζάλα έρχεται σε μια χρονική συγκυρία κατά την οποία εντείνονται οι πιέσεις προς την Αθήνα για τη συγκράτηση και την «απορρόφηση» των μεταναστευτικών και προσφυγικών ροών, προκειμένου αυτές να πάψουν να κατευθύνονται προς την καρδιά της Ευρώπης.
Δημοσίευμα των Financial Times, το οποίο υπογράφει ο βετεράνος αρθρογράφος Γκίντεον Ράχμαν, προτείνει τη δημιουργία καταυλισμών στο ελληνικό έδαφος, οι οποίοι θα λειτουργούν με μοντέλο τις αντίστοιχες εγκαταστάσεις που είχαν δημιουργηθεί για τους εκτοπισμένους μετά τη λήξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.
Ειδικότερα:
«Η Ελλάδα συμφωνεί να σφραγίσει τα βόρεια σύνορά της με τη βοήθεια της Ε.Ε., διακόπτοντας τη ροή μεταναστών στη βόρεια Ευρώπη. Σε αντάλλαγμα, η Γερμανία συμφωνεί σε μεγάλη διαγραφή του ελληνικού χρέους, καθώς και σε άμεση οικονομική βοήθεια για τη διαχείριση της τρέχουσας κρίσης. Οι πρόσφυγες που φθάνουν στην Ελλάδα θα φιλοξενούνται στα ελληνικά νησιά, σε καταυλισμούς προσφύγων υπό τη διαχείριση της Ε.Ε. και θα γυρίζουν στη Συρία ή απ' όπου αλλού διαφεύγουν, όταν αποκατασταθεί η ειρήνη.
»Το σχέδιο αυτό φαίνεται ακραίο. Ωστόσο, πτυχές του ίσως να έχουν ήδη αρχίσει διστακτικά να προωθούνται. Αν οι Έλληνες εμφανίζονταν να κάνουν μια μεγάλη χάρη στους Γερμανούς με τον περιορισμό των προσφυγικών ροών, θα ήταν πολύ πιο εύκολο (δηθεν ντε και καλα, γιατι οι καριολιδες γερμανοι το εχουν δηλωσει κατ επαναληψη ότι δεν προτιθενταθ να μειωσουν το χρεος, μας θελουν αποικια) για τη Γερμανίδα καγκελάριο Άνγκελα Μέρκελ να υποστηρίξει στους ψηφοφόρους της μια πρόταση για ελάφρυνση του ελληνικού χρέους, και μόλις έκαναν την πρώτη κίνηση οι Γερμανοί, θα ακολουθούσαν και οι υπόλοιποι πιστωτές της Ελλάδας».
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Η "προφητεία" Καντάφι
Δευτέρα, 25 Ιανουαρίου 2016, 19:17
Θα πρέπει ίσως να καταλάβουμε κάποτε πως το Ισλαμικό Χαλιφάτο είναι μόνον ένα σύμπτωμα και όχι η ασθένεια.Το πρόβλημα βρίσκεται στην Ουάσιγκτον και στην προσπάθειά της να διατηρήσει την αποτυχημένη πολιτική που εφαρμόζει στη Μέση Ανατολή.
Εκτός και αν η απορρύθμιση των κρατικών δομών που σχεδιάζονται στην Ουάσιγκτον αποτελούν τη λύση του γενικότερου μεσανατολικού προβλήματος.
Η εισβολή στο Ιράκ από την διακυβέρνηση Μπους το 2003 επέσπευσε τη διαδικασία διάλυσης και έτσι -12 χρόνια αργότερα- δενh υπάρχει αμφιβολία πως εκείνο το δόγμα δημιούργησε μόνιμη αναταραχή σε μια ευρύτατη γεωστρατηγική περιοχή.
Η ιστορία διδάσκει, αλλά κατόπιν εορτής
Λίγο πριν ανατραπεί ο Λίβυος ηγέτης Μουαμάρ Καντάφι, είχε προειδοποιήσει: «Μετά από μένα οι τζιχαντιστές». Αυτό αποκαλύπτει η απομαγνητοφώνηση τηλεφωνικής συνομιλίας που είχε με τον τότε πρωθυπουργό της Βρετανίας Τόνι Μπλερ, η οποία δόθηκε πρόσφατα στη δημοσιότητα.
Η Δύση όμως, το ΝΑΤΟ δηλαδή, (με πρωταγωνιστές Αμερικανούς και Γάλλους) είχε προωθήσει την αναταραχή στη Λιβύη ως προοίμιο γενικότερης στρατιωτικής ανάμειξης για την ανατροπή του καθεστώτος Καντάφι. Μάταια ο Λίβυος λαικος ηγετης προσπαθούσε να πείσει πως ήταν ο «φράχτης» στην επικράτηση ισλαμοφασιστικών κινημάτων τύπου αλ-Κάιντα, που με την στήριξη δυτικών είχε εγκαταστήσει βάσεις στη Λιβύη.
Οι προειδοποιήσεις του Καντάφι δεν εισακούστηκαν. Και οι αποικιοκρατικες ΝΑΤΟϊκές δυνάμεις με επικεφαλής γαλλικές και αμερικανικές αεροπορικές δυνάμεις ξεκίνησαν βομβαρδισμούς για την ανατροπή της κυβέρνησής του -μιας κυβέρνησης λαοπροβλητης και οχι αυταρχικής και ισλαμοφασιστικης όπως όλων της περιοχής (με προεξαρχοντα της συμμαχικής των ΗΠΑ ισλαμοφασιστικης Σαουδικής Αραβίας που καλλιεργει και χρηματοδοτει τον ισλαμοφασισμο) με επακόλουθο ο ίδιος να ανατραπεί τελικά και να λιντσαρισθεί από εξαγριωμένους μισθοφορους των αποικιοκρατων ισλαμοφασιστες.
Επακόλουθο ήταν η διάλυση του κράτους της Λιβύης, με τους πολέμαρχους να μάχονται για επικράτηση και τη διορισμένη φιλοδυτική κυβέρνηση να ψάχνει να βρει καταφύγιο σε πλοία…
Χώρια την επίθεση εναντίον του αμερικανικού προξενείου στην Βεγγάζη και τη δολοφονία του Αμερικανού πρεσβευτή στη Λιβύη Κρίστοφερ Στίβενς, το 2012.
Στο σημείο αυτό να μην ξεχνάμε την καυχησιάρικη δήλωση της διεκδικήτριας του χρίσματος των δημοκρατικών για την προεδρία των ΗΠΑ Χίλαρι Κλίντον (τότε υπουργού Εξωτερικών), η οποία όταν χαμογελώντας παρακολούθησε την τηλεοπτική αναμετάδοση της δολοφονίας Καντάφι, φώναξε: «Ήρθαμε, είδαμε, πέθανε»…
Ένα βήμα στη σωστή κατεύθυνση θα ήταν η αλλαγή της αμερικανικής πολιτικής στη Μέση Ανατολή.
Μόνο που εκεί υπάρχει η ισραηλινή εμπλοκή και ο τραγέλαφος.
Στο Ισραήλ αυτή την εποχή επικρατεί πικρία για τη διπλωματική επιτυχία της συμφωνίας για το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν.
Όπου ο αντι-ιρανικός φανατισμός φτάνει σε απροσδόκητα όρια: Ο Ισραηλινός υπουργός Άμυνας έφτασε στο σημείο να υποστηρίξει πως το ιρανικό πυρηνικό πρόγραμμα «αποτελεί μεγαλύτερο κίνδυνο για το Ισραήλ, παρά το Ισλαμικό Χαλιφάτο».
Συγκεκριμένα, σε ομιλία του στο ετήσιο συνέδριο του Ινστιτούτου Μελετών Εθνικής Ασφάλειας (INSS) στο Τελ Αβίβ, ο υπουργός Άμυνας του Ισραήλ Μοσέ Γιαλόν είπε: «Το Ιράν είναι ο κύριος εχθρός μας κι αν ήταν να διαλέξω μια ανοικτή σύγκρουση ανάμεσα στο Ιράν ή στο Ισλαμικό Χαλιφάτο, θα προτιμούσα το Ιραν».
Το παράδοξο είναι πως σε αντίθεση με τα λεγόμενα του υπουργού του ο αρχηγός των ισραηλινών ενόπλων δυνάμεων υποστράτηγος Γκαντί Έιζενκοτ δήλωσε στην ίδια διάσκεψη του INSS πως «η ανικανότητα του Ισλαμικού Χαλιφάτου να διατηρήσει τις επιτυχίες του στο συριακό έδαφος μετά τη ρωσική στρατιωτική επέμβαση, αυξάνει τις πιθανότητες οι τζιχαντιστές να στρέψουν το μένος τους εναντίον του Ισραήλ (με το οποιο συνεργαζονται) και της Ιορδανίας».
Χαρακτηριστικό είναι πως το επίσημο συριακό πρακτορείο ειδήσεων SANA μετέδωσε πως η ρωσική αεροπορία σε συνεργασία με τις συριακές αεροπορικές δυνάμεις «πραγματοποίησε τις τελευταίες πέντε μέρες 157 επιδρομές, βομβαρδίζοντας 579 στόχους τρομοκρατών στο Χαλέπι, τη Ράκα, τη Λαοδίκεια, τη Χομς, τη Χάμα και τη Deir Ezzor».
Σύμφωνα με συριακές στρατιωτικές πηγές, οι ρωσικοί αεροπορικοί βομβαρδισμοί, έχουν καταστρέψει 1.100 θέσεις τζιχαντιστών,στη Συρία, από την αρχή του 2016.
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Λαβρόφ: Η πολιτική της αυτοσυγκράτησης συνεχίζεται από τη Ρωσία
Τρίτη, 26 Ιανουαρίου 2016, 12:56
«Οι Ηνωμένες Πολιτείες εξακολουθούν να προωθούν επικίνδυνη πολιτική απέναντι στην Ρωσία, συμπεριλαμβανομένης και της στρατιωτικής ενδυνάμωσης του ΝΑΤΟ κοντά στα ρωσικά σύνορα», είπε ο Ρώσος υπουργός Εξωτερικών Sergei Lavrov στην καθιερωμένη ετήσια συνέντευξη Τύπου για τα πεπραγμένα των ρωσικής εξωτερικής πολιτικής.
Πάντως, όπως τόνισε ο Ρώσος υπουργός, «η Ρωσία είναι έτοιμη να συνεργασθεί με βάση την ισοτιμία και αμοιβαία ευνοϊκούς όρους».
«Η πολιτική της αυτοσυγκράτησης θα συνεχισθεί από την Ρωσία «, είπε ακόμη ο Λαβρόφ «επειδή δεν ήρθε η ώρα να την πετάξουμε στα αρχεία της ιστορίας». Αλλά συμφώνησε πως οι σχέσεις της Μόσχας με τη Δύση «δεν θα είναι πλέον η ίδια».
«Οι συνάδελφοί μας στη Δύση λένε μερικές φορές, πως οι δουλειές δεν θα είναι όπως πρώτα με τη Ρωσία και είμαι σίγουρος πως η δήλωση αυτή είναι απόλυτα σωστή», πρόσθεσε.
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Στραγγαλιζουν την Ελλαδα εντος Σεγκεν. Αποφαση-σοκ των 28 υπουργων Εξωτερικων της Ευρωπαικης Ενωσης για επεκταση συνοριακων ελεγχων για δυο χρονια. Η χωρα θα μετατραπει σε «αποθηκη μεταναστων».
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Ερευνα του Ινστιτουτου Εργασιας της ΓΣΕΕ. Υποψηφιοι αστεγοι 500.000 Αθηναιοι. Καμπανακι για τα φτωχα νοικοκυρια στο Λεκανοπεδιο Αττικης, καθως το στεγαστικο κοστος υπερβαινει τις οικονομικες δυνατοτητες τους. Πανω από μισο εκατομμυριο ατομα, το υψηλοτερο ποσοστο στην Ε.Ε., αντιμετωπιζει στεγαστικη επισφαλεια.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
1 χρόνος διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ με… απούσα την Αριστερά
Οι εορτασμοί των επετείων προϋποθέτει ότι το χρονικό διάστημα που έχει μεσολαβήσει, από τη μέρα-ορόσημο μέχρι τη μέρα του εορτασμού έχει διανυθεί επιτυχώς και για τούτο είναι δικαιολογημένοι οι χοροί και τα πανηγύρια. Στην περίπτωση του ΣΥΡΙΖΑ ποιοι ακριβώς λόγοι επιτυχίας στη διακυβέρνηση της χώρας είναι αυτοί που δικαιολογούν τη γιορτινή φιέστα της 24ης Ιανουαρίου 2016. Τι ακριβώς επιθυμούν να γιορτάσουν οι εμπνευστές της εκδήλωσης;
Δεν θα μπούμε σε παράθεση των όσων έγιναν αυτόν τον διόλου αριστερό πρώτο χρόνο διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ (με την αμέριστη συμπαράσταση των Ανεξαρτήτων Ελλήνων, για να μην ξεχνιόμαστε), καθώς θα ήταν άσκοπο να υπενθυμίσεις στον πολίτη αυτά που βίωσε καθημερινά ΚΑΙ αυτόν τον χρόνο, ο οποίος ήρθε να προστεθεί στα άλλα πέντε επώδυνα χρόνια που είχαν προηγηθεί. Όμως, οφείλουμε να σταθούμε σε δύο τρία σημεία, τα οποία εκτιμούμε ότι δικαιολογούν απολύτως τον τίτλο του άρθρου, ότι τουλάχιστον στον πρώτο χρόνο διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ η Αριστερά απουσίαζε.
Το πρώτο στοιχείο έχει να κάνει με τον διόλου αριστερό τρόπο με τον οποίο ο ΣΥΡΙΖΑ κατέλαβε την εξουσια για δευτεη φορα, υπό δραματικές συνθήκες και με ανύπαρκτη την αντιπολίτευση. Την πρώτη φορά εξαπάτησε συνειδητά τον λαό, υποσχόμενος πράγματα τα οποία γνώριζε ο Τσιπρας και οι συν αυτό ότι δεν θα τα εφαρμόσει. Τη δεύτερη φορά δεν ωραιοποίησε την κατάσταση, ακολουθησε τη δεξια πεπατημενη, συνεχιζοντας να κοροιδευει καταμουτρα τον ελληνικο λαο, δηθεν ότι είναι αριστερα, και δηθεν ότι εχει αριστερη φρασεολογια. Τα καλα του ΓΑΠ δηλδη.
Το δεύτερο στοιχείο είναι ότι ακολούθησε την πεπατημένη, υπερφορολογώντας «ό,τι κινείται και ό,τι κολυμπά» γιατί δεν είχε την ικανότητα ή τη βούληση να συγκρουστεί πραγματικά με τα μεγάλα συμφέροντα. Τα τελευταία τα χρησιμοποίησε κι εξακολουθεί να τα χρησιμοποιεί ως άλλοθι για να δικαιολογεί -διά της πλήρους ισοπέδωσης- τα οριζόντια, άδικα κι αντιλαϊκά μέτρα που λαμβάνει (π.χ. υπάρχουν λαμόγια δικηγόροι, δημοσιογράφοι, εργολάβοι, γιατροί κ.ο.τ., δεν τους συλλαμβάνουμε, αλλά εξοντώνουμε φορολογικά το σύνολο του κλάδου).
Το τρίτο στοιχείο είναι η απίστευτη αλαζονεία που σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα κατέλαβε αρκετά από τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ πριν καλά καλά ζεστάνουν τις καρέκλες της εξουσίας. Χαρακτηριστικό δείγμα η σπουδή να στελεχώσει κρατικές και άλλες θέσεις με τους υμετέρους του, κριτήριο αξιολόγησης των οποίων είναι οι αποδείξιμες περγαμηνές «θητείας» στον συγκεκριμένο χώρο (πιστοποιητικά πολιτικών φρονημάτων από την… αντίθετη).
Και τα τρία παραπάνω στοιχεία όχι μόνο δεν είναι Αριστερά, αλλά αντιθέτως αντιγράφουν πλήρως όλα όσα γίνονταν από τη μεταπολίτευση κι εντεύθεν, τα οποία με τόσο δριμύ τρόπο καταδίκαζε προεκλογικά ο ΣΥΡΙΖΑ.
Τώρα πώς γίνεται μετά απ’ όλα αυτά, κάποιοι να έχουν διάθεση για φιέστες στο Ταε Κβο Ντο είναι απορίας άξιον! Και περισσοτερο αποριας αξιον είναι που βρεθηκαν ολοι αυτοι οι ηλιθιοι να γεμισουν το γηπεδο. Στην περίσταση θα ταίριαζε περισσότερο όχι ο εορτασμός, αλλά το μνημόσυνο της Αριστεράς, η οποία -μέσω του ΣΥΡΙΖΑ- όχι μόνο απολλύει ένα προς ένα τα ηθικά της πλεονεκτήματα, αλλά και εξαναγκάζεται να τελεί υπό το καθεστώς του αναγκαστικού «συμφώνου συμβίωσης» με τους λαθρομεταναστες.
«Ένας χρόνος Αριστερά – Ένας χρόνος μάχης – Προχωράμε» ανεφερε η αφίσα του ΣΥΡΙΖΑ που διαφημιζε τη φιέστα στο Ταε Κβο Ντο που μιλησε ο Τσιπρας.. Ας θυμίσουμε και τα συνθήματα κάποιων άλλων αφισών: «Οι επιχειρήσεις μας έκλεισαν», «Η φωνή μας σίγησε», «Η σύνταξή μας κόπηκε», «Τα παιδιά μας μετανάστευσαν», «Τα χρήματά μας χάθηκαν»… Θυμάστε με ποια πρόταση κατέληγαν όλα αυτά τα συνθήματα στις προεκλογικές αφίσες του ΣΥΡΙΖΑ; Με τη φράση «Η υπομονή μας τελείωσε».
Ε, λοιπόν, εάν τότε τελείωσε η υπομονή μας, φανταστείτε τι συμβαίνει σήμερα, μετά από εφτα χρόνια διακυβέρνησης της κρισης που μας εχουν εισαγει οι κωλοευρωπαιοι που έχει φέρει τη χώρα και τους πολίτες σε σαφώς δυσχερέστερη θέση από εκείνη που βρισκόταν στις παραμονές των εκλογών της 25ης Ιανουαρίου 2015 και χωρίς κανένα φως να προβάλλει στην άκρη του τούνελ.
Για τούτο και δυσκολευόμαστε να ευχηθούμε στην επέτειο του ΣΥΡΙΖΑ τα «χρόνια πολλά». Ας μην μας παρεξηγήσει, είναι που Η ΥΠΟΜΟΝΗ ΜΑΣ ΕΞΑΝΤΛΗΘΗΚΕ…
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Η αλητικη κωλοευρωπαικη ενωση και η κατοχικη της κυβερνηση στην Ελλαδα «πυροβολουν» το κρασι την ωρα που ακμαζει. Αναστατοι οι οινοποιοι. Αιτημα των οινοποιων η αρση του Ειδικου Φορου Καταναλωσης στο κρασι. Μαυρες σημαιες στα οινοποιεια. Προειδοποιητικο 24ωρο λουκετο για τον ΕΦΚ στο κρασι.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
8.000 τρακτερ στους δρομους. Εκλεισαν τον Προμαχωνα
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Από τον πολιτισμικό εθνομηδενισμό στην εκποίηση
Όπως έχουμε τονίσει επανειλημμένα, ο πολιτικός φιλελευθερισμός της νεοφιλελεύθερης δεξιάς συναντά το πολιτισμικό του ανάλογο στον πολιτισμικό νεοφιλελευθερισμό της εθνομηδενιστικής και πολυπολιτισμικής αριστεράς. Τα τελευταία τριάντα ή σαράντα χρόνια, σε όλες τις δυτικές –και όχι μόνο– κοινωνίες η γενίκευση των ιδιωτικοποιήσεων, η απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων και η κατεδάφιση της κοινωνικής προστασίας –με αφετηρία τον Ρήγκαν και τη Θάτσερ– συμβάδιζε με την ταυτόχρονη ενίσχυση και επέκταση του πολιτισμικού φιλελευθερισμού της «πολυπολιτισμικής» αριστεράς. Το κέντρο βάρους της ενασχόλησης και των κινητοποιήσεων αυτής της αριστεράς μετατέθηκε από τις εργατικές κινητοποιήσεις και την αντιμπεριαλιστική αλληλεγγύη στα δικαιώματα των μειονοτήτων, τον περιβαλλοντισμό (και όχι την αντισυστημική οικολογία), τα ατομικά δικαιώματα, τη σεξουαλική απελευθέρωση και την νεολαιίστικη κουλτούρα. Παράλληλα, δαιμονοποιήθηκε κάθε αναφορά στην εθνική ταυτότητα και τα εθνικά συλλογικά δικαιώματα, ενώ επεκτάθηκε μια γενικευμένη ατομικοποίηση των συμπεριφορών και των αντιδράσεων. Επρόκειτο για το κοινωνικό υπόβαθρο και την ιδεολογική προετοιμασία για τη γενικευμένη ιδιωτικοποίηση των πάντων που προωθούσε ο καπιταλιστικός νεοφιλελευθερισμός. Η σεξουαλική απελευθέρωση, επί παραδείγματι, μεταβλήθηκε σε όχημα για την γενικευμένη εμπορευματοποίηση των διαπροσωπικών σχέσεων και την ανάπτυξη της κατανάλωσης.
Συνήθως, τα κόμματα της νεοφιλελεύθερης δεξιάς προωθούν προνομιακά τους οικονομικοκοινωνικούς μετασχηματισμούς και εκείνα της νεοφιλελεύθερης αριστεράς τους πολιτισμικούς και πνευματικούς μετασχηματισμούς. Αν και μεταξύ τους βρίσκονται συχνά σε σύγκρουση, τουλάχιστον επιφανειακά, αντιπαραθέτοντας τον γιάπη του χρηματιστηρίου στον πανεπιστημιακό με τα κοτλέ παντελόνια που περιγράφει ο Γούντι Άλεν στις ταινίες του, στις πολυπολιτισμικές κοινωνίες μας ο ένας δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς τον άλλον. Εν τέλει και η δεξιά αποδεχόταν την «επιτρεπτική» κοινωνία της αριστεράς και η τελευταία μια κοινωνία άνιση και ανάλγητη. Και συνήθως αυτός ο καταμερισμός εργασίας λειτουργούσε λιγότερο ή περισσότερο αποτελεσματικά.
Στην Ελλάδα, η νεοφιλελεύθερη σοσιαλδημοκρατική αριστερά που είχε αρχίσει να συγκροτείται γύρω από τον Κωνσταντίνο Σημίτη, επιχείρησε για πρώτη φορά να προωθήσει ταυτόχρονα τον οικονομικό νεοφιλελευθερισμό και τον πολιτισμικό εθνομηδενισμό, έχοντας ως εμβληματικές μορφές αυτού του διττού στόχου από τη μια πλευρά τους Γιαννίτση, Θέμελη, Στουρνάρα, και από την άλλη τους Τσουκαλά, Λιάκο, Φραγκουδάκη κ.λπ. Και αυτό διότι στην Ελλάδα, ελλείψει μιας ισχυρής επιχειρηματικής τάξης, η πραγματοποίηση των νεοφιλελεύθερων μεταρρυθμίσεων εναπόκειτο προνομιακά στους ίδιους τους φορείς του κρατικού καπιταλισμού. Έτσι, ήταν το ΠΑΣΟΚ του Σημίτη που επιχειρούσε να υλοποιήσει αυτά που απέτυχε να πραγματοποιήσει η Ν.Δ. του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, έχοντας στη φαρέτρα της και την εθνομηδενιστική αριστερά. Πάντως, σε ολόκληρη την Ευρώπη, αυτό υπήρξε το μοντέλο της νεοφιλελεύθερης αντεπανάστασης που εγκαινίασε η Θάτσερ το 1980. Είτε οι δυνάμεις της δεξιάς (Θάτσερ, Χέλμουτ Κολ, κ.λπ.) είτε οι δυνάμεις της σοσιαλδημοκρατικής αριστεράς, (Φρανσουά Μιττεράν, SPD στη Γερμανία, Κράξι στην Ιταλία, Σημίτης στην Ελλάδα) προωθούσαν αυτόν τον κοινωνικό και πολιτικό μετασχηματισμό, χρησιμοποιώντας τις δύο δυνάμεις που προανέφερα. Και ανάλογα με τη φύση του κόμματος, το κέντρο βάρους έπεφτε πότε στους επιχειρηματίες και πότε στον κρατικό καπιταλισμό (από τα σοσιαλοδημοκρατικά κόμματα), μέχρις ότου, από τα μέσα της δεκαετίας του ’90 και ιδιαίτερα μετά το 2000, τα φιλελεύθερα και σοσιαλιστικά κόμματα να μοιάζουν τόσο πολύ, ώστε πλέον οι διαφορές μεταξύ τους να καταστούν εντελώς ασήμαντες. Οι δυτικές μαζικές «δημοκρατίες» είχαν φθάσει σε εκείνο το οριακό σημείο, όπου οι δύο πολιτικοί πυλώνες της, τα φιλελεύθερα και σοσιαλοδημοκρατικά κόμματα, είχαν μεταβληθεί σε μια λίγο πολύ ενιαία πολιτική τάξη, χωρίς ουσιαστική διαφορά μεταξύ τους. Ακόμα και στην Ελλάδα του 2000, η πολιτική του ΠΑΣΟΚ και αυτή της Ν.Δ. ελάχιστα πλέον διέφεραν μεταξύ τους.
Ως συνέπεια αυτής της ταύτισης σοσιαλδημοκρατών και συντηρητικών δημιουργείται ένα πολιτικό και ιδεολογικό κενό στα «αριστερά» του συστήματος και ένα μέρος της σοσιαλοφιλελεύθερης διανόησης, των εκπαιδευτικών, των δημοσιογράφων, των ανθρώπων της μαζικής κουλτούρας κ.λπ., αποσπάται σταδιακώς από τα δύο κυρίαρχα κόμματα και τείνει να διαμορφώσει έναν «δικαιωματικό» πολυπολιτισμικό χώρο διανοουμένων, που προσβλέπει σε μια ενεργητικότερη συμμετοχή στην εξουσία.
Πόσο μάλλον που στην Ελλάδα ειδικά αυτή η προσδοκία συνδέεται με τις αντίστοιχες οικονομικές και κοινωνικές εξελίξεις. Η κρίση του χρηματιστηρίου θα υπονομεύσει δραστικά την οικονομική ισχύ των μεσαίων τάξεων· η αυξανόμενη κρίση του κράτους θα δυσχεράνει την διευρυμένη αναπαραγωγή του κρατικού μηχανισμού, όπως συνέβαινε σε όλη την περίοδο από το 1980 μέχρι τη δεκαετία του 2000 – διότι πλέον, ο κρατικός μηχανισμός θα έπρεπε να συρρικνωθεί αντί να συνεχίσει να διευρύνεται. Τέλος η παραγωγή, με την άνοδο του κόστους εργασίας, που σηματοδότησε η μετάβαση στο ευρώ, τόσο στον βιομηχανικό όσο και στον αγροτικό τομέα μπαίνει σε κρίση· η παραγωγική εργατική τάξη εξαφανίζεται και αυτή που συνεχίζει να υπάρχει αντικαθίσταται από τους μετανάστες. Με την απίσχναση της παραγωγής και την ταυτόχρονη άνοδο της κατανάλωσης, τα παρασιτικά μεσοστρώματα ηγεμονεύουν. Υπ’ αυτές τις συνθήκες, ο ελληνικός κοινωνικός σχηματισμός δεν μπορεί πια να συνεχίσει να αναπαράγεται, παρά μόνο με τον αυξανόμενο δανεισμό των ιδιωτών και του κράτους και την αυξανόμενη δυσχέρεια ένταξης νέων στρωμάτων στον κρατικό μηχανισμό και τον τομέα της κοινωνικής και ιδεολογικής αναπαραγωγής.
Όταν λοιπόν αυτό το σύστημα μπήκε σε μια επιταχυνόμενη κρίση ως συνέπεια της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, (το 2008 ήταν η πρώτη χρονιά που το ΑΕΠ της Ελλάδας συρρικνώθηκε), η προσκολλημένη στο ΠΑΣΟΚ «τάξη» των οργανικών διανοούμενων του παρασιτικού εκσυγχρονισμού, αρχίζει να «εξεγείρεται» και να διεκδικεί σταδιακώς μεγαλύτερο μέρος από την πίτα της εξουσίας και γιατί όχι και την ίδια την εξουσία. Αυτή την εξέλιξη προδιέγραφε ήδη η εξέγερση της νεολαίας των διανοούμενων μεσοστρωμάτων τον Δεκέμβρη του 2008. Η πολυπολιτισμική και εθνομηδενιστική αριστερά, από δύναμη ιδεολογικής αναπαραγωγής του μεταπολιτευτικού συστήματος, διεκδικούσε πλέον το σύνολο της εξουσίας. Και τα μνημονιακά χρόνια της προσέφεραν αυτή τη δυνατότητα.
Εξαιτίας της παράδοσης του ισχυρού κρατισμού της ελληνικής αριστεράς, της πρόσφατης παράδοσης της πάλης ενάντια στη δικτατορία, της σύνδεσής της με τους αντιπαγκοσμιοποιητικούς αγώνες των τελευταίων δεκαπέντε χρόνων, ενάντια στον νεοφιλελευθερισμό, και της εμφάνισής της ως της αντιφιλελεύθερης αριστεράς, απέναντι στον σοσιαλοφιλευθερισμό του ΓΑΠ και του ΠΑΣΟΚ, σφραγιζόταν από ένα αντιφατικό ιδεολογικό κράμα οικονομικού κρατισμού και πολιτισμικού φιλελευθερισμού και εθνομηδενισμού. Οι ίδιοι άνθρωποι που διεκδικούσαν την κατεδάφιση των συνόρων, τους γάμους των ομοφυλοφίλων, την απόρριψη της εθνικής ταυτότητας, την υποστήριξη της κας Ρεπούση, την εγκατάλειψη της Κύπρου (ήταν υποστηρικτές του σχεδίου Ανάν στην πλειοψηφία τους) την υποχώρηση απέναντι στον «μακεδονικό» εθνικισμό των Σκοπίων, και τον τουρκικό νεοθωμανισμό, ήταν ταυτόχρονα οπαδοί του πιο ακραίου κρατισμού, της άρνησης κάθε ιδιωτικοποίησης, της ενίσχυσης των κοινωνικών δαπανών, της ανόδου του κατώτερου μισθού, της σεισάχθειας απέναντι στις τράπεζες κ.ο.κ. Και με όχημα αυτό το ιδεολογικό μείγμα βρέθηκαν για πρώτη φορά στην εξουσία.
Στο παρελθόν είχαν την άνεση και την ευκολία να κριτικάρουν τη μεταρρύθμιση Γιαννίτση στο ασφαλιστικό, την οποία προωθούσε η κυβέρνηση Σημίτη, την ίδια στιγμή που συμπαρατάσσονταν μαζί του ενάντια στον Χριστόδουλο ή υπερασπίζοντας το σχέδιο Ανάν. Επρόκειτο για μία θέση που τους προσέφερε μια ουσιαστική ιδεολογική και πολιτική άνεση. Από τη μια μπορούσαν να εμφανίζονται ως «ριζοσπαστική αντιφιλελεύθερη αριστερά» και από την άλλη να προβάλουν τον αντιπατριωτισμό και τον πολιτισμικό νεοφιλελευθερισμό ως οργανικό στοιχείο αυτής της αριστεράς. Αν συνυπολογίσουμε τη σταδιακή συρρίκνωση του παλαιού πατριωτικού ΠΑΣΟΚ, (Τσοβόλας, Παπαθεμελής, Χαραλαμπίδης) και τη σταδιακή εξαφάνιση της πατριωτικής αριστεράς (με τη χειραγώγηση, του Αλαβάνου, του Λαφαζάνη, του Γλέζου) τότε έχουμε μπροστά μας ολοκληρωμένο το τοπίο αυτής της νέας Αριστεράς. «Φιλοκρατιστές» και αντι-νεοφιλελεύθεροι στο οικονομικό πεδίο, «αντικρατικοί» (ενάντια στην εθνική ιστορία, στα εθνικά σύμβολα) και αντιπατριωτικοί στο πολιτισμικό πεδίο.
Όμως η αναρρίχηση στην εξουσία, σηματοδότησε την εσωτερική κρίση αυτού του δίπολου. Ήταν πάρα πολλοί εκείνοι οι οποίοι, όταν επικρίναμε το ρεσάλτο του Σύριζα προς την εξουσία, επιμένοντας πως ο εθνομηδενισμός δεν μπορεί να προσφέρει καμία πατριωτική διέξοδο στην κρίση, και αναπόφευκτα θα οδηγήσει σε καταστροφές, μας αντέτειναν πως ο οικονομικοκοινωνικός ριζοσπαστισμός του Σύριζα θα επικρατούσε τελικώς έναντι του πολιτισμικού του φιλελευθερισμού και του αντιπατριωτισμού, ο οποίος σταδιακά θα συρρικνωνόταν! Επέμεναν πως ο Σύριζα και η ηγετική του ομάδα, για να αντισταθεί στην πίεση των ξένων και των δανειστών, θα υποχρεωθεί να επιστρέψει σε μια πιο πατριωτική πολιτική, τόσο στα εθνικά θέματα όσο και στα ζητήματα του πολιτισμού και της κοινωνίας. Επί πλέον, η παρουσία ενός πατριωτικού, ακόμα και «εθνικιστικού», κόμματος όπως οι ΑΝΕΛ στην κυβέρνηση, θα μπορούσε να αποτελέσει το όχημα για μια «εθνικοποίηση» της πολιτικής του Σύριζα και εγκατάλειψη των εθνομηδενιστικών φληναφημάτων του.
Όμως συνέβη το ακριβώς αντίθετο. Και ήταν αναμενόμενο. Η συνολική κοσμοθεωρία, η συνολική αντίληψη για την κοινωνία και τον τρόπο ζωής ήταν ισχυρότερη από τα ιδεολογήματα. Μια ομάδα φιλελευθέρων αστών και μεσοαστών, «οργισμένων» απέναντι στην ίδια τους την τάξη, όπως είναι ο κομματικός μηχανισμός του Σύριζα, μπροστά στο σοκ της πραγματικότητας συντάχθηκε εν τέλει με την τάξη της, και προσάρμοσε την οικονομικοκοινωνική της θεωρία στην κοινωνική της πρακτική και καθημερινότητα. Και όσοι δεν ακολούθησαν αυτή την αδήριτη διαλεκτική εξήλθαν του οχήματος, όπως συνέβη με ένα σημαντικό μέρος των στελεχών του κόμματος. Ο εθνομηδενισμός, δηλαδή η άρνηση της προτεραιότητας του εθνικού συλλογικού υποκειμένου, αποτελεί εν τέλει την απαραίτητη ιδεολογική προϋπόθεση για την αποδοχή των μνημονίων, την κατεδάφιση του κοινωνικού κράτους, την εκποίηση των ελληνικών τραπεζών – και θα έλεγα ότι σχεδόν υποχρεωτικά οδηγεί σε αυτή. Και καθόλου τυχαία οι νέο-φιλελεύθεροι της δεξιάς, Μαρατζίδης, Μανδραβέλης, Κυριάκος Μητσοτάκης, συμμερίζονται και τον πολιτισμικό φιλελευθερισμό του νέου Σύριζα. Όπως υπογράμμιζε κάποτε η σημαντική Ουγγαρέζα φιλόσοφος Άγκνες Χέλερ, η επανάσταση στον τρόπο ζωής είναι η σημαντικότερη επανάσταση. Και ο τρόπος ζωής, οι κοσμοαντιλήψεις, αποτελούν το σημαντικότερο συστατικό της προσωπικότητας των ανθρώπων. Έτσι λοιπόν, ο πολιτισμικός φιλελευθερισμός της «οργισμένης» και δήθεν ριζοσπαστικής εθνομηδενιστικής ελληνικής Αριστεράς, επεκράτησε καθολικά απέναντι στα κοινωνιοκεντρικά και κρατικοκεντρικά ιδεολογήματά της, που αποτελούσαν απλώς ένα εξωτερικό ιδεολογικό επίχρισμα.
Και εδώ πρόκειται κυριολεκτικά για μια παγκόσμια πρώτη: πουθενά αλλού και ποτέ άλλοτε με τέτοια ταχύτητα ένα αριστερό κόμμα δεν μεταβλήθηκε σε όργανο και εκφραστή της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης, τόσο ώστε να κινδυνεύει να συμπαρασύρει μαζί του τον ίδιο τον ηγεμονικό στην ελληνική διανόηση και νεολαία πολιτισμικό νεοφιλελευθερισμό.
Μπορούμε ίσως να κάνουμε την αισιόδοξη πρόβλεψη πως ο πολιτισμικός φιλελευθερισμός και ο εθνομηδενισμός θα γνωρίσουν μια ταχύτατη συρρίκνωση της επιρροής τους, ως συνέπεια της συρρίκνωσης της πολιτικής επιρροής του Σύριζα; Πιθανότατα. Και αυτό για πολλούς λόγους. Πρώτον, διότι σε συνθήκες κρίσης, η αναπαραγωγή της διανόησης ως ενός εθνομηδενιστικού πολιτισμικά φιλελεύθερου κοινωνικού υποκειμένου, καθίσταται όλο και πιο δύσκολη. Δεν μπορείς να είσαι φιλελεύθερος και πολυπολιτισμικός, όντας άνεργος, υποαμειβόμενος, με κουτσουρεμένη την σύνταξη και το μισθό σου, την ίδια στιγμή που η άρχουσα πολιτική τάξη του Σύριζα αμείβεται πλουσιοπάροχα (2.500 ευρώ το μήνα αμειβόταν ο αγωνιστής των δικαιωμάτων Πάνος Λάμπρου στο υπουργείο Δικαιοσύνης για να μην αναφερθούμε στα εκατομμύρια του Σταθάκη, του Τσακαλώτου ή του Φλαμπουράρη), και να αποδέχεσαι τα φληναφήματα του Φίλη για τη γενοκτονία των Ποντίων και της Σίας Αναγνωστοπούλου και του Αντώνη Λιάκου για την κατάργηση της ελληνοκεντρικής ιστορίας. Δεν μπορείς να είσαι αντιπατριώτης αναρχικός, ή μέλος της Ανταρσύας ή της ΛΑΕ και να ταυτίζεσαι ιδεολογικά με την κυβερνώσα ανενδοίαστη ξεπουληματική Αριστερά.
Και όμως ο Σύριζα δεν έχει άλλο δρόμο –δεδομένου ότι βάζει βαθιά το χέρι του στο πορτοφόλι των ανθρώπων, προχωρεί σε ιδιωτικοποιήσεις και περιστέλλει το κοινωνικό κράτος– από το να επιμείνει ως τελευταίο φύλο συκής της αριστεροσύνης του, στον πολυπολιτισμό και τον εθνομηδενισμό του, έτσι ώστε, να ενσωματώσει ή να συγκρατήσει ένα μέρος της Αριστεράς, που αντιτίθεται στην οικονομική και κοινωνική του πολιτική. Μη έχοντας άρτον, θα πρέπει να περιοριστεί στην προσφορά εθνομηδενιστικών θεαμάτων. Για να κρατήσει μαζί του ένα μέρος των Εξαρχείων, της «οργισμένης» νεολαίας των Βορείων Προαστίων και τους Πολυτεχνίτες των ΕΑΑΚ, θα επιχειρεί μέσω του πολιτισμικού φιλευθερισμού και του αντιπατριωτισμού, να τους υπενθυμίζει πως η κοινότητα των ταξικών συμφερόντων των παρασιτικών μεσοστρωμάτων, είναι πάνω από οποιοσδήποτε «επαναστατικές» ιδεολογίες! Και αν η αυξανόμενη χρήση αυτής της ιδεολογίας –που φαίνεται με τις δηλώσεις Φίλη, την ψήφιση του νόμου για την ιθαγένεια, την αλλαγή των βιβλίων ιστορίας– παρότι όντως μπορεί να συγκρατήσει ένα μέρος της κατεστημένης διανόησης, απειλεί ταυτόχρονα τον ηγεμονικό χαρακτήρα της εθνομηδενιστικής ιδεολογίας στην νεολαία και στη διανόηση. Διότι όταν ο εθνομηδενισμός γίνεται το κύριο ιδεολογικό επιχείρημα μιας όλο και πιο μισητής κυβέρνησης, απειλείται ο ίδιος ο εθνομηδενισμός και η ηγεμονία του.
Υπ’ αυτές τις συνθήκες θα πρέπει να περιμένουμε μία αντίστροφη κοινωνική κίνηση η οποία θα επιτρέψει στο κοινωνικό είναι και τον τρόπο ζωής της φτωχοποιημένης νεολαίας και των ευρύτερων και μη κατεστημένων διανοούμενων στρωμάτων να επικαθορίσει μια νέα ιδεολογική σύνθεση. Διότι αν στο παρελθόν ο εθνομηδενισμός και η διαδικτυακή παγκοσμιοποίηση μπορούσαν να συντηρούν την αυταπάτη των «πολιτών του κόσμου», ο «κοινωνικός αποκλεισμός» απαιτεί την ανασυγκρότηση των κοινωνικών υποκειμένων τόσο σε εθνική όσο και ταξική βάση και την αποτίναξη των φθαρμένων ενδυμάτων του πολυπολιτισμού της εποχής των παχιών αγελάδων.
Άραγε οι φοιτητές και οι εργαζόμενοι που αρνήθηκαν την παρουσία του Τσίπρα στο Πολυτεχνείο και των Συριζαίων στις διαδηλώσεις για την πανεργατική απεργία, θα συνεχίσουν να αποδέχονται ταυτόχρονα την ιδεολογική ηγεμονία των εθνομηδενιστών του Σύριζα, όταν αυτή μάλιστα μεταβάλλεται σε εφαρμοσμένη πολιτική υποταγής στην Μέρκελ, τον Ομπάμα και τον νεοθωμανισμό; Ο πολιτιστικός φιλελευθερισμός του Σύριζα μεταβλήθηκε σε οικονομικό και κοινωνικό νεοφιλελευθερισμό σε μια άκρως φτωχοποιημένη κοινωνία –δεν βρισκόμαστε στην εποχή Σημίτη– και ανοίγει εκ των πραγμάτων το δρόμο για την ιδεολογική ανασυγκρότηση της ελληνικής κοινωνίας πάνω στις μόνες πιθανές βάσεις της εθνικής ταυτότητας, της παραγωγικής ανασυγκρότησης, της δημογραφικής ανάταξης, και της αξιοπρέπειας που τόσο βάναυσα διασύρουν οι εθνομηδενιστές.
Αν υπάρχει κάποιο ιστορικό προηγούμενο αυτό θα ανεβρεθεί στην ακριβώς αντίθετη πλευρά, σε εκείνη των «εθνικιστών» της στρατιωτικής δικτατορίας που κατέστρεψαν την Κύπρο και μετέβαλαν τον πατριωτισμό σε ύποπτη έννοια, αν όχι και σε ύβρι. Σήμερα, οι εθνομηδενιστές κλείνοντας την περίοδο της μεταπολίτευσης θα ανοίξουν υποχρεωτικά το δρόμο σε μια ιστορική περίοδο όπου θα αναβαθμιστούν οι αξίες του πατριωτισμού και της εθνικής συνοχής, ως οι απαραίτητες προϋποθέσεις για την οικονομική ανασυγκρότηση και την κοινωνική συνοχή της χώρας.
Το ζήτημα είναι απέναντι σε αυτήν τη σταδιακή αλλά ραγδαία απαξίωση του πολιτισμικού φιλελευθερισμού και του εθνομηδενισμού, να αποφύγουμε την μετακίνηση στο αντίθετο άκρο της εθνοκαπηλίας, του ολοκληρωτισμού και της μισαλλοδοξίας, που προκρίνουν ήδη σαν φάρμακο οι φασιστικές σειρήνες. Πιστεύουμε ότι η ελληνική κοινωνία στην ιστορική της μνήμη έχει ήδη αποθηκεύσει το προηγούμενο της δικτατορίας, έτσι ώστε να μην βγει από την εποχή του πολιτικού μηδενισμού και του εθνομηδενισμού προς μία κατεύθυνση επιστροφής στους πατριδοκάπηλους αλλά σε έναν τρίτο, συνθετικό δρόμο πατριωτισμού, οικονομικής και κοινωνικής δικαιοσύνης, οικολογίας και ελευθερίας.
Ευσεβείς πόθοι; Πάντως, δεν είναι ανάγκη να είσαι μετεωρολόγος για να δεις πως η φορά του ανέμου αλλάζει.
Σχολιο.- Παρότι το άρθρο εκφράζει πόθους κι όνειρα των περισσοτέρων Ελλήνων Πατριωτών δυστυχώς και προσωπικά τουλάχιστον το θεωρώ πολύ δύσκολο έως απίθανο να πραγματοποιηθεί. Το πιο πιθανό είναι ή άνοδος της ΧΑ και λοιπών εθνικιστικών φασιστοειδών ναζί ή εκποίηση εθνικής επικράτειας με τον ένα ή τον άλλο τρόπο για δανεικά χρήματα. Το δεύτερο είναι που φαίνεται να κερδίζει έδαφος για την ώρα τουλάχιστον στην Ευρώπη και τις ΗΠΑ .
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Σχέδιο: πρόσφυγες για χρέος
26/1/2016
Σαν βόμβα έσκασε σήμερα το πρωί η είδηση ότι ο Βέλγος υπουργός Εσωτερικών πρότεινε στη Σύνοδο των υπουργών Εσωτερικών να δημιουργηθεί στην Αθήνα ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης 300-400.000 προσφύγων/μεταναστών. Τις προηγούμενες μέρες προηγήθηκε μπαράζ δημοσιευμάτων ότι Γερμανία, Αυστρία και Βέλγιο προωθούν την έξωση της Ελλάδας από τη συνθήκη του Σένγκεν, με αποκορύφωμα τις δηλώσεις της αυστριακής ΥΠΕΣ, ότι η Ελλάδα πρέπει να αποπεμφθεί από τη Σένγκεν. Η ελληνική κυβέρνηση για άλλη μια φορά παριστάνει την έκπληκτη, ότι αυτά είναι εξωφρενικά πράγματα που ποτέ δεν πρόκειται να δεχθεί. Η συνηθισμένη τακτική των Συριζαίων, αρχικά να παριστάνουν τους έκπληκτους με τα σχέδια των Ευρωπαίων, αλλά σταδιακά να αποκαλύπτεται ότι η ελληνική πλευρά συζητά πάνω σε αυτά.
Σήμερα δημοσιεύτηκε άρθρο γνώμης στους Φαϊνάνσιαλ Τάιμς όπου παρουσιάζεται η «ευφυής» ιδέα που επωάζεται σε Βρυξέλλες και Βερολίνο η Ελλάδα να δεχθεί να σφραγιστούν τα βόρεια σύνορά της, προκειμένου να σταματήσουν οι ροές προς τη Βόρεια Ευρώπη και να δημιουργηθούν «κέντρα φιλοξενίας» εκατοντάδων χιλιάδων προσφύγων στα νησιά του Αιγαίου. Το αντάλλαγμα που θα δώσουν οι Γερμανοί είναι η ελάφρυνση του χρέους. Το δημοσίευμα πάει ένα βήμα παραπέρα, ισχυριζόμενο ότι η Γερμανία μπορεί να πείσει και τους άλλους δανειστές της Ελλάδας να δεχθούν μείωση του ελληνικού χρέους, αν η Ελλάδα δεχθεί να μετατραπεί σε χώρο εγκλωβισμού των προσφύγων.
Τρίτο χτύπημα, δημοσιεύτηκε επιστολή του Γιουνκέρ στον Σλοβένο πρωθυπουργό στην οποία ο πρόεδρος της Κομισιόν τάσσεται υπέρ της πρότασής του Σλοβένου πρωθυπουργού για ενίσχυση των συνόρων των Σκοπίων με την Ελλάδα, ώστε να ανακοπεί η ροή προσφύγων προς τον βορρά. Ο Σλοβένος πρωθυπουργός παρουσίασε σχέδιο σύμφωνα με το οποίο οι περισσότεροι πρόσφυγες που έχουν φτάσει στην Ελλάδα θα παραμείνουν εδώ, για να ανακουφιστούν οι χώρες διέλευσης και στην τελική η Αυστρία και η Γερμανία. Ο Γιουνκέρ προτείνει να προχωρήσουν οι διμερείς συμφωνίες με την ΠΓΔΜ, προκειμένου ευρωπαϊκές αστυνομικές δυνάμεις να αναλάβουν τη φύλαξη των συνόρων Ελλάδος – ΠΓΔΜ.
Το τριπλό χτύπημα από τις χώρες της κεντρικής Ευρώπης με την απαραίτητη συνδρομή του αγγλοσαξονικού παράγοντα, μόνο τυχαίο δεν μπορεί να θεωρηθεί. Η θηλιά σφίγγει γύρω από την Ελλάδα προκειμένου να αποδεχτεί το σφράγισμα των βόρειων συνόρων της. Η ευρωπαϊκή κοινή γνώμη αποδέχτηκε ότι ο μόνος υπεύθυνος για τις εκατοντάδες χιλιάδες προσφύγων και μεταναστών που καταφτάνουν στην Ευρώπη είναι αποκλειστικά η Ελλάδα, που δεν μπορεί να φυλάξει τα σύνορά της. Αφήνεται στο απυρόβλητο η Μέρκελ που τους προσκάλεσε και η Τουρκία που, ενώ παίρνει ενισχύσεις δισεκατομμυρίων από την ΕΕ, παράλληλα έχει στήσει ένα χρυσοφόρο δίκτυο διακίνησης, το οποίο αποσταθεροποιεί πρώτα από όλους την Ελλάδα. Η Κομισιόν που εμφανίζεται τόσο αυστηρή έναντι της Ελλάδος, έχει ικανοποιήσει στο ελάχιστο τις υποσχέσεις της προς την Ελλάδα ότι θα την βοηθήσει για την αποτελεσματικότερη φύλαξη των θαλάσσιων συνόρων της, αφού από τα 1.800 άτομα της Frontex που υποσχέθηκε έχει στείλει τα μισά και ούτε το ένα τρίτο από τα πλοία που είχαν συμφωνηθεί.
Με δόλωμα την ελάφρυνση του χρέους η ΕΕ μας στήνει μια παγίδα που θα έχει οδυνηρές επιπτώσεις σε βάθος χρόνου. Η ελληνική κυβέρνηση έχοντας το ζήτημα της μείωσης του δημόσιου χρέους ως μόνη σανίδα σωτηρίας της, ως τον μόνο στόχο που η επίτευξη του μπορεί μερικώς να χρυσώσει το χάπι των δεινών που έχει προκαλέσει αυτόν τον έναν χρόνο, γίνεται εξαιρετικά προβλέψιμη και διαχειρίσιμη από την ΕΕ. Οι Ευρωπαίοι εκτιμούν ότι ο Τσίπρας, προκειμένου να κερδίσει χρόνο παραμονής στην εξουσία, αποδέχεται ακόμα και τη μετατροπή της χώρας σε απέραντο hot spot, αν του δοθεί σαν αντάλλαγμα μια μικρή ελάφρυνση του χρέους. Γι’ αυτό οι θεατρινισμοί των Συριζαίων ότι τάχα πέφτουν από τα σύννεφα από τη δημοσιοποίηση τέτοιων σχεδίων, δεν μας πείθουν. Οι συζητήσεις με την ελληνική πλευρά έχουν προχωρήσει, άλλωστε ο ίδιος ο Τσίπρας πριν από ζητούσε επιείκεια ως προς την εφαρμογή του μνημονίου μιας και το κύριο βάρος στη διαχείριση του προσφυγικού/μεταναστευτικού έχει πέσει στην Ελλάδα.
Και βέβαια όλη η καμπάνια για τους πρόσφυγες με τον τρόπο που διεξάγεται, τις παρεμβάσεις των μουσουλμανικών «μη κυβερνητικών οργανώσεων» στα νησιά και τα ελληνικά σύνορα ορθάνοιχτα, όπως και οι συχνές «επισκέψεις» της νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ στον Έβρο με αίτημα να «πέσει ο φράχτης», εντάσσονται στην ίδια λογική.
Το ζητούμενο λοιπόν για κυβέρνηση και ΕΕ είναι πως θα πλασαριστεί με τον κατάλληλο τρόπο (δηλαδή η σωστή η δοσολογία τρόμου ότι θα μας πετάξουν από την Ένωση σε συνδυασμό με κάποια δισ. ευρώ ελάφρυνσης χρέους και πρόσθετης βοήθειας) το σχέδιο «πρόσφυγες για χρέος», για να προκαλέσει τις μικρότερες αντιδράσεις στην ελληνική κοινή γνώμη και να μην αποτελέσει την σταγόνα που θα ξεχειλίσει το ποτήρι της οργής απέναντι στον Σύριζα.
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
“Να μιλήσουμε για την Τουρκία”
20/1/2016
Του Σλαβόι Ζίζεκ*
Ο επονομαζόμενος και «πόλεμος εναντίον της τρομοκρατίας» έχει καταστεί μια σύγκρουση στο εσωτερικό του κάθε πολιτισμού, κατά τον οποίον κάθε πλευρά προσποιείται ότι πολεμάει τον ISIS προκειμένου να πλήξει τον πραγματικό εχθρό της.
Υπάρχει κάτι το περίεργο στις επίσημες διακηρύξεις ότι βρισκόμαστε σε πόλεμο εναντίον του Ισλαμικού Κράτους –όλες οι υπερδυνάμεις του πλανήτη εναντίον μιας θρησκευτικής συμμορίας που ελέγχει ένα μικρό κομμάτι γης, κυρίως ερήμου… Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα πρέπει να εστιάσουμε στην καταστροφή του ISIS, άνευ όρων, δίχως «ναι μεν αλλά»… Το μόνο «αλλά» έχει να κάνει με το ότι θα πρέπει ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ να επικεντρωθούμε στην καταστροφή του, και γι’ αυτό απαιτούνται πολλά περισσότερα από παθητικές διακηρύξεις και εκκλήσεις για αλληλεγγύη όλων των «πολιτισμένων» δυνάμεων εναντίον του δαιμονοποιημένου φονταμενταλιστή εχθρού.
Σε αυτό που δεν θα πρέπει να εμπλακούμε είναι η συνήθης αριστερή-φιλελεύθερη λιτανεία του «δεν μπορούμε να καταπολεμήσουμε τον φόβο με τον φόβο… η βία φέρνει μόνο βία». Ήρθε η στιγμή να θέσουμε δυσάρεστα ερωτήματα: πώς είναι δυνατόν να επιβιώνει το Ισλαμικό Κράτος; Όπως όλοι γνωρίζουμε, παρά τις τυπικές καταδίκες και την απόρριψη από όλες τις πλευρές, υπάρχουν δυνάμεις και κράτη που σιωπηρά όχι μόνο το ανέχονται, αλλά και το βοηθούν. Πρόσφατα, καθώς ξέσπασαν σφοδρές συγκρούσεις μεταξύ του ρωσικού στρατού και των τρομοκρατών του ISIS στην διαλυμένη από τον πόλεμο Συρία, αμέτρητοι τραυματίες πολεμιστές του ISIS διέρχονται τα τουρκικά σύνορα και νοσηλεύονται σε στρατιωτικά νοσοκομεία.
Όπως ο Ντέιβηντ Γκρέμπερ σχολίασε πρόσφατα, εάν η Τουρκία είχε επιβάλει το ίδιο είδος απόλυτου αποκλεισμού στις περιοχές του ISIS όπως έπραξε με τις κουρδοκρατούμενες περιοχές της Συρίας, πόσο μάλλον να επιδείξει παρόμοια «αδράνεια» προς το PKK και το YPG, σαν αυτή που προσφέρει στο Ισλαμικό Κράτος, αυτό θα είχε εδώ και καιρό καταρρεύσει, και οι επιθέσεις στο Παρίσι δεν θα είχαν συμβεί ποτέ. Αντί αυτών, η Τουρκία όχι μόνον διακριτικά βοηθούσε το Ισλαμικό Κράτος περιθάλποντας τους τραυματίες στρατιώτες του, και διευκολύνοντας τις εξαγωγές πετρελαίου από τα εδάφη που ελέγχει το ISIS, αλλά επίσης με το να επιτίθεται βάναυσα στις κουρδικές δυνάμεις, τις ΜΟΝΑΔΙΚΕΣ τοπικές δυνάμεις που εμπλέκονται σε σοβαρές μάχες μαζί του. Και βέβαια, η Τουρκία κατέρριψε ένα ρώσικο μαχητικό που εξαπέλυε επίθεση στις θέσεις του ISIS στην Συρία. Παρόμοια πράγματα συμβαίνουν και στην Σαουδική Αραβία, τον στρατηγικό εταίρο των ΗΠΑ στην περιοχή (που καλωσορίζει τον πόλεμο του Ισλαμικού Κράτους ενάντια στους Σιίτες), ενώ ακόμα και το Ισραήλ είναι ύποπτα σιωπηλό στην καταδίκη του ISIS εξαιτίας οπορτουνιστικών υπολογισμών (ο ISIS πολεμάει τις φιλο-ιρανικές σίιτικες δυνάμεις τις οποίες το Ισραήλ θεωρεί ως κύριο εχθρό του).
Η συμφωνία μεταξύ της ΕΕ και της Τουρκίας, που ανακοινώθηκε κατά τα τέλη Νοεμβρίου (σύμφωνα με την οποία η Τουρκία θα ανακόψει την ροή των προσφύγων προς την Ευρώπη σε αντάλλαγμα μιας γενναιόδωρης οικονομικής βοήθειας, αρχικά 3 δισ. €) είναι μια ντροπιαστική, απαίσια πράξη, μια σωστή ηθικο-πολιτική καταστροφή. Έτσι άραγε θα διεξαχθεί ο «πόλεμος εναντίον της τρομοκρατίας», με το να υποκύπτουμε στους τουρκικούς εκβιασμούς και να επιβαβρεύουμε έναν από τους βασικούς υπαίτιους της ανάδυσης του ISIS στην Συρία; Η οπορτουνιστική-πραγματιστική δικαιολόγηση αυτής της συμφωνίας είναι ξεκάθαρα (είναι ή δεν είναι το να δωροδοκήσουμε την Τουρκία ο πιο προφανής τρόπος να περιορίσουμε την ροή των προσφύγων;) αλλά οι μακροπρόθεσμες συνέπειες θα είναι καταστροφικές.
Αυτό το περίεργο παρασκήνιο καθιστά ξεκάθαρο ότι δεν πρέπει να πάρουμε στα σοβαρά τον «ολοκληρωτικό πόλεμο» εναντίον του ISIS –δεν τον εννοούν στα σοβαρά. Σίγουρα δεν έχουμε να κάνουμε με έναν πόλεμο των πολιτισμών (η Χριστιανική Δύση εναντίον του ριζοσπαστικού Ισλάμ), αλλά με μια σύγκρουση στο εσωτερικό του κάθε πολιτισμού: Στον χριστιανικό χώρο είναι οι Αμερικάνοι και η Δυτική Ευρώπη εναντίον της Ρωσίας, και στον μουσουλμανικό χώρο είναι οι Σουνίτες εναντίον των Σιιτών. Η θηριωδία του Ισλαμικού Κράτους χρησιμεύει ως φετίχ, καλύπτοντας όλους αυτούς τους ανταγωνισμούς, στους οποίους κάθε πλευρά προσποιείται ότι πολεμάει τον ISIS προκειμένου να χτυπήσει τον πραγματικό της εχθρό.
*9 Δεκεμβρίου 2015 αναδημοσίευση από το New Statesman
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Τις ημέρες αυτές βρίσκεται σε εξέλιξη μια άθλια, γκεμπελικής έμπνευσης, προπαγάνδα κατά των αγωνιζόμενων αγροτών, που εκπορεύεται από τα χαλκεία του Μαξίμου και του υπουργείου Οικονομικών.
Τι λένε αυτοί οι άθλιοι: Οι αγρότες δεν πληρώνουν φόρους, δεν πληρώνουν ασφαλιστικές εισφορές. Με άλλα λόγια τους προσάπτουν την κατηγορία της φοροαποφυγής και της υπονόμευσης – διάλυσης του ασφαλιστικού συστήματος.
Και ποιοι τα λένε αυτά; Ο Τρύφωνας ο Αλεξιάδης, παλιός συνδικαλιστής του ΣΥΡΙΖΑ στο υπουργείο Οικονομικών και νυν καρεκλοκένταυρος στο ίδιο υπουργείο. Ένας άνθρωπος που μας θυμίζει τις χειρότερες ημέρες του κυβερνητικού–εργοδοτικού συνδικαλισμού και διεκδικεί επάξια θέση δίπλα σε συνδικαλιστές του ΠΑΣΟΚ, που, αφού έκαναν την βρώμικη δουλειά στα συνδικάτα, τα οποία είχαν μετατρέψει σε κυβερνητικά παραμάγαζα, στη συνέχεια μεταπήδησαν σε ζεστές υπουργικές καρέκλες.
Σαν να μην πέρασε μια ημέρα. Στις αρχές της δεκαετίας του 90, όταν είχαν ξεσπάσει οι πρώτες μεγάλες αγροτικές κινητοποιήσεις, ο Δ. Γεωργακόπουλος, υφυπουργός Οικονομικών του ΠΑΣΟΚ -του περιβάλλοντος Τσοχατζόπουλου- πετούσε λάσπη κατά των συνδικαλιστών των αγροτών, ισχυριζόμενος ότι ένας άνθρωπος ανιδιοτελής, με αγωνιστική συνέπεια απέναντι στους ανθρώπους που εκπροσωπούσε και πολιτική και ιδεολογική συνέπεια απέναντι στις αρχές του, ο αξέχαστος Γ. Πατάκης, ήταν… μεγαλοαγρότης. Οτι ο Πατάκης καλλιεργούσε 600 στρέμματα και αυτό αποτελούσε τεκμήριο ότι οι κινητοποιήσεις ήταν «καπελωμένες» από τους μεγαλοαγρότες!
Ψέμα, συκοφαντία, λάσπη, ενάντια σε όσους σηκώνουν το κεφάλι, αγωνίζονται και αμφισβητούν τις δολοφονικές πολιτικές επιλογές που απεργάζονται τα επιτελεία του ιμπεριαλισμού και υλοποιεί το ιθαγενές πολιτικό προσωπικό.
Βρε άθλιοι, για την άγρια φορολογία που έχετε επιβάλει στον λαό, οι αγρότες φταίνε; Το βαθιά ταξικό φορολογικό σύστημα που έχετε επιβάλει, ειδικά από το 1990 έως και σήμερα (απόρροια και αυτό της συνθήκης του Μάαστριχτ), ένα φορολογικό σύστημα που απαλλάσσει τους εφοπλιστές από κάθε φορολογία, περιέχει δεκάδες φορολογικές απαλλαγές στο τραπεζικό, βιομηχανικό και εμπορικό κεφάλαιο και έχει τσακίσει τους εργαζόμενους με τους άμεσους και τους έμμεσους φόρους, για τους φτωχούς και μεσαίους αγρότες το φτιάξατε;
Για την άγρια λεηλασία των αποθεματικών των ασφαλιστικών ταμείων, τη μη καταβολή ασφαλιστικών εισφορών από τους εργοδότες και την νομοθετημένη κτηνωδία που επικρατεί στην αγορά εργασίας, η οποία ευνοεί την μαύρη και ανασφάλιστη εργασία, οι φτωχοί και μεσαίοι αγρότες ευθύνονται; Άθλιοι, ε άθλιοι ΣΥΡΙΖΑΙΟΙ καρεκλοκένταυροι.
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Ο Σαντίνο και η μνήμη της αντίστασης
Άρθρο της Tortilla Con Sal (*)
Η κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών και των συμμάχων της όλο και περισσότερο καταστρέφουν και καταστρατηγούν τις θεμελιώδεις αρχές του διεθνούς δικαίου αντιστρόφως ανάλογα με τη σταθερή, αν και ανώμαλη, μείωση της παγκόσμιας εξουσίας, του ελέγχου, της επιρροής και του κύρους τους.
Σε συνεργασία με την κυβέρνηση των ΗΠΑ και τους συμμάχους της, τα ίδια τα Ηνωμένα Έθνη έχουν προωθήσει τις καταχρήσεις των δικών τους θεμελιωδών αρχών, εγκαταλείποντας ουσιαστικά το λαό της Παλαιστίνης, διευκολύνοντας την επίθεση κατά της Λιβύης και της Συρίας, υιοθετώντας έναν καταφανώς νεοαποικιακό ρόλο στην Αϊτή και την Ακτή Ελεφαντοστού, και διευκολύνοντας πάρα πολλές επεμβάσεις σε άλλα μέρη, κυρίως στην Αφρική. Όταν το σύστημα του ΟΗΕ αποτυγχάνει να τους βάλει φραγμό, τότε οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι σύμμαχοί τους υιοθετούν ενέργειες τύπου «κάνε το μόνος σου».
Τον τελευταίο καιρό, στη Λατινική Αμερική και την Καραϊβική, πραγματοποιούν ωμές κυνικές παρεμβάσεις με πιο προφανείς την οριστική ανατροπή της κυβέρνησης στη Βενεζουέλα, τις ατελείωτες προσπάθειες να αποσταθεροποιήσουν τις κυβερνήσεις της Αργεντινής, της Βολιβίας και του Ισημερινού και την πολύ σαφή πρόθεση τους να αξιοποιήσουν τις τρέχουσες διαδικασίες εξομάλυνσης των σχέσεων για να υπονομεύσουν την επαναστατική κυβέρνηση της Κούβας. Στο πλαίσιο αυτό, η μνήμη της αντίστασης παίζει εξαιρετικά σημαντικό ρόλο ως ενεργή πηγή έμπνευσης για την υπεράσπιση των ριζοσπαστικών και επαναστατικών κατακτήσεων των λαών της Λατινικής Αμερικής και της Καραϊβικής κατά τη διάρκεια των τελευταίων δεκαπέντε ετών. Αμέτρητα συστατικά συνθέτουν αυτή την ζωντανή μνήμη, με κάθε χώρα και το λαό της να έχουν προσφέρει τους δικούς τους μεγάλους θριάμβους και τις δικές τους φοβερές τραγωδίες.
Για τους περισσότερους ανθρώπους που είναι στη ζωή σήμερα, το σημαντικότερο ανάμεσα σε πολλά άλλα σημαντικά γεγονότα είναι η Κουβανική Επανάσταση του 1959, η επανάσταση των Σαντινίστας είκοσι χρόνια αργότερα και η νίκη του Comandante Ούγκο Τσάβες το 1998. Μα όλα αυτά τα τεράστια επιτεύγματα στάθηκαν στους ώμους, θα λέγαμε, άλλων ισχυρών αναμνήσεων. Στη Νικαράγουα, ο πόλεμος Στρατηγού Αουγκούστο Σαντίνο[1] ενάντια στην αμερικανική κατοχή ξεχωρίζει ανάμεσα σε όλα τα άλλα καθοριστικά ιστορικά γεγονότα εκεί, από τη στιγμή της επέκτασης των ΗΠΑ στην περιοχή κατά τη διάρκεια του 19ου αιώνα έως σήμερα. Το κατόρθωμα των όπλων του Σαντίνο έδειξε ότι είναι δυνατό για ένα μικρό αντάρτικο στρατό να αμφισβητήσει, να αποκρούσει ακόμη και να νικήσει την στρατιωτική ισχύ μιας μεγάλης δύναμης.
Στην εκστρατεία του Σαντίνο, η ηθική και πνευματική δύναμη ήταν τουλάχιστον εξίσου σημαντική με τη στρατιωτική ικανότητα και τη φυσική αντοχή. Μία από τις βαθιές αρχές που στήριξαν τον Σαντίνο και τους συντρόφους του ήταν η βαθιά αγάπη για την πατρίδα τους και η άγρια αποφασιστικότητα να υπερασπιστούν την κυριαρχία της. Η αντίθεση ανάμεσα στην ηθική ειλικρίνεια και την πνευματική σαφήνεια της δικής τους πίστης στην υπόθεση της εθνικής απελευθέρωσης της Νικαράγουας αφενός και την υποκρισία των ανταγωνιστών τους των ΗΠΑ αφετέρου φαίνεται καθαρά μέσα από αυτή την ανταλλαγή επιστολών ανάμεσα στον αλαζόνα διοικητή των αμερικανικών δυνάμεων κατοχής και του Σαντίνο. Στις 20 Γενάρη 1928 ο υποναύαρχος Ντέιβιντ Φ. Σέλλερς, διοικητής της αμερικανικής Μοίρας Ειδικών Δυνάμεων των ΗΠΑ που επιχειρούσαν ενάντια στις δυνάμεις του στρατηγού Αουγκούστο Σαντίνο στη Νικαράγουα, έγραψε στον Σαντίνο απαιτώντας την παράδοσή του:
«Στρατηγέ Σαντίνο,
Όπως γνωρίζετε, η κυβέρνηση των ΗΠΑ, σύμφωνα με τις συμφωνίες Στίμσον[2] που υπέγραψε τον περασμένο Μάιο είναι προσηλωμένη α) στην προστασία της ζωής και της περιουσίας των Βορειοαμερικανών και άλλων ξένων υπηκόων και τη διατήρηση της τάξης στη Νικαράγουα κατά τη διάρκεια των προεδρικών εκλογών της τον ερχόμενο Νοέμβριο.
Κατά τη διάρκεια των τελευταίων ημερών και μηνών, το καθήκον που έχει ανατεθεί στις δυνάμεις των ΗΠΑ που βρίσκονται στη Νικαράγουα παρεμποδίζεται στο τμήμα της Νουέβα Σεγκόβια από τις εχθρικές δραστηριότητες ενός συγκεκριμένου τμήματος του πληθυσμού υπό τις διαταγές σας.
Αυτή η άρνηση από εσάς και τους συντρόφους σας να αποδεχθείτε και να συμμορφωθείτε με τις διατάξεις των συμφωνιών Στίμσον, που υποστηρίζεται από τις παράνομες δραστηριότητες των ανδρών σας έχει προκαλέσει σημαντική ζημία όσον αφορά το αίμα που χύθηκε άσκοπα, δημιουργώντας μια ανυπόφορη κατάσταση στην εν λόγω περιοχή.
Σε πλήρη κατανόηση της επίσημης υποχρέωσης που έχουν αναλάβει οι Ηνωμένες Πολιτείες να διατηρήσουν την τάξη στη Νικαράγουα, αφοπλίζοντας τους κατοίκους της χώρας, οι δυνάμεις υπό τις διαταγές μου έχουν αυξηθεί σημαντικά σε άνδρες και πυρομαχικά τα οποία σκοπεύουμε να χρησιμοποιήσουμε σε πλήρη ισχύ, μαζί με τους τεράστιους πόρους που η κυβέρνησή μας έθεσε στη διάθεσή μας.
Είναι περιττό να σας διαβεβαιώσω ότι μόνο ο στόχος μας είναι να αποκαταστήσουμε την τάξη στη Νουέβα Σεγκόβια, προκειμένου να επιβάλλουμε απόλυτη ηρεμία με συνθήκες που θα επιτρέπουν στους ειρηνικούς πολίτες της Νικαράγουας να ζουν με τις οικογένειες και τις περιουσίες τους με την ασφάλεια που δικαιούνται να αναμένουν.
Βεβαίως, είναι περιττό να δηλώσω κατηγορηματικά ότι η ενεργητική και εντατική εκστρατεία των δυνάμεών μας, που θα ξεκινήσει σύντομα, μπορεί να έχει μόνο ένα αποφασιστικό τελικό αποτέλεσμα.
Η άσκοπη θυσία της ανθρώπινης ζωής είναι ένα γεγονός τόσο σοβαρό που πιστεύω πως, παρά την άρνησή σας να αφοπλιστείτε στο παρελθόν, τώρα, υπό το φως των γεγονότων που θα ακολουθήσουν, μπορεί να θέλετε να εξετάσετε το σταμάτημα της ένοπλης αντίστασης σας στις δυνάμεις των Ηνωμένων Πολιτειών και να ακολουθήσετε το παράδειγμα των συμπολιτών σας και των δύο πολιτικών κομμάτων που, τον Μάιο του περασμένου έτους, συμφώνησαν να λύσουν τις διαφορές τους σε ένα εξαιρετικά πατριωτικό πνεύμα, χωρίς περαιτέρω αιματοχυσία.
Εφαρμόζοντας την πολιτική της κυβέρνησής μου να αποκαταστήσει την τάξη με τον ταχύτερο δυνατό τρόπο, θα είμαι αδικαιολόγητος αν καθυστερήσω τις επιθετικές ενέργειες που βρίσκονται σε εξέλιξη, εκτός αν εσείς κρίνετε σκόπιμο να μου δηλώσετε άμεσα και εγγράφως την προθυμία σας να συζητήσουμε τους τρόπους και τα μέσα σύμφωνα με την οποία εσείς και οι σύντροφοί σας θα αποδεχθείτε τις συμφωνίες Στίμσον.
Θα χαιρόμουν να λάβω οποιαδήποτε απάντηση θα μου στείλετε μέσω της πρεσβείας των Ηνωμένων Πολιτειών στη Μανάγκουα».
Οι συμφωνίες Στίμσον, που αναφέρει ο Σέλλερς, ήταν το αποτέλεσμα των επαίσχυντων διαπραγματεύσεων ανάμεσα στους διεφθαρμένους ηγέτες της Νικαράγουα και τον εκπρόσωπο της κυβέρνησης των ΗΠΑ Χένρι Στίμσον που αντιλήφθηκε ότι οι Νικαραγουανοί δεν ήταν σε θέση να κυβερνήσουν τον τόπο τους. Μια-δυο εβδομάδες αργότερα, ο δημοσιογράφος Κάρλτον Μπιλς, από την εφημερίδα της Νέας Υόρκης «The Nation», παρέδωσε στον Σέλλερς το παρακάτω μήνυμα από τον Στρατηγό Αουγκούστο Σαντίνο, με ημερομηνία 3 Φεβρουαρίου:
«Είχα συντάξει μια επιστολή στην οποία απαντούσα συγκεκριμένα, σημείο προς σημείο, στην επιστολή σας της 20ηςΙανουαρίου αλλά ειδικές περιστάσεις με εμπόδισαν να σας την στείλω άμεσα. Κάνω τώρα μιαν αναφορά στο τελευταίο σημείο της επιστολής σας. Μην νομίζετε ότι ο σημερινός αγώνας μας έχει ως καταγωγή ή αφετηρία του την πρόσφατη επανάσταση. Ο σημερινός μας αγώνας είναι μια γενικευμένη πάλη του λαού της Νικαράγουας να αποκρούσει την ξένη εισβολή στην πατρίδα μου. Όσον αφορά τις συμφωνίες Στίμσον-Μονκάδα, χιλιάδες φορές έχουμε επαναλάβει τον αποτροπιασμό μας γι’ αυτές.
Ο μόνος τρόπος για να τεθεί ένα τέλος σε αυτόν τον αγώνα είναι η άμεση απόσυρση των δυνάμεων εισβολής από τη χώρα μας, και την ταυτόχρονη αντικατάσταση του σημερινού Προέδρου με έναν πολίτη της Νικαράγουας ο οποίος δεν θα είναι κάποιος από τους υποψήφιους για την Προεδρία καθώς κι ότι την επίβλεψη των εκλογών θα την έχουν αντιπρόσωποι από τη Λατινική Αμερική αντί των πεζοναυτών της Βόρειας Αμερικής.
Πατρίδα και Ελευθερία
Aουγκούστο Σέσαρ Σαντίνο».
Με τα σημερινά δεδομένα, θα μπορούσε σχεδόν να είναι ένα ζευγάρι διανοουμένων που ευγενικά συμφωνούν ότι διαφωνούν. Όμως, ο Σέλλερς υπηρέτησε στις στρατιωτικές εκστρατείες των ΗΠΑ εναντίον της Σαμόα και των Φιλιππίνων κατά τη διάρκεια του Ισπανοαμερικανικού Πολέμου, πριν υπηρετήσει στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο και τη μετέπειτα μετάθεσή του στην Νικαράγουα. Έτσι, ο Σέλλερς ήταν το απόλυτο αρχετυπικό του ιμπεριαλιστή στρατοκράτη ένστολου υπηρέτη, έτοιμος να διαπράττει ωμότητες και να υπακούει οποιαδήποτε διαταγή για την προώθηση της ιμπεριαλιστικής ατζέντας της κυβέρνησής του. Σ’ αυτό δεν διαφέρει από τους μιλιταριστές διαδόχους του, όπως ο Κέρτις Λεμέι στην Κορέα, ο Γουίλιαμ Γουεστμόρλαντ στο Βιετνάμ, ο Ντέιβιντ Πετρέους στο Ιράκ ή ο Στάνλεϊ ΜακΚρύσταλ στο Αφγανιστάν. Αυτά τα άτομα, όπως και οι Ευρωπαίοι ομόλογοί τους, θέτουν τον εαυτό τους πάρα πολύ πρόθυμα στην υπηρεσία των εγκληματικών πολέμων που στοχεύουν στη μέσω γενοκτονίας κατάκτηση και την κατοχή.
Ο Σέλλερς δεν ήταν διαφορετικός. Στις Φιλιππίνες ή στη Νικαράγουα έκανε αυτό που διατάχτηκε να κάνει ανεξάρτητα από το ανθρώπινο κόστος πάνω στον άμαχο πληθυσμό που διακήρυττε ότι υπερασπίζεται. Αργότερα, τον Νοέμβριο του ίδιου έτους του 1928, αντιμέτωπος με την αποτυχία των προσπαθειών του να υποτάξει τις δυνάμεις του Στρατηγού Σαντίνο, ο Σέλλερς και πάλι έγραψε στον Σαντίνο κάνοντας μια μάταιη έκκληση στον Νικαραγουανό ήρωα να συνθηκολογήσει. Ο Σαντίνο απάντησε με μια παρατήρηση γραμμένη με το αθάνατο αίμα των ηρώων και των μαρτύρων της Λατινικής Αμερικής: από τον Tουπάκ Αμάρου[3], τον Ντεσαλίν[4] κι από τον Μπολιβάρ[5] τον Χοσέ Μαρτί[6], τον Ζαπάτα[7] και τον Καρλομάγνο Περάλτ[8], ως τον Φιντέλ και τον Τσε, τον Κάρλος Φονσέκα[9], τον Μανουέλ Μαρουλάνδα[10] και τον Ούγκο Τσάβες.
Με ειλικρινή αγνότητα, ο Σαντίνο έγραψε στον Σέλλερς:
«Η λαϊκή κυριαρχία δεν είναι προς συζήτηση, αλλά προς υπεράσπιση με τα όπλα στο χέρι».
Τώρα, μετά από μια σχεδόν δεκαετία ανανεωμένης προόδου που αναιρεί τόσους αιώνες γενοκτονίας, υποδούλωσης και αδίστακτης νεοαποικιακής εκμετάλλευσης, οι χώρες της Λατινικής Αμερικής και της Καραϊβικής αντιμετωπίζουν και πάλι μια ακόμη προσβλητική παρέμβαση από τις Ηνωμένες Πολιτείες και τους σύμμαχούς τους υπό διαφορετικές προϋποθέσεις, αλλά με την ίδια αποτελεσματική πρόθεση. Για παράδειγμα, οι εκλογές της Αϊτής διεξάχθηκαν εσκεμμένα κάτω από το άγρυπνο βλέμμα των αξιωματούχων του ΟΗΕ, των διπλωματικών αντιπροσώπων των χωρών του ΝΑΤΟ και των διαχειριστών των ελεγχόμενων ΜΚΟ. Οι ενέργειές τους είναι παρεμφερείς με όσα έκανε η στρατιωτική ισχύ των πεζοναυτών των ΗΠΑ την εποχή του Σαντίνο: να εξασφαλίσουν πως τα εκλογικά αποτελέσματα θα είναι αυτά που προαποφάσισαν τα συμφέροντα των εταιριών για τις οποίες δουλεύουν η αμερικανική και οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις.
Παρόμοια, η πρεσβεία των ΗΠΑ έχει πλέον μετατρέψει αποτελεσματικά σε αποικίες της την κυβέρνηση του προέδρου Μαουρίτσιο Μάκρι στην Αργεντινή και την Εθνοσυνέλευση της Βενεζουέλας. Στη Βολιβία, η κυβέρνηση των ΗΠΑ υποστηρίζει τις ΜΚΟ και την προεκλογική εκστρατεία της αντιπολίτευσης κατά της επανεκλογής του Προέδρου Έβο Μοράλες, στο προσεχές εθνικό δημοψήφισμα. Στην Ονδούρα και τη Γουατεμάλα, και οι δύο κυβερνήσεις είναι σταθερά υποτελείς στους τοπικούς διπλωμάτες των ΗΠΑ, με τον αντιπρόεδρο των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν και τους κυβερνητικούς συνεργάτες του να τις ωθούν αδυσώπητα προς τις αποτυχημένες συνταγές της νεοφιλελεύθερης «απελευθέρωσης» για την αντιμετώπιση της φτώχειας και την αντιπαραγωγική στρατιωτικοποίηση για την αντιμετώπιση χρόνιων προβλημάτων ασφάλειας. Αλλού, το Περού, η Χιλή και το Μεξικό, όλοι έχουν υπογράψει τη Διατλαντική Συνεργασία, ένα σχέδιο υπό την αιγίδα των ΗΠΑ για την παγκόσμια διακυβέρνηση που θα κυριαρχείται από τις πολυεθνικές εταιρείες.
Το πλαίσιο αυτό καθιστά πιο σημαντικά από ποτέ τα εμπνευσμένα παραδείγματα της υπερπενηντάχρονης αντίστασης από την κουβανική επανάσταση, από τα επαναστατικά κινήματα της Κολομβίας και των επιτεύγματα που έχουν σημειωθεί από προοδευτικά, ριζοσπαστικά και επαναστατικά κινήματα στη Βενεζουέλα, το Εκουαδόρ, τη Βολιβία, τη Νικαράγουα και το Ελ Σαλβαδόρ. Εξίσου σημαντική για την επίτευξη της τελικής χειραφέτησης της περιοχής από τις ΗΠΑ και την ευρωπαϊκή νεοαποικιακή παρέμβαση είναι η αποφασιστικότητα και η δέσμευση όλων των πολιτικών κινημάτων σε όλη την περιοχή από την Ονδούρα ως την Παραγουάη που δεν εγκατέλειψαν ποτέ τον αγώνα τους για την πραγματική εθνική απελευθέρωση και αυτοδιάθεση. Καθώς μεταδίδεται από γενιά σε γενιά με αμέτρητους τρόπους, η ηθική και πνευματική δύναμη των αθάνατων ηρώων και των μαρτύρων της ηπείρου είναι ζωτικής σημασίας για την επιτυχία αυτού του αγώνα. Η διαχρονική υπέρτατη θυσία που έκαναν για τη Νικαράγουα και την καλύτερη Λατινική Αμερική ο Στρατηγός Αουγκούστο Σαντίνο, η Μπλάνκα Αραούς[11] και οι σύντροφοί τους είναι το πιο ξεκάθαρο παράδειγμα της σχεδόν ανίκητης δύναμης που δημιουργείται από τη μνήμη της αντίστασης.
*) Η Tortilla con Sal (στα ελληνικά «Πίτα με Αλάτι») είναι μια αντιιμπεριαλιστικήσυλλογικότητα στη Νικαράγουα που παρέχει πληροφορίες σε διάφορα μέσα ενημέρωσης σχετικά με τις εθνικές, περιφερειακές και διεθνείς υποθέσεις. Στη Νικαράγουα, συνεργάζεται στενά με οργανώσεις βάσης και συνεταιρισμούς.Υποστηρίζει σθεναρά τις πολιτικές της κυρίαρχης εθνικής ανάπτυξης και τηνπεριφερειακή ολοκλήρωση που βασίζεται στην ειρήνη και την αλληλεγγύη που προωθούν οι χώρες μέλη της «Alianza Bolivariana para los Pueblos de Nuestra América» (ALBA)[12] δηλαδή της «Μπολιβαριανής Συμμαχίας των Λαών της Αμερικής μας»
Πηγή: telesurtv.net
[1]O Augusto Nicolás Sandino (1895-1934), γνωστός και ως Augusto César Sandino, ήταν ένας Νικαραγουανός επαναστάτης και ηγέτης της εξέγερσης μεταξύ 1927 και 1933 κατά του αμερικανικού στρατού κατοχής της Νικαράγουας. Τα κατορθώματά του τον ενέταξαν στο πάνθεο των ηρώων της Λατινικής Αμερικής, ως σύμβολο της αντίστασης στην κυριαρχία των Ηνωμένων Πολιτειών. Παρέσυρε τις δυνάμεις των πεζοναυτών των ΗΠΑ σε ακήρυχτο ανταρτοπόλεμο μέχρι που τα στρατεύματα των ΗΠΑ αποσύρθηκαν από τη χώρα το 1933, μετά την εκλογή εποπτεία και εγκαίνια του Προέδρου Juan Bautista Sacasa, ο οποίος είχε επιστρέψει από την εξορία. Δολοφονήθηκε το 1934 από την Εθνική Φρουρά του στρατηγού Anastasio Somoza García, ο οποίος πήγε για να καταλάβει την εξουσία με πραξικόπημα δύο χρόνια αργότερα. Από το 1936 ο Anastasio Somoza García καθιέρωσε δικτατορία και οικογενειακή δυναστεία που κυβέρνησε τη Νικαράγουα για περισσότερα από 40 χρόνια. Οι πολιτικοί απόγονοι του Σαντίνο, το Μέτωπο Εθνικής Απελευθέρωσης Σαντινίστας (FSLN), ανέτρεψαν τελικά την κυβέρνηση Σομόζα το 1979.
Ο Σαντίνο θεωρείται εθνικός ήρωας της Νικαράγουας καθώς έχει συμβάλει στη διαμόρφωση της εθνικής ταυτότητας της χώρας.
[2] Από το 1909 έως το 1926 οι ΗΠΑ ενεργούσαν ως εντολοδόχος δύναμη στη Νικαράγουα. Στις 6 του Γεναρη του 1927, για την καταστολή ενός αντικυβερνητικού κινήματος, αμερικανοί στρατιώτες αποβιβάστηκαν στο λιμάνι Κοριέντες, στην ακτή του Ειρηνικού. Πολεμικά πλοία έφτασαν ως ενίσχυση του τοποθετημένου από τις ΗΠΑ «προέδρου» Αντόλφο Ντιας, αποβιβάζοντας 3.900 στρατιώτες, 865 πεζοναύτες και 215 αξιωματικούς. Στις 9 του Φλεβάρη ο Αντόλφο Ντιας δεσμεύτηκε για την παραμονή των στρατευμάτων, παραδεχόμενος πως η κυβέρνησή του δεν ήταν παρά ένα δίκτυο εξυπηρέτησης ξένων συμφερόντων τα οποία εγκατέλειπαν πλέον τα προσχήματα και επιχειρούσαν στρατιωτική κατοχή.
Οι αρχηγοί της εξέγερσης συμφώνησαν να διαπραγματευτούν με τον επικεφαλής του εκστρατευτικού σώματος, συνταγματάρχηΧένρυ Στίμσον, απεσταλμένο του αμερικανού προέδρου Κάλβιν Κούλιτζ. Οι επαναστάτες στρατηγοί συμφώνησαν να καταθέσουν τα όπλα. Όλοι, εκτός από έναν, τον Αουγκούστο Σέζαρ Σαντίνο...
Την 1η Ιουλίου 1927, o στρατηγός Σαντίνο απήυθυνε το πρώτο διάγγελμά του από το Σαν Αλμπίνο, ένα χωριό στη βόρεια Νικαράγουα:
«Υπόσχομαι στη χώρα μου και στην ιστορία ότι το σπαθί μου θα αποκαταστήσει την εθνική τιμή και θα φέρει λευτεριά στους κατακτημένους. Θα σηκώσω το γάντι που μας ρίχνουν οι αισχροί κατακτητές και οι προδότες της πατρίδας μου. Οι άνδρες μου κι εγώ θα χτίσουμε έναν τοίχο πάνω στον οποίο οι μυριάδες εχθροί της Νικαράγουας θα τσακιστούν και θα νικηθούν. Αλλά κι αν οι άνδρες μου σκοτωθούν ζητώντας τη λευτεριά, θ’ αφήσουν τα κόκκαλα πολλών ταγμάτων επιδρομέων να ασπρίζουν στις πλαγιές των βουνών της πατρίδας μας. Ελάτε, σκοτώστε μας στη χώρα μας όσοι πολλοί κι αν είσαστε! Θα σας περιμένω σαν αρχηγός γνήσιων πατριωτών. Κι αν μας σκοτώσετε, το αίμα μας θα κυλίσει πάνω στους άσπρους τοίχους του Λευκού σας Οίκου, αυτής της φωλιάς μέσα στην οποία εξυφαίνονται εγκληματικά σχέδια».
[3] Ο José Gabriel Tupac Amaru (1738-1781) -γνωστός ως Tupac Amaru II- γεννήθηκε ως José Gabriel Condorcanqui στο Κούσκο του Περού. Ήταν ένας μιγάς που ισχυρίστηκε ότι είναι άμεσος απόγονος του τελευταίου ηγεμόνα των Ίνκας Tupac Amaru. Ήταν ο ηγέτης μιας γηγενούς εξέγερσης το 1780 εναντίον των Ισπανών στο Περού. Παρά το γεγονός ότι ηττήθηκε, αργότερα έγινε μια μυθική φιγούρα του αγώνα των Περουβιανών για την ανεξαρτησία και τα δικαιώματα των ιθαγενών και πηγή έμπνευσης για τους ισπανόφωνους στην Αμερική και αλλού.
[4] Ο Jean-Jacques Dessalines (1758-1806) ήταν ηγέτης της επανάστασης της Αϊτής και ο πρώτος κυβερνήτης του ανεξάρτητου κράτους της. Θεωρείται ο ιδρυτής της ανεξάρτητης Αϊτής.
[5] Ο Simón José Antonio de la Santísima Trinidad Bolívar y Palacios(1783-1830) ήταν ηγέτης διαφόρων κινημάτων ανεξαρτησίας σε όλη τη Νότια Αμερική, συλλογικά γνωστά ως «Πόλεμος του Μπολίβαρ». Ως ηγέτης στον αγώνα για ανεξαρτησία για τις περιοχές που σήμερα αποτελούν τη Βενεζουέλα, την Κολομβία, τον Ισημερινό, το Περού, τον Παναμά και τη Βολιβία, θεωρείται σημαντικός ήρωας σε αυτές τις χώρες, καθώς και στην υπόλοιπη ισπανόφωνη Αμερική. Είναι γνωστός ως «El Libertador», «Ο Ελευθερωτής», και ως ο «Τζωρτζ Ουάσινγκτον της Νότιας Αμερικής» για τον ηγετικό του ρόλο στα πιο πάνω κινήματα ανεξαρτησίας, όπως ο Ουάσινγκτον ήταν αυτός που οδήγησε σε ανεξαρτησία τις Ηνωμένες Πολιτείες.
[6] Ο Χοσέ Μαρτί (1853-1895) ήταν ποιητής και κορυφαίος μαχητής της Κουβανικής ανεξαρτησίας. Υπερασπίστηκε την πατρίδα του Κούβα, τη «δική του Αμερική» και αφοσιώθηκε σε αυτήν τη μεγάλη υπόθεση. Ο Χοσέ Μαρτί, είναι από τις πλέον εμβληματικές φυσιογνωμίες της ιστορίας της Κούβας. Αποτέλεσε σημείο αναφοράς και έμπνευσης για τους ηγέτες της Επανάστασης στο νησί και ιδιαίτερα για τον Τσε Γκεβάρα και τον Φιντέλ Κάστρο.
[7] Ο Emiliano Zapata Salazar (1879-1919), αναδείχθηκε σε σπουδαία ηγετική προσωπικότητα των ανταρτών της αγροτικής Μεξικανικής Επανάστασης του 1910, η οποία κατευθυνόταν κατά του προέδρου της χώρας, Πορφίριο Ντίας και της συγκεχυμένης περιόδου που ακολούθησε (1911-1917). Οργάνωσε και διοικούσε σημαντική επαναστατική δύναμη, ονομαζόμενη «Απελευθερωτικός Στρατός του Νότου». Σκοτώθηκε σε ενέδρα κυβερνητικών στρατευμάτων. Ανδριάντες του έχουν ανεγερθεί στη πόλη του Μεξικού και στη πόλη Μορέλος, ενώ το όνομά του συμπεριλαμβάνεται στη στήλη των ηρώων της επανάστασης στην αίθουσα συνεδριάσεων της Βουλής του Μεξικού.
[8] Ο Charlemagne Masséna Péralte (1886,-1919) ήταν ηγέτης της Αϊτής που αντιτάχθηκε στην αμερικανική εισβολή της χώρας του το 1915. Ήταν ηγέτης των ανταρτών Cocos, πουν εναντιώθηκαν στις δυνάμεις των ΗΠΑ στην Αϊτή. Ο Péralte θεωρείται εθνικός ήρωας της Αϊτής.
[9] Ο Carlos Fonseca Amador (1936-1976) ήταν ένας δάσκαλος της Νικαράγουας και βιβλιοθηκάριος ο οποίος ίδρυσε το Μέτωπο Εθνικής Απελευθέρωσης Σαντινίστας (FSLN).Ο Φονσέκα σκοτώθηκε στα βουνά της Νικαράγουας, τρία χρόνια πριν κατακτήσει την εξουσία το FSLN.
[10] Ο Pedro Antonio Marín Marín (1930- 2008), γνωστός από το πολεμικό ψευδώνυμο του «Manuel Marulanda Vélez», ήταν ο κύριος ηγέτης των («Fuerzas Armadas Revolucionarias de Colombia - Ejército del Pueblo (FARC-EP)» («Ένοπλες Επαναστατικές Δυνάμεις της Κολομβίας-Λαϊκός Στρατός»). Στον Μαρουλάνδα δόθηκε το παρατσούκλι "Tirofijo" (αλάνθαστος στο σημάδι) εξαιτίας της ικανότητάς του στα πυροβόλα όπλα. Ο Μαρουλάνδα συντάχθηκε με το Κομμουνιστικό Κόμμα (PCC), κατά τη διάρκεια της «La Violencia» (των βίαιων γεγονότων που ακολούθησαν τη δολοφονία του ηγέτη του Φιλελεύθερου Κόμματος Jorge Eliécer Gaitán).
[11] Η Blanca Arauz ήταν η σύζυγος του στρατηγού Σαντίνο.
[12] Η ALBA είναι ένας διακυβερνητικός οργανισμός που βασίζεται στην ιδέα της κοινωνικής, πολιτικής και οικονομικής ολοκλήρωσης των χωρών της Λατινικής Αμερικής και της Καραϊβικής. Ιδρύθηκε αρχικά από τη Βενεζουέλα και την Κούβα το 2004 και σήμερα περιλαμβάνει 11 χώρες: 1) την Αντίγκουα και Μπαρμπούντα, 2) την Βολιβία, 3) την Κούβα, 4) τη Δομινικανή Δημοκρατία, 5) το Εκουαδόρ, 6) τη Γρανάδα, 7) τη Νικαράγουα, 8) τον Άγιο Χριστόφορο και Νέβις, 9) την Αγία Λουκία, 10) τον Άγιο Βικέντιο και τις Γρεναδίνες και 11) τη Βενεζουέλα. Τα μέλη της ALBA μπορούν να διεξάγουν εμπόριο με τη χρήση ενός εικονικού περιφερειακού νομίσματος γνωστού ως SUCRE.
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Γραφείο Τύπου Ανταρσυα
Σχόλιο του ΓΤ σχετικά με τους "εκδότες" της ΑΝΤΑΡΣΥΑ
Επειδή η λαθρόβια ιστοσελίδα Bankingnews (γνωστή για το "προμοτάρισμα" της ναζιστικής Χρυσής Αυγής) έγραψε πως ο δημοσιογράφος στο Κόκκινο Στάθης Σχινάς (πατέρας του γραμματέα της νέας κυβερνητικής νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ) είναι σύμβουλος έκδοσης σε έντυπο που βγάζει εκδότης της ΑΝΤΑΡΣΥΑ (!), οφείλουμε να ενημερώσουμε πως η ΑΝΤΑΡΣΥΑ δεν έχει μέλη εκδότες, παρά μόνο εργαζόμενους και άνεργους δημοσιογράφους, για τα δικαιώματα και τις ανάγκες των οποίων αγωνίζεται. Κάθε προσπάθεια συστημικών και ακροδεξιών κύκλων να εμπλέξει την ΑΝΤΑΡΣΥΑ στη διαχείριση των νεομνημονιακών του ΣΥΡΙΖΑ (που ακολουθούν τα βήματα των προηγούμενων μνημονιακών ΝΔ - ΠΑΣΟΚ), είναι προφανώς καταγέλαστη.
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Ο Carlos Latuff... μας θυμίζει την "επέτειο" του πραξικοπήματος στην Αίγυπτο, που
γιορτάστηκε με πλήρη απαγόρευση της κυκλοφορίας!
Τότε, καλούσαν στο όνομα της "αραβικής άνοιξης made in USA" τον λαό στους δρόμους... σήμερα απαγόρευση και αποκλεισμός της μαρτυρικής Γάζας, σε στενή συνεργασία με το σιωνιστικό ισραηλινό ναζιστικό καθεστώς.
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Καλό ταξίδι Sarah Bilal... martyr of the terrorist bombing
Δολοφονήθηκε σήμερα το πρωί στη γειτονιά Ζαχρα της πολης Χομς, σε επίθεση με όχημα παγιδευμένο με εκρηκτικά... 22 νεκροί μέχρι τώρα και περι τους 100 τραυματίες.
Είναι οι "μετριοπαθείς" προστατευόμενοι της Δύσης, που στοχεύουν τους άμαχους, γιατί ο στρατός της Συρίας τους έχει λιώσει.
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Βόμβα του Τσοβόλα με στοιχεία: Ο Σημίτης υπερχρέωσε την Ελλάδα (αναλυτικός πίνακας)
Βόμβα για τα έως σήμερα λεγόμενα περί υπερχρέωσης της χώρας αποτελί το ντοκουμέντο που παρουσιάζει ο πρώην υπουργός των κυβερνήσεων Ανδρέα Παπανδρέου, Δημήτρης Τσοβόλας. Ο πρώην υπουργός οικονομικών παραθέτει στοιχεία από τα οποία φαίνεται ξεκάθαρα ότι το "άλμα" στα χρέη του κράτους έγινε επί κυβερνήσεων Κώστα Σημίτη παρά τον «μύθο» ότι οι παροχές μέχρι το 1989 εκτίναξαν το χρέος.
Δείτε τι γράφει ο Δημήτρης Τσοβόλας
Πιο κάτω παραθέτω τον
πίνακα 6.1 με τίτλο “Σύνθεση Χρέους Κεντρικής Διοίκησης (ποσά σε δισεκ. δρχ)” των ετών από 1987 έως και 1997. Είναι απολογιστικά (οριστικά στοιχεία). Ο πίνακας αυτός της εξέλιξης του χρέους περιλαμβάνεται στην Εισηγητική έκθεση του Προϋπολογισμού έτους 1998 (Κυβέρνηση του κ. Σημίτη), (σελίδα 180) η οποία ψηφίστηκε από την Βουλή και έγινε νόμος του Κράτους:
Από τον πίνακα αυτό προκύπτει χωρίς καμιά αμφιβολία, ότι είναι αναληθές και σκόπιμο, αυτό που επί εικοσιπέντε και πλέον χρόνια υποστήριζε η Ν.Δ. και το δήθεν εκσυγχρονιστικό ΠΑ.ΣΟ.Κ., ότι υπερχρεώθηκε η χώρα μας το 1989, λόγω της κοινωνικής πολιτικής και άλλων παροχών που δόθηκαν στον Ελληνικό λαό την περίοδο 1981-1989.
Προκύπτει, αντίθετα, ότι μετά το 1989, παρότι πάρθηκαν αντιλαϊκά και αντικοινωνικά μέτρα και εκποιήθηκε μέρος της εθνικής περιουσίας, το δημόσιο χρέος της Κεντρικής Διοίκησης αυξήθηκε σημαντικά και ως ποσοστό στο Α.Ε.Π. και σε απόλυτους αριθμούς.
Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι στις 31-12-1989 (η τότε Κυβέρνηση του ΠΑ.ΣΟ.Κ. παρέδωσε στις 30-6-1989) το χρέος αυτό ανέρχονταν σε 6.699 δισεκ. δρχ., ή σε ποσοστό 61,5% του Α.Ε.Π.
Στη συνέχεια όμως με Κυβέρνηση Ν.Δ. (και Πρωθυπουργό τον κ. Κων. Μητσοτάκη), το 1993 ανήλθε στο τρομακτικό ποσό των 23.431 δισεκ. δρχ. ή ποσοστό 110,9% του Α.Ε.Π.
Τέλος στην περίοδο 1994 έως 1997 (με κυβέρνηση κ. Σημίτη) ανήλθε στο ποσό των 39.339 δισεκ. δρχ. το 1997 ή σε ποσοστό 120,2% στο Α.Ε.Π.
Σήμερα δε, παρά τα σκληρά μνημόνια ανέρχεται στο ποσό των 364 δισ. ευρώ ή σε ποσοστό 180% του Α.Ε.Π..
Ο καθένας ας βγάλει τα δικά του συμπεράσματα.
Αθήνα, 25-1-2016
Δημήτριος Τσοβόλας
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
WHO IS WHO! Ο πατέρας του γραμματέα νεολαιας συριζα -ραπερ: Χρηματιστής, δηλώνει δημοσιογράφος και παραμένει στην... ΕΣΗΕΑ!
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΟΥΚΡΑΝΙΑ
Νέοι αιματηροί βομβαρδισμοί
Οι βομβαρδισμοί και παραβιάσεις της λεγόμενης συμφωνίας εκεχειρίας στην Ανατολική Ουκρανία από τις δυνάμεις της ναζιστικής κυβέρνησης του Κιέβου, συνεχίστηκαν όλες τις προηγούμενες μέρες και υπήρξαν τραυματισμοί αμάχων. Εξι χωριά (Ζαμπίτσεβο, Μπελοκαμένκα, Νοβολάπσα, Ζαΐτσεβο, Βεσίλοε, Σπαρτάκ) στην Λαϊκή Δημοκρατία του Ντονέτσκ, που ελέγχουν οι αντιφασιστες πολιτοφυλακές που αντιτίθενται στην ναζιστικη πραξικοπηματική κυβέρνηση του Κιέβου. Δύο άνθρωποι σκοτώθηκαν, ενώ άλλοι τέσσερις τραυματίστηκαν ανάμεσά τους και μια 57χρονη γυναίκα και η 15χρονη εγγονή της, που είναι σε σοβαρή κατάσταση μετά από βομβαρδισμό δίπλα σε σχολείο στο Ζαΐτσεβο. Επίσης, ο ναζιστικος «ουκρανικός» στρατός ανακοίνωσε το θάνατο ενός στρατιώτη στην Ανατολική Ουκρανία από νάρκη και τον τραυματισμό ενός άλλου.
Οπως δήλωσε ο διοικητής των αντιφασιστων πολιτοφυλάκων Εντουάρντ Μπασούριν, 17 φορές από το φθινόπωρο του 2014 έχει επιχειρηθεί να υπάρξει κατάπαυση του πυρός, αλλά συνεχώς παραβιάζεται. Ετσι και οι συναντήσεις της λεγόμενης Ομάδας Επαφής του Μινσκ, δεν καταλήγουν ουσιαστικά στην υλοποίηση των όσων κάθε φορά αποφασίζονται. Χτες, επίσης, η ναζιστικη «ουκρανική κυβέρνηση μέσω του διαπραγματευτή της πρώην Προέδρου της Ουκρανίας, Λεονίτ Κούτσμα, δήλωσε ότι δεν μπορεί να γίνουν τοπικές εκλογές πριν διευθετηθεί το ζήτημα της ασφάλειας των συνόρων. Με αυτόν τον τρόπο, συνεχίζονται οι διαφορετικές ερμηνείες της συμφωνίας του Μινσκ του Σεπτέμβρη του 2014, που ήταν από την αρχή με πολλές λεγόμενες «δημιουργικές ασάφειες».
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Ρωσία: «Δεν σχεδιάζουμε νέα ρωσική βάση στην Συρια»
Τέλος στις φήμες που κυκλοφόρησαν τις τελευταίες μέρες για τη δημιουργία νέας ρωσικής αεροπορικής βάσης στο Καμισλί της βορειοανατολικής Συρίας έβαλε χτες ο εκπρόσωπος του ρωσικού υπουργείου Αμυνας, Ιγκορ Κονασένκοφ, σημειώνοντας ότι δεν υπάρχει καμία ανάγκη για κάτι τέτοιο, διότι ήδη από τη ρωσική αεροπορική βάση Hemeimeem στη Λατάκεια «τα ρωσικά αεροσκάφη μπορούν να φτάσουν σε οποιοδήποτε σημείο της Συρίας σε 30 λεπτά».
1 σχόλιο:
Make Votes Matter: About Us and How to Help
Owen Winter
Tredrizzick, United Kingdom
Jan 25, 2016 — Hello and thanks for supporting my petition! :)
Lots of amazing stuff has happened since I started this in May and a massive grass roots campaign is building up after the unfairness of the most disproportionate general election in British history.
This document explains what the organisation that came from my petition (Make Votes Matter) is doing and how you can get involved.
https://docs.google.com/document/d/1TZqSPM24Y0-F-yWIzg1gI2WRYuzFphcesJ998ssplIM/edit?usp=sharing
We have lots of exciting plans for the future and I will keep you posted.
Thanks again!
Owen
Κάντε τους Ψήφους Θέμα: Σχετικά με εμάς και Πώς να βοηθήσετε
Owen Winter
Tredrizzick, Ηνωμένο Βασίλειο
25 Ιαν 2016 - Γεια σας και ευχαριστώ για την υποστήριξη της αίτησης μου! :)
Πολλά από τα καταπληκτικά πράγματα που έχουν συμβεί από τότε που ξεκίνησα αυτό το Μάιο για μια μαζική εκστρατεία χρίζει μετά τον καταχρηστικό χαρακτήρα της πιο δυσανάλογης από τις γενικές εκλογές στην ιστορία της Βρετανίας.
Αυτό το έγγραφο εξηγεί τι είναι η οργάνωση και από που προήλθε με την αναφορά μου (Κάντε τους Ψήφους Θέμα) τι κάνει και το πώς μπορείτε να συμμετάσχετε.
https://docs.google.com/document/d/1TZqSPM24Y0-F-yWIzg1gI2WRYuzFphcesJ998ssplIM/edit?usp=sharing
Έχουμε πολλά συναρπαστικά σχέδια για το μέλλον και θα σας κρατάμε ενήμερους.
Ευχαριστώ και πάλι!
Owen
Δημοσίευση σχολίου