Δευτερα 22 Ιανουαριου 2018

ΠΛΗΘΥΣΜΙΑΚΕΣ ΑΝΑΚΑΤΑΤΑΞΕΙΣ
ΣΤΗ  ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΤΟΥ 1910-1925
Η απελευθέρωση της Μακεδονίας την περίοδο των Βαλκανικών Πολέμων (1912-1913) αποτέλεσε το επιστέγασμα και την επιβράβευση της ελληνικής αλυτρωτικής δραστηριότητας στην περιοχή. Επί δεκαετίες, άλλωστε, η μακεδονική ενδοχώρα συμπύκνωνε τους πόθους, τόσο των Ελληνοφώνων κατοίκων της όσο και των ελλαδιτών αδελφών τους, για ένωση με το ελεύθερο ελληνικό βασίλειο. Κατά συνέπεια, ήταν επόμενο τα εδαφικά κεκτημένα της Συνθήκης του Βουκουρεστίου να γίνουν πανηγυρικά δεκτά από τους Έλληνες. Αλλά την επαύριο της νίκης η ελληνική διοίκηση βρέθηκε αντιμέτωπη με σημαντικά προβλήματα που είχε επισωρεύσει στην περιοχή η χρόνια οθωμανική ολιγωρία και ανικανότητα, σε συνδυασμό με την πολυεπίπεδη εσωτερική εθνοτική ανομοιογένεια.

Σύμφωνα με τα διαθέσιμα στατιστικά στοιχεία, τις παραμονές της Απελευθέρωσης ο πληθυσμός της Μακεδονίας προσέγγιζε το 1.205.000 κατοίκους, εκ των οποίων οι Ελληνόφωνοι ανέρχονταν σε 370.000 (ποσοστό 31%), οι Βουλγαρόφωνοι σε 260.000 (Πατριαρχικοί και Εξαρχικοί) (21,5%), οι Μουσουλμάνοι σε 475.000 άτομα (39,5%), ενώ οι Εβραίοι και οι λοιποί σε 98.000 (ποσοστό 8%).

Ο εθνολογικός κατακερματισμός καθώς και η πανθομολογούμενη αριθμητική υστέρηση των Ελληνοφώνων κατοίκων της Μακεδονίας, σε συνάρτηση με το διαρκές κλίμα πολεμικής αβεβαιότητας, αποτελούσαν αναμφίβολα σημαντικούς πονοκεφάλους για την ελληνική διοίκηση.

Η δεκαετία των πολέμων (1912-1920)
Η μετατροπή των μακεδονικών εδαφών σε θέατρο πολεμικών επιχειρήσεων τη δεκαετία 1910-1920 οδήγησε, όπως ήταν φυσικό, σε ευρύτατες δημογραφικές ανακατατάξεις. Ο Αλέξανδρος Πάλλης, υπεύθυνος για την περίθαλψη των προσφύγων στη Μακεδονία, κατέγραψε συνολικά 12 μεταναστευτικά κύματα Ελληνοφώνων, Τουρκοφώνων και Βουλγαροφώνων που πραγματοποιήθηκαν το συγκεκριμένο χρονικό διάστημα από και προς την μακεδονική ενδοχώρα.
Η αποχώρηση από την Μακεδονία εντοπίζεται κυρίως στη σλαβόφωνη και τη μουσουλμανική μειονότητα. Όσον αφορά τους Βουλγαροφώνους κατοίκους της μακεδονικής γης, σημειώθηκε μαζική διαρροή τους προς τη Βουλγαρία την εποχή της προέλασης του ελληνικού στρατού κατά τον Δεύτερο Βαλκανικό Πόλεμο. Το μεταναστευτικό κύμα προερχόταν κυρίως από την Ανατολική και την Κεντρική Μακεδονία, ενώ από τη Δυτική Μακεδονία αποχώρησε περιορισμένος σχετικά αριθμός Βουλγαροφώνων. Κατά τα επόμενα έτη, η μετακίνηση των Βουλγαροφώνων ήταν σποραδική. Το καλοκαίρι του 1916, τις βουλγαρικές δυνάμεις που εισέβαλαν στην Ανατολική Μακεδονία ακολούθησε σημαντικός αριθμός Βουλγαροφώνων. Τελικά όμως οι Βουλγαρόφωνοι αυτοί δεν παρέμειναν πολύ στο ελληνικό έδαφος, καθώς το φθινόπωρο του 1918, μπροστά στην προέλαση των συμμαχικών δυνάμεων, πήραν εκ νέου το δρόμο της προσφυγιάς. Σύμφωνα με στατιστικά στοιχεία, περίπου 40.000 Βουλγαρόφωνοι εγκατέλειψαν την Ελλάδα κατά την περίοδο των Βαλκανικών Πολέμων. Αξίζει, επίσης, να υπογραμμισθεί πως την εποχή αυτή η μετανάστευση του βουλγαρόφωνου πληθυσμού εντοπίσθηκε κυρίως στην Κεντρική και την Ανατολική Μακεδονία, ενώ αντίθετα, από το 1914 και ύστερα, οι μετανάστες προέρχονταν κυρίως από τη Δυτική Μακεδονία. Το γεγονός αυτό δεν είναι δύσκολο να εξηγηθεί, αφού κατά τους Βαλκανικούς Πολέμους τόσο η Κεντρική όσο και η Ανατολική Μακεδονία υπήρξαν πεδίο σφοδρής σύγκρουσης μεταξύ του ελληνικού και του βουλγαρικού στρατού. Ήταν αναμενόμενο, λοιπόν, σημαντική μερίδα του ντόπιου βουλγαρόφωνου πληθυσμού να εγκαταλείψει την περιοχή με την ήττα και την αποχώρηση των βουλγαρικών στρατευμάτων. Αντίθετα, την ίδια χρονική περίοδο η Δυτική Μακεδονία δεν επηρεάσθηκε από τις πολεμικές αντιπαραθέσεις, καθώς ένα χρόνο νωρίτερα, το 1912, είχε σχετικά εύκολα περάσει από οθωμανικά σε ελληνικά χέρια. Μετά τη λήξη των Βαλκανικών Πολέμων, όμως, η εγκαθίδρυση ελληνικής διοίκησης οδήγησε αρκετούς από τους Βουλγαρόφωνους κατοίκους που αρνούνταν να την αποδεχτούν, στην απόφαση να εγκαταλείψουν την ελληνική Μακεδονία. Είναι εύλογο να υποτεθεί ότι η πλειοψηφία τους προέρχονταν από τη Δυτική Μακεδονία, αφενός γιατί η υπόλοιπη Μακεδονία είχε ήδη εκκενωθεί από την πλειονότητα των φιλοβουλγαρικών στοιχείων και αφετέρου διότι στους νομούς Φλωρίνης, Κοζάνης και Καστοριάς κατοικούσε το μεγαλύτερο μέρος του βουλγαρόφωνου πληθυσμού. Μάλιστα, με ενέργειες του Ρώσου Προξένου στην Θεσσαλονίκη, η πλειοψηφία των μεταναστών από τη Δυτική Μακεδονία προωθήθηκε στη Δυτική Θράκη, η οποία με τη Συνθήκη του Βουκουρεστίου είχε παραχωρηθεί στην Βουλγαρία.


Εκτός όμως από τους Βουλγαροφώνους, τη διετία 1913-1914 εγκατέλειψε την Μακεδονία και μεγάλος αριθμός Μουσουλμάνων κατοίκων της. Τουρκικές εφημερίδες της εποχής κατηγορούσαν τις ελληνικές αρχές ως υπεύθυνες για την μαζική φυγή των ομοθρησκών τους. (Που όμως ηταν Ελληνες που οι προγονοι τους ειχαν ασπαστει τη μουσουλμανικη θρησκεια για να γλιτωσουν τη ζωη τους και την περιουσια τους. Ολοι αυτοι που πηγαν στην Τουρκια, μεχρι να πεθανουν, μιλουσαν ελληνικα. Οι απογονοι τους μιλησαν τουρκικα.).   Ανέφεραν μάλιστα και περιστατικά, όπως την πυρπόληση από Έλληνες τζαμιού στη Ζίχνη καθώς και την βεβήλωση μουσουλμανικών ιερών και νεκροταφείων στην περιοχή των Σερρών. Τέτοια γεγονότα, ανέφεραν στην ανταπόκρισή τους οι τουρκικές εφημερίδες, σε συνδυασμό με βιαιοπραγίες κατά Μουσουλμάνων από Ελληνόφωνους κατοίκους κυρίως για κτηματικές διαφορές, εξώθησαν πολλά από τα μέλη της μουσουλμανικής κοινότητας της Μακεδονίας να αναχωρήσουν ατάκτως αναζητώντας καταφύγιο σε τουρκοκρατούμενες περιοχές. Οι τουρκικές καταγγελίες φαίνεται πως υπήρξαν, σε γενικές γραμμές, αληθείς. Παρόμοια περιστατικά στηλιτεύονται και σε πολυσέλιδη αναφορά της Γενικής Διοικήσεως Μακεδονίας, τον Αύγουστο του 1914. Ως πρωταίτιοι των επεισοδίων φέρονταν μάλιστα Έλληνες πρόσφυγες, οι οποίοι είχαν εγκατασταθεί σε μουσουλμανικά χωριά καταλαμβάνοντας με τη βία σπίτια, περιουσίες ακόμη και μουσουλμανικά σχολεία. Η αντιδικία με τους Έλληνες πρόσφυγες φαίνεται όμως πως αποτελεί μία μόνο αιτία της μαζικής αναχώρησης των μουσουλμανικών πληθυσμών. Θα πρέπει να επισημανθεί πως κατά τη διάρκεια των Βαλκανικών Πολέμων, περισσότεροι από 10.000 Μουσουλμάνοι είχαν καταφύγει από την Βόρεια και τη Δυτική Μακεδονία στην πόλη της Θεσσαλονίκης, αριθμός που αυξήθηκε αμέσως μετά την υπογραφή της Συνθήκης του Βουκουρεστίου, η οποία προκάλεσε την μαζική άφιξη στην πόλη ομοεθνών τους από βουλγαροκρατούμενες και σερβοκρατούμενες περιοχές. Υπολογίζεται πως μόνο από οχτώ χωριά της περιοχής της Στρωμνίτσης περίπου 4.000 Μουσουλμάνοι κατέφυγαν στη Θεσσαλονίκη το καλοκαίρι του 1913, ενώ την ίδια περίοδο περίπου 20.000 Μουσουλμάνοι από τη βουλγαρική Θράκη κατέφυγαν στην περιφέρεια της Δράμας. Οι πρόσφυγες αυτοί, μολονότι έτυχαν περίθαλψης από τις ελληνικές αρχές, προτίμησαν τελικά να αναχωρήσουν για την Τουρκία. Το γεγονός αυτό προβλημάτισε την ελληνική διοίκηση, που θεωρούσε ως υπεύθυνη για την αθρόα μετανάστευση των μουσουλμανικών πληθυσμών από την Μακεδονία την προπαγάνδα των Νεοτούρκων, οι οποίοι ήθελαν να εκμεταλλευθούν τις εξελίξεις και να εξωθήσουν σε αποχώρηση από την Τουρκία τους ελληνικούς πληθυσμούς. «Τί άραγε συμβαίνει;», αναρωτιόταν ο συντάκτης σχετικής εκθέσεως της Γενικής Διοικήσεως Μακεδονίας, «διατί ούτοι αναχωρούσιν ενώ ουδείς προς τούτο υπάρχει λόγος; Αι Αρχαί εφάνησαν τόσον πατρικαί ώστε προκαλούν πολλάκις την αγανάκτησιν των ελλήνων προσφύγων, οίτινες βλέπουσι να παρέχονται μεγαλυτέρα και ανετωτέρα περίθαλψις εις τους Μουσουλμάνους ή εις τους Έλληνας. Πού τα κατώτερα όργανα, έστω και οι χωροφύλακες ακόμη, εστενοχώρησαν ή επίεσαν Μουσουλμάνον ώστε να διαδίδηται ότι υφίστανται πιέσεις; Ποίον γεγονός ωρισμένον κατηγγέλθη και δεν εγένετο ανάλογος παρατήρησις ή τιμωρία;… Φρονούμεν ότι δέον να ληφθώσι σοβαρά μέτρα κατά της κρυφίας ταύτης υποκινήσεως και αναχωρήσεως ενίων Μουσουλμάνων, διότι η ζημία είναι διττή. Και τα κτήματα της Μακεδονίας θα μείνωσιν ούτω ακαλλιέργητα και τους εν Τουρκία ομογενείς καταστρέφουσι διά της εποικήσεως των Μουσουλμάνων τούτων, οίτινες αναχωρούσι με ολόκληρον την περιουσίαν των και χρήματα εις τα θυλάκιά των, ενώ τους ημετέρους αποδιώκουν εκείθεν γυμνούς και αξιοθρήνητους».
Σύμφωνα με στατιστικά στοιχεία που διέθετε η Γενική Διοίκηση Μακεδονίας, την περίοδο 1913-1914 από το λιμάνι της Θεσσαλονίκης αναχώρησαν περίπου 76.000 Μουσουλμάνοι.

Ο συγκεκριμένος αριθμός των 73.531 Μουσουλμάνων περιλαμβάνει μόνον εκείνους που αναχώρησαν με νόμιμο τρόπο από τη χώρα, κάνοντας δηλαδή χρήση των διαβατηρίων τους. Σε αυτούς πρέπει να προστεθούν και ορισμένες χιλιάδες ακόμη, που έφυγαν κατά μόνας. Έτσι, ο συνολικός αριθμός των Μουσουλμάνων προσφύγων από την Μακεδονία, τη διετία 1913-1914, πρέπει να προσέγγιζε τα 100.000 άτομα.
Η απομάκρυνση όμως από την Μακεδονία περίπου 140.000 Σλαβοφώνων και Μουσουλμάνων τη χρονική περίοδο 1912-1919, συνοδεύτηκε από παράλληλη μαζική άφιξη Ελλήνων προσφύγων από διάφορες περιοχές. Κατά τους υπολογισμούς του Πάλλη, οι Έλληνες που μετακινήθηκαν προς τη Μακεδονία την περίοδο 1913-1914 ανέρχονταν σε 155.000, από τους οποίους οι 80.000 προέρχονταν από την Ανατολική Θράκη, οι 40.000 από τη Δυτική Θράκη και οι 20.000 από τη Μικρά Ασία. Περίπου 5.000 Έλληνες πρόσφυγες ήρθαν επίσης από τη Σερβία και άλλοι 5.000 από τον Καύκασο. Σύμφωνα με μία συγκεντρωτική έκθεση, έως τις 12 Ιουλίου 1914 κατέφυγαν στην Ελλάδα 28.529 οικογένειες, που αριθμούσαν 108.601 άτομα.
Αυτός ο ελληνικός προσφυγικός πληθυσμός ανέβηκε, έως τις 19 Αυγούστου του ίδιου χρόνου (1914), σε 117.090 άτομα. Αυτό σημαίνει ότι από τους 155.000 Έλληνες που, σύμφωνα με τον Πάλλη, έφτασαν στη Μακεδονία ως τα τέλη του 1914, οι 117.000 μετακινήθηκαν έως τις 19 Αυγούστου.

Η ολοκλήρωση των δημογραφικών μεταβολών της χρονικής περιόδου 1912-1920 δημιούργησε μία νέα εθνολογική εικόνα της Μακεδονίας. Με βάση την επίσημη απογραφή του 1920, ο πληθυσμός της Μακεδονίας ανήλθε σε 1.078.748 άτομα. Εν τούτοις, η επίσημη απογραφή δεν περιείχε στατιστικά στοιχεία για την εθνοτική σύνθεση του πληθυσμού, γεγονός που ενίσχυε τις αμφιβολίες για την αξιοπιστία της. Μια πιο αξιόπιστη εθνολογική εικόνα της ελληνικής Μακεδονίας αναπαριστά ίσως η ανεπίσημη και απόρρητη στατιστική που εκπόνησε η Γενική Διοίκηση Μακεδονίας, στις αρχές του 1923.

Όμως η δεκαετία του 1910 δεν ήταν η μόνη εποχή, κατά την οποία συντελέσθηκαν ποικίλες εθνολογικές μεταβολές. Και η δεκαετία του 1920 σφραγίσθηκε από έντονη πληθυσμιακή κινητικότητα, αποτέλεσμα τόσο των πολεμικών αναμετρήσεων όσο και διπλωματικών διευθετήσεων. Καραβάνια προσφύγων και μεταναστών συνωστίζονταν στα λιμάνια, στα μεθοριακά περάσματα και στα λοιμοκαθαρτήρια, θύματα των πολιτικών και διπλωματικών διαπραγματεύσεων των παρασκηνίων. Εξυπηρετώντας κυρίως πολιτικές σκοπιμότητες, την ανάγκη δηλαδή να διασφαλισθεί η περίφημη «πληθυσμιακή ομοιογένεια», πραγματοποιήθηκαν την περίοδο αυτή δύο ανταλλαγές πληθυσμών. Η πρώτη, η οποία αποφασίσθηκε με τη Συνθήκη του Νεϊγύ το 1919, ήταν εθελοντική και αφορούσε την αμοιβαία μετανάστευση των «φυλετικών, θρησκευτικών ή γλωσσικών» μειονοτήτων ανάμεσα στην Ελλάδα και την Βουλγαρία. Η δεύτερη αποφασίσθηκε στη Λωζάννη τον Ιανουάριο του 1923, ήταν υποχρεωτική και προέβλεπε την αμοιβαία μετανάστευση των Ορθοδόξων Χριστιανών της Τουρκίας και των Μουσουλμάνων της Ελλάδος. Εξαιρούνταν οι Χριστιανοί της Κωνσταντινούπολης, της Ίμβρου και της Τενέδου και οι Μουσουλμάνοι της Δυτικής Θράκης. Και οι δύο ανταλλαγές πληθυσμών πραγματοποιήθηκαν στη δεκαετία του 1920 υπό την εποπτεία της Κοινωνίας των Εθνών, η οποία συνέστησε δύο μικτές Επιτροπές -Ελληνοβουλγαρικής και Ελληνοτουρκικής Μετανάστευσης αντίστοιχα- για να επιβλέψουν τη διαδικασία της μετακίνησης των πληθυσμών. Περίπου 56.000 Βούλγαροι που ζούσαν στην Ελλάδα έναντι 30.000 Ελλήνων της Βουλγαρίας και 190.000 Χριστιανοί από την Τουρκία έναντι 350.000 Μουσουλμάνων της Ελλάδος, περιελήφθησαν των σχετικών διατάξεων και μετανάστευσαν εκποιώντας παράλληλα τις περιουσίες τους. Εκατοντάδες υπάλληλοι της Κ.τ.Ε., συνεπικουρούμενοι από ντόπιους αξιωματούχους, διηύθυναν για μία ολόκληρη δεκαετία έναν δαιδαλώδη μηχανισμό μετανάστευσης. Το έργο τους υπήρξε αναμφίβολα κολοσιαίο και εξαιρετικά δύσκολο, στέφθηκε όμως με επιτυχία και «χρεώθηκε» στη θετική συνεισφορά της Κ.τ.Ε.

1. Συνθήκη Νεϊγύ
Παρόλο που η Συνθήκη του Νεϊγύ για την αμοιβαία, εθελοντική μετανάστευση των μειονοτήτων της Ελλάδος και της Βουλγαρίας υπογράφηκε τον Νοέμβριο του 1919, η ουσιαστική εφαρμογή της άρχισε τρία χρόνια αργότερα, μόλις στα τέλη του 1922. Το χρονικό διάστημα που μεσολάβησε, αναλώθηκε στις διαδικασίες για τη συγκρότηση της μικτής Επιτροπής και των τοπικών Υποεπιτροπών καθώς και στη διεκπεραίωση διαδικαστικών θεμάτων.
Η διαδικασία συλλογής αιτήσεων μεταναστεύσεως ξεκίνησε τον Νοέμβριο του 1922. Όμως η απήχησή της στους κόλπους των Βουλγαροφώνων κατοίκων της Μακεδονίας ήταν αρχικά μικρή. Έτσι, από τον Νοέμβριο του 1922 έως την 1η Ιουλίου 1923, υποβλήθηκαν συνολικά μόνον 166 αιτήσεις μεταναστεύσεως.
Η κατάσταση όμως άλλαξε ριζικά από τα μέσα του 1923. Η Μικρασιατική Καταστροφή και η συνακόλουθη συρροή χιλιάδων προσφύγων στην ηπειρωτική Ελλάδα, κυρίως στη Μακεδονία και την Θράκη, επέφερε θεαματικές αλλαγές στη θέση των Βουλγαροφώνων. Έτσι, η αρχική απροθυμία για τη σκοπιμότητα και την αναγκαιότητα της Συνθήκης του Νεϊγύ εξελίχθηκε γρήγορα σε αναγκαστική αποδοχή της, με αποτέλεσμα μόνο τον Ιούλιο και τον Αύγουστο του 1923 να υποβληθούν 288 και 349 αιτήσεις μεταναστεύσεως αντίστοιχα.
Κατά το δεύτερο εξάμηνο του 1923 και τους πρώτους μήνες του 1924, η επιθυμία της αποχωρήσεως εντάθηκε. Έτσι, έως τα τέλη Ιουνίου του 1924 υποβλήθηκαν 3.997 αιτήσεις μεταναστεύσεως που αντιστοιχούσαν σε 10.756 άτομα, από τα οποία 7.983 είχαν ήδη εγκαταλείψει την Ελλάδα. Έως τα τέλη Οκτωβρίου του ιδίου έτους, οι αιτήσεις μεταναστεύσεως είχαν υπερδιπλασιασθεί. Συγκεκριμένα, υποβλήθηκαν 9.013 αιτήσεις που αφορούσαν 22.816 άτομα και κατανέμονταν κατά γεωγραφικές περιοχές.

Από τον παραπάνω πίνακα εξάγεται το συμπέρασμα πως οι Βουλγαρόφωνοι κάτοικοι της Κεντρικής και της Ανατολικής Μακεδονίας και ιδιαίτερα όσοι διέμεναν στις περιοχές των Γιαννιτσών, της Γουμενίσσης και του Σιδηροκάστρου, έδειξαν εξ αρχής μεγαλύτερη προθυμία να μεταναστεύσουν σε σχέση με όσους ζούσαν στη Δυτική Μακεδονία, οι οποίοι ίσως δέχονταν λιγότερες πιέσεις από τις ελληνικές αρχές, καθώς οι συγκεκριμένες περιοχές γειτνίαζαν με την σύμμαχο ακόμη τότε Γιουγκοσλαβία και όχι με την αναθεωρητική Βουλγαρία.
Η υπογραφή του Πρωτοκόλλου Πολίτη-Καλφώφ, τον Σεπτέμβριο του 1924, προκάλεσε εντυπωσιακή μείωση του μεταναστευτικού ρεύματος από την ελληνική Μακεδονία προς την Βουλγαρία. Από τον Σεπτέμβριο του 1924 έως τον Φεβρουάριο του 1925, όταν το ελληνικό Κοινοβούλιο αρνήθηκε να επικυρώσει τη σχετική συμφωνία, η υποβολή δηλώσεων μεταναστεύσεως κυμάνθηκε σε χαμηλά επίπεδα. Έτσι, τον Ιανουάριο του 1925, εκδόθηκαν φύλλα πορείας μόνο για 160 άτομα, τον Φεβρουάριο για 570 και τον Μάρτιο για 627 άτομα. Η καταγγελία του πρωτοκόλλου καθώς και η διάψευση των προσδοκιών των Βουλγαροφώνων για παραμονή στην Ελλάδα υπό μειονοτικό καθεστώς έδωσαν νέα ώθηση στο μεταναστευτικό κύμα προς την Βουλγαρία. Μόνο τον Απρίλιο του 1925 εκδόθηκαν φύλλα πορείας για 2.639 άτομα, τον Μάιο για 5.637 και τον Ιούνιο για 936. Συνολικά, στα τέλη του 1925 περίπου 30.000 Βούλγαροι από την Μακεδονία είχαν υποβάλει αιτήσεις μεταναστεύσεως και η συντριπτική πλειοψηφία τους είχε ήδη αποχωρήσει από την Ελλάδα.
Αντίθετα, κατά τα επόμενα χρόνια η υποβολή δηλώσεων μειώθηκε σημαντικά και σχεδόν εκμηδενίσθηκε. Έτσι, ενώ έως τα τέλη Φεβρουαρίου του 1926, 33.674 άτομα από την Μακεδονία είχαν καταθέσει αιτήσεις μεταναστεύσεως και 32.620 από αυτούς μάλιστα είχαν πάρει φύλλα πορείας αναχωρώντας για την Βουλγαρία, τα μεγέθη δεν μεταβλήθηκαν σημαντικά κατά τα επόμενα χρόνια. Κατά συνέπεια, στα τέλη του 1926 ο αριθμός των ατόμων που είχαν υποβάλει αιτήσεις μεταναστεύσεως ήταν 33.677 και 32.778 από αυτά είχαν εγκαταλείψει την Ελλάδα, ενώ στα τέλη Μαρτίου του 1927 οι αριθμοί ανέρχονταν σε 33.685 και 32.827 άτομα αντίστοιχα.

Όμως η απομάκρυνση από την Ελλάδα όσων θεωρούσαν εαυτούς Βουλγάρους, υπήρξε η μία μόνο όψη της Συνθήκης του Νεϊγύ. Ταυτόχρονα το ίδιο δικαίωμα διατηρούσαν και όσοι Έλληνες κατοικούσαν σε βουλγαρικές περιοχές. Η πλειοψηφία των Ελλήνων διαβιούσε στην Ανατολική Ρωμυλία. Σύμφωνα με τις επίσημες βουλγαρικές στατιστικές, οι οποίες είχαν κάθε λόγο να περιορίζουν τον αριθμό των Ελλήνων μειονοτικών, ο αριθμός των Ελλήνων έφτανε τις 70.887, ποσοστό 1,89% επί του συνολικού πληθυσμού το 1900, ενώ είκοσι χρόνια αργότερα, το 1920, είχαν περιορισθεί σε 48.507 άτομα. Από την πλευρά τους, οι ελληνικές στατιστικές αυξάνουν τον μειονοτικό πληθυσμό. Σύμφωνα με τον Έλληνα Πρόξενο στη Φιλιππούπολη Ν. Φουντούλη, οι Έλληνες κάτοικοι της Βουλγαρίας ανέρχονταν το 1903 σε 81.923 άτομα. Σύμφωνα επίσης με τα στατιστικά στοιχεία της Κ.τ.Ε., συνολικά 33.977 Έλληνες της Βουλγαρίας έφυγαν για την Ελλάδα τη δεκαετία του 1920, ενώ ο συνολικός αριθμός των μεταναστών και προσφύγων από τις αρχές του αιώνα ανήλθε σε 62.109 άτομα. Αξίζει, τέλος, να αναφερθεί πως η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων μετανάστευσε έως το 1926, σε αντίθεση με τους Βουλγαροφώνους της Ελλάδος, δείγμα ασφαλώς της επιθυμίας τους για κάθοδο στην Ελλάδα αλλά και των αφόρητων πιέσεων που ασκούσαν σε βάρος τους βουλγαρικοί κρατικοί και παρακρατικοί μηχανισμοί.

2. Συνθήκη Λωζάννης
Με τη Συνθήκη της Λωζάννης, που υπογράφηκε στις 30 Ιανουαρίου 1923, θεσπίσθηκε η υποχρεωτική ανταλλαγή των χριστιανικών πληθυσμών της Τουρκίας και των Μουσουλμάνων της Ελλάδος. Εξαιρούνταν οι Έλληνες της Νομαρχίας Κωνσταντινουπόλεως και οι Μουσουλμάνοι της Δυτικής Θράκης. Σύμφωνα με το άρθρο 8 της σύμβασης, οι ανταλλάξιμοι μπορούσαν να πάρουν μαζί τους όλη την κινητή τους περιουσία, ενώ ό,τι άφηναν πίσω θα περιέρχονταν στη δικαιοδοσία του κράτους. Δεν υπάρχει αμφιβολία πως οι χριστιανικοί πληθυσμοί βρίσκονταν σε εμφανώς δυσχερέστερη θέση, όσον αφορά τον τρόπο και τις προϋποθέσεις της μεταναστεύσεως. Από το 1.221.849 των προσφύγων, μόνο οι 139.000 μετανάστευσαν μετά την υπογραφή της Συνθήκης της Λωζάννης, κατορθώνοντας έτσι να επωφεληθούν από τις διατάξεις της και να επιτύχουν μία αξιοπρεπή αποχώρηση. Αντίθετα, η πλειοψηφία των Ελλήνων προσφύγων έφυγε αμέσως μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή και έφτασε στην Ελλάδα σε κατάσταση πλήρους ένδοιας και απελπισίας. Συνοψίζοντας τα χαρακτηριστικά των Ελλήνων προσφύγων ο Henry Morgenthau, πρόεδρος της Επιτροπής Αποκαταστάσεως Προσφύγων, σημειώνει: «Τα τραύματά τους δεν ήταν απλώς φυσικά και δεν αφορούσαν μεμονωμένα άτομα. Ήταν η διάλυση ενός πολιτισμένου λαού, η καταστροφή της οικογενειακής ζωής, η ερήμωση χωριών και πόλεων και η εκβολή των επιζόντων φίρδην-μίγδην σε νέους τόπους διαμονής. Οι τελευταίοι έχασαν όλα τα αγαθά τους, τις διοικούσες αρχές τους, τις παραδόσεις τους, τις οικογένειές τους και όλες εκείνες τις σχέσεις που αποτελούν τον κοινωνικό βίο».
Χονδρικά, ο αριθμός των προσφύγων από τη Μικρά Ασία προς την Ελλάδα έχει ως εξής:

Περίοδος Αριθμός Προσφύγων Τρόπος αναχώρησης
1912-1920 435.000 Ξεριζωμός
Έως τα τέλη του 1922 900.000 Ξεριζωμός
Μέχρι τον Μάρτιο του 1923 1.150.000 Ξεριζωμός
Μέχρι τον Σεπτέμβριο του 1924 214.000 75.000 με ξεριζωμό
139.000 με ανταλλαγή
Με βάση τα διαθέσιμα στατιστικά στοιχεία, στη Μακεδονία εγκαταστάθηκαν συνολικά 428.353 πρόσφυγες (115.728 οικογένειες), κατανεμημένοι σε 1.385 οικισμούς (942 αμιγείς και 443 μικτούς). Πρόκειται για πρόσφυγες αποκλειστικά της δεκαετίας του 1920.
Συγκεντρωτικά, όλοι μαζί οι πρόσφυγες που εγκαταστάθηκαν στη Μακεδονία από την εποχή των Βαλκανικών Πολέμων, σύμφωνα με την απογραφή του 1928, ανέρχονται σε 638.253 άτομα.

ΔΙΑΜΕΡΙΣΜΑΤΑ Αριθμός Προσφύγων Ποσοστό % επί του προσφυγικού πληθυσμού
Στερεά Ελλάδα - Εύβοια 306.193 25,60
Θεσσαλία 34.659 2,84
Ιόνια Νησιά 3.309 0,27
Κυκλάδες 4.782 0,39
Πελοπόννησος 28.362 2,32
Μακεδονία 638.253 52,24
Ήπειρος 8.179 0,67
Νησιά Αιγαίου 56.613 4,63
Κρήτη 33.000 2,77
Δυτική Θράκη 107.607 8,81
Σύνολο 1.220.957 100
Από τη Μακεδονία, επίσης, αναχώρησαν με την Ανταλλαγή 329.098 Μουσουλμάνοι, οι οποίοι πρέπει να προστεθούν σε άλλους 130.000 που αποχώρησαν νωρίτερα αλλά συμπεριλήφθηκαν στις διατάξεις της. Ωστόσο, παρόλο που με σχετική απόφαση είχε καθορισθεί ως ημερομηνία έναρξης της ανταλλαγής η 1η Μαΐου 1924, περίπου 85.278 Μουσουλμάνοι έφυγαν από την ελληνική επικράτεια πριν την ημερομηνία αυτή. Η πλειοψηφία τους προέρχονταν μάλιστα από την Ανατολική Μακεδονία.Σύμφωνα με τα στατιστικά στοιχεία που υπέβαλαν οι Υποεπιτροπές Μεταναστεύσεως, η αναχώρηση των Μουσουλμάνων από την Μακεδονία πραγματοποιήθηκε ως εξής:

Υποεπιτροπή 1923 1924 1925 Σύνολο
Θεσσαλονίκης 18.044 91.533 109.577
Δράμας 69 75.978 76.047
Καβάλας 2.184 43.343 45.527
Κοζάνης 13 26.610 26.623
Καϊλαρίων 10 30.770 30.780
Κοζάνης & Καϊλαρίων 34.653 34.653
Σύνολο 20.320 302.887 323.207
Η ολοκλήρωση των ανταλλαγών των πληθυσμών και των προσφυγικών ρευμάτων την περίοδο 1912-1930 δημιούργησε μία νέα εθνολογική εικόνα στη Μακεδονία. Σύμφωνα με την απογραφή του 1928, ο αριθμός των προσφύγων που κατέφυγαν στην Ελλάδα τη συγκεκριμένη χρονική περίοδο, ανήλθε σε 1.221.849 άτομα και ήταν κατανεμημένος, ανά περιοχή προελεύσεως, ως εξής:

Περιοχές προελεύσεως Αριθμός Προσφύγων Ποσοστό % επί του προσφυγικού πληθυσμού
Μικρά Ασία 626.954 51,31
Ανατολική Θράκη 256.635 21,00
Πόντος 182.169 14,91
Βουλγαρία 49.027 4,01
Καύκασος 47.091 3,85
Κωνσταντινούπολη 38.458 3,15
Ρωσία 11.435 0,94
Σερβία 6.057 0,50
Αλβανία 2.498 0,20
Δωδεκάνησα 738 0,06
Ρουμανία 722 0,06
Κύπρος 57 0,01
Αίγυπτος 8 -
Σύνολο 1.221.849 100



-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------




Επειδή ήμουν εκεί, στο συλλαλητήριο για το Μακεδονικό, έχω να σημειώσω τα εξής, ως ρεπορτάζ κι ως μαρτυρία υπό το δικό μου πρίσμα:
Α) Οι γραφικοί και οι παντοειδείς γραφικότητες ήταν ΕΛΑΧΙΣΤΟΙ, σε βαθμό που για μένα αποτέλεσε πολύ ευχάριστη έκπληξη. Μόνο ελληνικές σημαίες, ελάχιστες ποντιακές και μερικά λάβαρα του παλιού μακεδονικού αγώνα, τίποτα κομματικό.
Β) Το συλλαλητήριο το διοργάνωσαν δέκα "πουθενάδες", όπως αστειευόμασταν με τα παιδιά μετά το τέλος, κι όμως κατάφερε να μαζέψει εκατοντάδες χιλιάδες κόσμο, ό,τι κι αν λέει η Καθεστωτική Προπαγάνδα. Ο κοσμος μια σπίθα ζητάει για να ξαναβγεί στους δρόμους.
Γ) Οι Χρυσαυγίτες ήταν εκεί. Ήταν σκόρπιοι, λίγοι σε σχέση με τον απλό κόσμο και σε καμιά περίπτωση δεν πέρασε η γραμμή τους και δεν ακούστηκε καν η φωνή τους.
Δ) Με εξαίρεση τον στρατηγό Φράγκο, που μίλησε ως στρατιωτικός και ανέβασε αισθητά τους τόνους από εθνικιστικής απόψεως, όμως απ' την άλλη κατάφερε να εξηγήσει επαρκώς τους γεωπολιτικούς κινδύνους από την παραχώρηση της ονομασίας, οι άλλοι ομιλητές κατά κύριο λόγο κράτησαν ήπιους τόνους κι ήταν ιδιαίτερα προσεκτικοί, πέρα απ' τις κλασικές κορώνες που λατρεύει το πλήθος κι ήταν αναπόφευκτες.
Εδώ θα ήθελα να σημειώσω ότι ο στρατηγός χαίρει μεγάλης εκτίμησης από τον κόσμο κι όλοι ήθελαν ν' ακούσουν κάθε του λέξη, μας έκαναν και παρατηρήσεις που μιλούσαμε και τους ενοχλούσαμε. Απ' όσο πήρε το μάτι μου αμέσως μετά, πιστεύω ότι έχει πολιτικές βλέψεις κι ότι ετοιμάζει κάποιο κόμμα. Μακάρι να κάνει αυτό το λάθος. Θα καεί, όσο κι αν είναι έντιμος και μαχητικός. Πάντως το πλήθος ψάχνει για ηγέτη κι ένας στρατηγός είναι ό,τι πρέπει γι' αυτόν το ρόλο, φοβάμαι. Αυτή είναι η αναπότρεπτη κατάληξη όταν η αριστερά εγκαταλείπει το λαό και κάνει αιώνια κριτική από καθέδρας, δυστυχώς. Εδώ κατάφεραν να βαφτίσουν εμάς φασίστες...
Ε) Το πιο θετικό απ' όλα, που με έκανε να φύγω με αίσθημα ικανοποίησης από τη συγκέντρωση, ήταν ότι πολλοί ομιλητές (κάποιος απ' τη Θράκη, ένας παππούς από την Κρήτη και άλλοι) έθεσαν ευθέως τα κοινωνικά θέματα που μας απασχολούν: Μίλησαν για τις Σκουριές, για τα λιμάνια, τα αεροδρόμια, τα μνημόνια, τις κατασχέσεις (μίλησε γι' αυτές κι ο στρατηγός αν δεν απατώμαι) και έθεσαν τις βάσεις μιας ευρύτερης στόχευσης για έναν κοινωνικό και πατριωτικό αγώνα. Το πολιτικό Καθεστώς καταγγέλθηκε στο σύνολό του, μάλιστα με χαρά άκουσα τον ομιλητή από τη Θράκη να τους αποκαλεί Κοτζαμπάσηδες.
Το πλέον θετικό ήταν ότι τα κοινωνικά μηνύματα περνούσαν πολύ καλά στον κόσμο. Μάλιστα στα πηγαδάκια που άνοιξα για την απαραίτητη αγκιτάτσια, διαπίστωσα ότι αρχίζει να δημιουργείται μια κοινή συνείδηση, ο κόσμος θαρρείς έτοιμος από καιρό.
Με λίγα λόγια, ήταν η πρώτη φορά που σε ένα τόσο μεγάλο συλλαλητήριο εμφανίστηκαν το εθνικό και το κοινωνικό πιασμένα χέρι χέρι και αυτό το θεωρώ τη μεγαλύτερη παρακαταθήκη για τον αγώνα μας. Όσοι συνεχίζουν να μας χλευάζουν και να μας συκοφαντούν απλώς θα μείνουν για άλλη μια φορά θεατές και οι εξελίξεις θα τους προσπεράσουν.
Στ) Το πλέον αρνητικό ήταν ότι ο στρατηγός αλλά κι άλλος ομιλητής πρωτύτερα, έθεσαν θέμα ελληνικής μειονότητας στην ΠΓΔΜ, πράμα που θεωρώ επικινδυνο και που πιθανώς θ' ανοίξει τον ασκό του Αιόλου. Βέβαια, οι γύρω μου μου είπαν ότι αν δεν έχεις διεκδικήσεις για αντίβαρο, δεν μπορείς για πολύ ν' αμύνεσαι χωρίς να φας γκολ. Κοντολογίς, πολλοί πιστεύουν ότι η καλύτερη άμυνα είναι η επίθεση, αλλά προσωπικά στέκομαι με τεράστιο σκεπτικισμό απέναντι σ' αυτό το θέμα.
Ζ) Ο εκ των διοργανωτών της συγκέντρωσης, Όθων Ιακωβίδης, ο οποίος μίλησε δύο φορές, έθεσε ένα ορθό πολιτικό πλαίσιο, πλήρως εναρμονισμένο με το πνεύμα και τις προθέσεις των Πλατειών του '11, πράγμα που το συγκαταλέγω στα θετικά. Έκλεισε τη συγκέντρωση λέγοντας ότι απόψε έγινε η αρχή, το Μακεδονικό είναι μόνο η κορφή του παγόβουνου κι ότι όλα τα ζητήματα του αντιμνημονιακού αγώνα παραμένουν φλέγοντα και ανοιχτά. Κάλεσε σε ευρύτερη συστράτευση για την απαλλαγή της χώρας από τα μνημονιακά δεσμά. Ο αγώνας συνεχίζεται.
Η) Κάποιοι λέγανε πως εμφανίστηκε και ο Άνθιμος, αλλά εγώ δεν τον είδα ούτε μίλησε όσο ήμουνα εκεί. Υπήρχανε τρεις άλλοι μητροπολίτες και μερικοί παπάδες ακόλουθοί τους (δεν ασχολούμαι με τα εκκλησιαστικά και δεν τους γνωρίζω), οι οποίοι κάθονταν στο πίσω μέρος της εξέδρας σε κάποιες καρεκλες και δεν πήραν ενεργό μέλος ούτε μίλησε κανένας απ' αυτούς. Ένας απ' τους διοργανωτές μού αποκάλυψε ότι δεν τους είχανε καλέσει κι ήρθανε δειλά δειλά από μόνοι τους, παρά την απαγόρευση του Αρχιεπίσκοπου.
Θ) Οι "αντιεξουσιαστές" έφτασαν μέχρι τις παρυφές της συγκέντρωσης. Κυκλοφόρησαν φωτογραφίες από κινητό σε κινητό, μέσα στο πλήθος, που έδειχναν πολίτη που παρακολουθούσε το συλλαλητήριο με σπασμένο κεφάλι, μπανταρισμένο. Απ' το μπακγκράουντ σίγουρα ήταν οι φωτό από εκεί και απόψε. Δεν έγιναν πάντως επεισόδια, παρά τις προκλήσεις. Ο κόσμος έδιωξε τους παρακρατικούς (άκουσα απ' το επίμαχο σημείο να φωνάζει ο κόσμος "προδότες, προδότες") που μάλλον τα βρήκανε μπαστούνια κι έκαναν αυτό που ξέρουν πάντοτε, να γίνονται λαγοί όταν σκουραίνουνε τα πράματα. Θα πω πάντως ότι σ' αυτό το σημείο δεν είχα άμεση αντίληψη, οπότε αφήνω ανοιχτό ένα ενδεχόμενο όλα αυτά να ήταν διαδώσεις.
Ελπίζω να σας κάλυψα...



-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------



ΉΜΟΥΝ ΕΚΕΙ και θα σας διηγηθώ πράγματα που είδα και προφανώς δεν πρόβαλε κάποιο μμε για να τα μάθετε.
Ήμουν με το Άρδην το οποίο είχε βάλει πανό κατά μήκος του δρόμου πριν το σημείο της ομιλίας και μοιράζαμε φυλλάδια με κείμενο...
Μας την πέσανε κάτι χρυσαυγιτες κουκουλοφόροι 20 με 30, με τραμπουκισμούς σκισαν το πανό...φώναζαν κατι για αριστερούς και προσπαθούσαν να μας διώξουν.
Καταλάβαμε ότι ητα ΧΑγιτες ...εγω είδα κ τη φάτσα του γνωστού ΧΑγιτη .Γκλετσου που μου άρπαξε τα φυλλάδια.
Υπήρξαν κάποιες λογομαχίες γιατι μας επιτέθηκαν και γιατί κρύβουν τα πρόσωπα τους...ντρέπονται για κατι; Βγάλτε τις κουκούλες κλπ....
Άρχισε ο κόσμος να τους αποδοκιμάζει και να τους φωναζει "ου"...
Κάποιοι από τον κόσμο άρχισαν να τους χτυπάνε και τελικά άρχισαν να τους κυνηγάνε τρεποντας τους σε φυγή.
Το αστείο της υπόθεσης ήταν ότι κάποιοι είπαν είναι αναρχικοί (λόγο κουκούλας) βαρατε τους και άλλοι είναι ΧΑγιτες βαρατε τους.
Στο τέλος των ομιλιών. ..μετά από ώρες. ...οι χαυγιτες εφυγαν συντεταγμένα κ καναν μινι πορεία στην παραλιακή. ....ήταν ΕΛΑΧΙΣΤΟΙ 100κατι άτομα.
Όποτε και απομονώθηκε η ΧΑ και ήταν μια υπερβολικά μικρή μειοψηφία μέσα στο παλλαϊκό συλλαλητήριο.
Βγήκε ενα μήνυμα δημοκρατικού πατριωτισμού από τον κόσμο. Ο Φραγκος ειναι βλακας αλλά αυτή η υπερπροβολη του κρύβει το σημαντικό που ήταν η υπερκομματική παρουσία του λαού στο δρόμο σε τεράστιους αριθμούς.




-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------



Σάββατο, 13 Ιανουαρίου 2018
Το όνομα που προτείνει για τα Σκόπια ο αμερικανός καθηγητής Στίβεν Μίλλερ που ανέδειξε την αρχαία Νεμέα

Ο επίτιμος καθηγητής Κλασικής Αρχαιολογίας του Πανεπιστήμιου του Μπέρκλεϊ κ. Στίβεν Μίλλερ, προτείνει για τα Σκόπια την ονομασία “Παιονία”. Πρόκειται για τον άνθρωπο που αφιέρωσε τη ζωή του στην ανάδειξη της αρχαίας Νεμέας και της αναβίωσης των θρυλικών Νέμεων Αγώνων της αρχαιότητας.
Στην επιστολή προς τον Ομπάμα, την οποία συνυπέγραψαν πανεπιστημιακοί και κορυφαίοι διεθνώς επιστήμονες του κλάδου των λεγομένων «ανθρωπιστικών επιστημών» απ’ όλο τον κόσμο, ο κ.Μίλλερ με ακλόνητα επιχειρήματα απεδείκνυε πως τα Σκόπια επιχειρούν να πλαστογραφήσουν την ιστορική πραγματικότητα εμφανιζόμενοι ως απόγονοι του ελληνικότατου φύλου των αρχαίων Μακεδόνων. Ο ίδιος επιμελήθηκε και τον διαδικτυακό τόπο www.macedonia-evidence.org, προβάλλοντας και προωθώντας την ιστορική αλήθεια.
Παρεμβαίνοντας στις τελευταίες εξελίξεις ο επίτιμος καθηγητής Κλασικής Αρχαιολογίας του Πανεπιστήμιου του Μπέρκλεϊ, όχι μόνο ζητάει να μην περιλαμβάνεται ο όρος “Μακεδονία” στην ονομασία των Σκοπίων, αλλά προτείνει ως λύση την ονομασία “Παιονία” που συνάδει απόλυτα με την ιστορική πραγματικότητα. “Η αρχαία Παιονία ήταν μέρος του Βασιλείου της Μακεδονίας». Όπως ήταν Ιωνία, η Συρία, η Παλαιστίνη, η Αίγυπτος, η Μεσοποταμία, η Βαβυλωνία η βακτριανή κ.α.. Μπορεί έτσι να ήταν προσωρινά «Μακεδόνες», αλλά δεν ήταν ποτέ «Μακεδονία». Η κλοπή του Φιλίππου και του Αλεξάνδρου από μια χώρα που δεν ήταν ποτέ Μακεδονία δεν μπορεί να δικαιολογηθεί” επισημαίνει ο κ.Μίλλερ, τονίζοντας : “Οι αρχαίοι Μακεδόνες ήταν Έλληνες. Τίποτα λιγότερο και τίποτα περισσότερο. Όλοι το γνωρίζουν αυτό και μόνο οι Σκοπιανοι, που προσπαθούν να οικειοποιηθούν μια ιστορία που δεν τους ανήκει.

Παίονες έστω. «Μακεδόνες ποτέ»
Όπως υποστηρίζει επίτιμος καθηγητής Κλασικής Αρχαιολογίας του Πανεπιστήμιου του Μπέρκλεϊ κ.Στίβεν Μίλλερ, η Παιονία ήταν περιοχή βόρεια του όρους Βαρνούς και του όρους Όρβηλος. Η περιγραφή του Livy για τη δημιουργία της ρωμαϊκής επαρχίας της Μακεδονίας (45.29.7 και 12) κάνει σαφές ότι οι Παίονες ζούσαν βόρεια των εν λόγω βουνών, (τα οποία σήμερα αποτελούν γεωγραφικά τα φυσικά όρια της Ελλάδας) και νότια της Δαρδανίας, που σήμερα βρίσκεται το Κόσοβο.
Αν και είναι γεγονός ότι οι άνθρωποι εκείνοι υποτάχτηκαν στον Φίλιππο τον Β΄, πατέρα του Αλεξάνδρου το 359 π.Χ. (Διόδωρος Σικελός 16.4.2), δεν ήταν ποτέ Μακεδόνες και ποτέ δεν έζησαν στη Μακεδονία. Πραγματικά, ο Δημοσθένης (Ολυνθιακός 1.230), μας λέγει ότι είχαν σκλαβωθεί από τον Μακεδόνα Φίλιππο και σαφώς κατά συνέπεια δεν ήταν Μακεδόνες. Ο Ισοκράτης (5.23) σημειώνει τα ίδια. Ομοίως, για παράδειγμα, οι Αιγύπτιοι, οι οποίοι υποτάχτηκαν από τον Αλέξανδρο, ήταν υπό μακεδονική μεν διοίκηση, συμπεριλαμβανομένης και της Κλεοπάτρας, αλλά ποτέ δεν υπήρξαν οι ίδιοι Μακεδόνες και η Αίγυπτος ποτέ δεν ονομαζόταν Μακεδονία (και από όσα γνωρίζω δεν επιζητεί αυτή την ονομασία σήμερα).Κατά το Στράβωνα (7.τμ.4) είναι ακόμη περισσότερο σαφές να λεχθεί, ότι η Παιονία βρισκόταν βόρεια της Μακεδονίας και η μόνη δίοδος από την μία στην άλλη περιοχή ήταν (και παραμένει σήμερα) η διάβαση μέσω του στενού περάσματος του Αξιού ποταμού (ή Βαρδάρη).
Βεβαίως όπως μας λέει ο Θουκυδίδης (2.99), οι Μακεδόνες είχαν καταλάβει «μία στενή λωρίδα της Παιονίας, που εκτείνεται από το εσωτερικό μέχρι την Πέλλα και τη θάλασσα, κατά μήκος του Αξιού ποταμού. Θα ήταν ίσως κατανοητό εάν οι σημερινοί κάτοικοι της δημοκρατίας των Σκοπίων ονόμαζαν τους εαυτούς τους Παίονες και θεωρούσαν ότι τους ανήκει η περιοχή που περιγράφει ο Θουκυδίδης. Αλλά γιατί, αντίθετα, προσπαθούν οι σημερινοί κάτοικοι της αρχαίας Παιονίας να ονομάζονται Μακεδόνες και η περιοχή τους Μακεδονία;

Διαχρονικός φίλος της Ελλάδας
Ο κ.Στίβεν Μίλλερ, οι φίλοι του τον αποκαλούν με το ελληνικό «Στέφανος», είναι ένας διαχρονικός φίλος της Ελλάδας και «πρέσβης» του ελληνικού πολιτισμού και της ιστορίας στο εξωτερικό. Δεν είναι μονάχα οι σημαντικές αρχαιολογικές ανακαλύψεις στη Νεμέα και η ανάδειξη τους, από το 1973 έως σήμερα, αλλά και η προάσπιση των ελληνικών θέσεων στο ζήτημα της Μακεδονίας και της διαφοράς με τα Σκόπια για το θέμα της ονομασίας. Από τη συνταξιοδότησή του το 2005 μοιράζει το χρόνο του, μαζί με τη σύζυγό του Έφη, ανάμεσα στην California και την Αρχαία Νεμέα. Έχει ανακηρυχθεί επίτιμος διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Αθηνών και έχει τιμηθεί ως Ταξιάρχης του Τάγματος της Τιμής από τον Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας.



---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------



Η ΑΡΙΣΤΕΡΑ του ΕΑΜ,δε χάρισε τον πατρίωτισμο στους πατριδοκάπηλους!
Η σύγχρονη ψευδεπίγραφη "αριστερά"γιατί το κάνει?



-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------



Η ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΕΙΝΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΗ
το λιμάνι της Θεσσαλονικης ξεπουλήθηκε στους Κινέζους
Το αεροδρόμιο «Μακεδονια» στους Γερμανούς
Τα Σπίτια στα ξένα funs
Το χρυσάφι στο υπέδαφος της Χαλκιδικης στους Καναδούς




----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------



Η "ντροπή για το συλλαλητήριο" για κάποιους, μεταφράζεται και ως...
"Σταματήστε να βάζετε εμπόδια μαλάκες στην ένταξη των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ και στην ολική πειρκύκλωση της Ρωσίας από τα Ιμπεριαλιστικά κέντρα."
Μαλάκες γελάει ο κόσμος!!



-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------



Ερντογάν: Θα σας λιώσω
 Κυριακή, 21 Ιανουαρίου 2018, 09:40
Απειλές προς τουρκοκύπριους δημοκράτες και δημοσιογράφους
Στα κατεχόμενα της Κύπρου η φιλοαριστερή, δημοκρατική εφημερίδα «Africa» κρατώντας αρνητική στάση έναντι της τουρκικής εισβολής στη Συρία κυκλοφόρησε με τίτλο «Μετά την εισβολή στην Κύπρο, η Τουρκία εισβάλει στη Συρία».
Το δημοσίευμα προκάλεσε την οργή του κ. Εντογάν, ο οποίος με το ίδιο έντονο ύφος, χαρακτήρισε ως «τιποτένιο» τον τίτλο της εφημερίδα και κάλεσε τους «τουρκοκύπριους αδελφούς του» να πάρουν θέση. «Λένε ότι η Τουρκία κάνει μία νέα κατοχή. Αυτό είναι ανήθικο. Καλώ τους αδελφούς μου στην Βόρεια Κύπρο να δώσουν μία απάντηση».
Η τουρκοκυπριακή εφημερίδα «Africa» έχει βρεθεί πολλές φορές στο στόχαστρο της τουρκικής κυβέρνησης και ιδιαίτερα του Ταγίπ Ερντογάν λόγω των μετριοπαθών θέσεων της.
Τεχεράνη – Δαμασκός αντιδρούν στην εισβολή
Το Ιράν ζήτησε να τερματιστεί γρήγορα η επιχείρηση της Τουρκίας στην επαρχία Αφρίν της Συρίας, υποστηρίζοντας ότι θα μπορούσε να βοηθήσει τις «τρομοκρατικές» οργανώσεις, μετέδωσε το κρατικό πρακτορείο ειδήσεων IRNA.
«Το Ιράν ελπίζει ότι αυτή η επιχείρηση θα τερματιστεί άμεσα ώστε να αποφευχθεί μια εμβάθυνση της κρίσης στη μεθόριο μεταξύ Τουρκίας και Συρίας» ανέφερε ο εκπρόσωπος του υπουργείου Εξωτερικών Μπαχράμ Κασεμί, σύμφωνα με το πρακτορείο. «Μια συνεχιζόμενη κρίση στην Αφρίν μπορεί να δώσει ώθηση στις τρομοκρατικές οργανώσεις στη βόρεια Συρία», πρόσθεσε.
Νωρίτερα ο πρόεδρος της Συρίας Μπασάρ αλ Άσαντ καταδίκασε την επιχείρηση της Τουρκίας στην επαρχία Αφρίν, που ελέγχεται από τους Κούρδους, υποστηρίζοντας ότι η Άγκυρα με τον τρόπο αυτό στηρίζει τις εξτρεμιστικές οργανώσεις.
«Η ωμή τουρκική επίθεση στη συριακή πόλη Αφρίν είναι αδιαχώριστη από την πολιτική που ακολουθεί το τουρκικό καθεστώς από την πρώτη ημέρα της συριακής κρίσης, μια πολιτική που ουσιαστικά βασίζεται στην υποστήριξη της τρομοκρατίας και των τρομοκρατικών οργανώσεων, όποιες κι αν είναι αυτές», είπε ο Άσαντ σε ανακοίνωση που μεταδόθηκε από το επίσημο πρακτορείο ειδήσεων Sana.



-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------



Αχτσιόγλου: Δωρεάν μετακίνηση των ανέργων με τα ΜΜΜ και στη νέα εποχή του ηλεκτρονικού εισιτηρίου
Δευτέρα, 22 Ιανουαρίου 2018, 14:46
«H δωρεάν μετακίνηση των ανέργων με τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, που νομοθετήθηκε από την κυβέρνηση τον Ιούλιο του 2015, θα εξακολουθήσει να ισχύει και στη νέα εποχή του ηλεκτρονικού εισιτηρίου» επισημαίνει η υπουργός Εργασίας, Έφη Αχτσιόγλου, με ανάρτηση στον προσωπικό λογαριασμό της στο facebook.
Συγκεκριμένα, η κ. Αχτσιόγλου διευκρινίζει ότι οι άνεργοι (εγγεγραμμένοι στα μητρώα του Οργανισμός Απασχόλησης Εργατικού Δυναμικού-ΟΑΕΔ) έχουν τη δυνατότητα να εκδώσουν προσωποποιημένες κάρτες για τις δωρεάν μετακινήσεις τους από τον Οργανισμό Αστικών Συγκοινωνιών Αθηνών (ΟΑΣΑ). "Οι άνεργοι μπορούν να εκδώσουν τις κάρτες τους και ηλεκτρονικά, μέσω της ιστοσελίδας athenacard.gr, ακολουθώντας τις σχετικές οδηγίες" σημειώνει η ίδια.



------------------------------------------------------------------------------------------------------------------



Συλλαλητήρια για το όνομα της ΠΓΔΜ και στο εξωτερικό - Επεισόδια με Σκοπιανούς στη Μελβούρνη
 Δευτέρα, 22 Ιανουαρίου 2018, 14:23
Συλλαλητήρια κατά της χρήσης του όρου «Μακεδονία» από τα Σκόπια πραγματοποιήθηκαν, εκτός από τη Θεσσαλονίκη, και στο εξωτερικό, από Έλληνες της διασποράς.
Συγκεκριμένα, συγκεντρώσεις πραγματοποιήθηκαν στη Μελβούρνη, στη Στουτγκάρδη και στο Λονδίνο.
Στο συλλαλητήριο-πορεία της Μελβούρνης, όπου ζουν στην Αυστραλια πάνω από 300.000 Ελληνες, η συμμετοχή ήταν μεγάλη με 2.000 ατομα. Ωστόσο, εκεί σύμφωνα με διάφορες αναφορές, σημειώθηκαν συμπλοκές, ανάμεσα σε Έλληνες και 1 Σκοπιανο. Και εκδιωχθηκε και η καμερα της τηλεορασης των Σκοπιανων που φιλμαριζε τη διαδηλωση.
Μεγάλη με 300 ατομα ήταν η συμμετοχή και στο συλλαλητήριο στη Στουτγκάρδη, στο Λονδίνο και στο Μάντσεστερ.
Συγκεντρώθηκαν περίπου 300 άτομα με σημαίες, απήγγειλαν τον εθνικό ύμνο και τραγούδησαν τραγούδια για τη Μακεδονία, είπαν συνθήματα και αποχώρησαν ειρηνικά, υπό βροχή.
Η συγκέντρωση στο Λονδίνο διοργανώθηκε από τον Μιχάλη Αράπη, Νομικό και Αντιπρόεδρο της Ελληνορθοδόξου Κοινότητας Κάρντιφ και Νοτίου Ουαλίας, σε συνεργασία με τον Σύλλογο Ποντίων Ηνωμένου Βασιλείου και την Πρόεδρό του, Δρα. Κική Σονίδου.
Στο Μάντσεστερ οργανώθηκε από μια ανεξάρτητη κίνηση μελών της ελληνικής κοινότητας. Οι συγκεντρώσεις πραγματοποιήθηκαν χωρίς τη συμμετοχή πολιτικών φορέων.
«Σκοπός των συγκεντρώσεων είναι να ενώσουμε τις δυνάμεις και τις φωνές μας ώστε από το Ηνωμένο Βασίλειο να ακουστεί σε όλη την Οικουμένη ότι η Μακεδονία ήταν, είναι και θα είναι πάντα και μόνο Ελληνική! Η ιστορία και το όνομα της Μακεδονίας δεν παραχωρούνται ούτε είναι διαπραγματεύσιμα!», δήλωσαν οι διοργανωτές.



---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------



Τη «ρωσοφοβία» της Δύσης καταγγέλλει ο Σεργκέι Λαβρόφ
Κυριακή, 21 Ιανουαρίου 2018, 23:47
Ο επικεφαλής της ρωσικής διπλωματίας Σεργκέι Λαβρόφ κατήγγειλε τη «ρωσοφοβία χωρίς προηγούμενο» της Δύσης, εκτιμώντας ότι είναι χειρότερη σε σύγκριση με εκείνη κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, σε μια συνέντευξη που δημοσιεύτηκε σήμερα στον ιστότοπο της εφημερίδας Kommersant.
«Αυτό το όριο προς τη ρωσοφοβία είναι πράγματι χωρίς προηγούμενο. Δεν είχαμε ξαναδεί κάτι τέτοιο κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου» δήλωσε ο Λαβρόφ, ο οποίος επισκέφθηκε την Πέμπτη και την Παρασκευή τη Νέα Υόρκη.
«Εκείνη την εποχή, υπήρχαν κάποιου είδους κανόνες, συμφωνίες (…). Όμως τώρα, όλες οι συμφωνίες έχουν απορριφθεί» τόνισε ο Ρώσος ΥΠΕΞ.
Ο υπουργός Εξωτερικών της Ρωσίας κατέκρινε τις «απόπειρες να τιμωρηθεί η Ρωσία με όλα τα πιθανά μέσα», ιδίως μέσω της επιβολής «παράλογων και αβάσιμων» κυρώσεων ή μέσω της «καταφυγής σε αθλητικού ενδιαφέροντος θέματα».
«Υπάρχουν γεγονότα που μαρτυρούν ότι εκτός των πραγματικών υποθέσεων ντόπινγκ αθλητών μας (…), βρίσκεται σε εξέλιξη μια εκστρατεία, απόλυτα ενορχηστρωμένη» σε βάρος της Ρωσίας, διαβεβαίωσε ο Σεργκέι Λαβρόφ.
«Η Ρωσία έχει "κόκκινες γραμμές". Και πιστεύω ότι οι σοβαροί πολιτικοί άνδρες στη Δύση κατανοούν ότι πρέπε να σέβονται αυτές "τις κόκκινες γραμμές", όπως γινόταν στην εποχή του Ψυχρού Πολέμου», υπογράμμισε.



-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------



Λαβρόφ: Οι «μονομερείς ενέργειες» των ΗΠΑ προκάλεσαν την οργή της Τουρκίας
 Κυριακή, 21 Ιανουαρίου 2018, 21:20
Οι «μονομερείς ενέργειες» των ΗΠΑ στο Ιράν κα τη Συρία εξόργισαν την Τουρκία, είπε ο υπουργός Εξωτερικών της Ρωσίας Σεργκέι Λαβρόφ σε μια συνέντευξη που παραχώρησε στην εφημερίδα Kommersant.
«Πολλοί πολιτικοί αναλυτές διερωτώνται γιατί εμείς νοιαζόμαστε, υποστηρίζοντας ότι το χειρότερο είναι το καλύτερο: αφήστε τις ΗΠΑ να αποδείξουν την ανικανότητά τους να πετύχουν μια συμφωνία, (να επιδείξουν) τον καταστροφικό τους ρόλο στις διεθνείς σχέσεις, ας είναι στο Ιράν ή τη Συρία όπου οι μονομερείς ενέργειες έχουν ήδη εξοργίσει την Τουρκία» επισήμανε ο Λαβρόφ.
Στη συνέντευξη στην Kommersant, που έδωσε νωρίτερα αυτήν την εβδομάδα και δημοσιεύτηκε σήμερα, ο επικεφαλής της ρωσικής διπλωματίας τόνισε ότι οποιαδήποτε απόπειρα των ΗΠΑ, μέσω της επιβολής νέων κυρώσεων, να αλλάξουν την εξωτερική πολιτική της Μόσχας είναι «μη ελπιδοφόρα».




-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------





ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΕΚΔΟΣΗ – ΑΜΕΣΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΩΝ 9 ΑΓΩΝΙΣΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ: Πέμπτη 25 Γενάρη στις 18.00, Συγκέντρωση στα Προπύλαια και Διαδήλωση στη Βουλή και την Τουρκική Πρεσβεία.
Συγκέντρωση-Διαδήλωση  έχει καλέσει η Επιτροπή Αλληλεγγύης για τους Πολιτικούς Κρατούμενους στην Τουρκία και το Κουρδιστάν, την Πέμπτη 25 Γενάρη από τα Προπύλαια στη Βουλή και την Τουρκική Πρεσβεία, ενάντια στην έκδοση και για την άμεση απελευθέρωση των 9 αγωνιστών πολιτικών προσφύγων από την Τουρκία.
Οι σύντροφοι συνελήφθησαν στην Αθήνα στις 28.11.17, λίγες μέρες πριν την άφιξη του φασίστα Ερντογάν, κατηγορούμενοι για συμμετοχή στο DHKP-C (Επαναστατικό Λαϊκό Απελευθερωτικό Μέτωπο-Κόμμα) και αφού ξυλοκοπήθηκαν και βασανίστηκαν από τα ανδρείκελα της “αντι”τρομοκρατικής (ΔΑΑΕΒ), μετά την προφυλάκιση τους διασκορπίστηκαν σε διάφορες ελληνικές φυλακές.
Στεκόμαστε αλληλέγγυοι στο πλευρό τους γιατί όπως γράφαμε και στο κάλεσμα Αλληλεγγύης στα δικαστήρια της Ευελπίδων στις 4.12.17: “όσο και να προσπαθούν οι δυνάμεις καταστολής και οι μυστικές υπηρεσίες των ιμπεριαλιστικών κρατών και των συμμάχων τους , να πείσουν πως το DHKP-C αποτελεί “τρομοκρατική” οργάνωση, οι λαοί της Τουρκίας γνωρίζουν πολύ καλά ποιος είναι ο πραγματικός τρομοκράτης. Γιατί βιώνουν ένα καθεστώς καταπίεσης που έχει επιβάλλει ως καθημερινότητα, σε όποιον διαφωνεί μαζί του, τις συλλήψεις, τις διώξεις, τις προφυλακίσεις, τα βασανιστήρια. Γιατί το DHKP-C διεξάγει εδώ και πολλές δεκαετίες ένα πολύ σκληρό μα και συνάμα δίκαιο αγώνα, ενάντια στο φασισμό και τον ιμπεριαλισμό, στην ταξική ανισότητα και την αδικία, πάντα στο πλευρό των λαών, των εργαζομένων, της νεολαίας. Γιατί αποτελεί φωτεινό σηματοδότη για τα επαναστατικά κινήματα ανά τον κόσμο, καθώς μέσα σε πολύ δύσκολες συνθήκες διεξάγει μια πολύ σημαντική πολύμορφη πάλη, με εκατοντάδες φυλακισμένους και νεκρούς αγωνιστές, από την οποία έχουμε να διδαχθούμε πολλά. Γιατί παρ’ όλο τις υπέρμετρες δυσκολίες, τις φυλακές και τα βασανιστήρια, τα πρόσωπά τους είναι πάντα χαμογελαστά, εκπέμποντας τη δύναμη της ψυχής των αγωνιστών που πιστεύουν στο συλλογικό όραμα, στην προλεταριακή έφοδο στον ουρανό”.
ΤΟ ΝΑ ΜΑΧΕΣΑΙ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΟ ΦΑΣΙΣΜΟ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΓΚΛΗΜΑ.
ΕΙΝΑΙ ΚΑΘΗΚΟΝ.
Πέμπτη 25 Γενάρη στις 18.00: Συγκέντρωση στα Προπύλαια και Διαδήλωση στη Βουλή και την Τουρκική Πρεσβεία.




--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------




Η σύγκρουση του ΕΛΑΣ με τους αυτονομιστές στη Μακεδονία
Τον Σεπτέμβριο του 1944, παράλληλα με τις αγγλο-ρωσικές μυστικές επαφές για το μέλλον της Ελλάδας, οι ελληνικές αντιστασιακές δυνάμεις αντιμετώπιζαν σοβαρά προβλήματα από τη δράση σλαβομακεδονικών στοιχείων που σε τελευταία ανάλυση επιζητούσαν την αυτονόμηση της ελληνικής Μακεδονίας και την υπαγωγή της είτε στη φιλο-αξονική Βουλγαρία είτε στην Ομόσπονδη Γιουγκοσλαβία που οραματίζονταν να δημιουργήσουν οι παρτιζάνοι του Τίτο.
Οι φασιστικές δυνάμεις Κατοχής, σε ορισμένα χωριά της Δυτικής Μακεδονίας, στις περιοχές Φλώρινας και Καστοριάς, εξόπλισαν είτε με τη θέλησή τους είτε με τη βία κάποιες φορές Σλαβομακεδόνες -τους αποκαλούμενους κομιτατζήδες- που στρέφονταν εναντίον της ελληνικής αντίστασης. Αυτά τα χωριά αφοπλίστηκαν αργότερα από τις δυνάμεις του ΕΑΜ/ΕΛΑΣ.
Αλλά και στον αριστερό χώρο η Κομμουνιστική Διεθνής με το σύνθημά της για «ανεξάρτητη Μακεδονία και Θράκη» είχε επηρεάσει έναν αριθμό Σλαβομακεδόνων.
Η ηγεσία του ΚΚΕ από τη δεκαετία του ’30 θεώρησε αυτό το σύνθημα εξωπραγματικό και άλλαξε τη γραμμή του. Ο παλιός αρχηγός του ΚΚΕ Ν. Ζαχαριάδης θα γράψει ότι «η Κομμουνιστική Διεθνής (ΚΔ) έκανε λάθος όταν μας ανάγκασε να δεχτούμε υπέρ του Κ.Κ. Βουλγαρίας το σύνθημα της ενιαίας και ανεξάρτητης Μακεδονίας που τόσες ζημιές μάς έκανε».
Το ΚΚΕ έθεσε ενώπιον της Κ.Δ. το 1936, τη νέα γραμμή του για την ισονομία των τοπικών κοινωνιών και «μειονοτήτων» στο πλαίσιο της ελληνικής επικράτειας απορρίπτοντας το σύνθημα περί «ανεξάρτητης Μακεδονίας».
Η Κ.Δ. φάνηκε ν’ αποδέχεται τη νέα γραμμή του ΚΚΕ, αλλά στην πραγματικότητα τα σλαβικά Κ.Κ. των Βαλκανίων δεν αποδέχτηκαν τις νέες θέσεις των Ελλήνων κομμουνιστών.
Την άνοιξη του 1944 ιδρύθηκε στη Δυτική Μακεδονία, για να λειτουργήσει στο πλαίσιο του ΕΑΜ, το «Σλαβομακεδονικό Λαϊκό Απελευθερωτικό Μέτωπο» από ομάδα αριστερών Σλαβομακεδόνων, που σε αρκετά σύντομο χρονικό διάστημα διαλύθηκε γιατί πρόβαλλε αυτονομιστικές τάσεις ενθαρρυνόμενο από τους Γιουγκοσλάβους παρτιζάνους.
Το ΣΝΟΦ (σλαβομακεδονικά: Славјаномакедонски Народно Ослободителен Фронт, СНОФ, κυριολεκτικά: Σλαβομακεδονικό Λαϊκό Απελευθερωτικό Μέτωπο), ιδρύθηκε τον Νοέμβριο του 1943 στην Καστοριά και στη συνέχεια στη Φλώρινα από σλαβομακεδονικά στελέχη  του ΚΚΕ και αυτοδιαλύθηκε τον Μάιο του επόμενου έτους  για να το διαδεχθεί το ΝΟΦ (Απρίλιος 1945) με έδρα τα Σκόπια.
Στις ΕΑΜοκρατούμενες περιοχές -σε αντίθεση με την περίοδο της δικτατορίας Μεταξά- μιλούνταν ελεύθερα η τοπική σλαβική διάλεκτος και εκδιδόταν τοπικός Τύπος, αλλά οι αυτονομιστές ήθελαν κάτι περισσότερο και ορισμένοι αυτομόλησαν στους παρτιζάνους του Τίτο.
Στα τέλη του καλοκαιριού του 1944 κάτω από τις πιέσεις των Γιουγκοσλάβων παρτιζάνων ιδρύθηκαν στο πλαίσιο και υπό τις διαταγές του ΕΛΑΣ δύο σλαβομακεδονικά τάγματα στη Δυτική Μακεδονία. Και τα προβλήματα με τον ΕΛΑΣ δεν άργησαν να παρουσιαστούν. Επικεφαλής του τάγματος στην περιοχή της Φλώρινας ήταν ο Ηλίας Δημόφσκι ή Δημάκης, που όταν δέχτηκε διαταγή να κατέβει νοτιότερα για να ενισχύσει άλλες μονάδες του ΕΛΑΣ εκείνος αρνήθηκε και με τις δυνάμεις του αυτομόλησε τον Οκτώβριο του ’44 στη Γιουγκοσλαβία. Το ίδιο έγινε και με το σλαβομακεδονικό τάγμα στην περιοχή της Εδεσσας.
Στις 12 Σεπτεμβρίου του 1944 ο γραμματέας του ΚΚΕ Γ. Σιάντος έκφρασε την αγωνία του προς την επιτροπή περιοχής Μακεδονίας-Θράκης του κόμματός του γράφοντας: «Προσέχετε πολύ το εθνικό ζήτημα της Μακεδονίας, την κίνηση των σλαβοσωβινιστικών στοιχείων…».(1)
Την ίδια περίοδο η σύγκρουση θέσεων μεταξύ του ΕΛΑΣ και των Γιουγκοσλάβων παρτιζάνων έφτανε στο απόγειό της, καθώς οι δυνάμεις του Τίτο ενέτασσαν στις γραμμές τους τα δύο σλαβομακεδονικά τάγματα από την Ελλάδα.
Τα δύο αυτά τάγματα προσπαθούσαν να τα ξαναστείλουν στην Ελλάδα για αυτονομιστική δράση οι Γιουγκοσλάβοι παρτιζάνοι.
Στις 4 Νοεμβρίου 1944 ο Λεωνίδας Στρίγκος, γραμματέας της περιοχής Μακεδονίας του ΚΚΕ, τηλεγράφησε στην Αθήνα:
«Τάγμα Σλαβόφωνων δυνάμεων Γκότσε (Ηλ. Δημάκης) προσπάθησε εισέλθει ελληνικό έδαφος προερχόμενο από Αγία Παρασκευή, βόρεια της Φλώρινας. Προσπάθησαν καταλάβουν Φλώρινα αλλά μετά σύγκρουση δύο ωρών υποχώρησαν στην Αγία Παρασκευή. Δύναμη των αυτονομιστών 300. Αλλο τάγμα στην περιοχή του Καϊμακτσαλάν. Τέσσερις πολιτικοί συνοδεύουν Γκότσε. Ο Τέμπο (Σβέτοζαρ Βουκμάνοβιτς) έκανε την ακόλουθη δήλωση στον αντιπρόσωπό μας: «Φοβάμαι πάρα πολύ ότι το ΚΚΕ μαζί με τους Βρετανούς θα βρεθούν αντιμέτωποι της Νέας Γιουγκοσλαβίας και της Σοβιετικής Ενωσης»».(2)
Στις 22 Νοεμβρίου του ’44 ο Στρίγκος τηλεγράφησε επειγόντως και πάλι προς την ηγεσία του ΚΚΕ: «Τάγμα Σλαβομακεδόνων του Καϊμακτσαλάν εισήλθε ελληνικό έδαφος, στοπ. Αφόπλισε μονάδα Εθνικής Πολιτοφυλακής. Επακολούθησε μάχη. Αποτέλεσμα ένας ανθυπολοχαγός ΕΛΑΣ νεκρός, στοπ. Αγνωστες απώλειες Σλαβομακεδόνων. Πήραμε μέτρα για ενίσχυση των συνόρων σε όλη την περιοχή…».(3)
Η Ομάδα Μεραρχιών Μακεδονίας (Ο.Μ.Μ.) του ΕΛΑΣ έμοιαζε με συνοριακή φρουρά για την αντιμετώπιση μιας ενδεχόμενης και πιθανής γιουγκοσλαβικής προώθησης προς τη Θεσσαλονίκη και την ελληνική Μακεδονία.
Στις 16 Οκτωβρίου με διαταγή του στρατιωτικού διοικητή της Ο.Μ.Μ. Ευριπίδη Μπακιρτζή (πρωην βενιζελικος αξιωματικος που ενταχθηκε στον ΕΛΑΣ όπως ο Σαραφης), και του καπετάνιου Μάρκου Βαφειάδη ανατέθηκε στην VI Μεραρχία και το 81ο Σύνταγμα του ΕΛΑΣ να «κρατήσουν ανάλογον δύναμιν για την εξασφάλιση των παλαιών ελληνο-βουλγαρικών συνόρων μετά την αποχώρηση του βουλγαρικού στρατού εξ Ελλάδος».
Σε ανάλογη διαταγή του Μπακιρτζή στις 3.11.1944 ανατέθηκε στις ΙΧ και Χ Μεραρχίες του ΕΛΑΣ η συγκρότηση συνοριακών τομέων, στην ελληνο-γιουγκοσλαβική μεθόριο «προς διαφύλαξιν, εξασφάλισιν και έλεγχον των συνόρων». Ο Μπακιρτζής τόνισε ότι «η σύνθεσις των τμημάτων να είναι τοιαύτη ώστε να μην υπάρχει περίπτωσις ενασκήσεως προπαγάνδας υπό των αυτονομιστών Μακεδονίας».

Τα πραγματικά γεγονότα που οδήγησαν στην διάλυση του αυτονομιστικού τάγματος Γκότσε από τον ΕΛΑΣ (10 Οκτωβρίου 1944)
2 Ιωάννης Φιλίστωρ 8 Μαρτίου 2011
(Σημ Φιλίστωρος: Σε προηγούμενο κείμενο μας θίξαμε πολύ επιδερμικά την στάση του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ έναντι των αυτονομιστικών τάσεων στην Βόρεια Μακεδονία που υποθάλπτονταν από τον Τίτο. Επανερχόμαστε με πολλά τεκμήρια επί του σημαντικού αυτού θέματος, που προέρχονται από τον γνώστη του θέματος ΑΚΡΙΤΑ, τον οποίο ευχαριστώ και για την διαφωτιστική παρέμβαση του)
Τον ίδιο καιρό που στην Αν. Μακεδονία παίζονταν εκείνο το δράμα, στη Δυτ. Μακεδονία εμφανίζονταν επίσης παρεμφερή προβλήματα απελευθέρωσης και εθνικής αποκατάστασης. Εδώ τα πράγματα ήσαν αρκετά διαφορετικά. Γιατί ενώ στην Ανατολική Μακεδονία ήσαν λιγοστές οι δυνάμεις των Γερμανών που προσπαθούσαν να διαφύγουν, ενώ την κατοχη εξασκουσαν τα βουλγαρικα στρατευματα, η Δυτική Μακεδονία ήταν στρατηγικός κόμβος για το γερμανικό στρατό που αποχωρούσε. Και γι’ αυτό δόθηκαν σοβαρές μάχες μεταξύ ανταρτών του ΕΛΑΣ και των κατακτητών. Και πρόσφεραν αξιόλογη ενίσχυση στους Γερμανούς, οι «Γερμανικοί». Τα σώματα δηλαδή των προδοτων «γερμανοοπλισμένων Ελλήνων» που στις 25 Σεπτεμβρίου 1944 υπολογίζονταν σε 4.100 άνδρες στις περιοχές Κοζάνης, Έδεσσας, Γιανιτσών, Κατερίνης, Κιλκίς και Νιγρίτας. Επί πλέον υπήρχαν Βούλγαροι κομιτατζήδες της γερμανοοπλισμενης Οχρανα στην Έδεσσα, υπολείματα της δύναμης του Κάλτσεφ. Ως τόσο ο ΕΛΑΣ ενώ προκάλεσε σημαντικές απώλειες στους Γερμανούς, συνέτριψε και διέλυσε τους «Γερμανικούς». Όσοι διέφυγαν ακολούθησαν τα γερμανικά στρατεύματα σαν οπισθοφυλακή τους με αρχηγό τους τον προδοτη  Μιχάλ Αγά. Αλλά στην περιοχή του Κιλκίς πάθαν πανολεθρία πριν περάσουν τα σύνορα, ενώ ο Μιχάλ Αγάς διέφυγε, για να σκοτωθεί αργότερα στον εμφύλιο πόλεμο επι κεφαλής δεξιάς συμμορίας.
Λίγο προηγουμένως όμως, στα τέλη Σεπτεμβρίου — αρχές Οκτωβρίου 1944, ξεπετάχθηκε κάποιο πρόβλημα εθνικής κυριαρχίας στη Δυτική Μακεδονία: Ξαφνικά από σλαβομακεδόνες και από παρτιζάνους Γιουγκοσλάβους που βρίσκονταν στην ελληνική Μακεδονία δημιουργήθηκε μιαν ιδιότυπη κατάσταση. Η Γιουγκοσλαβία του Τίτο ήδη είχε μετατραπεί στην πράξη σε ομοσπονδία αυτονόμων δημοκρατιών, μια από τις οποίες ήταν η Μακεδονία που ιδρύθηκε (ως «Λαϊκή Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Μακεδονίας») την 2 Αυγούστου 1944 από την Εθνική Συνέλευση Εθνικής Απελευθερώσεως της Μακεδονίας. Και οι ηγέτες της αναφανδόν μιλούσαν για την ελληνική Μακεδονία σαν στόχο εδαφικής επέκτασης.
Αμέσως μετά την ανακήρυξη της γιουγκοσλαβικής Μακεδονίας, άρχισαν σχετικές εκδηλώσεις. Εκείνες τις ίδιες μέρες η κεντρική επιτροπή του κομμουνιστικού κόμματος Μακεδονίας εξέδωσε προκήρυξη προς τους Μακεδόνες στην οποία τόνιζε:
«Με τη βοήθεια όλου του μακεδονικού λαού… θα επιτύχετε την Ένωση όλων των τμημάτων της Μακεδονίας τα οποία οι ιμπεριαλιστές των Βαλκανίων κατέλαβαν το 1913 και το 1918».
Στους «ιμπεριαλιστές των Βαλκανίων» βέβαια συγκαταλέγονταν και η Ελλάδα, που χάρη στους βαλκανικούς πολέμους το 1912-13 προσάρτησε την ελληνική Μακεδονία. Στις εκδηλώσεις για την ελληνική Μακεδονία θερμός πρωταγωνιστής ήταν ο Ντίμιτερ Βλαχώφ, πρόεδρος του Μακεδόνικου Αντιφασιστικού Συμβουλίου και πρωθυπουργός της γιουγκοσλαβικής Μακεδονίας. Αλλά οι αιχμές κατά της Ελλάδας δεν προέρχονταν μόνο από τοπικές πρωτοβουλίες. Τις συναντούμε και στην κεντρική ηγεσία της Γιουγκοσλαβίας και τήν 10 Νοεμβρίου 1944, ο Μιλοβάν Τζίλας, δεξί χέρι του Τίτο, δήλωσε:
«Ένοπλες δυνάμεις (στην Ελλάδα) υπό τη διοίκηση της κυβέρνησης Παπανδρέου χρησιμοποιούν βία και τρομοκρατούν τους Μακεδόνες μας χωρίς καμμιά δικαιολογία…».
Χωριστική κίνηση
Όταν ο Τζίλας έκανε αυτές τις δηλώσεις, η εξουσία στην ελληνική Μακεδονία βρίσκονταν στα χέρια του ΕΑΜ/ΕΛΑΣ. Εναντίον τους λοιπόν στρέφονταν ο ύπ’ αρθ. 1 συνεργάτης του Τίτο. Στο μεταξύ, μέσα στη ρευστή κατάσταση που είχε δημιουργηθεί τις μέρες της γερμανικής αποχώρησης υπήρχε μια μονάδα του ΕΛΑΣ -στην 9η μεραρχία- που είχε σχηματισθεί αποκλειστικά από σλαβομακεδόνες. Φυσική περίπτωση, που συνηθίζεται σε όλους τους στρατούς όταν περιλαμβάνουν γλωσσικές ή εθνικές ή θρησκευτικές μειονότητες. Η μονάδα αυτή ήταν το 2/28 τάγμα της 9ης μεραρχίας, με καπετάνιο τον Ηλία Δημάκη από τη Φλώρινα παλιό κομμουνιστή σλαβομακεδόνα που στο αντάρτικο ήταν γνωστός με το ψευδώνυμο «Γκότσε». Ταυτόχρονα βρίσκονταν στη Δυτική Μακεδονία μια μονάδα Γιουγκοσλάβων Μακεδόνων παρτιζάνων, με αρχηγό τον Ντέγιαν. Τόσο όμως το τάγμα του Γκότσε όσο και το απόσπασμα του Ντέγιαν ήσαν όχι απλώς κέντρα αυτονομιστικής αλλά και χωριστικής προπαγάνδας που την συνόδευαν ουσιαστικές ενέργειες, μεταξύ των σλαβομακεδόνων της Ελλάδας.
Οι ενέργειες αυτές δεν μπορούν να αμφισβητηθούν. Η προπαγάνδα τόνιζε ότι «η μόνη σωτηρία για τους Μακεδόνες του ελληνικού τμήματος (της Μακεδονίας) ήταν να περάσουν από τώρα στις γραμμές του Λαϊκού Στρατού της Γιουγκοσλαβίας και να ζητήσουν να ενωθούν με τα αδέλφια τους της Μακεδονίας του Βαρδάρη». Και ο Ντέγιαν διόρισε μια παράνομη καθοδηγητική επιτροπή των σλαβομακεδόνων μέσα στο ελληνικό έδαφος με οργανώσεις στα χωριά. 0 Θ. Χατζής που σαν Δυτικομακεδόνας από το Αμύνταιο, παρακολουθούσε με ιδιαίτερο ενδιαφέρον όσα συνέβαιναν στην περιοχή του- γράφει:
«Στις οργανώσεις (αυτές) στρατολογούσαν αδιάκριτα, ακόμη και εγκληματίες κομιτατζήδες της Οχρανα. Πολλούς έστελναν στο ειδικό σλαβομακεδονικό τάγμα, που είχε συγκροτηθεί με απόφαση της 9ης μεραρχίας του ΕΛΑΣ και τους πιό εκτεθειμένους τους περνούσαν στα γειτονικά στρατιωτικά τμήματα των Γιουγκοσλάβων».
Βλέποντας τη δραστηριότητα εκείνη, η διοίκηση της 9ης μεραρχίας (στρατηγός Καλαμπαλίκης, καπετάνιος ο μόνιμος λοχαγός Ιερώνυμος Τρωϊάνος ή Καρατζάς) άρχισε να προσανατολίζεται στην απόφαση της αντίδρασης, αρχίζοντας από τη μετακίνηση και στην ανάγκη στον αφοπλισμό του τάγματος Γκάτσε. Κάτι υποψιάσθηκε όμως η μυστική οργάνωση των Σλαβομακεδόνων που ίδρυσε ο Ντέγιαν. Και έστειλε τον Ν. Πέγιο στην έδρα του Γιουγκοσλαβικού Μακεδονικού Στρατού για οδηγίες. Απόδειξη ότι η αυτονομιστική και χωριστική κίνηση στην ελληνική Μακεδονία καθοδηγούνταν από τη γιουγκοσλαβική Μακεδονία. Και ότι αυτά όλα αποτελούν γεγονότα, πιστοποιείται από τη γιουγκοσλαβική πλευρά. Ο Θ. Χατζής παραθέτει έγγραφο από τη συλλογή του Ινστιτούτου Ιστορίας Σκοπίων σελ 395, αρ. 85, της 3 Οκτωβρίου 1944, που είναι γραμμένο από τον Μπάρκο Τεμέλκοβσκι, μέλος της κεντρικής επιτροπής του ΚΚ Μακεδονίας, που γράφει:
«Στα Οράοβντολ συναντήθηκα με τον Πέγιο (Ναούμ)… Αυτός μας είπε πως το τάγμα (σ.σ. του Γκότσε) δεν είχε αφοπλισθεί αλλά κάτι τέτοιο προετοιμάζεται. Τον γύρισα πίσω… να ρθεί σε επαφή με το τάγμα… να βρει κόσμο που συμμερίζεται τις απόψεις μας και νάρθουν στην περιοχή μας, αφού κατορθώσουν να μαζέψουν στοιχεία για τις αδικίες και τα εγκλήματα που διέπραξε σε βάρος του Μακεδόνικου λαού το ΕΑΜ/ΕΛΑΣ. κλπ. Σε περίπτωση που θα υποχρεωθεί (Σ.Σ. το τάγμα) νάρθει σε ένοπλη σύγκρουση με τον ΕΛΑΣ να περάσει στα εδάφη μας… Να κάνει επιστράτευση πάνω σε εθελοντική βάση, τους επιστρατευμένους χωρίς όπλα να τους στέλνει στην περιοχή μας…».
Το τάγμα Γκότσε
Αλλά τώρα η 9η μεραρχία, του ΕΛΑΣ αφού επικοινώνησε με την Ομάδα Μεραρχιών Μακεδονίας (Μπακιρτζής, Βαφειάδης) διέταξε το τάγμα του Γκότσε να μετακινηθεί προς Νότο. Εκείνος όμως αρνήθηκε να συμμορφωθεί και διέταξε γενική επιφυλακή.(Εδώ σημειώνω ότι σύμφωνα με την αναφορά του Υπολοχαγού του ΕΛΑΣ Παύλου Τσάμη, ουδέποτε δόθηκε έγκριση. Το επόμενο ΣΚ θα βάλω την αναφορά του Τσάμη όπου μεταξύ άλλων θα δούμε και τους εκβιασμούς του επίτροπου, προκειμένου να απελευθερώσει τους αυτονομιστές Σλαβομακεδόνες) Η διοίκηση του 28ου συντάγματος του ΕΛΑΣ (Τζανάτος) τον κάλεσε να συνομιλήσουν. Αλλά ο Θ. Χατζής γράφει πάλι: «Ο Γκότσε ούτε απάντησε ούτε πήγε να συναντήσει το διοικητή του συντάγματος του. Η απόφαση είχε παρθεί και η μόνη φροντίδα του ήταν να ανταποκριθεί στις οδηγίες του ΚΚΓ — Μακεδονίας: Να επιστρατεύσει όσους μπορεί περισσότερους και να περάσει στη γιουγκοσλαβική Μακεδονία. Έτσι δίνει διαταγή επιστράτευσης…». Το Γ.Σ. του ΕΛΑΣ τότε, διέταξε την 9η μεραρχία να επιβληθεί στο τάγμα Γκότσε και σε περίπτωση άρνησης να το διαλύσει, αντιμετωπίζοντας το σαν να κάνει στάση ενώπιον του εχθρού. (Αυτό σημαίνει χρήση των όπλων). Αλλά το τάγμα των σλαβομακεδόνων εννοούσε να εφαρμόσει τις εντολές από τη γιουγκοσλαβική Μακεδονία:
«Να επιδιώξει την αναγνώρηση της ανεξαρτοποίησής του από τον ΕΛΑΣ, την παραμονή του σαν στρατιωτικό τμήμα του στρατού του Τίτο και να επιστρατεύσει όσο το δυνατό περισσότερες δυνάμεις. Σε περίπτωση που ο ΕΛΑΣ δεν τους αναγνωρίσει παρόμοια δικαιώματα να περάσει στο χώρο της γιουγκοσλαβικής Μακεδονίας, φέρνοντας μαζί του όλο τον οπλισμό και τα στρατιωτικά είδη που του είχε χορηγήσει ο ΕΛΑΣ».
Φυγή του τάγματος
Τώρα όμως η 9η μεραρχία κίνησε ισχυρές δυνάμεις εναντίον του. Ο Γκότσε αντελήφθηκε τον άμεσο κίνδυνο. Και τη νύχτα της 10 προς 11 Οκτωβρίου το τάγμα πέρασε στη Γιουγκοσλαβία. Η χωριστική κίνηση ύστερ’ από αυτή τη «λύση» σταμάτησε. Έτσι έληξε τούτο το επεισόδιο. Και ο καθένας οφείλει να προβληματισθεί: Τι θα συνέβαινε αν το καλοκαίρι του 1943 το ΕΑΜ/ΕΛΑΣ είχε δεχθεί να ενταχθεί στο κοινό βαλκανικό στρατηγείο, στο οποίο λόγω του συσχετισμού των δυνάμεων θα δέσποζαν οι Γιουγκοσλάβοι; Τι θα συνέβαινε αν η Δυτική Μακεδονία κατακλύζονταν από μονάδες παρτιζάνων σαν του Ντέγιαν; Είδαμε τη δραστηριότητα που ανέπτυξε εκείνο το απόσπασμα. Ας φαντασθούμε 10,20,30 φορές περισσότερους Μακεδόνες παρτιζάνους της Μακεδονίας στη θέση τους για να αναμετρήσουμε τις συνέπειες.
Βέβαια δεν πρέπει να παραγνωρίζουμε πως το κοινό βαλκανικό στρατηγείο θα ήταν σοσιαλιστικό στρατόπεδο. Και μπορεί κανείς να αντιτείνει ότι όλα αυτά μπορούσαν να συμβούν αν δεν επρόκειτο για σοσιαλιστικές δυνά μεις. Αλλ’ ο σοβινισμός δεν μπορούσε να εκριζωθεί τόσο εύκολα ύστερα από γενεών επικράτηση. Και η σλαβομακεδονική εθνότητα στη γιουγκοσλαβική, ελληνική και βουλγαρική Μακεδονία, ήταν νεαρή. Μόνο το 1901 εκδηλώθηκε αγωνιστικά στο Ίλιντεν. Είχε όλη την έξαψη, τον ενθουσιασμό, την ορμητικότητα των νεογέννητων εθνών Ταυτόχρονα αποκτούσε την πρώτη της εθνική εστία που ήταν η γιουγκοσλαβική δημοκρατία της Μακεδονίας. Από κει και πέρα, όλα μπορούσαν να συμβούν στην ελληνική Μακεδονία. Το ΕΑΜ/ΕΛΑΣ κάνοντας την εκλογή του στο δίλημα: Κοινό βαλκανικό στρατηγείο ή κοινό ελληνικό στρατηγείο, δικαιώνεται άλλη μια φορά από τα πράγματα. Και πρόσφερε μιαν ακόμη εθνική υπηρεσία στη Μακεδονία όσο και αν ισχυρίζονται ορισμένοι της αριστεράς ότι αυτή δεν ήταν προσαρμοσμένη στις αρχές του προλεταριακού διεθνισμού.
Επιμετρον – μια αυθεντική μαρτυρία για την διάλυση του τάγματος Γκότσε
Πληρέστερη και αυθεντική εξιστόρηση περιέχεται στην έκθεση του διοικητή του Αποσπάσματος Βίτσι/28ου συντάγματος, υπολοχαγού Παύλου Τσάμη, ο οποίος υπήρξε ο πρώτος που συγκρούσθηκε και αιχμαλώτισε μια διλοχία του Γκότσε, στις 6 Οκτωβρίου 1944. Σύμφωνα με την έκθεση αυτή(που δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά από τον Δρ Ευάγγελο Κωφό σε συνέδριο του 1984 στο Εθνικό ίδρυμα Ερευνών), στη διοίκηση του Αποσπάσματος είχαν περιέλθει βάσιμες πληροφορίες ότι ο Γκότσε είχε κινηθεί στην περιοχή Κορεστίων για να προκαλέσει γενική εξέγερση του σλαβόφωνου πληθυσμού. Χωρίς να περιμένει τις διαταγές των προϊσταμένων κλιμακίων, το Απόσπασμα κινήθηκε γρήγορα και επέτυχε να αιχμαλωτίσει αναίμακτα τη διλοχία. Ακολούθως όμως διατάχθηκε από τον ίδιο τον πολιτικό επίτροπο της IX μεραρχίας Ρ. Μιχαλέα — τον οποίο συνεπικουρούσε ο σλαβομακεδόνας εθνοσύμβουλος Κεραμιζτήεφ — να απελευθερώσει τους αιχμαλώτους, αλλά χωρίς να έχει και τη σύμφωνη γνώμη του μεράρχου Καλαμπαλίκη. Δυο μέρες αργότερα, έφθασε και η διαταγή του ΓΣ του ΕΛΑΣ, την οποία είχε προκαλέσει ο Καλαμπαλίκης(το πως περιγράφεται στην πηγή), για διάλυση του τάγματος, που φαίνεται ότι αριθμούσε γύρω στους 1000 – 1500 άνδρες διαφόρων εθνοτήτων.
Ας διαβάσουμε λοιπόν τα γεγονότα από τον άμεσα εμπλεκόμενο:…
ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΔΙΑ ΤΗΝ ΔΡΑΣΙΝ ΤΩΝ ΣΛΑΒΟΜΑΚΕΔΟΝΙΚΩΝ ΤΑΓΜΑΤΩΝ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΚΑΤΟΧΗΝ
Κατά Μάϊον 1944 περί τους 200 σλαβόφωνους αντάρτας υπό τον εκ Γάβρου Ναούμ Πέϊον εστασίασαν κατά του ΕΛΑΣ, με την δικαιολογίαν ότι δεν τους εδίδετο η έγκρισις να οργανώσουν καθαρώς Σλαβομακεδονικά τμήματα, εντός των κόλπων του ΕΛΑΣ.
Εις την ενέργειαν εκείνην υπεκινήθησαν προφανώς υπό των Γιουγκοσλάβων και συγκεκριμένως υπό του τμήματος συνδέσμου των Γιουγκοσλάβων παρτιζάνων μετά του ΕΛΑΣ. Το τμήμα εκείνο, δυνάμεως 20 περίπου ανδρών και γυναικών, περιόδευε συνεχώς στην περιοχή Κορεστίων και Καστανοχωρίων και εμμέσως προπαγάνδιζε υπέρ του Σλαβομακεδονικού κινήματος. Αρχηγός του Τμήματος ήταν ένας Σέρβος, ονόματι Ντεάν. Στο τμήμα περιλαμβάνονταν και αρκετές αντάρτισσες, οι οποίες τραγουδούσαν στα χωριά σλαβικά επαναστατικά τραγούδια. Προς ενθάρρυνσιν των Σλαβομακεδόνων ανταρτών, εις την ανάπτυξιν ιδιαιτέρων τμημάτων, είχε περιοδεύσει στην Πρέσπα και τα Κορέστια δύο φορές ο αντιπρόσωπος του Τίτο εις την περιοχήν της σερβικής Μακεδονίας μετέπειτα στρατηγός Βουκμάνοβιτς, με το ψευδώνυμο Τέμπο.
Εναντίον των στασιαστών του Πέϊου, οι οποίοι είχαν συγκεντρωθεί στο Μαλιμάδι, κινήθηκε τμήμα του ΕΛΑΣ υπό τον Γεώργιον Γιαννούλην, οπότε ούτοι αναγκάσθηκαν να καταφύγουν, μέσω Πρεσπών, εις το Γιουγκοσλαβικόν έδαφος. Δια την τακτοποίησιν της ανωμαλίας εκείνης απεστάλη εις σερβικήν Μακεδονίαν ο πολιτικός υπεύθυνος της IX Μεραρχίας του ΕΛΑΣ Ρένος, ο οποίος διεπραγματεύθη μετά της ηγεσίας των Γιουγκοσλάβων παρτιζάνων και τελικώς, συνεφωνήθησαν τα εξής:
1ον. Να επιτραπεί η επάνοδος εις την Ελλάδα των στασιαστών, άνευ ουδεμιάς κυρώσεως εναντίον των.
2ov. Όσοι εξ αυτών θα επιθυμούσαν να συνεχίσουν αγωνιζόμενοι ως αν-τάρται να ενταχθούν εις διάφορα τμήματα του ΕΛΑΣ.
3ον. Οι υπόλοιποι να θεωρηθούν απολυθέντες εκ των τάξεων του ΕΛΑΣ και να επανέλθουν εις τας εστίας των.
Από του Ιουνίου 1944 άρχισε η επιστροφή των στασιαστών, έχοντες όμως προφανώς σχετικάς οδηγίας από τους Γιουγκοσλάβους, ούτε εις άλλα τμήματα του ΕΛΑΣ ενετάχθησαν, ούτε εις τας εστίας των επέστρεφον, παρά παρέμειναν συγκεντρωμένοι κατά μεγάλας ομάδας και περιεφέροντο ανά τα Κορέστια, προπαγανδίζοντες εις τα χωριά.
Τόσον οι άρρενες, όσο και αι νεανίδες, που είχαν επιστρέψει από την Γιουγκοσλαβίαν, φορούσαν καινούργια ρούχα και αρβύλες, έφερον δε εις μεν το δίκωχο το κόκκινο αστέρι των Γιουγκοσλάβων παρτιζάνων εις δε την επάνω τσέπην του στήθους μικρή φωτογραφία του Τίτου. Επίσης φορούσαν όλοι κόκκινο μανδήλιο σαν περιλαίμιο. Τέλος ήσαν εφοδιασμένοι με καινούργια οπλοπολυβόλα Μπρεντ αγγλικά, προφανώς από εκείνα που οι Άγγλοι παραχωρούσαν αφειδώς εις τα παρτιζάνικα τμήματα του Τίτο.
Τον Ιούνιο του 1944 είχε αρχίσει η συγκρότησις του Σλαβομακεδονικού τάγματος του Ηλία Δημάκη, που έφερε το ψευδώνυμο Γκότσε Ντέλτσεφ. Στην αρχή αθορύβως στο Τάγμα του, που υπήγετο υπό το 28ον Σύνταγμα ΕΛΑΣ της IX Μεραρχίας, ενετάσσοντο σλαβόφωνοι κομμουνισταί ή προσκείμενοι προς τον Σλαβισμόν, υπήρχον όμως στη δύναμη του και αρκετοί Σλαβόφωνοι ελληνικής συνειδήσεως, καθώς και Βλαχόφωνοι και Ελληνόφωνοι. Δια να αποδείξει ο Γκότσε ότι ήταν πιστός εις την γραμμήν του ΕΑΜ/ΕΛΑΣ δεν εδίστασε να προσβάλει εστίες των Αξονομακεδονικών τμημάτων της Οχράνας, που είχε δημιουργήσει ο Κάλτσεφ στην περιοχή Καστοριάς.
Αργότερα άρχισαν να εντάσσονται εις τας τάξεις του και αρκετοί από τους στασιαστάς του Πέϊου (Μαΐου 1944), καθώς και πρώην στελέχη της Οχράνα. Κατ’ αυτόν τον τρόπο η δύναμίς του υπερέβαινε τους 700, κατά διαστήματα δε απεστέλλοντο αποστολαί εις Γιουγκοσλαβίαν, δια τον εφοδιασμόν εις όπλα, ιματισμόν και τρόφιμα, από τας αποθήκας των Γιουγκοσλάβων παρτιζάνων.
Σημειωτέον ότι, μετά την αποστασίαν του Πέϊου, ο επί κεφαλής του Γιουγκοσλαβικού Τμήματος συνδέσμου Ντεάν αντεκατεστάθη υπό τίνος Σέρβου ονόματι Κότσκο, ο οποίος επηγγέλετο πρώτα τον τραγουδιστήν. Ο Κότσκο με την ομάδα περιεφέρετο από χωριό σε χωριό, ιδίως στα Κορέστια και εις ομιλία προς τους χωρικούς, προσπαθούσε να διευκρινίσει την θέσιν των Σλαβομακεδόνων εντός του ΕΑΜ/ΕΛΑΣ. Η θέσις την οποία ελάμβανε ήτο ότι αγωνίζονται παρά το πλευρόν των Ελλήνων ανταρτών ως Σλαβομακεδόνες, αποτελούντες όμως τμήμα του ΕΛΑΣ. Δεν έλεγε φανερά, ούτε ότι είναι αναπόσπαστο μέρος του ελληνικού λαού, ούτε ότι αποτελούν κάτι το ξεχωριστό από την Ελλάδα.
Κατά το διάστημα του Σεπτεμβρίου 1944 το Τάγμα του Γκότσε ενισχύονταν συνεχώς εις προσωπικόν, σιωπηρώς δε το παρουσίαζαν ως ταξιαρχία. Την ονόμαζον μάλιστα Φλωρινο-Καστοριανή Σλαβομακεδονική Ταξιαρχία (Λέρινσκο – Κόστουρσκα Μπριγκάντα).
Σιγά-σιγά, εις το Τμήμα εκείνο, τα πάντα έπαιρναν σλαβικήν χροιάν. Οι περισσότεροι άνδρες ήσαν ενδεδυμένοι με στολές του βουλγαρικού στρατού, τις οποίες έπαιρναν από τους παρτιζάνους της σερβικής Μακεδονίας. Ο ιματισμός εκείνος προήρχετο από αποθήκες του βουλγαρικού στρατού, που είχαν περιέλθει εις χείρας των παρτιζάνων.
Οι στολές ήσαν καινούργιες, με καμάρι δε οι άνδρες του Γκότσε διατηρούσαν τα βουλγαρικά διακριτικά (επωμίδες, κουμπιά, στέμματα και κορδέλλες στο καπέλο κ.λ.π.). Επίσης τα τμήματα του Γκότσε χρησιμοποιούσαν βουλγαρικά στρατιωτικά παραγγέλματα, μιλούσαν το τοπικό ιδίωμα παραμορφωμένο με σερβικές λέξεις και μάθαιναν τις ώρες που αργούσαν σλαβική γραφή. Στις τάξεις του Γκότσε είχαν πλέον προσέλθει όλοι οι γνωστοί Οχρανίται της περιοχής Φλωρίνης και Καστοριάς και είχε αρχίσει αθρόα μετακίνησις ανταρτών, σλαβόφωνων προφανώς, από τα άλλα τμήματα του ΕΛΑΣ εις το Τάγμα του Γκότσε και ελληνοφώνων από το Τάγμα Γκότσε προς τα άλλα Τμήματα. Περί το τέλος του Σεπτεμβρίου 1944 το Τάγμα Γκότσε απετελείτο κατά τα 9/10 από σλαβόφωνους, η δύναμίς του είχε ανέλθει εις 800 περίπου, ο εξοπλισμός του ήταν πλήρης, απέφευγε δε συστηματικά να εμπλέκεται εις μάχην κατά των Γερμανών, έχοντος κατά νουν την διατήρησιν ανέπαφου της δυνάμεως δια τον διακανονισμόν των ζητημάτων μετά την αποχώρησιν των Γερμανών.
Ο Γκότσε είχε ως πολιτικόν σύμβουλον κυρίως τον εκ Δενδροχωρίου Κεραμιτζήεφ, ο οποίος είχε εκλεγεί και μέλος της ΠΕΕΑ, τας πράξεις του όμως καθοδηγούσαν και οι ευρισκόμενοι εις το Επιτελείον του πρώην Οχρανίται. Κατά τα τέλη Σεπτεμβρίου ο Γκότσε άρχισε να ζητά επιμόνως από την ηγεσίαν του ΕΑΜ/ΕΛΑΣ την έγκρισιν να αναπτυχθεί εις Ταξιαρχίαν και να εντάσση αθρόως όσους εκ του πληθυσμού επιθυμούσαν άνευ περιορισμού, αποσκοπών προφανώς να εξοπλίσει όλους τους ομοϊδεάτας του, δια να επιβάλει λύσεις δια της δυνάμεως με την αποχώρησιν των Γερμανών. Ζητούσε επίσης να εξουσιοδοτηθεί όπως, με την αποχώρησιν των Γερμανών, την Καστορίαν και την Φλώριναν καταλάβουν αποκλειστικώς τμήματα του. Τα αυτά αιτήματα είχε προβάλει και το εις περιοχήν Αριδαίας συγκροτηθέν παρόμοιον Σλαβομακεδονικόν Τάγμα, υπό τινα Ούρδωφ. Ούτως είχε διαμορφωθεί η κατάστασις, όταν κατά τας αρχάς Οκτωβρίου 1944, ο Γκότσε επανεστάτησε κατά του ΕΑΜ/ΕΛΑΣ κηρύξας την αυτονομίαν της Μακεδονίας. Τα γεγονότα εξελίχθησαν ως ακολούθως:
Την 5ην Οκτωβρίου του 1944 περιήλθεν εις χείρας ενός βαθμοφόρου του Αποσπάσματος Βίτσιου, που δρούσε κατά την περίοδον εκείνη στην περιοχή Ακρίτα-Πισοδερίου-Πρεσπών, επιστολή από το περιεχόμενο της οποίας συνήγετο το συμπέρασμα ότι το Σλαβομακεδονικό Τάγμα του Γκότσε, ευρισκόμενον στα Κορέστια (Τρίβουνο-Μακροχώρι-Χαλάρα), επρόκειτο να στασιάσει, κηρύσσον την αυτονομίαν της Μακεδονίας, διετάσσετο δε μία διλοχία του Τάγματος, δυνάμεως 200 περίπου ανδρών, η οποία ευρίσκετο εις την περιοχήν Σφήκας, όπως το ταχύτερον ενωθεί μετά της υπολοίπου δυνάμεως εις Κορέστια. Η επιστολή απεστάλη επειγόντως εις τον διοικητήν του Αποσπάσματος Βίτσιου, μόνιμον υπολοχαγόν Παύλον Τσάμην, έχοντα την ημέραν εκείνην τον σταθμόν Διοικήσεως του εις ‘Αγιον Γερμανόν Πρεσπών.
Ο αξιωματικός ούτος, μόλις έλαβε γνώσιν του περιεχομένου της επιστολής, χωρίς να έχει σχετικήν τινα οδηγίαν, εθεσεν εις συναγερμόν ολόκληρον την δύναμίν του η οποία ευρίσκετο εις την περιοχήν Πρεσπών, ήτοι τρεις λόχους τυφεκιοφόρων και την πολυβολαρχίαν, συνολικής δυνάμεως 500 περίπου ανδρών (εις Λόχος παρέμενεν εις περιοχήν Ακρίτα (Μπουφίου) ως ασφάλεια του εκεί κλιμακίου της βρεταννικής στρατιωτικής αποστολής) και εντός της νυκτός εκινήθη προς Σφήκα, δια να εξουδετερώσει την εκεί Διλοχίαν του Σλαβομακεδονικού Τάγματος. Πρόθεσις του Αποσπάσματος Βίτσιου ήτο η εν συνεχεία κίνησις προς Κορέστια και εξουδετέρωσις και της υπολοίπου δυνάμεως του Γκότσε.
Η κινηθείσα δύναμις ευρέθη με το πρώτον φως της 6ης Οκτωβρίου 1944 εις την περιοχήν Σφήκας και καθ’ όν χρόνον τα τμήματα εκινούντο εκ διαφόρων κατευθύνσεων, δια να εγκλωβίσουν την διλοχίαν, ο Διοικητής του Αποσπάσματος, συνοδευόμενος υπό αριθμού βαθμοφόρων και μιας μικρός δυνάμεως ασφαλείας, εισήλθεν εντός του χωρίου Σφήκα.
Ο αιφνιδιασμός της Διλοχίας υπήρξε πλήρης. Ο διοικητής του Αποσπάσματος προσεπάθησεν εν αρχή να παραπλανήσει τον διοικητήν της Διλοχίας, ονόματι Βασίλειον Μακρήν, καταγόμενον εκ Κρυσταλλοπηγής, παρουσιάζων εις αυτόν πλαστήν Διαταγήν του 28ου Συντάγματος, υπό το οποίον διοικητικώς υπήγετο και το Σλαβομακεδονικόν Τάγμα του Γκότσε, συμφώνως προς την οποίαν η Διλοχία ετίθετο υπό την τακτικήν διοίκησιν του Αποσπάσματος, δια κοινήν ενέργειαν εναντίον γερμανικών φαλαγγών, κινουμένων επί των αρτηριών Κορυτσάς – Φλωρίνης και Ρέσνας -Πρεσπών – Φλωρίνης.
Ο διοικητής της Διλοχίας, ισχυριζόμενος ότι είχε λάβει διαφορετικήν διαταγήν παρά του Τάγματος του, ηρνείτο να συμμορφωθεί προς την πλαστήν διαταγήν και να πορευθεί προς ‘Αγιον Γερμανόν – Ακρίταν, όπως διέτασσε ο διοικητής του Αποσπάσματος.
Σημειωτέον ότι τας πρωϊνάς ώρας της 6ης Οκτωβρίου, είχε συλληφθεί μία ανεξάρτητος Διμοιρία του Γκότσε, η οποία ευρίσκετο εις το χωρίον Οξυά Πρεσπών και αφοπλισθείσα, είχε σταλεί υπό συνοδείαν εις ‘Αγιον Γερμανόν και είχε εγκλεισθεί εις το Δημοτικόν Σχολείον του χωριού.
Προ της πιέσεως εκ μέρους του διοικητού του Αποσπάσματος, ο Μακρής εζήτησε μικράν προθεσμίαν, δια να συσκεφθεί μετά των βαθμοφόρων του. Επειδή δεν είχε ληφθεί εισέτι αναφορά περί της ολοκληρωτικής κυκλώσεως της Διλοχίας εκ μέρους τμημάτων του Αποσπάσματος, τα οποία συνεπλήρουν την κύκλωσιν υπό τας διαταγάς του Υποδιοικητού του Αποσπάσματος εφέδρου ανθυπολοχαγού Παναγιώτου, παρεσχέθη η αιτουμένη προθεσμία, του διοικητού του Αποσπάσματος μετά της συνοδείας του αποσυρθέντος εις κατάλληλον οίκημα, προς αποφυγήν ενδεχομένης ενόπλου προσβολής του υπό της Διλοχίας. Μετά παρέλευσιν αρκετής ώρας, ο διοικητής της Διλοχίας προσήλθεν εις το οίκημα όπου είχεν αποσυρθεί ο διοικητής του Αποσπάσματος και ανέφερεν ότι είχε ληφθεί απόφασις να σταλεί έκτακτος αγγελιοφόρος εις Κορέστια, δια να συμβουλευθεί επί του πρακτέου τον διοικητήν του Τάγματος του Γκότσε.
Καθ’ ον χρόνον είχεν αρχίσει έντονος συζήτησις, του διοικητού του αποσπάσματος επιμένοντος όπως η Διλοχία συμμορφωθεί και πορευθεί αμέσως προς ‘Αγιον Γερμανόν, με την πρόθεσιν να αφοπλισθεί και εκείνη, όπως η ανεξάρτητος Διμοιρία, παρουσιάσθη σύνδεσμος, αποσταλείς υπό του Υποδιοικητού του Αποσπάσματος, ο οποίος συμφώνως προς υπάρχουσαν εκ των προτέρων συνεννόησιν ανέφερεν ότι «όλα είναι εν τάξει». Εκείνο εσήμαινε ότι η κύκλωσις είχεν ολοκληρωθεί. Σχεδόν ταυτοχρόνως κατέφθασεν αγγελιοφόρος της Διλοχίας, ο οποίος ασθμαίνων και τελών εν ταραχή, εζήτησε εις την σλαβικήν να ομιλήσει ιδιαιτέρως προς τον διοικητήν του Μακρή.
Προφανώς τον επληροφόρησεν ότι η Διλοχία είχε κυκλωθεί, διότι επιστρέψας ο Μακρής εις το δωμάτιον, όπου ευρίσκετο ο διοικητής του Αποσπάσματος Βίτσιου, μετά της ακολουθίας του, κάτωχρος και τρέμων, αποταθείς προς τούτον είπεν:
«Μα τι! Θα έχωμε δυναμικές λύσεις τώρα;».
Η απάντησις του υπολοχαγού Τσάμη ήτο σαφέστατη: «Αν δεν υπακούσετε, θα αναγκασθήτε δια της βίας να ακολουθήσετε προς ‘Αγιον Γερμανόν». Ο Μακρής εζήτησεν εκ νέου μικράν προθεσμίαν δια να συσκεφθεί μετά των επιτελών του. Κατά το διάστημα που μεσολάβησε, άνδρες τινές της Διλοχίας προσήλθον προς τον διοικητήν του Αποσπάσματος και εμπιστευτικούς του είπον ότι εις την δύναμιν της Διλοχίας περιλαμβάνονται και μερικοί μη σλαβόφωνοι καθώς και ελληνικής συνειδήσεως σλαβόφωνοι, οι οποίοι είναι αποφασισμένοι, αν παραστή ανάγκη, να πλήξουν την Διλοχίαν εκ των ένδον.
Επίσης παρέσχον την πληροφορίαν ότι η Διλοχία Μακρή είχεν επικοινωνήσει κατά την διάρκειαν της νυχτός με το Τάγμα τους και ότι είχε λάβει την εντολή να κινηθεί κατά την επομένην νύκτα της 6/7 Οκτωβρίου προς Κορέστια και να συνενωθεί με την κυρίαν δύναμιν.
Τέλος επληροφόρησαν τον διοικητήν του Αποσπάσματος ότι ο Γκότσε είχε κηρύξει εις τα Κορέστια την αυτονόμησιν της Μακεδονίας,, ότι είχε κηρύξει επίσης γενικήν επιστράτευσιν και η δύναμίς του είχε ανέλθει εις 2000 περίπου ενόπλους, ότι είχε προβεί εις την επίταξιν κτηνών και τροφίμων και ότι, εάν δεν εγίνοντο δεκτά τα αιτήματα του προς πλήρη ανεξαρτησίαν των Σλαβομακεδόνων, θα έφθανε εις ένοπλον ρήξιν με το ΕΑΜ/ΕΛΑΣ.
Η προθεσμία δια την σύσκεψιν είχε παρέλθει και ως εκ τούτου ο διοικητής του Αποσπάσματος Βίτσιου, αντιλαμβανόμενος ότι επίτηδες εχρονοτρίβουν δια να λάβουν ενδεχομένως νέας οδηγίας παρά του Γκότσε ή ενίσχυσιν, δι’ αγγελιοφόρου, έταξεν ημίωρον παράτασιν της προθεσμίας, κατόπιν της οποίας όφειλεν η Διλοχία να συγκεντρωθεί εις την πλατείαν του χωριού Σφήκα, άλλως θα εξηναγκάζετο εις τούτο δια της βίας.
Με την εκπνοήν της νέας προθεσμίας, ο διοικητής της Διλοχίας ειδοποίησεν ότι έδωκεν ήδη εντολήν όπως τα τμήματα του αποσυρθούν εκ των πέριξ και εγγύς του χωρίου υψωμάτων όπου ήσαν εγκατεστημένα και συγκεντρωθούν εις την πλατείαν του χωρίου. Πράγματι, μετ’ ολίγον ήρχισαν να κατέρχωνται εκ των υψωμάτων τα πρώτα τμήματα εν πλήρει σιγή. Οι οπλίται ήσαν κατηφείς, οι δε βαθμοφόροι χαμηλοφώνως και με βραχέα παραγγέλματα τα κατηύθυναν εις τον χώρον συγκεντρώσεως.
Καθ’ ον χρόνον συνεχίζετο η συγκέντρωσις από τα νοτιοδυτικά δασωμένα υψώματα, ακούσθηκαν τυφεκιοβολισμοί και ριπαί πολυβόλων, τα οποία έπαυσαν μετ’ ολίγων λεπτών της ώρας. Αγγελιοφόρος ο οποίος κατέφθασεν μετ’ ολίγον ανέφερεν ότι ένα τμήμα της Διλοχίας, μη συμμορφούμενον προς την εντολήν όπως κατέλθη εντός του χωρίου επεχείρησε να διαφύγει και ως εκ τούτου το εγγύς τμήμα του Αποσπάσματος ηναγκάσθη να κάνει χρήσιν των όπλων, με αποτέλεσμα να τραυματισθούν μερικοί εκ των ανδρών της Διλοχίας και ορισμένοι να διαφύγουν εντός της δασώδους περιοχής. Το συμβάν αυτό επέτεινεν ακόμη περισσότερον την κατήφειαν των ανδρών της Διλοχίας, ο δε διοικητής αυτής υπέβαλε σχετικό παράπονο προς τον Διοικητήν του Αποσπάσματος, ο οποίος του κατέστησε σαφές ότι δεν θα εδίσταζε να κάνει χρήσιν των όπλων, αν δεν συνεμορφώνετο η Διλοχία πλήρως προς τας διαταγάς του.
Η συγκέντρωσις συνεχίζετο με βραδύν ρυθμόν και η ώρα παρήρχετο. Ήδη επλησίαζεν η εσπέρα και ως εκ τούτου, κατόπιν συσκέψεως των αξιωματικών του Αποσπάσματος, απεφασίσθη να περιορισθούν οι άνδρες της Διλοχίας εις ωρισμένα οικήματα, περί το κέντρον του χωρίου και να οδηγηθούν κατ’ ευθείαν προς Ακρίταν την επομένην, όπερ και εγένετο. Κατά την νύχτα της 6/7 Οκτωβρίου ο διοικητής του Αποσπάσματος κατήλθεν προς διανυκτέρευσιν εις φιλικήν οικογένειαν του εγγύς χωρίου Οξυά, συμπτωματικώς δε διέφυγεν δολοφονίαν εκ μέρους διαφυγόντων ανδρών της Διλοχίας Μακρή.
Την επομένην, 7ην Οκτωβρίου 1944, η Διλοχία Μακρή ωδηγήθη υπό συνοδείαν εκ μέρους της δυνάμεως του Αποσπάσματος εκ Σφήκας προς ‘Αγιον Γερμανόν. Προ της εκκινήσεως εκ Σφήκας, κατέφθασε εις το χωρίον απεσταλμένος εκ μέρους του Καπετάνιου του Αποσπάσματος Βίτσιου Γιαννούλη, ο οποίος συνήθως απουσίαζεν από το Τμήμα, ασχολούμενος με ζητήματα πολιτικής φύσεως, κινούμενος μεταξύ Βίτσιου και Πενταλόφου, όπου η έδρα της IX Μεραρχίας, ο οποίος εκόμισε σημείωμα τούτου απευθυνόμενον προς τον διοικητήν του Αποσπάσματος Βίτσιου υπολοχαγόν Τσάμη και με το οποίον τον επληροφόρει ότι εις τα προϊστάμενα κλιμάκια είχαν όλοι αναστατωθεί από το κτύπημα των Σλαβομακεδόνων υπό του Αποσπάσματος, και ότι εις τας ενεργείας του έπρεπε να είναι πολύ προσεκτικός, διότι ουδείς λαμβάνει σαφή θέσιν και διότι ωρισμένοι ζητούσαν «την κεφαλή του επί πινάκι».
Κατά την πορείαν προς ‘Αγιον Γερμανόν προηγείτο Λόχος του Αποσπάσματος, ηκολούθει η Διλοχία των Σλαβομακεδόνων και έποντο οι άλλοι δύο Λόχοι και η πολυβολαρχία του Αποσπάσματος. Επίσης, εκατέρωθεν της Διλοχίας, κατά διαστήματα επορεύοντο άνδρες του Αποσπάσματος, οπλισμένοι με αυτόματα, δια να προληφθεί πάσα απόπειρα διαφυγής μεμονωμένων ανδρών αυτής.
Περί την 10.00 ώραν της 7ης Οκτωβρίου και όταν η φάλαγξ ευρίσκετο εν πορεία προς ‘Αγιον Γερμανόν, εκ της κατευθύνσεως Πρεβόλι, ενεφανίσθη δεκαμελής περίπου ομάς ενόπλων ανδρών, η οποία εζήτησε να ιδεί τον διοικητή του Αποσπάσματος, όστις εκινείτο έφιππος περί την ουράν της όλης φάλαγγος. Επί κεφαλής της ομάδος ήτο ο πολιτικός της IX Μεραρχίας Ρένος, μεταξύ δε των ανδρών ο εκ Γάβρου πολιτικός των Σλαβομακεδόνων και μέλος της ΠΕΕΑ Κεραμιτζήεφ και εις Γιουγκοσλάβος στρατιωτικός.
Μόλις ο διοικητής του Αποσπάσματος έφθασε εις το σημείον της οδού όπου ευρίσκετο η ομάς και προτού αφιππεύσει, εδέχθη επίθεσιν εκ μέρους του Κεραμιτζήεφ, ο οποίος έις έντονον ύφος, του επέσεισε την απειλήν ότι «θα δώση λόγον που σκότωσε τα παιδιά», εννοών του Σλαβομακεδόνες του Γκότσε. Οργισθείς εκ της τοιαύτης συμπεριφοράς ο διοικητής του Αποσπάσματος, χωρίς εισέτι να αφιππεύσει, του απήντησε ότι «δεν σκότωσαν πολλούς, διότι δεν χρειάσθηκε, αν όμως χρειαζόταν θα τους σκότωνε όλους». Εν συνεχεία του ετόνισε ότι δεν είχε μαζί του καμιά κουβέντα και αφιππεύσας, επλησίασεν τον πολιτικόν της Μεραρχίας. Εκείνος παρέσυρε τον Διοικητήν παράμερα και τον ηρώτησε τι ακριβώς είχε συμβεί. Ο Διοικητής του εξιστόρισε εν συντομία τα συμβάντα και τον επληροφόρησεν επί της προθέσεως του να οδηγήσει την Διλοχίαν εις ‘Αγιον Γερμανόν – Ακρίταν, να την αφοπλίσει και εν συνεχεία να στραφεί προς Κορέστια, δια να προσβάλει την υπόλοιπον δύναμιν του Γκότσε, έχων αποκλεισμένην την προς Γιουγκοσλαβίαν οδόν διαφυγής δια Πρεσπών. Έλαβε χώραν τότε ζωηρά συζήτησις μεταξύ των δύο ανδρών, του μεν πολιτικού επιμένοντος ότι έπρεπε να αφεθεί ελευθέρα η Διλοχία, καθώς και η ήδη εις Άγιον Γερμανόν αφοπλισμένη Διμοιρία του Γκότσε, του δε Διοικητού προσπαθούντος να του επισημάνει τον μέγιστον κίνδυνον ο οποίος ανέκυπτε δια την Μακεδονίαν εκ του στασιαστικού κινήματος του Γκότσε. Τελικώς ο πολιτικός έθεσε θέμα υπακοής προς διαταγήν της Μεραρχίας και ανέλαβεν πάσαν ευθύνην περαιτέρω χειρισμού του όλου ζητήματος. Κατόπιν τούτου η αιχμαλωτισμένη Διλοχία του Γκότσε αφέθη ελευθέρα, όταν η φάλαγξ ευρίσκετο πέραν του χωρίου Καρυές, το δε Απόσπασμα συνέχισε την πορεία προς Άγιον Γερμανόν.
Ενώ η φάλαγξ επλησίαζεν εις Άγιον Γερμανόν, ελήφθη διαταγή του 28ου Συντάγματος, ούτινος διοικητής ήτο ο μόνιμος αντισυνταγματάρχης Τζανάτος και εις τον οποίον υπήγετο διοικητικώς και το Απόσπασμα Βίτσιου, όπως το Απόσπασμα κινηθή εσπευσμένως προς περιοχήν Φλάμπουρου, διότι κινδύνευε η διοίκησις του Συντάγματος να προσβληθή από τα επαναστατήσαντα Σλαβομακεδονικά τμήματα.
Κατόπιν τούτων: τα γεγονότα εξελίχθησαν ως ακολούθως:
Το Απόσπασμα Βίτσιου, αφού άφησε μίαν μικράν φρουράν εις Άγιον Γερμανόν δια την φρούρησιν των αφοπλισμένων Σλαβομακεδόνων και μίαν Διμοιρίαν μετά πολυβόλων επί του υψώματος Αγίου Ιωάννου Λαιμού, δια την αποκοπήν της επικοινωνίας μετά της Γιουγκοσλαβίας, εν συνεργασία μετά του εις Λαιμόν εφεδρικού λόχου του ΕΛΑΣ δια της υπολοίπου δυνάμεως συνέχισε την κίνησίν του προς Μπούφι – Άνω Κλεινάς, όπου έφθασε τας βραδυνάς ώρας της 7ης Οκτωβρίου. Μετά 3ωρον περίπου ανάπαυσιν τη νύκτα της 7/8 Οκτωβρίου συνέχισε την πορείαν του δια μέσου της πεδιάδος Φλωρίνης (Άνω Κλειναί – Καληνίκη – Αρμενοχώρι) και τας πρωϊνάς ώρας της 9ης Οκτωβρίου έφθασεν εις Πέρασμα. Εκείθεν, κατόπιν νεωτέρας εντολής, κατηυθύνθη εις Κάτω Υδρούσαν, όπου, τας απογευματινάς ώρας έλαβε εντολήν να κινηθεί εις την κατεύθυνσιν Κάτω Υδρούσα -Πολυπόταμος – Μακροχώρι, προκειμένου να προσβάλει τα στασιάσαντα τμήματα του Γκότσε. Ταυτοχρόνως παρείχετο η πληροφορία ότι τμήματα του 27ου Συντάγματος, υπό τον μόνιμον λοχαγόν Καρατάσιον εκινούντο από νότου προς Κορέστια, με την αυτήν αποστολήν. Η απόφασις της ηγεσίας του ΕΑΜ/ΕΛΑΣ δια την δια των όπλων προσβολήν των Σλαβομακεδόνων του Γκότσε ελήφθη πολύ αργά. Είχε χαθεί η ευκαιρία να εξοντωθούν μέχρις ενός, εάν δεν εμποδίζετο εις την απόφασίν του το Απόσπασμα Βίτσιου, το οποίον εκράτει αποκεκομμένην την οδόν υποχωρήσεως των στασιαστών προς Γιουγκοσλαβίαν από της 6ης Οκτωβρίου.
Οι στασιασταί θα ετίθεντο μεταξύ δύο πυρών, ενώ τώρα θα ελάμβανεν χώραν απλή απώθησις τούτων προς Γιουγκοσλαβίαν, όπως και έγινεν. Μετά την εκ Πρεσπών αναχώρησιν του Αποσπάσματος Βίτσιου, κατόπιν εντολής του πολιτικού της IX Μεραρχίας Ρένου, οι αφοπλισθέντες Σλαβομακεδόνες του Γκότσε αφέθησαν ελεύθεροι και εντός της νυκτός 7/8 Οκτωβρίου συνενώθησαν μετά των εις Κορέστια δυνάμεων του Γκότσε. Η εις Πρέσπαν αφεθείσα δύναμις του Αποσπάσματος διετάχθη επίσης να κινηθεί προς Ακρίταν και να συνενωθεί μετά του Αποσπάσματος. Τοιουτοτρόπως παρέμεινε τελείως ελευθέρα η δίοδος Πρεσπών.
Τα τμήματα του Αποσπάσματος Βίτσιου και του 27ου Συντάγματος κινηθέντα την 10η Οκτωβρίου προς Κορέστια δεν συνήντησαν παρά ελαφρά τμήματα οπισθοφυλακών του Γκότσε, ο οποίος, άμα τη πληροφορία ότι κινούνται εναντίον του δυνάμεις υπεχώρησεν προς Πρέσπαν και εκείθεν δια Δουμπιάνης-Λουμπόϊνο εισήλθεν εις το Γιουγκοσλαβικό έδαφος. Το Απόσπασμα Βίτσιου έδωσε μάχη με τα τελευταίαα τμήματα του Γκότσε εις περιοχήν Γάβρου, κατά την οποίαν και ετραυματίσθη εις εκ των ανδρών του. Επίσης τμήματα του 27ου Συντάγματος συνεπλάκησαν με τμήματα οπισθοφυλακής του Γκότσε εις περιοχήν Βατοχωρίου -Κρυσταλλοπηγής, κατά την οποίαν εφονεύθη ο εις το 27 Σύνταγμα υπηρετών μόνιμος Επιλοχίας Εμμ. Δατσέρης.
Τα στασιάσαντα τμήματα του Γκότσε, δυνάμεως 2.000 περίπου μεταφέρθησαν εν τάχει εκ σερβικής Πρέσπας εις τον Τομέα Μοναστηρίου και επεχείρησαν να εισχωρήσουν εντός του ελληνικού εδάφους από την κατεύθυνσιν Αγίας Παρασκευής και Εθνικού.
Εν τω μεταξύ όμως τμήματα του 27 Συντάγματος εφρούρουν το τμήμα της μεθορίου Πρεσπών και τοιαύτα του Αποσπάσματος Βίτσιου το τμήμα από Ακρίτα μέχρις Αγίας Παρασκευής. Εν τη προσπάθεια των όθεν όπως εισβάλλουν εις τον τομέα Εθνικού – Παρωρίου, συνήντησαν την αντίστασιν των τμημάτων του Αποσπάσματος κατά την συναφθείσαν δε μάχην περί τα μέσα Οκτωβρίου εις τα υψώματα Εθνικού, υπέστησαν σοβαρές απώλειες και ηναγκάσθησαν να συμπτυχθούν εντός του Γιουγκοσλαβικού εδάφους.
Ολίγας ημέρας βραδύτερον, τμήματα του Γκότσε, εισέβαλον κατά την διάρκειαν της νυκτός εις το χωρίον Πολυπλάτανος και ήρπασαν σημαντικήν ποσότητα σιτηρών εκ των εκεί αποθηκών.
Η κατάστασις αυτή συνεχίσθηκε μέχρι της αποχωρήσεως και της τελευταίας δυνάμεως των Γερμανών εξ Ελλάδος την 1ην Νοεμβρίου του 1944, οπότε, το μεν 27 Σύνταγμα επήνδρωσε την ελληνογιουγκοσλαβικήν μεθόριον από λίμνης Πρεσπών μέχρις Εθνικού, το δε Απόσπασμα Βίτσιου, από Αγίας Παρασκευής μέχρι Μεσοχωρίου.
Τα γιουγκοσλαβικά φυλάκια, μέχρι περίπου του τέλους του 1944, ήσαν επηνδρωμένα με τμήματα του Γκότσε, βραδύτερον δε αντικατεστάθηκαν με τμήματα Σέρβων παρτιζάνων.
Υπολοχαγός Παύλος Τσάμης Διοικητής
Αποσπάσματος Βίτσι 28ου Συντάγματος ΕΛΑΣ


Και καποια στοιχεια απο το wiki για τον Ε. Μπακιρτζή:  ... εισήχθη στην Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων και συμμετείχε στον Α΄ Βαλκανικό Πόλεμο του 1912, ως δευτεροετής της Σχολής μαζί με τους άλλους Ευέλπιδες, (μεταξύ των οποίων και ο δευτερότοκος υιός του Ελευθερίου Βενιζέλου, Σοφοκλής,με τον οποίο υπήρξαν προσωπικοί φίλοι) και συγκεκριμένα στη Στρατιά της Ηπείρου με το Ανεξάρτητο Σύνταγμα Κρητών, ως Λοχίας. Η κήρυξη του Β' Βαλκανικού Πολέμου βρίσκει τον Μακεδόνα στρατιωτικό, τριτοετή εύελπι με το βαθμό του Ανθυπασπιστή, αφού διακρίθηκε στο μέτωπο των επιχειρήσεων,με το 19ο Σύνταγμα Πεζικού. Τον Αύγουστο του 1914, το ξέσπασμα του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου , η εκδήλωση του Εθνικού Διχασμού, που επήλθε λόγω της διαφωνίας επί της ασκηθείσας εξωτερικής πολιτικής μεταξύ Ελευθερίου Βενιζέλου και Βασιλιά Κωνσταντίνου, βρίσκουν τον Ε. Μπακιρτζή να υπηρετεί στην Καβάλα ως Διοικητής ,Ανθυπολοχαγός του Πυροβολικού. Από τις αρχές του 1916, ως την κατάληψη των περισσοτέρων οχυρών της ανατολικής Μακεδονίας το ίδιο έτος από τους Γερμανοβουλγάρους με την ταυτόχρονη εκκένωση των περιοχών της υπαίθρου από τους ελληνικούς πληθυσμούς, ο Ε. Μπακιρτζής μη ανεχόμενος την επερχόμενη παράδοση του Δ' Σώματος Στρατού ,αποφασίζει να αγωνιστεί για τη διατήρηση της Μακεδονίας στον εθνικό ελληνικό κορμό , με τους Βενιζελικούς Αξιωματικούς της Εθνικής Άμυνας. Ήταν από τους πρώτους Αμυνίτες και διακρίθηκε στη μάχη του Σκρα Ντι Λέγκεν κερδίζοντας το βρετανικό παράσημο D.S.O. Αργότερα, το 1919 μεταβαίνει με υποτροφία για τρία χρόνια στη Γαλλία, όπου και σπουδάζει στην Ανωτέρα Σχολή Πολέμου....
Το 1926, όντας αντισυνταγματάρχης, συμμετείχε ως πρωτεργάτης στο φερώνυμο κίνημα Τζαβέλα-Μπακιρτζή όπου συνελήφθη, δικάστηκε και καταδικάστηκε σε θάνατο, πλην όμως δεν εκτελέσθηκε. Το 1928, επανήλθε στο στράτευμα, ως μηδέποτε διωχθείς όπου και υπηρέτησε σε επίλεκτες θέσεις ως επιτελάρχης του Γ΄ Σώματος Στρατού, διευθυντής του 2ου Γραφείου (Πληροφοριών) του ΓΕΣ, καθώς και στρατιωτικός ακόλουθος στις πρεσβείες Σόφιας και Βουκουρεστίου.
..λίγο καιρό αργότερα προσχωρεί στην οργάνωση ΑΑΑ (Αγών – Ανόρθωσις – Ανεξαρτησία) του στρατηγού Στέφανου Σαράφη, και από εκεί στις τάξεις του ΕΑΜ–ΕΛΑΣ. Ήταν διοικητής της ομάδας μεραρχιών Μακεδονίας του ΕΛΑΣ. Όταν ιδρύθηκε η ΠΕΕΑ στις 10 Μαρτίου του 1944, ανέλαβε προσωρινός της πρόεδρος (πρωθυπουργός). Στις 18 Απριλίου του ίδιου έτους, παραχώρησε την θέση του στον Αλέξανδρο Σβώλο και ο ίδιος ανέλαβε αντιπρόεδρος και γραμματέας επισιτισμού μέχρι την διάλυση της ΠΕΕΑ στις 2 Σεπτεμβρίου του 1944.
Στις 9 Μαϊου 1947 βρέθηκε νεκρός στο δωμάτιό του με μία σφαίρα στην καρδιά. Επισήμως, ο θάνατός του καταγράφηκε ως αυτοκτονία....
Ο Μπακιρτζής ήταν γνωστός και ως «κόκκινος συνταγματάρχης», επειδή αρθρογραφούσε στον Ριζοσπάστη μ' αυτό το ψευδώνυμο.



--------------------------------------------------------------------------------------------------------------



Η Παλαιστίνια ανήλικη κρατούμενη, Ραζάν Αμπου Σαλ, 13 χρονών, καταδικάστηκε σε 4 μήνες φυλακή από τις ισραηλινές κατοχικές δυνάμεις. Το 13χρονο κορίτσι καταδικάστηκε από το στρατιωτικό ισραηλινό δικαστήριο στις 16 Ιανουαρίου 2018 σε 4 μήνες φυλακή, το οποίο της επέβαλλε και ένα πρόστιμο αξίας 800 δολαρίων.
Μεγαλωμένη στο Αλ Αρουμπ στην νότια Χεβρώνα(Αλ Καλίλ), είναι η μικρότερη κρατούμενη στις φυλακές του Ισραήλ. Η Ραζάν, όπως και τα περισσότερα Παλαιστίνια φυλακισμένα παιδιά, κατηγορήθηκε ότι έριχνε πέτρες. Την συνέλαβαν κοντά στο Τζαμί Ιμπραχίμι στις 13 Ιανουαρίου. Συνελήφθη μαζί της η αδερφή της, η οποία δεν καταδικάστηκε ακόμη από το στρατιωτικό δικαστήριο. Είναι μία από τα περίπου 360 φυλακισμένα παλαιστίνια παιδιά. Κάθε χρόνο γύρω στα 700 παιδία σέρνονται στα ισραηλινά κέντρα κράτησης, με ποσοστό καταδίκης 99%.
Τα Παλαιστίνια παιδιά αυτά συχνά αναφέρουν την σωματική και ψυχολογική κακομεταχείριση κατά την ισραηλινή ανάκριση, καθώς και τη χρήση απομόνωσης και άρνησης πρόσβασης στην οικογένειά τους ή δικηγόρου



-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------




Επίθεση δέχτηκε ο Κ. Ζουράρις στο συλλαλητήριο για τη Μακεδονία
Κυριακή, 21 Ιανουαρίου 2018 18:53
Οργισμένη ομάδα ναζιστων διαδηλωτών αποδοκίμασε τον πρώην υφυπουργό Παιδείας Κώστα Ζουράρι στο συλληλατήριο για τη Μακεδονία στη Θεσσαλονίκη, τον χτυπησαν με καδρονι, ενώ επιχείρησε να τον λιντσάρει.
Όπως μεταδίδει το ATLAS Κεντρικής Μακεδονίας, περίπου 150 μέτρα χρειάστηκε να τρέξει ο κ.Ζουράρις για να γλιτώσει το λιντσάρισμα.Την τελευταία στιγμή, άνδρες της προσωπικής του φρουράς τον έβαλαν σε όχημα της αστυνομίας και έτσι φυγαδεύτηκε, κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή.

ΑΝΕΛ: Φασιστική ενέργεια
Σχολιάζοντας τον προπηλακισμό κατά του Κώστα Ζουρίαρι, η εκπρόσωπος του κόμματος Μανταλένα Παπαδοπούλου έκανε λόγο για «φασιστική συμπεριφορά».
«Συνιστά φασιστική ενέργεια και είναι απολύτως καταδικαστέος ο προπηλακισμός που δέχθηκε ο βουλευτής και μέλος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας των ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ κ. Κώστας Ζουράρις, στη διάρκεια του σημερινού συλλαλητηρίου στη Θεσσαλονίκη κατά της χρήσης του όρου «Μακεδονία» από τα Σκόπια. Φασιστικές συμπεριφορές δεν έχουν θέση σε μια δημοκρατία, ούτε στις εκδηλώσεις διαμαρτυρίας για τη Μακεδονία μας».



----------------------------------------------------------------------------------------------------------------



Φασίστες έκαψαν την κατάληψη Libertatia στη Θεσσαλονίκη
Κυριακή, 21 Ιανουάριος, 2018 - 16:08
Στις φλόγες το διατηρητέο κτήριο - Δεν υπάρχουν τραυματίες
Επικίνδυνη τροπή παίρνει η συγκέντρωση «για τη Μακεδονία» στη Θεσσαλονίκη, καθώς αποτέλεσε ευκαιρία δημόσιας επανεμφάνισης διαφόρων φασιστικών ομάδων.
Μετά την επίθεση στην αντισυγκέντρωση των αντιεξουσιαστών στην Καμάρα και στον ελεύθερο κοινωνικό κέντρο «Σχολείο», ομάδα φασιστών πυρπόλησε την κατάληψη Libertaria, στη Λεωφόρο Στρατού 19 και Σαρανταπόρου.
Σύμφωνα με πληροφορίες δεν σημειώθηκαν τραυματισμοί από την εμπρηστική επίθεση, ωστόσο το διατηρητέο κτήριο κάηκε ολοσχερώς. Το διατηρητέο κτήριο το φρόντιζαν και το διατηρούσαν οι καταληψίες, οι οποίοι πρόσφεραν και στέγη σε άστεγους της περιοχής. Ανήκε στο Δημόσιο, το οποίο το είχε παρατήσει στη μοίρα του, ήταν κτήριο που είχε χτίσει ο οθωμανός εισαγγελέας της Θεσσαλονίκης.
Φασιστες οπαδοι του ΠΑΟΚ απο τον σύνδεσμο "Μακεδονες" λεγεται οτι ειναι αυτοι που επιτεθηκαν και εκαψαν ολοσχερώς την Καταληψη Libertatia.
Ευτυχώς την ώρα του εμπρησμού, δεν υπήρχε κανένας από τους ενοικους του μέσα, οι οποίοι προβλέποντας τα επεισόδια είχαν αποχωρήσει.
Οι φασίστες είπαν στους δικούς τους δημοσιοκάφρους ότι τους πετούσαν πέτρες από το κτήριο και γιαυτό το έκαψαν. Τους πετούσαν πέτρες μάλλον κάποια φαντάσματα….

Σχολιο.- Κατά τις 2μμ στην Βασιλέως Γεωργίου ομάδα "πατριωτών του ΠΑΟΚ" επιτέθηκε στην κατάληψη του "σχολείου",
οι καταληψίες απάντησαν με βροχή τούβλων και κεραμιδιών
η αστυνομία έκλεισε τους γύρω δρόμους για πολλές ώρες (μέχρι τουλάχιστον 5μμ).
Στο ιστορικό κτήριο (19ου αιώνος) στην λεωφόρο Στρατού δεν υπήρχε καμιά κατάληψη εδώ και χρόνια...
ήταν εγκαταλειμμένο και από τους καταληψίες, μόνο ένας άστεγος έμενε μερικές φορές!
Η πυρπόλησή του στην Στρατου έγινε μετά την επίθεση στο "σχολείο" από "πατριώτες".

Σχολιο.- Φανταζομαι οτι οι εμπρηστες θα εχουν την ευγνωμοσυνη των ιδιοκτητών
Σχολιο.- Οικία Χαζιζ Νιχάλ Ναζιφέ. Αρχοντικό του 1899 στη λεωφόρο Στρατού 19 και Σαρανταπόρου
Περιουσία του δημοσίου σήμερα!



-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------



Θεσσαλονίκη: Επιθέσεις ακροδεξιών στη συγκέντρωση στην Καμάρα και στον κοινωνικό χώρο «Σχολείο»
Κυριακή, 21 Ιανουάριος, 2018 - 15:11
Επίθεση ακροδεξιών κατά των αντιεξουσιαστών που πραγματοποιούν αντισυγκέντρωση στην Καμάρα σημειώθηκε το μεσημέρι της Κυριακής.
Σύμφωνα με το seleo.gr, ομάδα ατόμων βγήκε από τα στενά γύρω από την Καμάρα και επιτέθηκε στους συγκεντρωμένους.
Νωρίτερα ακροδεξιοί επιτέθηκαν στον ελεύθερο κοινωνικό χώρο «σχολείο» με πέτρες και καπνογόνα. Η επίθεση αντιμετωπίστηκε από αντιεξουσιαστές που βρίσκονταν στον χώρο.



-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------



Εγω δεν ειμαι υπερμαχος του Ιωνα Δραγουμη που ελεγε «ότι συμφερει το εθνος είναι αληθινο», αλλα του Διονυσιου Σολομου που ελεγε «ο λαος πρεπει να θεωρει εθνικο ότι είναι αληθινο»!



------------------------------------------------------------------------------------------------------------------



Ρόδος: Στο «σφυρί» η πρώτη κατοικία 48χρονης έγγαμης μητέρας 3 παιδιών!

21/01/2018
Γεγονός, παρά τις ανέξοδες υποσχέσεις της κυβέρνησης, αποτελεί και στη Ρόδο, πλειστηριασμός πρώτης κατοικίας μιας 48χρονης, κατοίκου του νησιού, για οφειλή ύψους 84.554,78 ευρώ σε τράπεζα.
Στις δυσκολότερες συγκυρίες, που διανύει η χώρα μας στην σύγχρονη ιστορία της, εκατομμύρια συμπολίτες μας βρίσκονται σε δεινή οικονομική κατάσταση με ληξιπρόθεσμες οφειλές σε τράπεζες, εφορίες κ.λ.π.
Αυτό έχει ως αποτέλεσμα πολλές φορές να ενεργείται σε βάρος της ιδιοκτησίας τους μία ιδιαίτερα επώδυνη και επίπονη διαδικασία, αυτή της αναγκαστικής εκτέλεσης.
Μάλιστα, το εν λόγω ζήτημα αποκτά ιδιαίτερο ενδιαφέρον λόγω των δεσμεύσεων της κυβέρνησης για την προστασία της πρώτης κατοικίας.
Οι τελευταίες διαβεβαιώσεις ότι η πρώτη κατοικία προστατεύεται πλήρως από πλειστηριασμούς έναντι απαιτήσεων τόσο των τραπεζών όσο και του Δημοσίου μέχρι τα τέλη του 2018 έδωσε μόλις πρόσφατα στη Βουλή και ο υπουργός Ενέργειας κ. Γιώργος Σταθάκης.
Ο νόμος Κατσέλη, όπως τροποποιήθηκε με το «νόμο Σταθάκη», δεν προστατεύει μόνο σε σχέση με τις τράπεζες -για τα στεγαστικά δάνεια- αλλά προστατεύει την πρώτη κατοικία και σε σχέση με χρέη στο Δημόσιο και τα ασφαλιστικά ταμεία, υπογράμμισε, μιλώντας στη Βουλή ο κ. Σταθάκης.
«Η κυβέρνηση έχει δεσμευθεί ότι δεν θα υπάρξει πλειστηριασμός για πρώτη κατοικία αξίας κάτω από 300.000 ευρώ», έχει δηλώσει ο αναπληρωτής υπουργός Προστασίας του Πολίτη Νίκος Τόσκας.
Με την υπ’ αρίθμ. 445 β’/ 2017 κατασχετήρια έκθεση αναγκαστικής κατάσχεσης ακίνητης περιουσίας προχωρεί ωστόσο ηλεκτρονικός πλειστηριασμός την 13η Ιουνίου 2018 μιας 48χρονης κατοίκου της Ρόδου για οφειλή ύψους 84.554,78 ευρώ, που εκτινάχθηκε με τα έξοδα στα 99.124 ευρώ.
Πρόκειται, όπως προκύπτει και από την φορολογική της δήλωση Ε9, για την πρώτη της κατοικία και συγκεκριμένα για ένα διαμέρισμα του 4ου ορόφου καθαρής επιφάνειας 82,50 τ.μ. στην πόλη της Ρόδου.
Η 48χρονη και ο σύζυγός της έχουν ήδη προσφύγει, δια του πληρεξουσίου δικηγόρου τους, κ. Κ. Καζουλάκη, ενώπιον του Ειρηνοδικείου Ρόδου για την υπαγωγή τους στο νόμο περί υπερχρεωμένων νοικοκυριών.
Είναι μητέρα τριών παιδιών, εκ των οποίων τα δύο ενήλικα, που σπουδάζουν στην Ελλάδα.
Οι μηνιαίες καθαρές αποδοχές της ανέρχονται πλέον στο ποσό των 1.106,59 ευρώ και του συζύγου της στο ποσό των 1.473,12 ευρώ.
Συνεπώς, το οικογενειακό τους εισόδημα από κάθε πηγή, με δύο τέκνα που φοιτούν, ανέρχεται συνολικά σε 2.579,71 ευρώ.
Το εισόδημά τους έχει μειωθεί δραματικά τα τελευταία χρόνια λόγω των συνεχών περικοπών ενώ το μηνιαίο κόστος διαβίωσης της οικογενείας, συνεχώς αυξανόταν, λαμβάνοντας υπ’ όψιν την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη των ίδιων και των παιδιών, τις έκτακτες εισφορές και τους συνεχώς αυξανόμενους φόρους, τα έξοδα προετοιμασίας των παιδιών για την συμμετοχή τους στις πανελλήνιες εξετάσεις (με φροντιστηριακά μαθήματα) και την μετέπειτα εισαγωγή των παιδιών στα Πανεπιστήμια, τα έξοδα διαβίωσης δύο παιδιών ως φοιτητές, τις μετακινήσεις αυτών, τα έξοδα προετοιμασίας πλέον και του τρίτου τέκνου τους για την συμμετοχή κι αυτού στις πανελλήνιες εξετάσεις, όπως και τις προσωπικές επιτακτικές ανάγκες διαβίωσής τους.
Σήμερα, εκτός από την ανωτέρω περιγραφείσα κατάσταση και την αύξηση των δαπανών τους, η οικονομική τους κατάσταση έχει χειροτερεύσει και λόγω των αυξημένων φορολογικών υποχρεώσεων και ειδικότερα την υποχρέωση καταβολής έκτακτων εισφορών, εισφοράς αλληλεγγύης, τελών ακινήτου περιουσίας, τελών κυκλοφορίας και πλειόνων άλλων φόρων.
Η δραματική μείωση του οικογενειακού τους εισοδήματος στο πλαίσιο των μέτρων που λαμβάνονται για την αντιμετώπιση της σοβούσας οικονομικής κρίσης, η αύξηση των εξόδων τους, λόγω υποχρέωσης συνεισφοράς στην κάλυψη των οικογενειακών αναγκών αλλά και κυρίως των τέκνων τους, αποτελούν το σύνολο των παραγόντων που κατέστησαν αδύνατη την αποπληρωμή των υφιστάμενων ατομικών και εξ εγγυήσεως (του δεύτερου) δανειακών υποχρεώσεων.
Η 48χρονη τονίζει στην αίτησή της ότι διαθέτει πλήρη κυριότητα σε ποσοστό 100% επί του ως άνω ακινήτου, που έχει αντικειμενική αξία 64.752,190 ευρώ βάσει ΕΝ.Φ.Ι.Α. 2017 αλλά και ενός αυτοκινήτου, μοντέλου έτους 2002, κυβικών εκατοστών 1349.
Ο σύζυγός της δεν διαθέτει ακίνητη περιουσία αλλά ένα μόνο αυτοκίνητο έτους 2000, κυβικών εκατοστών 1799.
Επισημαίνουν ότι οι πιεστικές υποχρεώσεις τους, τους ανάγκασαν να καταφύγουν σε τραπεζικό δανεισμό προκειμένου να καλύψουν την αγορά της πρώτης κατοικίας, βελτίωση και επισκευή αυτής και τρέχουσες οικογενειακές ανάγκες κυρίως την αποπληρωμή των φροντιστηριακών διδάκτρων των παιδιών τους και τα έξοδα διαβίωσης αυτών.
Τονίζουν ότι μοναδική έξοδος από τον φαύλο αυτό κύκλο της ανακυκλούμενης πίστωσης και της γεωμετρικά αυξανόμενης υπερχρέωσης τους, αποτελεί ο Νόμος 3869/2010.
Με την αίτηση τους δηλώνουν ότι επιθυμούν να διατηρήσουν και να προστατεύσουν την κύρια κατοικία τους από την ρευστοποίηση για την ικανοποίηση των πιστωτών τους, καθώς πληρούνται, , οι οριζόμενες στην παρ. 2 του άρθρου 9 Ν. 3869/2010, ως ισχύει μετά τις τροποποιήσεις του Ν. 4336/2015 και του Ν. 4346/2015, προϋποθέσεις προς τούτο.




----------------------------------------------------------------------------------------------------------------



Μίκης Θεοδωράκης: «Οι κρυμμένες αλήθειες για το όνομα ‘Μακεδονία’ επί Μητσοτάκη»
22/01/2018
Άγνωστες πτυχές της συζήτησης που έγινε την εποχή της διακυβέρνησης Μητσοτάκη για το Μακεδονικό ζήτημα αποκαλύπτει ο Μίκης Θεοδωράκης με άρθρο του στην εφημερίδα τα «ΝΕΑ».
Στο άρθρο του στην εφημερίδα τα «ΝΕΑ», ο Μίκης Θεοδωράκης απαντώντας σε άρθρο του αναπληρωτή υπουργού Εξωτερικών Γιώργου Κατρούγκαλου στην εφημερίδα με τίτλο «Λύτρωση από τον Αλυτρωτισμό», αναφέρεται σε ιστορικά γεγονότα που μας οδήγησαν στη σημερινή κατάσταση για προσπάθειες επίλυσης του ονοματολογικού της πΓΔΜ, τονίζει ότι οι Σκοπιανοί συμπεριφέρονται απέναντί μας με εχθρικό τρόπο και αποκαλύπτει τις συζητήσεις που είχε με τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη για το θέμα πριν το κρίσιμο υπουργικό συμβούλιο αλλά και το Συμβούλιο Αρχηγών που ακολούθησε.
Ακολουθεί ολόκληρο το άρθρο:
Ο κ. Κατρούγκαλος στο άρθρο του («Λύτρωση από τον Αλυτρωτισμό», «ΤΑ ΝΕΑ» 19.1.2018) αναφέρεται σε έναν «έντιμο» συμβιβασμό σχετικά με το όνομα «Μακεδονία». Θα αποδείξω ότι υπάρχουν περιπτώσεις που δεν επιδέχονται συμβιβασμούς, όπως είναι η παραχάραξη της Ιστορίας που θίγει τα κυριαρχικά μας δικαιώματα. Δηλαδή θέματα Αρχών και Εθνικού συμφέροντος. Ιδιαίτερα όταν μπορούν να οδηγήσουν στην απώλεια μέρους της εθνικής μας ακεραιότητας.
Στο σημείο αυτό θα ήθελα να απαντήσω στο επιχείρημα ότι τα Σκόπια είναι μια μικρή χώρα και επομένως δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας. Πράγματι, είναι μικρή χώρα. Όταν όμως πίσω από τα Σκόπια κρύβεται κάποια μεγάλη διεθνής δύναμη, τότε οι ισορροπίες ανατρέπονται. Και ο νοών νοείτω…
Άλλωστε και μόνο το γεγονός ότι οι Σκοπιανοί συμπεριφέρονται απέναντί μας με έναν τόσο θρασύ και εχθρικό τρόπο, αποδεικνύει ότι γνωρίζουν ότι υποστηρίζονται από διεθνείς δυνάμεις φιλικές λόγω της γενικότερης πολιτικής τους στον χώρο των Βαλκανίων.
Εξάλλου οι αναμνήσεις από την εποχή της διάλυσης της Γιουγκοσλαβίας είναι νωπές.
Το γεγονός ότι πολλές χώρες έχουν δεχθεί την ονομασία «Μακεδονία» για τα Σκόπια – Βαρδάρη, όπως είναι το πραγματικό τους όνομα, αποδεικνύει ότι γι’ αυτές τις χώρες δεν έχει σημασία η αλήθεια αλλά οι διάφορες σκοπιμότητες. Όπως λ.χ. η Ρωσία και όσοι την ακολουθούν, γιατί οι Σκοπιανοί είναι Σλάβοι. Οι Τούρκοι και οι Άραβες, γιατί είναι μουσουλμάνοι. Και οι ΗΠΑ και τα κράτη του ΝΑΤΟ, γιατί έτσι εξυπηρετούνται τα σχέδιά τους στα Βαλκάνια.
Στο βάθος δεν μπορεί να μη γνωρίζουν ότι γελοιοποιούνται συνυπογράφοντας την κωμικοτραγική πρωτοβουλία του Τίτο και των Σκοπιανών να βαπτισθούν από Σλάβοι Μακεδόνες – απόγονοι του Μεγάλου Αλεξάνδρου παραβλέποντας το χάσμα των χιλίων ετών που χωρίζει την κάθοδό τους στα Βαλκάνια το 700 μ.Χ. από τους Έλληνες Μακεδόνες των 300 και πλέον ετών προ Χριστού. Κωμικό, γιατί κανείς δεν μπορεί να αλλάξει την Ιστορία και τραγικό για την τραυματισμένη Ελλάδα λόγω των θυσιών της στην πάλη κατά του χιτλερισμού και του εμφυλίου πολέμου που ακολούθησε και που μας οδήγησε στα όρια μιας εθνικής καταστροφής.
Για τους λόγους αυτούς η Ελλάδα δεν αντέδρασε εγκαίρως όταν ο Τίτο αποφάσισε να δώσει το όνομα «Μακεδονία» σε μια επαρχία της Γιουγκοσλαβίας εντελώς αυθαίρετα, εκμεταλλευόμενος την τραγική μας θέση.
Θα αναφερθώ στο παράδειγμα της Δυτικής Γερμανίας, η οποία έμεινε ως το τέλος ακλόνητη στην απόφασή της να μην αναγνωρίσει την Ανατολική Γερμανία τη στιγμή που δεκάδες χώρες είχαν συνάψει μαζί της διπλωματικές σχέσεις. Με ποιο επιχείρημα; Το ότι θεωρούσαν πως δεν μπορεί η αποδοχή από τους άλλους να παραχαράξει τελεσίδικα την Ιστορία, αλλά μονάχα η δική τους ψήφος. Και στο τέλος δικαιώθηκαν! Το ίδιο θα πρέπει να κάνουμε κι εμείς γνωρίζοντας ότι η παραχάραξη της Ιστορίας σε σχέση με το όνομα της Μακεδονίας δεν μπορεί να θεωρηθεί ως τετελεσμένο γεγονός παρά μονάχα με τη δική μας ψήφο.
Και τώρα περνώ στις κρυμμένες αλήθειες της εποχής της διακυβέρνησης Μητσοτάκη στη δεκαετία του 1990:
Το θέμα των Σκοπίων ανέκυψε το Νοέμβριο του ’91. Επειδή τα Σκόπια είχαν δραστηριοποιηθεί με το Σύνταγμα και με την προπαγάνδα την οποία έκαναν, αποφάσισε η κυβέρνηση να φέρει το θέμα στο Υπουργικό Συμβούλιο. Ο Σαμαράς ήδη ευρίσκετο στις Βρυξέλλες στο Συμβούλιο Υπουργών. Ήταν Παρασκευή αυτή η κρίσιμη συνάντηση. Έρχεται λοιπόν στην ημερήσια διάταξη το θέμα των Σκοπίων. Με εισήγηση φυσικά του προέδρου της κυβέρνησης, του κ. Μητσοτάκη.
Την προηγουμένη τον επισκέφθηκα στο γραφείο του, στου Μαξίμου, και του είπα ότι «χαίρομαι που θα συζητηθεί το πρόβλημα αυτό, γιατί είναι ένα πρόβλημα για το οποίο εσείς οι Έλληνες πολιτικοί θα πρέπει να ντρέπεστε διότι αφήσατε από το 1944 να αιωρείται το όνομα Μακεδονία, έστω και στα πλαίσια της Γιουγκοσλαβίας». Του διεμήνυσα, λοιπόν, ότι ήρθε η στιγμή της εθνικής αποκατάστασης.
«Αύριο στο Υπουργικό Συμβούλιο να θέσεις για πρώτη φορά το θέμα του ονόματος. Διότι αν δεν το θέσεις, θ’ αποκαλύψω γράμματα και μπροσούρες που μιλάνε για Μεγάλη Μακεδονία». Μου λέει, «μην το συζητάς, εάν το κάνουμε θα απομονωθούμε διεθνώς». «Υπάρχει», πρόσθεσα, «και ένας άλλος λόγος πιο σοβαρός ακόμα. Ότι αυτή τη στιγμή που πηγαίνουμε σε εθνική διάλυση, το εθνικό κύτταρο δεν λειτουργεί. Όλα διαλύονται καθημερινά. Αυτός είναι ένας στόχος που μπορεί να συσπειρώσει σήμερα. Σ’ όλη αυτή την πολιτική που ασκείται στον λαϊκισμό, ας προτάξουμε και ένα ιδανικό μπροστά, να συσπειρωθούμε όλοι μαζί».
Μου απάντησε «αυτή την ατιμία δεν πρόκειται να την κάνω ποτέ στον ελληνικό λαό. Είναι κάτι που δεν το πιστεύω. Θα μας απομονώσει. Και σε παρακαλώ πολύ, αύριο στο Υπουργικό Συμβούλιο να μην επιμείνεις. Άσε να κάνω την εισήγηση και σε παρακαλώ πολύ να μη θέσεις τέτοιο θέμα. Γιατί το θεωρώ ανώριμο και δεν προχωρεί».
Την επομένη στο Υπουργικό Συμβούλιο είδε ότι ήμουν συνοφρυωμένος και είχα αποφασίσει να μιλήσω. Είπε ότι σήμερα θα αποφασίσουμε για τις οδηγίες που θα δώσουμε στον Αντώνη Σαμαρά στις Βρυξέλλες και θα επιδιώξουμε να γίνει θέση της Κοινότητας. Ποιες είναι αυτές; 1) Όρος, ότι τα Σκόπια θα πρέπει να σταματήσουν την ανθελληνική προπαγάνδα και να απαλείψουν τα επιλήψιμα σημεία από το Σύνταγμά τους.
«Συμφωνείτε;». «Συμφωνούμε», απάντησαν οι υπουργοί. Πάει αυτό, κλείσαμε. «Μια στιγμή, κ. πρόεδρε», του λέει ο Αθανάσιος Κανελλόπουλος. «Τι συμβαίνει, Θανάση;» «Υπάρχει ένα δεύτερο σημείο που θα πρέπει να προσθέσουμε». «Ποιο είναι;». «Το θέμα της εθνικότητας». «Γιατί δεν υπάρχει μακεδονική εθνικότητα. Εδώ πρόκειται για παραμόρφωση της Ιστορίας. Συμφωνείτε;». Συμφωνούμε.
Δύο λοιπόν όροι. Ζητάω ξαφνικά τον λόγο. «Μίκη, περί τίνος πρόκειται;». «Υπάρχει ένα τρίτο σημείο, κύριε πρόεδρε». «Ποιο;». «Το όνομα Μακεδονία». «Τι εννοείς;». Και πήγε να το κλείσει. Οι υπουργοί όμως επέμεναν να μιλήσω. Αναπτύσσω λοιπόν τις απόψεις μου: Το όνομα Μακεδονία είναι το όχημα, με το οποίο περνάνε την προπαγάνδα τους. Λέγοντας ότι είναι Μακεδόνες, όλη η Μακεδονία, η Βόρειος Ελλάδα είναι υπό ελληνική κατοχή!
Δηλαδή η ουσία είναι εκεί. Έγινε μια ασχήμια πενήντα ολόκληρα χρόνια, ας κάνουν την αυτοκριτική τους εκείνοι που το δέχτηκαν, αλλά από δω και μπρος πρέπει να αρχίσουμε μια νέα ιστορία. Είμαστε υπεύθυνοι μπροστά στον ελληνικό λαό. Να τελειώσει η καπηλεία. Ενθουσιάζονται οι υπουργοί και λένε «κύριε πρόεδρε συμφωνούμε». Τι να κάνει ο Μητσοτάκης, είπε «γράψτε και Μακεδονία». Έτσι προστέθηκε το «Μακεδονία».
Βέβαια τότε δεν μπορούσα να προβλέψω την αντίδραση της διεθνούς κοινής γνώμης στο αυταπόδεικτο δίκαιό μας. Αντίθετα, ήμουν βέβαιος ότι η Ευρώπη και λόγω του ότι ήμασταν στην ΕΟΚ θα ενίσχυε το αίτημά μας. Όπως επίσης δεν μπορούσα να προβλέψω ότι ένα τόσο ευαίσθητο εθνικό θέμα θα γινόταν αντικείμενο μιας άγριας και τόσο επιζήμιας εθνικά κομματικής εκμετάλλευσης.
Μέσα σ’ αυτό το κλίμα σύγχυσης και εσωκομματικών αντιπαραθέσεων κι ενώ το αίτημα για κάθαρση είχε καταλαγιάσει, υπέβαλα την παραίτησή μου από το υπουργικό αξίωμα για να παραιτηθώ στη συνέχεια και από το βουλευτικό.
Αυτή είναι η ιστορική αλήθεια που σκεπάστηκε, γιατί για το πάντοτε άγρυπνο και κυρίαρχο Σύστημα της Εθνικοφροσύνης ήταν απαράδεκτο για έναν αριστερό να προβάλει και τελικά να επιβάλει την πατριωτική αντιμετώπιση αυτού του τόσο κρίσιμου εθνικού προβλήματος για το οποίο ήσαν υπεύθυνες όλες οι κυβερνήσεις από το 1944 έως σήμερα. Γιατί και σήμερα ακόμα οι κυβερνώντες ουσιαστικά σύρονται από τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ σ’ αυτή την αναζωπύρωση του θέματος αυτού γνωρίζοντας, όπως όλος ο κόσμος, ότι πίσω της κρύβεται η επιδίωξη να γίνουν τα Σκόπια μέλος του ΝΑΤΟ…
Και κλείνω σημειώνοντας ότι η απόφαση εκείνου του Υπουργικού Συμβουλίου υπήρξε το όχημα που οδήγησε στην απόφαση του συμβουλίου των πολιτικών αρχηγών στα 1992 να αρνηθεί η Ελλάδα το όνομα «Μακεδονία» στα Σκόπια.
Αθήνα, 19.1.2018»



-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------



Ζουράρις: Δεν αποδέχομαι καμιά από τις προτάσεις που περιέχουν τον όρο Μακεδονία και δε θα τις ψηφίσω
22/01/2018
Στην επίθεση που δέχθηκε χθες από άγνωστους, κατά τη διάρκεια του συλλαλητηρίου για την ονομασία της ΠΓΔΜ, αναφέρθηκε ο βουλευτής Κώστας Ζουράρις, ο οποίος ήταν καλεσμένος ιδιωτικού ΙΕΚ για διάλεξη σε φοιτητές δημοσιογραφίας.
Ο Κ. Ζουράρις, μετά από σχετική ερώτηση φοιτητών, δήλωσε ότι δέχτηκε χτύπημα με καδρόνι, το οποίο χτύπησε και έναν αστυνομικό, χωρίς, ωστόσο, να γνωρίζει ποιοι βρίσκονται πίσω από την ενέργεια.
Χρησιμοποιώντας πληροφορίες από την αστυνομία, υπέθεσε ότι μάλλον προήλθαν από ομάδα ακροδεξιών που -όπως είπε- ήταν συγκεντρωμένοι σε συγκεκριμένο χώρο, ενώ το περιστατικό συνέβη αφού ο ίδιος ήταν ήδη 3,5 ώρες στον χώρο του συλλαλητηρίου.
«Υποθέτω ήταν κάτι φασισταριά», σημείωσε και συμπλήρωσε: «Εγώ, πάντως, τους βουλευτές της Χρυσής Αυγής τούς χαιρετώ όταν τους συναντάω γιατί η μαμά μου μου έμαθε τρόπους και γιατί το Σύνταγμα τους θεωρεί βουλευτές». «Είναι το συναμφότερο του ελληνικού πολιτισμού. Και τους χαιρετώ και τους λέω ότι είναι δολοφόνοι» τόνισε.
Όπως αναφέρει το Αθηναϊκό Πρακτορείο, σε άλλες ερωτήσεις που δέχτηκε από τους φοιτητές του ΙΕΚ σχετικά με τις διαπραγματεύσεις για την ονομασία της ΠΓΔΜ, απάντησε ότι ο ίδιος δεν αποδέχεται καμία από τις προτάσεις που περιέχουν τον όρο «Μακεδονία» και δεν θα τις ψηφίσει, ενώ εκτίμησε ότι ούτως ή άλλως η διαδικασία πιθανώς να μην προλάβει να ολοκληρωθεί από την υπάρχουσα κυβέρνηση.
«Την άποψή μου περί Σκοπίων τη λέω από το 1992. Το όνομα “Μακεδονία” είναι επιθετικό, όχι οι δευτερεύουσες διατάξεις. Το όνομα είναι βαρύ και ζητά αλυτρωτισμό, λόγω της κινητικής και επεκτατικής ιδιότητας που ενυπάρχουν σε αυτό. Δεν θα ψηφίσω καμία τέτοια πρόταση» επισήμανε, ενώ, απαντώντας σε άλλη ερώτηση για το ενδεχόμενο να τεθεί θέμα κομματικής πειθαρχίας, δήλωσε: «(Ο πρωθυπουργός) δεν θα θέσει θέμα κομματικής πειθαρχίας, αλλά και να το κάνει εγώ δεν ανήκω σε κανένα κόμμα, θα κάνω ό,τι μου κατέβει».
(Βεβαια ο ιδιος ειχε δηλωσει όταν ειχε εκλεγει βουλευτης και πριν αναλαβει υπουργος, ότι εμπιστευεται τον Τσιπρα τοσο που θα ψηφιζε και για παραχωρηση του ονοματος Μακεδονια  αν του το ζητουσε).
Ερωτηθείς για τα προβλήματα υποχρηματοδότησης της Παιδείας, που «συνεχίζονται και επί των ημερών της σημερινής αριστερής κυβέρνησης, παρά τις εκ του αντιθέτου προεκλογικές τοποθετήσεις της» σχολίασε: «Είμαστε νικημένοι (υπό κατοχή) και προσπαθούμε να κάνουμε αντάρτικο ως αριστερή κυβέρνηση».
Τέλος, όταν ρωτήθηκε εάν θα είναι υποψήφιος σε επόμενες εκλογές και με ποιο κόμμα απάντησε: «Το μεν αστάθμητον του μέλλοντος ως επί πλείστων κρατεί πάντων δε σφαλερότατον».




------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------




Για τον εμπρησμο της καταληψης Libertal η οποια ειχε παψει να υφίσταται
Δεν είμαι περήφανη για αυτόν τον εμπρησμό...από συγκροτημένη ομάδα χρυσαυγιτων που κατέβαινε στο συλλαλητήριο... περήφανη Μακεδονία! Νεοκλασικό Ευζώνων και Λ. Στρατού απολαύστε! Μεγαλώναμε μαζί ήταν δίπλα μου. Αυτό το κτήριο ήταν η πατρίδα μου... κάηκε μαζί κι εγώ μέσα μου.



-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------



Δευτέρα, 22 Ιανουαρίου 2018
Συνελήφθη ιθαγενής ηγέτης στη Γουατεμάλα

Όπως μετέδωσαν τα τοπικά μέσα, συνελήφθη παράνομα από πράκτορες των δυνάμεων ασφάλειας της Γουατεμάλα η Μαρία Μαγκνταλένα Κουκ Τσοκ. ηγέτης των Μάγιας και υπερασπιστής των δικαιωμάτων της γης και ενδέχεται να προσαχθεί σε δίκη για “καταπάτηση, απειλές και παράνομη παρακράτηση”.
Σύμφωνα με ανακοίνωση της αστυνομίας, η Κουκ συνελήφθη κατά την αποχώρησή της από το δικαστήριο, όπου είχε πάει για να εκτελέσει χρέη μεταφραστή στη γλώσσα “κέτσι” σε μία διεξαγόμενη δίκη.

Από πλευράς της η Κουκ Τσοκ ανέφερε μέσω του λογαριασμού της στα κοινωνικά δίκτυα, ότι της προκάλεσε έκπληξη η αστυνομική ενέργεια, αφού ποτέ δεν ενημερώθηκε ότι εκκρεμεί κάποια κατηγορία εις βάρος της , ούτε προσήχθη σε καμία δίκη.
Το υπουργείο Δημόσιας Τάξης ανακοίνωσε ότι πολλοί κάτοικοι της περιοχής έχουν καταγγελθεί από μια μονάδα, υποτιθέμενο ιδιοκτήτη ενός αγροκτήματος στο Λίβινγκστον στη βορειοανατολική περιοχή της χώρας , και με βάση αυτή την καταγγελία εκκρεμούν και ΄άλλες ακόμα συλλήψεις για “καταπάτηση, απειλές και παράνομη παρακράτηση”.
Την αλληλεγγύη τους στη ιθαγενή ακτιβίστρια εξέφρασαν ήδη, μαζικές, κοινωνικές και οργανώσεις για τα ανθρώπινα δικαιώματα , καταγγέλλοντας την αδικαιολόγητη σύλληψη, απαιτώντας από τις αρχές να σεβαστούν την σωματική της ακεραιότητα. 
.Η ακτιβίστρια είναι δασκάλα πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης και εργάζεται ως μεταφράστρια στο δικαστήριο του δήμου Πουέρτο Μπάριος και είναι αναγνωρισμένη κοινωνική αγωνίστρια στις ιθαγενείς κοινότητες της περιοχής.
Η αδερφή της Μαρία Μαγδαλένα, Αλίσια, δήλωσε ότι “η δικαιοσύνη στο Ιζαμπάλ είναι με την πλευρά των πλούσιων και ενάντια στους ιθαγενείς λαούς, έχουμε υποστεί πολλές αυθαιρεσίες”.



---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------



Eίναι ΨΕΜΑ ότι η Ελλάδα έχει αναγνωρίσει το γειτονικό κράτος με το όνομα "Πρώην γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας"...
ΠΟΝΗΡΕΣ ΑΠΟΣΙΩΠΗΣΕΙΣ για το όνομα ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ και τα Σκόπια...
Μου κάνει εντύπωση που σε όλη την συζήτηση για το Μακεδονικό, απουσιάζει κάθε αναφορά στην "ενδιάμεση συμφωνία" του 1995,στη Νέα Υόρκη, αλλά κυριαρχούν αοριστίες περί εθνικής γραμμής, κόκκινων γραμμών κττ.
Νομίζω ότι αυτό δεν είναι τυχαίο, αλλά γίνεται σκόπιμα.
1. Η συμφωνία έχει ένα προοίμιο, όπου αναφέρονται τα μέρη που την υπογράφουν. Περιγράφονται ως εξής "Ο Υπουργός Κάρολος Παπούλιας ως εκπρόσωπος του Πρώτου Συμβαλλόμενου Μέρους ("Πρώτο Συμβαλλόμενο Μέρος") και ο Υπουργός Στέβο Τσερβενκόφσκι, ως εκπρόσωπος του Δεύτερου Συμβαλλόμενου Μέρους ("Δεύτερο Συμβαλλόμενο Μέρος").
ΠΟΥΘΕΝΑ ΣΤΗΝ ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΔΕΝ ΑΝΑΦΕΡΕΤΑΙ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΤΩΝ ΣΚΟΠΙΩΝ ΩΣ ΠΓΔΜ.
Από αυτό συνάγεται σαφώς ότι είναι ΨΕΜΑ ότι η Ελλάδα έχει αναγνωρίσει το γειτονικό κράτος με το όνομα "Πρώην γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας", που -όπως λέγεται - είναι ήδη σύνθετο όνομα που περιλαμβάνει το όνομα Μακεδονία.
Αυτό το ψέμα αναπαράγεται από πολιτικούς, δημοσιογράφους και ανενημέρωτους πολίτες. Δικαιολογημένα, νομίζω, αναρωτιέμαι είναι άσχετοι ή συμβαίνει κάτι άλλο ;



-------------------------------------------------------------------------------------------------------------


Απολύσεις στο Ρ/Σ Κόκκινο (του ΣΥΡΙΖΑ)της προπαγάνδας του 4ου Ράιχ;

Όταν ξερνούσαν Νατοϊκή και κατοχική προπαγάνδα δεν το γνώριζαν;

Δεν το γνώριζαν. Μηπως δεν γνωριζουν οι ΝΑΡιτες απο πού έρχονται τα λεφτά που φέρνουν τα πρακτοράκια του ΣΕΚ και όπως δεν γνωρίζει ο λαφαζάνης τίποτε για τα λεφτά που έχει ο νταβανελος με το πανακριβο νεοκλασσικο στην Ιουλιανού...