Σάββατο 27 Ιανουαρίου 2018

Σαββατο 27 Ιανουαριου 2018


27 του Γενάρη του 1945 οι Σοβιετικοί μπαίνουν στο Άουσβιτς.
Ο συνταγματάρχης Πάβελ Κουρότσκιν και η 60η Στρατιά του 1ου Ουκρανικού Μετώπου,αντικρύζουν το αδιανόητο.
7.000 αποστεωμένους,εξαθλιωμένους κρατούμενους του στρατόπεδου συγκέντρωσης.
Ο ταγματάρχης Ανατόλι Σαπίρο, του οποίου η ομάδα εφόδου βρέθηκε πρώτη μπροστά στην πύλη του στρατοπέδου διηγείται:
"Το απόγευμα μπήκαμε στο χώρο του στρατοπέδου, περάσαμε την κύρια πύλη, πάνω από την οποία ήταν τοποθετημένη η πλεγμένη από κάγκελα επιγραφή «Η εργασία απελευθερώνει». Να μπούμε στο εσωτερικό των παραπηγμάτων χωρίς προστατευτικούς επιδέσμους στο πρόσωπο ήταν αδύνατο. Στα διώροφα κρεβάτια ήταν παρατημένα πτώματα. Κάτω απ’ αυτά μερικές φορές έβγαιναν ημιθανείς σκελετωμένοι και ορκίζονταν ότι δεν είναι Εβραίοι. Κανείς δεν πίστευε στο ενδεχόμενο ότι θα ελευθερωθεί."
Ο Άνθρωπος δε θα ναι ποτέ ξανά ο ίδιος,τίποτε δεν μπορεί να συγκριθεί με την ανθρώπινη βαρβαρότητα του Άουσβιτς.
Η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ αποφάσισε στις 2 Νοεμβρίου 2005 να ανακηρύξει την 27η Ιανουαρίου Διεθνή Ημέρα μνήμης για τα θύματα του Ολοκαυτώματος από το ναζιστικό καθεστώς κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Ο Ναζισμός και ο Φασισμός δεν είναι στάσιμες ιστορικές έννοιες,είναι ζωντανές "ιδεολογίες" που κρύβονται στις κουρτίνες της Ιστορίας και περιμένουν την κατάλληλη στιγμή για να βγουν και να υπηρετήσουν ξανά το αίμα και το θάνατο.
6 εκατομμύρια άνθρωποι δολοφονημένοι στα στρατόπεδα,ποτέ ξανά.



------------------------------------------------------------------------------------------------------------------



 διετελεσε λοχαγος στην ΜΙΤ
Επιστολή στήριξης του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου στον Ερντογάν για την επιχείρηση στο Αφρίν
26.01.2018 | 18:00
Ο οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος στηρίζει την επιχείρηση "Κλάδος Ελαίας" του τουρκικού στρατού στο Αφρίν της Συρίας - Σε αντίστοιχη κίνηση υποστήριξης προέβη και ο Αρμένιος Πατριάρχης στην Κωνσταντινούπολη - "Είναι ευχή της κοινότητάς μας, το έθνος μας να αναπτυχθεί γρήγορα σε ένα ασφαλές περιβάλλον τερματίζοντας την τρομοκρατία..."
Αίσθηση προκαλεί η επιστολή που έστειλε ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος στον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, μέσω της οποίας εκφράζει την στήριξή του στην επιχείρηση «Κλάδος Ελαίας». Μια στρατιωτική επιχείρηση, που διεξάγει ο τουρκικός στρατός στο Αφρίν της Συρίας και κατά τη διάρκειά της χάνονται ανθρώπινες ζωές!
Σχολιο.-  διετελεσε λοχαγος στην ΜΙΤ
Σχολιο.- Ελληνοχριστιανικός πολιτισμός κατά τουρκοκυπριακού διεθνισμού:
Ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος προσεύχεται υπέρ της νίκης των τουρκικών όπλων κατά του κουρδικού λαού.
Οι Τουρκοκύπριοι διαδηλώνουν στην κατεχόμενη Λευκωσία κατά της τουρκικής επίθεσης και υπέρ του κουρδικού λαού.
Σχολιο.- ΜΑΘΗΜΑ ΔΙΕΘΝΙΣΜΟΥ ΑΠΟ Τ' ΑΔΕΛΦΙΑ ΜΑΣ, ΤΟΥΣ ΤΟΥΡΚΟΚΥΠΡΙΟΥ
Στην κατεχόμενη Λευκωσία σήμερα Παρασκευη.
Τεράστια διαδήλωση συνδικάτων και αριστερών πολιτών ενάντια στις ακροδεξιές αθλιότητες εγκάθετων εποίκων σε βάρος δημοκρατικών δημοσιογράφων που επικρίνουν την επέμβαση Ερντογάν στη Συρία.
Διαδήλωση για τη Δημοκρατία και την Επανένωση.
Ώμο με ώμο ενάντια στο Φασισμό.
Αυτός ο λαός αξίζει και μπορεί να τα καταφέρει!




-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------




Η 27η Ιανουαρίου είναι μια ημέρα σημαδιακή για την πόλη της Καλαμάτας και της Μεσσηνίας γενικότερα. Εκείνη τη μέρα άρχισε ουσιαστικά το ματοκύλισμα που προκάλεσαν οι συνεργάτες των Γερμανών. Εξοπλισμένοι σαν αστακοί από τους Γερμανούς, οι ταγματασφαλίτες ξεκίνησαν να έρθουν στην Καλαμάτα για να την απελευθερώσουν... από τον ΕΛΑΣ, κατά πως το ζήτησαν οι Γερμανοί που αδυνατούσαν μόνοι τους να αντιμετωπίσουν τη δράση του. Εδώ τους περίμεναν οι Γερμανοί προς βοήθεια και ο Νομάρχης Περρωτής με τον κατάλογο εκείνων που θα έπρεπε να συλληφθούν και τον οποίο είχαν συντάξει οι χαφιέδες που είχαν στρατολογήσει οι δυνάμεις Κατοχής. Εκατοντάδες ταγματασφαλίτες έφθασαν μέχρι τα Γιαννιτσάνικα, χωρίστηκαν στο ύψος της Αύρας σε δύο φάλαγγες, κύκλωσαν την πόλη από ανατολικά κινούμενοι μέσω Λακωνικής και Παραλίας και άρχισαν στοχευμένες συλλήψεις στελεχών του ΕΑΜ και συγγενών τους. Αυτοί που συνελήφθησαν οδηγήθηκαν στην Τρίπολη και εκτελέστηκαν στην Παλιόχουνη στις 24 Φεβρυαρίου σε αντίποινα. Ενοπλοι αντάρτες χτύπησαν σε κουρείο της Φαρών με αποτέλεσμα να σκοτώσουν έναν ταγματασφαλίτη και να τραυματίσουν άλλον έναν. Οι συνεργάτες των Γερμανών συνέλαβαν και εκτέλεσαν στην πλατεία τους ΕΠΟΝίτες αδεφλούς Μελιγκόνη. Τον έναν τον έπιασαν στο σπίτι του στην Παραλία, τον έφεραν στην πλατεία και τον εκτέλεσαν μπροστά από το κτήριο που βρίσκεται σήμερα ο “Λωτός”. Λίγο αργότερα έφεραν τον αδερφό του, του έδειξαν το νεκρό και τον εκτέλεσαν με τον ίδιο τρόπο.
Την επιχείρηση στην Καλαμάτα, τις συλλήψεις και εκτελέσεις περιγράφει με αντικομμουνιστικές φανφάρες και κυνικό τρόπο ο ίδιος ο Βρεττάκος στην έκθεση ( “Περί της Ιστορίας των ταγμάτων Ασφαλείας Σπάρτης από Ι-ΧΙ-43 ότε συνεκροτήθησαν μέχρι 3-Χ-1944 ότε διελύθησαν”) που συνέταξε το 1955 (και υπάρχει στη Διεύθυνση Ιστορίας Στρατού). Οταν οι ταγματασφαλίτες είχαν πλέον ενσωματωθεί για τα καλά στον “εθνικό κορμό” και αντί να οδηγηθούν στο εκτελεστικό απόσπασμα για προδοσία απολάμβαναν τις "τιμές” του μετεμφυλιακού κράτους. Στο κείμενο ασφαλώς δεν υπάρχουν Γερμανοί πουθενά, απλώς ο ΕΛΑΣ... είχε καταλάβει την Καλαμάτα και ήρθαν να την απελευθερώσουν οι ταγματασφαλίτες. Μνημείο δοσιλογισμού και ομολογίας της προδοτικής συνεργασίας με τους Γερμανούς έστω και αν αυτοί είναι... αόρατοι:
“Κατά τα μέσα Ιανουαρίου η δύναμις του Τάγματος Σπάρτης ήτο εις θέσιν πλέον να επιχειρήση ευρυτέρας σημασίας εκστρατείαν κατά των δολοφόνων του ΕΛΑΣ και να απελευθερώση και την δυτικήν πλευράν του Ταϋγέτου. Πράγματι δύναμις 520 ανδρών του Τάγματος Σπάρτης, ης ετέθην επί κεφαλής με στρατιωτικόν σύμβουλον τον τότε ταγματάρχην Κωστόπουλον Κ. με διοικητήν της δυνάμεως τον ταγματάρχην Δεμέστιχαν Παναγιώτην και με διοικητάς των 3 Λόχων τους μόνιμους αξιωματικούς 1) Λοχαγόν Τσόμπον Ιωάν. 2) Ανθυπολοχαγόν Περιβολιώτην Γεώργιον και 3) Ανθυπολοχαγόν Κατσαρέαν Παναγιώτην και με επί κεφαλής της συγκροτηθείσης επιμέλειας τον έφεδρον ανθυπίλαρχον Θεοδωρόπουλον.
Ετέθημεν εις κίνησιν διά της ανατολικής πλευράς του Ταϋγέτου (Αναβρυτή) και αφού διεδράμαμεν όλον τον αυχένα του Ταϋγέτου μέχρι Αρεοπόλεως και εξεκαθαρίσαμεν το έδαφος από πάσαν εστίαν του ΕΛΑΣ απεκατεστήσαμεν τας μονίμους αρχάς και συνεστήσαμεν προς τον πληθυσμόν να μην δίδει πίστιν εις τα αντεθνικά κηρύγματα του ΚΚΕ, απεδώσαμεν εις τον πληθυσμόν διά του Τάγματος Γυθείου, 300 και πλέον πρόβατα, άτινα είχον αρπαγεί από τον πληθυσμόν της περιφέρειας Γυθείου και άτινα οι ελασίται εν τη φυγή των είχον εγκαταλήψει επί του Ταϋγέτου. Πλείστοι παρασυρθέντες εις το ΕΛΑΣ έσπευσαν να ζητήσουν προστασίαν πλησίον του Τάγματος, παρουσιαζόμενοι με τον οπλισμόν των ή συλλαμβανόμενοι εζητούσαν επιμόνως να έλθουν μαζύ μας και διεκτραγωδούσαν την αθλίαν συμπεριφοράν των κομμουνιστών και την αφάνταστον βίαν και τα ψευδολογήματα των καθοδηγητών του ΚΚΕ.
Εξ Αρεοπόλεως η δύναμίς μας ηκολούθησε προκαθορισμένον σχέδιον πορείας επί της δυιτικής πλευράς του Ταϋγέτου με αντικειμενικόν σκοπόν την απελευθέρωσιν των Καλαμών η οποία εστέναζε υπό την αφόρητον τρομοκρατίαν του ΕΛΑΣ και την ενδιάμεσον απελευθέρωσιν των χωρίων και την διάλυσιν των στρατοπέδων της φρίκης και του εγκλήματος. Εντός ελαχίστων ημερών ο αντικειμενικός σκοπός μας επετεύχθη.
Επραγματοποιήθη η απελευθέρωσις εκατοντάδος εθνικών αγωνιστών συνελήφθησαν πλείστοι αιχμάλωτοι ΕΛΑΣίται και οι οπαδοί της δολοφονικής ΟΠΛΑ και πλέον από 100 πολεμικά όπλα ενίσχυσαν την δύναμίν μας. Εκ των αιχμαλώτων όσοι, εκ προχείρου ανακρίσεως δεν βαρύνοντο με εγκλήματα, αφέθησαν ελεύθεροι. Μεταξύ των αιχμαλώτων δυστυχώς υπήρξαν και 2 μόνιμοι αξιωματικοί του εφεδρικού ΕΛΑΣ οι οποίοι επαρκώς εδικαιολογήθησαν. Τέλος, εισήλθομεν εις την πόλιν των Καλαμών, όπου μας υπεδέχθησαν οι κάτοικοι εν εξάλλω ενθουσιασμώ διά των παραθύρων των οικιών των και υπό την στενήν ως αντελήφθην παρακολούθησιν του ΚΚΕ. Οι ελασίται των Καλαμών διεσκορπίσθησαν ανά την πόλιν και έβαλον διά χειρομβοβίδων και όπλων προς εκφοβισμόν μας. Η ΟΠΛΑ εκτύπησεν δολοφονικώς εντός κουρείου δύο νεαρούς στρατιώτας μας εκ των οποίων τον ένα εφόνευσεν, τον δε άλλον ετραυμάτισεν θανασίμως. Ευτυχώς όμως επέζησεν. Αυτά ήσαν και τα μοναδικά θύματα της όλης εκστρατείας μας. Εν αντιθέσει παρά τας δολοφονικάς των ενέδρας, διά προσχεδιασμένων ταχυτάτων ενεργειών μας η πόλις εξεκαθαρίσθη εντός της ημέρας και της νυκτός από τα δολοφονικά καθάρματα και 200 αιχμάλωτοι και πλέον των 10 νεκρών ελασιτών επλήρωσαν την αντίστασίν των. Αι Καλάμαι ανέπνευσαν πλέον ελεύθεραι και εκατοντάδες πολιτών εκλιπαρούσαν να μας ακολουθήσουν. Τούτο όμως ήτο αδύνατον. Είκοσι μόνον γενναία παιδιά παρέλαβον μαζύ μου, ίνα αποτελέσουν τον πυρήνα του υπό δημιουργίαν Τάγματος του αειμνήστου ταγματάρχου Στούπα Παναγιώτη, όστις απελευθερωθείς από την απηνή δίωξιν του ΕΛΑΣ εσχημάτισε μετ' ολίγον κατά Μάρτιον 1944 το τάγμα Μελιγαλά. Η επιστροφή μας εις Σπάρτην ήτο πλέον η θριαμβευτική και διά νέου δρομολογίου, υπερπηδήσαντες τας κορυφογραμμάς του Ταυγέτου διώξαντες και εκμηδενήσαντες πάσαν αντίστασιν του ΕΛΑΣ, επανήλθομεν κατά τας αρχάς (7-8 Φεβρουαρίου) εις την βάσιν μας. Η πλήρης εξάρθωσις των βάσεων του ΕΛΑΣ είχεν επιτευχθή. Ο πανικός και ο φόβος διέλυσαν πλείστα τούτου συγκροτήματα. Το ηθικόν του λαού ανεπτερώθη και επίστευσεν πλέον ακραδάντως εις την τελικήν νίκην, κατά του αιμοβόρου Κομμουνιστικού συγκροτήματος”.
Στη φωτογραφία το απόκομμα της κοινής έκδοσης των τοπικών εφημερίδων υπό Γερμανικό έλεγχο στις 5/8/1944 με τα συγχαρητήρια του του αρχηγού των ταγματασφαλιτών Πελοποννήσου Παπαδόγγονα προς τον Χίτλερ για τη διάσωσή του. Ο Παπαδόγγονας μετά θάνατον ένα χρόνο αργότερα προήχθη σε υποστράτηγο!!! Απόφαση που ξεσήκωσε θύελλα διαμαρτυριών και ανακλήθηκε.



----------------------------------------------------------------------------------------------------------------



Ποιος είναι λοιπόν πατριώτης; Από τον ιστορικό λόγο του Άρη στη Λαμία:
....Μας κατηγορούν ότι θέμε να καταργήσουμε τα σύνορα και να διαλύσουμε το κράτος. Μα το κράτος εμείς το φτιάχνουμε σήμερα, γιατί δεν υπήρξε, μια που αυτοί οι ίδιοι το είχανε διαλύσει.
Ποιος είναι λοιπόν πατριώτης; Αυτοί ή εμείς; Το κεφάλαιο δεν έχει πατρίδα και τρέχει να βρει κέρδη σ' όποια χώρα υπάρχουνε τέτοια. Γι' αυτό δε νοιάζεται κι ούτε συγκινείται με την ύπαρξη των συνόρων και του κράτους.
Ενώ εμείς, το μόνο πού διαθέτουμε, είναι οι καλύβες μας και τα πεζούλια μας. Αυτά αντίθετα από το κεφάλαιο που τρέχει, οπού βρει κέρδη, δε μπορούν να κινηθούν και παραμένουν μέσα στη χώρα που κατοικούμε.
Ποιος, λοιπόν, μπορεί να ενδιαφερθεί καλύτερα για την πατρίδα του; Αυτοί που ξεπορτίζουν τα κεφάλαια τους από τη χώρα μας ή εμείς που παραμένουμε με τα πεζούλια μας εδώ; Όταν έξαφνα στα 1929-31 το κράτος ζήτησε, λόγω της οικονομικής κρίσης πού μάστιζε τότε τη χώρα μας να κατεβάσουν οι ξένοι ομολογιούχοι το ποσοστό που πληρώναμε σε τοκοχρεολύσια, οι Άγγλοι δέχτηκαν να το μειώσουν σε 35%, αλλά οι Έλληνες ομολογιούχοι αρνήθηκαν.
Να λοιπόν, ποιος είναι ο πατριωτισμός τους! Αυτός φτάνει μέχρι το σημείο που δεν θίγονται τα οικονομικά τους συμφέροντα. Αυτοί λοιπόν οι ίδιοι που μας κατηγορούν ότι επιδιώκουμε την κατάργηση των συνόρων και την διάλυση του κράτους, αυτοί τα ξεπουλάνε αυτά στην πρώτη ευκαιρία.....



----------------------------------------------------------------------------------------------------------------



Στα κάγκελα οι Ερντογανικοί στην κατεχόμενη Κύπρο
 Σάββατο, 27 Ιανουαρίου 2018, 09:53
Αναρτήσεις  τις τελευταίες ημέρες στα κοινωνικά δίκτυα, εκφράζοντας τη συμπαράστασή του στην τουρκοκυπριακή εφημερίδα Afrika, της οποίας τα γραφεία έγιναν στόχος τούρκων εθνικιστών, εξαιτίας του πρωτοσέλιδου της προ ημερών κατά των τουρκικών στρατιωτικών επιχειρήσεων στη Συρία, τις οποίες χαρακτήρισε κατοχή.
Χθες πραγματοποιήθηκε στην κατεχόμενη Λευκωσία πορεία συμπαράστασης στην εφημερίδα.
Απόπειρα λιντσαρίσματος του εκδότη της εφημερίδας Africa στα Κατεχόμενα
Με το πιστόλι δίπλα του βρίσκεται από το πρωί της περασμένης Δευτέρας στον δεύτερο όροφο της εφημερίδας Africa στο κατεχόμενο τμήμα της Λευκωσίας, ο Σενέρ Λεβέντ, αφού φανατικοί οπαδοί του Ερντογάν και μέλη του κόμματος AKP στα κατεχόμενα πολιόρκησαν το κτήριο και αναρριχήθηκαν στον 2ο όροφο επιχειρώντας να τον λιντσάρουν.
Ήδη από χθες Κυριακή ο Ταγίπ Ερντογάν σε δημόσια ομιλία του και αφού απείλησε τους Κούρδους της Συρίας «πως θα τους λιώσει» αναφέρθηκε και σε Τουρκοκύπριους οι οποίοι δημιουργούν προβλήματα και ειδικά στην εφημερίδα Africa. Μιλώντας επί ένα δεκάλεπτο ζωντανά στον ραδιοσταθμό Astra, ο Σενέρ Λεβέντ εξήγησε πως είναι υποχρεωμένος να έχει δίπλα το πιστόλι του, για το οποίο διαθέτει νόμιμη άδεια για να υπερασπιστεί του εαυτό του και αναμένει και άλλη επίθεση από τους φανατισμένους οπαδούς του Ερντογάν.
Φεύγοντας από το κτήριο της εφημερίδας Africa οι επιτιθέμενοι κατευθύνθηκαν στο κτήριο όπου θα γινόταν η ορκωμοσία των νέων βουλευτών της τουρκοκυπριακής ψευδοβουλής, όπου και προσπάθησαν να προπηλακίσουν τον πρόεδρο των Τουρκοκυπρίων, κ. Ακιντζί, ο οποίος και φυγαδεύτηκε. Σημειώνεται ότι όπως αποκάλυψε και η εφημερίδα Le Monde από την έναρξη της εισβολής του τουρκικού στρατού στη Συρία, έχουν δοθεί εντολές στα ΜΜΕ για τον τρόπο με τον οποίο πρέπει να καλύπτεται η στρατιωτική επιχείρηση. Θα πρέπει, κατά τις εντολές αυτές, να αποφεύγεται η διασπορά ειδήσεων και πληροφοριών που προέρχεται από ξένα Μέσα, ενώ θα πρέπει να επισημαίνεται πάση θυσία πως το όπλα που χρησιμοποιεί ο τουρκικός στρατός κατασκευάζονται στην Τουρκία.




---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------



Αύριο ο πρώτος γύρος των προεδρικών εκλογών στην Κύπρο
 Σάββατο, 27 Ιανουαρίου 2018, 09:48
Εννέα υποψήφιοι ρίχνονται αύριο στη μάχη των προεδρικών -13ων στην ιστορία της Κυπριακής Δημοκρατίας- εκλογών. Ωστόσο, εκτιμάται ότι ο νέος Πρόεδρος θα αναδειχθεί στον δεύτερο γύρο (4 Φεβρουαρίου), αφού αύριο ουδείς φέρεται ικανός να εξασφαλίσει το 50+1% των ψήφων.
Οι βασικοί υποψήφιοι είναι: Νίκος Αναστασιάδης, Νικόλας Παπαδόπουλος, Σταύρος Μαλάς, Γιώργος Λιλλήκας και Χρίστος Χρίστου. Αν επαληθευτούν οι δημοσκοπήσεις, αύριο ο νυν Πρόεδρος Ν. Αναστασιάδης θα περάσει πρώτος και με διαφορά στον δεύτερο γύρο. Το ζητούμενο είναι ποιος θα είναι ο αντίπαλός του. Ορισμένες δημοσκοπήσεις δείχνουν τον Νικόλα Παπαδόπουλο και άλλες τον Σταύρο Μαλά. Ωστόσο, η διαφορά τους βρίσκεται στα όρια του στατιστικού λάθους.
Νίκος Αναστασιάδης, Νικόλας Παπαδόπουλος, Σταύρος Μαλάς, Γιώργος Λιλλήκας και Χρίστος Χρίστου, απευθύνθηκαν προς τον λαό καλώντας τον να προσέλθει στις κάλπες. Με συναισθηματική γλώσσα, επιχείρησαν να αγγίξουν ευαίσθητες χορδές του εκλογικού σώματος στο τελικό κάλεσμα για την κάλπη.
Ο Γενικός Έφορος Εκλογών, Κύπρος Κυπριανού, ανέφερε ότι ο συνολικός αριθμός των εγγεγραμμένων εκλογέων στον μόνιμο εκλογικό κατάλογο ανέρχεται στους 550.593. Στον ειδικό εκλογικό κατάλογο των εγκλωβισμένων, περιλαμβάνονται άλλοι 283 εκλογείς, ανεβάζοντας τον αριθμό των εκλογέων που έχουν δικαίωμα ψήφου στις εκλογές της 28ης Ιανουαρίου στις 550.876. Από αυτούς, 11.683 θα ασκήσουν το εκλογικό τους δικαίωμα σε ένα από τα 38 εκλογικά κέντρα, που θα λειτουργήσουν σε 15 χώρες στο εξωτερικό.



-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------



Πλήθος κόσμου στην πορεία «ειρήνης και δημοκρατίας» στο κατεχόμενο τμήμα της Λευκωσίας
 Σάββατο, 27 Ιανουαρίου 2018, 00:15
Με κυρίαρχα συνθήματα «Ώμος με ώμο (Δίπλα δίπλα) απέναντι στον φασισμό», «Αυτή η χώρα μας ανήκει, εμείς θα την διοικήσουμε», «Ειρήνη και δημοκρατία» πενήντα χιλιάδες άνθρωποι, σύμφωνα με τουρκοκυπριακά μέσα ενημέρωσης, πήραν απόψε μέρος στην διαδήλωση, που οργάνωσε στο κατεχόμενο τμήμα της Λευκωσίας η «Συνδικαλιστική Πλατφόρμα», σε ένδειξη συμπαράστασης στην εφημερίδα Afrika. Αψηφώντας την βροχή οι διαδηλωτές, ανάμεσα στους οποίους υπήρχαν και Ελληνοκύπριοι, βροντοφώναξαν: «φωνάζουμε, φωνάζουμε ν' ακούσει ο Ερντογάν!»
Η διαδήλωση ήταν ειρηνική. Οι διαδηλωτές διέσχισαν κεντρικό δρόμο της κατεχόμενης Λευκωσίας, περνώντας από το γραφείο του Τουρκοκύπριου ηγέτη , Μουσταφά Ακιντζί, για να του εκφράσουν τη στήριξή τους, και μέσω της Πύλης της Κερύνειας κατέληξαν στον κυκλικό κόμβο μπροστά από την εφημερίδα Afrika, την «βουλή» και την τουρκική «πρεσβεία», όπου είχε στηθεί εξέδρα για καλλιτεχνικό πρόγραμμα, το οποίο όμως ακυρώθηκε λόγω της βροχής.
Ο διευθυντής της Afrika, Σενέρ Λεβέντ, μαζί με μέλη του προσωπικού βρίσκονταν έξω το κτήριο, όπου στεγάζονται τα γραφεία της εφημερίδας.
Τρία κόμματα, το κόμμα Νέα Κύπρος, το κόμμα Ενωμένη Κύπρος και το κόμμα Κοινοτικής Σωτηρίας αλλά και ακόμη μια συντεχνία η GKAD («Σύνδεσμος ανάπτυξης βελτίωσης Μόρφου) συμμετείχαν στην πορεία.
Έντονη ήταν και η παρουσία της «αστυνομίας» , η οποία όμως δεν χρειάστηκε να επέμβει.
Στο τέλος της πορείας αναγνώστηκε εκ μέρους εκπροσώπου των διοργανωτών κοινό ανακοινωθέν, στο οποίο μεταξύ άλλων αναφέρεται ότι «το τελευταίο διάστημα έχουμε ζήσει μη αποδεκτά γεγονότα και ήρθαμε αντιμέτωποι με ενέργειες γεμάτες θυμό, που καταπατούν το δικαίωμα της ελευθερίας της σκέψης, βρισιές ακούγονται εναντίον βουλευτών και η αστυνομία είναι απλά ένας θεατής. 'Ατομα διαφορετικής θρησκείας, γλώσσας, χρώματος και καταγωγής πορευόμαστε για ένα κοινό μέλλον ελεύθερο, πλάι - πλάι ενάντια στον φασισμό και υπέρ της δημοκρατίας».
Στο ανακοινωθέν τονίζεται: «Δεν θα γίνουν αποδεκτές ενέργειες φασιστικές και βίαιες, ενέργειες που σπέρνουν το φόβο και όλοι, ανεξαρτήτως καταγωγής, έχουν δικαίωμα στην ισότητα και στην δημοκρατία».
Προστίθεται ότι :«Όσο είμαστε ενωμένοι, ως μια γροθιά στον αγώνα μας ενάντια στον φασισμό και υπέρ της ειρήνης και της δημοκρατίας μπορούμε να δημιουργήσουμε καλύτερες ημέρες».
Άλλα συνθήματα που ακούσθηκαν ήταν :«Είμαστε λαός, υπάρχουμε, δεν θα σωπάσουμε», «Ενότητα, αγώνας, αλληλεγγύη», «Ζήτω η αδελφότητα των λαών», «Τέλος στην βία κατά της σκέψης».
Επίσης , οι διαδηλωτές τραγούδησαν ένα τραγούδι, που έλεγε : «Φασίστες γέμισαν στην χώρα μας».
Ως μια από τις «πιο ιστορικές και μεγάλες διαδηλώσεις» χαρακτήρισε την αποψινή το τουρκοκυπριακό ειδησεογραφικό κανάλι SIM TV.




-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------



Ποινικό αδίκημα η χρήση της φράσης «πολωνικά στρατόπεδα θανάτου»
 Παρασκευή, 26 Ιανουαρίου 2018, 23:58
Πολωνοί βουλευτές ενέκριναν σήμερα ένα νομοσχέδιο που προβλέπει ποινές φυλάκισης έως και τρία χρόνια σε όσους χρησιμοποιούν φράσεις που υπονοούν ότι η Πολωνία φέρει ευθύνη για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας που διέπραξε η ναζιστική Γερμανία.
Το νομοσχέδιο επίσης καθιστά αδίκημα την άρνηση της σφαγής περίπου 100.000 Πολωνών από μονάδες του Ουκρανικού Αντάρτικου Στρατού (UPA) κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, μια κίνηση που ενδεχομένως να αυξήσει τις εντάσεις με την γειτονική Ουκρανία.




------------------------------------------------------------------------------------------------------------------





OΙ ΚΥΠΡΙΟΙ, Ο ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΔΗΣ ΚΑΙ Η ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ

Συναγωνίζονται τώρα, κατά τα φαινόμενα, πολιτικοί της Κύπρου και της Ελλάδας ποιος θα πει τη μεγαλύτερη ασυναρτησία σε οποιοδήποτε θέμα, συνήθως εις βάρος των συμφερόντων του ελληνικού λαού. ‘Όχι γιατί είναι βλάκες. Ούτε γιατί δεν ξέρουν αίφνης τη διαφορά του χρονικού από τον γεωγραφικό προσδιορισμό. Αλλά από την επιθυμία τους να ικανοποιήσουν τον ξένο, τον δυτικό παράγοντα.
Τελευταίο δείγμα οι δηλώσεις του Κύπριου Προέδρου Αναστασιάδη ότι δεν έχει σημασία πως θα ονομάζεται η πΓΔΜ, Μακεδονία, Βόρεια Ελλάδα ή δεν ξέρω τι άλλο, αρκεί να λυθεί το θέμα.
Φυσικά και δεν έχει σημασία. Γιατί αυτό που έχει σημασία είναι η εξυπηρέτηση των αμερικανικών, όχι των ελληνικών συμφερόντων, είτε μιλάμε για τα Βαλκάνια, είτε για την Κύπρο. Η Ουάσιγκτων θέλει την επέκταση του ΝΑΤΟ και της ΕΕ στα Βαλκάνια, προέχει λοιπόν «να λυθεί το πρόβλημα», με όποιο τρόπο κι αν γίνει, όχι ο τρόπος που θα λυθεί. ‘Όπως προέχει να «λυθεί», όχι πως θα λυθεί το κυπριακό.
Γι’ αυτό και δεν έχει σημασία αν θα καταργηθεί στην Κύπρο, όπως προτείνει ο Αναστασιάδης, ο κανόνας της πλειοψηφίας, η Δημοκρατία και θα μπουν οι Ελληνοκύπριοι υπό την εξουσία Τούρκου εκ περιτροπής Προέδρου και Διεθνών Δικαστών και άλλων αξιωματούχων, θα ξαναγίνει δηλαδή αποικία.
Γι’ αυτό και δεν έχει σημασία αν το ψευδοκράτος, με το οποίο ο κ. Αναστασιάδης προτείνει να αντικαταστήσει  την Κυπριακή Δημοκρατία, δεν θα έχει δικό του στρατό, Εθνική Φρουρά, ούτε δικαίωμα αυτοάμυνας, όπως όλα τα άλλα κράτη του κόσμου, αλλά θα τεθεί υπό την εξουσία «Διεθνούς Αστυνομικής Δύναμης».
Αυτό ονομάζουν κανονικό κράτος ο κ. Αναστασιάδης, ο κ. Κοτζιάς, η ηγεσία του ΑΚΕΛ, τα βασικά κόμματα της Ελλάδας.
Και έχουν δίκιο. Θα είναι κανονικό κράτος, αποικία, δεν θα προσποιείται ότι είναι ανεξάρτητο κράτος.

Ανήκομεν εις την Δύσιν!
Βιογράφος του Καραμανλή και μελετητής της ελληνικής πολιτικής ζωής, συγγραφέας ενός κλασικού έργου για τις πολιτικές δυνάμεις στην Ελλάδα, ο Ζακ Μεϊνώ έγραψε για τους ‘Ελληνες πολιτικούς ότι δεν κάνουν απλώς αυτό που τους λένε, σπάνε το κεφάλι τους όλη τη μέρα να βρουν κι άλλους τρόπους να εξυπηρετήσουν τους «Προστάτες». ‘Όταν δηλαδή δεν επιδίδονται σε ρουσφέτια και «λαμογιές», γιατί κι αυτά τους τρώνε πολύ χρόνο! Υπερκόπωση κοντεύουν να πάθουν, μοιρασμένοι καθώς είναι ανάμεσα στην οργάνωση της εξάρτησης προς τα έξω και της λεηλασίας προς τα μέσα.
Όπως είπαμε ήδη, η ασυναρτησία των Κυπρίων και Ελλαδιτών πολιτικών δεν οφείλεται κυρίως σε κουταμάρα. Με το αυτί κάνουν πολιτική, όχι με το μυαλό. Ο κ. Αναστασιάδης αισθάνεται βαθειά ανάγκη να συμπαρασταθεί, όσο μπορεί κι αυτός, από το δικό του το μετερίζι, στους υποτελείς των Αθηνών.
Είναι κοινός ο αγώνας να ολοκληρωθεί η απόδοση και της Κύπρου και της Ελλάδας στους ξένους. Κάθε επιτυχία στο ένα μέτωπο, βοηθάει τον αγώνα και στα άλλα. Το θέμα είναι υπεράνω ιδεολογιών. Μπορεί το 1974 να ήσουν χουντικός, ΕΟΚΑβητατζής, της πιο εγκληματικής μάλιστα «πτέρυγας» της οργάνωσης, ή μπορεί να ήσουν Κούτβης, δεν έχει καμία σημασία. Αρκεί να βάζεις τα συμφέροντα των ξένων πάνω από αυτά των Ελλήνων. Κερδίσεις επάξια μια θέση στο παράξενο αυτό «ενιαίο μέτωπο» για τη λύση του μακεδονικού, του κυπριακού και παντός άλλου προβλήματος δημιουργεί στην πολιτισμένη Δύση η ύπαρξη Ελλήνων σε αυτή την περιοχή της Γης.
Κάπως έτσι ήταν, φαντάζομαι, που διέφυγε από τις κυπριακές τηλεοράσεις και τα ΜΜΕ και ξέχασαν να δείξουν τη λαοθάλασσα της Θεσσαλονίκης, λες και γίνονται κάθε μέρα τέτοιες διαδηλώσεις στην Ελλάδα ή είναι ασήμαντα γεγονότα. Μπορεί κάποιος να διαφωνεί με το συλλαλητήριο ή να ασκεί κριτική στους οργανωτές. Αλλά και τυφλός νάναι, δεν μπορεί να μην προσέξει έναν ολόκληρο λαό που πλημμύρισε τη συμπρωτεύουσα. ‘Όχι μόνο για τη Μακεδονία, αλλά για την Ελλάδα, για την ίδια του τη χώρα που του την αρπάξανε και την καταστρέψανε.
Προφανώς, οι Κύπριοι αρμόδιοι σκέφτηκαν όμως ότι υπάρχει πάντα ο κίνδυνος να θυμηθούν οι κάτοικοι του νησιού ότι είναι κι αυτοί ‘Ελληνες.

Οιωνός!
Εμείς πάντως διαισθανόμαστε ότι στην απίθανη αυτή δήλωση του Αναστασιάδη έχει βάλει το χεράκι του, εκτός από τον Διάβολο, και ο Θεός (ο ίδιος, όχι δια του αντιπροσώπου του στην Κύπρο). ‘Ισως ήθελε να στείλει με τον τρόπο του έναν οιωνό, μια μυστική προειδοποίηση στους εκλογείς που ετοιμάζονται, κατά τις δημοσκοπήσεις, να τον βγάλουν ξανά Πρόεδρο. ‘Όπως συνέβαινε και με τους χρησμούς της Πυθίας όποιος τον διαβάσει σωστά σώζεται, όποιος λάθος χάνεται!
Είναι ίσως μια προειδοποίηση προς όσους πολίτες της Κύπρου παίζουν με το κράτος τους, αλλά και το μέλλον του ελληνισμού, νομίζοντας ότι και τα ρουσφέτια τους μπορούν να κάνουν και να οικονομάνε το κατά δύναμη, και να διατηρήσουν κράτος και περιουσίες. ‘Η ότι μπορεί να αποσυρθούν σε κάποιο ιδιωτικό χώρο, εξαιτίας της δικαιολογημένης δυσφορίας τους με όλους τους πολιτικούς και να κάθονται εκεί ήσυχα, υποθέτοντας ότι η πολιτική θα τους αφήσει κι αυτή ήσυχους να κάνουν τη ζωή τους, υπολογισμός κατανοητός μεν, εσφαλμένος δε. Παίζουν με τη φωτιά πάρα πολύ καιρό και στο τέλος θα καούν.

Ο παράς και οι Τούρκοι
Δύο πράγματα είναι που κυριαρχούν στην ψυχολογία αρκετών Κυπρίων. Η λατρεία του χρήματος και ο φόβος των Τούρκων. Σε μεγάλο τμήμα της κοινής γνώμης παρατηρείται επίσης και βαθειά αποστροφή προς το σύνολο της πολιτικής τάξης, τάση που χαρακτηρίζει σήμερα ευρύτατα κοινωνικά στρώματα σε όλο τον δυτικό κόσμο.
Κι όπως συμβαίνει συχνά με τους ανθρώπους, από κει ακριβώς που εστιάζουν την προσοχή τους, αγνοώντας τα υπόλοιπα, από κει μπορεί να τους έρθει στο τέλος και η καταστροφή. Χάνοντας το κράτος τους, οι Κύπριοι θα χάσουν το πιθανότερο και τα σπίτια και τις περιουσίες τους τελικά, αλλά και θα βρεθούν με την Τουρκία ανακατεμένη σε οποιαδήποτε λύση, με οτιδήποτε αυτό μπορεί να σημάνει. Στο μεταξύ θα έχουν συνεπιφέρει και σοβαρό πλήγμα στον ελληνικό λαό στο σύνολό του, τον οποίο μάλιστα αρκετοί στο νησί κατηγορούν ότι δεν συμπαρίσταται επαρκώς στον κυπριακό αγώνα.

‘Ηττες χωρίς αγώνα!
Ποιόν αγώνα όμως; Αν χαθεί η Κύπρος δεν θα είναι γιατί ηττήθηκε σε κάποιον αγώνα, αλλά μάλλον γιατί δεν έδωσε κανέναν αγώνα. Μόνοι τους οι πολιτικοί της πάνε και υπογράφουν προτάσεις για τη διάλυση του κράτους που τους άφησε ο αγώνας των πατεράδων και των παππούδων τους.
Αγώνα δίνει στην Κύπρο ο Σενέρ Λεβέντ. Όλος ο κόσμος το βλέπει. Όλος ο κόσμος βλέπει επίσης τον αγώνα που δίνει δίπλα ο μαρτυρικός λαός των Παλαιστινίων. Αγώνα δίνουν οι εκατοντάδες χιλιάδες Ελλήνων που μαζεύτηκαν στη Μακεδονία, να πούνε μπάστα στην αρπαγή της χώρας τους, γιατί αυτό ήταν το μήνυμα πίσω από το θέμα που προκάλεσε το συλλαλητήριο, έστω κι αν η «ελίτ» κάνει ότι δεν το ακούει.
Αγώνα, για το κεφάλι του, το καθεστώς και τη χώρα του, δίνει ακόμα κι ο Ταγίπ Ερντογάν με τον τρόπο του, δεν κάνει ότι του λένε, όπως στην Λευκωσία και την Αθήνα, αντιστέκεται, απειλεί, τους λέει «έχει κι αλλού πορτοκαλιές». Αγώνα κάνουν ασφαλώς και οι Κούρδοι.

Το συγκλονιστικό μήνυμα των Κούρδων
Ειρήσθω εν παρόδω, με τους Κούρδους είναι η καρδιά οποιουδήποτε αξιοπρεπούς ανθρώπου, για τα απίστευτα μαρτύρια που τράβηξαν κι αυτοί και οι Παλαιστίνιοι. Αλλά εκ των αποτελεσμάτων, τόσο στο Ιράκ, όσο και στη Συρία, φαίνεται ότι έκαναν ένα μοιραίο λάθος εμπιστευόμενοι την Αμερική και το Ισραήλ και ποντάροντας στην πλευρά που (τουλάχιστον προς το παρόν) χάνει στη Μέση Ανατολή. Αλλά και στην πλευρά που έχει εξαπολύσει μια αλυσίδα καταστροφικών πολέμων εναντίον των λαών όλης της Μέσης Ανατολής, απειλώντας ακόμα να προκαλέσει στο τέλος και πυρηνικό πόλεμο.
Αυτούς ακριβώς με τους οποίους λένε ότι θέλουν να συμμαχήσουμε, στην πραγματικότητα όμως να παραδοθούμε, αυτό έχουν κατά νουν, καμιά συμμαχία δεν μπορούν ή θέλουν να κάνουν, οι πολιτικοί της Λευκωσίας και της Αθήνας. Μεγάλο το μάθημα, εκκωφαντικό, κανείς όμως σε Ελλάδα και Κύπρο δεν θέλει να ακούσει ή να δει. Κάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν.

Η σημασία των κυπριακών εκλογών
Ο πιο σίγουρος τρόπος για να φτάσουν οι Κύπριοι στο αποτέλεσμα να χάσουν το κράτος τους, να πλήξουν τα συμφέροντά τους και να επιφέρουν βαρύτατο χτύπημα στην Ελλάδα είναι να ξαναβγάλουν Πρόεδρο τον Νίκο Αναστασιάδη, όπως φαίνεται ότι ετοιμάζονται να κάνουν, αν πιστέψουμε τουλάχιστον τις δημοσκοπήσεις. Και το ξέρουν, άλλο αν ορισμένοι προτιμάνε να το αγνοούν.
Είναι φυσικά απόλυτο δικαίωμά τους να ψηφίσουν όποιον θέλουν, υποκρινόμενοι ότι δήθεν πιστεύουν ότι αυτές είναι κανονικές εκλογές σε ένα κανονικό κράτος και όχι δημοψήφισμα και ελπίζοντας ότι η… Τουρκία θα τους σώζει επ’ άπειρον.
Αύριο όμως, αμέσως μόλις τελειώσουν οι εκλογές, ο κ. Αναστασιάδης θα πει ότι οι εκλογές σημαίνουν επικύρωση της πολιτικής του και θα ξαναπάει αμέσως στην Ελβετία, ή όπου αλλού του πουν, να δώσει στους ξένους μέσω ενός διεθνούς πραξικοπήματος, ανάλογου με αυτά της Γενεύης και του Κραν Μοντανά, το κράτος που δεν μπορεί να δώσει μέσω δημοψηφίσματος.
Μπορεί να μη θέλει κι ο ίδιος τόσο πολύ να το κάνει, αμφιβάλλουμε όμως πολύ αν θα του αφήσουν περιθώριο να πράξει διαφορετικά, όσοι μπορούν να τον αρπάξουν από τον λαιμό και να τον σφίγγουν όσο χρειαστεί.
Δεν θα είναι βάσιμα και νόμιμα αυτά, διότι οι προεδρικές εκλογές είναι εκλογές για το ποιος κυβερνά ένα κράτος, δεν παρέχουν εντολή για να το διαλύσεις. Αλλά θα τα πει και θα τα κάνει, επικαλούμενος την επιδοκιμασία του από τους ψηφοφόρους.
Δυστυχώς και η αντιπολίτευση στην Κύπρο δεν έκανε όσα έπρεπε να κάνει για να αναδείξει τη θανάσιμη απειλή των πολιτικών που ασκούνται στο κυπριακό από τις κυβερνήσεις της Λευκωσίας και των Αθηνών, ούτε τον παράνομο, πραξικοπηματικό χαρακτήρα των ελβετικών διασκέψεων, που γίνονται για ένα και μόνο ένα λόγο: να πάρουν την κυριαρχία, τους «τίτλους ιδιοκτησίας» της Κύπρου από τους ‘Ελληνες, «καταπληκτική πλειοψηφία» του πληθυσμού, όπως τους περιγράφει η Ιδρυτική Διακήρυξη του ΑΚΕΛ, χωρίς μάλιστα να χρειαστεί να προσφύγουν σε δημοψήφισμα.
Μέχρι τώρα, κυρίως ο Ταγίπ Ερντογάν, η Τουρκία και η αδιαλλαξία της εμπόδισαν τη μετατροπή της Κύπρου σε δυτικο-ισραηλινή αποικία (με οπωσδήποτε βαρύνοντα ρόλο της ‘Αγκυρας) και τη συντριπτική πλειοψηφία του πληθυσμού του νησιού σε «κοινότητα σε αναζήτηση (πιθανώς εις μάτην) κηδεμόνα». Κανονικά πρέπει να βγάζουμε ανακοινώσεις να τους ευχαριστούμε, αντί να τους κατηγορούμε ότι μας εμποδίζουν να κλείσουμε το κυπριακό.
Ορισμένοι φίλοι με ρωτάνε. Κι αν ο α’ ή ο β’ αποδειχθεί «Τσίπρας», «κολοτούμπας»; Εγώ δεν είμαι Θεός να μπορώ να αποκλείσω οτιδήποτε. ‘Όπως έδειξε κατά τραγικό τρόπο η ελληνική εμπειρία, και στη δεκαετία του 1940 και η πρόσφατη, μόνο μια εναργής κοινωνία, μόνο ισχυρά δημοκρατικά και συλλογικά συγκροτημένα κινήματα, μόνο ένα υψηλό επίπεδο συλλογικής εθνικής και κοινωνικής συνείδησης, μπορεί να τα εμποδίσει πλήρως αυτά. Αλλά στη ζωή κινείται κανείς όπως μπορεί, δηλαδή στις πραγματικές συνθήκες που αντιμετωπίζει.
Φυσικά, μπορεί η Κύπρος και οι κάτοικοί της να είναι τυχεροί και να τη γλυτώσουν κι αυτή τη φορά. Μπορεί όμως και όχι. Τότε, το μόνο που θα μπορεί ίσως να κάνει η Αθήνα θα είναι να στήσει ακόμα μερικές σκηνές, δίπλα στις άλλες, να στεγάσει τους πρόσφυγες. Και να κάνουμε εκδηλώσεις για την Κυπριακή, όπως κάνουμε τώρα για τη Μικρασιατική Καταστροφή.

Η Κασσάνδρα είχε δίκηο. ‘Όχι όσοι την αντιπαθούσαν.
Κινδυνολογίες θα πείτε. Αλλά το ίδιο θα μου είχατε πει αν σας είχα προβλέψει ότι η Ελλάδα θα γίνει αποικία χρέους, θα λεηλατηθεί και θα καταστραφεί,  ότι θα κούρευαν τις καταθέσεις στις κυπριακές τράπεζες, ότι θα υπέγραφε Μνημόνια ο Τσίπρας, ότι θα γινόταν πραξικόπημα στην Τουρκία, ότι θα καταστρεφόντουσαν μέσα σε μερικά χρόνια καμιά δεκαριά χώρες στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής.
Αντί να κρύβουμε το κεφάλι μας στην άμμο, καλύτερα θα ήταν να κάνουμε όλοι έστω και το πολύ λίγο που εύκολα μπορεί ο καθένας για να διαφυλάξουμε μια προοπτική για τις χώρες μας, τα παιδιά και τα εγγόνια μας.

ΥΓ. Ουδέν κακόν λένε, αμιγές καλού. Με τη δήλωσή του ότι δεν έχει σημασία πως θα ονομάζεται η πΓΔΜ, ο κ. Αναστασιάδης μου εξήψε τη φαντασία. ‘Αρχισα λοιπόν να σκέφτομαι πως άραγε πρέπει να ονομαστεί το μόρφωμα που θέλει να φτιάξει στην Κύπρο. Μήπως «Ανατολικό Γιβραλτάρ», «Αεθνική Κύπρος» (ιδέα του αμερικανού Πρέσβη Στερνς αυτή), «Νότιος Τουρκία», «Δυτικό Ισραήλ»; ‘Εχει μερικά πλεονεκτήματα η ύπαρξη τόσων Μνηστήρων, γιατί μπορεί να τσακωθούν μεταξύ τους, αφήνοντας να περιμένει εις μάτην η Πηνελόπη.
Το μόνο που δεν θα γίνει πάντως η Κύπρος είναι Σιγκαπούρη της Μεσογείου, όπως ονειρεύονται ξύπνιοι, εδώ και δεκαετίες, οι προύχοντες του νησιού, όταν δεν καταριούνται την ώρα και τη στιγμή που δεν γεννήθηκαν Εγγλέζοι.



------------------------------------------------------------------------------------------------------------------



Αστυνομικός κάνει κατάχρηση εξουσίας στο Λος Αντζελες, και συλλαμβανει 17χρονη κοπελιτσα, επειδή είχε ανεβασμένα τα πόδια της στο κάθισμα!
Το βλέπω αυτό στο τρένο! Παρακαλώ μοιραστείτε αυτή την κατάχρηση εξουσίας!



------------------------------------------------------------------------------------------------------------------



ΟΥΚΡΑΝΙΑ ..Σε ανοδο τα κρούσματα βίας κατά των κατοίκων με εβραικη καταγωγη απο ακροδεξιες ομαδες ...μουγγαφον στην Δυση φυσικα


---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------



ΚΟΕ, Πλεύση Ελευθερίας: Συμμετοχη στα Μακεδονικά συλλαλητήρια
Παρουσιάζεται ένας  εμφύλιος στην αριστερά  η ελληνική αριστερά είναι διχασμένη στο αν θα συμμετάσχει ή όχι στα συλλαλητήρια για το "Μακεδονικό". Η πραγματικότητα είναι ότι μόνο μία συλλογικότητα της αριστεράς δηλώνει παρούσα και αυτή είναι η ΚΟΕ (Κομμουνιστική Οργάνωση Ελλάδας) παλιά συνιστώσα του ΣΥΡΙΖΑ, υπό την ηγεσία του Ρούντι Ρινάλντι που από συμμαχος του Τσίπρα, αποχώρησε μεν διαφωνώντας με τα μνημόνια αλλά καλώντας σε αποχή στις εκλογές του Σεπτεμβρίου του 2015.
Η ΚΟΕ, μέσω της  αξιόλογης εφημερίδας της, "Δρόμος της Αριστεράς" καλούν στα συλλαλητήρια που διοργανώνουν με αίτημα να μην έχει το γειτονικό κρατίδιο επίσημη ονομασία με τον όρο "Μακεδονία".  Η ΚΟΕ πιάνεται από την πτυχή ότι την λύση ζητούν οι ιμπεριαλιστές ΗΠΑ και ΝΑΤΟ.
Η άλλη συλλογικότητα που υποστηρίζει τα συλλαλητήρια είναι η Πλεύση Ελευθερίας, της Ζωής Κωνσταντοπούλου που καλεί και επίσημα σε αυτά. Η ίδια η Ζωή Κωνσταντοπούλου όμως έχει ξεκαθαρίσει ότι η συλλογικότητα της δεν ανήκει στην αριστερά, άρα ακόμα και αν η ίδια δηλώνει ότι προέρχεται από αυτή, η συλλογικότητα δεν ανήκει στην αριστερά.
Η υπολοιπη ξεφτιλισμενη αριστερα ουτε που διανοειται , όχι συμμετοχη στα συλλαλητηρια, αλλα εστω να διοργανωσει δικα της με τα δικα της συνθηματα, για το εθνικο προβλημα, ξεχνοντας ολον τον αγωνα του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ εναντια στη Βουλγαρικη κατοχη.



----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------



Επειδή βλέπω κάποιους να δηλώνουν διοργανωτές του συλλαλητηρίου στην Αθήνα καλο θα είναι να μάθουν ότι οι Έλληνες δεν χρειάζονται καθοδηγητές μπορούν και μόνοι τους να διοργανώνουν όσα συλλαλητήρια επιθυμούν
Επίσης κανένας στρατηγός η στρατιωτικός δεν έχει δικαίωμα να ορίζεται μόνος τους ως ομιλητής στο συλλαλητήριο και πόσο μάλλον ο άνθρωπος της μνημονιακης συμμορίας ο Φράγκος που να θυμίσουμε ότι διετέλεσε υπουργός Εθνικής Άμυνας στην μνημονιακη κυβέρνηση Πικραμένου
Μια καλή επιλογή για κεντρικό ομιλητή στις 4 Φεβρουαρίου είναι το όνομα του καθηγητή Συνταγματικού Δικαίου κ. Κασιμάτη Γεωργίου



---------------------------------------------------------------------------------------------------------------



Διεθνής ημέρα μνήμης των θυμάτων του ολοκαυτώματος. Επιλέχθηκε η 27 Ιανουαρίου, γιατί σαν σήμερα απελευθερώθηκε το στρατόπεδο συγκέντρωσης



-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------



"Δεν έχουμε Κατοχή, δεν διεξάγουμε Εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα. Έχουμε επιτροπεία που είναι τελείως διαφορετικό πράγμα"
Δέσποινα Κουτσούμπα των μαλακιστηριων της νεας ξεφτιλοανταρσυα σε Ραδιοφωνική της συνέντευξη
Εγώ δεν έχω να προσθέσω κάτι άλλο. Να τη χαίρεστε



-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------



Ανοιξε η ορεξη του Ερντογαν. Τα σχεδια της Τουρκιας με την εισβολη στη Συρια. Με τα οπλα επιδιωκει να εκδιωξει τους Κουρδους της παραμεθοριας περιοχης της Συριας και να εγκαταστησει εκει Τουρκμενιους εποικους.


--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------



Επειδή οι ίσες αποστάσεις δεν είναι αποκλειστικό προνόμιο των Νατοϊκών δυνάμεων, προτείνω να χρησιμοποιηθεί σαν τακτική και από τις Αντιιμπεριαλιστικές δυνάμεις σε σχέση με το συλλαλητήριο για την Μακεδονία.
Αυτό το συλλαλητήριο θα πρέπει να στηριχθεί σαν γεγονός αλλά χωρίς να συμμετέχουμε, αφού δεν έχουμε τίποτα κοινό με τον κόσμο που καλεί αλλά και την συντριπτική πλειοψηφία του κόσμου που συμμετέχει.
Η ένταξη των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ είναι τόσο σοβαρό ζήτημα που θα πρέπει να παρεμποδιστεί με κάθε μέσο και τρόπο και το συλλαλητήριο μας ευνοεί.
Οι Αντιιμπεριαλιστικές δυνάμεις αυτού του τόπου ενώ τονίζουν και θίγουν το ζήτημα της ένταξης των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ δυστυχώς ταυτόχρονα παλεύουν για να αποδυναμώσουν αυτές τις συγκεντρώσεις, ορμώμενοι από το γεγονός της προέλευσης και της ποιότητας του κόσμου που συμμετέχει.
Σαν τακτική είναι εντελώς λάθος και θέτει σε κίνδυνο τον ίδιο τον αγώνα μας που είναι η Παγκόσμια απελευθέρωση των λαών από τα δεσμά που μας έχει βάλει το Παγκόσμιο Τραπεζικό Κεφάλαιο.
Η δαιμονοποίηση που αγγίζει τα όρια του ανθελληνισμού και του μηδενισμού, κινδυνεύει να μας οδηγήσει στην πολιτκή απομόνωση και στην μηδαμινή επιρροή με αποτέλεσμα να μην μπορούμε να εμπνεύσουμε πλέον κανέναν. Ταυτόχρονα, θα φέρει την ενδυνάμωση των φασιστικών ομάδων που καπηλεύονται αυτές τις συγκεντρώσεις στα πλαίσια της παρακρατικής πατριδοκαπηλείας που κάνουν.
Οι Αντιιμπεριαλιστές πρέπει να επιμείνουν και να συνεχίσουν να αγωνίζονται για την αποτροπή της ένταξης των Σκοπίων και το ΒΕΤΟ για το όνομα μας βοηθάει. Ταυτόχρονα θα πρέπει να συνεχίσουμε να παλεύουμε ενάντια σε όλα τα εγκλήματα που προχωράει το ελληνικό κράτος κατά του ελληνικού λαού και άλλων.
Η απελευθέρωση της χώρας και η επαναφορά της τύχης της, στα χέρια του λαού, θα πρέπει να είναι ο μοναδικός και αποκλειστικός μας στόχος



--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------



Β. Ραφαηλίδης – Η ελληνικότητα της Μακεδονίας και οι Σκοπιανοί

Από ιστορικής απόψεως, την ελληνικότητα της Μακεδονίας δεν την αμφισβήτησε ποτέ κανείς στα σοβαρά. Το αρχαίο και ένδοξο κράτος των Μακεδόνων ήταν όντως ελληνικό. Αυτό που αμφισβητούν οι Σκοπιανοί είναι το δικαίωμα της μονοχρησίας του ονόματος Μακεδονία.
Δηλαδή του ονόματος μιας περιοχής τα σαφή γεωγραφικά και εθνολογικά όρια της οποίας είναι απολύτως αδύνατο να καθοριστούν, δεδομένου ότι οι αρχαίοι λαοί δεν είχαν σύνορα, με τη νομική έννοια που έχει ο όρος σήμερα.
Στην αρχαιότητα, τα σύνορα ήταν πάντα φυσικά: αδιάβατοι ποταμοί, απάτητα όρη και πάσης φύσεως φυσικά εμπόδια, που υποχρέωναν τους λαούς να αναπτύξουν τις πολιτιστικές τους ιδιομορφίες, και συνεπώς να εμφανιστούν ως ευδιάκριτες εθνότητες, κατ’ αρχήν εντός φυσικά καθορισμένων γεωγραφικών ορίων, απ’ τα οποία θα μπορούσαν, βέβαια, να ξεφύγουν με τους αποικισμούς και τις μεταναστεύσεις, αλλά όταν ήδη η εθνική συνείδηση είχε ήδη διαμορφωθεί στην αρχική εθνική κοιτίδα. Αν αυτό δε συμβεί, τότε μια ομάδα μεταναστών ή αποίκων, δημιουργεί καινούργια, δική της εθνική συνείδηση.
Όπου τα φυσικά εμπόδια δεν αποτελούσαν πρόβλημα είτε γιατί δεν υπήρχαν καν είτε γιατί η πείνα, η επιμονή, ή η ανάπτυξη του πολιτισμού τα καταργούσαν εύκολα, τα σύνορα ήταν εκεί που ήταν οι φρουροί των συνόρων: Οι Βόλχοι (Βλάχοι) κατά τα ύστερα χρόνια της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, οι Ακρίτες στη διάρκεια της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, οι Κοζάκοι στη Ρωσική Αυτοκρατορία των Τσάρων. Αν οι φρουροί των συνόρων υποχωρούσαν, υποχωρούσαν μαζί τους και τα σύνορα. Η νομική έννοια των συνόρων, δηλαδή οι συμφωνίες που γίνονται ανάμεσα σε γειτονικά κράτη για το πού τελειώνει το ένα και πού αρχίζει το άλλο και η συνακόλουθη χάραξη διαχωριστικών γραμμών επί του χάρτου, είναι υπόθεση πάρα πολύ μεταγενέστερη.
Συνεπώς, το πρόβλημα δεν είναι να καταλάβουμε τι είναι και τι δεν είναι Μακεδονία από ιστορικής και γεωγραφικής απόψεως (το πρώτο το ξέρουμε, το δεύτερο δε θα το μάθουμε ποτέ με ακρίβεια), αλλά ποιοι είναι και ποιοι δεν είναι Μακεδόνες. Φυσικά, για τους σημερινούς Μακεδόνες της σημερινής ελληνικής Μακεδονίας δε γεννάται πρόβλημα. Είναι Μακεδόνες γιατί είναι Έλληνες και γιατί κατοικούν σε μια περιοχή όπου πάντα υπήρχαν Έλληνες. Η λέξη Έλλην είναι έννοια γένους, όπως θα έλεγε ο Αριστοτέλης. Η λέξη Μακεδών είναι έννοια είδους, πάλι κατά τον Αριστοτέλη. Μ’ άλλα λόγια η έννοια Έλλην είναι ευρύτερη της έννοιας Μακεδών. Δεν είναι όλοι οι Έλληνες Μακεδόνες, αυτό είναι αυτονόητο.
Από πολιτιστικής και όχι γεωγραφικής ή ιστορικής απόψεως, οι Μακεδόνες δεν μπορεί παρά να είναι Έλληνες. Όσοι Μακεδόνες μετέχουν του ελληνικού πολιτισμού, δεν μπορεί παρά να είναι και σήμερα Έλληνες, όπως ήταν πάντα από πολιτιστικής απόψεως, το τονίζω. Συνεπώς, Μακεδόνες δεν είναι αυτοί που κατοικούν σε μια συγκεκριμένη γεωγραφική περιοχή, τα όρια της οποίας είναι ευμετάβλητα κατ’ ανάγκην, αλλά αυτοί που μετέχουν σ’ έναν συγκεκριμένο πολιτισμό, που λέγεται μακεδονικός, και που σαν τέτοιος δεν μπορεί παρά να είναι ελληνικός κατά κύριο λόγο.
Όμως, η λέξη Ελλάδα, με μια γεωγραφική έννοια, δεν είναι ούτε έννοια γένους ούτε έννοια είδους σε σχέση με τη λέξη Μακεδονία. Διότι, το είπαμε, καμιά γεωγραφική έννοια δεν παραμένει σταθερή. Αλλά και γιατί κανένας τόπος δεν γεννάει άλλον τόπο, έτσι αυτόματα και ερήμην των ανθρώπων που κατοικούν σ’ αυτόν. Η σημερινή Ελλάδα και η σημερινή ελληνική Μακεδονία, από γεωγραφικής απόψεως δεν είναι όμοιες με τις περιοχές που στην αρχαιότητα ονομάζονταν έτσι. Ενώ δεν έχουμε ιδέα ποια θα είναι η γεωγραφική τους μορφή στο μέλλον. Όμως, ξέρουμε σαφώς τι είναι η ελληνική γλώσσα και ο ελληνικός πολιτισμός.
Και η απόφανσή μας για την ελληνικότητα μιας γεωγραφικής περιοχής δεν μπορεί παρά να γίνεται βάσει πολιτιστικών και όχι γεωγραφικών παραμέτρων. Άλλωστε, από εθνικής απόψεως συμφέρει να χρησιμοποιούμε μόνο τις πολιτισμικές παραμέτρους, διότι κανείς δεν μπορεί να ξέρει μέχρι πού μπορεί να φτάσει στο μέλλον ο ελληνικός πολιτισμός. Εκτός κι αν αναμένουμε παραπέρα συρρίκνωσή του, οπότε για την υποστήριξη των «εθνικών μας συμφερόντων», καταφεύγουμε στα ασταθή γεωγραφικά και τα βλακώδη αιματολογικά επιχειρήματα.
Το όνομα Μακεδονία που χρησιμοποιούν οι Σκοπιανοί για τη Δημοκρατία τους, δεν το πρωτοχρησιμοποίησε ο Τίτο. Μακεδονία ονόμαζαν οι Τούρκοι μια ευρύτατη περιοχή που εκτός της ελληνικής περιλάμβανε και την περιοχή των Σκοπιών, καθώς και ένα κομμάτι της Βουλγαρίας. Από την αρχαιότητα και μέχρι την επιτυχή για τους Έλληνες και τους Σέρβους έκβαση των Βαλκανικών Πολέμων το 1913 δεν υπήρχε πρόβλημα ελληνικής, ή βουλγαρικής, ή σερβικής Μακεδονίας, για τον απλό λόγο πως ολόκληρη αυτή η περιοχή περνάει αδιαλείπτως απ’ τη μία (πολυεθνική) αυτοκρατορία στην άλλη. Από τη Ρωμαϊκή στη Βυζαντινή κι απ’ αυτήν στην Οθωμανική. Οι εν λόγω αυτοκρατορίες δεν είχαν κανέναν λόγο να καθορίσουν είτε τα ιστορικά, είτε τα γεωγραφικά, είτε τα πολιτιστικά όρια αυτής της συγκεκριμένης περιοχής, όπως και οποιασδήποτε άλλης εντός των ορίων τους. Το πρόβλημα, λοιπόν, προέκυψε με τον καθορισμό των συνόρων των βαλκανικών κρατών το 1913, ύστερα απ’ την κατάρρευση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Το κομμάτι της μέχρι τότε ενιαίας, ας την πούμε έτσι, «τουρκικής» Μακεδονίας που πέρασε στη Σερβία το 1913, ονομαζόταν από τότε, είτε Παλαιά Σερβία, είτε Άνω Μακεδονία. Και κανείς Έλληνας τότε δε διαμαρτυρήθηκε για τη χρήση του ονόματος Μακεδονία, προκειμένου για την καινούργια επαρχία της ήδη αυτόνομης Σερβίας. Γιατί στη σέρβική πλευρά ζούσαν ακόμα πάρα πολλές χιλιάδες Ελλήνων. Συνεπώς, από πολιτιστικής απόψεως, κατά ένα μεγάλο ποσοστό, η σέρβική (γεωγραφικά) Μακεδονία ήταν ελληνική (πολιτιστικά), πράγμα που δημιουργούσε την ελπίδα πως θα ήταν δυνατό κάποτε να γίνει και γεωγραφικά ελληνική.
Όμως, με τον καθορισμό των συνόρων το 1913, οι ελληνικοί πληθυσμοί της Βουλγαρίας και της Σερβίας και οι σλαβικοί της Ελλάδας, είτε ανταλλάσσονται, είτε περνούν σιγά σιγά απ’ την άλλη πλευρά των συνόρων. Επί Οθωμανών, όλοι αυτοί ζούσαν σε μια ενιαία περιοχή, που ήταν τούρκικη. Με την μετακίνηση των πληθυσμών, το εθνολογικό πρόβλημα, εν πολλοίς αλλά όχι εντελώς, λύνεται αυτόματα, όπως γίνεται πάντα όταν προκύπτουν καινούργια σύνορα. Που, λίγο ως πολύ, είναι πάντα αυθαίρετα, γιατί είναι αδύνατο να χωριστεί ένας τόπος με ακρίβεια, βάσει εθνολογικών δεδομένων. Άλλωστε, πρόβλημα συνόρων προκύπτει μόνο όταν μια εθνότητα οργανώσει το δικό της κράτος, όπως έχει δικαίωμα βάσει του Διεθνούς Δικαίου, πράγμα που, ωστόσο, μπορεί να μην το διεκδικήσει ποτέ. (Η έννοια κράτος είναι νομική, η έννοια έθνος είναι πολιτιστική, η έννοια χώρα είναι γεωγραφική).
Το πρόβλημα, λοιπόν, με το όνομα Μακεδονία υπάρχει απ’ το 1913 και όχι απ’ το 1945 που ο Τίτο εγκαθίσταται στην εξουσία και, για λόγους δικής του πολιτικής σκοπιμότητας, δημιουργεί την Ομόσπονδη Δημοκρατία της Μακεδονίας, που μέχρι τότε ήταν περιφέρεια της Σερβίας και από πολλούς λεγόταν Μακεδονία. Οι Έλληνες δημαγωγοί ψεύδονται ασύστολα όταν λεν πως δεν μπορούσαν να θέσουν θέμα ονόματος ούτε το 1945 ούτε αργότερα. Διότι, λέει, ο Τίτο ήταν και κομμουνιστής. Και διότι, επιπροσθέτως, ήταν ένας φιλοδυτικός που έπρεπε να τον καλοπιάνουμε και να του κάνουμε τα χατίρια, έτσι που μπήκε καρφί στο μάτι του Στάλιν.
Όμως, ξέρετε γιατί δεν μπήκε θέμα ονόματος τότε; Διότι η Ελλάδα, όπως και η Δύση άλλωστε, πίστευε πως τα κομμουνιστικά καθεστώτα όπου νάναι είτε καταρρέουν, είτε διαλύονται με επέμβαση έξωθεν, οπότε μια ανακατανομή των εδαφών στην περιοχή, σε όφελος της Ελλάδας, ήταν πολύ πιθανή. Δηλαδή, απ’ το 1945 και μετά η ελληνική διπλωματία σιωπά για το όνομα Μακεδονία ακριβώς για τον ίδιο λόγο που σιωπούσε από το 1913 μέχρι το 1945.
Πάντα καιροσκόποι οι Έλληνες διπλωμάτες και πάντα ανίκανοι να χαράξουν πολιτική που να ξεπερνάει πρόβλεψη εξαμήνου, κάνουν την πάπια και περιμένουν τις εξελίξεις. Που ήρθαν αλλά πάρα πολύ καθυστερημένα. Και το σημαντικότερο, με μια διαφοροποίηση των πρώην κομμουνιστικών καθεστώτων από μέσα κι όχι απ’ έξω. Δηλαδή, όχι με μια άμεση επέμβαση των δυτικών, οπότε αυτοί θα μπορούσαν να επιβάλουν όρους και να κάνουν περίπου ό,τι θέλουν με την ανακατανομή των εδαφών, όπως γίνεται πάντα με τους νικητές, αλλά με μια καπιταλιστική διαφοροποίηση των πρώην κομμουνιστικών χωρών.
Τώρα τα πράγματα γίνονται δύσκολα για τους δυτικούς. Που τρέχουν να επωφεληθούν κατ’ αρχήν διά της διπλωματικής οδού και μετά, διά της στρατιωτικής. Μπορεί τα πράγματα να διαφοροποιηθούν κυρίως διά της στρατιωτικής οδού στο προσεχές μέλλον, αλλά προς το παρόν βρισκόμαστε στο κλασικό στάδιο του καθορισμού ζωνών επιρροής στην ευρύτατη περιοχή των πρώην σοσιαλιστικών χωρών. Όσο για την Ελλάδα, αυτή περιμένει τον επόμενο ενδοκαπιταλιστικό πόλεμο για να πάρει κανένα κοψίδι δίκην δώρου για την, μάλλον συμβολική συμμετοχή της σ’ αυτόν. Που, βέβαια, δεν είναι για αύριο, είναι για μετά το 2000 υποθέτω.
Θα πείτε ίσως, πώς θα ήταν δυνατό να προβλέψει η ελληνική διπλωματία τις εξελίξεις στη Γιουγκοσλαβία; Το πρόβλημα είναι σχετικά απλό, με την προϋπόθεση πως οι διπλωμάτες μας θα μπορούσαν να ερμηνεύσουν την ιστορία της Γιουγκοσλαβίας με τα εθνολογικά και ιστορικά δεδομένα ενός κράτους κατά το μάλλον ή ήττον τεχνητού, που προέκυψε το 1918, κατ’ αρχήν ως βασίλειο των Σέρβων, Κροατών και Σλοβένων που μόνο το 1929 θα πάρει το όνομα Γιουγκοσλαβία. Που, άλλωστε, το σοφίστηκαν Γερμανοί και όχι Γιουγκοσλάβοι ιστορικοί. Και που σημαίνει Νοτιοσλαβία, δηλαδή χώρα των Νότιων Σλάβων. Αυτό το όνομα το επεξεργάστηκαν εθνολογικά και ιστορικά πρώτοι οι Κροάτες απ’ τους Νότιους Σλάβους, στην προσπάθειά τους να αποδείξουν πως όλοι οι σλάβικοι πληθυσμοί της περιοχής πρέπει να ενωθούν σε ένα κράτος, προκειμένου να γλυτώσουν από τις εναλλασσόμενες κατακτήσεις της Κροατίας και της Σλοβενίας κυρίως από τους γείτονες κεντροευρωπαίους.
Όμως οι Νότιοι Σλάβοι (Γιουγκοσλάβοι) δεν είναι μια σαφής, ενιαία εθνότητα, είναι μια ομάδα υποεθνοτήτων, που οι σλαβολόγοι τους λεν έτσι για να τους ξεχωρίζουν από τους ανατολικούς (Ρώσοι κ.λπ.) και από τους κεντρώους, ή βορειοδυτικούς Σλάβους (Τσεχοσλοβάκοι, Πολωνοί). Δεν υπήρξε ποτέ στην περιοχή αυτή ενιαία εθνική συνείδηση, και τα προβλήματα φάνηκαν με τη δημιουργία της Γιουγκοσλαβίας. Που ευθύς αμέσως υποχρεώνεται να καταφύγει στη βασιλική δικτατορία για να διατηρήσει τη συνοχή της, που παίζονταν κάθε μέρα, κυρίως εξαιτίας των αποσχιστικών τάσεων των Κροατών, δηλαδή αυτών ακριβώς που έκαναν τα περισσότερα για την ένωση των Νότιων Σλάβων. Στους οποίους εντελώς λανθασμένα συναριθμούσαν οι φρέσκοι τότε Γιουγκοσλάβοι και τους Βούλγαρους, που όμως την κοπάνησαν απ’ τις διασκέψεις πριν παρθούν οι τελικές αποφάσεις για την ένωση των Νότιων Σλάβων σε ένα ενιαίο κράτος υπό το όνομα Γιουγκοσλαβία (Νοτιοσλαβία).
Τη δικτατορία του βασιλιά, που θα πληρώσει με τη ζωή του την ένωση των Νότιων Σλάβων, διαδέχεται ατάκα ο σοσιαλισμος του Τίτο. Μετά το θάνατό του όλοι πια ξέρουν πως η Γιουγκοσλαβία θα διαλυθεί. Και όλοι πλην των Ελλήνων σχεδιάζουν την πολιτική τους πολύ έγκαιρα με βάση τη σίγουρη διάλυση. Που η Ελλάδα, απλώς την απεύχεται. Ίσως να έγιναν και δεήσεις για να βάλει ο Θεός (των Ελλήνων) το χέρι του ώστε να προκόψει καμιά μετατιτοϊκή στρατιωτική δικτατορία. Αλλά, δυστυχώς για την ελληνική διπλωματία, δεν προέκυψε. Για την ελληνική διπλωματία προέκυψε το διπλωματικό πρόβλημα του ονόματος! Που η ίδια δημιούργησε. Αν όχι απ’ το 1913 που η Σερβία ενσωματώνει την περιοχή των Σκοπιών, αν όχι απ’ το 1918 που εμφανίζεται η ένωση, τουλάχιστον απ’ το 1929 που εμφανίζεται το όνομα Γιουγκοσλαβία και μαζί του η δικτατορία, η ελληνική διπλωματία, αν υπήρχε, θα έπρεπε να ξέρει πως η Γιουγκοσλαβία θα καταρρεύσει μαζί με το κρατος, είτε το βασιλικό, είτε το τιτοϊκό.
Άλλωστε, όλος ο κόσμος ήξερε πως τα Σκόπια δεν είναι Γιουγκοσλα-βία, είναι Βουλγαρία κατ’ ουσίαν, και συνεπώς θά δημιουργηθεί εκεί μια ιδιάζουσα κατάσταση μετά την κατάρρευση της Γιουγκοσλαβίας. Η Σερβία ούτε καν κουνήθηκε να περισώσει τα Σκόπια. Και έτσι, οι Σκοπιανοί δεν ξέμειναν μόνο από προστάτη, όπως ήταν ο Σέρβος βασιλιάς ή ο Τίτο, ξέμειναν και από όνομα. Το όνομά τους είναι η ψυχή τους! Διότι οι πολλές εθνότητες (Σέρβοι, Αλβανοί, Βούλγαροι, Έλληνες) που κατοικούν στην περιοχή θα βολεύονταν μόνο κάτω από ένα «εθνικό» όνομα που κατ’ ουσίαν θα ήταν γεωγραφικό. Δώστους, λοιπόν, ένα ενοποιητικό των ποικίλων εθνοτήτων γεωγραφικό όνομα και πάρτους το βρακί.
Να γιατί οι Ευρωπαίοι θα ήθελαν να τους κάνουν δώρο ένα ηχηρό όνομα. Για να μη συνεχιστεί η πολυδιάσπαση της πρώην Γιουγκοσλαβίας και όσον αφορά τις επιμέρους πρώην ομόσπονδες και νυν αυτόνομες δημοκρατίες.



--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------


Η αλήθεια κ η ελευθερία είναι απαιτητικές ερωμένες, γι' αυτο έχουν λίγους εραστές.




--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------



Συζήτησαν τις διμερείς σχέσεις μεταξύ των δύο χωρών και μετά έπαιξαν playstation!
Ο 15χρονος διάδοχος του μοναρχοφασιστικού καθεστώτος του παιδόφιλου δικτάτορα της Σαουδικής Αραβίας... συζήτησε με το 16χρονο διάδοχο του Μαρόκο τις διμερείς σχέσεις των δύο χωρών τους...
Έχουν εξουσιοδοτηθεί από τον Αλλάχ (θεός στην αραβική γλώσσα) να νομοθετούν, δικάζουν, διορίζουν βουλή... κι ακόμη οι λαοί τους ανέχονται!
Μετά, αφού 'ηταν θέλημα θεού, έπαιξαν playstation!



-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------



Κι ο Μιτεράν στη "λέσχη"
Φρανσουά Μιτεράν: "Θα πρέπει να αναγνωριστεί με μια ονομασία, που θα αποφασίσουν οι ίδιοι, στην οποία όμως δεν θα αναφέρεται η λέξη "ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ".
Έτσι ο Ανδρεας Παπανδρεου Λαϊκός Ηγέτης της πρώτης και μοναδικής ελληνικής κυβέρνησης στην πατρίδα μας δεν ήταν ο μόνος "πατριωτης" στον κόσμο...
Αμερικανοτσολιάδες... Τσίπρα, Κοτζιά, πατροκτόνε εθνικέ καταστροφεα, Μητσοτακέϊκό και σια... "Το ονομά μας είναι η ψυχή μας"!
Ανδρέας Παπανδρέου: "Το ονομά μας είναι η ψυχή μας"!
Την με κάθε τρόπο και μέσο υπεράσπιση της Πατρίδας, δεν μπορεί κανένας "δικαστής", καμία κατοχική βουλή, κανένας στον κόσμο να την σταματήσει!
Κατά πρόσωπο, χωρίς κουκούλες και προστάτες, υπεράσπιση κάθε σπιθαμής γης της Πατρίδας με ΟΛΑ ΤΑ ΜΕΣΑ!


Viral έχει γίνει το βίντεο με τον  Φρανσουά Μιτεράν να αποκλείει ως πρόεδρος της Γαλλίας, μετά τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας,  το όνομα "ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ" για τα Σκόπια!
"Θα πρέπει να αναγνωριστεί με μια ονομασία, που θα αποφασίσουν οι ίδιοι, στην οποία όμως δεν θα αναφέρεται η λέξη "ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ". Αυτή είναι η...
οριστική απόφαση την οποία εγώ προσωπικά βρίσκω καλή. Λογική. Δεν θα αφήνει περιθώρια να θιγεί η Εθνική υπερηφάνεια των Ελλήνων, που είναι φίλοι μας, μέλη της Κοινότητας. Επίσης δεν αφήνει περιθώρια που να αποκλείουν το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης σε μια χώρα που επιθυμεί να την αποκτήσει" είχε απαντήσει σε σχετική ερώτηση. Και είχε συμπληρώσει: "Ειναι πολύπλοκο. Αυτό που θέλω να σας πως είναι ότι η Κοινότητα δεν θα αναγνωρίσει μια Δημοκρατία με την ονομασία "ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ".
Από την απάντηση που είχε δώσει προέκυπτε πάντως, για κάποιον που γνωρίζει καλά τη γαλλική γλώσσα, ότι απέκλειε μεν την ονομασία "Μακεδονία" αλλά ότι μπορεί να υπάρξει σύνθετη ονομασία...



---------------------------------------------------------------------------------------------------------------



Εκεί που οι ΝΑΤΟικοι «αριστεροί» βλέπουν έναν απεχθή εθνικισμό, εμείς ανοίγουμε τις γραφές των επαναστατών μαρξιστών του περασμένου αιώνα, που κατανοούσαν ότι η αγάπη για την πατρίδα είναι μονοδρομος


-------------------------------------------------------------------------------------------------------------


Απ' την πρώτη στιγμή τούς ζώσανε τα φίδια. Μετά από δυόμιση χρόνια που ο ελληνικός λαός και τα κοινωνικά κινήματα βρίσονταν θαρρείς σε κώμα, πράγμα που επέτρεψε στη χειρότερη και πιο καταστροφική μνημονιακή κυβέρνηση να γίνει ταυτόχρονα και η μακροβιότερη, κάτι φάνηκε πάλι να σαλεύει.
Μετά το σοκ της προδοσίας της υποτιθέμενης αριστεράς του ΣΥΡΙΖΑ, μετά τη συνταγματική εκτροπή της αντιστροφής του ξεκάθαρου ΟΧΙ του δημοψηφίσματος, ο λαός λούφαξε και κρύφτηκε αδρανής στο καβούκι του. Κάτι τέτοιο ήταν απολύτως αναμενόμενο, αφού αποδείχτηκε πέρα από κάθε λογική αμφιβολία ότι όχι μόνο δεν υπάρχει κανένας πολιτικός φορέας με σχέδιο διεξόδου και όραμα για μια ανεξάρτητη, αδούλωτη Ελλάδα, αλλά κι ότι δεν έχει απομείνει κανένας θεσμός που μπορεί να υπερασπιστεί τη Δημοκρατία, έστω τα στοιχειώδη προσχήματά της που ακόμα παρέμεναν όρθια, στις τέσσερις δεκαετίες της Γ' Ελληνικής Δημοκρατίας, της λεγόμενης Μεταπολίτευσης.
Γράφτηκαν βουνά ολάκερα από εμβριθείς αναλύσεις, που κατηγορούσαν τον λαό για ηττοπάθεια, για τεμπελιά, για βόλεμα επί του καναπέως, που στην πραγματικότητα στόχο είχανε να εμπεδωθεί βαθύτερα και στερεότερα στην ψυχή του λαού η παραίτηση κι η ηττοπάθεια, που τάχατες καταγγέλανε. Εκείνοι που ώφειλαν ν' αποτελέσουν την επαναστατική πρωτοπορία του λαού, που θα τον οδηγούσε ν' αντισταθεί στην αντιλαϊκή λαίλαπα της μνημονιακής χούντας, μετατράπηκαν σε κατήγορους, ιεροεξεταστές και ψυχολογικούς βασανιστές του. Όμοια με κείνους που κατηγορούν το αλυσοδεμένο θύμα βιασμού κι άγριου ξυλοδαρμού υπό την απειλή όπλων, ότι δεν αντιστάθηκε επαρκώς στους βιαστές, άρα εντέλει φέρει και ακέραιη την ευθύνη για τα παθήματά του.
Εδώ και πολύ καιρό, η οργή σιγοβράζει κάτω απ' την επιφάνεια κι ο πικρός Ρωμιός ακονίζει τα νύχια του απά στην πέτρα της σιωπής. Αν μέχρι σήμερα δεν έγινε η έκρηξη, αυτό ωφείλεται στις δικλείδες ασφαλείας του Καθεστώτος, στην παραπληροφόρηση, στην παραπλάνηση και στην τρομοκράτηση, μέσω της καθεστωτικής προπαγάνδας και του δογματισμού της ΤΙΝΑ (There Is No Alternative, Δεν υπάρχει εναλλακτική), και στον τεχνητό διχασμό μέσω ανούσιων αριστεροδέξιων αντιπαραθέσεων και της καλλιέργειας εμφυλιοπολεμικού κλίματος, πάνω σ' έναν άξονα που ουδεμία σχέση έχει με τα σύγχρονα δεδομένα και τα πραγματικά προβλήματα της κοινωνίας.
Όμως ένας λαϊκός ξεσηκωμός απαιτεί κάποιο κοινό σημείο αναφοράς και δίχως αυτό ο ατμός πάντοτε εκτονώνεται, έστω προσωρινά. Η αρχή έγινε με το ζήτημα των πλειστηριασμών. Το Καθεστώς βρήκε ωστόσο αρκετούς τρόπους να ελιχθεί, πράγμα που απέτρεψε προσώρας τη μαζικοποίηση του κινήματος. Χρειάστηκε ν' αναδυθεί ένα εθνικό θέμα μέσα απ' τη λήθη και τη χλεύη δεκαετιών, για να βρει και πάλι την ευκαιρία ο λαός να εναντιωθεί στους δεσμοφύλακες και στους βασανιστές του. Γιατί η αγάπη για την πατρίδα είναι έμφυτη στις λαϊκές μάζες και προκύπτει πηγαία, γι' αυτό αποτελεί ιδεώδες έναυσμα για μαζική συσπείρωση και κινητοποίηση.
Ο λαός κατέβηκε μαζικά να διαδηλώσει για τη Μακεδονία, σπρωγμένος όχι από κάποιον παραφουσκωμένο επιθετικό εθνικισμό, αλλά απ' την αφόρητη πίεση ολάκερου του πολιτικο-οικονομικού πλέγματος της καταστροφής. Γιατί όλοι κατανοούν, όσο κι αν οι ελίτ μάς θεωρούν ως "ένα λαό ηλιθίων", ότι εξαιτίας της μνημονιακής κατάρρευσης της χώρας, της εσωτερικής κι εξωτερικής αποδυνάμωσης, της απώλειας της εθνικής κυριαρχίας λόγω χρεωκρατίας, η κρίση αναπότρεπτα εξελίσσεται από οικονομική και κοινωνική σε εθνική.
Αυτό που το Καθεστώς φοβάται περισσότερο από καθετί, είναι η στιγμή που ο λαός θ’ αρχίσει να εκφράζεται αυτόνομα, έξω από τα κάθε λογής αναχώματα και ινστρούχτορες, δεξιόθεν κι αριστερόθεν. Όταν το όπλο του διχασμού θα έχει πια στομώσει και δεν θα μακελεύει συνειδήσεις.
Έκαναν ό,τι περνούσε απ' το χέρι τους. Σύσσωμο το πολιτικό Καθεστώς των Κοτζαμπάσηδων, τα κατευθυνόμενα ΜΜΕ αλλά και οι δυνάμεις της εξωκυνοβουλευτικής αριστεράς, επιδόθηκαν σε μία εκστρατεία συκοφάντησης, εξευτελισμού και ιδεολογικού εκβιασμού, προκειμένου ν' ανακόψουν το άξαφνο παλιρροϊκό κύμα. Κι όταν συνειδητοποίησαν ότι δεν μπορούν να το σταματήσουν, έριξαν στο παιχνίδι το περίφημο ελλαδικό Παρακράτος, που τόσες και τόσες καλές υπηρεσίες έχει προσφέρει ιστορικά στους Κοτζαμπάσηδες, στην πόλη που δεν έχει ακόμα ξεχάσει τις δοξασμένες στιγμές των Γκοτζαμάνηδων και της δολοφονίας Λαμπράκη.
Η αριστερή πτέρυγα του παρακράτους, οι περίφημοι αντιεξουσιαστές και γενικώς αντί -αυτοί που διαλύουν έντεχνα κάθε λαϊκή κινητοποίηση με προβοκάτσιες, ακόμα και με δολοφονίες τύπου Μαρφίν-, οργάνωσε αντιδιαδήλωση, μια παλιά καλή πρακτική του παρακρατικού πάνθεου.
Η δεξιά πτέρυγα, η περιλάλητη ΧΑ, που τώρα κυκλοφορεί και σε κυνοβουλευτική συσκευασία, προσπάθησε να διεισδύσει και να καπελώσει ή ν' αμαυρώσει το συλλαλητήριο. Παίζοντας το παιχνίδι της αλληλοτροφοδότησης, μέσω της θεωρίας των Συγκοινωνούντων Δοχείων, η αριστερά προσπάθησε να χαρακτηρίσει ως φασίστες κι εθνικιστές όλους τους πολίτες που συμμετείχαν στο συλλαλητήριο, με πρόσχημα ότι διαδηλώσαμε, λέει, μαζί με τους φασίστες.
Είναι όμως αυτό αληθινό; Πράγματι, ψάχνοντας στο διαδίκτυο, είδα ότι η φανερή ΧΑ, το κυνοβολευτικό της προσωπείο, εμφανίστηκε συντεταγμένα, μ' ένα πανό "Κάτω τα χέρια από τη Μακεδονία", όμως φρόντισαν για ευνόητους λόγους να βρεθούν στις παρυφές του συλλαλητηρίου, στη Λ. Νίκης, κοντά στον Λευκό Πύργο. Δεν τόλμησαν φυσικά να πλησιάσουν το κέντρο της εκδήλωσης, γιατί ήτανε πολύ πιθανό να βρεθούν να κάνουν χειμερινό μπάνιο στη Νέα Παραλία κι ο Θερμαϊκός δεν είναι στα καλύτερά του, οπότε δεν σήκωνε παραπάνω ρύπανση. Έμειναν λοιπόν στην άκρη, και φωτογραφίζονταν για τις επικοινωνιακές ανάγκες των φυλλάδων και των ιστοσελίδων τους.
Το άλλο παρακρατικό κομμάτι, οι αριστεροδέξιοι κουκουλοφόροι, τελικά αμφότεροι επιτέθηκαν σε πολίτες που πήγαιναν προς το συλλαλητήριο. Η αρχή έγινε από την Αθήνα ακόμη, όταν αριστερές κουκούλες επιτέθηκαν σε πούλμαν διαδηλωτών που ξεκινούσαν για τη Θεσσαλονίκη.




------------------------------------------------------------------------------------------------------------------



Το Σάββατο 27 Γενάρη 1945, οι στρατιώτες της 60ής Στρατιάς του 1ου Ουκρανικού Μετώπου του Κόκκινου Στρατού μπαίνει απελευθερωτής στο Αουσβιτς, όπου βρίσκει περισσότερους από 7.000 παρατημένους κρατούμενους, σε τρισάθλια κατάσταση, τους οποίους παράτησαν οι Ναζί γιατί δεν θα μπορούσαν έτσι κι αλλιώς να ακολουθήσουν την πορεία θανάτου.



----------------------------------------------------------------------------------------------------------------



Ο Κόκκινος Στρατός απελευθερώνει το Αουσβιτς
Από τις αρχές του 1945, στις 12 του Γενάρη, ξεκίνησε η επιχείρηση «Βιστούλα – Οντέρ» του Κόκκινου Στρατού. Τα σοβιετικά στρατεύματα άρχισαν τη μεγάλη επέλασή τους με κατεύθυνση τη πρωτεύουσα της ναζιστικής Γερμανίας, το Βερολίνο.
Οι Γερμανοί, από τον Νοέμβρη του 1944, προετοιμάζονται να αποχωρήσουν, μη μπορώντας να σταματήσουν την επέλαση του Κόκκινου Στρατού. Αρχισαν να γκρεμίζουν τα κτίρια – μάρτυρες των φρικαλεοτήτων τους. Τα κρεματόρια και οι τέσσερις θάλαμοι αερίων ισοπεδώθηκαν. Οι αποτεφρωτήρες αποσυναρμολογήθηκαν και ετοιμάστηκαν να μεταφερθούν στο άλλο στρατόπεδο συγκέντρωσης, το Μαουτχάουζεν, το οποίο πίστευαν οι Γερμανοί ότι δεν θα έπεφτε  στα χέρια των Συμμάχων.
Μέχρι τις 18 Γενάρη, οι Γερμανοί εκκένωσαν τα στρατόπεδα του Αουσβιτς, καθώς οι σοβιετικές δυνάμεις πλησίαζαν το συγκρότημα του Αουσβιτς, οδηγώντας σε πορείες θανάτου, μέσα στα χιόνια, περίπου 60.000 εξαθλιωμένους κρατούμενους, με κατεύθυνση το στρατόπεδο συγκέντρωσης Μπέργκεν-Μπέλσεν στην πόλη Μπέργκεν, και την πόλη Βότζισλαβ Σλάσκι στο δυτικό τμήμα της Άνω Σιλεσίας, όπου φόρτωναν όσους είχαν επιζήσει, σε τρένα για τα άλλα στρατόπεδα συγκέντρωσης στη Γερμανία. Τα SS πυροβολούσαν όποιον έμενε πίσω ή δεν είχε τις δυνάμεις να συνεχίσουν. Περισσότεροι από 15.000 κρατούμενοι έχασαν τη ζωή τους σε αυτές τις πορείες θανάτου από το Αουσβιτς.
Δυο μέρες μετά, στις 20 Γενάρη, οι Γερμανοί επιστρέφουν στο συγκρότημα Αουσβιτς-Μπιρκενάου και ανατίναξαν τα δυο τελευταία κρεματόρια, στην προσπάθειά τους να  εξαφανίσουν τα ίχνη των αποτρόπαιων πράξεών τους από τους Σοβιετικούς.
Το Σάββατο 27 Γενάρη 1945, οι στρατιώτες της 60ής Στρατιάς του 1ου Ουκρανικού Μετώπου του Κόκκινου Στρατού μπαίνει απελευθερωτής στο Αουσβιτς, όπου βρίσκει περισσότερους από 7.000 παρατημένους κρατούμενους, σε τρισάθλια κατάσταση, τους οποίους παράτησαν οι Ναζί γιατί δεν θα μπορούσαν έτσι κι αλλιώς να ακολουθήσουν την πορεία θανάτου.
Εκείνο το πρωινό οι σοβιετικοί στρατιώτες του 322ου τμήματος πεζικού της 60ης Στρατιάς, με επικεφαλής τον Συνταγματάρχη του Κόκκινου Στρατού Πάβελ Κουρότσκιν, μπήκαν στο πρώτο στρατόπεδο, το Αουσβιτς Ι, όπου αντίκρισαν τις πρώτες εικόνες της φρίκης του Αουσβιτς στα πρόσωπα των 1200 επιζώντων του στρατοπέδου.
Το απόγευμα της ίδιας μέρας έμπαιναν στο Αουσβιτς ΙΙ, το περίφημο στρατόπεδο Μπίκερναου, όπου βρήκαν 5.800 επιζώντες, ανάμεσά τους 611 παιδιά.
Από τα 230 000 παιδιά που βρίσκονταν στο Αουσβιτς μόνο 611 απελευθερώθηκαν.
Από τους επιζώντες του Αουσβιτς ακούστηκαν οι πρώτες διηγήσεις για τα τερατώδη εγκλήματα των ναζί που είχαν διαπραχθεί στο Αουσβιτς από τους Γερμανούς φασίστες.
Από τα πάνω από 6 εκατομμύρια ανθρώπων που έχασαν τη ζωή τους στα απάνθρωπα στρατόπεδα συγκέντρωσης που είχαν δημιουργήσει οι Γερμανοί φασίστες, πάνω από 1,3 εκατομμύριο εξοντώθηκαν στο Αουσβιτς. 900.000 επιλέχτηκαν και εκτελέστηκαν με διάφορους τρόπους, θανατώθηκαν με δηλητηριώδη αέρια σε ειδικούς θαλάμους αερίων, απαγχονίστηκαν, πυροβολήθηκαν, έγιναν πειραματόζωα για την εξακρίβωση της αντοχής των ανθρώπων σε διάφορα δηλητήρια, πυροβολήθηκαν. Πάνω από 200.000 πέθαναν από ασθένειες, υποσιτισμό και βαρύτατες κακοποιήσεις και ιατρικά πειράματα.
Από αυτούς περίπου 1.100.000 ήταν Εβραίοι ήταν κρατούμενοι. Τους είχαν κρεμάσει διακριτικό ένα κίτρινο εξάκτινο αστέρι στο πέτο. Ανάμεσά τους 55.000 Ελληνες Εβραίοι.
Οι πολιτικοί κρατούμενοι, περίπου 160.000, φορούσαν διακριτικό ένα κόκκινο τρίγωνο.
Οι Πολωνοί, περίπου 140.000, είχαν ένα «Ρ» πάνω στο κόκκινο τρίγωνο.
Οι Αθίγγανοι και οι «κοινωνικά απροσάρμοστοι», ανάμεσά τους και μερικές πόρνες, περίπου 25.000 άτομα, με διακριτικό στο πέτο ένα μαύρο τρίγωνο.
Οι Αιχμάλωτοι Πολέμου, κυρίως Σοβιετικοί, ήταν περίπου 15.000. Και άλλοι 10.000 από άλλες εθνικότητες: Τσέχοι, Γάλλοι, Γερμανοί, Σλοβένοι.
Σωφρονιστικοί κρατούμενοι, περίπου 11.000 με διακριτικό ένα «ΕΗ» και μερικές εκατοντάδες ποινικοί κρατούμενοι με διακριτικό ένα πράσινο τρίγωνο.
Και η καταμέτρηση των «κολασμένων» κλείνει με καμιά εκατοστή ομοφυλόφιλους με ένα ροζ τρίγωνο στο πέτο και 400 περίπου Μάρτυρες του Ιεχωβά.
Βέβαια το Άουσβιτς δεν ήταν το πρώτο στρατόπεδο συγκέντρωσης και εξόντωσης που απελευθερώθηκε. Το πρώτο στρατόπεδο ήταν εκείνο του Μαϊντάνεκ, στην ανατολική Πολωνία, που απελευθερώθηκε από τον Κόκκινο Στρατό στις 23 Ιούλη του 1944.
Ηταν όμως το μεγαλύτερο στρατόπεδο συγκέντρωσης και εξόντωσης ανθρώπων που έφτιαξαν οι ναζί εθνικοσοσιαλιστές της Γερμανίας. Εμεινε στην Ιστορία σαν το σύμβολο της κτηνωδίας των Γερμανών φασιστών κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.