ΠΕΡΙΕΚΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
Ελευθεροτυπία (24 Σεπτέμβρη 2011)
Υπάρχει διέξοδος από την κρίση των ελίτ!*
ΤΑΚΗΣ ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΣ
Οι ξένοι τοκογλύφοι που εκπροσωπεί η Τρόικα των γκαουλάιτερ, σε αγαστή σύμπνοια με τους κλεπτοκράτες που παριστάνουν τους «καπιταλιστές» στη χώρα μας, και με τυφλό όργανο την αδίστακτη Κοινοβουλευτική Χούντα που παριστάνει την «κυβέρνηση», εισάγουν, με καταιγιστικούς ρυθμούς, μέτρα που αλλάζουν ριζικά τον κοινωνικο-οικονομικό χάρτη της Χώρας προς όφελος των ξένων και ντόπιων ελίτ που δημιούργησαν την κρίση. Τα εξοντωτικά αυτά μέτρα σε βάρος των λαϊκών στρωμάτων που θεσμοθετούνται χωρίς τη παραμικρή λαϊκή νομιμοποίηση, με τη βοήθεια των άβουλων δωσίλογων που παριστάνουν τους «βουλευτές», έχουν ένα και μοναδικό απώτερο στόχο: την ελαχιστοποίηση των ζημιών των ελίτ από την χρεοκοπία που σήμερα είναι θέμα χρόνου –παρά τα χονδροειδή ψέματα της Χουντικής «κυβέρνησης» ότι τα κτηνώδη μέτρα τους θα την αποτρέψουν– και την παράλληλη μεγιστοποίηση των ωφελημάτων τους από αυτή. Το πρόβλημα επομένως των ξένων και ντόπιων ελίτ είναι πώς θα αναβάλλουν την αναπόφευκτη πια χρεοκοπία (2/3 των ανεξάρτητων διεθνών οικονομολόγων και, φυσικά, οι αγορές αυτό πιστεύουν[1]) μέχρι να οργανώσουν μια απόλυτα ελεγχόμενη από αυτούς χρεοκοπία, που θα ελαχιστοποιούσε τις ζημιές τους και θα μεγιστοποιούσε τα οφέλη τους, σε βάρος πάντα των λαϊκών στρωμάτων.
Οι πιθανές ζημιές τους προέρχονται βασικά από το αναπόφευκτο «κούρεμα» που το υπολογίζουν στο τουλάχιστον 50% της αξίας των τίτλων τους. Τα πιθανά οφέλη τους είναι τόσο βραχυπρόθεσμα όσο και μακροπρόθεσμα και είναι πολλαπλάσια των ζημιών. Βραχυπρόθεσμα, μας εξαναγκάζουν να ξεπουλήσουμε στις σημερινές εξευτελιστικές (λόγω της κρίσης) τιμές ολόκληρο τον κοινωνικό μας πλούτο, πράγμα που σημαίνει ότι μόνο από τα κέρδη, που θα αποκομίσουν αν μετάσχουν στη λεία αυτή, θα καλύψουν πολλές φορές τη χασούρα από το «κούρεμα». Μακροπρόθεσμα, παρά το κούρεμα, δεν θα πάψουμε να έχουμε ανάγκη νέων δανείων από τους ίδιους τοκογλύφους στο μέλλον, αν παραμείνουμε στην ΕΕ και ΟΝΕ —δομές που μας οδήγησαν στην αποδιάρθρωση της παραγωγικής δομής, η οποία είναι η απώτερη αιτία της σημερινής κρίσης.[2]Ακόμα χειρότερα εάν, μαζί με την ελεγχόμενη χρεωκοπία ,φύγουμε η μας διώξουν προσωρινά από την Ευρωζώνη, αλλά όχι και απο την ΕΕ, η σήμερα συντελούμενη μετατροπή της Ελλάδος στο «Μεξικό της ΕΕ» θα παγιωθεί για χάρη των ξένων και ντόπιων ελίτ –παρά τα αντίθετα παραπλανητικά επιχειρήματα της ρεφορμιστικής «Αριστεράς»– εφόσον οι καταστροφικές συνθήκες Μάαστριχτ κ.λπ. θα εξακολουθούν να ισχύουν. Έτσι, η άκρατη ελαστικοποίηση της εργασίας, οι μαζικές απολύσεις, οι κουτσουρεμένοι μισθοί και συντάξεις, η καρτελοποίηση των τ. ελευθέρων επαγγελμάτων, και η τελική ιδιωτικοποίηση της Υγείας και Παιδείας (που τώρα ‘μπαίνει από την πίσω πόρτα’), θα γίνουν πια μόνιμες καταστάσεις, με βάση τις συνθήκες της ΕΕ που υπέγραψαν οι ελίτ μας πριν να μπούμε στην Ευρωζώνη!
Υπάρχει διέξοδος από αυτό το ζοφερό μέλλον; Ναι, αλλά καμία διέξοδος από την καταστροφική κρίση δεν είναι δυνατή χωρίς την επανάκτηση ενός ελάχιστου βαθμού οικονομικής κυριαρχίας. Αυτό όμως προϋποθέτει ότι πρέπει να αμφισβητήσουμε όλα αυτά που θεωρούμε δεδομένα και κατ’ αρχήν την συμμετοχή μας στην ΕΕ και την ΟΝΕ που συνεπάγονται μηδαμινό έλεγχο στη νομισματική πολιτική μας (αφού δεν ελέγχουμε ούτε το νόμισμά μας), και οριακό έλεγχο στη δημοσιονομική. Όμως, καμιά άλλη χώρα στην Ιστορία δεν βγήκε από παρόμοια κρίση (που είναι ανύπαρκτη για τον θρασύτατο Γκεμπελίσκο που παριστάνει τιν «Υπουργό» Οικονομικών!) χωρίς τον ελάχιστο αυτό βαθμό οικονομικής κυριαρχίας. Η έξοδος από την ΕΕ δεν σημαίνει ούτε τοπικισμό ούτε απομονωτισμό, όπως αποπροσανατολιστικά υποστηρίζει η εκφυλισμένη «Αριστερά», που τώρα συμμετέχει και στα εγκλήματα της «διεθνούς κοινότητας», όπως στη Λιβύη. Σημαίνει τη δυνατότητα οικοδόμησης μιας νέας διεθνούς κοινότητας αλληλεγγύης που θα θεμελιώνεται στις αυτοδύναμες (όχι αυτάρκεις) οικονομίες, οι οποίες θα αυτοδιευθύνονται ως οικονομικές δημοκρατίες, και όχι στις σημερινές οικονομίες της αγοράς, που έχουν οδηγήσει τον κόσμο σε μια πρωτόγνωρη παγκόσμια κρίση (οικολογική, κοινωνική αλλά και αξιών).
Με βάση τα παραπάνω, δεν είναι επομένως περίεργο ότι όταν τα κατεστημένα διεθνή και Ελληνικά μίντια κάνουν «συζητήσεις» για την Ελληνική κρίση το πάνελ αποτελείται κατά κανόνα μόνο από Πανεπιστημιακούς του νεο/σοσιαλφιλελεύθερου χώρου (συνήθως μάλιστα από ακαδημαϊκούς που παριστάνουν τους «αντικειμενικούς» αναλυτές ενώ βέβαια είναι γνωστοί τρόφιμοι ερευνητικών και άλλων κονδυλίων της ΕΕ[3]), ακριβώς για να συσκοτίζεται η προβληματική για την έξοδο από την ΕΕ/ΟΝΕ με καταστροφολογικές ανοησίες που ακόμη και διεθνώς αναγνωρισμένοι ορθόδοξοι οικονομολόγοι δεν υιοθετούν! Μπροστά βέβαια σε τέτοια μεροληψία, οι διάλογοι μεταξύ, από τη μια μεριά, νεο/σοσιαλφιλελευθέρων και, από την άλλη, μελών της Ρεφορμιστικής «Αριστεράς» και οπαδών του Λογιστικού Ελέγχου (οι οποίοι αναγκαστικά ασκούν ανώδυνη και επομένως εύκολα εξοστρακίσιμη κριτική στους πρώτους, εφόσον δεν αμφισβητούν καν την ΕΕ),[4]φαντάζουν ...επαναστατικοί!
Φυσικά και υπάρχουν τρόποι[5]να βγούμε από την κρίση, μέσα από την άμεση έξοδο όχι μόνο από την Ευρωζώνη (που από μόνη της θα ήταν πράγματι καταστροφική) αλλά και από την ίδια την ΕΕ, χωρίς να πάψουν να πληρώνονται μισθοί/συντάξεις (αντίθετα θα επανέλθουν στο προ της Χούντας επίπεδο), χωρίς να χάσουν οι μικροκαταθέτες την αγοραστική δύναμη των καταθέσεών τους στην Ελλάδα, χωρίς να γίνουν απολύσεις στον δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, χωρίς να καρτελοποιηθούν, δήθεν για να «ανοίξουν», τα κλειστά επαγγέλματα, με δωρεάν κοινωνικοποιημένη Υγεία και Παιδεία, αλλά και με τη δημιουργία των προϋποθέσεων για μια αυτοδύναμη οικονομία στο μέλλον, χωρίς Χρέη και τη Λατινοαμερικανοποίηση της χώρας.
Για όλα αυτά, όμως, απαιτείται εκτός από την άμεση μονομερή έξοδο από την ΕΕ και την Ευρωζώνη (που οι δωσίλογοι παρουσιάζουν σαν «μπαμπούλα!), η ακύρωση των συνθηκών της Χούντας με την τρόικα και η συνακόλουθη στάση πληρωμών και διαγραφή ολόκληρου του Χρέους (σήμερα δεν έχει πια νόημα η μερική διαγραφή και συνακόλουθη επαναδιαπραγμάτευση, εφόσον χωρίς την αναγκαστική απαλλοτρίωση άνευ αποζημιώσεως και την κοινωνικοποίηση κάθε δημόσιου αγαθού που αρπάζουν οι ληστρικές ελίτ μέσα από τις ιδιωτικοποιήσεις δεν μπορεί να δημιουργηθεί οποιαδήποτε βάση αυτοδύναμης οικονομικής ανάπτυξης που θα μας απαλλάσσει οριστικά από τα Χρέη και την εξάρτηση. Παρεπόμενο των παραπάνω στόχων είναι οι αυστηροί κοινωνικοί έλεγχοι των αγορών κεφαλαίου, εργασίας και εμπορευμάτων (μέχρις ότου η κοινωνία αποφασίσει στο μέλλον τι μορφή θα πάρει η οικονομική οργάνωσή της, π.χ. κρατικοσοσιαλιστική ή οικονομική δημοκρατία), η εθνικοποίηση του Τραπεζικού συστήματος, η ίδρυση ενός πραγματικού κοινωνικού κράτους για την ικανοποίηση των αναγκών Υγείας, Παιδείας και άλλων κοινωνικών αναγκών και, προπαντός, η δημιουργία ενός νέου παραγωγικού και καταναλωτικού προτύπου που θα στηρίζεται βασικά στους δικούς μας παραγωγικούς πόρους, οι οποίοι θα οργανώνονται γύρω από συλλογικά ελεγχόμενες επιχειρήσεις (συνεταιρισμοί, νέου τύπου «δημοτικές επιχειρήσεις» ελεγχόμενες από τις συνελεύσεις πολιτών και εργαζομένων κ.λπ.).
Το κρίσιμο ερώτημα που παραμένει είναι ποιο είναι το πολιτικό και κοινωνικό υποκείμενο που θα μπορούσε σήμερα να ξεκινήσει στην Ελλάδα ένα αγώνα με παρόμοιους στόχους και πώς μπορεί να τους πραγματοποιήσει —θέμα που λόγω χώρου θα προσπαθήσω να αναπτύξω στο επόμενο άρθρο.
* Μια σημαντικά μικρότερη εκδοχή του άρθρου αυτού (λόγω των περιορισμών χώρου της στήλης) δημοσιεύθηκε στην Ελευθεροτυπία της 24/9/2011.
[1]David Prosser, “Εurozone in no mood for Geitner’s mercy mission”, Independent, 17/9/2011
[2]βλ. Η Ελλάδα ως Προτεκτοράτο της Υπερεθνικής Ελίτ, (Γόρδιος, Νοεμ. 2011) Μέρος Τρίτο
[3]Χαρακτηριστικό παράδειγμα μεροληψίας η άθλια εκπομπή της ΝΕΤ, “ΝΕΤ3”, με πάνελ ακραιφνών νεο/σοσιαλφιλελεύθερων εγχώριων Πανεπιστημιακών που “έβλεπαν” τη καταστροφή του …Νώε αν φεύγαμε ακόμη και από την Ευρωζώνη, τη στιγμή που τα εγκυρότερα ονόματα ορθόδοξων οικονομολόγων στον διεθνή χώρο υποστηρίζουν το αντίθετο, δηλαδή ότι η σημερινή καταστροφή δεν συγκρίνεται με τα προβλήματα που θα δημιουργούσε η έξοδος από την Ευρωζώνη . Δεν είναι βέβαια τυχαίο ότι τα μέλη του πάνελ ήταν ΟΛΟΙ τρόφιμοι προγραμμάτων της ΕΕ. Δηλαδή οι: Λουκάς Τσούκαλις, ειδικός σύμβουλος του ...Μπαρόζο, του Προέδρου της Κομισιόν, Νίκος Χριστοδουλάκης, Υφυπουργός Οικονομικών αρμόδιος για τον Προϋπολογισμό και τη διαχείριση του… Δημόσιου Χρέους (1996-2000) και στη συνέχεια “Τσάρος της Οικονομίας” (Υπουργός Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών, 2001-2004), Ναπολέων Μαραβέγιας κάτοχος της Ευρωπαϊκής έδρας Jean Monnet (1995) και τιμηθείς με παράσημο από τη Γαλλική δημοκρατία καθώς και γνωστός , από την αρθρογραφία του, υμνητής της ΕΕ, και ο Αρίστος Δοξιάδης, Διαχειριστής επιχειρηματικών συμμετοχών που “έχει εργαστεί σε προγράμματα της ΕΕ για την καταπολέμηση της φτώχειας, και ως σύμβουλος βιομηχανικής πολιτικής της ελληνικής κυβέρνησης”!
[4]βλ. για τυπικό παράδειγμα παρόμοιου διαλόγου αυτόν μεταξύ των Κ. Λαπαβίτσα (φανατικού υπέρμαχου του Λογιστικού Ελέγχου και μέλους του γνωστού δίκτυου της Αμερικανικής ρεφορμιστικής Αριστεράς, Znet, και Δ. Δημητρακόπουλου , συγγραφέα ορθόδοξων βιβλίων γα την ΕΕ, την Κομισιόν κ.λπ. (Guardian, 20/9/2011), και μεταξύ του πρώτου και του Τ. Κολλίνζα, τ. μέλους του Συμβουλίου Οικονομικών Εμπειρογνωμόνων του Προέδρου της Κομισιόν και αναμεμιγμένου σε πολλά ερευνητικά προγράμματα της ΕΕ , Ανιχνεύσεις (ΕΡΤ3, 20/9/2011)
[5]Η Ελλάδα ως Προτεκτοράτο κεφ. 10 & 14
--
περιοδικό Περιεκτική Δημοκρατία
http://www.inclusivedemocracy.org/pd/
ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗ ΕΛΛΗΝΩΝ ΕΡΓΑΤΩΝ ΣΤΗΝ ΑΥΣΤΡΑΛΙΑ
Παράδεισος για το κεφάλαιο, κόλαση για τους εργάτες
Tον τελευταίο καιρό έχουν πυκνώσει τα δημοσιεύματα σχετικά με την απότομη αύξηση ενός νέου ρεύματος μετανάστευσης Ελλήνων εργατών και εργατριών, νέων επιστημόνων. Με άρθρα και τηλεοπτικά αφιερώματα, η Αυστραλία, αλλά και άλλες καπιταλιστικές χώρες, προβάλλονται ως «Γη της Επαγγελίας» και «Ελντοράντο» για κάθε Ελληνα εργάτη με δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενους να βρίσκονται σε διαδικασία αιτήσεων και αναζήτησης ενός μεροκάματου.
Ενορχηστρωτές και σε αυτήν την περίπτωση είναι η αστική τάξη και τα κόμματά της, το ΠΑΣΟΚ, η ΝΔ, ο ΛΑ.Ο.Σ. με τα αστικά ΜΜΕ. Είναι οι ίδιες δυνάμεις που στέλνουν με την πολιτική που προωθούν και υπερασπίζονται, Ελληνες εργάτες μετανάστες στην Αυστραλία και στις άλλες χώρες. Οι Ελληνες εργάτες δε φεύγουν από την Ελλάδα ούτε από χόμπι ούτε από επιλογή. Αποτελούν θύματα των άγριων αντεργατικών μέτρων που με ευρεία συναίνεση παίρνονται από τα κόμματα που υπηρετούν τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας. Είναι αυτά λοιπόν τα κόμματα που παροτρύνουν τους εργάτες που βρίσκονται σε απόγνωση από τη διογκωμένη ανεργία και τη μαζική εξάπλωση της φτώχειας να μεταναστεύσουν κάνοντας την ανάγκη, τάχα φιλότιμο, τον εκβιασμό και το αδιέξοδο, δήθεν επιλογή. Πρόκειται για τα ίδια κόμματα και τα φερέφωνά τους που έχυναν ως τώρα κροκοδείλια δάκρυα για την αιμορραγία νέου εργατικού κι επιστημονικού δυναμικού που φεύγει από τη χώρα. Τώρα διεκδικούν ρόλο μεσολαβητή και πράκτορα μετανάστευσης. Είναι οι ίδιοι που, από τη μια, υποκριτικά υποδύονταν τους ...αλληλέγγυους στους άνεργους από τις βιομηχανίες που έκλειναν και «μετακόμιζαν» στα Βαλκάνια, και, από την άλλη, οι ίδιοι μοίραζαν προκλητικά επιδοτήσεις στους βιομήχανους για να «ανοικοδομήσουν τα Βαλκάνια» και στριμώχνονταν σε αναμνηστικές φωτογραφίες σε εγκαίνια εργοστασίων τους στη Βουλγαρία ή τα Σκόπια.
Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, αφού φρόντισε στο εσωτερικό για την προώθηση μέτρων - κόλαση για τη ζωή της εργατικής λαϊκής οικογένειας, τώρα στρώνει το έδαφος και για την εκμετάλλευση Ελλήνων εργατών και στο εξωτερικό. Στήνει δίκτυα ενημέρωσης και οργανώνει ημερίδες μέσω διακρατικών συμφωνιών σαν την ημερίδα «ενημέρωσης μετανάστευσης», που ετοιμάζει για τις 8-9 Οκτώβρη στην Αθήνα, από κοινού με την κυβέρνηση της Αυστραλίας και τους Αυστραλούς βιομήχανους.
Η Αυστραλία, αλλά και ο Καναδάς, είναι χώρες που έγκαιρα εδώ και χρόνια έχουν προσαρμόσει τους μεταναστευτικούς τους νόμους να λειτουργούν με κριτήριο τις μεταβαλλόμενες κάθε φορά ανάγκες του κεφαλαίου. Ετσι εφαρμόζουν μεταναστευτική πολιτική προσαρμοσμένη στους κλάδους που το κεφάλαιο σημειώνει ορμητική καπιταλιστική ανάπτυξη και απαιτεί άμεσα εργατικό δυναμικό. Με τη λογική των προσόντων και του εξειδικευμένου προσωπικού, ανοιγοκλείνει έτσι η κάνουλα της ροής μεταναστών σύμφωνα με τις απαιτήσεις των καπιταλιστών.
Από τις διαφημιστικές καταχωρήσεις και τις «λαμπερές» ημερίδες δε γίνεται, βέβαια, γνωστό ότι και στην Αυστραλία, χωρίς μνημόνιο και ΔΝΤ, τα τελευταία χρόνια, ξηλώνονται το ένα μετά το άλλο εργατικά δικαιώματα και κατακτήσεις, γενικεύεται η μερική απασχόληση και η ελαστική εργασία, χτυπιούνται οι Συλλογικές Συμβάσεις, αυξάνονται οι φόροι, προωθούνται ιδιωτικοποιήσεις (βλ. η δημόσια επιχείρηση ηλεκτρισμού στο Σίδνεϊ), ενώ το ύψος ενός μέσου ενοικίου πλησιάζει ένα μέσο μισθό. Η δε επίσημη ανεργία, παρότι τον Αύγουστο έτρεχε με 5,3% με επίσημα στοιχεία, χαρακτηρίζεται από αυξητική τάση, ενώ ορμητική είναι η μεταβολή σε μαζική κλίμακα θέσεων πλήρους εργασίας σε μερικής ελαστικής απασχόλησης. Η τάση δηλαδή είναι ενιαία παντού.
Κοιτούν τους μετανάστες στα δόντια...
Η Αυστραλία, μάλιστα, τα τελευταία χρόνια έχει προσαρμόσει ανάλογα τις απαιτήσεις της ως προς το τι μετανάστες ζητά. Το μεταναστευτικό της «πρόγραμμα» φτάνει τις 170.000 θέσεις εργασίας ετησίως και προβλέπει δύο μορφές μετανάστευσης, μέσω οικογενειακής επανένωσης και μέσω εξεύρεσης εξειδικευμένης εργασίας. Απορρίπτει τις μεγάλες ηλικίες (άνω των 50 ετών), αλλά και την ανειδίκευτη εργασία. Αναζητά εργατικό δυναμικό σε δυναμικούς κλάδους, με επιστημονική ειδίκευση σε τομείς όπως η Υγεία, οι κατασκευές, η αυτοκινητοβιομηχανία, ο τουρισμός, τα τρόφιμα κ.ά. από χώρες που φουσκώνει η ανεργία σαν την Ελλάδα. Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, ότι η αυστραλιανή κυβέρνηση έχει συστηματοποιήσει εδώ και χρόνια ανάλογες «ενημερωτικές» ημερίδες και σε άλλες χώρες, όχι γενικά ανοικτές στο κοινό, αλλά αποκλειστικά για εξειδικευμένο προσωπικό και μετά από πρόσκληση που θα δοθεί σε κάθε συμμετέχοντα. Π.χ. το 2010 η αντίστοιχη ημερίδα που θα γίνει φέτος στην Αθήνα με την επωνυμία: «Οι ανάγκες της Αυστραλίας σε προσόντα», έγινε στη Βρετανία: Η ίδια η αυστραλιανή κυβέρνηση στην ιστοσελίδα της εξηγεί την επιλογή της να αναζητήσει μετανάστες από τη Βρετανία, όπως έγινε την περσινή χρονιά:
«Το 2009-10, η Βρετανία ήταν η χώρα με το μεγαλύτερο αριθμό ειδικευμένων μεταναστών, που έφτανε στο 20% του ειδικευμένου προσωπικού μετανάστευσης που έχει στον προγραμματισμό της η Αυστραλία. Ηταν επίσης η μεγαλύτερη χώρα - πηγή για εργαζόμενους σε κατασκευαστικές επιχειρήσεις και νοσοκόμους, η δεύτερη μεγαλύτερη χώρα - πηγή για εργαζόμενους στην αυτοκινητοβιομηχανία, στη βιομηχανία ηλεκτρικών ειδών αλλά και γιατρών. Ηταν η τρίτη μεγαλύτερη χώρα προέλευσης επιστημόνων, οικοδόμων και μηχανικών».
«Πακέτα» μαζικής εκμετάλλευσης
Η επιδίωξή τους είναι σαφής: Να πέσει δραστικά η τιμή της εργατικής δύναμης σε κλάδους με μεγάλα περιθώρια κερδοφορίας και σε αυτήν την υπόθεση οι μετανάστες αποτελούν δοκιμασμένο εργαλείο κερδοφορίας.
Δεν είναι, επίσης, καθόλου τυχαίο ότι πλέον οι ίδιοι οι καπιταλιστές μπορούν να παίζουν απευθείας ρόλο μεσίτη και δουλέμπορου. Είναι χαρακτηριστικό ότι η κυβέρνηση της Αυστραλίας έχει προωθήσει σειρά μορφών μαζικής «μετανάστευσης - πακέτο», ανάμεσά τους και οι λεγόμενες «Εργατικές Συμφωνίες». Πρόκειται για μαζικές μεταναστεύσεις εξπρές με συντομευμένη διαδικασία 6 μηνών, κατά παραγγελία συγκεκριμένων επιχειρηματικών ομίλων.
Μια από αυτές τις συμφωνίες έγινε στις αρχές του 2011, όπου επιχειρηματικός όμιλος κατασκευών που δραστηριοποιείται στην πόλη Darwin της Αυστραλίας έκλεισε συμφωνία - πακέτο για μετανάστευση 1.000 εργατών - οικοδόμων από την Κάλυμνο και την ευρύτερη περιοχή. Η συμφωνία, μάλιστα, πραγματοποιήθηκε στο έδαφος της αδελφοποίησης που υπάρχει ανάμεσα στo Darwin και την Κάλυμνο, μιας και ιστορικά στο παρελθόν πολλοί Καλύμνιοι εργάτες είχαν μεταναστεύσει στο Darwin.
Εκμετάλλευση με όλους τους τρόπους
Παράλληλα, ένα από τα πρώτα κριτήρια μετανάστευσης για την αυστραλιανή κυβέρνηση είναι το κατά πόσο ο υποψήφιος μετανάστης έχει δεθεί προκαταβολικά με εργοδότη πριν καν φύγει από την Ελλάδα.
Βέβαια, μαζί με το επίσημο και διακρατικό εμπόριο εργατών ευδοκιμεί και το παρεμπόριο: Οι κάθε λογής «σύμβουλοι μετανάστευσης», τα πρακτορεία που εκμεταλλεύονται εργάτες, με δόλωμα την έκδοση βίζας και την εξασφάλιση δουλειάς, οι κάθε είδους μη κυβερνητικές οργανώσεις. Ενα ολόκληρο δίκτυο εκμετάλλευσης και εξαπάτησης, πριν καν ο μετανάστης πιάσει δουλειά.
Οσο οξύνονται οι αιτίες που προκαλούν τη μετανάστευση τόσο θα διογκώνονται τα κύματα των φτωχών άνεργων κι εξαθλιωμένων μεταναστών που θα αναζητούν στη μετανάστευση μια διέξοδο. Οι αιτίες αυτές είναι ο ίδιος ο καπιταλιστικός δρόμος ανάπτυξης, η καταλήστευση του πλούτου των λαών από μια χούφτα μονοπώλια, και όσα δεινά φέρνει αυτή όπως η φτώχεια και η ανεργία, οι ιμπεριαλιστικοί πόλεμοι, οι επεμβάσεις, ή οι υποκινούμενες εμφύλιες συρράξεις που εξαπολύουν οι ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και η ΕΕ.
Αμεσο καθήκον η οργάνωση της πάλης στους χώρους δουλειάς
Αυτό που χρειάζεται σήμερα να γίνει είναι να δυναμώσει η οργάνωση της πάλης στους χώρους δουλειάς, η στήριξη της δράσης των ταξικών σωματείων, στην Ελλάδα. Αντίστοιχη δουλειά μπορεί και πρέπει να οργανωθεί με τη συσπείρωση των Ελλήνων εργατών μεταναστών στο εξωτερικό από κοινού με τους εργάτες στην κάθε χώρα υποδοχής. Με επιτροπές αγώνα, με δράση ενάντια στα ρεφορμιστικά - συμβιβασμένα συνδικάτα σε κάθε χώρα μπορεί να οργανωθεί η πάλη που θα αποτελεί στήριγμα στο νέο μετανάστη από την πρώτη στιγμή.
Αυτή η πάλη είναι αναγκαία, για να δυναμώσει ο αγώνας όχι μόνο μεταξύ των νέων μεταναστών και των Ελλήνων μεταναστών δεύτερης και τρίτης γενιάς, αλλά μαζί με τους εργάτες σε κάθε χώρα υποδοχής, αγώνας ως τάξη απέναντι σε τάξη που να ενοχοποιεί και να απορρίπτει τον ίδιο τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης. Η μετανάστευση αποτελεί νύχι - κρέας με το καπιταλιστικό σύστημα εκμετάλλευσης, δεν αποτρέπεται ούτε με τείχη, ούτε με συρματοπλέγματα, δεν αναχαιτίζεται με εκκλήσεις τύπου «μη μεταναστεύετε».
Αντίστοιχη δουλειά μπορεί και πρέπει να οργανωθεί με τη συσπείρωση και τον ταξικό προσανατολισμό των Ελλήνων μεταναστών στο εξωτερικό από κοινού με τους εργάτες της κάθε χώρας υποδοχής, με την αξιοποίηση συνδικάτων, κοινοτήτων, μαζικών φορέων που κινούνται σε αγωνιστική κατεύθυνση. Οι εργατικές λαϊκές δυνάμεις της ομογένειας είναι ανάγκη να καταδικάσουν την πρακτική πολιτικών δυνάμεων που παίζουν το ρόλο μεσάζοντα για την καπιταλιστική εργοδοσία στο να βρίσκει φτηνούς εργάτες.
Σήμερα, χρειάζεται να δυναμώσει η κοινή πάλη Ελλήνων εργατών και μεταναστών μαζί με την εργατική τάξη κάθε χώρας για:
-- Μόνιμη και σταθερή δουλειά με πλήρη δικαιώματα.
-- Προστασία των ανέργων.
-- Να ανατραπεί η αντιμεταναστευτική πολιτική της ΕΕ και της Συμφωνίας Δουβλίνο - 2, των καπιταλιστικών κρατών που αντιμετωπίζουν τους μετανάστες ως φτηνή χειραγωγημένη εργατική δύναμη και ρυθμίζουν τη ροή ανάλογα με τις ανάγκες του κεφαλαίου.
-- Διευκόλυνση των διαδικασιών οικογενειακής επανένωσης των μεταναστών.
-- Πλήρη δικαιώματα σε αξιοπρεπή εγκατάσταση, διαβίωση, Υγεία, Παιδεία και Κοινωνική Ασφάλιση.
-- Κανένας διαχωρισμός σε ξένους και ντόπιους, σε νόμιμους και παράνομους εργάτες.
-- Να κλείσουν αμέσως όλα τα δουλεμπορικά γραφεία, και οι διάφορες ΜΚΟ.
Μέσα από αυτήν τη δράση μπορούν να μπουν εμπόδια και το κεφάλαιο να αντιμετωπίσει δυσκολίες στο να εκμεταλλεύεται για ένα κομμάτι ψωμί εργάτες, ντόπιους και μετανάστες. Σε αυτό το έδαφος είναι ανάγκη να συνειδητοποιείται ότι μόνο η ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου μπορεί να καταργήσει την ίδια την καπιταλιστική εκμετάλλευση, μπορεί να συμβάλει και στην αντιμετώπιση των αιτιών του μεταναστευτικού προβλήματος.
Iσως καποιοι να εχουν ακουσει θεολογους και Μητροπολιτες να λενε οτι η θεικη παρεμβαση φαινεται πιο πολυ απο την Θεια Μεταλιψη. Τοσος κοσμος λενε λαμβανει μεταληψη με το ιδιο κουταλι απο το ιδιο δισκοποτηρο, αρρωστοι, με διαφορετικες αρρωστιες, με aids, με οτιδηποτε, μαζι με υγιεις, και ομως κανενας δεν εχει αρρωστησει, κανενας δεν εχει παθει τιποτε. Και αυτο δειχνει την παρεμβαση του Θεου. Μονο που ξεχνανε να πουνε, οτι το δισκοποτηρο και το κουταλι, ειναι ΑΠΟ ΑΣΗΜΙ!!!! Και το ασημι εχει την ιδιοτητα να σκοτωνει αμεσως οποιοδηποτε μικροβιο και παρασιτο!!! Και αυτο ηταν γνωστο στους ιερεις απο την αρχαιοτητα! Καποιοι γιαλινοι σωληνες που εφοδιαζουν τους αμερικανους στρατιωτες για να πινουν νερο απο μολυσμενες πηγες στο Ιρακ στο Αφγανισταν και οπου κανουν πολεμο, απλως περιεχουν μεσα μια σωληνα με ασημι! Μαλιστα πριν καποια χρονια ο ΟΗΕ αρχισε να τα διαθετει και στους λαους του τριτου κοσμου που αντιμετοπιζουν πλημυρες και μολυσμενα νερα.
