Η ανάρτηση στην ηλεκτρονική σελίδα του Μετώπου Α-Α δήλωσης του εκπροσώπου της ΚΟΕ Χρ. Καραμάνου, με την οποία θέτει μια σειρά ερωτήματα για τη στάση του Μετώπου, αλλά και του Αλέκου Αλαβάνου, δημιούργησε αναταραχή στο εσωτερικό της ΚΟΕ, αλλά και του ευρύτερου σχήματος. Είναι ενδεικτικό ότι το δημοσίευμα “κατέβηκε” από την ιστοσελίδα του Μετώπου, ενώ η εφημερίδα “Δρόμος”, με σχόλιό της επαναφέρει το ζήτημα, ρωτώντας ποια ήταν η σκοπιμότητα αυτής της ανάρτησης. Στη δήλωση, που έγινε στο Συντονιστικό του Μετώπου, ο εκπρόσωπος της ΚΟΕ, ο οποίος παραιτήθηκε από συντονιστής, φέρεται να ασκεί κριτική για τη στάση του σχήματος ως προς τη “νέα κατοχή”, τον υπερτονισμό του αιτήματος των εκλογών και την εκπροσώπηση του Μετώπου αποκλειστικά σχεδόν από τον Αλέκο Αλαβάνο.
Είναι πάντως φανερή η ενόχληση της ΚΟΕ, καθώς το σχόλιο του “Δρόμου” μιλά για “αυθαίρετη δημοσιοποίηση” και ότι “υπονομεύει την ανάγκη για αναβάθμιση και μετασχηματισμό του ΜΑΑ και αδικεί κατάφωρα τις μέχρι σήμερα προσπάθειες και θυσίες...” Ως φαίνεται στο εσωτερικό του ΜΑΑ διεξάγεται έντονος διάλογος, που αφορά τη στρατηγική της αριστεράς. Διάλογος, με απόψεις δύσκολα συγκλίνουσες, καθώς οι προσεγγίσεις περί κατοχής έρχονται σε πλήρη σύγκρουση με άλλες απόψεις, εντός του ΜΑΑ, που κινούνται σαφώς σε πιο διεθνιστικές λογικές.
Μετά από ευρεία σύσκεψη στελεχών, που προέρχονται από το χώρο του ΠΑΣΟΚ, συγκροτήθηκε πολιτική κίνηση με στόχο τη δημιουργία “ενός μεγάλου τρίτου πόλου των δημοκρατικών προοδευτικών αντιμνημονιακών δυνάμεων”. Μετά τη σύσκεψη ορίστηκε εφταμελής προσωρινή συντονιστική επιτροπή, η οποία αποτελείται από τον ανεξάρτητο βουλευτή Π. Κουρουμπλή, τον Αντ. Κοτσακά, τον Ν. Κοτζιά, τον Αλ. Μητρόπουλο, την Ν. Κασιμάτη, τον Δ. Τσουκαλά και τον Ν. Μαριά. Το σχέδιο διακήρυξης τιτλοφορείται “κίνημα πολιτών για την ανανέωση των οικονομικών, των πολιτικών και των κοινωνικών δομών της χώρας”, ενώ προετοιμάζεται πανελλαδική συνδιάσκεψη, για να ολοκληρωθεί η συγκρότηση του χώρου, η οποία από την ιδρυτική της διακήρυξη αναφέρει ότι θα συνεργαστεί με όμορους χώρους.
Στο νέο σχήμα δεν μετέχει η Σοφία Σακοράφα, αλλά και το Άρμα Πολιτών του Γ. Δημαρά, το οποίο μάλιστα ανακοίνωσε την αυτόνομη κάθοδο στις επερχόμενες εκλογές. Εντούτοις υπάρχουν δίαυλοι επικοινωνίας των δύο χώρων, που αναζητούν ταυτόχρονα ευρύτερες συνεργασίες από το χώρο της αριστεράς. Στο κείμενο της κίνησης περιγράφονται οι ιδρυτικές αρχές με ιδιαίτερες αναφορές στα ενωτικά στοιχεία. “Είμαστε μια κίνηση ενότητας με πολιτική συμμαχιών. Στο επίκεντρο της κίνησής μας βρίσκονται το κοινωνικό ζήτημα και ο πατριωτισμός. Είμαστε μια κίνηση που ενωτικά παίρνει πρωτοβουλία ανασύνταξης της δημοκρατικής προοδευτικής παράταξης. Μια κίνηση που συγκρούεται με το μνημόνιο και τις νέες μνημονιακές πολιτικές, με το κόμμα του μνημονίου και το νέο ραγιαδισμό. Μια κίνηση διαλόγου, ελευθερίας και δημοκρατίας. Με σχέδιο και πρόταση που θα εμπλουτίζεται με το διάλογο και την πείρα”.
Θετική εντύπωση αφήνει η αναφορά στους μετανάστες, καθώς τους συμπεριλαμβάνει σε όλους αυτούς που “βιώνουν σε ιδιαίτερα σκληρές συνθήκες τις συνέπειες της βαρβαρότητας της κυβερνήσεως, που εκλέχτηκε το 2009με άλλες προεκλογικές εξαγγελίες...”
Για τη νέα κυβέρνηση η κίνηση αναφέρει ότι σήμερα η Ελλάδα δεν κυβερνάται από τη Βουλή. «Τον πρώτο λόγο έχουν οι Γερμανοί και οι Βρυξέλλες. Αυτοί καθορίζουν το ποιος θα κυβερνά και πώς. Άλλη πολιτική επέλεξε ο λαός, άλλη πολιτική εφαρμόζεται. Άλλη κυβέρνηση εξέλεξε, άλλη κυβέρνηση κυβερνά. Άλλους ψηφίζει και άλλοι κάνουν κουμάντο...»
«Είναι ένας άνθρωπος που μπορεί να αποτελεί εγγύηση, γιατί είναι αποδεκτός και από την κοινωνία και από το πολιτικό κατεστημένο και από τις τράπεζες, τα χρηματιστήρια, την Ευρώπη και το μέσο πολίτη». Η δήλωση του βουλευτή της ΔΗΜΑΡ Γρηγόρη Ψαριανού για το νέο πρωθυπουργό δεν έγινε εν τω μέσω της νυκτός, κουτσοπίνοντας, εξομολογητικά σε κάποιο φιλικό περιβάλλον. Δεν φαίνεται να αποτελεί ένα ακόμη σχόλιο, στο σωρό των εξυπνακίστικων και αμετροεπών δηλώσεων που κατά καιρούς και κατά βούληση εκφωνεί.
Η δήλωση έγινε σε επίσημη συνέντευξη Τύπου και κατά τη διάρκεια επίσκεψής του στην Τρίπολη. Απ’ ό,τι μάλιστα φάνηκε, λίγες ώρες μετά, το πνεύμα της δήλωσής του –δυστυχώς– έδειξε να εκφράζει ένα σημαντικό αριθμό στελεχών της ΔΗΜΑΡ, που με αρκετές εντάσεις, μέχρι αργά το βράδυ της ίδιας μέρας διαφοροποιήθηκαν από την εισήγηση στην Κεντρική Επιτροπή για καταψήφιση της κυβέρνησης Παπαδήμου. Ευτυχώς –και το ευτυχώς το εννοούμε– το χειρότερο απεφεύχθη, έστω και μετά από πολλές ταλαντεύσεις, όταν με 40 προς 24 ψήφους αποφασίστηκε τελικά να μη δοθεί ψήφος εμπιστοσύνης.
Ενώ η απάντηση στην εμφανή παραδοξολογία του Γρ. Ψαριανού δεν μπορεί παρά να είναι μία και μόνη: δεν υπάρχει άνθρωπος που να μπορεί ταυτόχρονα να είναι με όλους και με όλα, και με το αρνί και με το χασάπη, το ερώτημα, καθόλου τεχνητά αλλά απολύτως φυσιολογικά, μπορεί ελαφρώς να μετατοπισθεί. Αν όπως φαίνεται, κατά τον Γρ. Ψαριανό και όσους συμφωνούν μαζί του, ο κ. Παπαδήμος αποτελεί ένα τέτοιο δείγμα ανθρώπου, υπάρχει ίσως και το αντίστοιχο κόμμα που να μπορεί να ενσωματώσει όλα αυτά; Έχουμε μπροστά μας ίσως υπό εξέλιξη την πρώτη κοινή διαδήλωση χρηματιστών, τραπεζιτών, πολιτικού συστήματος και κοινωνίας; Μπορούν να συμβούν όλα αυτά στο μαγικό κόσμο της Δημοκρατικής Αριστεράς;
Φαίνεται ότι, έστω προσωρινά, η απάντηση δόθηκε στο εσωτερικό της ΔΗΜΑΡ. Όμως ο χώρος κινείται πλέον σε πορεία ενός ανεξέλεγκτου εκκρεμούς. Διαγράφει κύκλο 360 μοιρών και ανεβοκατεβαίνοντας απειλεί να πέσει ως λαιμητόμος επί των κεφαλών. Είναι δύσκολο να θυμηθεί κανείς πολιτικό χώρο, που σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα να έχει χάσει χάρτες πορείας, συντεταγμένες, το ιδεολογικό και πολιτικό του στίγμα.
Οι φιλότιμες προσπάθειες των ΜΜΕ να αβαντάρουν τη ΔΗΜΑΡ και ιδιαίτερα τον Φώτη Κουβέλη εμφανίζοντας το χώρο ως τη σταθερά στις απόψεις της αριστερά της ευθύνης, συγκεντρώνουν ιδίως την τελευταία περίοδο –και όχι μόνον από τους παροικούντες την Ιερουσαλήμ– όλο και περισσότερα χαμόγελα. Ο κόσμος αντιλαμβάνεται και διακρίνει όλο και πιο καθαρά μια εντελώς διαφορετική πραγματικότητα. Ως δορυφόρος που ξεκόλλησε από τη βάση του, η ηγεσία της ΔΗΜΑΡ βρέθηκε εδώ και λίγο καιρό στον αστερισμό της κεντροαριστεράς, την οποία σκοπεύει να ανασυγκροτήσει. Φαίνεται ότι σ’ αυτή την ανεξέλεγκτη πορεία όλα επιτρέπονται.
Αντιεθνικιστές αντιεθνικιστές, αλλά οι φορείς των πιο εθνικοπατριωτικών απόψεων, αρκεί να είναι πασοκογενείς και να δηλώνουν πρόθυμοι για συνεργασία, είναι πάντα ευπρόσδεκτοι.
Αντιρατσιστές αντιρατσιστές, από αμήχανοι όμως έως εχθρικοί στον αγώνα των 300 μεταναστών απεργών πείνας τον περασμένο χειμώνα και πρόθυμοι να συνδράμουν με τις επιφυλάξεις και τις παραινέσεις τους την κυβέρνηση και τον ανεκδιήγητο κ. Καμίνη.
Οικολόγοι οικολόγοι, αλλά σε ευθεία αντιπαράθεση ακόμη και με την τοπική οργάνωσή τους, με τα ήξεις αφήξεις και τους χρησμούς για την πρέπουσα υπευθυνότητα των πολιτών, την περίοδο του μεγάλου αγώνα των κατοίκων της Κερατέας στο Οβριόκαστρο.
Αντιμιλιταριστές αντιμιλιταριστές, αλλά θρήνος και οδυρμός για την παρεμπόδιση των «εθνικών παρελάσεων», με προεξάρχουσα (και εδώ είναι το εντυπωσιακό) τη νεολαία του κόμματος, υπαρκτή μέσω των ανακοινώσεών της.
Κόμμα δημοκρατικό και συλλογικής ευθύνης, με τους πρώτους τριγμούς και καταγγελίες στελεχών για υποτίμηση των δημοκρατικών διαδικασιών, αλλά μάλλον και ο πιο προσωποπαγής και ταυτισμένος με τον ηγέτη του πολιτικός χώρος μαζί ίσως με αυτόν της κ. Μπακογιάννη.
Αντιλαϊκιστές αντιλαϊκιστές, με βασικό τους στέλεχος και παραγωγό πολιτικής πλέον τον πολύ γνωστό για τη θητεία του στα ΜΜΕ κ. Μαλέλη, πρόσφατο μέντορα «των τηλεδελτίων» του STAR και της δεσποινίδος Πετρούλας. Αντιλαϊκιστές αλλά έχρηζε πραγματικά ανακοινώσεως η προσχώρηση στη ΔΗΜΑΡ του διάσημου επιτελάρχη του Κουρή, του Καναλιού 29 και της «Αυριανής» κ. Πασβαντίδη (θα τρίζουν τα κόκαλα του Μάνου Χατζηδάκι και του Λεωνίδα Κύρκου και θα ταράζεται ο ύπνος πολλών ζωντανών). Οι πιο σκληροί λαϊκιστές στην υπηρεσία μιας υποδυόμενης την αριστερή - ανανεωτική, κατά βάθος όμως βαθιά συντηρητικής και ευκαιριακής και συντηρητικής, πολιτικής αντίληψης.
Η κατάσταση θα ήταν αστεία αν δεν ήταν πολύ σοβαρή. Στις συνθήκες που ζει σήμερα η κοινωνία.
Ελλάδα. Απελπισμένοι γονείς αφήνουν τα παιδιά τους στα ορφανοτροφεία
Οικογένειες σε απελπισία κατακλύζουν την εισαγγελία ανηλίκων στην Αθήνα για να αφήσουν τα παιδιά τους σε κάποιο ίδρυμα μη μπορώντας να τους προσφέρουν τροφή και στέγη. Η κρίση τους έχει οδηγήσει στο απροχώρητο. Οικογενειακές ιστορίες που συγκλονίζουν. Μεγάλα θύματα της κρίσης είναι τα παιδιά τα οποία βιώνουν με τον πιο άσχημο τρόπο τι σημαίνει φτώχεια και σοβαρά οικονομικά προβλήματα. Συγκλονιστικό είναι το ρεπορτάζ του 'Έθνους" της Κυριακής, το οποίο αναφέρει πως στην εισαγγελία ανηλίκων γίνεται κάθε μέρα το αδιαχώρητο από γονείς οι οποίοι μη μπορώντας να εξασφαλίσουν στα παιδιά τους τα απαραίτητα προς το ζειν, ζητούν να τα δώσουν σε κάποιο ίδρυμα μέχρι να ορθοποδήσουν και πάλι. Οι οικογένειες που ξεπερνούν τα όρια της φτώχειας δυστυχώς ολοένα και αυξάνονται και οι γονείς θέλοντας το καλύτερο για τα παιδιά και μη μπορώντας να τους το προσφέρουν κρίνουν πως δεν έχουν άλλη επιλογή από το να τα δώσουν σε κάποιο ορφανοτροφείο όπου θα βρουν στέγη και φαγητό. Από τη πλευρά τους, οι εισαγγελείς κάνουν ό, τι περνά από το χέρι τους για να τους βρουν λύση, να μην αποχωριστούν τα παιδιά τους, να κερδίσουν έστω λίγο χρόνο στη περίπτωση που εκκρεμούν καταδικαστικές αποφάσεις για χρέη. Οι εισαγγελείς έκαναν έρανο μεταξύ τους. Χιλιάδες είναι οι ιστορίες γονέων που σοκάρουν και συγκινούν, όπως η περίπτωση μιας 30χορνης μητέρας που σύμφωνα με την εφημερίδα, μέχρι και οι εισαγγελείς δάκρυσαν όταν έφερε να αφήσει το δίχρονο αγοράκι της καθώς η ίδια δε μπορούσε να το συντηρήσει αφού δεν είχε να πληρώσει το ενοίκιο ενώ της είχαν κόψει και το ρεύμα.Μάλιστα η γυναίκα είχε απευθυνθεί και στον αρχιεπίσκοπο ο οποίος της είχε δώσει χρήματα. Οι εισαγγελείς έκαναν έρανο μεταξύ τους, μάζεψαν και της έδωσαν χρήματα για να πληρώσει το ενοίκιο της ενώ ενημέρωσαν και φορείς του Δήμου να της προσφέρουν τρόφιμα και ρούχα."Φροντίστε τα παιδιά μας όσο θα είμαστε στη φυλακή για χρέη".Μια ακόμη ιστορία που συγκλονίζει είναι αυτή ενός ζευγαριού που διατηρούσε μικρή εμπορική επιχείρηση, η οποία πνίγηκε στα χρέη. Οι ακάλυπτες επιταγές οδήγησαν το ζευγάρι σε καταδικαστικές αποφάσεις.Οι γονείς συντετριμμένοι και απογοητευμένοι ήρθαν στην εισαγγελία Αθηνών, ζητώντας να βάλουν σε ίδρυμα τα δύο ανήλικα παιδιά τους ώστε να τα φροντίζει κάποιος όσο θα είναι στη φυλακή.Η εισαγγελία έδωσε τη λύση καθώς αφού συγκέντρωσε τις καταδικαστικές αποφάσεις είδε πως ορισμένες είχαν παραγραφεί λόγω παρέλευσης χρόνου, ενώ για τις υπόλοιπες κατάφεραν να πάρουν αναβολή.
Το δημοσίευμα τονίζει πως τις περισσότερες φορές οι προσπάθειες της Εισαγγελίας πιάνουν τόπο και τα παιδιά δεν αποχωρίζονται τους γονείς τους αλλά υπάρχουν και περιπτώσεις που τα παιδιά καταλήγουν στα ορφανοτροφεία, όπως η περίπτωση ενός 40χρονου Αφρικανού του οποίου τα παιδιά πήγαν σε ίδρυμα.
Βροχή οι αιτήσεις και στα παιδικά χωριά SOS
Καθημερινά αυξάνονται οι περιπτώσεις τον γονέων που αδυνατούν να θρέψουν τα παιδιά τους. Φέτος, το πρώτο εξάμηνο του 2011 την πόρτα των παιδικών χωριών SOS χτύπησαν ακόμα περισσότεροι γονείς καθώς οι περιπτώσεις αυξήθηκαν κατά 65%.Μάλιστα η συντριπτική πλειοψηφία αφορά Έλληνες (80%) ενώ μόνο το 20% οικονομικούς μετανάστες .
ΗΠΑ
Μπαράζ καταστολής
ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ.--
Πάνω από 4.000 συλλήψεις σε όλη την αμερικανική επικράτεια, μόνο 1.300 στη Νέα Υόρκη, δεκάδες τραυματίες, μεταξύ αυτών σοβαρά και δύο βετεράνοι του πολέμου του Ιράκ, σε 60 ημέρες. Ενα μίνι χρονικό σε αριθμούς για τις διαδηλώσεις στο πλαίσιο του αποκαλούμενου κινήματος «Καταλάβατε τη Γουόλ Στριτ», που εκφράζει την οργή από τις βαριές συνέπειες της καπιταλιστικής κρίσης αλλά αντιτίθεται σε κάποιες πλευρές του συστήματος, όπως οι τράπεζες και οι πολυεθνικές εταιρείες και δεν έχει συνολικό προσανατολισμό ενάντια συνολικά στην καπιταλιστική εκμετάλλευση. Οι διαμαρτυρίες ξεκίνησαν στις 17 Σεπτεμβρίου στη Νέα Υόρκη, και εξαπλώθηκαν σταδιακά σε όλες τις πολιτείες των ΗΠΑ, σε μεγαλουπόλεις αλλά ακόμη και σε χωριά, κατά την εφημερίδα «NY Daily News» σε 2.427.
Η 17 Νοέμβρη που σηματοδότησε τους δύο μήνες κινητοποιήσεων, αποτέλεσε και μία «επίδειξη» δύναμης και αντίστασης παρά τις αντίξοες συνθήκες και την βάρβαρη καταστολή. Σημαντικό ρόλο έπαιξε και ο αριθμός των διαδηλωτών. Δεκάδες χιλιάδες πήραν μέρος στις συγκεντρώσεις της Πέμπτης, συγκεντρώσεις που έγιναν από το πρωί με την προσπάθεια αποκλεισμού του χρηματιστηρίου της Νέας Υόρκης, με διαμαρτυρία σε κεντρικές αρτηρίες και το απόγευμα στην κορύφωση των κινητοποιήσεων με τη συγκέντρωση στην πλατεία Φόλεϊ, στο νότιο Μανχάταν, και την πορεία στη γέφυρα του Μπρούκλιν όπου συνελήφθησαν 65 διαδηλωτές επειδή περπατούσαν στη λωρίδα για τα οχήματα, ανεβάζοντας το συνολικό απολογισμό των συλλήψεων της ημέρας σε πάνω από 220.
Ωστόσο, κινητοποιήσεις πραγματοποιήθηκαν και σε άλλες πόλεις. Πάνω από 100 συλλήψεις έγιναν στο Σαν Φρανσίσκο, κατά τη διάρκεια της προσπάθειας κατάληψης του παραρτήματος της τράπεζας «Bank of America», 20 συλλήψεις στο Λος Αντζελες, επιχείρηση καταστολής εκ νέου στην πανεπιστημιούπολη του Μπέρκλεϊ, κοντά στο Σαν Φρανσίσκο, στο Πόρτλαντ πάνω από 48 συλλήψεις την Πέμπτη, ενώ οι διαδηλώσεις συνεχίζονται στο Σικάγο και φοιτητικές κινητοποιήσεις σε πάνω από 90 Πανεπιστημιακά Ιδρύματα.
ΣΥΡΙΑ
Επικίνδυνη κλιμάκωση με απρόβλεπτες συνέπειες
Ανοιχτά πλέον εκδηλώνονται οι ενδο-ιμπεριαλιστικές και περιφερειακές αντιθέσεις
Εκτός ελέγχου μοιάζουν να βαίνουν ολοένα περισσότερο οι εξελίξεις στη Συρία, όπου οι μέρες που ακολούθησαν την επίτευξη συμφωνίας ανάμεσα στη συριακή ηγεσία και στον Αραβικό Σύνδεσμο των Εμιριδων για την αποκλιμάκωση της έντασης σημαδεύτηκαν από κατακόρυφη κλιμάκωση της βίας. Οι αυξανόμενες ένοπλες επιθέσεις κατά ανδρών και εγκαταστάσεων διαφόρων σωμάτων των συριακών δυνάμεων αποτελούν σαφώς κομβική καμπή, που δίνει άλλα ποιοτικά χαρακτηριστικά στις ταραχές που σοβούν στη χώρα εδώ και περισσότερους από επτά μήνες και αποτελούν την προφανή αφορμή, στη βάση της οποίας ολοένα περισσότερες εκτιμήσεις συγκλίνουν ότι η χώρα βρίσκεται στο «χείλος του εμφυλίου».
Το σχέδιο του Αραβικού Συνδέσμου των Εμιριδων, το οποίο αποδέχτηκε η συριακή ηγεσία, προέβλεπε τερματισμό της καταστολής, απελευθέρωση πολιτικών κρατουμένων, απόσυρση του στρατού από τους δρόμους και έναρξη διαλόγου. Από την 1η Νοέμβρη, οπότε και επιτεύχθηκε η συμφωνία, μέχρι την ώρα που γράφονταν οι γραμμές αυτές, η Δαμασκός είχε, όντως, απελευθερώσει περισσότερους από 1.800 πολιτικούς κρατουμένους και είχε προσφέρει αμνηστία σε όσους αντικαθεστωτικούς ή λιποτάκτες παραδώσουν τα όπλα τους.
Οι κινήσεις αυτές, όμως, δεν αποδείχτηκαν αρκετές για να υπάρξει αποκλιμάκωση. Αντίθετα, οι συγκρούσεις, με ολοένα περισσότερα περιστατικά επιθέσεων ενόπλων κατά στρατιωτικών δυνάμεων να αναφέρονται και από αντικαθεστωτικές πηγές, κλιμακώθηκαν με αποκορύφωμα την επίθεση με ρουκέτες και πολυβόλα κατά της έδρας της Υπηρεσίας Πληροφοριών της Πολεμικής Αεροπορίας, στο προάστιο Χαράστα της Δαμασκού.
Η επίθεση πραγματοποιήθηκε μόλις λίγες ώρες πριν την τυπική επιβεβαίωση της απόφασης «αποβολής» της Συρίας από τα όργανα και τις εργασίες του Αραβικού Συνδέσμου των Εμιριδων. Επρόκειτο για πρόταση που «δούλεψαν» μεθοδικά οι χώρες του Περσικού Κόλπου με επικεφαλής το Κατάρ (όπου εδρεύει και το «αλ Τζαζίρα» με το γνωστό ρόλο που έχει διαδραματίσει στις ανατροπές στις αραβικές χώρες) και τη Σ. Αραβία (στενούς συμμάχους των ΗΠΑ και άλλων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων). Και τελικά πέτυχαν κάτι που μέχρι πριν λίγο καιρό θα θεωρούνταν πιθανότατα αδιανόητο: Το «πάγωμα» της συμμετοχής της χώρας, που, επί δεκαετίες, θεωρούνταν σύμβολο του λεγόμενου παναραβισμού από το κατεξοχήν όργανο έκφρασης της λογικής αυτής και την αποδοχή, όπως διαφαινόταν αργά το βράδυ της Παρασκευής, της αποστολής Αράβων παρατηρητών των Εμιριδων υπό την απειλή επιβολής κυρώσεων.
Απροκάλυπτη η παρέμβαση της Αγκυρας
Οσο περισσότερο ρέει το αίμα στη Συρία, τόσο πιο ξεκάθαρο γίνεται το επικίνδυνο, για την ευρύτερη περιοχή, σκηνικό που έχει στηθεί από ιμπεριαλιστικές και περιφερειακές δυνάμεις. Χωρίς να αποκλείεται διόλου η συμμετοχή στις αντικαθεστωτικές διαδηλώσεις και στην αντιπολίτευση μιας ποικιλίας πολιτικών δυνάμεων με διαφορετικά κίνητρα, ιδεολογίες και στόχους, είναι ολοφάνερο ότι κεντρικό ρόλο διαδραματίζει η ισλαμιστική οργάνωση «Αδελφοί Μουσουλμάνοι», οι οποίοι είχαν υποστεί σκληρή καταστολή από τον Χαφέζ αλ Ασαντ το 1982, στη Χάμα, οπότε φέρονται να σκοτώθηκαν 10.000-20.000 μέλη τους.
Το ισχυρό λαϊκό έρεισμα και η ευρεία επιρροή τους φάνηκε εξαρχής και μόνο από το γεγονός ότι στις, ούτως ή άλλως, ελάχιστες διασταυρωμένες εικόνες από τα γεγονότα εντός Συρίας, οι αντικαθεστωτικοί διαδηλωτές εμφανίζονται να διαδηλώνουν ξεχωριστά ανά φύλο, με τις γυναίκες να φέρουν τη χαρακτηριστική αμφίεση των παραδοσιακών αυστηρά θρησκευόμενων μουσουλμάνων. Την εντονότερη παρουσία τους μοιάζει να επιβεβαιώνει και το γεγονός ότι σειρά υπαρκτών προβλημάτων, τα οποία προκαλούν δικαίως την οργή του συριακού λαού, ερμηνεύονται σχεδόν αποκλειστικά μέσα από το πρίσμα των θρησκευτικών σεχτών και δογμάτων (η μειοψηφία των αλεβιτών απέναντι στην πλειοψηφία των σουνιτών κ.ο.κ.).
Τη δράση των «Αδελφών Μουσουλμάνων» στο σύνολο του αραβικού κόσμου υποστηρίζει ανοιχτά η Τουρκία, «εξάγοντας» ως πρότυπο το μοντέλο του κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης και επιδιώκοντας να ενισχύσει τη θέση της ως περιφερειακής δύναμης σε έναν ανταγωνισμό με το κατά τα άλλα σύμμαχο στην Αγκυρα, Ιράν, το οποίο δέχεται επίσης πιέσεις, τόσο για το πυρηνικό του πρόγραμμα, όσο και για τις σχέσεις του με τη Δαμασκό. Στη Συρία, όμως, η τουρκική «ανάμειξη» δεν περιορίστηκε σε δηλώσεις συμπαράστασης και έμμεσες παραινέσεις, αλλα και σε απειλες εισβολης.
Οι καταυλισμοί Σύρων αμάχων, που στήθηκαν στο έδαφός της Τουρκιας κοντά στα σύνορα των δύο χωρών, μετατράπηκαν, όπως αποδεικνύεται σήμερα, και σε φυτώριο εκκόλαψης του αυτο-αποκαλούμενου «Ελεύθερου Συριακού Στρατού», που, με βάση τα λεγόμενα του ιδίου, αποτελείται από «λιποτάκτες του συριακού στρατού» (και ανέλαβε την ευθύνη για την επίθεση στο κτίριο των Υπηρεσιών Πληροφοριών της Πολεμικής Αεροπορίας). Ο φερόμενος ως επικεφαλής του «Ελεύθερου Συριακού Στρατού», πρώην αξιωματικός των ενόπλων δυνάμεων, Ριάντ αλ Ασάαντ, δήλωσε ευθαρσώς ότι βρήκε καταφύγιο στην Τουρκία από όπου οργάνωσε τις δυνάμεις του.
Στην Τουρκία, επίσης, φιλοξενήθηκαν οι αλλεπάλληλες συναντήσεις συνιστωσών της συριακής αντιπολίτευσης μέχρις ότου καταστεί εφικτή η σύσταση του, αλά Λιβύη, «Εθνικού Συμβουλίου», στο οποίο κυριαρχούν οι «Αδελφοί Μουσουλμάνοι» και δυνάμεις φίλα προσκείμενες σε αυτούς, και το οποίο ανοιχτά η Αγκυρα δηλώνει ότι υποστηρίζει. Επιπλέον, διόλου τυχαίο, αλλά μάλλον ως «καλλιέργεια κλίματος», θα πρέπει να θεωρηθεί το γεγονός ότι ο επικεφαλής του συριακού παρακλαδιού των «Αδελφών Μουσουλμάνων» βρίσκεται στην Τουρκία και, στα μέσα της βδομάδας, ανέβασε περαιτέρω τον πήχη μιλώντας ανοιχτά για το ενδεχόμενο «στρατιωτικής επέμβασης στη Συρία, αλλά όχι από δυτικές δυνάμεις, από την Τουρκία, γιατί αυτό θα γινόταν πιο εύκολα δεκτό από το συριακό λαό».
Ιμπεριαλιστικοί σχεδιασμοί και αντιθέσεις
Οσο ξεκαθαρίζει το τοπίο εντός Συρίας, τόσο σαφέστερες γίνονται και οι ιμπεριαλιστικές επιδιώξεις. Είναι πλέον προφανές ότι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, όπως οι ΗΠΑ, Γαλλία, Βρετανία, και η Γερμανία με χαμηλότερους τόνους, έχουν συνταχθεί με την αντιπολίτευση και, ιδιαίτερα, Ουάσιγκτον και Παρίσι υποδαυλίζουν τη δράση της. Αλλωστε, το ότι θα ήθελαν μια «πιο συνεργάσιμη» συριακή ηγεσία από αυτήν του Μπάσαρ αλ Ασαντ, ήταν γνωστό εξαρχής. Δεν είναι μυστικό ότι η Ουάσιγκτον από το 2006 χρηματοδοτούσε αντικαθεστωτικές οργανώσεις (φέρεται να έχει δώσει 6 εκατομμύρια δολάρια) και κυρίως το Εθνικό Μέτωπο Σωτηρίας της Συρίας, που εδρεύει στο Βέλγιο, και ιδρύθηκε από τον Αμπντέλ Αλί Κχαντάμ, δεξί χέρι του Χαφέζ αλ Ασαντ, το οποίο, όμως, στην παρούσα φάση φαίνεται ότι παραμένει στο περιθώριο των εξελίξεων στις οποίες κυριαρχούν οι δυνάμεις των «Αδελφών Μουσουλμάνων».
Οι προαναφερόμενες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις ασκούν ασφυκτικές πιέσεις τόσο στο Συμβούλιο Ασφαλείας, όσο και αξιοποιώντας τους συμμάχους τους στον Αραβικό Σύνδεσμο για σκληρότερες κυρώσεις, αφήνοντας ανοιχτό ακόμη και το ενδεχόμενο στρατιωτικής επέμβασης, στο οποίο, όμως, προς το παρόν Γερμανία και Βρετανία δεν εμφανίζονται τόσο ενθουσιώδεις. Στο ενδεχόμενο αυτό, κατηγορηματικά αντίθετες εμφανίζονται, μέχρι στιγμής τουλάχιστον, Ρωσία και Κίνα.
Η Μόσχα, μάλιστα, ολοένα πιο ξεκάθαρα, υπογραμμίζει ότι δεν θα επιτρέψει να υπάρξει μια τέτοια απόφαση του Συμβουλίου Ασφαλείας, όπως αυτή που άνοιξε το δρόμο στη στρατιωτική επέμβαση στη Λιβύη. Και οι δύο χώρες, εκτός από το γεγονός ότι έχουν συμφέροντα στην ίδια τη Συρία (επενδύσεις και συμφωνίες), γνωρίζουν πολύ καλά ότι αν πληγεί η Συρία ανοίγει το «κουτί της Πανδώρας» για όλη την περιοχή, με δεδομένες τις στενές σχέσεις της Δαμασκού με οργανώσεις, όπως η «Χεζμπολάχ» και η «Χαμάς», την άμεση σύνδεσή της με το Λίβανο, αλλά και λόγω της αμυντικής συμφωνίας της Συρίας με το Ιράν, στο οποίο, επίσης, Πεκίνο και Μόσχα διατηρούν τεράστια συμφέροντα και δε θα ήθελαν να δουν να δέχεται ακόμη μεγαλύτερη πίεση.
Από τα παραπάνω, είναι ηλίου φαεινότερον ότι στη Συρία συγκρούονται ιμπεριαλιστικά και περιφερειακά συμφέροντα, στην πλάτη, εννοείται, του συριακού λαού. Η σύγκρουση αυτή, φυσικά, δεν αφορά μόνο τη συγκεκριμένη χώρα, αλλά εντάσσεται στο γενικότερο πλαίσιο ανακατατάξεων που έχει ήδη δρομολογηθεί για την επίτευξη των στόχων του ιμπεριαλιστικού σχεδίου περί «ευρείας Μέσης Ανατολής».
Οι νέες απειλές του Ισραήλ για εξαπόλυση μονομερούς στρατιωτικής επίθεσης κατά του Ιράν, και η γενικότερη αναζωπύρωση της σχετικής έντασης, σαφώς, εντάσσονται στο ευρύτερο αυτό πλαίσιο. Είναι επίσης ηλίου φαεινότερον ότι πρόκειται για ανακατατάξεις που προσπαθούν απροκάλυπτα να χειραγωγήσουν τη δίκαιη λαϊκή αγανάκτηση των λαών της περιοχής, αξιοποιώντας θρησκευτικές διαφορές και αναχρονιστικά κατάλοιπα, όπως οι φυλές, για να πετύχουν τη διαφύλαξη του ελέγχου της πολύτιμης, γεωστρατηγικά και ενεργειακά περιοχής, από τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις.
