ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ «ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ» - ΣΥΡΙΖΑ!!!
ΕΡΩΤΗΜΑΤΙΚΑ ΚΑΙ ΑΠΟΡΙΕΣ ΠΟΥ ΖΗΤΟΥΝ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ
Πλήθος ερωτηματικά προκαλεί η ανακοινωθείσα «συνεργασία» της «Κοινωνικής Αριστεράς» (;) με τον ΣΥΡΙΖΑ!
Κύκλοι της Ριζοσπαστικής Αριστεράς, που παρακολουθούν εκ του σύνεγγυς τις εξελίξεις, διερωτόντο πως προέκυψε αιφνιδίως –στην ουσία σε προεκλογική περίοδο- αυτή η συνεργασία, ποιο είναι το προγραμματικό της περιεχόμενο, πέραν μιας γενικής και λιγότερο ή περισσότερο έντονης «αντιμνημονιακής ρητορικής» και ποια η κοινωνική, κινηματική προεργασία της!
Οι ίδιοι κύκλοι έλεγαν στην Iskra ότι, την ώρα που η ίδια η Αριστερά -και ειδικώς ο ΣΥΡΙΖΑ- έχει ανάγκη από μια πιο ριζοσπαστική αλλά και συγκεκριμένη και σαφή εναλλακτική λύση, οι συνεργασίες με δυνάμεις από το χώρο του ΠΑΣΟΚ σε μια γενική αντιμνημονιακή βάση, χωρίς να έχουν δοκιμαστεί σε καμπές και κοινωνικούς αγώνες, μάλλον δεν υποβοηθά την Αριστερά να συμπαραταχθεί και να αναδειχθεί σε ηγεμονική δύναμη για τη διέξοδο, την πρόοδο και το σοσιαλισμό στη χώρα μας και την Ευρώπη.
Μήπως αυτή η αιφνίδια «συνεργασία» είναι μόνο ο προπομπός σε ένα ολισθηρό δρόμο που έχει αρχή αλλά δεν έχει τέλος;
***Παραθέτουμε στη συνέχεια ολόκληρες τις ανακοινώσεις «συνεργασίας» «Κοινωνικής Αριστεράς» και ΣΥΡΙΖΑ:
Ανακοίνωση της Κοινωνικής Αριστεράς:
"Η πατρίδα μας βρίσκεται στην πιο κρίσιμη καμπή της μεταπολιτευτικής της ιστορίας. Λάθη, συμβιβασμοί, ανεπάρκειες, καθυστερήσεις και ευθύνες δεκαετιών του πολιτικού συστήματος, κυρίως εκείνων των κομμάτων που εναλλάσσονται στην εξουσία, η έλλειψη οραματικού σχεδίου για την ανάπτυξη, την οικονομία και την κοινωνία και οι καταστροφικές εξαρτήσεις από υπερεθνικά κέντρα εξουσίας και μεγάλα οικονομικά συμφέροντα, καθήλωσαν τη χώρα στο περιθώριο των εξελίξεων και βύθισαν το λαό μας στην ανασφάλεια και την αβεβαιότητα.
Οι αποφάσεις της Συνόδου Κορυφής της Ευρωπαϊκής Ένωσης, πέρα από τις δραματικές συνέπειες που θα έχουν για τον κόσμο της εργασίας, σηματοδότησαν το τέλος της Εθνικής μας Κυριαρχίας αλλά και τον τέλος της Δημοκρατίας με τη μορφή τουλάχιστον που τη βιώσαμε μετά τη μεταπολίτευση του 1974.Ποτέ στην ιστορία αυτής της χώρας, αν εξαιρέσει κανείς εκείνο το μαύρο 1897, η εθνική ταπείνωση, ο διασυρμός και η υποτέλεια δεν πήραν τα χαρακτηριστικά και την έκταση της περιόδου που διανύουμε και ποτέ η λεηλασία της ζωής εκατομμυρίων Ελλήνων δεν διακρίθηκε για την αναλγησία και τον κυνισμό που χαρακτηρίζει την Κυβέρνηση των υποτακτικών της Τρόικας.
Μια πανικόβλητη , μπροστά στην καθημερινά ογκούμενη δυσαρέσκεια κυβέρνηση, χωρίς δημοκρατική νομιμοποίηση, παραδομένη ολοκληρωτικά στο ιμπέριαλ της τρόικας, οδήγησε τη χώρα στον απόλυτο εξευτελισμό και τους Έλληνες στην έσχατη εξαθλίωση. Τον Νοέμβρη του 2011, η κυβέρνηση του Γ. Παπανδρέου, παρέδωσε την σκυτάλη στον Λουκά Παπαδήμο και την οπερετική κυβέρνηση ΠΑ.ΣΟ.Κ-Ν.Δ.-ΛΑ.Ο.Σ, κάτω από την λαϊκή κατακραυγή και κυρίως κάτω από τον πανικό μιας βίαιης ανατροπής από μια γενικευμένη λαϊκή εξέγερση που έμοιαζε αναπόφευκτη. Όμως ο Ελληνικός λαός τίποτα διαφορετικό δεν μπορεί να προσδοκά από έναν πρωθυπουργό που αντλεί την νομιμοποίησή του, όχι από τον λαό, αλλά από το Ευρωπαικό τραπεζικό κατεστημένο και το πολυεθνικό κεφάλαιο. Διακατέχεται αντίθετα από βαθιά ανησυχία για τις λαϊκές ελευθερίες, που καθημερινά συρρικνώνονται και την ίδια την δημοκρατία που βρίσκεται κάτω από μια διαρκή απειλή. Η σύγκρουση με αυτό το νέο και περισσότερο επικίνδυνο σύστημα εξάρτησης, η ρήξη με τη νεοφιλελεύθερη ιδεολογία και η αναζήτηση μιας σοσιαλιστικής πολιτικής για μια Ελλάδα χωρίς φτώχεια, χωρίς ανεργία και χωρίς κοινωνικό αποκλεισμό, βρίσκεται στον πυρήνα του σοσιαλιστικού μας οράματος, είναι ο δικός μας δρόμος και η δική μας απάντηση.
Θα πρέπει επομένως, τώρα σοσιαλιστές, κομμουνιστές, ριζοσπάστες, αριστεροί, δημοκρατικοί πολίτες, ανένταχτοι αριστεροί, να ενώσουμε τις δυνάμεις μας σ΄ ένα Παλλαϊκό Μέτωπο Ανατροπών και Αλλαγών και έναν νέο συνασπισμό εξουσίας που θα ανοίξει δρόμους, που θα δώσει όραμα, που θα επαναφέρει την πίστη και θα ξαναδώσει ελπίδα στο λαό μας που δοκιμάζεται. Είναι αυτός, ο μόνος τρόπος να απαντήσουμε στη μεγάλη προσβολή που γίνεται σε βάρος του λαού μας και ο μόνος δρόμος να αλλάξουμε τη ζωή μας και να διεκδικήσουμε το μέλλον μας.
Τα στελέχη της Κοινωνικής Αριστεράς στήριξαν με ενθουσιασμό όλες τις πρωτοβουλίες για τη συσπείρωση όλων εκείνων των δυνάμεων που βρίσκονται σε διαρκή σύγκρουση με τον νεοφιλελευθερισμό, τα Μνημόνια και τους πολιτικούς τους εκφραστές. Συνεπείς με αυτή μας τη στάση και ανταποκρινόμενοι στη δικαιολογημένη απαίτηση του δημοκρατικού λαού μας, ανακοινώνουμε σήμερα την κοινή απόφαση Κοινωνικής Αριστεράς – ΣΥ.ΡΙΖ.Α, για πολιτική συνεργασία σε όλους τους τομείς και όλα τα επίπεδα.
Είναι το πρώτο, αποφασιστικό , ουσιαστικό βήμα, η αρχή.Θα ακολουθήσουν κι άλλα. Κανένα κόμμα της Αριστεράς, καμία οργανωμένη αριστερή πολιτική κίνηση και κανένας ριζοσπάστης δεν θα απουσιάσει από αυτό το προσκλητήριο της ιστορίας. Απευθυνόμαστε σήμερα σε όλους εκείνους τους συντρόφους, τους συναγωνιστές και τους φίλους, με τους οποίους μας ένωσαν κοινά οράματα, κοινοί αγώνες και κοινές ελπίδες για το μέλλον της χώρας και την προκοπή του λαού. Σε όλους εκείνους με τους οποίους δώσαμε συνεπείς, ασυμβίβαστους και σκληρούς ταξικούς αγώνες για την Εθνική Ανεξαρτησία, την Λαϊκή Κυριαρχία και την Κοινωνική Αλλαγή. Απευθυνόμαστε σε όλους εκείνους με τους οποίους συναντηθήκαμε σε μεγάλους δημοκρατικούς και κοινωνικούς αγώνες, σε όλους αυτούς με τους οποίους συναντιόμαστε καθημερινά στους δρόμους και στις πλατείες της χώρας.
Απευθυνόμαστε σε όλες τις προοδευτικές ριζοσπαστικές αριστερές δυνάμεις του τόπου, σε κάθε σκεπτόμενο άνθρωπο. Απευθυνόμαστε στους ανθρώπους του μόχθου, στους άνδρες και στις γυναίκες, στους νέους και στις νέες, στους ανθρώπους των γραμμάτων και των τεχνών. Αυτοί είναι που θα σηκώσουν στα χέρια τους την αυριανή κοινωνία. Ο κόσμος του μέλλοντος, η Ελλάδα του μέλλοντος, είναι δική τους υπόθεση. Σ΄ αυτούς επικεντρώνεται η προσοχή, το ενδιαφέρον και η ελπίδα όλων μας σήμερα.
Στο δικό τους αυθορμητισμό και στη δική τους αποφασιστικότητα θα στηριχτούν οι αυριανές συγκρούσεις και οι μεγάλες μελλοντικές νίκες. Η σχέση μας με αυτές τις δυνάμεις είναι συνειδητή, είναι διαρκής, είναι σταθερή, είναι ακατάλυτη. Ο χώρος των εργαζομένων υπήρξε πάντα για μας, εκείνος από τον οποίο αντλήσαμε δύναμη, ενθουσιασμό, έμπνευση, πολιτικά και ιδεολογικά επιχειρήματα, αλλά και ένας χώρος και ένας κόσμος με τον οποίο γράφουμε μια κοινή ιστορία.
Μπροστά σ' ένα παρόν που αποδιαρθρώνεται και διαλύεται με ρυθμούς επικίνδυνους και σ' ένα μέλλον που κανένα μήνυμα αισιοδοξίας δεν μεταφέρει κανείς , δεν μπορεί να παραμένει αδρανής, αμέτοχος, σιωπηλός και αδιάφορος. Η αδράνεια και η αδιαφορία προετοιμάζουν τις επόμενες υποχωρήσεις, τις νέες ταπεινώσεις και τις νέες ήττες. Και η σιωπή είναι συνενοχή. Απευθυνόμαστε τέλος, στους παλιούς και νεότερους συντρόφους που εξακολουθούν να είναι εγκλωβισμένοι στην αδικαιολόγητη προσδοκία ότι κάτι μπορεί να αλλάξει. Καταλαβαίνουμε πόσο δύσκολο και ίσως πόσο επώδυνο είναι να αποφασίσει κανείς να διαχωρίσει την θέση του από ένα κόμμα με το οποίο ταύτισε την ζωή του και στο οποίο επένδυσε τις ελπίδες του για ένα καλύτερο μέλλον.
Αλλά αυτό το αμερικάνικου τύπου μόρφωμα δεν είναι ΠΑ.ΣΟ.Κ. Δεν είναι το ΠΑ.ΣΟ.Κ των αγώνων μας, δεν είναι το ΠΑ.ΣΟ.Κ των ονείρων μας, δεν είναι το μεγάλο λαϊκό, πατριωτικό και κοινωνικό κίνημα που ίδρυσε ο Ανδρέας Παπανδρέου. Είναι η καρικατούρα του, είναι η θλιβερή σκιά του.
Ας κρατήσουμε ζωντανή την ανάμνηση του ΠΑ.ΣΟ.Κ της προσφοράς των αγώνων, των κατακτήσεων και της αλληλεγγύης, ας διατηρήσουμε την νοσταλγία εκείνων των όμορφων χρόνων. Αλλά ας αφήσουμε οριστικά πίσω το θλιβερό παρόν και μαζί το μεταλλαγμένο ΠΑ.ΣΟ.Κ, το υποταγμένο στο νεοφιλελεύθερο δόγμα.«Είναι η ώρα των πυρκαγιών και πρέπει να έχουμε στραμμένα τα βλέμματά μας κατά το φως».
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ
ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ
Ο ΣΥΡΙΖΑ χαιρετίζει την απόφαση της ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ να προχωρήσει σε συνεργασία με τις δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ σε κοινωνικό συνδικαλιστικό και πολιτικό επίπεδο για την απόκρουση των πολιτικών της τρικομματικής κυβέρνησης του κου Παπαδήμου και της τρόϊκας.
Στην επόμενη περίοδο, που είναι βέβαιο ότι θα είναι περίοδος κλιμάκωσης των αγώνων για την ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής και των νέων σκληρών ταξικών μέτρων της κυβέρνησης, η συνεργασία όλων των αριστερών και των αντιμνημονιακών δυνάμεων γίνεται όλο και πιο αναγκαία.
Δεν έχει σημασία 03-12-2011 10:16
Μπορείτε να πείτε και σε μένα τον αδαή ποιοί είναι αυτοί που αποτελούν την "Κοινωνική Αριστερά"; Εννοώ, κάποια ονόματα πρώτων στελεχών. Γιατί, για να είμαι ειλικρινής, πρώτη φορά ακούω για την υπάρξη αυτής της οργάνωσης.
απαντηση ελ.ηθ 3-12-2011
Πασοκογενείς, όπως οι κ.κ. Γιώργος Ραυτόπουλος (ιδρυτικό στέλεχος του ΠΑΣΟΚ, πρώην ευρωβουλευτής, πρώην πρόεδρος της ΓΣΕΕ), Σπύρος Κότσιας (πρώην πρόεδρος Πανελλήνια Ομοσπονδία Σιδηροδρομικών και πρώην νομάρχης Βοιωτίας και Αρκαδίας) και Γιάννης Γκόβας (μέλος της νομαρχιακής επιτροπής του ΠΑΣΟΚ Αχαΐας) δημοσιοποίησαν το πρωί της Παρασκευής, «την κοινή απόφαση Κοινωνικής Αριστεράς -ΣΥ. ΡΙΖ.Α, για πολιτική συνεργασία σε όλους τους τομείς και όλα τα επίπεδα».
Aπό τα ηγετικά στελέχη της «Κοινωνικής Αριστεράς» είναι ο πρώην υπουργός και βουλευτής του ΠΑΣΟΚ Αντώνης Κοτσακάς ο οποίος παραιτήθηκε από το Εθνικό Συμβούλιο του ΠΑΣΟΚ τα μέσα Ιουνίου. Η «Κοινωνική Αριστερά» ιδρύθηκε τον Μάρτιο του 2005 από στελέχη του ΠΑΣΟΚ (μεταξύ αυτών και ο Γιώργος Κατσιμπάρδης) και στήριξε κριτικά τον Γ. Παπανδρέου στις εσωκομματικές μονομαχίες.
ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΣΤΟ «ΓΕΡΟΛΥΜΑΤΟ COSMETICS»
Ξεκινούν επαναλαμβανόμενες απεργίες
Η εργοδοσία καταδίκασε 350 εργαζόμενους σε μια μέρα τη βδομάδα δουλειά, ώστε να τους εξαντλήσει και να τους εξαναγκάσει σε παραίτηση
Τις αποθήκες, τα εμπορεύματα και συνολικά τα περιουσιακά στοιχεία της εταιρείας «Γερολυμάτος cosmetics» στα Οινόφυτα, στο Κρυονέρι, στο Μαρκόπουλο και στη Θήβα περιφρουρούν από προχθές οι εργαζόμενοι για να διασφαλίσουν την αποζημίωσή τους, αφού, όπως όλα δείχνουν, η εργοδοσία έχει αποφασίσει να πετάξει στο δρόμο τους περίπου 350 εργαζόμενους εντελώς ξεκρέμαστους. Αξιοποιώντας τη νομοθεσία για την εκ περιτροπής εργασία, η εταιρεία τους ανακοίνωσε ότι από την 1 Δεκέμβρη θα εργάζονται «τυπικά» μια φορά τη βδομάδα (σ.σ. ένα μεροκάματο και ένα ένσημο τη βδομάδα) χωρίς να προσέρχονται στο χώρο εργασίας.
Εν ολίγοις, η εργοδοσία αξιοποιεί ένα όπλο που της προσέφεραν οι κυβερνήσεις του κεφαλαίου για να λυγίσει τους εργαζόμενους, να τους εξαναγκάσει σε παραίτηση, αφού έχει τη δυνατότητα να διατηρήσει αυτό το καθεστώς για 10 μήνες από σήμερα. Στο μεταξύ, οι εργαζόμενοι δε θα έχουν δουλειά, δε θα έχουν αποζημίωση, δε θα δικαιούνται επίδομα ανεργίας. Πρόκειται για μια πρωτοφανή αντεργατική μεθόδευση, η οποία δεν είναι άσχετη και με την επίθεση που δέχονται οι 1.400 εργαζόμενοι του ομίλου ALAPIS (σ.σ. και οι δυο εταιρείες είναι συμφερόντων Λαυρεντιάδη), για μείωση του προσωπικού κατά 50% και μείωση μισθών έως και 30%. Το επιχειρησιακό σωματείο έχει προκηρύξει επαναλαμβανόμενες 24ωρες απεργίες και καλεί όλους τους εργαζόμενους «να σταθούν στο πλευρό μας, ώστε αυτή η "πρωτότυπη" και προκλητική εργοδοτική ενέργεια να μη βρει μελλοντικούς μιμητές».
Οι εργαζόμενοι συγκεντρώθηκαν και χθες στις αποθήκες της εταιρείας στα Οινόφυτα δηλώνοντας απερίφραστα ότι δεν πρόκειται να φύγουν από κει αν δεν πάρουν αυτά που τους ανήκουν. «Τόσα χρόνια σκληρής δουλειάς, έχουμε δώσει τον εαυτό μας. Και ποιο είναι το αντάλλαγμα; Τώρα είμαστε στο δρόμο, χωρίς να μας υπολογίζει κανείς...». «Πώς θα ζήσουμε χωρίς αποζημίωση, δουλειά, επίδομα; Αν νομίζουν ότι θα τους τα χαρίσουμε είναι γελασμένοι».
Στο πλευρό των εργαζομένων βρέθηκαν χτες η Γιώτα Ταβουλάρη, πρόεδρος της ΟΕΦΣΕΕ, και ο Γιάννης Κομνηνός, μέλος της διοίκησης της Ομοσπονδίας Ιδιωτικών Υπαλλήλων Ελλάδας και στέλεχος του ΠΑΜΕ.
Στο μεταξύ, χτες εργαζόμενοι είχαν συγκεντρωθεί και στα δικαστήρια όπου θα δικαζόταν η καταγγελία τους προς το ΔΣ της εταιρείας και ακολουθήθηκε η διαδικασία του αυτοφώρου.
ΒΕΛΓΙΟ
Συγκέντρωση κατά της λιτότητας
ΒΡΥΞΕΛΛΕΣ.--
Δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενοι του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα κατέκλυσαν χτες τους δρόμους της βελγικής πρωτεύουσας διαμαρτυρόμενοι για τις περικοπές δαπανών ύψους 10% ή 11,3 δισεκατομμυρίων ευρώ και τα μέτρα λιτότητας που θα λάβει η κυβέρνηση με πρόσχημα το «στόχο» το έλλειμμα να φτάσει στο 3% του ΑΕΠ το 2012. Οι εργαζόμενοι αντιδρούν επίσης στο δρομολογούμενο σχέδιο για αύξηση της ηλικίας συνταξιοδότησης καθώς και στις περικοπές στα επιδόματα ανεργίας, που προωθούνται όπως και σε άλλες χώρες της ΕΕ, στην από κοινού επίθεση του κεφαλαίου στα εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα. Τη συγκέντρωση διοργάνωσαν τρεις βασικές συνδικαλιστικές οργανώσεις που για χρόνια συμμετέχουν στους λεγόμενους «κοινωνικούς διαλόγους», ωστόσο τώρα εμφανίζονται με αγωνιστικό προσωπείο καθώς πιέζονται από τους εργαζόμενους.
Αργότερα, χτες, οι ηγεσίες των συνδικαλιστικών οργανώσεων συναντήθηκαν με τον εντολοδόχο πρωθυπουργό, Ελιο Ντι Ρούπο, που αναμένεται να ορκιστεί την ερχόμενη Δευτέρα. Είχε προηγηθεί συμφωνία ανάμεσα σε έξι κόμματα για την προώθηση μέτρων λιτότητας στον προϋπολογισμό του 2012. Πρέπει να σημειώσουμε ότι επί 17 μήνες γίνονταν διαβουλεύσεις για σχηματισμό κυβέρνησης, ωστόσο παρά την τυπική απουσία κυβέρνησης, τα αντιλαϊκά φιλομονοπωλιακά μέτρα προχωρούσαν κανονικά.
ΣΥΡΙΑ
Συντονισμένη κλιμάκωση των πιέσεων
ΓΕΝΕΥΗ - ΠΑΡΙΣΙ - ΜΟΣΧΑ - ΔΑΜΑΣΚΟΣ.--
Κλιμακώνονται οι πιέσεις προς τη συριακή ηγεσία με κάθε τρόπο και με κάθε μέσο. Μετά το μπαράζ επιβολής οικονομικών κυρώσεων από τον Αραβικό Σύνδεσμο, τις ΗΠΑ, την ΕΕ και την Τουρκία, χτες, ήρθε η σειρά του Συμβουλίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ να υιοθετήσει μια ιδιαίτερα σκληρή απόφαση που καταδικάζει την «αυξανόμενη βία στη Συρία».
Την απόφαση ενέκριναν 37 από τα 47 μέλη του Συμβουλίου. Ρωσία, Κίνα, Κούβα και Εκουαδόρ καταψήφισαν και έξι άλλα μέλη απείχαν. Ο Ρώσος εκπρόσωπος, μάλιστα, υπογράμμισε το γεγονός ότι οι συριακές δυνάμεις βρίσκονται αντιμέτωπες και με ένοπλες ομάδες, οι οποίες είναι ξεκάθαρο ότι λαμβάνουν εξοπλισμό και βοήθεια εκτός των συριακών συνόρων και υπενθύμισε ότι «περί προστασίας των αμάχων» είχαν ληφθεί αποφάσεις και στην περίπτωση της Λιβύης, που κατέληξαν σε επέμβαση.
Προετοιμασίες;
Ενώ οι πιέσεις κλιμακώνονται, το ρωσικό ειδησεογραφικό δίκτυο «Ιντερφάξ» μετέδιδε ότι η Μόσχα, στο πλαίσιο συμφωνίας που έχει από το 2007 με τη Συρία, παρέδωσε στη Δαμασκό μια πρώτη συστοιχία πυραύλων τύπου Lakhont (κάτι σαν Cruise) που προορίζονται για την αντιμετώπιση πλοίων, και επίκειται η παράδοση άλλων δύο συστοιχιών. Η συγκεκριμένη παράδοση όπλων έρχεται να συμπληρώσει την ανάλογη συστοιχιών S300 την περασμένη βδομάδα.
Κατά τα άλλα, νέες "διαδηλώσεις" των ανθρωπων της CIA πραγματοποιήθηκαν σήμερα σε διάφορες συριακές πόλεις, ενώ πυρά αναφέρθηκαν κοντά στα σύνορα με το Λίβανο. Πηγές που υποστηρίζουν ότι εκφράζουν τον λεγόμενο «Ελεύθερο Συριακό Στρατό», ο οποίος δηλώνει ότι αποτελείται από λιποτάκτες, διατείνονταν ότι έπληξαν κτίριο των μυστικών υπηρεσιών στο Ιντλίμπ, σκοτώνοντας επτά στρατιώτες. Η πληροφορία δεν μπορούσε να διασταυρωθεί.
ΙΡΑΝ
Διαμόρφωση κλίματος έντασης απο Βρετανια και ΗΠΑ
Ο Μουχάμαντ Μουχαμαντιάν, εκπρόσωπος του Ανώτατου Θρησκευτικού Ηγέτη, Αγιατολλάχ Αλί Χαμενεΐ, αρκέστηκε να συνταχθεί με τις δηλώσεις του προέδρου του κοινοβουλίου Αλί Λαριτζάνι, παίρνοντας αποστάσεις από τη στάση που τηρεί η κυβέρνηση Αχμαντινετζάντ. Ο Μουχαμαντιάν εξήρε τους εισβολείς και επέρριψε την ευθύνη, όπως και ο Λαριτζάνι, στη βρετανική πολιτική «εδώ και δεκαετίες», ενώ κατέστησε σαφές ότι όσοι απειλούν το Ιράν ή προσπαθούν να το εκφοβίσουν, θα το μετανιώσουν.
Ανάλογες αναφορές έγιναν και από τον ιεροκήρυκα Αχμάντ Κχαταμί, στο Πανεπιστήμιο της Τεχεράνης, χτες, κατά τη διάρκεια της καθιερωμένης προσευχής της Παρασκευής. Κατηγόρησε τον ΟΗΕ και την ΕΕ ότι «υιοθετώντας τη θέση της Βρετανίας και καταδικάζοντας τα γεγονότα στην βρετανική πρεσβεία, συνδέονται μαζί της με το ίδιο σάπιο σκοινί που στοχεύει στην ανατροπή της ισλαμικής δημοκρατίας».
Αντίθετα, προς έγκριση έχει αποστείλει η προεδρία Ομπάμα στο Κογκρέσο αίτημα για πώληση 600 βομβών μεγάλης ισχύος που είναι ικανές να διαπεράσουν οχυρώσεις ή να εκραγούν σε μεγάλο βάθος στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, που βρίσκονται πολύ κοντά στο Ιράν. Το αίτημα πώλησης δικαιολογείται ως «μέσο αντιμετώπισης περιφερειακών απειλών». Το Κογκρέσο έχει περιθώριο, με βάση την αμερικανική νομοθεσία, να εγκρίνει ή να απορρίψει το αίτημα εντός 30 ημερών.
ΤΟΥΡΚΙΑ
Επίσκεψη του Αμερικανού αντιπροέδρου
ΑΓΚΥΡΑ,--
Να προχωρήσει στην επιβολή κυρώσεων στο Ιράν ζήτησε από την Τουρκία ο Αμερικανός αντιπρόεδρος Τζο Μπάιντεν, που πραγματοποιεί επίσημη επίσκεψη στη χώρα από την Πέμπτη, εκφράζοντας παράλληλα την ικανοποίησή του για τη στάση της Τουρκίας όσον αφορά την περίπτωση της Συρίας. Χτες ο Τζ. Μπάιντεν είχε συνάντηση με τον Τούρκο πρόεδρο Αμπντουλάχ Γκιουλ, ενώ σήμερα αναμένεται να επισκεφτεί τον πρωθυπουργό της χώρας, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, στο σπίτι του όπου αναρρώνει λόγω επέμβασης.
Ο Τούρκος πρόεδρος σε δηλώσεις του ανέφερε ότι κατά τη συνάντησή του με τον Τζο Μπάιντεν είχαν μακρά συζήτηση αναφορικά με την «τρομοκρατία», με έμφαση στην καταπολέμηση του Εργατικού Κόμματος Κουρδιστάν (ΡΚΚ), περιφερειακά θέματα και ζητήματα διμερών σχέσεων. Συγκεκριμένα όσον αφορά το ΡΚΚ, ο Α. Γκιουλ σημείωσε ότι η συνεργασία Τουρκίας - ΗΠΑ για την καταπολέμησή του θα συνεχιστεί πιο αποφασιστικά.
Την ερχόμενη βδομάδα ο Μπάιντεν πραγματοποιεί επίσκεψη στην Ελλάδα και θα έχει συναντήσεις με την κυβέρνηση του μαύρου μετώπου αστικών κομμάτων - πλουτοκρατίας και ΕΕ.
ΗΠΑ
Συνέχεια της βάρβαρης καταστολής
ΛΟΣ ΑΝΤΖΕΛΕΣ.--
Με μία πολεμική επιχείρηση, το συντονισμό της οποίας είχε το υπουργείο Εσωτερικής Ασφάλειας και το FBI, η αστυνομία του Λος Αντζελες έκανε χρήση ακόμη και πλαστικών σφαιρών για να μπορέσει να απομακρύνει τους διαδηλωτές που εδώ και βδομάδες είχαν καταλάβει το χώρο έξω από το δημαρχείο της πόλης στο πλαίσιο των κινητοποιήσεων του αποκαλούμενου κινήματος «Καταλάβατε τη Γουόλ Στριτ». Τα ξημερώματα της Τετάρτης - τοπική ώρα - με βάρβαρο τρόπο επιτέθηκε στους διαμαρτυρόμενους, προχώρησε σε πάνω από 300 συλλήψεις και διώξεις για «αντίσταση κατά της αρχής», ενώ όσοι δεν είχαν να καταβάλλουν την εγγύηση των 5.000 δολαρίων παραμένουν στη φυλακή μέχρι τη δίκη τους.
Στην Καλιφόρνια, οι φοιτητές συνεχίζουν ενώ έγινε έκκληση οργανώσεων στο Οκλαντ με πρωτεργάτες τους λιμενεργάτες για νέο αποκλεισμό του λιμανιού στις 12 Δεκέμβρη. Σχεδιάζεται δε να αποκλειστούν τα μεγαλύτερα λιμάνια σε όλη τη δυτική Ακτή των ΗΠΑ, μέχρι την Αλάσκα και το Βανκούβερ στον Καναδά.
ΑΙΓΥΠΤΟΣ
Χαμηλότερη από ό,τι αναμενόταν η συμμετοχή στην πρώτη εκλογική φάση
ΚΑΪΡΟ.--
Μικρότερο από ό,τι αναμενόταν είναι, τελικά, το ποσοστό συμμετοχής στην πρώτη φάση των βουλευτικών εκλογών στην Αίγυπτο, σύμφωνα με τις πρώτες ανακοινώσεις της Εκλογικής Επιτροπής, αργά χτες. Με βάση τα επίσημα στοιχεία, στις εκλογές που πραγματοποιήθηκαν Δευτέρα και Τρίτη στις 9 από τις 27 εκλογικές περιφέρειες της χώρας (τα μεγαλύτερα αστικά κέντρα) η συμμετοχή έφτασε το 62%, ποσοστό πολύ σημαντικότερο από ό,τι καταγραφόταν επί Μουμπάρακ, αλλά σαφώς μικρότερο των προσδοκιών. Ψήφισαν περίπου 13 από τα 17,5 εκατομμύρια εγγεγραμμένων ψηφοφόρων.
Οπως φαίνεται, ένα σημαντικό μέρος του πληθυσμού ανταποκρίθηκε στην έκκληση για μποϊκοτάζ των εκλογών που απηύθυναν πολιτικές δυνάμεις και κινήματα που στηρίζουν τους διαδηλωτές που κατέκλυσαν, και χτες, την πλατεία Ταχρίρ, καταγγέλλοντας το Ανώτατο Στρατιωτικό Συμβούλιο ότι επιδιώκει να παραμείνει άμεσα ή έμμεσα στο τιμόνι της χώρας, και τονίζοντας ότι δεν μπορούν να γίνουν «ελεύθερες εκλογές με κατάσταση έκτακτης ανάγκης». Με βάση τα πρώτα αυτά στοιχεία, πρώτο κόμμα, όπως αναμενόταν, αναδεικνύεται το κόμμα Ελευθερίας και Δικαιοσύνης, των ισλαμοφασιστών «Αδελφών Μουσουλμάνων», και ακολουθεί το υπερσυντηρητικό ισλαμοναζιστικο ακραίο σαλαφιστικό κόμμα «Αλ Νουρ».
ΠΕΚΙΝΟ.-- Εκθεση στην οποία εκφράζονται εκτιμήσεις που υποστηρίζουν ότι ο πυρηνικός εξοπλισμός της Κίνας είναι πολύ μεγαλύτερος από αυτόν που αρχικά υπολογιζόταν εξέδωσε το αμερικανικό πανεπιστήμιο του Georgetown. Σύμφωνα με την έκθεση, εισηγητής της οποίας είναι ο καθηγητής δρ Φίλιπ Α. Κάρμπερ, η Κίνα έχει 3.000 πυρηνικές κεφαλές, αντί για 400 που υπολογιζόταν αρχικά.
ΜΑΔΡΙΤΗ.-- Το υπουργείο Εργασίας της Ισπανίας ανακοίνωσε χτες πως το Νοέμβρη αυξήθηκε ο αριθμός των ανέργων κατά 59.536 ανεβάζοντας επίσημα το σύνολο των ανέργων στα 4.420.462, χωρίς όμως να υπολογίζονται όσοι εργάζονται σε συνθήκες ημιαπασχόλησης. Τα στοιχεία αυτά είναι πιο ζοφερά αν πάρει κανείς υπόψη ότι στην αστική στατιστική ένα άτομο που έχει εργαστεί και μόνο μία ώρα τη βδομάδα είναι αρκετό για να ενταχθεί στην κατηγορία των απασχολούμενων.
ΚΑΜΠΟΥΛ.-- Ενας άμαχος σκοτώθηκε και ακόμα 70 άνθρωποι τραυματίστηκαν κατά τη χτεσινή επίθεση αυτοκτονίας εναντίον ΝΑΤΟικής βάσης στην επαρχία Λογκάρ. Οι Ταλιμπάν που ανέλαβαν την ευθύνη υποστηρίζουν ότι σκότωσαν πολλούς κατοχικούς στρατιώτες, κάτι που διαψεύδουν οι αμερικανο - ΝΑΤΟικές δυνάμεις κατοχής.
ΣΑΝΤΙΑΓΟ.-- Στην απόλυση 1.500 δημοσίων υπαλλήλων προχώρησε η κυβέρνηση του αντιδραστικού προέδρου Σεμπαστιάν Πινιέρα, όπως κατήγγειλε η Εθνική Ενωση Εργαζομένων στο Δημόσιο Τομέα (ANEF). Ουσιαστικά πρόκειται για την «απάντηση» της κυβέρνησης, στην πρόσφατη 48ωρη απεργία των δημοσίων υπαλλήλων με αιτήματα την αύξηση των αποδοχών τους κατά 9,8% έναντι 5% που αντιπροτείνει η κυβέρνηση και εργασιακή ασφάλεια.
Δεκέμβρης ’44: “Αυτά τα κόκκινα σημάδια είναι από αίμα…”
3 του Δεκέμβρη αύριο, ας θυμηθούμε ένα σπουδαίο κατά τη γνώμη μας κείμενο του Τάσου Κατιντσάρου. (Ανάλογο κείμενο για τον Άρη Βελουχιώτη είχαμε αναρτήσει στο μπλογκ και στην ιστοσελίδα μας) Στα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης (1975-1976), η οργάνωση Κ.Ο. Μαχητής στην οποία συμμετείχε και ο σύντροφος Τάσος, γέμιζε την Αθήνα κάθε τέτοια μέρα με αφίσες: «Ζήτω ο κόκκινος Δεκέμβρης!» Όσο κι αν φαίνεται παράξενο, υπάρχουν ακόμα σπίτια στις προσφυγικές γειτονιές που έχουν σημάδια από τις σφαίρες, ακόμα και μισοσβησμένα συνθήματα του Δεκέμβρη. Στο Δουργούτι υπήρχαν στις προσφυγικές πολυκατοικίες του ’36, μέχρι αυτές να βαφτούν πρόχειρα και να «ευπρεπιστούν» για τις ανάγκες της Ολυμπιάδας… Στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας υπάρχουν ακόμη. Ο λόγος όμως στον Τάσο:
Υπάρχουν σελίδες της σύγχρονης ιστορίας που καίνε… Υπάρχουν γεγονότα που δεν γίνονται λαϊκό ανάγνωσμα ούτε εικονογραφούνται σε περιοδικά ποικίλης ύλης… Υπάρχουν ταξικές συγκρούσεις όπου ήρωες είναι οι ίδιες οι λαϊκές μάζες και όχι «μυθικά» πρόσωπα…
Δεν είναι η επετειομανία της εποχής που μας αναγκάζει να σκύψουμε πάλι απάνω από τον Κόκκινο Δεκέμβρη του ’44. Είναι η θέλησή μας να συνεχίσουμε τον αγώνα για τη νικηφόρα επανάσταση που δεν θα χαθεί μέσα από νέες Βάρκιζες: γι’ αυτό είναι απαραίτητη η μάχη της μνήμης ενάντια στη λήθη, γι’ αυτό είναι απαραίτητη η επανασύνδεσή μας με τα κορυφαία γεγονότα του ελληνικού επαναστατικού κινήματος.
Το πλαίσιο
Αναμφισβήτητα, ο Δεκέμβρης του ’44, αποτελεί την πιο μεγάλη ιστορική στιγμή για το ελληνικό επαναστατικό κίνημα. Έχοντας διεξαγάγει έναν τιτάνιο τρίχρονο αγώνα ενάντια στους Γερμανούς και Ιταλούς κατακτητές και τα ντόπια στηρίγματά τους, ο ελληνικός λαός δεν δίστασε να σηκώσει το λάβαρο της επανάστασης πρώτος σ’ ολόκληρο τον κόσμο, προτού ακόμα τελειώσει ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος.
Το Δεκέμβρη του ’44 τέθηκε το πρόβλημα που βάζει κάθε επανάσταση: Ποιος κυβερνάει ποιον; Σ’ αυτό το ερώτημα οι Έλληνες αγωνιστές απάντησαν με το αίμα τους.
Αυτή ήταν η κοινωνική επανάσταση που τόσο ήθελαν να ξεχάσουν οι επικεφαλής του λαϊκού κινήματος, η οποία μπήκε στην ημερήσια διάταξη στο τέλος του ’44.
Η Μάχη της Αθήνας και η τραγική κατάληξή της δεν είναι ένα ξαφνικό και ανεξήγητο γεγονός. Είναι αποτέλεσμα και ποιοτικό άλμα μιας ποσοτικής συσσώρευσης αγώνων και μαχών ενός μεγαλειώδους κινήματος, του μεγαλύτερου αντιστασιακού κινήματος της Ευρώπης. Ταυτόχρονα, όμως, αποτελεί και το οριακό σημείο μιας σειράς λαθών και συμβιβασμών, υποχωρήσεων και ξεπουλημάτων που έκανε η ηγεσία του ΚΚΕ.
Ενώ η εργατική τάξη και ο πληθυσμός της υπαίθρου τρία χρόνια πάλευαν ενάντια στους χιτλερικούς και τους ντόπιους συνεργάτες τους, έχοντας ως όραμα τους μια Ελλάδα απαλλαγμένη από την εκμετάλλευση και την καταπίεση, από την «ξένη ακρίδα» και το φασισμό, το ΚΚΕ, κορμός και εγκέφαλος αυτού του αγώνα, δεν έδωσε επαναστατική προοπτική στη λαϊκή πάλη, την περιόρισε στα ασφυχτικά πλαίσια του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα, αναζητώντας μια αλλαγή στα πλαίσια του καπιταλιστικού συστήματος που θα του έδινε μεγαλύτερη ελευθερία κινήσεων και μια σημαντική θέση στην πολιτική ζωή του τόπου.
Οι ρίζες
Οι ρίζες αυτής της πολιτικής αναμφισβήτητα βρίσκονται στην 6η Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ το 1934, όπου η διορισμένη από τη Γ’ Διεθνή, ηγεσία υπό τον Ν. Ζαχαριάδη τροποποιεί για πρώτη φορά το πρόγραμμα του κόμματος και αλλάζει το χαρακτήρα της επερχόμενης ελληνικής επανάστασης, από σοσιαλιστικό σε αστικοδημοκρατικό.
Αυτή η πολιτική, που προπολεμικά οδήγησε στο Σύμφωνο Σοφούλη-Σκλάβαινα, στη θέση της λαϊκομετωπικής αντίληψης που κυριάρχησε και στην ολοκληρωτική διάλυση του κόμματος από τη δικτατορία του Μεταξά, κατά τη διάρκεια της Αντίστασης, οδηγεί την ηγεσία του ΚΚΕ, ενώ ουσιαστικά είναι η μόνη μαχόμενη πολιτική δύναμη στην κατεχόμενη Ελλάδα και συγκεντρώνει την ενθουσιώδη λαϊκή υποστήριξη, ν’ αναζητάει συνεχώς συμμαχίες με χρεοκοπημένα αστικά ραμολιμέντα και να υπογράφει ατιμωτικές συμφωνίες, όπως αυτές του Λιβάνου (Μάης του ’44) και της Γκαζέρτας (Σεπτέμβρης του ’44).
Στο Λίβανο, αποδεχόμενοι το σχηματισμό κυβέρνησης Εθνικής Ενότητας με πρωθυπουργό τον Παπανδρέου και παίρνοντας 7 υπουργεία, παρέδωσαν την εξουσία ουσιαστικά στην αστική τάξη. Δέχτηκαν τη δημιουργία Εθνικού Στρατού (τη διάλυση δηλαδή του ΕΛΑΣ) και μαζί με τους συνωμότες του Καΐρου χαρακτήρισαν την εξέγερση των Ελλήνων στρατιωτών και ναυτών στη Μέση Ανατολή ως «έγκλημα εναντίον της πατρίδος» (!) αφιερώνοντας ολόκληρη παράγραφο για να αναφέρουν ότι «εις την ύπαιθρον θα διασφαλιστεί η τάξις, η προσωπική ασφάλεια και η πολιτική ελευθερία», ανοίγοντας έτσι το δρόμο για να χαρακτηριστεί στη συνέχεια «τρομοκρατικό» το έργο του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ στις απελευθερωμένες περιοχές!
Στη Γκαζέρτα, νομιμοποίησαν προκαταβολικά την εγγλέζικη επέμβαση, βάζοντας τον ΕΛΑΣ κάτω από τις διαταγές του Σκόμπυ!!
Έτσι ευνουχίστηκε το πιο δυνατό απελευθερωτικό κίνημα της Ευρώπης, που αριθμούσε πάνω από 1.500.000 οργανωμένα μέλη, μ’ έναν εμπειροπόλεμο στρατό 200.000 αντρών κι είχε στο πλευρό του την πλειοψηφία του ελληνικού λαού!!
Το ξεκίνημα
Με τον ερχομό του Παπανδρέου στην Ελλάδα, η τραγωδία μπήκε στην τελευταία της πράξη.
Η πρώτη δουλειά της κυβέρνησης ήταν ο διορισμός του γνωστού φασίστα και χίτη στρατηγού Σπηλιωτόπουλου ως στρατιωτικού διοικητή της Αθήνας. Ο Παπανδρέου διασκεδάζει τις έντονες διαμαρτυρίες των ΚΚΕ-ΕΑΜ… διαβεβαιώνοντάς τους πως όλα θα πάνε καλά!!
Οι φασίστες, οι χίτες, οι γερμανοτσολιάδες, οι δοσίλογοι, όλα τα κατακάθια της κοινωνίας, κάτω από την κάλυψη των εγγλέζικων στρατευμάτων, αναθαρρεύουν και προκαλούν. Τα ξενοδοχεία της Ομόνοιας γίνονται φασιστικές σφηκοφωλιές.
Η οργή του λαού μεγαλώνει. Το σύνθημα «θάνατος στούς προδότες» γεμίζει τους τοίχους των πόλεων, γίνεται κεντρικό σύνθημα του ελληνικού λαού.
Τελικά την 1 Δεκέμβρη σκάει η «βόμβα»! «Ο αρχιστράτηγος των εν Ελλάδι εδρευουσών συμμαχικών δυνάμεων» (συμφωνία της Γκαζέρτας) Σκόμπυ διατάζει τον αφοπλισμό του ΕΛΑΣ και την απομάκρυνσή του από την Αθήνα μέχρι τις 10 του Δεκέμβρη.
Το ύπουλο σχέδιο των Εγγλέζων ιμπεριαλιστών και της αστικής τάξης, που από καιρό έχει μελετηθεί, μπαίνει σ’ εφαρμογή. Ο στόχος των αντιδραστικών είναι η συντριβή του ΕΛΑΣ.
Μερικούς μήνες πριν, τον Αύγουστο του ’44, ο Τσόρτσιλ τηλεγραφούσε στον Ίντεν (υπουργό του των Εξωτερικών): «Η υπόθεση μου φαίνεται πως έχει φτάσει στο ακόλουθο σημείο: Ή θα υποστηρίξουμε τον Παπανδρέου, εξ ανάγκης και δια της βίας, όπως το έχουμε υποσχεθεί, ή θα παύσουμε να ενδιαφερόμαστε για τη Ελλάδα». Ακολουθεί, μερικές μέρες μετά, τηλεγράφημα του Παπανδρέου προς Τσόρτσιλ: «Τα πολιτικά μέσα προς αντιμετώπισης καταστάσεως δεν είναι πλέον επαρκή! Μόνον ή άμεσος παρουσία επιβλητικών βρετανικών δυνάμεων στην Ελλάδα και μέχρι των τουρκικών ακτών μπορεί να μεταβάλει την κατάσταση» Ώσπου, το Νοέμβριο του ’44, ο Τσόρτσιλ, τηλεγραφεί στον Ίντεν που βρισκόταν στην Ελλάδα: Περιμένω σίγουρα ρήξη με το ΕΑΜ και δεν πρέπει να την αποφύγουμε με την προϋπόθεση ότι θα διαλέξουμε εμείς το έδαφος και τη στιγμή».
Αυτά τα τρία αποκαλυπτικά τηλεγραφήματα, από τα απομνημονεύματα του Τσόρτσιλ, αποδεικνύουν τις βρωμερές συνωμοσίες και τα ύπουλα σχέδια των ελληνικής μπουρζουαζίας, που για μήνες ετοίμαζαν τη συντριβή του λαϊκού μας κινήματος. Απ’ αυτά βγαίνει το συμπέρασμα πως η διαταγή του Σκόμπυ για αφοπλισμό του ΕΛΑΣ δεν ήταν παρά η επιλογή της «κατάλληλης στιγμής».
Οι 7 εαμίτες υπουργοί, ακόμα κι αυτή τη στιγμή, που το κίνημα κινδυνεύει να στραγγαλιστεί, απλώς αντιπροτείνουν τη διάλυση όλων των στρατιωτικών σωμάτων (!) αλλά ο Παπανδρέου δεν δέχεται.
Το αιματοκύλισμα
Τότε το ΚΚΕ αποφασίζει ν’ αντιδράσει. Οι 7 εαμίτες υπουργοί παραιτούνται και το ΕΑΜ καλεί τον αθηναϊκό λαό σε διαδήλωση διαμαρτυρίας στις 3 του Δεκέμβρη στο Σύνταγμα και σε Γενική Απεργία στις 4 του Δεκέμβρη.
Η κυβέρνηση Παπανδρέου, μπασμένη στο κόλπο, απαγορεύει τη διαδήλωση με την αιτιολογία του… κινδύνου εκτροπών, αλλά 200.000 λαού αψηφούν την απαγόρευση και πλημμυρίζουν τους δρόμους.
Έτσι άρχισαν τα ματωμένα γεγονότα του Δεκέμβρη.
«Δύο άγνωστοι», όπως ανακοίνωσε μετά η αστυνομία, πυροβολούν μέσα στο συγκεντρωμένο πλήθος και σκοτώνουν πολλούς διαδηλωτές. Στην πραγματικότητα, η επίθεση ήταν σχεδιασμένη και άρχισε ταυτόχρονα από 5 κατευθύνσεις: από τη στέγη της Βουλής πυροβολούν το λαό οχυρωμένοι τσολιάδες, χίτες και χωροφύλακες, από το ξενοδοχείο Μεγάλη Βρετανία εδεσίτες, από τη διεύθυνση της αστυνομίας μπουραντάδες στη γωνία Νίκης και Μητροπόλεως, καθώς και στις στήλες του Ολυμπίου Διός αστυφύλακες.
Δημιουργείται πανικός. Όλοι τρέχουν αλαφιασμένοι για να κρυφτούν στα δέντρα και στα περίπτερα της πλατείας Συντάγματος. Οι Άγγλοι παρακολουθούν τη φοβερή σκηνή ατάραχοι από τα μπαλκόνια.
Ξένοι δημοσιογράφοι μπαίνουν μπροστά σε φάλαγγα διαδηλωτών και αναγκάζουν τις συμμορίες των ταγματασφαλιτών να σταματήσουν το πυρ. Αναπτύσσεται διαδήλωση στην Πανεπιστημίου. Μπροστά πηγαίνουν άσπρα πανό βουτηγμένα στο αίμα των νεκρών. Πίσω έρχεται ένα γιγάντιο πανό που το βαστούν κορίτσια που τραγουδούν το «πέσατε θύματα».
Το πανό γράφει: «Όταν ο λαός βρίσκεται μπροστά στον κίνδυνο της τυραννίας, διαλέγει ή τις αλυσίδες ή τα όπλα. ΕΑΜ». Οι ξένοι δημοσιογράφοι το φωτογραφίζουν και την επόμενη μέρα κυκλοφορεί σ’ ολόκληρο τον κόσμο, αφήνοντας κατάπληκτους τους λαούς. Απολογισμός της μεγάλης σφαγής: νεκροί 24, τραυματίες 140.
Τα εγγλέζικα στρατεύματα συλλαμβάνουν χιλιάδες λαϊκούς αγωνιστές, για να τους χρησιμοποιήσουν στη συνέχεια ως ομήρους.
Την άλλη μέρα, 4 του Δεκέμβρη, ο λαός της Αθήνας θάβει τους νεκρούς του. Είναι ένα θέαμα πρωτοφανές. 600. 000 διαδηλωτές ακολουθούν τα φέρετρα. Με σφιγμένες γροθιές, με πρόσωπα σφραγισμένα από την οργή, ο τεράστιος αυτός όγκος συνοδεύει τα τιμημένα παλικάρια στην τελευταία τους κατοικία. Γυρίζοντας από την κηδεία, ο λαός δέχεται ύπουλη επίθεση με πολυβόλα στην πλατεία Ομόνοιας. Χίτες και εδεσίτες χτυπάνε λυσσασμένα τις άοπλες μάζες. Νεκροί 34, τραυματίες 69, είναι ο καινούριος φοβερός απολογισμός.
Το ποτήρι της λαϊκής οργής φουσκώνει. Με την κραυγή «όπλα-όπλα» «εκδίκηση», οι χιλιάδες λαού ξεχύνονται προς τις συνοικίες μας και αφού οπλίζονται με ό,τι βρουν ρίχνονται στον αγώνα.
Ο Δεκέμβρης
Έτσι άρχισε ο Μεγάλος Δεκέμβρης. Η ανθρώπινη αντίσταση ενάντια στη μηχανοκίνητη βία. Έτσι άρχισαν 33 ημέρες ηρωικής πάλης, που όμοιες τους μόνο σ’ ελάχιστες περιπτώσεις στην ιστορία του παγκόσμιου εργατικού κινήματος μπορούμε να βρούμε.
Οι ηρωικοί προλετάριοι, υπακούοντας στο υγιές ταξικό τους ένστικτο, ρίχτηκαν με μανία ενάντια στην πλουτοκρατία και τους συμμάχους Εγγλέζους ιμπεριαλιστές. Μαζί με το λαό πολεμάει ο εφεδρικός ΕΛΑΣ της Αθήνας και η μεραρχία Κορίνθου του τακτικού ΕΛΑΣ, με τον καπετάν Ορέστη επικεφαλής που βρέθηκε τυχαία στην Αθήνα.
Άντρες, γυναίκες, γέροι και παιδιά, όλοι δίνουν το παρών στο ταξικό προσκλητήριο. Οι εργατογειτονιές της Αθήνας γίνονται προλεταριακά κάστρα άπαρτα από τους μηχανοκίνητους εισβολείς. Καισαριανή, Κοκκινιά, Βύρωνας, Δραπετσώνα, Περιστέρι κ.λπ., περνάνε στην ιστορία.
Η ηγεσία του ΚΚΕ, ακόμη και αυτή τη στιγμή, που η σύγκρουση είναι γεγονός, αμφιταλαντεύεται, δεν κινητοποιεί τις δυνάμεις του ΕΛΑΣ, δεν δίνει το σύνθημα για την τελική έφοδο. Αντί να ρίξει τον κύριο όγκο του ΕΛΑΣ στην Αθήνα και να ξεκαθαρίσει την κατάσταση πριν φτάσουν εγγλέζικες ενισχύσεις, απομακρύνει τις στρατοπεδευμένες έξω από την Αθήνα δυνάμεις του ΕΛΑΣ
και τις στέλνει στην Ήπειρο, για ν’ αναλάβουν επιχειρήσεις εναντίον των υπολειμμάτων του ΕΔΕΣ!! Στην ουσία, αυτή η ενέργεια δεν ήταν παρά υποταγή στη διαταγή του Σκόμπυ, δεν ήταν παρά χειρονομία καλής θέλησης του ΚΚΕ στους Βρετανούς Ιμπεριαλιστές!!
Παγιδευμένοι μέσα στην αντεπαναστατική γραμμή της Εθνικής Ενότητας, οι υποτιθέμενοι ηγέτες του κινήματος προσπαθούν με κάθε τρόπο να ευνουχίσουν την πάλη της εργατιάς και του λαού, τον ηρωικό αγώνα των μελών και οπαδών τους!!
Πρόταση του Γενικού Στρατηγείου του ΕΛΑΣ να χτυπηθούν οι Εγγλέζοι σ’ ολόκληρη την Ελλάδα απορρίπτεται από το ΚΚΕ, όπως αποκαλύπτει στα απομνημονεύματα του ο στρατηγός Στέφανος Σαράφης. Και δεν φτάνει αυτό, αλλά μέσα στην Αθήνα, ενώ οι Εγγλέζοι βομβαρδίζουν από ξηρά, θάλασσα και αέρα τις πολυάνθρωπες συνοικίες μακελεύοντας τον πληθυσμό, το ΚΚΕ αρνείται να δώσει εντολή επίθεσης ενάντια στους εισβολείς. Έτσι, σε πολλές περιπτώσεις εγγλέζικα καμιόνια φυγαδεύουν χίτες και ταγματασφαλίτες, που έχουν αποκλειστεί μέσα σε κτίρια από επαναστατικές δυνάμεις.
Μικρό χρονικo
Μέσα στα τρία πρώτα 24ωρα της Επανάστασης η Αθήνα περνά ουσιαστικά στα χέρια του λαού της.
Τότε μπαίνει στη μάχη ο Σκόμπυ. Το πρώτο του πολεμικό ανακοινωθέν ρίχνεται από αεροπλάνα: «θα σας χτυπήσουμε από ξηράς, θαλάσσης, και αέρος».
Η αγγλική αεροπορία αρχίζει από τις 8 του Δεκέμβρη να βομβαρδίζει νύχτα και μέρα την Αθήνα. Αυτό που δεν τόλμησαν να κάνουν οι Γερμανο-Ιταλοί φασίστες, το κάνανε οι Άγγλοι «σύμμαχοι», οι «προστάτες της ελευθερίας του δυτικού κόσμου». Χτύπησαν και ανέσκαψαν την Αθήνα, ανοχύρωτη πόλη σύμφωνα με τις διεθνείς συμβάσεις. Και όχι μόνο αυτό. Εγκατέστησαν πάνω στην Ακρόπολη πυροβολικό και όλμους, και ξέροντας πως ο ΕΛΑΣ δεν θα χτυπήσει με κανέναν τρόπο την Ακρόπολη, έκαναν στάχτη όλες τις γύρω συνοικίες: Φιλοπάππου, Κουκάκι, Ψυρρή, Ασύρματο, Καλλιθέα, Θησείο.
Το τέλος
Ο ηρωισμός όμως και η αυτοθυσία δεν έφταναν για να κερδηθεί ένας τέτοιος αγώνας.
Την ώρα που οι Εγγλέζοι αποβίβαζαν κατά χιλιάδες στον Πειραιά και στο Φάληρο Ινδούς, Αιγυπτίους και Βρετανούς στρατιώτες, το ΚΚΕ δεν μετακίνησε ούτε ένα τάγμα του πανίσχυρου ΕΛΑΣ για να ενισχύσει τον αγώνα της Αθήνας. Ενώ ο Σκόμπι εξόντωνε μαζικά τον άμαχο πληθυσμό βομβαρδίζοντας απ’ όλες τις διευθύνσεις, το ΚΚΕ έστελνε διαμαρτυρίες στους διεθνείς οργανισμούς και την εγγλέζικη Βουλή των Λόρδων.
‘Όταν λαϊκοί αγωνιστές υπονόμευσαν το ξενοδοχείο Μεγάλη Βρετανία και ήταν έτοιμοι να το ανατινάξουν μαζί με όλη την ηγεσία της ελληνικής και αγγλικής αντίδρασης, το ΚΚΕ τους σταμάτησε, θεωρώντας «παραφροσύνη και άσκοπη ανθρωποσφαγή» μια τέτοια ενέργεια. Στην πραγματικότητα, όμως, γιατί ήθελε ήδη να δώσει το σύνθημα της υποχώρησης.
Στις 5 του Γενάρη του ’45, οι δυνάμεις του ΕΛΑΣ που μάχονταν στην Αθήνα ανασυντάσσονται και βγαίνουν από την πρωτεύουσα, υπακούοντας στη διαταγή υποχώρησης. Μαζί τους βγαίνουν και 100.000 λαού, για να γλιτώσουν από τους Εγγλέζους και τους χίτες «ελευθερωτές».
Έτσι τελειώνει ο Μεγάλος Δεκέμβρης του ’44.
Στις 14 του Γενάρη υπογράφουν ανακωχή με τον Σκόμπυ και αρχίζουν συζητήσεις για υπογραφή συμφωνίας.
Ενώ οι δυνάμεις του ΕΛΑΣ παραμένουν ανέπαφες και ετοιμοπόλεμες, ενώ «στις αρχές του Φλεβάρη ο ΕΛΑΣ ήταν έτοιμος ν’ αντιμετωπίσει οποιαδήποτε νέα επίθεση», όπως γράφει ο Στέφανος Σαράφης, το ΚΚΕ στις 12 τον Φλεβάρη υπογράφει τη Συμφωνία της Βάρκιζας, με την οποία βάζει ταφόπετρα στον επαναστατικό αγώνα του ελληνικού λαού. Αποστρατεύουν και διαλύουν ΕΛΑΣ , ενώ χιλιάδες λαϊκοί αγωνιστές παραδίνονται στο έλεος του ταξικού εχθρού ως παραβάτες του κοινού ποινικού δικαίου!!
Με τη Συμφωνία της Βάρκιζας, οι «ηγέτες» παραδίνουν τα όπλα στην αντίδραση, οδηγώντας το λαϊκό κίνημα στη σφαγή.
Μοναδική εξαίρεση αποτέλεσε ο λαϊκός ήρωας Άρης Βελουχιώτης, που μαζί με μερικές δεκάδες συναγωνιστές του δεν δέχτηκε να πειθαρχήσει σε μια συμφωνία που πρόδινε τα λαϊκά συμφέροντα, και σκοτώθηκε πιστός στον όρκο που είχε δώσει για την απελευθέρωση του ελληνικού λαού.
Επίλογος
Τα Δεκεμβριανά δεν ήταν τίποτ’ άλλο από την κορυφαία στιγμή της ταξικής πάλης στην Ελλάδα στη σύγχρονη εποχή.
Με τα γεγονότα του Δεκέμβρη πήρε τέλος η ερμαφρόδιτη κατάσταση που προσπαθούσε να συντηρήσει η ηγεσία του λαϊκού κινήματος ολόκληρη την κατοχική περίοδο και στην αρχή της απελευθέρωσης, διαλύοντας τη νόθα «εθνική ενότητα» που τόσα δεινά συσσώρευσε στη χώρα και το λαό.
Ο Κόκκινος Δεκέμβρης, η αυθεντική ελληνική Επανάσταση που χάθηκε, συστηματικά θάβεται από όλες τις πλευρές του σύγχρονου πολιτικού φάσματος, ακριβώς γι’ αυτόν το λόγο: γιατί υπενθυμίζει τη «ρίζα του κακού», γιατί υπονομεύει κάθε προσπάθεια ταξικής συμφιλίωσης και δείχνει το μοναδικό δρόμο κάθε απελευθερωτικής προσπάθειας, αυτόν της εξέγερσης και της επανάστασης.
Μια προσωπική κατάθεση
Στη γειτονιά μου, στο Περιστέρι, πολύ μικρός, είδα μια οβίδα στην αυλή ενός σπιτιού, καμιά πενηνταριά μέτρα από το δικό μου σπίτι. Δεν ήταν γερμανική, όπως νόμισα στην αρχή, αλλά εγγλέζικη…
Μετά έμαθα ότι ο διπλανός μας σκοτώθηκε το ’44, όταν μια ίδια οβίδα, εκτοξευμένη από την Ακρόπολη(!), μπήκε από το φωταγωγό, «βρήκε» το γείτονα στη κουζίνα του σπιτιού του και τον αποκεφάλισε…
Ύστερα ήρθαν οι διηγήσεις στις οικογενειακές συγκεντρώσεις όταν πρωτάκουγα για τα Δεκεμβριανά είκοσι χρόνια μετά απ’ αυτά. Για το Λαϊκό Δικαστήριο που στήθηκε στην πλατεία της Παιδικής Χαράς στο Περιστέρι, όπου καταδικάστηκε σε θάνατο και ποδοπατήθηκε από το λαό ο διοικητής της αστυνομίας της περιοχής.
Για τις μάχες του εφεδρικού ΕΛΑΣ με τους Εγγλέζους, τους χίτες και τους ταγματασφαλίτες. Για τα λιανοντούφεκα και τις «κονσέρβες Σκόμπυ». Για την «παρέλαση» των εγγλέζικων αρμάτων όταν κατόρθωσαν να καταλάβουν τη γειτονιά…
Το ’67 έγινε η δικτατορία και οι αντίστοιχες κουβέντες «κόπηκαν μαχαίρι»…
«Ξανασυνάντησα» το Κόκκινο Δεκέμβρη μετά την εξέγερση του Πολυτεχνείο το 73, όταν έμαθα ότι ο λόχος Λόρδος Μπάιρον της ΕΠΟΝ ήταν αυτός που πρώτος είχε κάνει κατάληψη στο Πολυτεχνείο το ’44 και έδωσε μια από τις πιο ηρωικές μάχες του Δεκέμβρη.
Ύστερα ήρθε η βιβλιακή γνώση, οι αφηγήσεις των αγωνιστών, η ιστορία…
θα μου μείνει όμως αξέχαστη η πρώτη φορά που άκουσα μια ολοκληρωμένη διήγηση και άποψη για το Δεκέμβρη. Ήταν σε μια από τις διαλέξεις που πραγματοποιούσε η ΚΟ Μαχητής στα γραφεία της, στη Σπύρου Τρικούπη τότε. Στην 32η επέτειο του Δεκέμβρη, το 1976, ο αξέχαστος σύντροφος Αγησίλαος Χριστοδουλόπουλος επί τρεις ώρες μας παρουσίαζε όλο το μεγαλείο και το δράμα του Κόκκινου Δεκέμβρη, μ’ αυτό τον τρόπο που μόνο αυτός μπορούσε.
εφημερίδα ΠΡΙΝ, 7.12.1997
