Κίνηση Στήριξης Σενέρ Λεβέντ
Δεν υπερασπίζομαι, κατηγορώ...
του Σενέρ Λεβέντ
28/07/2017
Βλέπεις σε αυτόν το θάρρος και την αξιοπρέπεια που εσύ δεν διαθέτεις. Παρά ταύτα κοίτα. Πάρε παράδειγμα. Βρίσκεται πίσω από τα σιδερένια κάγκελα.
Μην με ρωτάς ποιος είναι δημοσιογράφος. Κοίτα τον Αχμέτ Σικ. Αυτός είναι δημοσιογράφος. Μην με ρωτάς τι είναι αξιοπρέπεια και θάρρος. Αυτό είναι αξιοπρέπεια και θάρρος. Αυτόν κοίτα δημοσιογράφε. Και κοίτα και τον εαυτό σου. Δεν μπορείς, ντρέπεσαι, φοβάσαι. Δεν μπορείς να έρθεις τόσο αντιμέτωπος με τον εαυτό σου. Δεν μπορείς να υπομείνεις καν την τρομερή σου κολακεία, δειλία και συμφεροντολογία. Δεν μπορείς να δεις τον εαυτό σου σε αυτόν. Βλέπεις μόνο ότι αυτό που έχει εκείνος εσύ δεν το έχεις.
Βλέπεις σε αυτόν το θάρρος και την αξιοπρέπεια που εσύ δεν διαθέτεις. Παρά ταύτα κοίτα. Πάρε παράδειγμα. Βρίσκεται πίσω από τα σιδερένια κάγκελα επί επτά μήνες. Μακριά από την αγαπημένη του σύζυγο και τα παιδιά του. Δεν είναι η πρώτη του φυλάκιση αυτή. Έμεινε στη φυλακή για άλλον ένα χρόνο. Αλλά όταν βγήκε από τη φυλακή, δεν είπε δεν ανακατεύομαι ξανά σε τέτοιες υποθέσεις, δεν θα θέσω ξανά τον εαυτό μου σε κίνδυνο. Δεν αποσύρθηκε ήσυχα στη γωνιά του. Δεν πτοήθηκε.
Έγινε πιο οξύς. Και τον έβαλαν ξανά μέσα. Αυτή είναι η Τουρκία. Η τυραννία είναι μπόλικη. Την είδαμε και τη γνωρίσαμε και στην Κύπρο. Στη σακούλα των στρατιωτών υπήρχαν κομμένα αφτιά των Ελληνοκυπρίων που σκότωσαν. Τα χωράφια και τα πηγάδια είναι γεμάτα με τα οστά των αιχμαλώτων που δολοφόνησαν. Ο Αχμέτ Σικ! Η φωνή των καταπιεσμένων! Η φωνή των φυλακισμένων αγνοουμένων, όσων καταδικάστηκαν χωρίς δίκη, όσων υπόκεινται σε βασανιστήρια και των Κούρδων που αναγκάζονται να τρώνε περιττώματα. Κατά την πρώτη ακροαματική διαδικασία μετά την παραμονή του υπό κράτηση για εφτά μήνες χωρίς δίκη μετέτρεψε το δικαστήριο σε ένα επαναστατικό δικαστήριο. «Δεν κάνω υπεράσπιση εδώ, κατηγορώ», είπε. Αν ψάχνετε ένοχο, πηγαίνετε στο προεδρικό του Έρντογαν, είπε.
Μια συμμορία διοικεί το κράτος, είπε. Ε Μουσταφά Ακιντζί. Τα ακούς αυτά; Μια συμμορία υπάρχει επικεφαλής του κράτους, λέει. Μια συμμορία που μετατράπηκε σε μαφία. Σκέψου καλά με ποιον ερωτεύεσαι, με ποιον πλαγιάζεις και σηκώνεσαι. Κύριε Άντρο. Σκέψου και εσύ. Μήπως μπορεί να αναμένει κανείς καλό από έναν κέρβερο της κόλασης; Πώς γίνεται να μπορείτε να λέτε ότι κάποιοι που έκαναν τόσο κακό σχεδιάζουν ωραία πράγματα για εμάς; Ξέρετε με τι μοιάζει αυτή η κατάστασή σας; Βρίσκεστε σε ένα δωμάτιο αναμονής. Κάθεστε στο δωμάτιο. Το διπλανό δωμάτιο είναι δωμάτιο βασανιστηρίων. Ο βασανιστής υποβάλλει τον κρατούμενο σε βασανιστήρια.
Του βγάζει τα νύχια. Του προκαλεί ηλεκτροπληξία στα όργανα. Και εσείς ακούτε τις κραυγές αυτού του καημένου του ανθρώπου, αλλά δεν δίδετε σημασία. Ή κάνετε πως δεν τις ακούτε. Περιμένετε να τελειώσει τη δουλειά του ο βασανιστής και να σας κοιτάξει και εσάς. Να σας υποδεχθεί. Να σας προσφέρει ένα πακέτο δώρων. Αφού φυλακίσει χιλιάδες αθώους, θα σας πλησιάσει, θα σας σφίξει το χέρι και θα τον αγκαλιάσετε, έτσι δεν είναι; Αυτός είναι τα ανοίγματα του οποίου θαυμάσατε στο Κραν Μοντανά; Το μέλος μιας συμμορίας; Τώρα μαζί με αυτόν θα βαδίσετε αυτό τον δρόμο;
Ο Αχμέτ Σικ. Πόσο σικ είναι. Μην με ρωτάς ποιος είναι δημοσιογράφος. Τον Σικ να κοιτάς, τον Σικ. Κοίτα τα μάτια του σε αυτή την αίθουσα του δικαστηρίου και πες μου. Μήπως υπάρχει έστω και ο παραμικρός φόβος στα μάτια εκείνα; Βγήκε στο βήμα για να κατηγορήσει, όχι να κάνει υπεράσπιση. Έχει καθορίσει από τώρα κιόλας την ποινή των δικαστών που θα αποφασίσουν γι’ αυτόν. «Θα δικαστείτε χωρίς να είστε υπό κράτηση σεβαστοί δικαστές», τους λέει. Κοίτα δημοσιογράφε, κοίτα. Σε αυτή την αίθουσα ηχεί η φωνή της δημοσιογραφίας, της ανθρωπιάς και της αξιοπρέπειας. Δεν υπάρχει υπεράσπιση. Δεν υπάρχει απολογία. Κατηγορητήριο υπάρχει. Μήπως οι δικαστές θα του επιβάλουν πιο βαριά ποινή φυλάκισης μετά από αυτή την ομιλία; Να του επιβάλουν.
Ιδού, δεν σας φοβάται, δεν φοβάται καθόλου ο άνδρας που προσπαθείτε να φοβίσετε. Αν θέλουν, ας του επιβάλουν φυλάκιση εκατό χρόνων. Κοίτα δημοσιογράφε, κοίτα. Κοίτα φίλε. Κοίτα αγαπητέ αδελφέ. Πάρε μάθημα. Για να ξέρεις ότι δεν μπορεί ποτέ να ζει κανείς συρόμενος, καταπιεζόμενος. Το να ζει κανείς συρόμενος σε αυτό τον παλιόκοσμο είναι χειρότερο και από τον θάνατο…
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Γιώργος Αλεξάτος
Ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Πάνος Σκουρολιάκος είναι ηθοποιός και συγγραφέας. Άνθρωπος του πολιτισμού, δηλαδή.
Έχοντας ψηφίσει με χέρια και με πόδια μνημόνια και ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς, για να βουτάνε οι τράπεζες τα σπίτια του κόσμου ανεμπόδιστα, κατέθεσε και τροπολογία για τη φοροαπαλλαγή των ακινήτων που ανήκουν στα μοναστήρια του Αγίου Όρους. Από κοινού με έναν ψεκασμένο βουλευτή του Καμμένου και ένα σούργελο του Λεβέντη.
Είπαμε! Είναι άνθρωπος του πολιτισμού ο Πάνος Σκουρολιάκος!
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Μα και οι πασόκοι δεν έλεγαν πως πρέπει να πεθαίνουν άνθρωποι στη φυλακή γιατί στερήθηκαν την ιατρική φροντίδα. Ούτε πως πρέπει τα ΜΑΤ να μακελεύουν απεργούς. Ούτε να βασανίζονται κρατούμενοι στα αστυνομικά τμήματα.
Ξέρω και δεξιούς, επίσης, που δεν τους αρέσουν όλα αυτά.
Πασόκοι και δεξιοί τα απέδιδαν σταθερά στο ότι δυστυχώς έτσι είναι τα πράγματα και δεν αλλάζουν από τη μια μέρα στην άλλη.
Έλεγαν, δηλαδή, αυτό ακριβώς που λες κι εσύ σήμερα.
Συνέχισε τώρα τα παλαμάκια στον αμόρφωτο, καμάρωνε τον Κοντονή και τον Τόσκα. Ετοιμάζεσαι και για διακοπούλες έμαθα. Καλά να περάσεις! Η γυναίκα που δολοφόνησε ο Κοντονής στις φυλακες του Κορυδαλλου βρίσκεται ήδη στον τάφο.
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Γιώργος Αλεξάτος
Ο δολοφόνος της φυλακισμένης γυναίκας που πέθανε χωρίς καμιά φροντίδα, ο Κοντωνής, μαθαίνω πως πέρασε τροπολογία σε νομοσχέδιο άσχετο (για την Ανώτατη Εκπαίδευση), στα μουλωχτά, ως κοινός λωποδύτης, με την οποία διευκολύνει τους συμβολαιογράφους στο στήσιμο εταιριών για την πραγματοποίηση ηλεκτρονικών πλειστηριασμών.
Εκτός του ότι θα μας βρίσκει και πάλι μπροστά του ό,τι κι αν κάνει, όποια απατεωνιά κι αν μεθοδεύει, να είναι βέβαιος και για κάτι άλλο:
Αργά ή γρήγορα, θ' αρχίσει και η διερεύνηση των ενδεχόμενων βρώμικων δοσοληψιών του με τις τράπεζες. Τόση πρεμούρα να τους παραδώσει τα σπίτια του κόσμου, δεν εξηγείται μόνο με το συμπλεγματικό του μίσος προς τον φτωχόκοσμο.
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Έγραφα χθες για την κατάργηση της γραμμής του προαστιακού που συνδέει τα Άνω Λιόσια με το μετρό και τον ηλεκτρικό, εξυπηρετώντας χιλιάδες ανθρώπους. Σήμερα Παρασκευη οι κάτοικοι της περιοχής πραγματοποίησαν κατάληψη στον σταθμό.
Να το δούμε αυτό σαν μια αφετηρία αγώνων για τις αστικές συγκοινωνίες σε όλες τις δυτικές συνοικίες. Ν' αρχίσουμε και πάλι ως Αριστερά να ασχολούμαστε με την καθημερινότητα του λαϊκού κόσμου που μας στηρίζει και μας ενδιαφέρει.
Ο Σεπτέμβρης είναι κοντά. Κι η θέση μας είναι στο πλευρό του κόσμου μας.
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Δεν μπορείτε να έχετε καπιταλισμό χωρίς να έχετε και ρατσισμό. - Μάλκολμ Χ (1965)
«Ο,τι κι αν κάνω σήμερα, το θεωρώ επείγον. Όταν λέω πως οποιαδήποτε στιγμή της μέρας ή της νύχτας μπορεί να αντιμετωπίσω το θάνατο είμαι απλώς αντικειμενικός. Το ότι σκέφτομαι το θάνατο δεν με ενοχλεί, όπως ίσως μερικούς άλλους ανθρώπους. Ποτέ δεν πίστευα πως θα ζήσω αρκετά ώστε να γεράσω. Ακόμα και προτού γίνω μουσουλμάνος -όταν ήμουν ένας αβανταδόρος στη ζούγκλα του γκέτο κι ύστερα ένας εγκληματίας στη φυλακή- πάντα είχα στο μυαλό μου ότι θα πέθαινα από βίαιο θάνατο» Μάλκολμ Χ.
Μάλκολμ Χ Όταν η βία γεννά βία...
Ο Μάλκολμ Λίτλ γεννήθηκε στις 19 Μαϊου 1925, στην Ομάχα της Νεμπράσκα, από πατέρα βαπτιστή ιερωμένο και μητέρα μιγά, τέκνο βιασμού από ένα λευκό. Ο πατέρας του άνηκε στην οργάνωση του Μάρκους Γκάρβεϊ, η οποία είχε ως κυρίαρχη ιδεολογία την επιστροφή των μαύρων στη «γη της επαγγελίας» τους την Αφρική. Λόγω της δραστηριότητάς του με το κίνημα των μαύρων ο πατέρας του Μάλκολμ είχε στοχοποιηθεί από ρατσιστικές οργανώσεις, οι οποίες τελικά τον δολοφόνησαν, δένοντάς τον σε γραμμές τρένου.
Ο μόλις έξι χρονών Μάλκολμ είδε την ασφαλιστική εταιρεία να αρνείται την αποζημίωση με την αιτιολογία της αυτοκτονίας και την κοινωνική πρόνοια να κρίνει ψυχικώς ακατάλληλη την μητέρα του για να τον μεγαλώσει και να επιτυγχάνει τον εγκλεισμό της σε ψυχιατρείο. Ο ίδιος βρέθηκε οικότροφος από λευκή οικογένεια. Αρχικά προσπάθησε να αποποιηθεί την «κοινωνική μοίρα» του που στην αμερικανική κοινωνία της εποχής οριζόταν από το χρώμα του. Ο ίδιος στην αυτοβιογραφία του αναφέρει ένα περιστατικό από το σχολείο.
«Είχα του καλύτερους βαθμούς στα αγγλικά και εκμυστηρεύτηκα στον καθηγητή Οστρόβσκι ότι ήθελα να γίνω δικηγόρος. Εκείνος πατρικά με παρότρυνε να είμαι ρεαλιστής και να διαλέξω ένα καλό και αξιοσέβαστο επάγγελμα για μαύρους όπως ο ξυλουργός». Τελικά, ο Μάλκολμ υποτάχθηκε στα ρατσιστικά προστάγματα της κοινωνίας του. Εξελίσσεται σε ένα συνηθισμένο μαύρο νεαρό της εποχής του. Επισφαλής εργασία, τυχοδιωκτισμός, επεισόδια, «αντικοινωνική συμπεριφορά» κτλ. Λίγο αργότερα εισήλθε στο χώρο της παρανομίας και το 1946 συλλαμβάνεται μαζί με τη συμμορία του και καταδικάζεται για ληστεία σε δέκα χρόνια κάθειρξη.
Ισλαμισμός και Μάλκολμ Χ
Στη φυλακή ο Μάλκολμ Λίτλ προσηλυτίζεται, από έναν παλαιότερο τρόφιμο, στο «Εθνος του Ισλάμ», την οργάνωση του Ελιγιά Μουχάμαντ, η οποία έθετε ως βασικό αίτημα τον διαχωρισμό λευκών και μαύρων και την παραχώρηση στους τελευταίους μίας τουλάχιστον πολιτείας των ΗΠΑ.
Ο «μαύρος εθνικισμός» μοιάζει να είναι το στήριγμα που έψαχνε, η αντίδραση στο σκληρό ρατσισμό που βίωσε, μοιάζει μία κραυγή οργής και απόγνωσης. Είναι η δική του αντεπίθεση. «Ήρθα να σας πω ότι κατηγορώ τον λευκό. Είναι ο μεγαλύτερος δολοφόνος στη γη. Είναι ο μεγαλύτερος άρπαγας στη γη. Σε κανένα μέρος της γης δεν δημιούργησε ειρήνη και αρμονία. Όπου πήγε δημιούργησε χάος. Όπου πήγε δημιούργησε καταστροφή [...] Δεν είμαστε Αμερικανοί, είμαστε θύματα της Αμερικής. Ανήκετε στα 22 εκατομμύρια θύματα της Αμερικής. Εσείς κι εγώ δεν είδαμε ποτέ τη δημοκρατία», ανέφερε σε ομιλίες του, όπως παρουσιάζει και η αυτοβιογραφική ταινία «Malcolm-X» του Spike Lee.
Όταν ο Μάλκολμ αποφυλακίζεται είναι πλέον ένα παθιασμένος ριζοσπάστης αγωνιστής και ένας δεινός ρήτορας, αλλάζοντας παράλληλα το όνομά του σε Μάλκολμ Χ. Με τις ομιλίες του βοηθάει στην εξάπλωση των ιδεών του «Έθνους του Ισλάμ». Γίνεται ηγέτης για τον καταπιεσμένο μαύρο πληθυσμό και εφιάλτης της λευκής άρχουσας τάξης. Σταδιακά ο λόγος του απομακρύνεται από «εθνικιστικές» πλατφόρμες και αποκτά μία ταξική συνείδηση. Με το προσκύνημα του στη Μέκκα κατανοεί το ανθρωπιστικό στοιχείο του Ισλαμισμού πέρα από χρώμα δέρματος και φυλετικές διακρίσεις, χωρίς ωστόσο να χάνει των ριζοσπαστικό αγωνιστικό του χαρακτήρα. Η δημοφιλία του συνεχώς αυξάνεται, οι οπαδοί του ασπάζονται τα ταξικά οράματά του, δεν συμβαίνει όμως το ίδιο και με την ηγεσία της οργάνωσής του, η οποία σταδιακά τον περιθωριοποιεί και τελικά τον αποβάλει.
Η απόφαση του Μάλκολμ Χ να δημιουργήσει τη δική του οργάνωση το «Μουσουλμανικό Τέμενος» ήταν η οριστική ρήξη με τους άλλοτε συντρόφους του, οι οποίοι πλέον επιθυμούν τον αφανισμό του. Στις 21 Φεβρουαρίου 1965 ο Μάλκολμ Χ δολοφονείται κατά τη διάρκεια ομιλίας του στο Χάρλεμ.
Η επίδραση του Μάλκολμ Χ στην αριστερή στροφή του «Μαύρου Κινήματος»
Ο Μάλκολμ Χ έπαιξε σημαντικό ρόλο στην ριζοσπαστικοποίηση και ιδεολογικοποίηση του κινήματος της «Μαύρης Δύναμης», το οποίο έρχεται να αντικαταστήσει το «Κίνημα των Πολιτικών Δικαιωμάτων». Η αντίδραση του ουσιαστικά ήταν μία ρήξη με το καθεστωτικό αμερικανικό πολιτικό σύστημα και καταδείκνυε τον ρατσισμό από όπου κι αν πήγαζε, αναδεικνύοντας παράλληλα και το ταξικό ζήτημα.
«Η εξέγερση των μαύρων δεν είναι μια φυλετική διαμάχη μεταξύ μαύρων και λευκών. Είναι κομμάτι της παγκόσμιας εξέγερσης που ζούμε σήμερα, της εξέγερσης των καταπιεσμένων ενάντια στους καταπιεστές τους», έλεγε συχνά στις ομιλίες του. Το σύνθημα του Μάλκολμ Χ «by any means necessary» έγινε σύνθημα για το Κόμμα των Μαύρων Πανθήρων, της οργάνωσης που αναφερόταν στην ανατροπή του καπιταλισμού και ανέδειξε πρωτοποριακά τους διαχωρισμούς ανάμεσα στους μαύρους καταπιεσμένους και τους μαύρους καταπιεστές, όπως και στους λευκούς καταπιεσμένους και καταπιεστές.
Ο Μάλκολμ Χ υπήρξε μία από τις φλογερότερες και δυναμικότερες φυσιογνωμίες του «Μαύρου Κινήματος» στις δεκαετίες του ‘50 και του ‘60 στις ΗΠΑ, ακόμη και αν από αρκετούς αναγνωρίζεται ως η πλέον αμφιλεγόμενη. Ο Μάλκολμ Χ ταξίδεψε στις δεκαετίες ως το σύμβολο του «Μαύρου Κινήματος» αλλά και της ριζοσπαστικής κοινωνικής πάλης.
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Άντζελα Ντέιβις: «Στις ΗΠΑ υπάρχει μια αδιάσπαστη συνέχεια στην αστυνομική βία που μας πηγαίνει πίσω στην εποχή της δουλείας»
(εδω στο βιντεο που ειναι το 2014,εξηγει τι ειναι η βια)
Η ακτιβίστρια, φεμινίστρια και επαναστάτρια εξηγεί με ποιό τρόπο το ‘βιομηχανικό – σωφρονιστικό σύμπλεγμα’ ωφελείται από τους μαύρους, πώς ο Μπάρακ Ομπάμα δεν πρέπει να κατηγορείται για την απουσία προόδου στο ζήτημα της φυλής και γιατί η Μπιγιονσέ δεν είναι τρομοκράτης.
“Στις ΗΠΑ υπάρχει μια αδιάσπαστη συνέχεια στην αστυνομική βία που μας πηγαίνει πίσω στην εποχή της δουλείας, στον απόηχο της δουλείας, την ανάπτυξη της Κου-Κλουξ-Κλαν”, λέει η Άντζελα Ντέιβις. “Η προϊστορία αυτής της ρατσιστικής βίας είναι τόσο μεγάλη που το να φέρεις ένα άτομο ενώπιον της δικαιοσύνης δεν πρόκειται να διαταράξει όλο αυτό το ρατσιστικό εποικοδόμημα”.
Ρώτησα την καθηγήτρια, ακτιβίστρια, φεμινίστρια και επαναστάτρια, τη γυναίκα που ο Ρίτσαρντ Νίξον είχε αποκαλέσει τρομοκράτισα και την οποία ο Ρόναλντ Ρήγκαν είχε προσπαθήσει να διώξει από τη θέση της καθηγήτριας, αν ήταν οργισμένη που πρόσφατα δεν απαγγέλθηκαν κατηγορίες σε έναν λευκό αστυνομικό για τον θανάσιμο πυροβολισμό ενός άοπλου μαύρου, του Μάικλ Μπράουν, στο Φέργκιουσον του Μιζούρι. “Το πρόβλημα με το να διώκεται ο κάθε δράστης ατομικά κάθε φορά στις πάμπολλες περιπτώσεις αστυνομικής βίας”, απαντάει η 70χρονη, “είναι ότι κάθε φορά εφευρίσκουμε τον τροχό και αυτό δεν μπορεί να αποτελέσει ούτε καν μια αρχή για τον περιορισμό της ρατσιστικής αστυνομικής βίας. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι οι δράστες δεν πρέπει να θεωρούνται υπεύθυνοι για τις πράξεις τους – φυσικά και πρέπει”.
Βρισκόμαστε στο Friends Meeting House στο Λονδίνο σε μια τελετή στη μνήμη του φίλου και συναδέλφου της Στιούαρτ Χολ, του μαύρου Βρετανού κοινωνιολόγου και θεωρητικού των πολιτισμικών σπουδών, που πέθανε τον περασμένο Φεβρουάριο. Ήταν ο Χολ, μου λέει, μαζί με τον μέντορά της, τον γερμανοεβραίο φιλόσοφο Χέρμπερτ Μαρκούζε, που την έκανε να σκεφτεί για τα δομικά ζητήματα κάθε πολιτικού αγώνα.
Η Ντέιβις δεν μένει απαθής μπροστά στην οργή που προκάλεσαν ορισμένες υποθέσεις αστυνομικής βίας εναντίον μαύρων, είτε πρόκειται για τις ταραχές στο Φέργκιουσον είτε για τις διεθνείς διαμαρτυρίες για τον θάνατο του Έρικ Γκάρνερ, που βρισκόταν υπό κράτηση, ή εκείνες για το θάνατο του Τράβιον Μάρτιν. Εστιάζει στην τελευταία για να κάνει ένα εμπρηστικό σχόλιο για τον εγγενή ρατσισμό στην Αμερική του Ομπάμα. Το 2012, μου θυμίζει, ο Μάρτιν, ένας μαύρος μαθητής, πυροβολήθηκε θανάσιμα σε μια περιφραγμένη κοινότητα στη Φλόριντα από τον Τζορτζ Τσίμερμαν, έναν λευκό συντονιστή των ομάδων περιφρούρησης της γειτονιάς. Ο Τσίμερμαν, που στη συνέχεια αθωώθηκε για τη δολοφονία του Μάρτιν, της θυμίζει “εκείνους που συμμετείχαν στο κυνήγι των σκλάβων την εποχή της δουλείας”.
Η Ντέιβις εμπλέκεται από παλιά στις καμπάνιες ενάντια στις φυλακές, θεωρώντας τες βίαια ρατσιστικά ιδρύματα από τα οποία, εσχάτως, παράγονται πολλά κέρδη. Μετά την ομιλία της, όταν ερωτάται γιατί οι λευκοί αστυνομικοί που πυροβολούν μαύρους δεν πρέπει να αντιμετωπίζουν ποινές φυλάκισης, η Ντέιβις υπερασπίζεται τις θέσεις της λέγοντας ότι ο θεσμός των φυλακών “το μόνο που κάνει είναι να αναπαράγει το πρόβλημα που υποτίθεται ότι λύνει”. Όχι ότι έχει κάποια συγκεκριμένη απάντηση για τις εναλλακτικές στο βιομηχανικό – σωφρονιστικό σύμπλεγμα. “Δεν νομίζω ότι υπάρχει κάποια προκαθορισμένη απάντηση, θέλω απλά να σκεφτούμε”.
Σίγουρα ο τρόμος, αν αυτή είναι η λέξη, που δημιουργούνταν στους Αφροαμερικανούς όταν η Ντέιβις ήταν μικρό κορίτσι στο Μπέρμιγχαμ της Αλαμπάμα πριν την κατοχύρωση των ίσων δικαιωμάτων, έχει χαραχτεί στη συνείδησή της. Γεννήθηκε το 1944 σε μια πόλη που θα γίνονταν γνωστή κατά τη διάρκεια των αγώνων για ίσα κοινωνικά και πολιτικά δικαιώματα, καθώς ενάντια στους Αφροαμερικανούς που ζητούσαν το δικαίωμα στην ψήφο εξαπολύονταν σκυλιά και αντλίες νερού -και ακόμα χειρότερα. “Μεγάλωσα σε μια εποχή όπου η απάντηση σε μια διαφυλετική ομάδα συζήτησης στην οποία συμμετείχα ήταν το κάψιμο της εκκλησίας που τη φιλοξενούσε. Μεγάλωσα σε μια εποχή όπου όταν οι μαύροι μετακόμιζαν στη λευκή γειτονιά απέναντι στο δρόμο όπου έμενα, βόμβες θα έσκαγαν στα σπίτια τους. Δεν έχω ακούσει ποτέ να χρησιμοποιείται η λέξη τρομοκρατία σε αυτό το πλαίσιο, αλλά, από την άλλη, χρησιμοποιείται για να εγείρει την αίσθηση του κινδύνου που έρχεται από κάπου εξωτερικά, χωρίς ποτέ να αναγνωρίζεται μέχρι ποιου βαθμού η ιστορία των ΗΠΑ είναι μια ιστορία τρομοκρατίας ενάντια στους ιθαγενείς πληθυσμούς, μια ιστορία τρομοκρατίας ενάντια στους ανθρώπους αφρικανικής καταγωγής”.
Η λέξη ‘τρομοκράτης’ φέρει και έναν βαθύτερο, προσωπικό απόηχο. Έτσι την αποκάλεσε ο πρόεδρος Νίξον όταν, πριν από 44 χρόνια, ήταν στη λίστα των 10 πιο καταζητούμενων του FBI, μια φυγάς από την υποτιθέμενη δικαιοσύνη. Τελικά συνελήφθη και αντιμετώπισε κατηγορίες για συνωμοσία σε απαγωγή και φόνο, κατηγορίες για τις οποίες θα μπορούσε να εκτελεστεί. Στη δίκη της το 1972 αθωώθηκε, ενώ άλλοι συγκατηγορούμενοι, πρώην μέλη των Μαύρων Πανθήρων, για τους οποίους επιμένει ότι είναι πολιτικοί κρατούμενοι, ήταν λιγότερο τυχεροί. Ο Τζορτζ Τζάκσον, τον οποίο κάποτε αποκάλεσε σύζυγο “για μια ζωή” (αν και το ζευγάρι ποτέ δεν παντρεύτηκε), δεν είναι ανάμεσα σε αυτούς: σκοτώθηκε από πυρά το 1971 κατά τη διάρκεια μιας απόπειρας απόδρασης από τη φυλακή, τρεις μέρες πριν τη δίκη του για τη δολοφονία ενός λευκού φρουρού φυλακών. Η Ντέιβις έκτοτε δεν παντρεύτηκε ποτέ.
Τη ρωτάω για έναν άλλο Μαύρο Πάνθηρα, τον Άλμπερτ Γουντφοξ, φυλακισμένο για ένοπλη ληστεία και αργότερα καταδικασμένο μαζί με άλλους δύο για τη δολοφονία ενός φύλακα στο σωφρονιστικό ίδρυμα της Λουιζιάνα (γνωστό και ως φυλακή Αγκόλα)· τον προηγούμενο μήνα ο Γούντφοξ αθωώθηκε, αφού χρειάστηκε να αντέξει 42 χρόνια σε απομόνωση. “Φυσικά και είμαι χαρούμενη, ειδικά εφόσον για πολλά πολλά χρόνια συμμετέχω στην καμπάνια για την απελευθέρωση των Τριών της Αγκόλα, αλλά γιατί πήρε τόσο καιρό;”
Ακόμα και έτσι, η Ντέιβις πιστεύει ότι οι άνθρωποι τώρα είναι πολύ πιο δυνατοί για να υποκύπτουν στους εκβιασμούς ενός τρομοκρατικού κράτους. “Είμαι πολύ, πολύ αισιόδοξη. Ακούω συνεχώς ανθρώπους να μιλάνε για την απάθεια των νέων, όμως όσοι/ες εμπλέκονται σε ριζοσπαστικά πολιτικά πρότζεκτ σήμερα στις ΗΠΑ είναι μάλλον περισσότεροι/ες από ότι τη δεκαετία του ‘60”.
Η ίδια αντλεί ελπίδα από το κίνημα Occupy, από εκείνες τις καταλήψεις στις οποίες μίλησε επανειλημμένα το 2011. “Δεν ήξεραν κατ’ ανάγκη πού πήγαιναν αλλά ήξεραν ότι εναντιώνονταν στον καπιταλισμό”. Για μια βετεράνο κομμουνίστρια (η Ντέιβις κατέβηκε δυο φορές ως υποψήφια Αντιπρόεδρος με το Κομουνιστικό Κόμμα των ΗΠΑ τη δεκαετία το ‘80), αυτός ο αντικαπιταλισμός είναι ιδιαίτερα ενθαρρυντικός. “Πιστεύω ότι η επιρροή του Occupy θα συνεχιστεί παρότι οι καταλήψεις μπορούσαν να υπάρχουν μόνο για μια ορισμένη χρονική περίοδο. Η επιρροή του Occupy είναι ορατή στις διαδηλώσεις στο Φέργκιουσον, με την έννοια ότι αυτοί οι άνθρωποι αναγνωρίζουν ότι δεν αρκεί να ζητάνε την καταδίκη ατομικά του συγκεκριμένου αστυνομικού, αλλά ότι αναγνωρίζουν, επίσης, τη σχέση ανάμεσα στη ρατσιστική βία και το κέρδος. Αυτό είναι που πολεμάμε”.
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Ιδού ένα χιλιάρικο, η περίφημη «χήνα» που λέγαμε και τότε.
Τι αγοράζαμε με αυτό το 1999, σε μια πρωινή Κυριακάτικη βόλτα;
Τσιγάρα αμερικάνικα: 400 δραχμές.
Τυρόπιτα: 100 δραχμές.
Καφές φραπόγαλο: 500 δραχμές.
Σύνολο χίλιες δραχμές κι όλα αυτά, με βασικό μισθό 170 χιλιάδες δραχμές.
2016: τα ίδια προϊόντα κοστίζουν:
Τσιγάρα αμερικάνικα: 4,70 ευρώ.
Τυρόπιτα 1,5 ευρώ με τυρί. Χωρίς τυρί ένα ευρώ.
Καφές φραπόγαλο: 3 ευρώ.
Σύνολο 9,2 ευρώ, δηλαδή τρία χιλιάρικα, με βασικό μισθό 480 ευρώ.
Αυτά σε δραχμές θα ήταν 163 χιλιάδες (περίπου όσο και το 1999).
Απλώς 17 χρόνια μετά, όπως αναφέρει το tonwtiko, το κόστος ζωής τριπλασιάστηκε.
Ο βασικός μισθός μειώθηκε και για ένα τεράστιο κομμάτι του πληθυσμού δεν υπάρχει καθολου...''
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Ένταση και συλλήψεις στο Λονδίνο κατά τη διάρκεια διαμαρτυρίας για τον Ράσαν Τσαρλς
Σάββατο, 29 Ιουλίου 2017, 10:30
Αστυνομικοί προχώρησαν σε συλλήψεις στο ανατολικό Λονδίνο αφού δέχτηκαν επίθεση με μπουκάλια κατά τη διάρκεια μιας συγκέντρωσης διαμαρτυρίας για τον θάνατο ενός νέου που πέθανε ενώ βρισκόταν υπό κράτηση, την περασμένη εβδομάδα.
Ο Ράσαν Τσαρλς, μαυρος, 20 ετών, πέθανε στις 22 Ιουλίου αφού τον καταδίωξε ένας αστυνομικός και επιχείρησε να βγάλει ένα αντικείμενο από το στόμα ή τον λάρυγγά του.
Επεισόδια ξέσπασαν το βράδυ της Παρασκευής στο προάστιο του Χάκνεϊ, σε μια συγκέντρωση διαμαρτυρίας για τον θάνατό του Τσαρλς, όταν νεαροί άρχισαν να εκτοξεύουν μπουκάλια και άλλα αντικείμενα στους αστυνομικούς, ενώ ταυτόχρονα άναψαν και μικρές φωτιές.
Καταστήματα της περιοχής υπέστησαν ζημιές.
Μια εκπρόσωπος της αστυνομίας είπε ότι προς το παρόν δεν είναι σε θέση να επιβεβαιώσει τον αριθμό των συλληφθέντων.
Σύμφωνα με το BBC, ορισμένοι από τους διαδηλωτές κρατούσαν πλακάτ με το σύνθημα «Black Lives Matter» (Οι ζωές των μαύρων έχουν αξία).
Μια ανεξάρτητη αστυνομική υπηρεσία ανέφερε ότι ερευνά «εξονυχιστικά και αυστηρά» τα γεγονότα που οδήγησαν στον θάνατο του Τσαρλς.
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Ο στρατός μπήκε στο τελευταίο προπύργιο του Ισλαμοφασιστικού Κράτους στην επαρχία της Χομς
Παρασκευή, 28 Ιουλίου 2017, 22:07
Τα συριακά κυβερνητικά στρατεύματα μπήκαν σήμερα στο τελευταίο προπύργιο της οργάνωσης Ισλαμοφασιστικό Κράτος στην κεντρική επαρχία της Χομς, σύμφωνα με το Αποικιακό Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων για την Συρια.
Η ανακατάληψη της πόλης αλ Σόχνα, που βρίσκεται στα χέρια της τζιχαντοφασιστικής συμμοριας από το 2015, θα επέτρεπε στον συριακό στρατό να προωθηθεί προς τη γειτονική επαρχία Ντέιρ Εζόρ, από την οποία θέλει να διώξει το ΙΚ.
Νωρίτερα σήμερα, η μη κυβερνητική οργάνωση των αποικιοκρατων είχε κάνει λόγο για σφοδρές μάχες ανάμεσα στις δυνάμεις της Συριακης Δημοκρατιας και τζιχαντοφασιστες στην περιφέρεια της πόλης, αλλά και για πυρά πυροβολικού από μέρους των φιλοκυβερνητικών δυνάμεων.
Τα Δημοκρατικα κυβερνητικα στρατεύματα κατάφεραν να μπουν σε ένα νοτιοδυτικό τμήμα της πόλης, ανέφερε απόψε το Αποικιακό Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων για την Συρια.
«Η συμμορια Ισλαμοφασιστικό Κράτος έκανε μια σειρά υποχωρήσεων», διευκρίνισε ο αληταρας διευθυντής της ΜΚΟ, ο χαφιες Ράμι Άμπντελ Ραχμάν.
Σύμφωνα με τον ίδιο οι δρόμοι της πόλης είναι άδειοι, όμως δεν είναι ακόμα σαφές εάν οι τζιχαντοφασιστες παραμένουν στην πόλη.
Η εξτρεμιστική συμμορια κατέλαβε την αλ Σόχνα όταν είχε αποσπάσει μεγάλα τμήματα της επαρχίας Χομς, συμπεριλαμβανομένης της αρχαίας πόλης της Παλμύρας, από τα χέρια της Συριακης Δημοκρατιας. Έκτοτε όμως ο συριακός στρατός ανέκτησε το μεγαλύτερο μέρος της επαρχίας, περιλαμβανομένης της Παλμύρας.
Η Αλ Σόχνα, που απέχει 70 χιλιόμετρα βορειοανατολικά της αρχαίας πόλης, είναι το τελευταίο σημαντικό προπύργιο του ΙΚ στη Χομς. Η πόλη απέχει μόλις 50 χλμ. από την επαρχία Ντέιρ Εζόρ και γύρω της βρίσκονται πολλά κοιτάσματα φυσικού αερίου και πετρελαίου.
Σύμφωνα με το Αποικιακό Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων για την Συρια, τοπικοί οπλαρχηγοί του ΙΚ έχουν διαφύγει στα βουνά γύρω από την πόλη.
Ο συριακός στρατός διεξάγει από τον Μάιο μια μεγάλη εκστρατεία στην περιοχή της «μπαντίγια» (της συριακής ερήμου), μια έκταση 90.000 τετραγωνικών χιλιομέτρων που περιλαμβάνει τις επαρχίες Χομς, Χάμα και Ράκα. Η «μπαντίγια» εκτείνεται εξάλλου ως τα σύνορα με το Ιράκ και την Ιορδανία.
Το ΙΚ βρίσκεται υπό πίεση σε διάφορες περιοχές της Συρίας, κυρίως στην επαρχία Ράκα, όπου η συμμορια έχει απολέσει μεγάλες εκτάσεις και το 50% της ομώνυμης πόλης, της de facto πρωτεύουσας του χαλιφάτου του.
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Ελεύθεροι επτά δημοσιογράφοι της Τζουμχουριέτ
Παρασκευή, 28 Ιουλίου 2017, 20:34
Το δικαστήριο που εξέταζε την υπόθεση των 19 διοικητικών και δημοσιογράφων της εφημερίδας Τζουμχουριέτ υιοθέτησε κατά τη σημερινή ακροαματική διαδικασία την πρόταση του εισαγγελέα για αποφυλάκιση 7 εκ των κατηγορουμένων που ήταν προφυλακισμένοι.
Το δικαστήριο όρισε την επόμενη δικάσιμο για την 11η Σεπτεμβρίου.
Σύμφωνα με αυτή την απόφαση αποφυλακίζονται οι δημοσιογράφοι Γκιουράι Εζ, Μούσα Καρτ, Μπουλέντ Ουτκού, Χακάν Κάρα, Εντέρ Τσελίκ, Μουσταφά Κεμάλ Γκιουνγκέρ και Τουρχάν Γκιουνάι που είχαν προφυλακιστεί.
Οι Ακίν Αταλάι, Καντρί Γκιουρσέλ, Μουράτ Σαμπουντζού και Αχμέτ Σικ παραμένουν προφυλακισμένοι τουλάχιστον μέχρι την επόμενη δικάσιμο.
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ο λαός της Βενεζουέλας οι εργάτες , οι αγρότες, οι στρατιώτες , οι δημοκράτες και πατριώτες αξιωματικοί κάθε πραγματικός δημοκράτης και πατριώτης θα υπερασπιστεί την μπολιβαριανη πατρίδα μέχρι τέλους. Πατρίδα ή θάνατος. Κάθε κομμουνιστής εύχεται οι αυριανές εκλογές να είναι ένα δυνατό χτύπημα στους πραξικοπηματίες , στην αντιδραστική αντιπολίτευση και στους φονιάδες των λαών Αμερικάνους ιμπεριαλιστες. Στηρίζουμε το ψηφοδέλτιο της πλατφόρμας των κομμάτων και οργανώσεων που ηγείται το κομμα των συνειδητών προλετάριων το ΚΚΒ . Η πλατφόρμα αποτελεί την πιο συνεπή δύναμη για την υπεράσπιση της μπολιβαριανής πατρίδας και των κατακτήσεων του λαού , για την υπεράσπιση της εθνικής ανεξαρτησίας , είναι η δύναμη εγγύησης του βαθέματος των επαναστατικών αντιολιγαρχικων αντιιμπεριαλιστικων αλλαγών με προοπτική το σοσιαλισμό.
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Το βαρελι του αντικομμουνισμού δεν έχει πατο. Ενδοαστική συγκρουση ως εκφραση ενδοιμπεριαλιστικων αντιθεσεων βλέπουν στην Βενεζουέλα οι ψευτοηγετες του σημερινού ΚΚΕ.
Σχολιο.- Κρίμα. Απογοήτευση και για το ΚΚΕ και για το ΚΚ Βενεζουέλας
Σχολιο.- καμια σχεση το ΚΚ βενεζουελας μην διαβαζεις τι γραφουν στον περισσο. .Το ΚΚ βενεζουλεας μαζι με αλλα πεντε κομματα κατεβαινει σε ξεχωριστο ψηφοδελτιο αφου εξαντλησε ολα τα περιθωρια για συνενοηση με τον ενωμενο σοσιαλιστικο κομμα. Η πλατφορμα που μετεχει ειναι το πιο ριζοσαπστικο τμημα της μπολιβαριανης διαιδικασιας.
Συγκεκριμενα ο μαδουρο αρνηθηκε να τους συναντησει.
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Έκκληση του ΚΚ Βενεζουέλας για ενότητα ενάντια στον ιμπεριαλισμό
Από Iskra -
25/04/2017
Έκκληση του Κομμουνιστικού Κόμματος Βενεζουέλας (PCV) για αντιιμπεριαλιστική ενότητα δράσης, ώστε να καταπολεμηθούν οι πραξικοπηματίες και η αποσταθεροποίηση της χώρας (ΠΓ).
Προς τον πολίτη Νικολά Μαδούρο, Πρόεδρο της Δημοκρατίας˙
προς την εργατική τάξη και τον εργαζόμενο λαό στις πόλεις και στην επαρχία˙
προς τους πατριώτες αξιωματικούς, βαθμοφόρους και στρατιώτες των FANB˙
προς τις εθνικές καθοδηγήσεις και τα μέλη των κομμάτων και των λαϊκών οργανώσεων του Μεγάλου Πατριωτικού Πόλου, συμπεριλαμβανομένου του PSUV.
Η Βολιβαριανή Δημοκρατία της Βενεζουέλας θεωρεί ότι για μια ακόμη φορά απειλείται από την ανάπτυξη των πολιτικών πράξεων βίας τμημάτων της άκρας Δεξιάς, με την άσκηση ενός σχεδίου αποσταθεροποίησης το οποίο σχεδίασε ο ιμπεριαλισμός των ΗΠΑ, για να εξαναγκάσει με τη βία και τον εκφοβισμό μια κυβέρνηση να υπηρετεί την ηγεμονία του πάνω στην ήπειρο και να τερματίσει τις εθνικές διαδικασίες απελευθέρωσης, που ξεκίνησαν στη Λατινική Αμερική στις αρχές του αιώνα. Θέλουν να απωθήσουν τις προοδευτικές αλλαγές, που επέτρεψαν στους εργάτες και σ’ όλο το λαό να αποκτήσει κοινωνικά δικαιώματα και κατακτήσεις, τα οποία τους είχαν αρνηθεί ιστορικά οι κυβερνήσεις που ήταν υποταγμένες στον βορειοαμερικάνικο ιμπεριαλισμό και απόλυτα πειθαρχημένες στα συμφέροντα της μεγαλοαστικής τάξης.
Αυτή τη φορά η επιθετική κλιμάκωση ενάντια στο λαό μας είναι πολύ μεγαλύτερη, εξαιτίας παραγόντων της ολιγαρχίας και της άκρας Δεξιάς. Παράλληλα, με την εχθρική προς το λαό βία και την ανεπαρκή τροφοδοσία, καθώς και το υψηλό κόστος ζωής, τις τελευταίες εβδομάδες τέθηκαν σε διαδικασία εφαρμογής σε διάφορες πόλεις της χώρας τρομοκρατικές ενέργειες, οι οποίες συνοδεύονται από έναν εθνικό και διεθνή επικοινωνιακό πόλεμο. Στόχος είναι να προκαλέσουν σύγχυση και σύγκρουση μεταξύ των συμπατριωτών, για τη δημιουργία γενικού χάους και βίας, που θα εξυπηρετήσουν την τρομακτική έκβαση της πολιτικής σύγκρουσης μέσω ενός πραξικοπήματος και/ή μια άμεση επέμβαση του βορειοαμερικάνικου ιμπεριαλισμού και των διεθνών θεσμών που τον υπηρετούν. Η άκρα Δεξιά της Βενεζουέλας, η οποία ακολουθεί την υπαγόρευση του ιμπεριαλισμού των γιάνκηδων και χρηματοδοτείται απ’ αυτόν, δεν κάνει πίσω από τις παράνομες βίαιες πράξεις και προβοκάτσιες της.
Με τέτοιες προθέσεις, η φιλική προς τους γιάνκηδες Δεξιά, με διάφορες μορφές χειραγώγησης και εκβιασμού, ασκεί πίεση στους αξιωματικούς των FANB (Μπολιβαριανές Εθνικές Ένοπλες Δυνάμεις). Κάνουμε έκκληση στους πατριώτες στρατιωτικούς να μην ενδώσουν στους αντεθνικούς τρομοκράτες και χωρίς κανένα δισταγμό να υποστηρίξουν πλήρως την υπεράσπιση της κυριαρχίας και της εθνικής ανεξαρτησίας καθώς και την ασφάλεια του λαού μας.
Για εμάς, τις κομμουνίστριες και τους κομμουνιστές της Βενεζουέλας, είναι καθαρό ότι οξύνεται η πολιτική ταξική πάλη, δηλαδή, η πάλη για την εξουσία κλιμακώνεται. Οι δυνάμεις που υπηρετούν τα συμφέροντα του βορειοαμερικάνικου και ευρωπαϊκού μονοπωλιακού κεφαλαίου, θέλουν να πάρουν την εξουσία στη Βενεζουέλα και σ’ όλη τη Λατινική Αμερική. Για αυτό το σκοπό σχεδιάζουν να υποτάξουν και να νικήσουν όλες τις κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις που προβάλλουν αντίσταση σ’ αυτούς τους στόχους.
Ενόψει της επικίνδυνης τρομοκρατικής κλιμάκωσης, να θέσουν σε κίνδυνο την κυριαρχία και την εθνική ανεξαρτησία καθώς και τις κατακτήσεις του εργαζόμενου λαού, κάνουμε έκκληση, οι δυνάμεις αυτές να απαντήσουν ενωμένα, ολοκληρωμένα και ενιαία. Είναι αναγκαίο να δραστηριοποιηθεί χωρίς καθυστέρηση η ευρεία αντιιμπεριαλιστική συμμαχία για την εξάρθρωση των τρομοκρατικών σχεδίων πραξικοπήματος. Είναι επείγουσα ανάγκη η κοινή δράση και η κοινή θέση της ανώτατης κυβέρνησης και των κομμάτων του Μεγάλου Πατριωτικού Πόλου, των δυνάμεων του εργατικού και λαϊκού κινήματος και των πατριωτών αξιωματικών των FANB. Είναι αναγκαίο ένα ΕΝΙΑΙΟ ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΟ ΚΑΙ ΛΑΪΚΟ ΣΧΕΔΙΟ για να ηττηθούν η τρομοκρατική Δεξιά και ο ιμπεριαλισμός. Το να πράττει κανείς το αντίθετο θα ήταν ανεύθυνο ή πρακτικά [θα σήμαινε] παράδοση. Εμείς, οι πραγματικοί επαναστάτες, δεν παραδινόμαστε, αγωνιζόμαστε ενωμένοι μέχρι τη νίκη.
Ο εργαζόμενος λαός της Βενεζουέλας χρειάζεται, ώστε τα μικροαστικά στρώματα που ασκούν την ηγεμονία στην εθνική εκτελεστική εξουσία, στους άλλους [τομείς] της κρατικής εξουσίας και στο κυβερνητικό κόμμα, να παραιτηθούν αμέσως από κάθε σεχταριστική και αυτάρεσκη στάση, επειδή αυτή αποδυνάμωσε τη μπολιβαριανή διαδικασία και πρακτικά εξυπηρετεί το σχέδιο του εχθρού.
Το ΚΚ Βενεζουέλας εδώ και χρόνια έχει επισημάνει την αναγκαιότητα για μια συλλογική και ενιαία ηγεσία της μπολιβαριανής διαδικασίας αλλαγών, όμως οι μικροαστικές τάσεις που έχουν ασκήσει η ηγεμονική ηγεσία της κυβέρνησης, δεν έδωσαν καμιά προσοχή σ’ αυτές τις εκκλήσεις και προτάσεις. Ως εκ τούτου, στη σημερινή κατάσταση υποστηρίζουμε σθεναρά αυτή την αναπόφευκτη αναγκαιότητα: Ενότητα δράσης όλων των πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων που είναι έτοιμες να υπερασπιστούν την πατρίδα ενάντια στον ιμπεριαλιστικό εχθρό και τους λακέδες του.
Ενόψει, όμως, της ταλάντευσης και της ασυνέπειας της μικροαστικής τάξης που ασκεί την εξουσία, κάνουμε έκκληση στα πιο συνειδητά και στα πιο μαχητικά τμήματα του εργατικού και λαϊκού κινήματος, στους αγρότες, στα μεσαία στρώματα και στους επαναστάτες διανοούμενους καθώς και στους πατριώτες αξιωματικούς, για το σχηματισμό ενός μπλοκ δυνάμεων που θα τεθεί επικεφαλής μιας πλατιάς πατριωτικής και αντιιμπεριαλιστικής συμμαχίας, προκειμένου να ματαιώσει τις προσπάθειες παραπλάνησης της φιλικής προς τους γιάνκηδες Δεξιάς, αλλά να ξεπεράσει και τις ρεφορμιστικές-συνθηκολογικές τάσεις, οι οποίες, προερχόμενες από τις κυβερνητικές αρχές, τείνουν να παρέχουν πλεονεκτήματα στη μεγαλοαστική τάξη και να συμβιβάζονται με τη δεξιά σοσιαλδημοκρατία.
Μόνο η πιο ευρεία ενότητα του λαού υπό την ηγεμονία της συνειδητής και οργανωμένης εργατικής τάξης εγγυάται την υπεράσπιση της μπολιβαριανής πατρίδας και την επαναστατική εμβάθυνση των αλλαγών, με προοπτική την πραγματική οικοδόμηση του σοσιαλισμού πάνω σε επιστημονική και συνεπή βάση.
ΤΗΝ ΕΙΡΗΝΗ ΤΗΝ ΚΑΤΑΚΤΑ ΚΑΝΕΙΣ ΜΕ ΤΗ ΝΙΚΗ ΕΠΙ ΤΩΝ ΦΑΣΙΣΤΩΝ!
ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΥΤΟΔΙΑΘΕΣΗ, ΝΑ ΤΣΑΚΙΣΟΥΜΕ ΤΗ ΣΥΝΟΜΩΣΙΑ!
Το Πολιτικό Γραφείο της Κεντρικής Επιτροπής του Κομμουνιστικού Κόμματος Βενεζουέλας – Καράκας, 19 Απριλίου 2017.
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Η επιλεκτική μνήμη στην Ευκαρπία δεν χώρεσε τους γερμανοντυμένους
29.07.2017, 17:40
Μερικές λέξεις εξέρχονται δύσκολα από το στόμα των αρχών στην περιοχή της Θεσσαλονίκης όταν αναφέρονται σε δραματικά περιστατικά της γερμανικής κατοχής.
Λέξεις όπως «ταγματασφαλίτες» και «γερμανοντυμένοι», αλλά και το «ΕΑΜ - ΕΛΑΣ - ΕΠΟΝ» απουσιάζουν από το λεξιλόγιο των επίσημων τελετών.
Σήμερα στη Νέα Ευκαρπία έγινε το μνημόσυνο των 14 εκτελεσθέντων του μπλόκου που έγινε στην κοινότητα στις 31 Ιουλίου 1944.
Ποιοι έκαναν αλήθεια το μπλόκο και ποιοι τα βασανιστήρια και τις εκτελέσεις;
Είναι σωστό αυτό που αναγράφεται στο μνημείο ότι εκτελέστηκαν από τους Γερμανούς;
Στην επίσημη σελίδα του Δήμου Παύλου Μελά γίνεται γνωστό ότι η επίσημη τελετή γίνεται σήμερα και αναρτώνται φωτογραφίες από την αντίστοιχη περυσινή.
Στην ιστοσελίδα του δήμου και στην αναφορά για το ιστορικό της εκτέλεσης διαβάζουμε:
«Η Ευκαρπία πρωτοστατούσε σε κάθε χτύπημα και σαμποτάζ των κατακτητών μέχρι τη μαύρη μέρα της 31ης Ιουλίου του 1944. Ξημερώματα οι κατακτητές συγκέντρωσαν τους κατοίκους στην πλατεία και ζήτησαν 17 ονόματα πατριωτών. Από αυτούς εντόπισαν τους 14 και αφού τους ανέκριναν χωρίς να καταφέρουν να πληροφορηθούν τα ονόματα των συνεργατών τους, τους οδήγησαν στη θέση που βρίσκεται σήμερα το Μνημείο και τους εκτέλεσαν βυθίζοντας στο πένθος τις οικογένειές τους και όλη την περιοχή».
Μόνο που η συγκεκριμένη αναφορά συνιστά «απολέπιση» της Ιστορίας, για να το πούμε ευγενικά.
Διότι όντως οι Γερμανοί απέκλεισαν το χωριό, αλλά τα φριχτά βασανιστήρια και τις εκτελέσεις τις έκαναν γερμανοντυμένοι ταγματασφαλίτες της πιο άγριας συμμορίας που έδρασε στην Θεσσαλονίκη εκείνη την περίοδο, οι «Δαγκουλαίοι», προσωνύμιο που πήραν από τον επικεφαλής, Αντώνη Δάγκουλα.
Φαίνεται λοιπόν ότι αν και είμαστε στο 2017, αν και ο Δάγκουλας είναι νεκρός, η μνήμη του ακόμη κάποιους σκιάζει, αλλιώς δεν εξηγείται η εξαφάνιση της αιματηρής του δράσης από τις επίσημες αναφορές.
Οπως πάλι προτιμώνται λέξεις και γενικόλογες περιγραφές όπως «πατριώτες», αφού μάλλον κάποιοι θα δυσαρεστούνταν αν ακούγονταν οι λέξεις ΕΑΜ - ΕΛΑΣ-ΕΠΟΝ.
Μπροστάρης ο Δάγκουλας
Κι όμως όπως καταγράφει με ανατριχιαστικές λεπτομέρειες ο Ανδρέας Βενιανάκης στο βιβλίο του «Δάγκουλας ο “δράκος” της Θεσσαλονίκης – Συμβολή στην Ιστορία των Ταγμάτων Ασφαλείας επί Κατοχής» (εκδ. Επίκεντρο) οι Γερμανοί περικύκλωσαν τη Νέα Ευκαρπία ξημερώματα της 31ης Ιουλίου 1944, αλλά τη βρόμικη δουλειά έκαναν οι Δαγκουλαίοι.
Με επικεφαλής τον Δάγκουλα, φορώντας γερμανικές στολές και με το γνωστό περιβραχιόνιο, που θύμιζε τη στολή των SS, μπήκαν στο χωριό προκαλώντας έκπληξη στους κατοίκους του, οι οποίοι δεν καταλάβαιναν πώς «Γερμανοί» στρατιώτες μιλούσαν ελληνικά.
Η λίστα όσων συμμετείχαν στο ΕΑΜ και την ΕΠΟΝ υπήρχε και ο Δάγκουλας κάλεσε 17 άτομα (πολλοί από τους οποίους δεν ήταν στο ΕΑΜ, αφού αρκετοί ΕΑΜίτες είχαν διαφύγει στο βουνό), από τα οποία παρουσιάστηκαν 14.
Σε αυτούς προστέθηκε και ένας ανήλικος (16 ετών) ο Κωνσταντίνος Μίλκογλου, ο οποίος συνελήφθη στη θέση του αδελφού του.
Οι 15 της Ευκαρπίας οδηγήθηκαν στο σχολείο όπου βασανίστηκαν άγρια και στη συνέχεια στο ρέμα, στον ασβεστοκάμινο, όπου τους χώρισαν σε τρεις ομάδες των 5 ατόμων.
Ο νεαρός Μίλκογλου σώθηκε επειδή ο μοναδικός Γερμανός αξιωματικός που παρίστατο αρνήθηκε τρεις φορές την εκτέλεσή του.
Μετά τις εκτελέσεις, οι Δαγκουλαίοι έστησαν γλέντι με αλκοόλ και ψητά αρνιά...
«Ειλικρινά δεν ξέρω γιατί εξακολουθεί και γίνεται αυτό στην Ευκαρπία, γιατί δεν αναφέρεται ότι τις εκτελέσεις έκαναν οι Δαγκουλαίοι. Ο Μίλκογλου μου έχει διηγηθεί σε τέσσερις συγκλονιστικές συναντήσεις μας τι έγινε, τον έχω καταγραμμένο σε βίντεο και ο ίδιος κάθε χρόνο τα έλεγε στην τελετή, κόντρα σε όσα αναφερόταν και παλιότερα από τους επισήμους» λέει στην «Εφ.Συν.» ο κ. Βενιανάκης.
Οπως σημειώνει χαρακτηριστικά μάλιστα «δεν γνωρίζω πόσο μπόρεσα να αποτυπώσω αυτό που έγινε αλλά οι Δαγκουλαίοι συμπεριφέρθηκαν σαν κτήνη. Εχω την εντύπωση ότι ξεπερνούσαν σε αγριότητα ακόμη και τα SS. Πέρυσι πήγαμε στην τελετή μαζί με τον βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Τριαντάφυλλο Μηταφίδη, είδα ότι στο μνημείο αναγράφεται ότι τους εκτέλεσαν Γερμανοί, είπα του κ. Μηταφίδη “Μάλλον δεν διάβασαν το βιβλίο”, αυτός σηκώθηκε και είπε στο κοινό τι έγινε και τότε ο κόσμος ξέσπασε σε χειροκροτήματα και του έλεγαν, “επιτέλους κάποιος που λέει τι ακριβώς έγινε”».
Μάλλον ούτε αυτό ήταν αρκετό αφού και φέτος επαναλαμβάνονται τα ίδια και δυστυχώς δεν είναι το μόνο μέρος...
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Η βιομηχανια του ψευδους. Ξεκαθαρους στοχους εχουν οι κατασκευαστες και διακινητες των «fake news». Ειδησεις στην υπηρεσια του πολιτικου συμφεροντος.
Χ οντροκομμενα και εξοφθαλμα ψεματα μετατρεπονται σε ειδησεις από συγκεκριμενα κεντρα παραπληροφορησης και δινουν τροφη στην αλυσιδα της ενημερωσης και την αντιπολιτευση.
Το ψεύδος ως είδηση, η είδηση ως ψεύδος
29.07.2017, 15:00
«Σάλο έχει προκαλέσει η απόφαση της υπουργού Διοικητικής Ανασυγκρότησης, Ολγας Γεροβασίλη, να συμπεριλάβει επίδομα χειρισμού σφραγίδας για τους υπαλλήλους του δημόσιου τομέα, σε νομοσχέδιο που έρχεται προς ψήφιση στη Βουλή».
Η είδηση έκανε τον γύρο του διαδικτύου, μπήκε στον έντυπο «Βηματοδότη», στο «Πρώτο Θέμα», στον «Ελεύθερο Τύπο», στην «Athens Voice» και στο iefimerida.
Προφανώς η είδηση ήταν ψευδής. Ξεκίνησε πριν από κάποιους μήνες από το σατιρικό σάιτ ψευδών ειδήσεων «το βατράχι», αναπαράχθηκε χωρίς κριτική και μεταμορφώθηκε σε πραγματική είδηση.
Το υπουργείο Διοικητικής Ανασυγκρότησης τη διέψευσε, αφού πρώτα είχε γίνει ο κακός χαμός στο διαδίκτυο.
Η καθαυτό είδηση δεν έχει τόση σημασία όση έχουν αυτά που η συγκεκριμένη ιστορία αναδεικνύει: τον ρόλο και τη σημασία της πληροφορίας και της διαχείρισής της, την κατάσταση της δημοσιογραφίας, την ανάδειξη των «fake news» σε πολιτικό εργαλείο αλλά και την υφή των ίδιων των ειδήσεων.
Ενδεικτική η στάση του ΣΚΑΪ που ουσιαστικά υποστήριξε πως δεν έχει σημασία το γεγονός πως το δημοσίευμα είναι ψεύτικο αλλά πως ουσιαστικά θα μπορούσε να είναι αληθινό, μια και η συγκεκριμένη κυβέρνηση τέτοια κάνει.
Ουσιαστικά οι δημοσιογράφοι ψάρεψαν «αληθινότητα» από μια είδηση που οι ίδιοι έλεγαν πως είναι ψευδής, ενώ στη συνέχεια έμοιαζαν να αμφιβάλλουν για τους εαυτούς τους.
Τελικά, η συζήτηση κατέληξε με τον Αρη Πορτοσάλτε να ειρωνεύεται τους δημόσιους υπαλλήλους και να κάνει λόγο για το αίσχος του δημόσιου τομέα.
Εκεί που θα κατέληγε, δηλαδή, η συζήτηση αν η είδηση ήταν αληθινή, οι παρουσιαστές, ενσαρκώνοντας ουσιαστικά τους ρόλους τους χωρίς κουστούμια, ανέβασαν δημοσίως για όλους εμάς την παράσταση με τίτλο: «Μην αφήνεις την αλήθεια να σου χαλάσει μια καλή ιστορία».
Θα μπορούσαμε να δούμε την όλη ιστορία ως ενδεικτική για τον τρόπο που τα κυρίαρχα μέσα αντιμετωπίζουν τους πολιτικούς τους εχθρούς. Είναι ακόμα πιο ενδεικτική για το είδος μιας συγκεκριμένης δημοσιογραφίας σε μια συγκεκριμένη εποχή.
Οι ειδήσεις των πηχυαίων τίτλων ζητούν να προσφέρουν δράμα και όχι πληροφόρηση. Συγκίνηση, οργή, σκανδαλισμό, δάκρυα. Το σχήμα της είδησης ζωγραφίζεται αποκλειστικά από το θυμικό.
Από την είδηση που θα κερδίσει το μάτι στην ταχύτατη ροή της διαδικτυακής πληροφόρησης.
Και αν δεχτούμε πως κάθε είδηση τονίζεται ή υποβαθμίζεται, αποκτά εστίαση σε συγκεκριμένες της λεπτομέρειες, τιτλοφορείται με συγκεκριμένους όρους κτλ., τότε συνειδητοποιούμε εύκολα πως το ποσοστό αλήθειας μιας είδησης είναι απλώς ένα στοιχείο ανάμεσα στα άλλα• ένα στοιχείο που (όπως αποδεικνύει και η πρόσφατη ιστορία από το «βατράχι») μπορεί και να λείπει.
Στη διπλή τους κίνηση τα fake news μετατρέπουν το ψεύδος σε είδηση και την κάθε είδηση σε ψεύδος.
Και κάτι τέτοιο δεν αποτελεί απλώς μια «τεχνική δυσκολία» μιας νέας εποχής, ούτε ένα χαρακτηριστικό των ειδησεογραφικών κέντρων που είτε από δόλο είτε από αδυναμία καταλήγουν στην παραπληροφόρηση.
Το θέμα είναι πολιτικό, ηθικό σχεδόν οντολογικό για την ίδια τη σημασία της αλήθειας στις σύγχρονες κοινωνίες.
Τα «fake news» παραμένουν ακόμα κι όταν διαψευστούν. Ως υπονοούμενα, ως χθεσινές αναρτήσεις, ως μια φήμη που θα ανασυρθεί σε κάποια μελλοντική κουβέντα.
Ζητούν χώρο εντός του αληθινού ακόμα κι αν διαψευστούν, υπάρχουν ως αποδείξεις ακόμη κι όταν δεν αποδεικνύουν, επιτελούν τον στόχο τους ακόμα κι όταν δεν είναι ειδήσεις.
Η περίπτωση της Ηριάννας είναι ενδεικτική για τον ρόλο που μπορεί να παίξει μια ψευδής είδηση.
Το γεγονός πως το επώνυμό της ήταν ίδιο με αυτό υφυπουργού του ΣΥΡΙΖΑ ήταν αρκετό ώστε η ίδια να βαφτιστεί συγγενής του και τελικά, μέσα από αέναες συζητήσεις και χυδαιολογίες, να καταλήξουμε στο συμπέρασμα πως η Αριστερά ταυτίζεται με την τρομοκρατία.
Το γεγονός πως η ίδια η κοπέλα δεν έχει σχέση ούτε με την τρομοκρατία ούτε με τον υφυπουργό δεν παίζει απολύτως κανέναν ρόλο.
Η «είδηση» έπαιξε τον ρόλο της, το υπονοούμενο έμεινε και καλό θα είναι να θυμόμαστε τη συγκεκριμένη σπέκουλα και να δούμε τι ρόλο θα παίξει στην απόφαση του δικαστηρίου τον Σεπτέμβριο.
Γιατί αυτό που είναι τελικά ψεύτικο στα «fake news» είναι η αλήθεια που περιέχουν. Η αλήθεια που δημιουργούν ως αποτέλεσμα, είναι απολύτως πραγματική.
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Ρεπουμπλικανικη «ανταρσια» μπλοκαρε την καταργηση του Ompamacare.
Είναι η τριτη αποτυχημενη προσπαθεια του ρεπουμπλικανικου στρατοπεδου να καταργησει τον επιμαχο νομο. Πυρ και μανια εγινε ο Τραμπ από την ανταρσια 3 Ρεπουμπλικανων γερουσιαστων, αναμεσα τους και του πρωην διεκδικητη του χρισματος Τζον Μακειν, που μπλοκαραν την καταργηση του Ompamacare στη Γερουσια, μαζι με τους 48 Δημοκρατικους γερουσιαστες.
