ΟΧΙ ΣΤΟΝ ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΑ ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ ΑΑΔΜ
μια είναι η γραμμή : ΑΛΦΑ ΑΛΦΑ ΔΕΛΤΑ ΜΙ
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Έφυγε απ το νησί του για να βρει δουλειά στην Αθήνα ως ελαιοχρωματιστής .
Πρόκειται για το 18χρονο παλικαράκι που στέκεται ψηλά στο Πολυτεχνείο και φωνάζει με ψυχή και λεβεντιά "Κάτω η χούντα!" κι "Επανάσταση λαέ!", δίνοντάς μας άλλη μια στιγμή λαμπρή κι ηρωική απ τα τότε γεγονότα που απαθανατίστηκε περνώντας στη συλλογική μνήμη και μέσω αυτής στην αιωνιότητα .
20 χρόνια μετά, στις μεγάλες πυρκαγιές της Ικαρίας θα προσπαθήσει να σώσει 4 γέροντες εγκλωβισμένους .
Πήρε πλάτη μια ηλικιωμένη να σώσει τη ζωή της, όμως δυστυχώς έχασε κι εκείνος τη δική του .
ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΗΡΥΚΟΥ .
"Αλμπάνο" το παράνομά του .
Ο οικοδόμος π αγαπούσε τη μουσική και δίδασκε στο νησί του κιθάρα σε παιδόπουλα .
Μόλις 38 ετών αλλά έχοντας πάρει στα χέρια του μια σημαία που απαιτούσε λευτεριά και μια συντοπίτισσα γριούλα που δεν τ άντεχε η συνείδησή του ν αφήσει αβοήθητη .
Δυό φορές λοιπόν ρίχτηκε μέσα στη φωτιά .
Η πρώτη του στοίχισε άγριους βασανισμούς απ τα όργανα της χούντας στο Χαϊδάρι, η δεύτερη την ίδια του τη ζωή .
Φτιαγμένος από κείνη την υπέροχη στόφα των ηρώων που μεγαλουργεί .
Γιατί πρώτα φεύγει η ψυχή και μετά το χούι πουλάκιμ .
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Ψόφος
Μαρτίου 1, 2013 από seisaxthiablog
https://seisaxthia.wordpress.com/2013/03/01/34922/?fbclid=IwAR2DieKsRyS3ZHm0lTiC3Y213MjQVB6--oQ9IVDRHAHY3O2hjF34Bal2Ty8
kartesios
Θα το παλέψω να είμαι συγκρατημένος και να μη βρίζω. Όπως σας έχω πει, ακούω διάφορα τοπικά ραδιόφωνα από το διαδίκτυο, γιατί αυτά που μπορεί να μάθει κάποιος από τέτοιους σταθμούς, δύσκολα έως καθόλου θα τα ακούσει ακόμη και στο πλέον «ανεξάρτητο» ραδιόφωνο του κέντρου που σιτίζεται από διαφημίσεις τραπεζών.
Αυτά που θα διαβάσετε, τα άκουσα σήμερα στο ραδιοφωνικό σταθμό Studio 7 της Καβάλας. Ούτε εγώ πίστευα αυτά που άκουγα από το στόμα του πολίτη που βρισκόταν στο studio, ούτε οι δημοσιογράφοι. Όλα όμως ήταν αλήθεια. Κάθε λέξη του. Το επιβεβαίωσαν ο πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου της Καβάλας όπως και εκπρόσωπος τράπεζας, οι οποίοι κλήθηκαν να παρέμβουν στην εκπομπή.
Ο εν λόγω πολίτης που και όνομα έχει και επίθετο διαθέτει, έκλεισε το κατάστημά του πριν από δύο χρόνια λόγω της οικονομικής κρίσης. Από τότε είναι άνεργος, όπως και η σύζυγός του. Έχουν τρία παιδιά. Συντηρούνται με τη βοήθεια συγγενών και προγραμμάτων. Ο πολίτης αυτός, λοιπόν, είχε χρέος στην Εφορία που ανερχόταν στα 300 ευρώ (όχι χιλιάδες, απλά τριακόσια ευρώ) και κάτι ψιλά – συγχωρέστε με που δε συγκράτησα το ακριβές ποσό των ψιλών, διότι ανέβασα και μια κάποια πίεση.
Στην τράπεζα υπήρχε ένας λογαριασμός της τάξης των 129 ευρώ και 30 λεπτών. Στο συγκεκριμένο λογαριασμό, ο εν λόγω πολίτης – ας τον λέμε Κώστα – ήταν συνδικαιούχος μαζί με δύο συγγενικά του πρόσωπα εκ των οποίων το ένα νομίζω είναι ο πατέρας του. Πλην των άλλων κακών, ο Κώστας είναι καρδιοπαθής. Εμφραγματίας που ακολουθεί φαρμακευτική αγωγή και παρακολουθείται στη Θεσσαλονίκη όπου κάνει τις εξετάσεις του σε νοσοκομείο.
Ήρθε η ώρα του καρδιολογικού του ελέγχου, λοιπόν, και χτες πήγε να βγάλει αυτόν τον θησαυρό των 129 ευρώ από την τράπεζα για να μεταβεί στη Θεσσαλονίκη. Ο λογαριασμός όμως ήταν άδειος! Τα είχε πάρει η Εφορία για το χρέος των 300 ευρώ και κάτι ψιλών! Ο άνθρωπος βέβαια θα μπορούσε να μείνει στον τόπο αν ήταν λίγο νευρικός, αλλά ευτυχώς το πάλεψε. Με τα πολλά, η τράπεζα τού ζήτησε συγγνώμη ΜΟΝΟ για το γεγονός ότι έδωσε όλο το ποσό στην Εφορία και όχι μόνο το 1/3, καθώς όπως προείπαμε υπήρχαν άλλοι 2 συνδικαιούχοι.
Εδώ βέβαια γεννιέται το πρώτο ερώτημα. Σύμφωνα με όσα γνωρίζαμε, δεν πραγματοποιούνται κατασχέσεις καταθέσεων κάτω από 1000 ευρώ. Αποδεικνύεται μύθος. Ψέμα. Απάτη. Μούφα. Πώς να το πω; Όπως δήλωσε εκπρόσωπος εργαζομένων σε τράπεζα, μόνο στην Καβάλα και μόνο σε ένα υποκατάστημα τράπεζας έχουν γίνει ήδη 600 κατασχέσεις καταθέσεων κάποιοι από τους οποίους είχαν μόνο 30 ευρώ ενώ έγινε κατάσχεση και επί λογαριασμού που είχε μέσα 26 ευρώ!
Βέβαια, κάποιο μνημονιακό τσογλάνι θα πει ότι αυτό ισχύει για λογαριασμούς μισθοδοσίας ή συνταξιοδοτικούς. Και πού ξέρεις ρε τσόγλανε ότι ο πατέρας του ανθρώπου δεν πήρε τη σύνταξή του και έβαλε μέρος του ποσού στον κοινό λογαριασμό για να μπορέσει ο γιος του να πάει για τις εξετάσεις του; Έχουν τα ευρώ ταμπέλα, ρε τσόγλανε; Φωνάζουν «εγώ είμαι από σύνταξη μη με πειράζεις»; Ηλίθιο μνημονιακό σκουλίκι, όλο μαλακίες ρωτάς.
Δεύτερο ερώτημα, γιατί η τράπεζα δεν ενημέρωσε τον πελάτη της ότι υπήρχε αίτημα κατάσχεσης επί του λογαριασμού; Η επίσημη απάντηση ήταν ότι, από τη στιγμή που δέχεται η τράπεζα εντολή να παραδώσει τα χρήματα, είναι υποχρεωμένη να το κάνει ώστε να μην αντιμετωπίσει ποινική ευθύνη ο υπάλληλος. Πα – πα – ριές! Όπως – ύστερα από πίεση – αποκάλυψε ο εκπρόσωπος της τράπεζας, ο πελάτης δεν ενημερώνεται για να μην προλάβει να πάρει τα χρήματά του! Ακούστε Μαφία! Ληστεία κανονική. Συμμορία!
Για τον ίδιο λόγο, όπως ειπώθηκε, δεν ενημερώνει και η Εφορία τον πολίτη ότι θα γίνει κατάσχεση επί του λογαριασμού. Για να μην προλάβει ο πολίτης να πάρει τα λεφτά και πάει να κάνει τις εξετάσεις του. Να ψοφήσει ο πολίτης. Για 129 ευρώ. Ψόφος σε όλους σας ρε καριόληδες. Μόνο μίσος ρε ξεφτίλες, τίποτε άλλο.
Κι απορείς, πώς γίνεται να υπάρχει δικαστική απόφαση κατάσχεσης λογαριασμού χωρίς να κοινοποιηθεί στον ιδιοκτήτη του λογαριασμού; Λύθηκε κι αυτό όμως! Πρόκειται, λέει για διοικητική απόφαση και ως τέτοια, μπλα, μπλα, μπλα τα εξηγούσε ο πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου, αλλά ήδη τα είχα χαμένα και δεν έβγαζα άκρη.
Και πάνω σε όλη αυτή την τούρτα από σκατά, βγαίνει στο τηλέφωνο και τοπικός βουλευτής της ΝΔ, να πει ειρωνικότατα ότι «όσοι χρωστούν στην Εφορία δεν είναι νοικοκύρηδες»! Άμα γουστάρει η Νέα Δημοκρατία ας ρωτήσει να μάθει ποιος ήταν ο βουλευτής. Αλλά τι να ρωτήσει; Αν το κάνει, θα είναι σίγουρα για να τον αναβαθμίσει σε εκπρόσωπο Τύπου της ή να τον κάνει υπουργό. Γι’ αυτό δε γράφω το όνομά του. Για να μη γίνει μάγκας στην κομματική συμμορία του και πάρει προαγωγή.
Ζούμε σφαγή. Κανονική. Πηγαίνουν, λέει, οι γέροι την παραμονή που πληρώνονται οι συντάξεις και την πέφτουν έξω από τις τράπεζες στις 12 τη νύχτα και τραβάνε τα λεφτά της σύνταξης επειδή φοβούνται ότι κάποιος θα τους τα πάρει. Δε φοβούνται έξω από την τράπεζα. Φοβούνται την τράπεζα από μέσα! Αλλάξαμε φόβους. Δε φοβούνται μήπως τους κλέψει τα λεφτά κάνας κλέφτης στις 12 το βράδυ, αλλά μήπως τους τα κλέψει κάποιος κουστουμάτος με το φως της μέρας.
Φυσικά με το που ακούστηκε η ιστορία του Κώστα και κυρίως επαληθεύτηκε από ΟΛΟΥΣ τους αρμόδιους και εμπλεκόμενους στη λεηλασία, έσπασαν τα τηλέφωνα από πολίτες που έλεγαν τη δική τους ιστορία. Η άλλη, αγρότισσα, έκλαιγε επειδή είχε 400 ευρώ στην ΑΤΕ και έβαλε χέρι ο ΕΛΓΑ για κάτι αναδρομικά, αφήνοντάς της 25 ευρώ. Χωρίς να ειδοποιηθεί από κανέναν και αυτή. Καταγγελίες επώνυμες. Απεγνωσμένες. Τραγωδίες που δε θα τις δείξει ποτέ κανένα γαμωκάναλο και το ΕΣΡ απαγορεύει να μεταδοθούν.
Αυτό ζούμε, ΑΝ αυτό θεωρείται ζωή. Όλα αυτά τα έμαθα σήμερα, μέσα σε μόλις 2 ώρες και αφορούν μόνο ένα νομό. Φαντάζομαι ότι τα ίδια γίνονται σε όλη τη χώρα. Αδειάζουν λογαριασμοί. Ποιοι κλέφτες με καλάσνικοφ και μαλακίες; Το Κράτος τα κλέβει. Κι ύστερα κλαίγονται οι τράπεζες ότι αποσύρουν οι καταθέτες τα λεφτά τους. Καλά ρε, για μαλάκες ψάχνετε; Αφού είναι ανυπεράσπιστος ο πολίτης. Έχουν κάνει οι τράπεζες συνεταιρισμό με το Κράτος και αρπάζουν το τελευταίο 20ευρω του φτωχού, πόσο ηλίθιος είναι να εμπιστευτεί την τράπεζα ή το Κράτος;
Κι ενώ συμβαίνουν όλα αυτά, μας πετάνε ένα «ισόβια ο Παπαγεωργόπουλος» σαν τροφή σε καθυστερημένους τηλεμαλάκες. Ρε έβγαλε ένα σκασμό λεφτά ο φτερωτός και σε 6-7 χρόνια το πολύ θα είναι έξω. Ποιος ελεύθερος εργαζόμενος βγάζει 51 εκατομμύρια ευρώ σε 6 χρόνια; Βάλτε κι εμάς φυλακή για 6 χρόνια κι ύστερα δώστε μας 51 εκατομμύρια. Μια χαρά είναι. Άντε ρε σιχαμένοι. Κύκλωμα. Τοκογλύφοι. Κλέφτες. Απατεώνες. Ψόφος ρε. Μόνο ψόφος!
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ΤΟ «ΜΟΡΦΩΜΕΝΟ» ΤΑΝΚ ΚΑΙ Ο ΟΔΗΓΟΣ ΤΟΥ
Τα πράγματα έχουν κι αυτά τη δική τους ιστορία. Το άρμα που εκείνη την αποφράδα νύχτα έπεσε πάνω στην πύλη του Πολυτεχνείου είχε παρατσούκλι: «Μορφωμένος». Το παρατσούκλι του το είχαν δώσει, με ατυχές μαύρο χιούμορ, κάποιοι αξιωματικοί επειδή …είχε μπει στο Πολυτεχνείο. Το άρμα “υπηρέτησε” μέχρι την απόσυρσή του , σε μονάδες του Έβρου, απ΄ όπου και η φωτογραφία που κράτησε για ενθύμιο ένας στρατιώτης που υπηρέτησε στην Αλεξανδρούπολη. Όπως λέει “Το ΑΜΧ-30 με αριθμό Νο-84337 ήταν διοικητικό, με τις περισσότερες ώρες ασκήσεων. Στο ημερολόγιο του άρματος δεν έγραφε τίποτα για το βράδυ της 17 Νοεμβρίου 1973. Ήταν το γνωστό μας 37άρι”
Ο οδηγός του τεθωρακισμένου άρματος, έφεδρος στρατιώτης κι αυτός τότε, έκανε, 30 χρόνια αργότερα, μία συγκλονιστική εξομολόγηση στον τόσο πρόωρα χαμένο δημοσιογράφο Κώστα Χατζίδη, η οποία δημοσιεύθηκε στο ΒΗΜΑ στις 9 Νοέμβρη 2003.
Δεν θα σταθώ στην περιγραφή της εισβολής. Αυτό που με απασχολούσε πάντα και σ΄αυτό θέλω να σταθώ, είναι το πώς ένοιωθε αυτός ο νέος άνθρωπος εκείνη τη στιγμή που έπεφτε πάνω στην πύλη χτυπώντας ταυτόχρονα τους φοιτητές που ήταν επάνω της και πάνω στις κολώνες. Αλλά και μετά, αργότερα, όταν πιά είχε μετανιώσει. Σταχυολογώ μερικές απαντήσεις του.
ΤΟ ΠΡΙΝ
… Την ημέρα εκείνη ήμουν υπηρεσία. Στον στρατό είχα δέκα μήνες. Ήμουν εκπαιδευτής στο Κέντρο Τεθωρακισμένων, στο Γουδί. Τότε οι "μαυροσκούφηδες" ήταν σώμα επιλέκτων. Πήγα εθελοντικά. Μόλις άρχισαν τα επεισόδια, μπήκαμε επιφυλακή. "Οι κομμουνιστές καίνε την Αθήνα" μας έλεγαν και εμείς τους πιστεύαμε. Θυμάμαι στο στρατόπεδο κάποιοι είχαν ραδιοφωνάκια και ακούγαμε στα κρυφά τον σταθμό του Πολυτεχνείου. "Παλιοκουμμούνια" θα καλοπεράσετε!" λέγαμε»….
ΠΡΟΧΩΡΟΥΝ ΠΡΟΣ ΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ
… Στη 1.15 το πρωί της 17ης Νοεμβρίου φτάσαμε στη διασταύρωση των λεωφόρων Αλεξάνδρας και Κηφισίας. Λίγο αργότερα διασχίζαμε την Αλεξάνδρας, όταν στο ύψος του IKA, στη στάση Σόνια, σταματήσαμε γιατί ο δρόμος ήταν κλειστός. Υπήρχαν οδοφράγματα, φωτιές και ακινητοποιημένα λεωφορεία. Με διάφορες μανούβρες αριστερά - δεξιά, μπρος πίσω, άνοιξα τον δρόμο και προχωρήσαμε. Εκεί, στην πλατεία Αιγύπτου, μείναμε περίπου μία ώρα. Ο κόσμος θυμάμαι ότι μας φώναζε "είμαστε αδέλφια, είμαστε αδέλφια". Εγώ ήθελα να τους φάω. Τους έβλεπα σαν παράσιτα».
ΦΤΑΝΟΥΝ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΗΝ ΠΥΛΗ.
…«Φτάνοντας μπροστά στην πόρτα, έστριψα το άρμα προς το Πολυτεχνείο, με γυρισμένο το πυροβόλο προς τα πίσω. Θυμάμαι ότι σηκώθηκα από τη θέση μου και εγώ και το άλλο πλήρωμα. …Δεκάδες φοιτητές κρέμονταν από τα κάγκελα, ενώ εκατοντάδες βρίσκονταν στον προαύλιο χώρο. Έδειχναν πανικόβλητοι.
«Και εγώ, να σκεφτείς ότι τους έβλεπα σαν μαμούνια που ήθελα να τα φάω»!
ΜΑΡΣΑΡΟΥΝ
… Ήρθε ο οδηγός εδάφους του άρματος και μου λέει: "Θα μπούμε μέσα, θα ρίξουμε την πύλη. Ετοιμάσου». Πήρα θέση και ξεκίνησα. Δεν έβλεπα πολλά πράγματα, δεν είχα καλό οπτικό πεδίο, γιατί κοιτούσα πλέον από τη θυρίδα του άρματος. Δέκα εκατοστά πριν από την πόρτα, σταμάτησα. Σταμάτησα σκόπιμα. Αυτό φαίνεται στο βίντεο της εποχής. Στο φρενάρισμα, οι φοιτητές τρομαγμένοι έφυγαν προς τα πίσω. Αν έμπαινα με ταχύτητα, θα σκότωνα δεκάδες άτομα που εκείνη τη στιγμή ήταν κρεμασμένα στα κάγκελα.
ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ
…Στο προαύλιο του Πολυτεχνείου ήταν πολύ χτυπημένοι, θυμάμαι ότι είδα πολλούς τραυματίες, ενώ τρεις-τέσσερις ήταν σωριασμένοι κάτω, ακίνητοι. Δεν ξέρω αν ήταν νεκροί. Δεν κοίταξα να δω. Κάποια στιγμή ένας φοιτητής όρμησε κατά πάνω μου και μου είπε: "Τι κατάλαβες τώρα που μπήκες;". Αφήνιασα. Έβγαλα το πιστόλι και προτάσσοντάς το γύρισα και του είπα ουρλιάζοντας: "Σκάσε, ρε κωλόπαιδο, μη σε καθαρίσω". Αυτός ο φοιτητής δεν ξέρει πόσο τυχερός στάθηκε εκείνη τη στιγμή... Αν έλεγε μια κουβέντα παραπάνω, θα τον σκότωνα! Τέτοιος ήμουν. Ένας φασίστας
ΟΙ ΦΟΙΤΗΤΕΣ
…Όπως περνούσαν οι φοιτητές θυμάμαι ότι έριχναν μέσα στο τανκ πακέτα τσιγάρα και ό,τι προμήθειες είχαν μαζί τους. Όταν γυρίσαμε στο Γουδί, το άρμα έμοιαζε με περίπτερο. Όσο σκέφτομαι ότι οι φοιτητές μας έδιναν σάντουιτς και τσιγάρα, μετά απ' όσα τους κάναμε... Δεν μπορώ να το συχωρέσω αυτό το πράγμα στον εαυτό μου. Σκέφτομαι τι πήγα και έκανα!..
ΠΙΣΩ ΣΤΟ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΟ
…Όταν γυρίσαμε στο στρατόπεδο, έγινα ήρωας. Οι στρατιωτικοί μου έδιναν συγχαρητήρια. Τότε αισθανόμουν ότι ήμουν κάποιος, ότι έκανα κάτι καλό, κάτι μεγάλο. Είχα γίνει ο ήρωας που διέλυσε τους εχθρούς της πατρίδας, τα "παλιοκουμμούνια", όπως λέγαμε τότε τους φοιτητές. Αυτά μου έλεγαν, αυτά πίστευα. Ένιωθα περήφανος. Ήμουν και εγώ φασίστας.
Η ΝΤΡΟΠΗ
…Στη δουλειά, πριν από χρόνια, κάποιος άκουσε πώς με λένε και ρώτησε αν έχω κάποια σχέση με τον "πορτάκια", όπως είπε, του Πολυτεχνείου. "Ξάδελφός μου είναι, μακρινός. Σκοτώθηκε σε τροχαίο" απάντησα. Είμαι ένα άνθρωπος που δεν υπήρξε ποτέ 20 χρόνων. Ο έφεδρος στρατιώτης A. Σκευοφύλαξ σκοτώθηκε σε τροχαίο! Οι φίλοι μου δεν ξέρουν ποιος είμαι ούτε κανείς στη γειτονιά. Μόνο η γυναίκα μου το ξέρει. Της το είπα ύστερα από χρόνια. Στα παιδιά μου δεν το είπα ακόμη.
ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ
Είχαν μεγάλη ψυχή. Ήταν παλικάρια. Δεν ξέρω αν έχει νόημα, αλλά θα ήθελα να τους πω μια μεγάλη συγγνώμη. Αν δώ σήμερα τη φοιτήτρια που τραυματίστηκε στην πύλη (σ.σ. εννοεί την Πέπη Ρηγοπούλου) δεν θα ξέρω τι να της πω. Πολλές φορές όλα αυτά τα χρόνια πέρασε από το μυαλό μου να τη συναντήσω, αλλά σταματούσα. Θα ήθελα να τη δω, να της πω... Δεν τολμάω όμως. Τα λόγια δεν σβήνουν τις πράξεις.
ΕΠΙΜΥΘΙΟ
Αν έχει αξία αυτή η μαρτυρία δεν είναι τόσο για την αποτύπωση των ιστορικών γεγονότων, όσο για το πώς απλοί φαντάροι (ή πολίτες σε άλλες περιπτώσεις) μετατρέπονται σε τερατώδη πειθήνια όργανα μιας εξουσίας. Ο συγκεκριμένος στρατιώτης –και δεν είναι ο μόνος- μετάνιωσε για τις πράξεις του. Είναι, όμως, πολλοί άλλοι που μένουν αμετανόητοι και καινούργιοι που ακολουθούν το δρόμο τους. Δεν μπορούμε να εφησυχάζουμε!
Σχολιο.- Επίτρεψέ μου να καταθέσω μια διαφορετική εκδοχή, που έδωσε, στην τηλεοπτική εκπομπή ΜΤΧ, σήμερα σε μεγάλη ηλικία πλέον, αναγνωρίζοντας μεν το δίκαιο της τιμωρίας του από την Ελληνική Δικαιοσύνη με 8μηνη ποινή φυλάκισης, όχι όμως τη ποινή που υπέστη από το τις Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις καθώς πιστεύει ότι έπραξε ότι ήταν: "Στρατηγικώς και τακτικώς ορθό" αυτολεξεί. Και ότι: "Αν χρειαζόταν θα έκανε τις ίδιες επιλογές".
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
"Ποτέ πια φασισμός" φώναζε απόψε το μπλοκ των διορισμένων του τσυριζα.
Ναι! Αυτοί που, έχοντας εξασφαλίσει θεσούλα και μισθουδάκο, στηρίζουν την πολιτική της εξαθλίωσης της κοινωνίας, διαμορφώνοντας όρους για να θεριέψει η φασισμός, ενώ συνάμα νομιμοποιούν την αστυνομοκρατία, κατεβάζοντας ορδές ένστολων στους δρόμους, φώναζαν απόψε "Ποτέ πια φασισμός!"
Λίγο πιο κάτω, με εντολή της κυβέρνησής τους, τα ΜΑΤ μακέλευαν τους πολίτες που έφευγαν προς την Αλεξάνδρας, μετά τον τερματισμό της πορείας...
Σχολιο.- Εδώ φώναζαν μπροστά στην πρεσβεία ποτέ τους δεν λυγίζουν οι κομμουνιστές...Και μεταξύ άλλων εκλεκτό στέλεχος του Χαιδαριου μας αποκάλεσε φασιστες
Σχολιο.- Το "Ούτε στα ξερονήσια ούτε στις φυλακές, ποτέ τους δεν λυγίσανε οι κομμουνιστές" το είπαν μπροστά από την Αμερικάνικη Πρεσβεία και αμέσως μετά λύνονταν στα γέλια, με το καλαμπουράκι! Σπάγανε πλάκα με τους Αμερικάνους που το άκουγαν, και γελώντας κι αυτοί κοίταζαν πάλι το βίντεο με τον Πάιατ και τον Τσίπρα.
Σχολιο.- τό οπορτουνες είναι ποιο σωστή λέξη γιατί οι πουτανες δεν κοροϊδεύουν κανέναν κάνουν μία δουλειά πολύ σκληρή και κατά μία έννοια επιτελούν και κοινωνικό έργο ενώ οι οπορτουνες είναι καθαρά αμοραλιστες, θά πούλαγαν και την μάνα τους για την επιβίωση και την καρέκλα τους
Σχολιο.- Η σχιζοφρένεια κ η διπολική διαταραχή είναι εξελικτικές μορφές συμπεριφοράς.Επικίνδυνες γίνονται μόνο όταν αναμειγνύονται με την εξουσία.Τότε παιζουν αναπόφευκτα καθοριστικο κοινωνικό ρόλο!!!
Σχολιο.- Βρε, να μην αφήσουν χθες τον ΣΥΡΙΖΑ να καταθέσει στεφάνι και να τον αναγκάσουν σήμερα (για τρίτη συνεχιζόμενη χρονιά) να κάνει πορεία υπό την περιφρούρηση των σιδηρόφρακτων ορδών των ΜΑΤ!
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
"Ψωμί-Παιδεία-Ελευθερία" - Σταμάτης Μορφονιός
https://www.youtube.com/watch?v=O0-xucQP2O4&fbclid=IwAR2mKgO6fvmo2SnZ814-aZc8_flg-bVnZoudB3KyHNRGqHZlWe87AJjN8U4
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Εδώ Πολυτεχνείο
Το Πολυτεχνείο δεν είναι τα 20-30 άτομα που εξαργύρωσαν την συμμετοχή τους για χρήματα και αξιώματα. Δεν είναι ούτε οι «300 προβοκάτορες του Ρουφογάλη», ούτε οι πράκτορες που είχαν γεμίσει την Αθήνα τότε, ούτε οι σημερινοί «αριστεροί» και «επαναστάτες» κάθε απόχρωσης και εκδοχής που παπαγαλίζουν δοτά και πληρωμένα συνθήματα, εντελώς άσχετα με τα συνθήματα του Πολυτεχνείου. Δεν είναι ούτε οι καναπεδάκηδες που «φιλοσοφούν» και κριτικάρουν σε μόνιμη βάση τους πάντες και τα πάντα για να δικαιολογήσουν την αδράνεια και την αποχή τους από κάθε κοινωνικό αγώνα.
Το Πολυτεχνείο είναι ο πόθος του λαού για ελευθερία, δημοκρατία και ευημερία για όλους. Είναι εκείνοι που κλείστηκαν μέσα στο κτίριο και το προαύλιο και δεν ζήτησαν προβολή και ανταλλάγματα. Είναι εκείνοι που πετούσαν φαγητό και φάρμακα επάνω από τα κάγκελα. Είναι εκείνοι που δολοφονήθηκαν κι εκείνοι που βασανίστηκαν στα μπουντρούμια της ΕΑΤ-ΕΣΑ και της Ασφάλειας. Είναι εκείνα τα εκατομμύρια που άκουγαν το ραδιόφωνο κι έτρεχαν τα ξημερώματα για να διαβάσουν τις πρωϊνές εφημερίδες και βούρκωναν. Είναι τα εκατομμύρια που γέμισαν αγωνία και ελπίδα. Είναι αυτοί που έτρεχαν στους δρόμους και χτυπούσαν τις πόρτες ζητώντας να μάθουν «κάτι παραπάνω». Σήμερα είναι αυτοί που ακολουθούν το σύνθημα Ψωμί-Παιδεία- Ελευθερία χωρίς να χρειάζονται αναλύσεις και του δίνουν νόημα με την δράση τους όπου και όπως μπορούν, όπου υπάρχουν φτωχοί, πεινασμένοι, ξεχασμένα παιδιά, παρατημένα ορφανά και ξεσπιτωμένοι.
Είναι αυτοί οι λίγοι που δεν παραδίδονται, επειδή ξέρουν ότι θα γίνουν πολλοί και το Ψωμί-Παιδεία-Ελευθερία θα αντηχήσει πάλι έτσι που θα κάνει πάλι να χαρούν οι καρδιές των βασανισμένων και να βουλιάξουν πάλι από τρόμο οι καρδιές των λυσσασμένων.
Όποιος μπορεί και θέλει να το κάνει. Όποιος δεν θέλει, να το βουλώσει επιτέλους.
http://www.dromosanoixtos.gr/2018/11/blog-post_17.html?fbclid=IwAR1DDhc9jaqHJy1kZFoFcLAkhVj6J94pHKFMue9gcp9xG4ZKJP3UEfq38xI
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Τον εθνικό ύμνο και το...ρατσιστικό-ακροδεξιό "ποτε θα κάνει ξαστεριά",τραγούδαγαν τα...εθνικια στο Πολυτεχνείο κι όχι την "ωδη στη χαρά",που είναι & ο ύμνος της λεγόμενης "ΕΕ" !!!
Σχολιο.- Το δεύτερο το τραγουδούσαν οι νεολαίοι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛοι και τα αναρχοτσουτσεκια φιλοι τους καταθέτοντας στεφάνι στον γνωστό τρούμαν καίγοντας την ελληνική σημαία σε αντίποινα για το κάψιμο της Αμερικάνικης έξω από την πρεσβεία
Σχολιο.- Εθνική Ανεξαρτησία με Λαική Κυριαρχία !
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Πανηγυρίζει ο ΣΥΡΙΖΑ που δεν θα περικόψει τις συντάξεις που ο ίδιος είχε ψηφίσει να περικόψει.
Ρε ΑΥΓΗ Μεγάλη νίκη απέναντι σε ποιον;
Οι ίδιοι το είχαν ψηφίσει 2 φορές.!!
Πανηγυρίζουν για κάτι που το ψήφισαν οι ίδιοι 2 φορές;
Πανηγυρίζουν που δεν εφαρμόζεται ο νόμος τους;
Πανηγυρίζουν που "διασώθηκαν" οι συντάξεις πιο χαμηλά από εκεί που ήταν επί Σαμαρά ενώ προεκλογικά ο Τσίπρας είχε υποσχεθεί ότι θα έδινε αυξήσεις;
Στημένο σκηνικό ήταν φυσικά.. εδώ & καιρό ήξεραν τι θα γίνει, αλλά έπαιξαν με την αγωνία των συνταξιούχων.
Πόσο άθλιοι τελικά; όλοι τους βέβαια.
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Η περίπτωση που παρουσιάζει «Το Βήμα», του Γιώργου Κηρύκου, ενός ανθρώπου που πρωτοστάτησε στην εξέγερση, βασανίστηκε στα κρατητήρια της ΕΣΑ και ύστερα φρόντισε να μην «πουλήσει» τίποτε από τις «ημέρες της επανάστασης», είναι συμβολική. Και η ζωή του, η κατοπινή θυσία του, δείγμα της αντίληψής του.
Της γενιάς των «αντιηρώων» του Πολυτεχνείου…
Ο προβολέας του τεθωρακισμένου που στεκόταν μπροστά στην πύλη του Πολυτεχνείου εκείνο το βράδυ της 17ης Νοεμβρίου 1973 ήταν ο μόνος που φώτισε το πρόσωπό του. Εκείνη τη νύχτα, μα και τα επόμενα χρόνια…
Η στεντόρεια κραυγή «όχι αδέλφια, δεν μπορείτε να το κάνετε αυτό» τη στιγμή που ανέμιζε την ελληνική σημαία σκαρφαλωμένος στην κεντρική πύλη του Πολυτεχνείου το μοναδικό άκουσμα της ύπαρξής του. Η πρώτη και η τελευταία «δήλωση» ως το απροσδόκητο τέλος…
Ο Γιώργος Κηρύκου, ο άνθρωπος που φαίνεται να «καταπίνει» το στρατιωτικό άρμα όταν εισβάλλει στο Πολυτεχνείο και του οποίου ουδείς γνώριζε για πολλά χρόνια μετά τα γεγονότα του 1973 το όνομά του, επέζησε, συνελήφθη, βασανίστηκε, αποσύρθηκε, σιώπησε, επέλεξε, κάηκε ζωντανός στην καταστρεπτική φωτιά της Ικαρίας το 1993.
Προσπαθώντας να απεγκλωβίσει από τον πύρινο κλοιό μια γερόντισσα που κουβαλούσε στην πλάτη του.
ΠΟΙΟΣ ΗΤΑΝ Ο ΝΕΟΣ
που σκαρφαλωμένος στην πύλη του Πολυτεχνείου, πριν το τανκ πέσει επάνω της, φώναζε «όχι αδέλφια, δεν μπορείτε να το κάνετε αυτό»...
Το όνομά του Γιώργος Κηρύκου, ο «αντιήρωας».
Είναι ο άνθρωπος που έδωσε το παρών το Νοέμβρη του ’73 στο Πολυτεχνείο, έχοντας μόνο την αίσθηση ότι έπραξε το καθήκον του, για κανένα αντάλλαγμα, για καμιά καπηλεία, που συνειδητά έμεινε στην αφανεια χωρίς να καταγραφεί σε καμιά λίστα «ηρώων του Πολυτεχνείου».
Η στεντόρεια κραυγή «όχι αδέλφια, δεν μπορείτε να το κάνετε αυτό», τη στιγμή που ανέμιζε την ελληνική σημαία σκαρφαλωμένος στην κεντρική πύλη του Πολυτεχνείου, το μοναδικό άκουσμα της ύπαρξής του. Η πρώτη και η τελευταία «δήλωση» έως το απροσδόκητο και τραγικό τέλος, το καλοκαίρι του 1993, που εγκλωβισμένος με δυο άλλους φίλους του που έτρεξαν να βοηθήσουν στη μεγάλη πυρκαγιά που ξέσπασε στην Ικαρία.
Καταγόταν από την Ικαρία, ένα από τα 5 παιδιά της οικογένειάς του, και το 1973 ήταν 18 χρονών. Είχε έλθει στην Αθήνα να βρει την τύχη του και δούλευε περιστασιακά σαν οικοδόμος και ελαιοχρωματιστής. Η μεγάλη του αγάπη, όμως, ήταν η μουσική και η κιθάρα. Ερασιτέχνης μουσικός, έφτιαχνε στιχάκια και τα έντυνε με τα ακόρντα της κιθάρας του. Το παρατσούκλι του ήταν «Αλμπάνο» λόγω της ομοιότητάς του με τον Ιταλό τραγουδιστή.
https://www.tovima.gr/2008/11/24/archive/o-antiirwas/?fbclid=IwAR1Zj7hedRVYaJpuI9IP6P2RhEM1biUOzedaNOx23co1fspEF9jwEnLYx5Y
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Μιχαήλ Μυρογιάννης του Δημητρίου, 20 ετών, ηλεκτρολόγος, από τη Μυτιλήνη, κάτοικος Ασημάκη Φωτήλα 8, Αθήνα. Στις 12:00 το μεσημέρι, στις 18/11/1973, ενώ βάδιζε στη διασταύρωση των οδών Πατησίων και Στουρνάρη, τραυματίστηκε θανάσιμα στο κεφάλι από πυρά περιστρόφου αξιωματικού του στρατού (συνταγματάρχης Νικόλαος Ντερτιλής). Μεταφέρθηκε στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του ΕΕΣ (Γ΄ Σεπτεμβρίου) σε κωματώδη κατάσταση και κατόπιν στο Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών, όπου πέθανε αυθημερόν.
Η κατάθεση του Μίμη Τραϊφόρου:
Όπως αναφέρει στην κατάθεσή του, "περί ώραν 2:15 της Κυριακής 18/11/1973 ευρισκόμουν εις το μπαλκόνι του σπιτιού μου επί της οδού Πατησίων και αντελήφθην έναν νεαρό άνδρα, ύψους περίπου 1,80 μ. με μακριά μαλλιά, να κατέρχεται την οδόν Στουρνάρη, ήσυχος και αδιάφορος. Καθώς είχεν φθάσει εις το μέσον της διασταυρώσεως των άνω οδών, φαίνεται ότι κάποιος από το Πολυτεχνείο του φώναξε κάτι, εγώ δεν άκουσα τίποτε, αλλά το συμπεραίνω, διότι τον είδα να επιταχύνη το βήμα του και στον τρίτο - τέταρτο βηματισμό του άκουσα δύο πυροβολισμούς. Εκ των υστέρων έμαθα ότι ο ανωτέρω αποβιώσας ωνομάζετο Μυρογιάννης, υιός θυρωρού, ο οποίος πήγαινε να επισκεφθή τον πατέρα του εις κάποιαν πολυκατοικίαν επί της οδού Γ΄ Σεπτεμβρίου. Ο πατέρας του επεσκέφθη την σύζυγόν μου, Σοφίαν Βέμπο, και της άφηκε μιαν φωτογραφίαν του νεκρού με αφιέρωσιν, εγώ έλειπα κατά την επίσκεψιν του ανωτέρω.
H κατάθεση του Αντώνη Αγριτέλλη , οδηγός του Ντερτιλή
Είδα τον Ν. Ντερτιλή να βγάζει το περίστροφό του και να σκοτώνει ένα νεαρό στην οδό Πατησίων. Μια κόκκινη λιμνούλα από αίμα σχηματίστηκε γύρω από το κεφάλι του νεαρού στην άσφαλτο και μια ακόμα μικρότερη άσπρη από χυμένα μαλλιά.» Η ένορκη βεβαίωση που κατατέθηκε στο Δικαστήριο έχει ως εξής: «Ήμουνα προσωπικός οδηγός του Συνταγματάρχη Ντερτιλή.
Την Παρασκευή το απόγευμα (16ης Νοεμβρίου) τον παρέλαβα από το σπίτι του και τον μετέφερα με το τζιπ στην Αστυνομική Διεύθυνση Αθηνών στην οδό Σταδίου 10, γύρω στις 7 το βράδυ. Κατά τις 10 η ώρα βγήκε ο Ντερτιλής μαζί με κάποιον ανώτερο αξιωματικό της Αστυνομίας και έφυγαν. Πότε επέστρεψαν δεν τους αντελήφθην. Στις 4 ή 4:30 ξημερώνοντας Σάββατο παρέλαβα τον Ντερτιλή και τον μετέφερα από την ΑΣΔΕΝ στο Πολυτεχνείο με το τζιπ. Σταμάτησα κοντά στην κατεστραμμένη πύλη, ο Ντερτιλής κατέβηκε και συζητούσε με κάποιον αξιωματικό της Αστυνομίας.
Ξαφνικά αντελήφθην φασαρία και φωνές προς τη μεριά της διασταύρωσης Πατησίων και Στουρνάρα. Παρετήρησα ότι αστυφύλακες έδερναν έναν νεαρό. Ξαφνικά αυτός κατόρθωσε να αποσπασθεί από τους αστυφύλακες. Τότε ο Ντερτιλής, που μόλις είχε αντιληφθεί το επεισόδιο, έβγαλε από το μπουφάν του το περίστροφό του και πυροβόλησε χωρίς να πολυσκεφθεί. Ο νεαρός έπεσε σαν κοτόπουλο. Έμεινε επί τόπου ακριβώς στην διασταύρωση Πατησίων και Στουρνάρα, προς την πλευρά της Ομόνοιας. Εγώ φαντάστηκα ότι του έριξε στα πόδια και περίμενα να κινηθεί. Όταν όμως είδα να σχηματίζεται μια λίμνη από αίμα και μια μικρή άσπρη λιμνούλα από μυαλά, κατάλαβα ότι τον πυροβόλησε στο κεφάλι και ήταν ήδη νεκρός.
Μετά, σαν να μη συνέβαινε τίποτα, μπήκε στο τζιπ και κτυπώντας με στην πλάτη, μου είπε “με παραδέχεσαι ρε; Σαράντα πέντε χρονών άνθρωπος και με τη μια τον πέτυχα στο κεφάλι”. Εγώ τα είχα χάσει και ήμουνα φοβερά ταραγμένος και φοβισμένος. Συνεχίσαμε προς την Πατησίων και φθάσαμε στο Μουσείο. Εκεί κάποιος υπάλληλος των τρόλεϋ ήταν μπλοκαρισμένος και οι αστυφύλακες του φώναζαν και τον έσπρωχναν.
Ο Ντερτιλής κατέβηκε απ’ το τζιπ, κόλλησε το περίστροφό του στο στομάχι του ανθρώπου και τον φοβέριζε ότι θα τον σκοτώσει αν δεν εξαφανιστεί. Μετά προχωρήσαμε προς τον ΟΤΕ όπου ευρίσκοντο αρκετοί πολίτες. Ο Ντερτιλής έβγαλε το περίστροφό του και άρχισε να πυροβολεί χωρίς να μπορώ να διαπιστώσω αν χτυπήθηκε κανείς. Από τον ΟΤΕ γυρίσαμε πίσω και φθάσαμε στα Χαυτεία ακριβώς έξω από τον ΜΠΡΑΒΟ. Ενώ δεν είχαμε σταματήσει ακόμη, ο Ντερτιλής αντελήφθη πάνω από τον Κινηματογράφο “Αλάσκα” πολίτες που είχαν αποκλεισθεί. Κατέβηκε αμέσως από το αυτοκίνητό του και διέταξε τους ΛΟΚατζήδες να κάνουν έφοδο και να τους πιάσουν.
Ο ίδιος έδινε διαταγές με το περίστροφο στο χέρι λέγοντας: “Βαράτε στο ψαχνό, πέντε παληόπαιδα θα μας κάνουν ό,τι θέλουν;” Μετά από λίγο, οι ΛΟΚατζήδες κατέβασαν τριάντα περίπου άτομα και τους έβαλαν επάνω σε καμιόνια και τους πήραν. Από το σημείο εκείνο φύγαμε και πήγαμε στην οδό Γ΄ Σεπτεμβρίου και Μάρνη, σε μια υπηρεσία της Χωροφυλακής. Το διεπίστωσα αυτό, γιατί μόλις κατέβηκε ο Ντερτιλής έτρεξαν οι Χωροφύλακες και τον υποδέχτηκαν. Αυτός όμως τους είπε, σαν να τους μάλωνε, “τι φοβάστε ρε; Βαράτε στο ψαχνό, εγώ έκανα την αρχή.”. Τότε κατάλαβα ότι είχε μαθευτεί η πράξις του Ντερτιλή. Μετά από μέρες με ρώτησε ο Ντερτιλής: “Θυμάσαι ρε, αυτόν που πυροβόλησα στο Πολυτεχνείο; Ε, τη γλύτωσε τελικά.” Φυσικά ήταν προφανής ο σκοπός του, ήθελε να απαλύνει την τρομερή εντύπωση που μου είχε δημιουργήσει με τον φόνο που έκανε εν ψυχρώ και να τον λησμονήσω. Αλλά το φοβερό αυτό γεγονός θα το θυμάμαι σ’ όλη μου τη ζωή. Έκανα πως τον πίστεψα αλλά δεν είχα την παραμικρή αμφιβολία ότι ο νεαρός ήταν νεκρός. Πράγμα που το διάβασα αργότερα στις εφημερίδες. Μετά από αρκετές μέρες μ’ έδιωχναν με δυσμενή μετάθεση στο Πολύκαστρο.
Με κάλεσε ο Ντερτιλής και μου είπε: “Παιδί μου, δεν πρέπει να ξεχνάς ένα πράγμα, ότι στην Υπηρεσία μας ό,τι ακούμε και ό,τι βλέπουμε μένει για την Υπηρεσία, δεν το λέμε αυτό ούντε στην μάνα μας.” Κατάλαβα τι εννοούσε. Η μετάθεσή μου στο Πολύκαστρο γινόταν επειδή ήμουν προσωπικός οδηγός του Ντερτιλή. Την δικαιολόγησαν όμως ότι είχα σπάσει τον καθρέπτη του αυτοκινήτου του και για τιμωρία έπαιρνα την μετάθεση αυτή. Επίσης, θέλω να προσθέσω ότι κατά την διάρκεια των γεγονότων του Πολυτεχνείου ο Ντερτιλής έλεγε συνεχώς σε όποιον συναντούσε, “βαράτε στο ψαχνό”. Έλεγε ακόμη σε μερικούς άλλους ότι: “Όταν δείτε τέσσερα, άτομα τον έναν να τον σκοτώνετε και τους τρεις να τους βάζετε στο καμιόνι”.»
Η «Ελευθεροτυπία» , Νοέμβριος 1983 , δημοσίευσε επιστολή της μητέρας του Μιχάλη Μυρογιάννη :
«ΜΑΝΑ ΔΕΝ ΠΕΘΑΝΑ …»:
«Πριν 10 χρόνια , αυτή τη μέρα , είχα κι εγώ ένα παλικάρι , που έφυγε να πάει στο Πολυτεχνείο και από τότε δεν ξαναγύρισε . Θυμάμαι τα τελευταία του λόγια : « Μάνα , πόσο όμορφη είναι η ζωή . Μάνα , τι ωραία λόγια έχει ο Εθνικός μας Ύμνος»
Κι όταν του είπα , μη βγεις αγόρι μου σήμερα , μου απάντησε με το τραγούδι :
«Κράτα , μάνα , και θα γίνει το μεγάλο πήδημα , λευτεριά και ρωμιοσύνη είναι αδέρφια δίδυμα» .
Θυμάμαι και κάτι ακόμα : Εκείνο το πρωί όσες φορές έπαιρνα νερό , κι έβγαινα στην αυλή να ποτίσω τις γλάστρες με τα λουλούδια , έτρεχε και με φιλούσε . Τότε δεν μπορούσα να εξηγήσω το γιατί . Τα δεχόμουν όλα αμίλητη και περήφανη . Τώρα ξέρω γιατί . Τώρα που έχω μείνει με ένα χαρτί στο χέρι που λέει : «Διαμπερές τραύμα στο κεφάλι , βληθείς δια πυροβόλου όπλου , έξοδος εγκεφαλικής ουσίας» .
Κι όταν πια η μοναξιά , η πίκρα , ο πόνος , γίνονται αγανάκτηση , είναι σαν να ακούω τη φωνή του να μου Λεει Μάνα , δεν πέθανα . Το αίμα μου σας ελευθέρωσε» .
Και τότε σκέπτομαι και ευχαριστώ όλους εκείνους που τον τίμησαν και τον τιμούν με οποιοδήποτε τρόπο . Και βλέπω τη μορφή της προτομής του , που βρίσκεται στη Μυτιλήνη , να μου χαμογελά» .
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Η Συρία και η Λιβύη αντισταθήκανε στην εισβολη των ισλαμοφασιστων των αποικιοκρατων και συνεχίζουν να αντιστέκονται. Δεν γίνεται κανένας εμφύλιος πόλεμος! Αποικιοκρατικη εισβολη είναι!
Και στη Λιβύη υπάρχουν οπαδοί του Προέδρου Καντάφι που έχουν πάρει τα όπλα και αντιστέκονται. Αλλά τα δυτικά αποικιοκρατικά ΜΜΕ προτιμούν να δείχνουν τους δικούς τους πληρωμένους ισλαμοφασίστες.
Αυτό είναι πλεον ξεκάθαρο στον οποιδήποτε. Δεν είναι "προσφυγες" από την Συρια αλλά ισλαμοφασίστες των αποικιοκρατων, οι κανίβαλοι που βλέπαμε στις τηλεοράσεις να κόβουν κεφάλια ανθρώπων λες και ήτανε κατσίκια, και μετά να τα ψήνουν στη σχάρα. Και η Ελλάδα έχει διαταχθεί απο τα αφεντικά της τους αποικιοκράτες να τους παρέχει άσυλο στους πληρωμένους ισλαμοφασιστες. Και να εξανδραποδίσει τον ελληνικό λαό, ακόμα και με φυσική του εξόντωση. Αυτή, ή οποιαδήποτε άλλη κυβέρνηση.
Πριν κάποια χρόνια είχα τρελαθεί τελείως, όταν στην Ελλάδα είχαν καταφθάσει λίβυοι τραυματισμένοι ισλαμοφασίστες με αμερικάνικα αεροπλάνα, και είχαν νοσηλευτεί σε ελληνικά νοσοκομεία. Και είχαν και παράπονα, θέλαν πρώτη θέση. Είχε αγανακτήσει όλο το νοσηλευτικό προσωπικό με την αλήτικη συμπεριφορά τους. Και μετά μέχρι να φύγουν έμεναν στον Χίλτον. Σε καιρό κρίσης όλα αυτά. Και συνέχισε εσύ τώρα να μου λες για παρτάκηδες μεσοαστούς. Ότι είναι οι «προσφυγες» από την Συρια.
Οι χριστιανοί στη Συρία, που κινδυνεύουν περισσότερο από όλους, και στο κάτω κάτω θα τους υποδεχόμαστε και θα τους βοηθούσαμε γιατί και εμείς χριστιανοί είμαστε, αρνούνται να φύγουν!!! Έχουν πάρει τα όπλα, και ορκίζονται πίστη στη Δημοκρατία, στη Συρία, και στον Πρόεδρο Άσαντ, και λένε ότι θα δώσουν το αίμα τους για τη χώρα και για τα σπίτια τους! Και μας έχουν έρθει εδώ όλοι οι κανίβαλοι με τις οικογενειές τους! Και το χειρότερο! Έχουν στείλει εδώ τις καριόλες τους με τις μπούργκες, και αυτοί συνεχίζουν να πολεμανε τη Δημοκρατία στη Συρία. Παίρνοντας 5.000 δολαρια το μηνα απο τους αμερικάνους. Άστο! Έχουν έρθει όλα στο φως! Απλώς επιμένουμε να τα ξεχνάμε! Ε εγώ δεν ξεχνάω!
Οταν ακομη και ο Οικουμενικος Πατριαρχης δεν καταδικαζε στις σφαγες των Χριστιανων απο τους κανιβαλους, τι να περιμενει κανεις...
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Μια παλιογουρουνα γυναίκα ισλαμοκαθυστερημενη καμικάζι τζιχαντοφασίστρια ανατινάχθηκε κοντά σε checkpoint της αστυνομίας στο Γκρόζνι στην Τσετσενίας.
17/11/2018 – 20.00
Mια παλιογουρουνα τζιχαντοφασίστρια γυναίκα ισλαμοκαθυστερημενη καμικάζι η Spiridonova Karina αυτοαντινάχθηκε κοντά σε ένα αστυνομικό checkpoint to νο21 στο Grozny, στην πρωτεύουσα Τσετσενίας δεν υπήρξαν άλλα θύματα ούτε τραυματίες σύμφωνα με τον Υπ. Εσωτερικών της Τσετσενίας τον Apti Alaudinov. Η επίθεση έγινε στις 4:00 p.m.τοπική ώρα.
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Η κόρη του αρχιναζί που έγινε αντάρτισσα και εκτέλεσε τον δολοφόνο του Τσε Γκεβάρα. Εκτελέστηκε εν ψυχρώ από τους Βολιβιανούς...
Το νεκρό κορμί της Μόνικα Ερτλ φωτογραφήθηκε από τους εκτελεστές της διάτρητο α¬πό σφαίρες. Αργότερα το πέταξαν άταφο κάπου στη ζούγκλα. Σήμερα στο γερμανικό κοιμητή¬ριο της Λα Παζ μπορεί κάποιος να διαβάσει το όνομά της σε μια ταφόπλακα. Το μνήμα της εί¬ναι άδειο....
Βερολίνο, 28 Δεκεμβρίου 1939
Το κουδούνι του εντυπωσιακού σπιτιού στην οδό Σαρλοτμπούρκερ 17 χτύπησε αρκετές φο¬ρές. Το χιόνι και το τσουχτερό κρύο έξω έκαναν τον επισκέπτη να μην αντέχει να περιμένει για πολλή ώρα στον χιονιά. Το οίκημα φιλοξενούσε δυο εξέχοντα στελέχη του ναζιστικού κόμμα-τος. Την προσωπική σκηνοθέτιδα και φωτογρά¬φο του ίδιου του Αδόλφου Χίτλερ, την 'Ελενα Μπέρτα Αμάλιε «Λένι» Ρίφενσταλ, και το δεξί της χέρι, τον κινηματογραφιστή Χανς Ερτλ.
Η πόρτα άνοιξε και ο λοχαγός με τη στολή των Υπηρεσιών Ασφαλείας (SD) των Ες-Ες μπή¬κε και τίναξε το χιόνι από το παλτό του. Μια παι-δική φωνούλα από ένα κοριτσάκι τριών χρόνων που έτρεχε και κατέβαινε τα σκαλοπάτια της πολυτελούς κατοικίας, έκανε τον λοχαγό να α¬φήσει τα δώρα στο πάτωμα, να σκύψει και να πάρει στην αγκαλιά του το παιδάκι.
«Θείε Κλάους, ήρθες. Πόσο μου έλειψες, α¬γαπημένε μου θειούλη» του είπε και τον γέμισε φιλιά. «Βρε, κάθισε να σε δω, πόσο μεγάλωσες εσύ» είπε ο Γερμανός αξιωματικός. «'Εγινες ο¬λόκληρη γυναίκα από την τελευταία φορά που σε είδα στο Μόναχο. Πάρε αυτό, είναι για σένα» και στο χέρι του εμφανίσθηκε διά μαγείας μια παιδική κούκλα τυλιγμένη σε πολυτελές αμπαλάζ. «Πάμε επάνω, ο μπαμπάς και η μαμά σε περιμένουν. Το φαγητό έχει σερβιριστεί και πει¬νάω πολύ» είπε το κοριτσάκι με μια αθωότητα και τράβηξε τον άνδρα από το χέρι.
Εκείνο το βράδυ η μικρή Μόνικα Ερτλ, κόρη του Χανς και της Λένι, μόλις τελείωσε το φαγη¬τό της, παρακάλεσε τη μητέρα της να μην πάει αμέσως για ύπνο. Βολεύτηκε στα μπράτσα της πολυθρόνας όπου καθόταν ο «θείος Κλάους» και απολάμβανε το μπράντι του ενώ συζητούσε με τους γονείς της, δίπλα στο αναμμένο τζάκι. Το τι έλεγαν οι μεγάλοι, η μικρή Μόνικα δεν το καταλάβαινε και ούτε και την ένοιαζε. Άκουγε σποραδικά λέξεις όπως «φύρερ», «Γερμανία», «Πολωνία», «Εβραίοι», μέχρι που παραδόθηκε στην αγκαλιά του Μορφέα ευτυχισμένη...
1η Απριλίου 1971, Γενικό Προξενείο Βολιβίας, οδός Αμ ΚαίεεΜαί ι, Αμβούργο
Ο γενικός πρόξενος της Βολιβίας στη Γερμα¬νία καθόταν στο μεγάλο γραφείο του και έπινε τον καφέ φίλτρου που μόλις του είχε φέρει η γραμματέας του. «Ηλίθιοι Γερμανοί, δεν ξέρουν να πίνουν καφέ» σκέφτηκε, έκανε μια γκριμάτσα αηδίας και έσκυψε στα χαρτιά του. Ήταν ευχαριστημένος από τη ζωή του. Είχε έναν καλό μισθό και μια εξαιρετική θέση με κύρος. Όμως κάτι του έτρωγε τα σωθικά. Ένας αόριστος φό¬βος για εκδίκηση από τα όσα είχε κάνει ως αξιω¬ματικός του στρατού στη χώρα του. Όχι, οι βασανισμοί και οι δολοφονίες που είχε διαπράξει δεν τον τρόμαζαν. Η εκδίκηση όμως από κάποιο θύμα του ή συγγενή θύματός του τού έσφιγγε το στομάχι.
Η πόρτα χτύπησε και η γραμματέας του τού ανακοίνωσε πως μια Γερμανίδα θέλει να τον δει για να ρυθμίσει τη βίζα της. Σκόπευε να επισκεφθεί τη Βολιβία. «Πες της να περάσει» είπε. Ό¬ταν την είδε, το σαγόνι του κρέμασε. Ίσιωσε με τον δείκτη και τον αντίχειρά του, το λεπτό, φρο¬ντισμένο μαύρο μουστάκι του και προέταξε το σαγόνι του ώστε να μη φαίνεται το προγούλι του. «Καθίστε, σε τι μπορώ να σας εξυπηρετήσω;» τη ρώτησε, χωρίς να πάρει τα μάτια του α¬πό το λευκό πουκάμισο της γυναίκας, που είχε ανοίξει τα πάνω κουμπιά και διαγραφόταν ένα εντυπωσιακότατο μπούστο. Ήταν ξανθιά, με έ¬να υπέροχο πρόσωπο και ένα εκπληκτικό κορμί.
Ο πρόξενος ξεροκατάπιε, σήκωσε το δάχτυ¬λό του πριν η γυναίκα μιλήσει και από την ενδο¬συνεννόηση είπε στη γραμματέα του να φέρει άλλον έναν καφέ. «Λοιπόν, δεσποινίς...». «Ερτλ, Μόνικα Ερτλ» του απάντησε η γυναίκα και συ¬νέχισε: «Ενδιαφέρομαι να επισκεφτώ τη Βολιβία για ένα ντοκιμαντέρ. Ξέρετε, είχα μείνει εκεί με τον πατέρα μου μετά τον πόλεμο. Μεταναστεύ¬σαμε εκεί για κάποια χρόνια μέχρι να ηρεμήσει η κατάσταση. Δικαστήρια πολέμου, Αμερικάνοι, Ρώσοι, Αντιλαμβάνεστε».
«Πώς, πώς» είπε ο πρόξενος και από μέσα του αναρωτήθηκε ποιος να ήταν ο πατέρας της. «Λοι¬πόν, κυρία Ερτλ, μπορώ να σας εξυπηρετήσω ε¬γώ για το θέμα της βίζας. Ορίστε η κάρτα μου. Έχει και το προσωπικό μου τηλέφωνο επάνω εάν τυχόν θελήσετε να πάμε για κανέναν καφέ και να με ξεναγήσετε στο Αμβούργο, που ακόμη το α-νακαλύπτω».
Η γυναίκα πήρε την κάρτα και διάβασε: Ρομπέρτο Κιντανίλια Περέιρα, γενικός πρόξενος Βολιβίας. Επιτέλους, τον είχε εντοπίσει. Μπρο¬στά της είχε τον δολοφόνο του άνδρα που θαύ¬μαζε και λάτρεψε περισσότερο από κάθε τι στη ζωή της. Του Τσε Γκουεβαρα. Εξάλλου τον είχε δει σε τόσες φωτογρα¬φίες επάνω από το νεκροκρέβατο, δίπλα στον νε¬κρό Τσε, να φουσκώνει σαν φασιανός για το «αν-δραγάθημά» του. Ήταν ο άνθρωπος που έκοψε τα δυο χέρια του γιατρού από την Αργεντινή και τα φύλαξε σε φορμόλη. Ναι, αυτός ήταν.
Από το μυαλό της πέρασε με ταχύτητα η Βο¬λιβία. Τότε που έφυγε για εκεί από τη Γερμανία με τον πατέρα της, τότε που έμαθε για τον Τσε, τότε που η ζωή της άλλαξε και τα παράτησε όλα και βγήκε στο βουνό με το ψευδώνυμο «Ίμιλα η Ινδιάνα». Ευαίσθητη και ανήσυχη, υπέφερε για όλα όσα η οικογένειά της αδιαφορούσε: τις κοινωνικές ανισότητες, την αδικία, τους φτωχούς αγρότες και εργάτες, τους καταπιεσμένους Ινδι¬άνους. Έγινε αντάρτισσα, πέρασε στην παρανο¬μία και έβαλε έναν στόχο στη ζωή της. Να βρει τον δολοφόνο του Τσε.
Με σταθερό χέρι έβγαλε από την τσάντα της ένα μικρό θηρίο. Ένα colt cobra 38 special, που είχε προμηθευτεί από τη Ζυρίχη, από τον ακτιβιστή εκδότη Τζιάκομο Φελτρινέλι. Σημάδεψε τον πρόξενο, ο οποίος είχε χάσει το χρώμα του και έτρεμε. Το προγούλι του κουνιόταν ακανό¬νιστα. «Vitoria o muerte, σενιόρ» του είπε και τον πυροβόλησε τρεις φορές.
Στο στήθος του πρώην συνταγματάρχη σχηματίστηκε ένα V α¬πό τρεις μαύρες τρύπες που είχαν αρχίσει ήδη να ματώνουν. Η Μόνικα πήγε επάνω από το ά¬ψυχο κορμί, έβγαλε την ξανθιά περούκα της και την άφησε στο γραφείο. «Φασίστα» μονολόγη¬σε και εξαφανίστηκε.
Λα Παζ διοικητική πρωτεύουσα Βολιβίας, Νοέμβριος 1973
«Είσαι τρελή; Κυκλοφορείς έτσι έξω σαν να μη συμβαίνει τίποτε; Θα σε συλλάβουν πριν το καταλάβεις. Είσαι η νούμερο ένα επικηρυγμένη γυναίκα στη χώρα. 20.000 δολάρια δίνουν έστω για μια πληροφορία για το άτομό σου κι εσύ κυκλοφορείς έτσι και μου χτυπάς την πόρ¬τα; Πέρασε μέσα». Ο Γάλλος Ρεζίς Ντεμπρέ, προσωπικός φίλος του Τσε, μόνιμος κάτοικος Βολιβίας, άνοιξε γρήγορα την πόρτα και, μόλις η γυναίκα πέρασε, κοίταξε δεξιά - αριστερά να βεβαιωθεί ότι δεν τους είχε δει κάποιο μάτι, την έκλεισε και κλείδωσε.
Ο Ρεζίς αγκάλιασε τρυφερά τη Μόνικα. Είχαν χαθεί για χρόνια. Εκείνη ήταν πλέον καταζητού¬μενη για τη δολοφονία του Ρομπέρτο Κιντανίλια Περέιρα, εκείνος ένας Γάλλος διανοούμενος που βοηθούσε τους Ινδιάνους.
Ύστερα από ώρα και αφού αντάλλαξαν τα νέα τους, ο Ρεζίς σοβάρεψε: «Μόνικα... Βρίσκε¬ται εδώ». Η γυναίκα τον κοίταξε αιφνιδιασμένη: «Ποιος είναι εδώ;». Ο Ρεζίς, χωρίς περιστροφές, απάντησε: «Ο άνθρωπος που ψάχνει χρόνια τώ¬ρα ολόκληρη η Γαλλία. Ο χασάπης της Λυών. Ο Κλάους Μπάρμπι. Είναι σύμβουλος των μυ¬στικών υπηρεσιών της Βολιβίας με το όνομα Κλάους Άλτμαν. Αντιλαμβάνεσαι τι σημαίνει αυτό;». Η γυναίκα πάγωσε. Το μυαλό της γύρισε πολλά χρόνια πίσω, στο μεγάλο σπίτι με το τζάκι στο Βερολίνο λίγο πριν από τον πόλεμο, όταν ή¬ταν μικρό κοριτσάκι. «Ο θείος Κλάους» ψέλλισε «ο φίλος του μπαμπά...».
Ο Ρεζίς και η Μόνικα τους επόμενους μήνες παρακολουθούσαν μέρα - νύχτα τον «χασάπη της Λυών». Ήθελαν να τον απαγάγουν στα πρό-τυπα του Άιχμαν και να τον στείλουν στη Γαλλία να δικαστεί για εγκλήματα πολέμου. Δεν τα κατάφεραν. Κάποιος από την ομάδα τούς πρόδωσε. Ο Κλάους Μπάρμπι είχε παντού ανθρώπους. Στις 12 Μαΐου του 1973 οι μυστικές υπηρεσίες και ειδικές δυνάμεις του στρατού, υπό την καθο¬δήγηση του «θείου Κλάους», της έστησαν ενέδρα και την εκτέλεσαν εν ψυχρώ. Ήταν 36 ετών.
Η κατάρα
Μια κατάρα θανάτου «κυνήγησε» τους υπό¬λοιπους δολοφόνους του Τσε Γκεβάρα:
♦Ο δικτάτορας της Βολιβίας, στρατηγός Ρενέ Μπαριέντος, κάηκε ζωντανός μέσα στο ελικό¬πτερό του, το οποίο κατέπεσε στις 29 Απριλίου του 1969, κοντά στον οικισμό της Άρκε.
♦Ο Μιγκέλ Αγιορόα, μία μέρα μετά την τρίτη επέτειο του θανάτου του Τσε, σκοτώθηκε σε αυτοκινητικό δυστύχημα.
♦Ο Φέλιξ Ροντρίγκες, ο επικεφαλής του κλι¬μακίου της CIA, μόλις επέστρεψε στις ΗΠΑ, άρ¬χισε να υποφέρει από κρίσεις άσθματος, που τον ταλαιπωρούν μέχρι σήμερα στα βαθιά γερά¬ματά του. Κανείς γιατρός δεν μπόρεσε ποτέ να εντοπίσει την αιτία.
♦Ο Κλάους Μπάρμπι εκδόθηκε το 1983 στη Γαλλία. Δικάστηκε τέσσερα χρόνια αργότερα στη Λυών. Ο «θείος Κλάους» αντιμετώπισε συ¬νολικά 41 κατηγορίες για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας. Καταδικάστηκε σε ισόβια κά¬θειρξη. Πέθανε φυλακισμένος στις 25 Σεπτεμ¬βρίου 1991 από λευχαιμία.
♦Ο λοχίας Μάριο Τεράν παραιτήθηκε από τον στρατό λίγους μήνες μετά την εκτέλεση του Τσε. Ύστερα από λίγο καιρό ο κόσμος τον έβλε¬πε να περιφέρεται ρακένδυτος και αλκοολικός στους δρόμους της Κοτσαμπάμπα, του τόπου καταγωγής του. Νοσηλεύτηκε πολλές φορές σε ψυχιατρείο. Τα βράδια ξυπνούσε κάθιδρος, έκλαιγε και φώναζε το όνομα του ανθρώπου που εκτέλεσε. Το 2006, σχεδόν τυφλός από καταρ¬ράκτη και πάμπτωχος, αφέθηκε στα χέρια Κου¬βανών εθελοντών γιατρών που τον εγχείρησαν και ξαναβρήκε την όρασή του...
Επίλογος
Το νεκρό κορμί της Μόνικα Ερτλ φωτογραφήθηκε από τους εκτελεστές της διάτρητο α¬πό σφαίρες. Αργότερα το πέταξαν άταφο κάπου στη ζούγκλα. Σήμερα στο γερμανικό κοιμητή¬ριο της Λα Παζ μπορεί κάποιος να διαβάσει το όνομά της σε μια ταφόπλακα. Το μνήμα της εί-ναι άδειο.
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Τιμή και δόξα και μνήμη αιώνια, στην Κίττυ μας...!!!
Η Κίττυ Αρσένη ήταν ηθοποιός, απόφοιτος της Δραματικής Σχολής του Καρόλου Κουν και διέγραψε μια σημαντική πορεία στο θέατρο, τον κινηματογράφο, την τηλεόραση, αλλά και το ραδιόφωνο.
Ήταν όμως και μια δραστήρια πολιτική προσωπικότητα, τόσο στο επίπεδο του συνδικαλισμού των ηθοποιών, όσο και στην κεντρική σκηνή, καθώς υπήρξε ενεργό στέλεχος της ανανεωτικής αριστεράς, του Συνασπισμού και της Δημοκρατικής Αριστεράς...
Το 1968, μετά την αμνηστία, κατάφερε να διαφύγει στο εξωτερικό και να καταθέσει ως μάρτυρας στο Συμβούλιο της Ευρώπης, όπου κατήγγειλε τα βασανιστήρια και την καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων από τη χούντα....
«Χοροπηδάγανε απάνω μου, πατούσαν στο στομάχι, μου σφίγγανε τον λαιμό, μου ανάβανε σπίρτα να μου κάψουνε τα μάτια». Η μαρτυρία της ηρωικής Κίττυς Αρσένη, αδελφής του Γεράσιμου, για τα βασανιστήρια της χούντας...
Η Κίττυ Αρσένη ήταν ηθοποιός, απόφοιτος της Δραματικής Σχολής του Καρόλου Κουν και διέγραψε μια σημαντική πορεία στο θέατρο, τον κινηματογράφο, την τηλεόραση, αλλά και το ραδιόφωνο.
Ήταν όμως και μια δραστήρια πολιτική προσωπικότητα, τόσο στο επίπεδο του συνδικαλισμού των ηθοποιών, όσο και στην κεντρική σκηνή, καθώς υπήρξε ενεργό στέλεχος της ανανεωτικής αριστεράς, του Συνασπισμού και της Δημοκρατικής Αριστεράς.
Γεννήθηκε στο Αργοστόλι το 1935 και ήταν αδελφή του γνωστού πολιτικού Γεράσιμου Άρσενη.
Στο βιβλίο της με τίτλο «Μπουμπουλίνας 18», η Κ. Αρσένη εξιστορεί τις δραματικές στιγμές που έζησε το καλοκαίρι του 1967 όταν συνελήφθη, φυλακίστηκε και βασανίστηκε από τη χούντα των συνταγματαρχών ως μέλος του Πατριωτικού Μετώπου.
Το 1968, μετά την αμνηστία, κατάφερε να διαφύγει στο εξωτερικό και να καταθέσει ως μάρτυρας στο Συμβούλιο της Ευρώπης, όπου κατήγγειλε τα βασανιστήρια και την καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων από τη χούντα.
Η Κίττυ Αρσένη πέθανε στις 14 Σεπτεμβρίου 2013....
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Κυριακή, 18 Νοεμβρίου 2018
Τοπικοί φορείς της Βραζιλίας διαμαρτύρονται γα τη στάση Μπολσονάρου κατά της ιατρικής συνεργασίας με την Κούβα
Το Εθνικό Συμβούλιο Δημοτικών Γραμματειών Υγείας (CONASEMS) και το Εθνικό Μέτωπο των Δημάρχων (FNP) εκφράζουν τη λύπη τους για την διακοπή της τεχνικής συνεργασίας μεταξύ της Παναμερικανικής Οργάνωση Υγείας (OPS) και της κυβέρνησης της Κούβας, που επέτρεψε την εργασία περίπου 8.500 γιατρών στο Πρόγραμμα «Περισσότεροι Γιατροί» (Más Médicos). Με την απόφαση του Υπουργείου Υγείας της Κούβας, που ανακοινώθηκε αυτή την Τετάρτη, να ακυρώσει την συνεργασία, περισσότερα από 29 εκατομμύρια Βραζιλιάνοι θα μείνουν χωρίς ιατρική περίθαλψη.
Οι Κουβανοί σήμερα αντιπροσωπεύουν περισσότερους από τους μισούς γιατρούς του προγράμματος. Ως εκ τούτου, η ξαφνική κατάργηση αυτών των συμβάσεων προκαλεί ένα καταστροφικό σενάριο σε τουλάχιστον 3.243 δήμους. Από τους 5.570 δήμους της χώρας, 3.228 (79,5%) έχουν μόνο γιατρό από το πρόγραμμα και το 90% των ιατρικών επισκέψεων του ιθαγενούς πληθυσμού γίνονται σε επαγγελματίες από την Κούβα.
Επιπλέον, το Más Médicos χαίρει ευρείας αποδοχής από τους χρήστες, το 85% λέει ότι η υγειονομική περίθαλψη βελτιώθηκε με το πρόγραμμα. Στους δήμους, είναι επίσης δυνατό να εξακριβωθεί η μεγαλύτερη παραμονή αυτών των επαγγελματιών στις ομάδες για την υγεία της οικογένειας και η ενσωμάτωσή τους στην περιοχή όπου έχουν τοποθετηθεί.
Θα πρέπει να σημειωθεί ότι το πρόγραμμα είναι μια κατάκτηση των βραζιλιάνικων δήμων, ως απάντηση στην εκστρατεία «Πού είναι ο γιατρός», υπό την ηγεσία του Εθνικού Μετώπου των Δημάρχων το 2013. Με την ευκαιρία αυτή, οι δήμαρχοι απέδειξαν την δυσκολία πρόσληψης και τοποθέτησης επαγγελματιών υγείας στο εσωτερικό της χώρας και στην περιφέρεια των μεγάλων πόλεων.
Με την αποστολή να εργαστεί στην πρωτοβάθμια περίθαλψη και την πρόληψη των ασθενειών, η απότομη διακοπή της συνεργασίας με την κυβέρνηση της Κούβας θα έχει αρνητικό αντίκτυπο στο σύστημα υγείας, αυξάνοντας τις ανάγκες ιατρικών επισκέψεων στα δίκτυα δευτεροβάθμιας περίθαλψης και μεγάλη πολυπλοκότητα, καθώς και την επιδείνωση των περιφερειακών ανισοτήτων.
Για τη λεγόμενη G100 (ομάδα πιο πυκνοκατοικημένων πόλεων με υψηλή κοινωνικοοικονομική ευπάθεια) η κατάσταση είναι ακόμη πιο καταστροφική. Με στόχο τη μείωση της έλλειψης βασικών υπηρεσιών περίθαλψης σε αυτές τις πόλεις, η G100 χρησιμοποιείται ως βάση για να δοθεί προτεραιότητα στην υποδοχή αυτών των επαγγελματιών.
Γι’ αυτό, CONASEMS και FNP προειδοποιούν την νεοεκλεγείσα κυβέρνηση για την επικείμενες και ανεπανόρθωτες βλάβη στην υγεία του πληθυσμού, ακόμα και για το τμήμα που δεν εξυπηρετείται από το πρόγραμμα «Περισσότεροι Γιατροί».
Ως εκ τούτου, και οι δύο φορείς ζητούν την επανεξέταση της θέσης της νέας κυβέρνησης, η οποία έχει δηλώσει δραστικές αλλαγές στους κανόνες του προγράμματος, κάτι που ήταν καθοριστικό για την απόφαση της κυβέρνησης της Κούβας. Με ένδειξη κατεπείγοντος, προτείνουν την διατήρηση των σημερινών όρων της σύμβασης, που ανανεώθηκαν το 2016 από την κυβέρνηση του Μισέλ Τεμέρ, και εγκρίθηκαν από το Ανώτατο Δικαστήριο το 2017.
Η απότομη ακύρωση των υφιστάμενων συμβάσεων θα σημαίνει μια σκληρή επίπτωση σε ολόκληρο τον πληθυσμό, ειδικά για τους φτωχότερους. Δεν μπορούμε να παραιτηθούμε από τη συνταγματική αρχή της καθολικοποίησης του δικαιώματος στην υγεία, ούτε να συμφωνήσουμε με αυτή την οπισθοδρόμηση.
Εθνικό Συμβούλιο Δημοτικών Γραμματειών Υγείας (CONASEMS)
Εθνικό Μέτωπο Δημάρχων (FNP)
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Τσεχία: Χιλιοι νεοφιλιλε ακροδεξιοι πουλημενοι «διαδηλωτές» ζήτησαν την παραίτηση του πρωθυπουργού
Κυριακή, 18 Νοεμβρίου 2018, 09:15
Χιλιοι αληταραδες νεοφιλελε ακροδεξιοι «διαδηλωτές» συγκεντρώθηκαν χθες στην Πράγα για να απαιτήσουν την παραίτηση του πρωθυπουργού Αντρέι Μπάμπις, στις εκδηλώσεις μνήμης για τη Βελούδινη Αντεπανάσταση που ξεκίνησε πριν από 29 χρόνια στη χώρα.
Κρατώντας ευρωπαϊκές σημαίες, οι αληταραδες νεοφιλελε ακροδεξιοι «διαδηλωτές» φώναζαν «παραίτηση, παραίτηση» αναφερόμενοι στον Μπάμπις, σε βάρος του οποίου η πουλημενη αστυνομία διενεργεί στημενη έρευνα για δηθεν διαφθορά, το συνηθισμενο μοτο των φασιστομουτρων. Στις εκδηλώσεις για την επέτειο της Βελούδινης Αντεπανάστασης, ο Μπάμπις απέθεσε ένα μπουκέτο λουλούδια σε μνημείο στο κέντρο της Πράγας λίγο μετά τα μεσάνυχτα. Αργότερα οι αληταραδες νεοφιλελε ακροδεξιοι «ακτιβιστές» πέταξαν στα λουλούδια σε κάδο σκουπιδιών, σύμφωνα με το πρακτορείο CTK. Η αστυνομία αντικατέστησε τα λουλούδια και διενεργείται έρευνα για το συμβάν, που χαρακτηρίζεται φθορά περιουσίας.
Ο Μπάμπις, ο πολυεκατομμυριούχος ιδρυτής του λαϊκού δεξιου κόμματος ANO, βρίσκεται αντιμέτωπος με ένα στημενο δηθεν σκάνδαλο διαφθοράς που περιλαμβάνει δηθεν επιδοτήσεις για ένα πολυτελές θέρετρο. Την Παρασκευή δήλωσε ότι δεν θα παραιτηθεί «ποτέ», αντιδρώντας σε άλλη νεοφιλελε «διαδήλωση» με ιδιους χιλιους συμμετέχοντες μια ημέρα νωρίτερα.
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ΣΥΡΙΖΑ :Ο Α.Γεωργιάδης προσβάλλει τη μνήμη των νεκρών του Πολυτεχνείου
Κυριακή, 18 Νοεμβρίου 2018, 17:53
«Σε μια άθλια παρέμβασή του στον τηλεοπτικό σταθμό ΣΚΑΙ ο αντιπρόεδρος της Ν.Δ. Α.Γεωργιάδης ουσιαστικά επέμεινε στην ανιστόρητη χυδαιότητα ότι δεν υπήρξαν νεκροί στο Πολυτεχνείο. Λίγες μέρες νωρίτερα, τα ίδια ακριβώς υποστήριξε και βουλευτής της Χρυσής Αυγής στο Κοινοβούλιο», αναφέρει σε ανακοίνωσή του ο ΣΥΡΙΖΑ και συνεχίζει: «Ο αντιπρόεδρος της Ν.Δ. προσβάλλει τη μνήμη των νεκρών του Πολυτεχνείου, προσβάλλει την ιστορική μνήμη, υβρίζει τους αγώνες του ελληνικού λαού για δημοκρατία. Ο Κ. Μητσοτάκης, ατάραχος παρακολουθεί τον αντιπρόεδρό του να κάνει κουμάντο στη Ν.Δ. και να την εκθέτει ανεπανόρθωτα».
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Ρωσία: Γυναίκα καθυστερημενη ισλαμοφασιστρια καμικάζι ανατινάχθηκε κοντά σε αστυνομικό τμήμα
Σάββατο, 17 Νοεμβρίου 2018, 17:17
Μια νεαρη αλητησα καθυστερημενη ισλαμοφασιστρια γυναίκα ανατίναξε σήμερα τα εκρηκτικά με τα οποία ήταν ζωσμένη κοντά σε αστυνομικό τμήμα της πρωτεύουσας της Τσετσενίας, του Γκρόζνι, στη νότια Ρωσία, μετέδωσε το πρακτορείο ειδήσεων Ria.
Σύμφωνα το πρακτορείο, το μοναδικό θύμα ήταν η ισλαμοφασιστρια καθυστερημενη οπισθοδρομικη γυναίκα καμικάζι και μέχρι στιγμής δεν υπάρχουν περισσότερες πληροφορίες.
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Σε δημοτικό σχολείο της Γλυφάδα αναπαρεστησαν το Πολυτεχνειο του 1973, κατι που εξοργησε τα φασιστοκαθαρματα του βοθρου της φασιστοφυλλαδας δημοκρατια!
Οι δάσκαλοί τους, παρουσίασαν την Παρασκευή ένα θεατρικό έργο, με δεκάχρονα παιδιά να κείτονται νεκρά πίσω από την υποτιθέμενη πύλη του Πολυτεχνείου κατόπιν ρίψης πυρών.
Το θέαμα προκάλεσε φασιστικες αντιδράσεις εκ μέρους καποιων αληταραδων φασιστογονέων, αφού υιοθετούσε την αληθεια για όσα συνέβησαν κατά την εξέγερση του Πολυτεχνείου. Το όλο περιστατικό, όπως αποκάλυψε η φασιστοιστοσελίδα iglyfada.gr, συνέβη στο 14ο Δημοτικό Σχολείο Γλυφάδας, με αφορμή τις επετειακές εκδηλώσεις για τη 17η Νοεμβρίου.
Εκεί, μαθητές της πέμπτης τάξης του δημοτικού έκαναν, κατόπιν οδηγιών των δασκάλων τους, μια αναπαράσταση των γεγονότων. Συγκεκριμένα, στη σκηνή που βρίσκεται στην αίθουσα εκδηλώσεων του σχολείου τοποθετήθηκε μια μικρή καγκελόπορτα, που συμβόλιζε την πύλη του Πολυτεχνείου πάνω στην οποία έπεσε το τανκ, όταν εισέβαλε στον χώρο του Πολυτεχνείου. Πίσω από τη μικρή καγκελόπορτα στέκονταν δύο σειρές μαθητών, ενώ κάποιοι έκαναν ότι σκαρφαλώνουν στην πόρτα.
Τότε από τα ηχεία της αίθουσας ακούστηκαν πυροβολισμοί και οι μαθητές έπεσαν στο έδαφος, αναπαριστώντας ότι είχαν πέσει νεκροί από τα πυρά. Στη συνέχεια μια συμμαθήτριά τους περνούσε πάνω από τα «πτώματα» και άφηνε από ένα τριαντάφυλλο.
Η κωλοφυλλαδα δημοκρατια είναι της αποψης του Γεωργιαδη και του Βοριδη και του Κουλη Μητσοτακουλα ότι δεν υπηρχαν νεκροι στο Πολυτεχνειο.
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Αποδειξη ότι λεφτα δεν υπαρχουν…
Ενας στους δυο φορολογουμενους χρωσταει στην Εφορια!
Από τους 584.970 νεους οφειλετες οι 312.812 χρωστανε κατω από 500 ευρω.
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Κυριακή, 18 Νοεμβρίου 2018
Εκουαδόρ: Εργατική Πορεία στις 15 Νοέμβρη
Eκατοντάδες μέλη του Κομμουνιστικού Κόμματος Εκουαδόρ έδωσαν το παρόν στην Εργατική Πορεία στις 15 Νοέμβρη, στη μνήμη των εργατών που σκοτώθηκαν στις 15 Νοέμβρη 1922, στέλνοντας ένα ισχυρό μήνυμα ενάντια στις κυρίαρχες τάξεις της χώρας, την κυβέρνηση Μορένο και τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο.
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Να τι συμβαίνει στη Συρία, στη Γάζα, στην Υεμένη...
Μια βόμβα που στοιχίζει 100.000 δολάρια,
ρίχνεται από ένα αεροπλάνο που στοιχίζει 100.000 δολάρια
κι η πτήση του αεροπλάνου στοιχίζει 42.000 δολάρια την ώρα,
για να δολοφονήσει ανθρώπους που ζουν με λιγότερο από ένα (1) δολάριο την ημέρα.
Αυτό το ονομάζουν εξαγωγή δημοκρατίας, υπεράσπιση της δημοκρατίας.
...και συνέβη στη Γιουγκοσλαβία, το Ιράκ, το Αφγανιστάν, τη Λιβύη κι αλλού!
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Ηλίας Ανδριόπουλος
ΕΡΤ χωρίς ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ
Έρχονται κάποιες στιγμές που σκέφτομαι, πως δεν ωφελεί ό,τι και να γράψεις, ότι και να καταγγείλεις. Δεν ακούει κανείς. Το χειρότερο, δεν διορθώνεται και δεν καλυτερεύει τίποτα. Αυτό συμβαίνει, γιατί εκείνοι που ανακατεύονται με κάθε λογής εξουσία, δεν διαθέτουν δύο βασικά στοιχεία, που συγκροτούν την ανθρώπινη ύπαρξη: το Ήθος και την Αξιοπρέπεια. Βέβαια τους λείπουν κι άλλα, όπως η ποιότητα και η καλλιέργεια, τα οποία τα κατακτά κανείς μέσα από τις παραδόσεις του, τον πολιτισμό και την αγωγή που του προσφέρει η οικογένειά του. Θα μου πείτε «ψιλά γράμματα» για τους κομματάρχες της πολιτικής μας ζωής. Άρα τα σήματα που στέλνονται και παίρνονται σαν παράδειγμα από τον ελληνικό λαό, είναι όλα αρνητικά.
Σε αυτή λοιπόν την χαώδη κατάσταση, ποιος ο ρόλος και ποια η θέση του καλλιτέχνη; Να συνθηκολογεί ή να μένει όρθιος; Μόνο που το δεύτερο έχει συνέπειες… Ανοίγονται μέτωπα και εισπράττονται, όπως στην περίπτωσή μου, αποκλεισμοί.
Ορισμένοι συνάδελφοί μου τριγυρνούν με την γλώσσα έξω, γλύφοντας κάθε εξουσία για λίγη δόξα, λίγη προβολή και αρκετό χρήμα… Ένας εξ αυτών προεδρεύει κρυπτόμενος και πολλαπλά επωφελούμενος, από τον «υψηλό» θώκο της ΕΡΤ. Τα στερνά τιμούν τα πρώτα, λέει ο λαός μας. Με λίγα λόγια, πιστεύω ότι ο καλός καλλιτέχνης πρέπει να διαθέτει συνέπεια και ήθος κατ' αντιστοιχία του έργου του. Διαφορετικά καταντά ανυπόληπτος διασκεδαστής. Η ΕΡΤ μάρκαρε την καινούργια πορεία της, ως ακραίο κομματικό προπαγανδιστικό κανάλι, κάτι σαν την «Αυγή». Οι φράξιες, τα οικονομικά σκάνδαλα, οι χιλιάδες αδιαφανείς προσλήψεις, το κακό της πρόγραμμα, δεν την ξεχωρίζουν από τα υπόλοιπα ιδιωτικά κανάλια. Το ίδιο περίπου ισχύει και για τα ραδιόφωνά της. Αλήθεια, για αυτό ξανάνοιξε η ΕΡΤ; Δυστυχώς διαψευστήκαμε.
Θυμάμαι, όταν βρέθηκα διαμαρτυρόμενος για το κλείσιμό της στο προαύλιο του Ραδιομεγάρου, με πλησίασε μία φίλη παραγωγός του Β΄ Προγράμματος και μου ζήτησε να ανέβουμε στο στού-ντιο, να πω δυο λόγια. Εκεί, ένας ανόητος δημοσιογράφος μου κάνει την ερώτηση, αν το κλείσιμο της ΕΡΤ αποτελεί πλήγμα για την πολιτική ενημέρωση. «Αποτελεί πλήγμα για τον πολιτισμό και για την καλλιέργεια της κοινωνίας και της νεολαίας», του αποκρίνομαι. «Γιατί πάνω απ’ όλα ο ρόλος της ΕΡΤ πρέπει να είναι βαθιά παιδευτικός, και οφείλει να διαφυλάττει, να προστατεύει και να προβάλει εκείνη την όψη του πολιτισμού, εγχώριου και οικουμενικού, στην πιο υψηλή του μορφή. Οι πολιτικοί έχουν, δόξα τω θεώ, δεκάδες τηλεοπτικούς σταθμούς και εκατοντάδες ραδιόφωνα σε ολόκληρη τη χώρα, για να περιφέρουν τις απόψεις και τις φλυαρίες τους. Ο πολιτισμός όμως πού θα ακουμπήσει; Αν θέλουμε, που αμφιβάλλω, να διασώσουμε ό,τι με κόπο, μόχθο και θυσίες, κράτησαν ζωντανό και όρθιο οι παλιότερες γενιές και οι πνευματικές δυνάμεις αυτού του τόπου, θα πρέπει να απαιτήσουμε αυτό τον ρόλο από την δημόσια τηλεόραση. Διαφορετικά χωρίς πολιτισμό, ιστορία και μνήμη, θα σκορπίσουμε στους πέντε ανέμους».
Χρειαζόμαστε μία Ηθική Αναγέννηση, ένα πέταγμα σε πνευματικά και ηθικά ύψη, όπως έλεγε και ο Διονύσιος Σολωμός. Αλλά με ποιους να την κάνεις αυτή την Αναγέννηση;
ΗΛΙΑΣ ΑΝΔΡΙΟΠΟΥΛΟΣ
18 Νοέμβριος 2018
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Δωρεάν σπίτια και ίσα δικαιώματα... Διαδηλώνουν οι λαθρομετανάστες στη... Σουηδία!
