Ιρλανδία:εκλογική συντριβή της κυβέρνησης του μνημονίου
«Ναυάγιο» του κυβερνώντος κόμματος, ποσοστά-ρεκόρ για την αντιπολίτευση δίνουν τα αποτελεσματα απο τις βουλευτικές εκλογές.
Το Φίνε Γκαέλ, το μεγαλύτερο κόμμα της αντιπολίτευσης στην Ιρλανδία, φαίνεται ότι κερδίζει με άνεση τις βουλευτικές εκλογές που διεξήχθησαν την Παρασκευή στη χώρα, χωρίς ωστόσο να αποσπά την πλειοψηφία στο κοινοβούλιο, σύμφωνα με τα αποτελεσματα που δόθηκαν σήμερα το πρωί στη δημοσιότητα.
Το κεντροδεξιό χριστιανοδημοκρατικο κόμμα λαβενει ποσοστό 36,1% και 59 εδρες (απο 27,3% και 51 εδρες που ειχε στις εκλογες του 2007) – το μεγαλύτερο που έχει κερδίσει ποτέ από το 1982. Το ποσοστό του κυβερνώντος κόμματος Φιόνα Φέιλ ειναι 17,4% (και 14 εδρες), το χαμηλότερο που έχει συγκεντρώσει στην ιστορία του, αφού οι ψηφοφόροι φαίνεται ότι το «εκδικήθηκαν» για την κακή διαχείριση της οικονομίας. Το 2007 ειχε 41,6% και 77 εδρες.
Το σοσιαλδημοκρατικο Εργατικό Κόμμα, ο παραδοσιακός «εταίρος» του Φίνε Γκαέλ στην κυβέρνηση, λαμβάνει ποσοστό 19,4%, (και 31 εδρες) που είναι η καλύτερη επίδοσή του ποτέ σε βουλευτικές εκλογές. Το 2007 ειχε 10,1%και 20 εδρες.
Οι Ιρλανδοί ψηφοφόροι τιμώρησαν το συντηρητικο Φιάνα Φάιλ (το οποιο προερχεται απο τον πρωτο ΙΡΑ το 1920, σε αντιθεση με το Φινε Γκαελ που ηταν το κομμα των συνεργατων των εγγλεζων αποικιοκρατων), για την υψηλή ανεργία, την αύξηση των φόρων και τα μέτρα λιτότητα που συνοδεύουν την ταπεινωτική, όπως την θεωρούν, διάσωση από τις Βρυξέλλες και το ΔΝΤ. Οι θέσεις του Φιάνα Φάιλ (οι «Στρατιώτες του Πεπρωμένου») και του Φίνε Γκάιλ («Η Φυλή των Ιρλανδών») δεν διαφέρουν σημαντικά σε θέματα όπως η αντιμετώπιση των επιχειρήσεων, αλλά το Φιάνα Φάιλ συνδέθηκε τόσο με την ιρλανδική «οικονομική φούσκα» όσο και με την πρόσφατη προσφυγή στην ΕΕ.
Το αριστερο κομμα Σιν Φειν, πολιτικη πτερυγα του ΙΡΑ, με επικεφαλης τον Τζερυ Ανταμς, και στην Ιρλανδια και στην κατεχομενη Βορειο Ιρλανδια, περνει 9,9% και 12 εδρες, το μεγαλυτερο ποσοστο του μεχρι σημερα, στα 14 χρονια εμφανισης του στην εκλογικη κονιστρα. Το 2007 ειχε 6,9% και 4 εδρες.
Η Ενωμενη Αριστερη Συμμαχια, που εμφανιζεται σαν εναλλακτικη αριστερη προταση με 20 υποψηφιους, ειναι ενα σχημα που εχει δημιουργηθει απο το τροτσικιστικο Σοσιαλιστικο Κομμα και διαφορες ομαδες του οπως η "Συμμαχια των ανθρωπων πανω απο τα κερδη" και η "Δραση Ανεργων". Στην Ελλαδα εχει αντιστοιχο του την οργανωση Ξεκινημα. Πηρε 2,2% και 4 εδρες, εχει 1 ευρωβουλευτη απο το 2009, ενω το 2007 ειχε 0,6%. Προκειται στην ουσια για ενα συνοθυλευμα οπορτουνιστων, τροτσκικιστων, δυσαρεστημενων απο το Εργατικο Κομμα και διαφορων "ανανεωτων", που ζητουν π.χ. μεταρρυθμιση της ΕΕ, εξανθρωπισμο του καπιταλισμου, και κινουνται στη συμβιβαστικη γραμμη του Κομματος της Ευρωπαικης Αριστερας.
Το ακροδεξιο Πρασινο Κομμα, (οπως ακροδεξιοι φασιστες ειναι ολα τα Πρασινα κομματα στην Ευρωπη), πληρωσε τη συμμαχια του με το Φιονα Φειλ και τη συμμετοχη του στην κυβερνηση. Πηρε 1,8% και καμμια εδρα, ενω το 2007 ειχε 4,7% και 6 εδρες.
Το Εργατικο Κομμα, που ειναι παλια διασπαση του ΙΡΑ και του Σιν Φειν, που πιστευε απο την δεκαετια του 1980 στην πολιτικη δραση, και την δεκαετια του 1980 ειχε 2% και 1 με 2 βουλευτες, σημερα εχει πλεον διαλυθει. Στις εκλογες πηρε 0,1%. Κατεβαζε 6 υποψηφιου, απο τους οποιους φυσικα κανενας δεν εκλεχτηκε. Το Εργατικο Κομμα υποστηριζε και το ΚΚ Ιρλανδιας. Και τα δυο κομματα προεβαλαν την αναγκη ρηξης με την καπιταλιστικη εκμεταλευση εναντια στις πολιτικες της κυβερνησης και της ΕΕ.
Τελος εκλεχτηκαν 11 ανεξαρτητοι βουλευτες περνοντας 12,3%.
ΛΙΒΥΗ
Λουτρό αίματος και διακύβευμα μεγάλων συμφερόντων
Το «θαύμα της οικονομίας»
Στις αρχές της δεκαετίας του '80, η Λιβύη ήταν μία από τις πιο πλούσιες χώρες της ηπείρου. Η διασύνδεσή της με τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις ιδιαίτερα μετά το 1999, που το καθεστώς έκανε στροφή 180 μοιρών, σε σχέση με τη στάση που κρατούσε απέναντι σε αυτές τις δυνάμεις, είναι μεγάλη. Οι εξαγωγές πετρελαίου σε σύγκριση με τον μικρό, σε αριθμό, πληθυσμό της (περίπου 6.500.000) της επιτρέπουν να διατηρεί ακόμη και σήμερα ένα από τα υψηλότερα κατά κεφαλήν εισοδήματα στην ευρύτερη αραβική περιοχή, ενώ παράλληλα υπό τη σκέπη του κράτους παραμένει ένα εκτεταμένο δίκτυο κοινωνικής ασφάλισης, εκπαίδευσης και στέγασης. Σε αυτούς ακριβώς τους τομείς πίεζε για περαιτέρω «διαρθρωτικές αλλαγές» το ΔΝΤ, το οποίο, βέβαια, στην πλέον πρόσφατη έκθεσή του (9 Φλεβάρη 2011) εξαίρει τις οικονομικές επιλογές (ιδιωτικοποιήσεις σε περισσότερες από 100 κρατικές επιχειρήσεις από το 2003 κυρίως στους τομείς των διυλιστηρίων, του τουρισμού και των κατασκευών και πλέον και τραπεζών). Δηλώνει, όμως, «αισιόδοξο για τις μακρο-οικονομικές προοπτικές» της χώρας που «δεν φαίνεται να την αγγίζουν οι εξελίξεις σε Αίγυπτο και Τυνησία»! Ομως και το ΔΝΤ επισήμαινε ότι το ποσοστό της ανεργίας, μεταξύ των νέων, είχε εκτιναχθεί στο 21% αποτελώντας μια ωρολογιακή βόμβα, που όπως φαίνεται εξερράγη. Αν σε αυτό, προσθέσει κανείς ότι μέσα στις διαρθρωτικές αλλαγές εντάσσεται η περικοπή των κρατικών βοηθημάτων, η περιστολή του δημόσιου τομέα και το ταυτόχρονο «άνοιγμα της ψαλίδας», καθώς μέλη της οικογένειας Καντάφι και συνεργάτες βρέθηκαν να διαχειρίζονται τεράστιο πλούτο (μέσα από τις συμφωνίες με τις ξένες εταιρείες), μπορεί ν' αντιληφθεί έναν από τους παράγοντες της λαϊκής οργής. Κύριοι πυλώνες της λιβυκής οικονομίας είναι το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο. Υπό κανονικές συνθήκες η Λιβύη παράγει 1,6 εκατομμύρια βαρέλια πετρελαίου ημερησίως και κατέχει τη 12η θέση στην παγκόσμια κατάταξη των εξαγωγικών χωρών. Το 85% του λιβυκού πετρελαίου διοχετεύεται στην Ευρώπη. Περίπου 22% εισάγει η Ιταλία και 8% η Γερμανία.
Επίσης, η Ιταλία, τον Αύγουστο του 2008, υπέγραψε με τη Λιβύη, συμφωνία με την οποία η Ρώμη θα καταβάλει στην Τρίπολη 5 δισ. δολάρια ως «αποζημίωση για την αποικιοκρατία», με αντάλλαγμα τα μέτρα που οι λιβυκές αρχές θα έπαιρναν για να σταματούν τους μετανάστες στις λιβυκές ακτές πριν περάσουν στην Ευρώπη. Ανάλογες συμφωνίες έχει υπογράψει η Λιβύη και με τη ΕΕ συνολικά.
Στο πλαίσιο της συγκεκριμένης ιταλο-λιβυκής συνεννόησης, συμφωνήθηκε και η πραγματοποίηση επενδύσεων στην Ιταλία μέσα από την Λιβυκή Αρχή Επενδύσεων, της οποίας το έργο εξαίρει το ΔΝΤ στην τελευταία του έκθεση. Η Λιβυκή Αρχή Επενδύσεων - LIA (Libyan Investment Authority) κατέχει το 7,5% της ιταλικής τράπεζας UniCredit, είναι δηλαδή ο μεγαλύτερος ξένος μέτοχος του χρηματοπιστωτικού γίγαντα. Ακόμη και μετοχές στη Γιουβέντους έχει η LIA. Σύμφωνα, δε, με δημοσιεύματα του Τύπου συμμετέχει και στην αυτοκινητοβιομηχανία FIAT με περίπου 2% των μετοχών. Η LIA, επίσης, έχει επενδύσει σε ευρωπαϊκά ΜΜΕ και σε ρωσικές εταιρείες, ακόμη και σε τουρκικά ακίνητα.
Η Γερμανία, από την άλλη, πέραν του πετρελαίου και του φυσικού αερίου, εισήγαγε πέρσι από τη Λιβύη άλλα προϊόντα αξίας ενός δισεκατομμυρίου ευρώ. Αλλά και ως χώρα εισαγωγής γερμανικών αγαθών η Λιβύη δεν είναι ασήμαντη. Πέρσι οι γερμανικές εξαγωγές αυτοκινήτων, μηχανημάτων, τροφίμων, φαρμάκων και χημικών προϊόντων ήταν της τάξεως του ενός δισεκατομμυρίου ευρώ.
Δεκάδες εταιρείες ξένων κεφαλαίων δραστηριοποιούνται, πλέον, στη Λιβύη, όπως oι γερμανικές «Siemens» και «Ferrostaal», η χημική BASF και άλλες. Κυρίαρχο ρόλο, βέβαια, έχουν οι πετρελαϊκές, όπως η βρετανο-ολλανδική πετρελαϊκή «Shell», η βρετανική πετρελαϊκή BP, η ισπανική πετρελαϊκή «Repsol», η ιταλική ΕΝΙ, η γαλλική TOTAL, η αμερικανική «Exxon-Mobil» και, με μεγάλες επενδύσεις, η κινεζική CNPC, όπως και άλλες κινεζικές, οι οποίες προσπαθούν, σήμερα, να επαναπατρίσουν τους περίπου 50.000 Κινέζους εργαζόμενους στη Λιβύη. Στη Λιβύη δραστηριοποιούνται και ελληνικές εταιρείες (π.χ. ΕΛΠΕ, αλλά και κατασκευαστικές), ενώ η Λιβύη αποτελεί για την Ελλάδα το δεύτερο, μετά τη Σαουδική Αραβία, προμηθευτή πετρελαίου.
Ο «Τρίτος Δρομος» και ο κομβικός ρόλος των φυλών
Εφαρμόζοντας τη θεωρία του «περί Τρίτου Δρόμου» - ούτε καπιταλισμό ούτε κομμουνισμό όπως έλεγε στο «Πράσινο Βιβλίο» του - ο Καντάφι από το 1969, που ανέλαβε την εξουσία ανατρέποντας τον βασιλιά Ιντρις και ίδρυσε την λεγόμενη «Αραβική Σοσιαλιστική Λιβυκή Δημοκρατία της Τζαμαχιρίγια» (υπό την επιρροή του Νασερισμού στην Αίγυπτο και του αραβικού εθνικισμού και του αραβικου σοσιαλισμου του Μπααθ), κυβερνά τη χώρα με ένα 12μελές «Επαναστατικό Συμβούλιο». Αυτό αποτελείται από τους ίδιους αξιωματικούς που συνεργάστηκαν στην ανατροπή του '69 και 1.500 «Λαϊκές Επιτροπές» (εκλέγονται ανά 4 χρόνια) που εκλέγουν, με τη σειρά τους, 32 «τοπικές λαϊκές συνελεύσεις», οι οποίες με τη σειρά τους εκλέγουν την «Εθνική Γενική Λαϊκή Συνέλευση» (βουλή) και την «Εθνική Γενική Λαϊκή Επιτροπή» (σαν κυβέρνηση). Το πολιτευμα το εχουν ονομασει "Αμεση Δημοκρατια". Πολιτικά κόμματα δεν υπάρχουν από το 1972, ούτε συνδικάτα, παρά μόνο επαγγελματικές ενώσεις που απορροφούνται από τις «Λαϊκές Επιτροπές» και «Συνελεύσεις».
Αν κάτι διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στη Λιβύη, ακόμη και σήμερα, όπως και σε άλλες αραβικές χώρες, είναι οι φυλές. Στη Λιβύη υπάρχουν 140 φυλές, αλλά οι ισχυρότερες, όσον αφορά στην επιρροή τους, είναι 30. Ο Καντάφι στηρίχτηκε στις φυλές για να εδραιώσει την εξουσία του το 1969. Σύμφωνα με τα υπάρχοντα στοιχεία, στηρίχτηκε κυρίως στις φυλές Gadhafi, Magarha, Tarouna και Warfalla, από όπου προέρχεται και η πλειοψηφία των ανδρών των δυνάμεων ασφαλείας και του στρατού. Το καθεστώς Καντάφι αξιοποίησε και εξισορρόπησε ανάμεσα στις φυλές ως ενοποιητικός παράγοντας, διανέμοντας, ως αντάλλαγμα για τις διάφορες υπηρεσίες, πλούτο και αξιώματα και επιβάλλοντας, έτσι, διά του «τρίτου δρόμου» τη θέλησή του σε όλη τη χώρα. Μάλιστα, με ειδική ρύθμιση το 1994, είχε προβλέψει στις διάφορες «Λαϊκές Επιτροπές» να εκπροσωπούνται αναλογικά όλες οι φυλές έτσι ώστε να μπορεί να κρατά τους πάντες ικανοποιημένους. Οι τελευταίες εξελίξεις, όμως, δείχνουν ότι πλέον η ισορροπία αυτή έχει χαθεί. Σειρά φυλάρχων, μεταξύ των οποίων και οι φύλαρχοι των Warfalla και Tarouna, που ελέγχει μεγάλο τμήμα της Δυτικής Λιβύης, υπό το βάρος των αιματηρών εξελίξεων, γύρισαν την πλάτη στο καθεστώς. Αν λάβει κανείς υπόψη του ότι επί της ουσίας οι φυλές κάνουν κουμάντο και τα μέλη τους συνήθως είναι ένοπλα και με δεδομένο ότι ο τακτικός στρατός βρισκόταν πάντα σε μια σχετικά αποδυναμωμένη θέση, ιδιαίτερα μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα των αρχών της δεκαετίας του '90, αντιλαμβάνεται ότι το τι μέλλει γενέσθαι στη χώρα, ακόμη και στο επίπεδο της διατήρησης της ενότητάς της, εξαρτάται πολύ από τις φυλές, που, προς το παρόν, φαίνεται να έχουν επιλέξει «στρατόπεδο» και αυτό δεν είναι η εξουσία Καντάφι.
Τα ερωτήματα που τίθενται βέβαια είναι πολλά. Ολες οι δημοσιογραφικές ανταποκρίσεις συγκλίνουν στο ότι οι αντικαθεστωτικές δυνάμεις «δίνουν την εντύπωση κεντρικού συντονισμού». Υπάρχει κάποια τέτοια συνεννόηση μεταξύ των φυλών ή και του στρατού; Κανείς δε γνωρίζει με βεβαιότητα. Το βέβαιο είναι ότι η Λιβύη είναι πολύ πλούσια ενεργειακά και όχι μόνο για την Ευρώπη, αλλά και για τη Ρωσία και την Κίνα που έχει μεγάλες επενδύσεις στη χώρα και οι ταραχές τής στοιχίζουν πολύ. Η Λιβύη είναι πολύ κοντά, γεωγραφικά, στην Ευρώπη αλλά και σε άλλες κρίσιμης σημασίας για τα ιμπεριαλιστικά συμφέροντα χώρες, όπως η Αίγυπτος, και είναι πολύ μεγάλη η εμπλοκή του καθεστώτος Καντάφι, οικονομικά, σε μεγάλες ευρωπαϊκές οικονομίες (π.χ. στην Ιταλία), πράγμα που κάνει ακόμη πιο πιθανή την έξωθεν παρέμβαση. Είτε άμεση είτε έμμεση. Είναι ηλίου φαεινότερο ότι εκτός από τα δικαιώματα και το αίμα του λιβυκού λαού, στους δρόμους των λιβυκών πόλεων διακυβεύονται και πολλά άλλα συμφέροντα.
ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ
Οχι στην ιμπεριαλιστική επέμβαση
Ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου για τις εξελίξεις στη Λιβύη
Σε ανακοίνωση για τις εξελίξεις στη Λιβύη, το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ σημειώνει: ««Αλληλεγγύη στο λαό της Λιβύης. Οχι στην ιμπεριαλιστική επέμβαση. Οχι στην εμπλοκή της χώρας μας.
Το ΚΚΕ καταδικάζει με αποτροπιασμό τη χρησιμοποίηση της πολεμικής μηχανής σε βάρος των διαδηλωτών στη Λιβύη, που αγωνίζονται για δημοκρατικά και κοινωνικά δικαιώματα.
Ταυτόχρονα καταγγέλλει τα σχέδια ανοιχτής ιμπεριαλιστικής στρατιωτικής επέμβασης του ΝΑΤΟ στη Βόρεια Αφρική, με το πρόσχημα της "αποκατάστασης της δημοκρατίας". Τη "δημοκρατία", που δήθεν μπορεί να εγγυηθούν οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ, την έχουμε δει στην πράξη, στο Αφγανιστάν, στο Ιράκ, στο Κόσσοβο και παλαιότερα στην Κορέα και στο Βιετνάμ. Είναι η "δημοκρατία" της ιμπεριαλιστικής βίας, της καθυπόταξης των λαών στον ιμπεριαλισμό, που μόνο αίμα και πόνο προκαλεί στα λαϊκά στρώματα.
Το ΚΚΕ είναι αντίθετο σε κάθε εμπλοκή της χώρας μας στα νέα ιμπεριαλιστικά ΝΑΤΟικά σχέδια και καλεί την κυβέρνηση να κλείσει τη βάση της Σούδας, που αντικειμενικά αποτελεί "ορμητήριο" αυτών των ιμπεριαλιστικών τυχοδιωκτικών σχεδίων και "εστία" κινδύνου για τους λαούς της περιοχής».
ΝΑΤΟ - ΕΕ ΓΙΑ ΤΗ ΛΙΒΥΗ
Στρώνουν το έδαφος για στρατιωτική επιχείρηση
Μεγάλη συγκέντρωση στρατιωτικών δυνάμεων με πρόσχημα τον απεγκλωβισμό ξένων υπηκόων
Το ΝΑΤΟ και τα ιμπεριαλιστικά επιτελεία, με αφορμή την κρίση στην Λιβύη, έρχονται σαν έτοιμοι από καιρό να ξεδιπλώσουν τα σχέδιά τους για έλεγχο της περιοχής και των φυσικών της πόρων. Η ελληνική κυβέρνηση σπεύδει από κοντά, διεκδικώντας ρόλο στο ενδοϊμπεριαλιστικό παζάρι, θέτοντας στην υπηρεσία αυτών των σχεδίων τόσο το έδαφος, τη θάλασσα και τον αέρα της χώρας, όσο και τις Ενοπλες Δυνάμεις με τα μέσα που διαθέτουν.
Προπομπός των ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών, είναι η στρατιωτική επιχείρηση που ξεδιπλώνεται ήδη με πρόσχημα την απομάκρυνση των ξένων υπηκόων από τη Λιβύη. Κοντά στις ακτές της Λιβύης έχουν σπεύσει πολεμικά πλοία πολλών χωρών και η συγκέντρωση συνεχίζεται. Σε αυτή την επιχείρηση η ελληνική κυβέρνηση δηλώνει έτοιμη για παραπέρα εμπλοκή διεκδικώντας, σε πρώτη φάση ρόλο ΝΑΤΟικής δύναμης επιτήρησης, της ευρύτερης θαλάσσιας περιοχής, μεταξύ νότιων ελληνικών παραλίων και Λιβύης.
Με μπούσουλα τα ΝΑΤΟικά δόγματα
Τα ιμπεριαλιστικά επιτελεία εμφανίζονται σαν έτοιμα από καιρό. Από το 2004 στη σύνοδο κορυφής της Κωνσταντινούπολης, το ΝΑΤΟ διακήρυξε το σχέδιο περί «νέας Μέσης Ανατολής», όπως και το δόγμα για τις νέες απειλές που περιλαμβάνουν την «ενεργειακή ασφάλεια» και την ελεύθερη ροή των ενεργειακών πόρων. Ολα αυτά οριστικοποιήθηκαν και με το νέο «στρατηγικό δόγμα» της λυκοσυμμαχίας που υιοθετήθηκε στη σύνοδο κορυφής το Νοέμβρη του 2010 στη Λισαβόνα.
Το ότι η βόρεια Αφρική και η Μέσα Ανατολή ήταν σταθερά στο στόχαστρο του ΝΑΤΟ, αυτό υποδηλώνεται από τα διάφορα «φόρουμ συνεργασίας» των χωρών - μελών του ΝΑΤΟ με τις χώρες της περιοχής, όπως ο «Μεσογειακός Διάλογος». Μάλιστα στην ευρύτερη θαλάσσια περιοχή της Βόρειας Αφρικής και της Ανατολικής Μεσογείου, έχουν πραγματοποιηθεί την τελευταία δεκαετία στρατιωτικές ασκήσεις, ορισμένες υπό ελληνική διοίκηση, με τη συμμετοχή, εκτός των ΝΑΤΟικών, και αραβικών χωρών, αλλά και του Ισραήλ. Αρα το όλο σκηνικό που διαμορφώνεται γύρω από την υπόθεση της Λιβύης έρχεται να «κουμπώσει» στα ιμπεριαλιστικά δόγματα και σε όσα τα ΝΑΤΟικά επιτελεία ετοιμάζουν εδώ και καιρό.
Το ΝΑΤΟ και η Ευρωπαϊκή Ενωση εμφανίζονται να κινούνται παράλληλα και από κοινού. Σε άτυπη σύνοδο των υπουργών Αμυνας της ΕΕ που έλαβε χώρα την Παρασκευή στη Βουδαπέστη, ο γγ του ΝΑΤΟ άφησε «όλες τις πιθανότητες ανοιχτές». Ωστόσο, όπως επισημαίνεται ανεπίσημα, η συμμαχία «περιμένει να κατασταλάξει η κατάσταση», δηλαδή να μορφοποιηθεί το σκηνικό στο εσωτερικό της Λιβύης. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν έχουν έτοιμα σχέδια.
Σύμφωνα με όσα βγαίνουν στη δημοσιότητα, κυρίως μέσω δηλώσεων, το σχέδιο για επιβολή «ζώνης απαγόρευσης πτήσεων» πάνω από τη Λιβύη είναι έτοιμο. Πρόκειται για ένα σχέδιο που εφαρμόστηκε επί σειρά ετών στο Ιράκ το οποίο συνοδευόταν κατά καιρούς από επιλεκτικούς βομβαρδισμούς στόχων. Η «νομιμοποιητική βάση» που ετοιμάζεται, είναι η προστασία (!) του λαού της Λιβύης (όπως άλλωστε «προστάτευσαν» και τους λαούς του Ιράκ και του Αφγανιστάν), καθώς και η προστασία των ενεργειακών πηγών της Λιβύης.
Ο ρόλος της Σούδας
Σε κάθε περίπτωση, οι εξελίξεις που δρομολογούνται με επίκεντρο τη Λιβύη φέρνουν στην επικαιρότητα το ρόλο της Κρήτης στα ιμπεριαλιστικά σχέδια και της εκεί αμερικανικής βάσης της Σούδας, αλλά και των λιμενικών εγκαταστάσεων στους Καλούς Λιμένες, στη νότια Κρήτη, όπου ήδη έχει ελλιμενιστεί αμερικανικό πλοίο με κοντέινερ άγνωστου περιεχομένου ναυλωμένο από τις αμερικανικές ένοπλες δυνάμεις.
Αξίζει να αναφερθεί ότι η απόσταση σε ευθεία γραμμή των νοτιοδυτικών ακτών της Κρήτης από τις απέναντι ακτές της Κυρηναϊκής Χερσονήσου της Λιβύης είναι μικρότερη από 270 χιλιόμετρα, ενώ η πόλη της Βεγγάζης απέχει περίπου 450 χιλιόμετρα. Το σκηνικό αυτό παραπέμπει στην ΝΑΤΟική επέμβαση στη Γιουγκοσλαβία το 1999 και στη διάθεση της Βόρειας Ελλάδας, με επίκεντρο τη Θεσσαλονίκη, ως ορμητήριο των ΝΑΤΟικών δυνάμεων.
«Δεν υπάρχει "μακεδονική" μειονότητα στην Ελλάδα»
Σάββατο, 26 Φεβρουαρίου 2011, 16:22
Τις θέσεις του Κ.Κ.Ε. σχετικά με το ζήτημα της ονομασίας αναπτύσσει, μεταξύ άλλων, η γ.γ. του Κ.Κ.Ε., Αλέκα Παπαρήγα, σε εκτενή συνέντευξή της στο περιοδικό «Πούμπλικα» που κυκλοφορεί ως ένθετο της εφημερίδας των Σκοπίων «Ντνέβνικ».
Η κα Παπαρήγα αναφέρει ότι το σημαντικότερο ζήτημα δεν είναι αυτό της ονομασίας αλλά η ύπαρξη εγγυήσεων για το αμετάβλητο και την ασφάλεια των συνόρων και η αποκήρυξη όποιων εδαφικών και αλυτρωτικών βλέψεων και ισχυρισμών, απ' όπου και αν προέρχονται.
Σημειώνει ότι το Κ.Κ.Ε., από το 1992 ακόμη, έχει προτείνει να υπάρξουν απευθείας συνομιλίες μεταξύ των δύο χωρών, «χωρίς τη μεσολάβηση των ιμπεριαλιστών».
Η η γ.γ. του Κ.Κ.Ε επισημαίνει ότι το Κ.Κ.Ε., αμέσως μετά την Ενδιάμεση Συμφωνία του 1995, έχει υποστηρίξει ότι ο όρος «Μακεδονία» ή κάποιο παράγωγο αυτού πρέπει να συμπεριλαμβάνεται στη λύση για το θέμα του ονόματος, στο πλαίσιο όμως μίας σύνθετης ονομασίας με γεωγραφικό προσδιορισμό, για την αποφυγή διαφόρων λανθασμένων εντυπώσεων και ισχυρισμών.
Παράλληλα, σημειώνει ότι από τη στιγμή που η ευρύτερη γεωγραφική περιοχή της Μακεδονίας διαιρέθηκε με τους βαλκανικούς πολέμους, κανείς δεν μπορεί να έχει το αποκλειστικό προνόμιο της χρήσης του όρου «Μακεδονία» και των παραγώγων του.
«Για εμάς ο όρος Μακεδονία έχει καθαρά γεωγραφικά χαρακτηριστικά και όχι εθνοτικά. Η Μακεδονία μπορεί να γίνει αντιληπτή ως μία μεγάλη γεωγραφική περιοχή στην οποία ζουν διάφορες εθνότητες» συμπλήρωσε η κα Παπαρήγα.
Σε αναφορά του περιοδικού «Πούμπλικα» ότι στην Ελλάδα «υπάρχουν πολίτες οι οποίοι λένε ότι είναι Μακεδόνες, όμως δεν έχουν το δικαίωμα να προσδιορίζονται ως τέτοιοι και να μιλούν τη γλώσσα τους», η κα Παπαρήγα σημειώνει: «Στην Ελλάδα υπάρχουν και κάποιοι σλαβόφωνοι. Αυτοί είναι Έλληνες πολίτες (κάποιοι από αυτούς έχουν σλαβική καταγωγή) και πρέπει να έχουν ισότιμη αντιμετώπιση. Είμαστε κατά των όποιων διακρίσεων προς αυτούς τους ανθρώπους και αγωνιζόμαστε γι' αυτό... Σήμερα αυτοί οι άνθρωποι είναι δίγλωσσοι και λόγω εσωτερικής μετανάστευσης, μικτών γάμων και άλλων παραγόντων ζουν διάσπαρτοι σε διάφορα τμήματα.... Με άλλα λόγια, δεν συντρέχουν προϋποθέσεις για την αναγνώριση κάποιας μειονότητας. Από την άλλη μεριά, παρατηρούμε ότι η κυβέρνηση στη χώρα σας (σ.σ. εννοεί της ΠΓΔΜ) και διάφοροι εθνικιστικοί κύκλοι, με την υποστήριξη των Η.Π.Α. και της Ε.Ε., τα τελευταία χρόνια συνεχώς προωθούν το ζήτημα της αναγνώρισης της ''μακεδονικής'' εθνότητας, προβάλλουν εδαφικά αιτήματα κ.α.. Αυτά είναι επικίνδυνα παιχνίδια, καθώς γνωρίζουμε πολύ καλά ότι οι ιμπεριαλιστές δεν νοιάζονται για τους λαούς και τις μειονότητες παρά μόνο για την προώθηση των ταξικών και γεωπολιτικών συμφερόντων τους».
Ακόμη, η κα Παπαρήγα υποστηρίζει ότι τα διάφορα σενάρια περί «Μεγάλης Αλβανίας» ή «Μεγάλης Βουλγαρίας» επινοούνται από το ΝΑΤΟ και τους ιμπεριαλιστές, με στόχο την ενίσχυση της κυριαρχίας της αστικής τάξης και ότι οι λαοί των χωρών της περιοχής και η εργατική τάξη δεν έχουν κανένα συμφέρον από την αλλαγή των συνόρων διότι ενέχει ο κίνδυνος της αναζωπύρωσης των εθνικισμών.
Η γ.γ. του Κ.Κ.Ε.,ακόμη, θεωρεί ότι η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ διέπραξε λάθος με το τμήμα του νόμου του 1992, που δεν επιτρέπει τον επαναπατρισμό των σλαβόφωνων πολιτικών προσφύγων, οι οποίοι αγωνίστηκαν στις τάξεις του «Δημοκρατικού Στρατού της Ελλάδας».
