Απαγόρευση των διαδηλώσεων στη Σαουδική Αραβία
από Νίκο Γ. 4:46μμ, Σάββατο 5 Μαρτίου 2011
Η Σαουδική Αραβία απαγόρευσε όλες τις διαδηλώσεις και πορείες, όπως μετέδωσε σήμερα η κρατική τηλεόραση, επικαλούμενη ανακοίνωση του υπουργείου Εσωτερικών, έπειτα από τις μικρές διαδηλώσεις σιιτών σε ανατολική επαρχία της χώρας. Οι δυνάμεις ασφαλείας θα χρησιμοποιήσουν κάθε μέσο προκειμένου να αποτρέψουν προσπάθειες διατάραξης της δημόσιας τάξης, επισήμανε το τηλεοπτικό δίκτυο αλ-Εχμπαρίγια, χωρίς να δώσει περαιτέρω λεπτομέρειες
Xαμός στην Μ Ανατολή
από gar 8:12πμ, Σάββατο 5 Μαρτίου 2011
Μερικές εκατοντάδες μόνο διαδηλωτές στην Σ Αραβία ήταν αρκετοί για να γίνουν είδηση. Η πρώτη συγκέντρωση με πολιτικα και κοινωνικα αιτήματα από ιδρύσεως του κράτους.. Βεβαίως τα δυτικά ΜΜΕ στην πλειοψηφία τους αποσιωπούν την εξέγερση στην Σ Αραβια.. (ανηλειμένες υποχρεώσεις βλέπεις...)
Το ΝΑΤΟ στην Λιβυη
Με 30 πολεμικά πλοία γύρω από τη Λιβύη και πολλά ακόμα στην Κρήτη, στη Σικελία και στη Νάπολη, οι αμερικάνοι και τα τσιράκια τους, Γαλλοι, Καναδοί, Τούρκοι, Ισραηλινοί, Ελληνες, Ιταλοί και Ισπανοί εξουσιαστές προς στιγμή παρακολουθούν την κατάσταση, λένε. Ωστόσο πληθαίνουν οι πληροφορίες πως έχουν αποβιβάσει πάνω από 600 στρατιώτες στη Βεγγάζη, που έχουν ενεργό ρόλο και ανάμειξη στα γεγονότα. Ακόμη δεν φάνηκαν σε πεδία μαχών, αλλά φαίνεται πως αφενός προσπαθούν να φτιάξουν μια ασφαλή πύλη εισόδου-εξόδου στη Λιβύη και αφετέρου θέλουν να μείνουν όσο γίνεται μακριά από τις εστίες έντασης. Επίσης, οι πρώτες κινήσεις δείχνουν να προσφέρουν ρόλο μπάτσου στο εθνικό συμβούλιο που πάει να δημιουργηθεί, αναβαθμιζόμενοι μετά σε επίσημους συμβούλους. Ο κύριος στόχος είναι να φύγουν οι υφιστάμενες εταιρείες εκμετάλλευσης του πετρελαίου και να μπουν και να μείνουν αμερικάνικες και η ΒΡ.
Ο μαλάκας ο ΓΑΠ τι δουλειά έχει και ανακατεύεται παλι στέλνοντας τρία (μέχρι στιγμής) πλοία, προσφέροντας πλήρη υποστήριξη στους δυτικούς και ετοιμάζοντας και άλλα πλοία για συνδρομή????
Κίνα : συλλήψεις και απειλές δημοσιογράφων
από @ 3:23μμ, Σάββατο 5 Μαρτίου 2011
Η αστυνομία συνέλαβε τουλάχιστον τέσσερις διαδηλωτές στο Πεκίνο κοντά στην έδρα διεξαγωγής της ετήσιας συνόδου της κινεζικής Λαϊκής Εθνοσυνέλευσης και ζήτησε από φωτογράφους του Γερμανικού Πρακτορείου να σβήσουν τις λήψεις τους από τις συλλήψεις.
Οι αστυνομικοί σταμάτησαν έναν εύρωστο μεσήλικα άνδρα, ο οποίος προσπάθησε να παραμερίσει βίαια έναν άνδρα της παραστρατιωτικής Λαϊκής Ένοπλης Αστυνομίας, ο οποίος φρουρούσε τη βορειοανατολική είσοδο της πλατείας Τιενανμέν στο Πεκίνο.
Την ίδια στιγμή που άλλα στελέχη της Ένοπλης Αστυνομίας, ένστολοι αστυνομικοί και άλλοι με πολιτικά έσπευδαν να απομακρύνουν τον άνδρα αυτόν, άλλος ένας άρχισε να φωνάζει συνθήματα, ενώ μία γυναίκα σήκωσε ένα χαρτί με κάποια επιγραφή μπροστά από φωτογράφο του Γερμανικού Πρακτορείου.
Οι τρεις διαδηλωτές απομακρύνθηκαν εν ριπή οφθαλμού υποβασταζόμενοι και παραδόθηκαν σε άλλους ένστολους και με πολιτική περιβολή αστυνομικούς, οι οποίοι τους παρέλαβαν.
Έπειτα από μία 15λεπτη ανάκρισή του, οι αστυνομικοί ζήτησαν από τον φωτογράφο του Γερμανικού Πρακτορείου να σβήσει τις εικόνες, ή θα ακολουθήσει κανονική σύλληψή του. Δεν έχει γίνει γνωστό για ποιόν λόγο διαμαρτύρονταν οι τρεις συλληφθέντες, ή εάν η πρωτοβουλία τους ήταν κοινή.
Αυτόπτης μάρτυρας δήλωσε στο ίδιο πρακτορείο πως η αστυνομία συνέλαβε έναν τέταρτο διαδηλωτή στην Τιενανμέν, ο οποίος σήκωσε μία επιγραφή με το σύνθημα «Κομμουνιστικό Κόμμα φύγε».
Συνελήφθησαν απο την αντικαθεστωτικη αντιπολιτευση κομάντο της SAS στη Λιβύη
Η παρέμβαση της Δύσης στην εξέγερση κατά του Καντάφι επιβεβαιώνεται από δημοσίευμα των λοδρέζικων Sunday Times, στο οποίο αναφέρεται ότι οκτώ επίλεκτοι καταδρομείς της SAS έχουν αιχμαλωτιστεί από τους αντικαθεστωτικούς.
Οπως αναφέρει η εφημερίδα, οι βρετανοί στρατιωτικοί προσπάθησαν ανεπιτυχώς, μαζί με διπλωμάτη της χώρας, να έρθουν σε επαφή με τους εξεγερμένους για να τους βοηθήσουν. Κατά την ίδια πηγή, κρατούνται στη Βεγγάζη, προπύργιο της εξέγερσης στα ανατολικά της χώρας.
Η βρετανική κυβέρνηση τηρεί σιγή ιχθύος και το υπουργείο Εξωτερικών αρκέστηκε να ανακοινώσει ότι «Δεν μπορούμε ούτε να επιβεβαιώσουμε, ούτε να διαψεύσουμε αυτήν την πληροφορία», ενώ το υπουργείο Αμυνας δεν έκανε καμία ανακοίνωση.
Η άφιξη βρετανών καταδρομέων «είχε εξοργίσει αρκετές προσωπικότητες της λιβυκής αντιπολίτευσης, που διέταξαν την κράτηση των καταδρομέων σε μία στρατιωτική βάση», τονίζει το δημοσίευμα, καθώς οι αντίπαλοι του Καντάφι «φοβούνται ότι εκείνος μπορεί να χρησιμοποιήσει οποιαδήποτε απόδειξη για δυτική ανάμειξη προκειμένου να ενισχύσει την υποστήριξη στο καθεστώς του, κεντρίζοντας το πατριωτικό συναίσθημα».
Το Σάββατο, η Αλληλεγγύη Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων από τη Γενεύη είχε δώσει στο Reuters την πληροφορία ότι ομάδα «από οκτώ επίλεκτους» στρατιώτες είχε αιχμαλωτισθεί από τους αντικαθεστωτικούς.
Μάχες με όπλα και πληροφορίες στη Λιβύη
Οι δυνάμεις του Καντάφι προσπαθούν να ανακτήσουν τον έλεγχο κρίσιμων πόλεων της χώρας, ενώ σε επικοινωνιακό επίπεδο οι φήμες διαδέχονται η μία την άλλη με καταιγιστικό ρυθμό.
Το πρωί της Κυριακής πυκνοί πυροβολισμοί ακούστηκαν στην Τρίπολη, που ελέγχει η κυβέρνηση, μαζί με κόρνες αυτοκινήτων. Την ίδια περίπου ώρα, η κρατική τηλεόαση μετέδιδε ότι ανακαταλήφθηκαν από τις πιστές στον Καντάφι δυνάμεις οι πόλεις Ζαουΐγια και Μιζουράτα, δυτικά της Τρίπολης (όπου το Σάββατο υπήρξαν σφοδρές συγκρούσεις).
Η ίδια πηγή ανέφερε ότι στην ανατολική πλευρά της χώρας το Τομπρούκ βρίσκεται υπό κυβερνητικό έλεγχο και οι δυνάμεις του Καντάφι προχωρούν προς τη Βεγγάζη, δεύτερη σε μέγεθος πόλη της χώρας, έχοντας μάλιστα ανακτήσει και τη Ρας Λανούφ.
Την τελευταία πληροφορία διέψευσαν οι αντιφρονούντες, που είχαν το Σάββατο τον έλεγχο της περιοχής. Δημοσιογράφος του Γαλλικού Πρακτορείου πρόσθεσε πως «είμαστε πολλοί δημοσιογράφοι σε ξενοδοχείο στη δυτική είσοδο της πόλης και κανείς μας δεν αντιλήφθηκε ορυμαγδό από μάχες».
Καντάφι: θα γυρίσουμε σε εποχές πειρατών στη Μεσόγειο
Ο λίβυος ηγέτης παραχώρησε συνέντευξη στη γαλλική Journal du Dimanche και επαναλαμβάνει ότι οι αντιφρονούντες έχουν σχέσεις με την ισλαμική τρομοκρατία.
Η εφημερίδα έχει τίτλο «Ή εγώ ή η Αλ Κάιντα» στη συνέντευξη του Καντάφι που αναρρωτιέται: «Οι δικές μας υπηρεσίες συνεργάστηκαν με τη Δύση. Σας έχουμε βοηθήσει αρκετά τα τελευταία χρόνια. Γιατί, λοιπόν, τώρα που πολεμάμε εμείς την τρομοκρατία μέσα στην ίδια μας τη χώρα, τη Λιβύη, κανένας δεν μας βοηθάει, σε αντάλλαγμα;».
Προειδοποίησε μάλιστα ότι «Θα δείτε τον Ισλαμικό ιερό πόλεμο μπροστά σας στη Μεσόγειο ... οι άνθρωποι του Μπιν Λάντεν θα επιβάλλουν την καταβολή λύτρων σε στεριά και θάλασσα.Θα επιστρέψουμε στις εποχές του Κοκκινογένη, των πειρατών, των Οθωμανών, που επέβαλαν φόρο σε κάθε πλοίο».
Παράλληλα, εκτίμησε ότι θα υπάρξει πρωτοφανής εισροή λαθρομεταναστών στις ακτές της Μεσογείου.
Ζήτησε επίσης να πάει στη Λιβύη διεθνής επιτροπή από τον ΟΗΕ ή την Αφρικανική Ενωση, για να ελέγξει επί τόπου την κατάσταση. «Εγώ ποτέ δεν πυροβόλησα κατά του λαού μου! Εδώ στη Λιβύη δεν πυροβολήσαμε κανέναν. Η ερευνητική επιτροπή θα το διαπιστώσει», όπως υποστηρίζει.
Ερωτηθείς παράλληλα για το πάγωμα των περιουσιακών στοιχείων της οικογένειάς του, ο λίβυος ηγέτης απάντησε πως ο ίδιος «δεν έχει παρά την τέντα» του. «Προκαλώ όλον τον κόσμο να αποδείξει πως διαθέτω έστω και ένα δηνάριο. Αυτό το πάγωμα των περιουσιακών στοιχείων, δεν είναι παρά μία πειρατεία που επιβάλλεται όλο και περισσότερο πάνω στα χρήματα του λιβυκού λαού».
Ποιοι επιδιώκουν τη διάσπαση και τη διάλυση της Λιβύης;
Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία, ότι ο Καντάφι είναι δικτάτορας. Υπήρξε δικτάτορας για 42 χρόνια. Όμως, όπως φαίνεται, οι εντάσεις στο εσωτερικό της Λιβύης, μπορεί να είναι υποκινούμενες απ έξω. Για παράδειγμα, η δήλωση του Βρετανού υπουργού Εξωτερικών, ότι ο Καντάφι διέφυγε στη Βενεζουέλα, δυνάμωσε σημαντικά την εξέγερση των αντικαθεστωτικών.
Παρά το γεγονός ότι και οι τρείς είχαν δικτατορία, η Λιβύη του Καντάφι διαφέρει σημαντικά από τη Τυνησία του Ben Ali, και την Αίγυπτο του Μουμπάρακ. Η ηγεσία της Λιβύης δεν είναι αδιάντροπα υποτακτική στις ΗΠΑ και στην ΕΕ. Και σε αντίθεση με αυτό που ίσχυε στη Τυνησία και στην Αίγυπτο, η σχέση του Καντάφι με την Αμερική και την ΕΕ είναι καθαρά ένα modus Vivendi. Πολύ απλά, ο Καντάφι είναι ένας «ανεξάρτητος δικτάτορας», και όχι ένας «διαχειρίσιμος δικτάτορας», όπως ήταν οι άλλοι δυο.
Στη Τυνησία και στην Αίγυπτο, το status quo παραμένει. Ο στρατός και ο νεοφιλελευθερισμός παραμένουν ακέραιοι. Αυτό βολεύει αφάνταστα τα συμφέροντα των Αμερικανών και της ΕΕ. Όσον αφορά στη Λιβύη, η ανατροπή του εκεί status quo, αποτελεί τον απώτερο σκοπό τόσο των ΗΠΑ όσο και της ΕΕ.
Οι Αμερικανοί και οι Ευρωπαίοι προσπαθούν τώρα να κεφαλαιοποιήσουν την εξέγερση εναντίον του Καντάφι, με την ελπίδα να αποκτήσουν ένα γερό προγεφύρωμα στη χώρα. Μεγάλες ποσότητες οπλισμού εισάγονται στη Λιβύη από τα νότια σύνορά της, σε μια προσπάθεια ενίσχυσης της εξέγερσης. Η αποσταθεροποίηση όμως της Λιβύης, θα προκαλέσει τριγμούς στη Βόρειο Αφρική, στη Δυτική Αφρική, καθώς και στη παγκόσμια προμήθεια ενέργειας.
Όλες οι κυβερνήσεις των ισχυρών χωρών της ΕΕ γνώριζαν εδώ και καιρό, πολύ καλά, τον δεσποτισμό του Καντάφι. Αυτό όμως δεν τις εμπόδισε να κλείνουν κερδοφόρες συμφωνίες μαζί του. Ένα ερώτημα για τα ΜΜΕ που καλύπτουν τα γεγονότα της Λιβύης, είναι το από πού προέρχεται όλος αυτός ο οπλισμός; Μήπως ο πλήρης εξοπλισμός της Λιβύης αποτελεί μέρος του εκδημοκρατισμού της από πλευράς της Δύσης;
Από τo 2004 που οι σχέσεις μεταξύ ΗΠΑ- Λιβύης αναθερμάνθηκαν, οι στρατοί των δυο χωρών έχουν έρθει πολύ κοντά. Η Λιβύη αποτελεί καλό πελάτη των αμερικανικών οπλικών συστημάτων. Σύμφωνα με ανακοίνωση του πενταγώνου το 2009, η Αμερική διατίθεται να πουλήσει όπλα στη Λιβύη, «εφόσον αυτό προάγει τα κοινά μας συμφέροντα». Με άλλα λόγια η Αμερική θα εξοπλίσει τη Λιβύη για τα δικά της συμφέροντα...........
Έτσι, εν μια σχεδόν νυκτί, η Λιβύη μοιάζει να πλημμύρισε από αμερικανικά οπλικά συστήματα. Μαχητικά F-16 , ελικόπτερα Apache, οχήματα εδάφους, κλπ. που σήμερα τα χρησιμοποιεί ο Καντάφι εναντίον των διαδηλωτών. Και οι αντικαθεστωτικοι ομως χρησιμοποιουν υπερσυγχρονη αμερικανικη και ισραηλινη τεχνολογια. Υπερσυχρονα οπλα, αντιαεροπορικα, και τεθωρακισμενα. Αν αυτό αληθεύει, τότε αποτελεί μεγάλη έκπληξη, καθώς δεν υπάρχουν δημόσιες καταγραφές ότι η Αμερική έχει προμηθεύσει επίσημα τη Λιβύη με αυτού του είδους το οπλοστάσιο. Μέχρι τώρα, η Λιβύη διέθετε αποκλειστικά γαλλικά Mirage, και ρωσικά MiGs.
Την ίδια υποστήριξη προς το λιβυκό καθεστώς επιδείκνυε απο το 1997 και η Ιταλία του Silvio Berlusconi. Υπάρχουν μάλιστα πληροφορίες μέσα από τη Λιβύη, ότι η αεροπορία του Καντάφι χρησιμοποιεί Ιταλούς πιλότους. Παράλληλα, φημολογείται ότι χρησιμοποιεί μισθοφόρους από αφρικανικές χώρες. Το δεύτερο έχει επιβεβαιωθεί από αρκετά βίντεο των μαχών που διεξάγονται. Λέγεται επίσης πως ο Καντάφι σκέφτεται να προσλάβει αμερικανικές και ευρωπαϊκές εταιρίες ασφάλειας (μισθοφόρων). Οπως ομως ειναι γνωστο, ευρωπαιοι μισθοφοροι ενισχυουν και τους αντικαθεστωτικους. Καθως και ρατσιστες μισθοφοροι απο την Νοτιο Αφρικη. Αμερικανοι αξιωματικοι, 600 τον αριθμο, εχουν αποβιβαστει στην Βεγγαζη, και εκπαιδευουν τους αντικαθεστωτικους. Ενω ετοιμαζεται και επεμβαση, στο στιλ του Ιρακ, απο το ΝΑΤΟ με το προκαλυμα του ΟΗΕ.
Ο Καντάφι και οι γιοι του διοικούν τη Λιβύη σαν να είναι ιδιωτικό τους φέουδο. Έχουν καταληστέψει το πλούτο της και τους φυσικούς της πόρους. Ένας μάλιστα από τους γιους του δικτάτορα είναι γνωστό ότι πλήρωσε ένα εκατομμύριο δολάρια στην Αμερικανίδα τραγουδίστρια Beyoncé Knowles, για μια «ιδιωτική συναυλία».
Παράλληλα, δεν θα πρέπει να ξεχνάμε τον σημαντικό ρόλο των ξένων επιχειρήσεων στη Λιβύη. Η εξέταση του ρόλου αυτού, όπως και του ρόλου των κυβερνήσεων της Αμερικής και της ΕΕ, είναι ένα πολύ σοβαρό ζήτημα.
Είναι φανερό, ότι η δημοκρατία αποτελεί απλά ένα πρόσχημα για να πέσουν οι δικτάτορες, και να ανατραπούν οι κυβερνήσεις που δεν εξυπηρετούν τα συμφέροντα των Αμερικανών και των Ευρωπαίων. Αρκεί μόνο να θυμηθούμε πως οι Αμερικάνοι υποδέχθηκαν με ανοιχτές αγκάλες τον Καντάφι στη Ουάσιγκτον το 2009. Με το που συναντήθηκαν, η Hillary Clinton δήλωσε το πόσο πολύ οι ΗΠΑ εκτιμούν τη συνεργασία με τη Λιβύη, και το πόσο ελπίζουν στην ακόμη στενότερη συνεργασία μεταξύ των δυο χωρών.
Αυτό που οι ΗΠΑ και η ΕΕ θέλουν τώρα να πετύχουν, είναι η μεγιστοποίηση των κερδών τους στη Λιβύη. Και ο τρόπος με τον οποίο θα το πετύχουν, πιστεύουν πως είναι ο εμφύλιος πόλεμος. Προς αυτό το σκοπό συντείνουν δυο παράγοντες: Ο ένας είναι η φύση του καθεστώτος του Καντάφι οπου με το συστημα της αμεσης δημοκρατιας που εχει δωσει, εχουν μεγαλη εξουσια οι φυλαρχοι και οι φυλες. Ο άλλος είναι μια επιθυμία να διαιρέσουν και να εξασθενήσουν τη Λιβύη.
Πολλοί πίστευαν πως θα ξεκινήσει εμφύλιος πόλεμος μεταξύ των γιων του, ή κάποιων στρατηγών, με την αποχώρηση του Καντάφι. Υπάρχει πάντα και ο κίνδυνος για έναν εμφύλιο σπαραγμό μεταξύ φυλών, εθνοτήτων κλπ. Πολλές από αυτές τις διαιρέσεις ενθαρρύνονται απο τους δυτικους προκειμένου να διασπαστεί η χώρα.
Το χάος που επικρατεί στον αραβικό κόσμο βολεύει κάποιες στρατηγικές των ΗΠΑ, του Ισραήλ, της Βρετανίας, και του ΝΑΤΟ. Αν η Λιβύη βαλκανοποιηθεί, θα κερδίσουν οι ΗΠΑ και η ΕΕ μακροπρόθεσμα. Παράλληλα, θα αποσταθεροποιηθούν και όλες οι γειτονικές χώρες. Το ίδιο και Δυτική και Κεντρική Αφρική. Οι φυλετικοί διαχωρισμοί της Λιβύης εκτείνονται μέχρι μέσα στο Τσαντ, το Σουδάν, τον Νίγηρα, και την Αλγερία. Θα επηρεαστεί επίσης η Ευρώπη, αλλά και ολόκληρος ο κόσμος σε ενεργειακό επίπεδο.
Το πιο πιθανό είναι πως ο Καντάφι δεν θα τη γλιτώσει τόσο φτηνά όσο ο Ben Ali και ο Mubarak. Δύσκολα θα βρεθεί χώρα να του προσφέρει καταφύγιο. Αποτελεί ρίσκο για κάθε κυβέρνηση. Με τη Σαουδική Αραβία δεν έχει καλές σχέσεις, ενώ είναι υπό έρευνα στον Λίβανο. Γενικά, οι σχέσεις του με τις άλλες πετρελαιοπαραγωγές χώρες της περιοχής είναι τεταμένες. Κανένας στον Περσικό Κόλπο δεν τον θέλει. Εξάλλου, οι αραβικές κυβερνήσεις φοβούνται να του προσφέρουν άσυλο. Στις προσπάθειές του να ηγηθεί του αραβικού κόσμου, ο Καντάφι με την ειλικρίνειά του, έχει προσβάλλει πολλούς από τους υπόλοιπους ηγέτες.
Οι επιλογές του είναι μηδαμινές. Για αυτό και θα προσπαθήσει πάση θυσία να κρατηθεί στην εξουσία. Ο εμφύλιος πόλεμος που σπρωχνουν οι δυτικοι σταυροφοροι είναι μια σοβαρή πιθανότητα.
Η Λιβύη βρίσκεται στο στόχαστρο του πενταγώνου εδώ και πολλά χρόνια. Σύμφωνα με τον πρώην αρχηγό του ΝΑΤΟ στρατηγό Wesley Clark, η Λιβύη ήταν στη λίστα των κρατών για εισβολή μετά από το Αφγανιστάν. Άλλες χώρες στην ίδια λίστα ήταν η Σομαλία, το Σουδάν, ο Λίβανος, η Συρία, και το Ιράν.
Οι περισσότερες από τις παραπάνω χώρες έχουν ήδη δεχτεί έμμεση επίθεση, και όλες εκτός της Συρίας και του Ιράν, έχουν υποκύψει στις ΗΠΑ. Η Λιβύη ξεκίνησε μυστικές διαπραγματεύσεις με τη Ουάσιγκτον το 2001, που μετά τη πτώση της Βαγδάτης το 2003, κατέληξαν σε επίσημη σχέση. Παρόλα αυτά, οι ΗΠΑ πάντα είχαν το μάτι τους στο πως θα ελέγξουν τα πετρελαϊκά αποθέματα της Λιβύης. Ο καλύτερος τρόπος για να το πετύχουν είναι ο εμφύλιος πόλεμος.
Ο λαός της Λιβύης θα πρέπει να βρίσκεται σε πλήρη εγρήγορση. Είναι πλέον ξεκάθαρο πως οι ΗΠΑ και η ΕΕ υποστηρίζουν τους αντικαθεστωτικους. Κάθε άλλο παρά σύμμαχοι των λαών είναι σε αυτή τη ταραγμένη περίοδο για τον αραβικό κόσμο. Η Αμερική στηρίζει τους αντικαθεστωτικους μέσω οπλικών συστημάτων, ενώ παράλληλα δηλώνει υποστηρίκτρια της αντιπολίτευσης. Αν η Δύση εννοούσε όλα όσα έλεγε για τη δημοκρατία, δεν θα διατηρούσε τόσο στενές εμπορικές και οικονομικές σχέσεις με τη Λιβύη, ειδικά σε θέματα ενέργειας, πριν από το 2011.
Η Αμερική και η ΕΕ στήριξαν τον Καντάφι, αλλά ποτέ δεν μπόρεσαν να τον ελέγξουν όπως ήλεγχαν τον Ben Ali και τον Mubarak. Ο σκοπός τους τώρα είναι να ενισχύσουν τον έλεγχό τους επί της Λιβύης, είτε μέσω αλλαγής καθεστώτος, είτε μέσω εμφύλιου πολέμου. Οι αντιπολιτευτικές δράσεις εναντίον του Καντάφι είναι ισχυρές, αλλά δεν υπάρχει κάποιο ισχυρό και οργανωμένο κίνημα αντιπολίτευσης. Ούτε είναι εγγυημένη η μετάβαση στη δημοκρατία, αφού από τη φύση του, ο συνασπισμός των δυνάμεων που πολεμάνε τον Καντάφι είναι διεφθαρμένος, καθώς αποτελείται από πολλούς διεφθαρμένους μέχρι πρότινος αξιωματούχους του καθεστώτος.
Τώρα ακούγεται πολύ το ενδεχόμενο «ανθρωπιστικής βοήθειας» προς τη Λιβύη. Κάτι παρόμοιο δηλαδή, με αυτό που έγινε στη Γιουγκοσλαβία και στο Ιράκ. Η απαγόρευση πτήσεων πάνω από τη Λιβύη συζητιέται έντονα. Το ίδιο συζητιέται και μια στρατιωτική επέμβαση από πλευράς ΝΑΤΟ.
Ο σκοπός αυτών των συζητήσεων δεν είναι ανθρωπιστικός, αλλά μια απόπειρα να δικαιολογηθεί η ξένη παρέμβαση, που κάλλιστα μπορεί να οδηγήσει σε εισβολή. Αν συμβεί κάτι τέτοιο, η Λιβύη θα τελεί υπό κατοχή. Οι φυσικοί της πόροι θα λεηλατηθούν, τα δημόσια περιουσιακά της στοιχεία θα ιδιωτικοποιηθούν, και θα ελέγχεται στην ουσία από ξένες πολυεθνικές, όπως έγινε και στο Ιράκ.
Το να φύγει ο Καντάφι και οι γιοι του δεν είναι από μόνο του λύση. Θα πρέπει παράλληλα να εξαρθρωθεί όλο το σύστημα πολιτικής και οικονομικής διαφθοράς, που χαρακτηρίζει τη μέχρι σήμερα διακυβέρνηση της χώρας. Ο ιδιος ο λαος να παρει την εξουσια στα χερια του! Παράλληλα, δεν θα πρέπει να επιτραπεί στη ξένη κυριαρχία να ριζώσει. Αν οι Λίβυοι το συνειδητοποιήσουν, και κινηθούν άμεσα, αντιδρώντας, ίσως μπορέσουν και αντιμετωπίσουν με επιτυχία αυτά τα νοσηρά σχέδια.
Δημοσιεύθηκε: Κυρ Μάρ 06, 2011 12:34 pm Θέμα δημοσίευσης: Αίγυπτος: Διαδηλωτές κατέλαβαν κτήρια της Κρατικής Ασφάλειας
Αίγυπτος: Διαδηλωτές κατέλαβαν κτήρια της Κρατικής Ασφάλειας
Αιγύπτιοι διαδηλωτές κατέλαβαν χθες το βράδυ τα κτήρια της Κρατικής Ασφάλειας της Αιγύπτου στο Κάιρο και την Αλεξάνδρεια, λίγες ώρες μετά την αποκάλυψη κολαστήριου σε αιγυπτιακή πόλη.
Η κατάληψη των κτηρίων ξεκίνησε όταν οι διαδηλωτές πληροφορήθηκαν ότι άνδρες της κρατικής ασφάλειας μετέφεραν για να καταστρέψουν έγγραφα του καθεστώτος Μουμπάρακ τα οποία αφορούν διώξεις, φυλακίσεις, δολοφονίες και βασανισμούς πολιτικών κρατουμένων. Μεγάλο μέρος αυτό των εγγράφων βρίσκεται πλέον στα χέρια των διαδηλωτών οι οποίοι τα παραδίδουν σε μη κυβερνητικές οργανώσεις και ακτιβιστές, ενώ κάποια από αυτά ανέβηκαν αργά χθες τη νύχτα στο διαδίκτυο.
Η Κρατική Ασφάλεια της Αιγύπτου η οποία διαθέτει προσωπικό που ξεπερνά τους 100.000 άνδρες έχει κατηγορηθεί για παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων και δολοφονίες αντικαθεστωτικών.
Σύμφωνα με πληροφορίες, άνδρες του στρατού έχουν συλλάβει, με τη βοήθεια των πολιτών, δεκάδες αξιωματούχους της Ασφάλειας ενώ η κυβέρνηση κάνει έκκληση στους διαδηλωτές να παραδώσουν τα έγγραφα έτσι ώστε να στοιχειοθετηθούν κατηγορίες για δολοφονίες και βασανιστήρια.
Ε, όχι να αγιοποιήσουν και τους μπάτσους!!!
Λίγο ακόμα και θα αγιοποιήσουν τα Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης τους μπάτσους με αφορμή ότι δυο απʼ αυτούς σκοτώθηκαν σε μια συνάντηση που είχαν με παραβάτες του κοινού ποινικού δικαίου.
Τι ακούσαμε από Παυλόπουλο. Τρέμη, και όλο αυτό το φύραμα των τηλεοπτικών «αστέρων» δεν λέγετε.
Να γράψουμε κάποια πράγματα για να βάλουμε τα πράγματα στην θέση τους.
Μπορεί για τα χαμηλόβαθμα μπατσογούρουνα να έχει κάποιον κίνδυνο η δεύτερη δουλειά που κάνουν (γιατί η πρώτη είναι να το παίζουν νταβατζήδες της συμφοράς, να προστατεύουν μπαρπουτιέρες, σκυλάδικα και μασατζίδικα, να «σπρώχνουν» την «άσπρη»). Αυτό όμως δεν ακυρώνει την βασική αποστολή που εκτελούν. Και αυτή είναι το να καταστείλουν κάθε εργατική κινητοποίηση, στο να είναι πιστά σκυλιά στις προσταγές των αφεντικών τους.
Θα ήταν πλεονασμός να αναφέρουμε πόσους έχουν δολοφονήσει εν ψυχρώ, πόσους έχουν βασανίσει, πόσοι πολίτες έφτυσαν τις μάνας τους το γάλα όταν είχαν να αντιμετωπίσουν τους πραιτοριανούς του καθεστώτος. Άλλωστε τα γεγονότα της Κερατέας, όπως κι αυτά που έγιναν στην τελευταία πανελλαδική απεργία είναι τόσο πρόσφατα που δεν χρειάζεται καμιά αναφορά για την συμπεριφορά τω δυνάμεων καταστολής.
Να ρθούμε τώρα στα σημερινά.
Βγήκε κάποιος μπατσοσυνδικαλιστής στα δελτία ειδήσεων και μας είπε ότι τα τελευταία 20 χρόνια «23 αστυνομικοί έχουν δολοφονηθεί εκτελώντας το καθήκον τους»! Δεν ξέρουμε αν ισχύει το νούμερο αλλά αυτό δεν έχει καμιά σημασία.
Δεν μας λεν όμως πόσοι εργάτες οικοδόμοι δολοφονήθηκαν (αυτοί τα λεν εργατικά ατυχήματα) το ίδιο χρονικό διάστημα, γιατί η υπερεκμετάλευση των εργοδοτών τους στερεί και τα βασικά έστω μέσα προστασίας στην εργασία τους; Δεν κάνουν τον κόπο να μετρήσουν πόσοι ναυτεργάτες άφησαν την τελευταία τους πνοή στα τελευταία είκοσι χρόνια, στον βωμό της εφοπλιστικής ασυδοσίας όταν τους αναγκάζουν να δουλεύουν σε συνθήκες μεσαίωνα; Αλλά αν τολμούν ας μας πουν πόσοι Δεητζίδες σκοτώθηκαν ή σακατεύτηκαν, το ίδιο διάστημα, στα λιγνιτωρυχεία και στις κολώνες απʼ το πρεσάρισμα της εργοδοσίας. Με δυο λόγια, η «επικίνδυνη εργασία» των μπάτσων είναι ένα παραμύθι.
Οσο για τους «άθλιους μισθούς που παίρνουν», καλύτερα να μην το σχολιάσουμε καθόλου. Μόλις την περασμένη βδομάδα το περιοδικό «Επίκαιρα» έκανε λόγω για τα αστρονομικά ποσα που εισπράτουν απʼ την «κύρια» δουλειά τους. Ο μισθος πρωτοσδιοριστου 700 ευρω, και μαζι με τα διαφορα επιδοματα φτανει τα 1200!!!! Πρωτοδιοριστου μιλαμε, ε!!!!
Και στο φινάλε έχουμε κανένα λόγο να στεναχωρηθούμε εμείς που έμειναν δυο μπάτσοι λιγότεροι; Μόλις προχτές δεν έβγαλαν τα κτηνώδικα ένστικτα τους στους κατοίκους της Κερατέα; Μπορούμε να ξεχάσουμε τις εν ψυχρώ δεκάδες δολοφονίες μεταναστών –αυτές που ονομάζουν «τυχαία εκπυρσοκρότηση»-; Μπορούμε να λησμονήσουμε τις ατιμώρητες δολοφονίες του Κουμή, της Κανελοπούλλου, του Καλτεζά, του Γιάκα και τόσων άλλων θυμάτων της μπατσάδικης θηριωδίας;
Η «συμπόνια» η «έλλειψη ανθρώπινης ζωής» και όλα αυτά γενικά κι αόριστα μπορεί να είναι καλά για τους παπάδες αλλά εμάς δεν μας λεν τίποτα. Οι μηχανισμοί καταστολής και τα τσουτσέκια που υπηρετούν εκεί είναι Φιλιπινέζες του βάρβαρου, απάνθρωπου, καπιταλιστικού συστήματος και συνεπώς ταξικοί μας αντίπαλοι.
27/2/2011
«ΨΩΜΙ - ΔΟΥΛΕΙΑ – ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ» ΖΗΤΟΥΝ ΟΙ ΑΙΓΥΠΤΙΟΙ
Ένα λαϊκό δημοκρατικό κίνημα σε εξέλιξη
Οι εξελίξεις υπήρξαν σε άλλες αραβικές χώρες ραγδαίες, αλλά η Αίγυπτος είναι πάντα το κέντρο της αραβικής εξέγερσης.
Είναι, όντως, η χώρα που θα καθορίσει την έκβαση της αραβικής εξέγερσης, που τείνει να γίνει παναραβική, ένα είδος αραβικού 1848. Ήταν και είναι η παλλόμενη καρδιά του αραβικού κόσμου. Έχει πολιτική αλλά και γεωπολιτική σημασία. Η εικόνα, λοιπόν, είναι ότι, αν όχι η εξέγερση, το λαϊκό δημοκρατικό κίνημα συνεχίζει και ότι έχουμε μια αβέβαιη ισορροπία δυνάμεων: του στρατού, που είναι και η μόνη συγκροτημένη εξουσία αυτή τη στιγμή, και του λαϊκού κινήματος, που βαθμιαία αρχίζει να δομείται, να παίρνει πιο οργανωμένα χαρακτηριστικά.
Υπάρχει ένα είδος δυαδικής εξουσίας;
Όχι, μακάρι να ήταν έτσι, αλλά ακόμη δεν υπάρχει. Πρώτον, διότι δεν έχουν στόχο εξουσίας τα δυο μπλοκ. Στόχος είναι ο εκδημοκρατισμός. Δεύτερον, δεν έχουν φτιαχτεί δυαδικές μορφές εξουσίας, π.χ. λαϊκές επιτροπές, κ.ά.
To «κίνημα της 6ης Απριλίου»
Μπορούμε να δούμε πια αν υπήρχε σημαντικός οργανωμένος παράγοντας πίσω από την εξέγερση;
Η εικόνα που δόθηκε, ότι ήταν μια αυθόρμητη εξέγερση, απέχει από την πραγματικότητα. Η ημερομηνία της είχε, θα λέγαμε, προαναγγελθεί. Υπήρχε συγκεκριμένο κέντρο, το «Κίνημα της 6ης Απριλίου», που δημιουργήθηκε το 2008 ως συμπαράσταση της μορφωμένης νεολαίας στις μεγάλες και άγριες απεργίες της βιομηχανικής πόλης Μαλχάλα Αλ Κούμπρα, που μαζί με άλλες ομάδες νεολαίας, κοινωνικές οργανώσεις και μη κυβερνητικές οργανώσεις πήραν την πρωτοβουλία για τη διαδήλωση στις 25 Ιανουαρίου, ημέρα της γιορτής της αστυνομίας, που από γιορτή του καθεστώτος κατέληξε με δεκάδες διαδηλώσεις σ’ όλη τη χώρα. Είχε, λοιπόν, προετοιμαστεί εδώ και καιρό, είχε τις ρίζες της. Η χαλαρή, έστω, και αδιαμόρφωτη συμμαχία, της μορφωμένης νεολαίας και της βιομηχανικής εργατικής τάξης έπαιξε το ρόλο της.
Σήμερα, πώς κινούνται αυτές οι δυνάμεις;
Εξακολουθούν και σήμερα να είναι οι δύο βασικές δυνάμεις. Φάνηκε από την τεράστια διαδήλωση της περασμένης Παρασκευής και από τη συνέχιση των απεργιών. Στην αρχή, μάλιστα, είχε πει ο στρατός ότι θα απαγορεύσει τις απεργίες.
Δείχνει δυσφορία.
Βεβαίως, και είναι σημαντικό ότι οι απεργίες στις βιομηχανίες, τράπεζες, λιμάνια δεν αρκούνται να θέτουν μόνο οικονομικά αιτήματα – ζητούν π.χ. να δοθεί το 15% αύξηση που είχε υποσχεθεί πριν πέσει ο Μουμπάρακ – αλλά καθαιρούν και διευθυντές, ζητούν να έχουν λόγο και ρόλο οι εργαζόμενοι.
Υπάρχουν, πλέον, πολιτικές δυνάμεις που να αναφέρονται στους δύο αυτούς πυλώνες της εξέγερσης;
Το «Κίνημα της 6ης Απριλίου» είναι έτοιμο να γίνει κανονικό κόμμα. Όμως εκεί μπορείς να βρεις ανθρώπους που να αναφέρονται στον Τσε και τον Μαρξ και άλλους στο Μπαραντέι. Υπάρχει ετερογένεια. Είναι δύσκολο να μείνει ενιαίο. Οι «Αδελφοί Μουσουλμάνοι» είναι μια άλλη πολιτική δύναμη, κάτι πάρα πάνω από κόμμα, με πλούσια κοινωνική δραστηριότητα. Σε αντίθεση με τη Χεσμπολάχ, όμως, είναι συντηρητικοί στην κίνηση των μαζών. Να θυμηθούμε ότι καταδίκασαν τις μεγάλες διαδηλώσεις κατά του Σαντάτ για ψωμί, ότι μίλησαν για έργο των άθεων σοσιαλιστών. Και τώρα μπήκαν αργά στο κίνημα. Όμως, ήταν το ένα τρίτο της εξέγερσης και θα ήταν πρώτο κόμμα αν γίνονταν εκλογές αυτή τη στιγμή. Δεύτερο πρόβλημά τους είναι ότι έχουν δύο πτέρυγες. Η μια, η πιο ριζοσπαστική, υπό την παλιά ηγεσία, η άλλη, της νεότερης γενιάς, πιο πραγματιστική –στην πρώτη είναι ο Μπαντί, στη δεύτερη ο Εριάν– που ονειρεύονται κάτι όπως το κόμμα Ερντογάν. Ήδη δήλωσαν ότι δεν θέτουν ζήτημα, άμεσα τουλάχιστον, αναθεώρησης της συνθήκης ειρήνης με το Ισραήλ και ότι δεν θα διεκδικήσουν την προεδρία. Άρα, δίνουν σήμα και στο κατεστημένο, στο εσωτερικό, και στους Αμερικανούς. Σε μια ιδιότυπη συνεργασία με το Μπαραντέι –προς το παρόν τουλάχιστον– θα ενταχθούν στο πολιτικό πλαίσιο. Ήδη ο στρατός τους έδωσε θέση στην επιτροπή συγκρότησης του Συντάγματος, βγαίνουν στην τηλεόραση κτλ. Θα έχουν έναν τίτλο ως κόμμα, φυσικά, πιο κοσμικό. Θα νομιμοποιηθούν σύντομα.
Από την πλευρά της κλασικής αριστεράς τι έχουμε;
Ασφαλώς θα υπάρξει παρέμβαση. Ήδη το ΚΚ δρα και μάλιστα στο συνδικαλιστικό τομέα και τη διανόηση έχει δυνάμεις. Υπάρχουν δύο ανεξάρτητες ομοσπονδίες εργαζομένων. Το ΚΚ έχει πρωταγωνιστήσει τα τελευταία χρόνια ώστε να ιδρυθούν ανεξάρτητα ταξικά συνδικάτα, ενώ στην Τυνησία συμμετείχαν στα επίσημα, τη CGT. Το κίνημα των νομικών, σημαντικό, έχει αστικό-δημοκρατικό προσανατολισμό αλλά επηρεάζεται και από το ΚΚ. Θα έχει, λοιπόν, ένα ρόλο στην κοινωνία. Υπάρχει και το Ταγκαμού (Συμμαχία) που θυμίζει λίγο ΕΔΑ, στο οποίο συμμετέχει και το ΚΚ. Στην αιγυπτιακή αριστερά, πάντως, το ισχυρό ρεύμα είναι οι Νασερικοί. Ο Νασερισμός, όπως και άλλα αριστερά ρεύματα, που είναι πιο ετερογενή, όπως η Κιφάγια (Φτάνει πια) είναι δημιουργήματα της τελευταίας δεκαετίας. Καταλυτικό ρόλο έπαιξε η Παλαιστινιακή Ιντιφάντα, η οργή πολλών Αιγυπτίων για τη συνενοχή της εξουσίας στην καταστολή της, στη σφαγή της Χαμάς κτλ. Και ο πόλεμος στο Ιράκ έπαιξε ρόλο. Οι νασερικοί είναι δύο κόμματα, το παραδοσιακό, μισονόμιμο και το Καράμα, διάσπασή του, που είναι πιο αριστερό, πιο κοινωνικό και πιο δημοκρατικό. Το παραδοσιακό έχει ένα συντηρητισμό όσον αφορά τους κομμουνιστές, την ταξική πάλη, τα συνδικάτα. Ο Χαλίντ Νάσερ ήταν μάλιστα μια μέρα ομιλητής στην Πλατεία Ταχρίρ. Κάποτε, κινδύνευσε να καταδικαστεί σε θάνατο για συνωμοσία με στόχο ισραηλινούς και αμερικανούς αξιωματούχους και τον αθώωσαν οι δικαστές σε μια πρωτοφανή κίνηση ανεξαρτησίας έναντι του καθεστώτος Μουμπάρακ.
Ο ρόλος του στρατού
Ο στρατός; Είναι πιθανό, γιατί υπάρχει παράδοση, να επιλέξει έναν αξιωματικό και να τον «ρίξει» στην πολιτική;
Ο στρατός στην Αίγυπτο, σε αντίθεση με τη Λιβύη ή άλλες χώρες, από τη μια μεριά δεν είχε άμεση συμμετοχή στην πολιτική, από την άλλη ήταν ο «βασιλιάς». Είχε το ρόλο του ρυθμιστή. Στην εξέγερση, για ένα διάστημα, έπαιξε ένα ρόλο κατασταλτικό, αλλά δεν έβαψε τα χέρια του με αίμα, άφησε τη βρώμικη δουλειά στην αστυνομία. Το να έμπαινε τώρα απ’ ευθείας στην πολιτική, θα του χάλαγε αυτή την εικόνα. Δεν θέλει να πάρει, λοιπόν, άμεσα την εξουσία εκτός και αν βρεθεί μπροστά σε μια πράγματι επαναστατική κατάσταση. Είναι ένας ιδιόμορφος στρατός, λαϊκός όχι μισθοφορικός, δεν έχει ποτέ χτυπήσει το λαό, έχει πολεμήσει δύο φορές το Ισραήλ, τον εχθρό. Έχει μεγάλη οικονομική δύναμη με επιχειρήσεις ως και εμφιαλωμένα νερά. Όπως στην Τουρκία, ίσως μεγαλύτερη. Παρά τις ιδιωτικοποιήσεις του Μουμπάρακ. Ήταν μέρος του κατεστημένου, αλλά δεν εμπιστευόταν πλήρως τον Μουμπάρακ. Ίσως και διότι ήθελε να επιβάλει το γιο του ως διάδοχο.
Θα τηρηθούν όσα συμφωνήθηκαν;
Διορίσθηκε η κυβέρνηση, αλλά όπως και στην Τυνησία, είναι σαν σε περιστρεφόμενη πόρτα. Πιέζει το κίνημα, μπαίνει ο ένας υπουργός από τη μια και βγαίνει από την άλλη. Υπάρχουν ακόμη παλιοί υπουργοί. Σύνταγμα δεν υπάρχει.
Αβέβαιος οδικός χάρτης
Υπάρχει ένας συμφωνημένος οδικός χάρτης;
Όχι για όλα. Το πρώτο που λένε όλες οι συνιστώσες, είναι να αρθεί -αν και δεν τηρείται πλήρως- η κατάσταση εκτάκτου ανάγκης. Ο Τύπος κυκλοφορεί, γραφεία κομμάτων υπάρχουν, τα κόμματα λειτουργούν, διαδηλώσεις - απεργίες γίνονται. Έχει κερδηθεί έδαφος. Η ισορροπία δυνάμεων, όμως, είναι αβέβαιη. Δεν είναι όμως το πρώτο να γίνουν εκλογές. Όπως και ο Μπαραντέι, θέλουν να προλάβουν να λειτουργήσουν τα κόμματα, να γίνουν γνωστά. Αλλιώς πλεονέκτημα θα έχουν οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι και το μετασχηματισμένο κόμμα του Μουμπάρακ.
Γεωπολιτικά τι σημαίνουν όλα αυτά;
Είναι πολύ νωρίς ακόμη να πούμε. Δεν έχει ακόμη σταθεροποιηθεί η κατάσταση ούτε στην Αίγυπτο ούτε στον αραβικό κόσμο. Ας πούμε, το σιϊτικό Μπαχρέιν, -με τον 6ο στόλο- η Υεμένη, -μαλακό υπογάστριο της Σαουδικής Αραβίας με ένα 15% σιίτες-, η Λιβύη, το Μαρόκο, η Ιορδανία.
Ζούμε, μήπως, το αραβικό 1848; Υπάρχει μια αναλογία; Έχει ήδη το ερώτημα αυτό τεθεί για συζήτηση.
Βεβαίως υπάρχει. Το 1848 ήταν μια ηπειρωτική επανάσταση, πήγε από τη μια χώρα στην άλλη όπως τώρα. Το δεύτερο σημείο ομοιότητας είναι η οικονομική κρίση. Και στις αραβικές χώρες είχαμε την απότομη αύξηση των τιμών των τροφίμων. Υπήρχε ένα πρωτόγονο κοινωνικό συμβόλαιο που έλεγε: Δεν θα έχετε πολιτικές ελευθερίες, θα σας δώσω πολύ φθηνά, ψωμί, κουκιά, ρύζι και βενζίνη. Όταν οι τιμές τους αυξήθηκαν πάρα πολύ, έγινε η ανάφλεξη διότι από κάτω υπήρχε το μπαρούτι. Τρίτο κοινό σημείο είναι η αναγέννηση του προοδευτικού εθνικισμού, όπως τότε απέναντι στην Ιερή Συμμαχία, τη Ρωσία κτλ. Και στους Άραβες υπήρξε η διάθεση μιας καινούργιας αξιοπρέπειας του αραβικού έθνους μετά τις τόσες ταπεινώσεις που έχει υποστεί. Το σύνθημα στην Πλατεία Ταχρίρ ήταν «Ψωμί - Δουλειά - Αξιοπρέπεια».
Xωρίς στρατιωτική βοήθεια από τη Δύση ο Κανταφι δεν πέφτει
από κού ντ ετά 4:20μμ, Κυριακή 6 Μαρτίου 2011
Είδα στην τηλεόραση τον αρχιστρατηγο των αντικαθεστωτικών, τον έδειξε σε ρεπορταζ η Καρχιλάκη που είναι στην Βεγγάζη. Ο τύπος, όπως και όλοι οι ηγέτες των αντικαθεστωτικών είναι ένας στρατηγός, ο πρωην υπουργός Εσωτερικών του Κανταφι. Πόσο πια ποιο καθεστωτικός μπορούσε να είναι;! Ο τυπος επειδή προφανώς τα έχει βρει μπσστούνια ζητάει από τη Δύση την επέμβασή της και την απαγόρευση πτήσεων στον λιβυκό ενάεριο χώρο. Δηλαδή βομβαρδισμό της λιβυκής αεράμυνας και των λιβυκών αεροδρομίων. Ήδη, σύμφωνα με τα ΜΜΕ, έχει σταματήσει η προέλαση των αντικανταφικών και έχει αρχίσει η αντεπίθεση των Κανταφικών. Και κατα τη γνώμη μου δεν πρόκειται για αυτό που θα λέγαμε λαική εξέγερση, γιατί και το καθεστώς Κανταφι φαίνεται να έχει λαική υποστήριξη από αρκετές φυλές της Λιβύης στα Δυτιά και Νότια της χώρας, αλλά για ξεσηκωμό συγκεκριμένων φυλών, κυρίως στα Ανατολικά, και πραξικόπημα υψηλόβαθμων στελεχών του κανταφικού καθεστώτος (υπουργών και αξιωματικών). Το διακύβευμα βεβαια είναι τα πετρέλαια για αυτό και οι αντικαθεστωτικοί το πρωτο που κατελαβαν ήταν οι πετραλαιοπηγές. Ωστόσο αποτυγχανοντας να σκοτώσουν τον Κανταφι (όπως έγινε με το Τσαουσέσκου στην Ρουμανία) ή να τον αναγκάσουν να φύγει από τη χώρα, όπως ψευδώς ισχυρίζονταν ότι είχε κανει τις πρωτες μέρες του πραξικοπήματος, οι πραξικοπηματίες έχουν βρεθεί σε τελμα. Το καθεστώς ανασυντασσεται και αντεπιτίθεται και μόνο η στρατιωτική επέμβαση της Δύσης, με όλα τα ανταλλάγματα που θα ζητήσει, μπορει να δώσει τη λύση στους αντικανταφικούς. Εκτός κι αν γίνει κι αλλο πραξικόπημα ακόμα πιο βαθειά μέσα στο περιβαλλον του Καντάφι.
Ε
από καλύμνιος 8:21μμ, Κυριακή 6 Μαρτίου 2011
όχι και να υποστηριξουμε τους αντικαθεστωτικους της Λιβυης. Την τυραννία δεν την αντιμετωπίζεις με πραξικοπήματα, το ΝΑΤΟ και την Ιντερπόλ. Απλώς την αντικαθιστουν τωρα με καποια άλλη, λιγότερο παρωχημένη, όπως έγινε στη Ρουμανία, το Ιρακ κι αλλού.
γιατί η Λιβυκή αντιπολίτευση σηκώνει τη Βασιλική Σημαία ;
από μιχαλάκης 5:30μμ, Κυριακή 6 Μαρτίου 2011
η τρικολόρ σημαία με το μισοφέγγαρο ήταν η σημαία του Βασίλειου της Λιβύης , ενός μοναρχοφασιστικού καθεστώτος που διήρκεσε από το 1951 έως 1969. Γιατί όμως η αντιπολίτευση το έχει ως σύμβολό της ;
επιπροσθέτως....
από μιχαλάκης 5:42μμ, Κυριακή 6 Μαρτίου 2011
Παρόλο που ο βασιλιάς και ο διάδοχος πέθαναν στην εξορία και οι περισσότεροι της νεότερης γενιάς των Λιβύων έχουν γεννηθεί μετά την μοναρχία, η δυναστεία Senussi απολαμβάνει κάπως μια επιστροφή κατά τη διάρκεια της Λιβύκης κατα το 2011 εξέγερσης, ειδικά στον παραδοσιακό προπύργιο της Κυρηναϊκής. Οι διαδηλωτές που ειναι σε αντίθεση στο συνταγματάρχη Καντάφι χρησιμοποίουν την παλαια τρίχρωμη σημαία της μοναρχίας και μερικά πορτρέτα του βασιλιά
Eίναι απλό
από Αχμετ 8:14μμ, Κυριακή 6 Μαρτίου 2011
σηκώνουν το βασιλικό λαβαρο γιατί οι εξεγερμενες φυλές (ουρφαλια κα) της αν. Λιβύης (Κυρηναική) είναι οι ίδιες που στήριζαν το βασιλικό καθεστώς του Ιντρίς Α΄ Σενουσί.
Για την τρίχρωμη βασιλική λιβυκή σημεία
από ενημερωτικά 10:01μμ, Κυριακή 6 Μαρτίου 2011
Η φαρδιά μαυρη λωρίδα στη μεση της σημαίας με την ημισέληνο και το άστρο συμβολίζει το Εμιρατο της Κυρηναικής, ο εμίρης του οποίου Ιντρίς Α έγινε και βασιληάς της ενωμένης Λιβύης το 1951, και οι δυο στενότερες λωρίδες, πανω και κάτω της βασιλικής σημαίας, συμβολίζουν τις άλλες δυο λιβυκές επαρχίες, την Τριπολιτανία και το Φεζάν.
Απαγόρευση διαδηλώσεων στη Σ. Αραβία
από Σαχούντ 4:22μμ, Σάββατο 5 Μαρτίου 2011
Τέρμα τα αστεία, το κεφάλαιο δε θα ρισκάρει την παραγωγή πετρελαίου στη Σ. Αραβία για το παραμυθάκι της δημοκρατίας...
Η Σαουδική Αραβία απαγόρευσε όλες τις διαδηλώσεις και πορείες, όπως μετέδωσε σήμερα η κρατική τηλεόραση, επικαλούμενη ανακοίνωση του υπουργείου Εσωτερικών, έπειτα από τις μικρές διαδηλώσεις σιιτών σε ανατολική επαρχία της χώρας.
Οι δυνάμεις ασφαλείας θα χρησιμοποιήσουν κάθε μέσο προκειμένου να αποτρέψουν προσπάθειες διατάραξης της δημόσιας τάξης, επισήμανε το τηλεοπτικό δίκτυο αλ-Εχμπαρίγια, χωρίς να δώσει περαιτέρω λεπτομέρειες.
