ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΗ ΕΠΕΜΒΑΣΗ ΣΤΗ ΛΙΒΥΗ
από ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ 3:54μμ, Τρίτη 12 Απριλίου 2011
ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΗ ΕΠΕΜΒΑΣΗ ΣΤΗ ΛΙΒΥΗ
ΤΡΙΤΗ 19 ΑΠΡΙΛΙΟΥ, 6:30 μ.μ.
ΠΡΟΠΥΛΑΙΑ
Η «Πρωτοβουλία ενάντια στην ιμπεριαλιστική επέμβαση στη Λιβύη» καλεί εργαζόμενους, άνεργους και νεολαία σε συλλαλητήριο ενάντια στη συνεχιζόμενη επέμβαση των αμερικανονατοϊκών ιμπεριαλιστών στη Λιβύη και την εμπλοκή της Ελλάδας στο βρόμικο αυτό πόλεμο.
· ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΗ ΕΠΕΜΒΑΣΗ ΣΤΗ ΛΙΒΥΗ!
· ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟ ΔΟΚΙΜΑΖΟΜΕΝΟ ΛΙΒΥΚΟ ΛΑΟ!
· ΟΙ ΛΑΟΙ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΑΝΑΓΚΗ ΑΠΟ ΠΡΟΣΤΑΤΕΣ!
· ΚΑΜΙΑ ΕΜΠΛΟΚΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ!
· ΚΑΜΙΑ ΔΙΕΥΚΟΛΥΝΣΗ στους ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΝΑΤΟΪΚΟΥΣ ΦΟΝΙΑΔΕΣ!
ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΗ ΕΠΕΜΒΑΣΗ ΣΤΗ ΛΙΒΥΗ
Η ΣΥΝΑΓΩΝΙΣΤΡΙΑ ΠΟΥ ΘΑ ΠΕΡΝΟΥΣΕ ΑΥΤΟΦΩΡΟ ΣΤΗΝ ΚΟΡΙΝΘΟ ΑΦΕΘΗΚΕ ΕΛΕΥΘΕΡΗ!! ΜΕΓΑΛΗ ΝΙΚΗ!!!
από Επιτροπές Αγώνα "Δεν Πληρώνω" 12:35μμ, Τρίτη 12 Απριλίου 2011
ΜΕΓΑΛΗ ΝΙΚΗ ΤΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ ΜΑΣ !!! Η ΣΥΝΑΓΩΝΙΣΤΡΙΑ ΠΟΥ ΘΑ ΠΕΡΝΟΥΣΕ ΑΥΤΟΦΩΡΟ ΣΤΗΝ ΚΟΡΙΝΘΟ ΑΦΕΘΗΚΕ ΕΛΕΥΘΕΡΗ!! ΕΚΑΤΟΝΤΑΔΕΣ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ ΤΟΥ ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ ΕΤΟΙΜΑΖΟΝΤΟΥΣΑΝ ΝΑ ΚΑΤΕΒΟΥΝ ΣΤΗΝ ΚΟΡΙΝΘΟ ΚΑΙ ΟΙ ΑΡΧΕΣ ΑΝΑΓΚΑΣΤΗΚΑΝ ΝΑ ΕΦΑΡΜΟΣΟΥΝ ΤΟΝ ΝΟΜΟ . Η ΚΟΠΕΛΛΑ ΚΡΑΤΗΘΗΚΕ ΠΑΡΑΝΟΜΩΣ ΓΙΑ ΜΙΑ ΒΡΑΔΥΑ ΣΤΗΝ ΑΣΦΑΛΕΙΑ. ΤΟ ΚΙΝΗΜΑ ΓΙΓΑΝΤΩΝΕΤΑΙ.
Η ΣΥΝΑΓΩΝΙΣΤΡΙΑ ΠΟΥ ΘΑ ΠΕΡΝΟΥΣΕ ΑΥΤΟΦΩΡΟ ΣΤΗΝ ΚΟΡΙΝΘΟ ΑΦΕΘΗΚΕ ΕΛΕΥΘΕΡΗ!! ΜΕΓΑΛΗ ΝΙΚΗ ΤΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ ΜΑΣ ΜΕΓΑΛΗ ΝΙΚΗ ΤΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ ΜΑΣ !!! Η ΣΥΝΑΓΩΝΙΣΤΡΙΑ ΠΟΥ ΘΑ ΠΕΡΝΟΥΣΕ ΑΥΤΟΦΩΡΟ ΣΤΗΝ ΚΟΡΙΝΘΟ ΑΦΕΘΗΚΕ ΕΛΕΥΘΕΡΗ!! ΕΚΑΤΟΝΤΑΔΕΣ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ ΤΟΥ ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ ΕΤΟΙΜΑΖΟΝΤΟΥΣΑΝ ΝΑ ΚΑΤΕΒΟΥΝ ΣΤΗΝ ΚΟΡΙΝΘΟ ΚΑΙ ΟΙ ΑΡΧΕΣ ΑΝΑΓΚΑΣΤΗΚΑΝ ΝΑ ΕΦΑΡΜΟΣΟΥΝ ΤΟΝ ΝΟΜΟ . Η ΚΟΠΕΛΛΑ ΚΡΑΤΗΘΗΚΕ ΠΑΡΑΝΟΜΩΣ ΓΙΑ ΜΙΑ ΒΡΑΔΥΑ ΣΤΗΝ ΑΣΦΑΛΕΙΑ. ΤΟ ΚΙΝΗΜΑ ΓΙΓΑΝΤΩΝΕΤΑΙ.
ΟΙ ΣΥΝΑΓΩΝΙΣΤΕΣ ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΝΑ ΜΕΤΑΒΟΥΝ ΣΤΗΝ ΚΟΡΙΝΘΟ
ΜΕΓΑΛΟΕΡΓΟΛΑΒΟΙ- ΠΑΡΑΝΟΜΟΥΝΤΕΣ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΙ - ΜΑΓΚΟΥΦΗΔΕΣ ΔΕΝ ΜΑΣ ΦΟΒΙΖΟΥΝ - ΜΑΣ ΕΞΟΡΓΙΖΟΥΝ!
ΟΛΟΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ! Επιτροπές Αγώνα "Δεν Πληρώνω" www.oxidiodia.gr www.denplirono.info
www.oxidiodia.gr
ΔΙΚΤΥΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΕΡΙΕΚΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ | 13 ΑΠΡΙΛΗ 2011
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΤΥΟΥ ΠΕΡΙΕΚΤΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΘΕΜΑ ΤΟΥ ΛΟΓΙΣΤΙΚΟΥ ΕΛΕΓΧΟΥ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ
ΟΧΙ ΣΤΟΝ ΑΠΟΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ
Τελευταία έχει αρχίσει μια μαζική διαφημιστική εκστρατεία της ρεφορμιστικής Αριστεράς (δηλαδή της Αριστεράς που δεν αμφισβητεί το ίδιο το σύστημα της διεθνοποιημένης οικονομίας της αγοράς και της έκφρασής της στον γεωγραφικό μας χώρο, της Ε.Ε.) για την προβολή μιας δήθεν «λύσης» στη βαθιά και κάθε μέρα επιδεινούμενη κρίση που μαστίζει τον Ελληνικό λαό. Σύμφωνα με την προτεινόμενη λύση που συνυπογράφουν όχι μόνο γνωστοί «ειδικοί» από τον ρεφορμιστικό χώρο, αλλά και κάποιοι που χρησιμοποιούν την αντικαπιταλιστική ρητορική όπως ανάλογα χρησιμοποιεί ο Γιωργάκης τη σοσιαλιστική, το αίτημα για Λογιστικό Έλεγχο του Χρέους, το λιγότερο, αποτελεί «ταξικό όργανο πάλης», ενώ, στην καλύτερη περίπτωση, θα μπορούσε να οδηγήσει, αν γίνει κοινωνικά ευρέως αποδεκτό, στη διέξοδο από την κρίση. Στην πραγματικότητα, δεν ισχύει ούτε το πρώτο ούτε το δεύτερο και, αντίθετα, η πρόταση για τον Λογιστικό Έλεγχο του Χρέους είναι όχι μόνο πρακτικά αδύνατη σε μη εξεγερσιακές συνθήκες και ανεπιθύμητη σε εξεγερσιακές, αλλά και διπλά αποπροσανατολιστική, εφόσον αποπροσανατολίζει τόσο για τα πραγματικά συστημικά αίτια της κρίσης, όσο και για τον πραγματικό τρόπο εξόδου από αυτή.
Είναι πρακτικά αδύνατη σε μη εξεγερσιακές συνθήκες γιατί απαιτεί τη σύμπραξη των ελίτ στη διενέργεια του Λογιστικού Ελέγχου. Όπου άλλωστε έγινε παρόμοιος λογιστικός έλεγχος υπήρχε τουλάχιστον η συμπαράσταση του κυβερνώντος κόμματος (Ισημερινός κ.λπ.), ή όπου κηρύχθηκε τμήμα ή και ολόκληρο το χρέος παράνομο ή απεχθές, αυτό έγινε μετά από απόφαση της κυβερνώσας πολιτικής ελίτ. Στην Ελλάδα είναι φανερό ότι κανένα από τα κόμματα εξουσίας δεν πρόκειται να συναινέσει, για προφανείς λόγους, σε μια διαδικασία λογιστικού ελέγχου του χρέους, όση πίεση και αν αναπτυχθεί «από κάτω», εκτός βέβαια αν η πίεση αυτή οδηγήσει στη δημιουργία εξεγερσιακών συνθηκών.
Είναι ανεπιθύμητη σε εξεγερσιακές συνθήκες: Όμως, ακόμη και αν το προσεχές παραπέρα βάθεμα της κρίσης οδηγήσει πράγματι σε εξεγερσιακές συνθήκες, θα ήταν πράγματι γελοίο το αίτημα των εξεγερμένων να ήταν η... διενέργεια Λογιστικού Ελέγχου (που δυνητικά θα μπορούσε να καταλήξει στη διαγραφή κάποιου μέρους του Χρέους), αντί να είναι η ανατροπή της κοινοβουλευτικής Χούντας και η ανάδειξη μιας Κυβέρνησης Λαϊκής Ενότητας, όπως έχουμε προτείνει, η οποία θα προχωρούσε:
πρώτον, σε δημοψήφισμα για την ακύρωση ΟΛΩΝ των μέτρων που επέβαλλε η Χούντα σε σχέση με (ή με αφορμή) το Χρέος και οδήγησαν στην κατεδάφιση κοινωνικών κατακτήσεων δεκαετιών και,
δεύτερον, στη λήψη των απαραίτητων μέτρων για τη δημιουργία των προϋποθέσεων μιας αυτοδύναμης οικονομικής ανάπτυξης, χωρίς εξαρτήσεις από Χρέη και τις ξένες και ντόπιες ελίτ (βλ. άρθρο Τ. Φωτόπουλου, «Η αποχώρηση από την ΕΕ μονόδρομος για την έξοδο από την κρίση και την αυτοδύναμη οικονομία», περιοδικό Περιεκτική Δημοκρατία τεύχος 22). Η ικανοποίηση αυτών των προϋποθέσεων θα έκανε δυνατή τη μελλοντική δημιουργία μιας εναλλακτικής κοινωνικής και οικονομικής οργάνωσης που θα την έλεγχαν άμεσα οι συνελεύσεις των πολιτών και των εργαζόμενων.
Είναι αποπροσανατολιστική όσον αφορά τα αίτια της κρίσης, εφόσον δεν συζητάει καν τα συστημικά αίτιά της, αλλά απλά μια συνέπειά της: το Χρέος. Όμως, τα αίτια της χρόνιας οικονομικής κρίσης είναι δομικά και ανάγονται στη διαστρεβλωμένη οικονομική δομή που δημιούργησε το σύστημα της οικονομίας της αγοράς γενικά και η ενσωμάτωση της χώρας στη διεθνοποιημένη οικονομία της αγοράς ειδικότερα, μέσα από την ΕΕ και την ΟΝΕ. Η κρίση αυτή συγκαλυπτόταν σε ολόκληρη την Μεταπολίτευση, αρχικά από τις επιδοτήσεις κ.λπ. της ΕΕ, οι οποίες δινόντουσαν όχι βέβαια για να μας βοηθήσουν αλλά για να αποκρύψουν την παράλληλη αποδιάρθρωση της παραγωγικής δομής της χώρας, στην οποία οδήγησε το άνοιγμα και η απελευθέρωση των αγορών που μας επέβαλε η ΕΕ και, στη συνέχεια, από τα εύκολα δάνεια με χαμηλό επιτόκιο που επέτρεπε η είσοδός μας στην Ευρωζώνη.
Η παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση επομένως απλώς λειτούργησε σαν καταλύτης για να εκδηλωθεί η συστημική κρίση της Ελλάδος και όχι σαν η αιτία της, όπως υποθέτουν οι «Μαρξο-Κεϊνσιανές» αναλύσεις πίσω από την πρόταση για Λογιστικό Έλεγχο. Η ουσιαστική αποδιάρθρωση της παραγωγικής δομής, αναπόφευκτα, οδήγησε στη δημιουργία μιας «καταναλωτικής κοινωνίας χωρίς παραγωγική βάση» και στη συνεχή αύξηση του εξωτερικού χρέους (και, συνακόλουθα, του δημόσιου τομέα), το οποίο έφτασε στα σημερινά εκρηκτικά επίπεδα.
Είναι λοιπόν φανερό ότι κάποια μελλοντική, τυπική η άτυπη, χρεοκοπία ήταν προαποφασισμένη όταν επιβαλλόταν το Μνημόνιο και ο στόχος των ελίτ από την αρχή ήταν, από τη μια μεριά, να ξεζουμίσουν όσο μπορούσαν περισσότερο τα λαϊκά στρώματα ώστε να ελαχιστοποιήσουν τις ζημιές των κατόχων των ομολόγων, και, από την άλλη, να ολοκληρώσουν τις «διαρθρωτικές» αλλαγές της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης, οι οποίες δεν είναι παρά η υλοποίηση των «4 ελευθεριών» του Μάαστριχτ (δηλαδή η «απελευθέρωση» των αγορών κεφαλαίου, εργασίας, αγαθών και υπηρεσιών), και κυρίως να μας αναγκάσουν στο ξεπούλημα του εθνικού πλούτου, όπως κάνουν άλλωστε παντού οι δανειστές, είτε λέγονται ΔΝΤ, είτε ΕΕ.
Είναι αποπροσανατολιστική όσον αφορά τον τρόπο εξόδου από την κρίση, εφόσον ανάγει σε πανάκεια τη μερική ή ολική διαγραφή του Χρέους, την οποία (υποθετικά) θα μπορούσε να φέρει ο Λογιστικός Έλεγχός του! Το Χρέος, όμως, δεν είναι η αιτία της βαθιάς και επιδεινούμενης κρίσης, όπως υποστηρίζουν ανόητες συνωμοσιολογικές «θεωρίες» τύπου «Σοκ και Δέος» ρεφορμιστών «αναλυτών». Ακόμη και αν αύριο μας χάριζαν οι πιστωτές μας ολόκληρο το Χρέος θα ήταν θέμα χρόνου να ξαναβρεθούμε στην ίδια θέση, εφόσον παραμέναμε στην ΕΕ και διατηρούσαμε τις αγορές μας ανοικτές και απελευθερωμένες, όπως αυτή επιβάλλει!
Επομένως, ο μοναδικός τρόπος διεξόδου από την κρίση περνά μέσα από τη δημιουργία μιας εντελώς διαφορετικής παραγωγικής και καταναλωτικής δομής, η οποία θα επέτρεπε την οικονομική αυτοδυναμία (όχι αυτάρκεια) του ελληνικού λαού, σε ένα πλαίσιο οικονομικής δημοκρατίας όπου ο ίδιος ο λαός, και όχι οι ντόπιες και ξένες ελίτ, ελέγχουν τα μέσα παραγωγής και την οικονομική διαδικασία. Αυτό θα δημιουργούσε τις συνθήκες για τη μόνιμη οικονομική απεξάρτηση, σε πρώτο στάδιο ξεκινώντας από την ίδια τη χώρα, με τη μονομερή έξοδο από την ΕΕ και τον εξαναγκασμό των ντόπιων και ξένων ελίτ να πληρώσουν αυτές το Χρέος, εφόσον άλλωστε αυτές το δημιούργησαν και όχι βέβαια τα λαϊκά στρώματα τα οποία κανένας δεν τα ρώτησε ποτέ.
Αυτό σημαίνει ότι ολόκληρο το χρέος είναι μη νομιμοποιημένο και όχι, όπως υποστηρίζουν οι υποστηρικτές του Λογιστικού Ελέγχου, κάποιο μέρος αυτού που οφείλεται σε καταχρήσεις, μίζες κ.λπ., το οποίο αν το έβρισκε κάποια Επιτροπή μετά από κάμποσα χρόνια, θα μπορούσαμε να το κηρύξουμε παράνομο ή απεχθές και κατόπιν να ζητήσουμε από τις ντόπιες και ξένες ελίτ να το διαγράψουν! Επομένως, μετά το δημοψήφισμα για την κατάργηση όλων των μέτρων, από θέση ισχύος πια, θα απαιτούσαμε τη διαγραφή μεγάλου μέρους του Χρέους δηλώνοντας αδυναμία να το πληρώσουμε, χωρίς ανόητους λογιστικούς ελέγχους, αλλά με μια απλή διαδικασία Στατιστικού Ελέγχου των μακροοικονομικών μεγεθών της χώρας. Μέσω αυτής της διαδικασίας είναι δυνατό να δειχθεί η αδυναμία πληρωμής του Χρέους, που επιβάλλει την ανάγκη για το «κούρεμά» του. Συγχρόνως, να επιβληθεί μια άγρια φορολόγηση περιουσίας στους προνομιούχους που θα πλήρωναν το υπόλοιπο Χρέος.
Όλα αυτά δεν σημαίνουν την «Αλβανοποίηση» της Ελληνικής οικονομίας, όπως υποστηρίζουν οι κομισάριοι του συστήματος, αλλά, αντίθετα, την αποφυγή της Λατιναμερικανοποίησής της, μέσα από ένα νέο διεθνισμό, ο οποίος υιοθετεί μεν τις βασικές αρχές του παραδοσιακού διεθνισμού της Αριστεράς, αλλά και τον υπερβαίνει διότι θεμελιώνεται στις αυτοδύναμες οικονομικές δημοκρατίες των λαών (βλ. σχετικές παραγράφους για την οικονομική ένωση των αυτοδύναμων οικονομιών και τον νέο διεθνισμό στο σχετικό άρθρο του Τ. Φωτόπουλου, «Η Λατινοαμερικανοποίηση του Ευρωπαϊκού «Νότου», περιοδικό Περιεκτική Δημοκρατία, τ. 22)
Διεθνές δίκτυο Περιεκτικής Δημοκρατίας: www.inclusivedemocracy.org • περιοδικό Περιεκτική Δημοκρατία: www.inclusivedemocracy.org/pd • Επικοινωνία: peridimok@gmail.com
~
--
περιοδικό Περιεκτική Δημοκρατία
http://www.inclusivedemocracy.org/pd/
http://overdisinformation.wordpress.com/2011/04/13/%ce%bc%ce%af%ce%b1-%ce%b4%ce%b9%ce%b1%cf%86%ce%bf%cf%81%ce%b5%cf%84%ce%b9%ce%ba%ce%ae-%ce%b5%ce%b9%ce%ba%cf%8c%ce%bd%ce%b1-%ce%b3%ce%b9%ce%b1-%cf%84%ce%b7%ce%bd-%ce%ba%ce%b1%cf%84%ce%ac%cf%83%cf%84/
Μία διαφορετική εικόνα για την κατάσταση στη Λιβύη
Είναι ομολογουμένως ενοχλητικό να διαπιστώνει κανείς οτι μπορεί να αντλεί χρησιμότερες πληροφορίες, ερμηνείες και στοιχεία από κείμενα και αναλύσεις αμερικανικών 'think tanks' και ανάλογων 'τεχνοκρατικών' ινστιτούτων, παρά από ολόκληρα κατεβατά και σεντόνια αφελούς 'αριστερίστικης' ή και 'αντιεξουσιαστικής' ανάλυσης, που συχνά είναι απλώς ρητορεία καμουφλαρισμένη με αυθαίρετα έως ανύπαρκτα στοιχεία προβαλλόμενα ως αυτονόητα για κάθε αριστερό και προοδευτικό άνθρωπο. Το χειρότερο βέβαια είναι όταν οι τοποθετήσεις αυτές στην πράξη λειτουργούν σαν το τελευταίο στάδιο ενός ιμάντα μεταφοράς της ιμπεριαλιστικής προπαγάνδας: το 'να οπλιστούν οι αντάρτες για να αντιμετωπίσουν τη δολοφονική μανία του Καντάφι και να προστευθούν οι άμαχοι' πχ της Χίλλαρυ Κλίντον μεταφράζεται σχεδόν αυτούσιο σαν ψύχραιμη ανάλυση και 'άποψη' στα δυτικά μέσα ενημέρωσης (που σε καιρό πολέμου μετατρέπονται απλά σε πολεμικά εξαρτήματα της Δύσης) και καταλήγουν στα άρθρα και τις αναλύσεις 'προοδευτικών', 'αντιεξουσιαστών' και λοιπών που λειτουργούν εσκεμμένα ή όχι σαν φερέφωνα των ΝΑΤΟϊκών κατά συρροή δολοφόνων.
Ο λόγος που παραθέτω ένα τμήμα από την ανάλυση του George Friedman της Stratfor είναι για να γίνει φανερή η τεράστια απόσταση που χωρίζει την εντυπωσιοθηρική προπαγάνδα και ρητορική των πολεμοχαρών πολιτικών, μέσων ενημέρωσης και των διαφόρων προθύμων από την ψύχραιμη αποτίμηση των δεδομένων που μπορεί να κάνει ένας τεχνοκράτης-αναλυτής στρατηγικής που σαφώς και ανήκει στο στρατιωτικό-πολιτικό κατεστημένο των ΗΠΑ. Είναι αυτονόητο οτι τέτοιου είδους αναλυτές δεν λαμβάνουν και πολύ υπόψη τους γελοίες συνθηματολογίες και ιδεολογικοποιημένες αφηγήσεις που πλασάρονται στο απληροφόρητο κοινό.
Προσοχή : ο Friedman δεν είναι εναντίον της επέμβασης, ούτε διαφωνεί με την ανατροπή του Καντάφι. Αυτό το οποίο προσπαθεί να αποδείξει με αυτό όπως και τα υπόλοιπα άρθρα που έχει γράψει πάνω στο ζήτημα της Λιβύης είναι η αντίθεση του με τις στρατιωτικές εμπλοκές που ξεκινάνε με διακηρυγμένους μινιμαλιστικούς στόχους όπως οι υποτιθέμενες 'ανθρωπιστικές': κάνει σαφές μέσα και από πρόσφατα παραδείγματα οτι μια αρχική περιορισμένη στρατιωτική δράση είναι καταδικασμένη να ολισθήσει σε πολύ ευρύτερη εμπλοκή, εφόσον ο πραγματικός στόχος της 'αλλαγής καθεστώτος' δεν μπορεί να επιτευχθεί με αυτόν τον τρόπο. Οτι αντίθετα, οι κυβερνήσεις μεταμφιέζουν αυτόν τον στόχο με ανθρωπιστικά ή δημοκρατικά προσχήματα για να κερδίσουν την υποστήριξη ή ανοχή των ψηφοφόρων τους που σε διαφορετική περίπτωση θα αντιδρούσαν. Με λίγα λόγια, οτι η 'ανθρωπιστική επέμβαση' αναπόφευκτα καταλήγει στο ίδο αποτέλεσμα με μια τυπική κυνική ιμπεριαλιστική επέμβαση, μόνο που το κάνει προσπαθώντας να τηρήσει προσχήματα και αντιφατικές αρχές που έχουν σχέση περισσότερο με εσωτερική πολιτική κατανάλωση.
Μ'αυτόν τον τρόπο, η στρατιωτική επέμβαση κλιμακώνεται σταδιακά πάντα με ένα νέο πρόσχημα, γίνεται ακόμα πιο πολυδάπανη, ακόμα λιγότερο πειστική και πολλές φορές ακόμα πιο επιβλαβής. Φυσικά αναλυτές τέτοιου είδους δεν αντιτίθενται γενικώς σε ιμπεριαλιστικές στρατιωτικές επεμβάσεις αλλά αμφισβητούν την αποτελεσματικότητά τους όταν δεν βασίζονται σε πραγματικά δεδομένα.
Από αυτήν την άποψη έκρινα χρήσιμο να παραθέσω ένα τμήμα της ανάλυσης με ημερομηνία 21 Μαρτίου, και τίτλο "Λιβύη, η Δύση και η αφήγηση περί Δημοκρατίας" (http://www.stratfor.com/weekly/20110321-libya-west-narrative-democracy).
"Μία αφήγηση σχετικά με το τί συνέβη στον αραβικό κόσμο έχει αναδυθεί και έχει γίνει το εργαλείο σκέψης σε σχέση με την περιοχή. Η αφήγηση λέει οτι η περιοχή ταράσσεται από δημοκρατικές επαναστάσεις (με την δυτική έννοια) που ξεσπάνε εναντίον καταπιεστικών καθεστώτων. Η Δύση θα πρέπει να υποστηρίξει αυτές τις εξεγέρσεις με ‘ευγενικό τρόπο’. Αυτό σημαίνει οτι δεν θα πρέπει να τις πατρονάρουν αλλά την ίδια στιγμή να δράσουν για να αποτρέψουν τα καταπιεστικά καθεστώτα να τις συντρίψουν.
Αυτή είναι μια περίπλοκη μανούβρα. Το να υποστηρίξει η Δύση τους επαναστάτες θα το μετατρέψει σε άλλη μια φάση δυτικού ιμπεριαλισμού, με βάση αυτήν την θεωρία. Αλλά η αποτυχία στην υποστήριξη του ξεσηκωμού θα είναι μια προδοσία θεμελιωδών ηθικών αρχών. Αφήνοντας κατά μέρος το αν αυτή η αφήγηση είναι ακριβής, το να συμφιλιωθούν αυτές οι δύο αρχές δεν είναι εύκολο – αλλά είναι ιδιαίτερα ελκυστική στους Ευρωπαίους με την ιδεολογική τους προτίμηση της ‘μαλακής δύναμης’.
Η Δύση περπατάει σε τεντωμένο σκοινί με όλες αυτές τις αντιφατικές αρχές: η Λιβύη έγινε ο τόπος όπου κατέρρευσαν. Σύμφωνα με την αφήγηση, αυτό που συνέβη στη Λιβύη ήταν άλλος ένας δημοκρατικός ξεσηκωμός, αλλά στην περίπτωση αυτή καταπνίγηκε με βάρβαρο τρόπο, πέρα από τα ανεκτά όρια. Το Μπαχραίην προφανώς ήταν εντός ορίων, και η Αίγυπτος μια επιτυχία αλλά η Λιβύη ήταν μια υπόθεση στην οποία ο κόσμος δεν θα μπορούσε να στέκεται αδιάφορος καθώς ο Καντάφι καταστρέφει μια δημοκρατική εξέγερση. Τώρα βέβαια, το γεγονός οτι ο κόσμος στεκόταν αδιάφορος για πάνω από 40 χρόνια καθώς ο Καντάφι κατεδίωκε τους δικούς του και ξένους ανθρώπους δεν αποτελεί ζήτημα. Στην αφήγηση που μας διηγούνται, η Λιβύη δεν είναι πλέον μια απομονωμένη τυραννία αλλά μέρος ενός γενικευμένου ξεσηκωμού – και εκεί όπου δοκιμάζεται με ακραίο τρόπο η ηθική ακεραιότητα της Δύσης. Το τώρα διαφέρει από το πριν.
Φυσικά, όπως και με άλλες χώρες, υπήρχε τεράστια διάσταση μεταξύ της αφήγησης και του τί πραγματικά συνέβη. Σίγουρα, το γεγονός οτι υπήρχε αναταραχή στην Τυνησία και την Αίγυπτο οδήγησε τους αντιπάλους του Καντάφι να σκεφτούν τις ευκαιρίες, και η φανερή ευκολία των εξεγέρσεων στην Τυνησία και την Αίγυπτο τους έδωσε κάποιο βαθμό αυτοπεποίθησης.
Αλλά θα ήταν τεράστιο λάθος να θεωρήσουμε αυτό που συνέβη στη Λιβύη σαν μια μαζική φιλελεύθερη δημοκρατική εξέγερση. Η αφήγηση πρέπει να ζορίζεται για να εφαρμόζεται στις περισσότερες χώρες, αλλά στη Λιβύη καταρρέει εντελώς.
Όπως έχουμε καταδείξει, η λιβυκή εξέγερση αποτελείτο από μια διασπορά φυλών και προσωπικοτήτων, κάποιων μέσα στη λιβυκή κυβέρνηση, κάποιων μέσα στο στρατό και πολλών άλλων αντπάλων επί μακρόν του καθεστώτος που είδαν μια ευκαιρία στη συγκεκριμένη στιγμή. Αν και πολλοί στο δυτικό τμήμα της Λιβύης, ειδικά στις πόλεις Ζαουίγια και Μιζουράτα ταυτίζονται με την αντιπολίτευση, δεν αντιπροσωπεύουν τον πυρήνα της ιστορικής αντιπολίτευσης εναντίον της Τρίπολης που βρίσκεται στα ανατολικά. Σε αυτήν την περιοχή, γνωστή στην εποχή πριν την ανεξαρτησία ως Κυρηναϊκή, βρίσκεται ο πυρήνας του κινήματος αντιπολίτευσης.
Ενωμένοι μάλλον μόνο λόγω της αντίθεσης τους στον Καντάφι, δεν κατέχονται από κοινή ιδεολογία και σίγουρα δεν ασπάζονται όλοι τη δημοκρατία δυτικού τύπου. Πιθανώς είδαν μια ευκαιρία να καταλάβουν περισσότερη εξουσία και προσπάθησαν να την αρπάξουν.
Σύμφωνα με την αφήγηση, ο Καντάφι θα έπρεπε γρήγορα να είχε ηττηθεί –αλλά αυτό δεν συνέβη. Στην πραγματικότητα είχε σημαντική υποστήριξη σε κάποιες φυλές και στον στρατό.
Όλοι αυτοί οι υποστηρικτές θα είχαν πολλά να χάσουν εάν ανατρεπόταν. Επομένως αποδείχτηκαν πολύ ισχυρότεροι συνολικά απ’ότι η αντιπολίτευση, ακόμα κι αν εξεπλάγησαν από τις αρχικές επιτυχίες της αντιπολίτευσης. Προς έκπληξη πολλών ο Καντάφι όχι μόνο δεν τό’σκασε αλλά αντεπιτέθηκε και απώθησε τους εχθρούς του.
Αυτό δεν θά’πρεπε να αποτελεί τόσο μεγάλη έκπληξη. Ο Καντάφι δεν κυβέρνησε τη Λιβύη τα τελευταία 42 χρόνια επειδή ήταν τρελλός ή χωρίς να έχει υποστήριξη. Ήταν πολύ προσεκτικός στο να ανταμοίβει τους φίλους του και να βλάπτει τους εχθρούς του, και είχε σημαντική υποστήριξη με σοβαρά κίνητρα. Ένα μέρος αυτής της αφήγησης είναι οτι ο τύραννος επιβιώνει μόνο με τη βία κι οτι ο δημοκρατικός ξεσηκωμός εύκολα τον ανατρέπει. Το γεγονός είναι οτι ο τύραννος είχε μεγάλη υποστήριξη σ’αυτήν την περίπτωση, η αντιπολίτευση δεν ήταν ιδιαίτερα δημοκρατική, ήταν πολύ λιγότερο οργανωμένη ή συνεκτική, και ήταν ο Καντάφι αυτός που τους υπερκέρασε.
Καθώς ο Καντάφι πλησίαζε προς τη Βεγγάζη, η αφήγηση έκανε στροφή από τον θρίαμβο των δημοκρατικών μαζών στην ανάγκη να προστατευθούν από τον Καντάφι – εξού και οι επείγουσες εκκλήσεις για αεροπορικά πλήγματα. Αλλά αυτό εμποδίζεται από την απροθυμία να ενεργήσουν αποφασιστικά στέλνοντας στρατεύματα, αντιμετωπίζοντας το λιβυκό στρατό και παραδίδοντας την εξουσία στους αντάρτες. Θα έπρεπε να αποφευχθεί ο ιμπεριαλισμός κάνοντας απλώς το λιγότερο δυνατόν για να προστατευθούν οι αντάρτες και οπλίζοντάς τους για να νικήσουν τον Καντάφι. Εξοπλισμένοι και εκπαιδευμένοι από τη Δύση, εφοδιασμένοι με εναέρια κυριαρχία από ξένες αεροπορικές δυνάμεις – αυτό ήταν το αυθαίρετο όριο με βάση το οποίο η νέα κυβέρνηση αποφεύγει να είναι απλώς μια δυτική μαριονέττα. Και πάλι φαίνεται να έχει ξεπεραστεί αυτό το όριο, αλλά υποτίθεται έτσι πάει η ιστορία.
Στην ουσία, η Δύση αυτή τη στιγμή υποστηρίζει μια αρκετά διαφοροποιημένη και μερικές φορές αμοιβαία εχθρική ομάδα φυλών και ατόμων, που τους ενώνει η εχθρότητα προς τον Καντάφι και πολύ λίγα άλλα κοινά. Είναι δυνατόν σταδιακά να μεταμορφωθούν σε μια μάχιμη δύναμη, αλλά είναι πολύ πιο δύσκολο να τους φανταστούμε σύντομα να επικρατούν των δυνάμεων του Καντάφι, και πολύ λιγότερο να κυβερνούν τη Λιβύη ενωμένοι. Απλώς υπάρχουν υπερβολικά πολλά ζητήματα ανάμεσά τους. Εν μέρει είναι εξαιτίας αυτών των διαιρέσεων που επετράπη στον Καντάφι να παραμείνει στην εξουσία για τόσο διάστημα. Η ικανότητα της Δύσης να επιβάλλει την τάξη σ’αυτές τις ομάδες χωρίς να κυβερνά η ίδια, ιδιαίτερα μέσα σε σύντομο διάστημα είναι δύσκολο να νοηθεί. Μου θυμίζουν τον Χαμίντ Καρζάι στο Αφγανιστάν, διορισμένος από τους Αμερικανούς, με το μεγαλύτερο μέρος της χώρας να μην τον εμπιστεύεται και έναν κατακερματισμένο συνασπισμό να τον στηρίζει."
http://overdisinformation.wordpress.com/2011/04/13/%ce%bc%ce%af%ce%b1-%ce%b4%ce%b9%ce%b1%cf%86%ce%bf%cf%81%ce%b5%cf%84%ce%b9%ce%ba%ce%ae-%ce%b5%ce%b9%ce%ba%cf%8c%ce%bd%ce%b1-%ce%b3%ce%b9%ce%b1-%cf%84%ce%b7%ce%bd-%ce%ba%ce%b1%cf%84%ce%ac%cf%83%cf%84/
19.00
MINOISTAS:Η ψευδής ουδετερότητα των «ευαισθητοποιημένων»
από απατρις 7:58πμ, Τετάρτη 13 Απριλίου 2011
Όλα τα ʽχε η Μαριωρή…Όλα τα ʽχαμε στο Ηράκλειο, οι Minoistas (κατά το Atenistas, δυστυχώς, και όχι κατά το Zapatistas) μας έλειπαν.....
Όλα τα ʽχε η Μαριωρή…Όλα τα ʽχαμε στο Ηράκλειο, οι Minoistas (κατά το Atenistas, δυστυχώς, και όχι κατά το Zapatistas) μας έλειπαν. Μεσʼ τη χαρά του καρνάβαλου έκαναν κι αυτοί την εμφάνισή τους. Η δημόσια παρουσίασή τους έγινε, βέβαια, απʼ την τοπική φυλλάδα «ΠΑΤΡΙΣ». Οι ίδιοι αυτοπαρουσιάζονται ως ουδέτεροι: «είμαστε μια ομάδα από ευαισθητοποιημένους ανθρώπους που έχουμε σαν στόχο (…) ένα ουσιαστικό & περιβαλλοντικό λίφτινγκ του Ηρακλείου. Δεν είμαστε κομματικός οργανισμός, ούτε δημοτική παράταξη, αλλά μια ζωντανή κοινότητα (….) πιστεύοντας στην αναζωογονητική δύναμη της δράσης».
Έτσι, ένα ωραίο πρωινό, πήραν λέει την πρωτοβουλία και πήγαν και καθάρισαν την παραλία του Καράβολα, αφού ένα απʼ τα συνθήματά τους είναι «σηκώνουμε τα μανίκια και καθαρίζουμε». Όπως καταλάβατε, το ζήτημα της καθαριότητας αναδεικνύεται ως το κατʼ εξοχήν πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε ως πολίτες. Μπροστά σε τέτοιο βαθύ “προβληματισμό”, λοιπόν, και ακόμα βαθύτερη “ευαισθητοποίηση”, φυσικό επόμενο είναι να “ξεχνιούνται” κάποιες “λεπτομέρειες”, όπως για παράδειγμα ότι την ίδια στιγμή οι συμβασιούχοι υπάλληλοι της υπηρεσίας καθαριότητας του Δήμου παρέμεναν απλήρωτοι. Ας βάλουμε ένα χεράκι, μας παρακινούν οι Minoistas, για να ʽχουμε καθαρή την πόλη. Να ξαλαφρώσουμε και το Δήμο από περιττά έξοδα βρε αδερφέ, μπας και βρει την ευκαιρία -εποχές που είναι- να ξεφορτωθεί κάμποσους εργαζόμενους. Όπως όμως μας πληροφορεί η ως άνω φυλλάδα, οι άνθρωποι έχουν και πρόταση επί του προβλήματος που τόσο μας ταλανίζει τελευταία: «επίσης, υπερασπίζονται τις πολιτικές ανάπτυξης, υγιούς επιχειρηματικότητας & προσέλκυσης επενδύσεων». Βρε να δεις που τα ʽχουμε ξαναματαξανακούσει αυτά, που τα ʽχουμε ξαναματαξαναδιαβάσει! Για θυμίστε μας, ποιοι τα πιπιλίζουν χρόνια τώρα αυτά τα ωραία λογάκια!
Οι Minoistas δεν σταματάν εκεί. Ο μπαξές έχει απʼ όλα. Ελεύθερα πεζοδρόμια και πλατείες (τώρα το θυμήθηκαν που γέμισε ο τόπος καρέκλες;) ποδηλατοδρόμους και μέσα μαζικής μεταφοράς και βεβαίως, φιλανθρωπίες. Όμως, αγαπητοί αναγνώστες… «δυστυχώς δε θα είμαστε εμείς που θα κάνουμε την πόλη ένα τεράστιο πάρκο ή που θα τη σώσουμε απʼ το μποτιλιάρισμα». Σωστά! Να ʽμαστε “ευαισθητοποιημένοι” και “ενεργοί” αλλά, όλα κι όλα, τις ουσιαστικές αποφάσεις που αφορούν τις ζωές μας θα αφήνουμε να τις παίρνουν άλλοι! Διότι, εξάλλου, «πριν φτάσουμε εκεί, υπάρχουν εκατομμύρια μικρά, σπουδαία πράγματα που μπορούμε να κάνουμε μαζί». Συνεπώς, εμείς οι πολλοί και μικροί πρέπει να ασχολούμαστε με τα πολλά και μικρά πραγματάκια! Όπως καταλαβαίνει κανείς τα παραπάνω συνιστούν μια καραμπινάτη πολιτική θέση, η οποία βρίσκεται σε απόλυτη σύμπνοια με την κυρίαρχη πολιτική λογική που έχει ρημάξει τις ζωές μας. Γιατί, από ποια λογική βγαίνει, από πού τεκμαίρεται, ότι οι πολλοί, οι από κάτω, αδυνατούν να παρέμβουν στο δημόσιο χώρο μεθοδευμένα και δημιουργικά, παίρνοντας τις καίριες αποφάσεις που αφορούν τις ζωές τους; Η λογική ότι η δική μας δουλειά δεν είναι άλλη απʼ το να «σηκώσουμε τα μανίκια» και να τρέχουμε να καθαρίσουμε τον κάθε Καράβολα, προέρχεται από κείνη την πολιτική αντίληψη που δε θέλει να λαμβάνει υπʼ όψιν της ότι: η μόλυνση και η ρύπανση, όπως και η αντιαισθητική κακογουστιά κάθε είδους, προέρχονται πρώτα και κύρια απʼ την ύπαρξη ενός οικονομικού & κοινωνικού μοντέλου που ενδιαφέρεται αποκλειστικά και μόνο για το κέρδος και όχι για την ποιότητα της ζωής μας. Κι αυτή η πολιτική αντίληψη είναι η καθεστωτική αντίληψη.
Έτσι, ξαναγυρνάμε εκεί που το ʽχει γραφτό η έρμη η μοίρα μας, στην καθαριότητα! Την ίδια μέρα με την παρουσίασή τους στην «ΠΑΤΡΙΣ» τοιχοκολλήθηκε στο κέντρο της πόλης και ένα αφισάκι με την υπογραφή Minoistas. Αυτή τη φορά ως εχθρός στοχοποιούνται οι….αφίσες. Η αφισοκόλληση αναγορεύεται σε μεγάλο πρόβλημα της πόλης και, απʼ ό,τι φαίνεται, είναι γιʼ αυτούς τελικά το σπουδαιότερο απʼ αυτά «τα εκατομμύρια μικρά πράγματα». Και πού οφείλεται αυτή η “ασυδοσία”; «ένα μεγάλο μέρος των προβλημάτων της καθημερινότητας του Ηρακλείου και της Αθήνας (είπαμε…Atenistas) προέρχονται από τη μη εφαρμογή των νόμων». Απαιτούν δε «οι νόμοι πρέπει να εφαρμόζονται για όλους». Οι νόμοι, δηλαδή, αντιμετωπίζονται σαν κάτι το ουδέτερο που ψηφίζονται και υπάρχουν για το καλό της κοινωνίας, έτσι γενικώς. Το συγκεκριμένο νομοθέτημα για τις αφισοκολλήσεις, βάσει του οποίου συνελήφθησαν και φυσικά κακοποιήθηκαν και καταδικάστηκαν πολλές εκατοντάδες ανθρώπων, είναι για τους Minoistas απλά ένας ακόμα νόμος για την καθαριότητα! Συνεπώς, όλες οι αφίσες, ανεξαρτήτως περιεχομένου, θεωρούνται με την ίδια οπτική, ως ρύπανση. Καμιά διαφορά ανάμεσα στις πολιτικές αφίσες (δεν αναφερόμαστε στα κρατικά επιδοτούμενα κόμματα) και σʼ αυτές των μαγαζιών-επιχειρήσεων. Στο ίδιο τσουβάλι μια ενέργεια στην οποία προβαίνει κάποιος για να διαφημίσει το προϊόν του και να βγάλει λεφτά, με μια άλλη όπου άνθρωποι απʼ το υστέρημά τους και χωρίς καμιά χρηματική ή άλλη ανταπόδοση, προσπαθούν να διακινήσουν τις απόψεις τους. Οι πολιτικές-κοινωνικές ιδέες αντιμετωπίζονται ως προϊόν προς διαφήμιση, που μπορούν να χωρέσουν σʼ ένα σποτ της τηλεόρασης. Η προσπάθεια πολιτών να επικοινωνήσουν με άλλους πολίτες, να στείλουν τα μηνύματά τους, να προπαγανδίσουν θέσεις και ιδέες, λογίζεται ως μια αντιαισθητική παρέμβαση και, ακόμα χειρότερα, ως παρανομία. Και τούτο είναι πολιτική θέση, απολύτως σύμφωνη μʼ αυτή που προωθεί η εξουσία. Γιατί πόσο ουδέτερος είσαι όταν εξισώνεις στον κοινό παρονομαστή “ρύπανση” αφίσες που προωθούν τα πρότυπα καταναλωτικής αλλοτρίωσης, με άλλες (δηλ. τις πολιτικές-κοινωνικές) που συμβάλλουν στην αντίκρουση του ιδεολογικού μονόλογου της εξουσίας και στην προώθηση του κοινωνικού δημόσιου διαλόγου; Αυτό που δε θέλουν να καταλάβουν οι κάθε Minoistas είναι ότι σε μια ταξική κοινωνία –και μάλιστα σε εποχές ταξικής πόλωσης όπως η τωρινή– ό,τι λέει και ό,τι κάνει κάποιος δημόσια έχει ταξικό πρόσημο, με άλλα λόγια παίρνει θέση στην ταξική αντιπαράθεση, κι ας θέλει να ισχυρίζεται το αντίθετο.
Η πολιτική-κοινωνική αφίσα αποτελεί ένα μέσο που εφηύραν οι εκμεταλλευόμενοι μέσα στην ιστορία των ταξικών αγώνων και θα το χρησιμοποιούν πάντα μαζί με τα άλλα μέσα της ταξικής πάλης. Τίποτα δε μας χαρίστηκε, όλα επιβλήθηκαν και προασπίστηκαν με αγώνες και θυσίες. Η χρήση της πολιτικής-κοινωνικής αφίσας είναι αδιαπραγμάτευτη! Γιʼ αυτό, όταν με περίσσιο θράσος διακηρύττουν ότι, άμεσα, θα «σηκώσουν τα μανίκια» και θα ξεκολλάνε όλες τις αφίσες, εμείς δε μπορούμε παρά να οργιζόμαστε. Δεν περίμεναν να περάσει ούτε ένα ελάχιστο χρονικό διάστημα, έτσι για τα μάτια του κόσμου, για να έχουν να λένε ότι ο Δήμος δεν υλοποίησε την “πρότασή” τους, αυτή που έλεγε για τη δημιουργία ταμπλό αφισοκόλλησης. Για τόση πρεμούρα μιλάμε!
Όπως και ναʼ χει, και σε κάθε περίπτωση: κάτω τα ξερά σας από την πολιτική αφίσα!
Κολίγος
→Δημοσιεύτηκε στην Aναρχικη Εφημερίδα Δρόμου Απατρις που κυκλοφορεί στην Κρήτη
(Τεύχος 13-Απρίλιος 2011)
ΧΡΥΣΑΥΓΙΤΕΣ ΠΡΟΒΟΚΑΤΟΡΕΣ ΣΤΗ ΚΕΡΑΤΕΑ
από επιτόπιος 8:08μμ, Τρίτη 12 Απριλίου 2011
Χρυσαυγίτες προβοκάτορες εμφανίστηκαν σήμερα στο μπλόκο της ΒΙΟΠΑ της Κερατέας και εντελώς προβοκατόρικα προσπάθησαν να προκαλέσουν εσωτερικό μέτωπο στους κατοίκους.
Χρυσαυγίτες προβοκάτορες διώχτηκαν άρον άρον με τη συγκοινωνία σήμερα από την Κερατέα. Εμφανίστηκαν στο μπλόκο της ΒΙΟΠΑ και με πονηρό τρόπο έσπρωξαν νέους Κερατιώτες σε σύγκρουση όχι με τους αστυνομικούς αλλά με πρόσωπα της περιοχής επιδιώκοντας εσωτερικό μέτωπο. Τους πήραμε χαμπάρι όταν είδαμε μέσα από το μπουφάν του ενός από αυτούς φασιστικό σηματάκι και καταλάβαμε το τι επιδιώκανε. Τα συγκεκριμένα τσογλάνια δεν είχαν πολύ σταμπαρισμένη εμφάνιση αλλά η απρονοησία του ενός να τραβήξει το φερμουάρ του μπουφάν του (έκανε και ζέστη) τους κάρφωσε. Να ξέρουν αυτά τα χαμίνια του Μιχαλολιάκου ότι αν ξαναεμφανιστούν δε θα τους δοθεί η ευκαιρία να φύγουν με λεωφορείο αλλά με άλλο "μέσο".
Φερμα στα εξάρχεια
από Α 4:18πμ, Τετάρτη 13 Απριλίου 2011
Ψίρισμα μετα χαστουκιών
Πρίν απο μια βδομάδα περίπου τέσσερα παιδιά που είναι στην επανένταξη του κεθεα και μένουν στους ξενώνες του κέντρου επανένταξης, πίνανε μπύρες στο χασάν και βγαίνοντας τους την πέσανε καμιά 15αρια άτομα τους ρωτήσανε απο που είναι και τι δουλειά έχουνε στην περιοχή. Τα παιδιά τους είπανε οτι είναι απο διαφορετικά μέρη και οτι βρίσκονται στα εξάρχεια γιατι είναι στην επανένταξη. Τα άτομα που σημειωτέων ήταν πιτσιρικάδες τους πήραν απο πίσω και σε κάποια φάση τους την πέσανε και τους είπαν να τους δώσουν τα κινητά τους. Οι τρείς απο τα παιδιά δώσανε τα κινητά τους και απομακρύνθηκαν ενώ ο ένας στράβωσε και τους την είπε σε φάση " τί ειναι αυτά που κάνετε, είμαστε στην απεξάρτηση και μας παίρνεται τα κινητά"; Τότε του κάνανε ντου και τον σπάσανε στο ξύλο. Όποιος ξέρει ας προσθέσει πληροφορίες. Τα συμπεράσματα όλων μας...
21.00
IAΠΩΝΙΑ - ΠΥΡΗΝΙΚΗ ΚΡΙΣΗ
Συνεχίζεται η κοροϊδία από αρχές και εταιρεία
Επισης συνεχιζεται η κοροιδια απο τους αληταραδες δυτικους δημοσιοκαφρους η οποιοι συγκρινουν το Τσερνομπιλ με την μεγαλυτερη μεχρι τωρα πυρηνικη καταστροφη της ανθρωποτητας!
Στο 7 ανεβάζουν το επίπεδο του συναγερμού
282 άνθρωποι έχουν πεθάνει στους καταυλισμούς των σεισμοπλήκτων σύμφωνα με ρεπορτάζ ιαπωνικής εφημερίδας
ΤΟΚΙΟ.-- Στο υψηλότερο επίπεδο, επτά, ανέβασαν χτες Ιάπωνες ειδικοί το επίπεδο συναγερμού για το δυστύχημα στο πυρηνικό συγκρότημα της Φουκουσίμα επανεκτιμώντας τα δεδομένα για την έως τώρα διαρροή ραδιενέργειας και τις αρνητικές επιπτώσεις στο περιβάλλον και την υγεία των κατοίκων της ευρύτερης βορειοανατολικής Ιαπωνίας.
Η εξέλιξη ωστόσο φαίνεται πως δεν συνδέεται με την τωρινή εξέλιξη της κρίσης στο πυρηνικό συγκρότημα της Φουκουσίμα, αλλά με την αρχική σοβαρότητα του συμβάντος. Υποστηρίχτηκε ωστόσο από τις αρχές και την ιδιωτική εταιρεία TEPCO, ότι μολονότι η σοβαρότητα της κρίσης στο συγκρότημα της Φουκουσίμα έφθασε στο ίδιο επίπεδο με το δυστύχημα στον πυρηνικό σταθμό του Τσέρνομπιλ, εντούτοις η έως τώρα ποσότητα ραδιενέργειας που έχει διαρρεύσει στο περιβάλλον της βορειοανατολικής Ιαπωνίας είναι «μόλις το ένα δέκατο αυτής που διέρρευσε το 1984 στο Τσέρνομπιλ»...
Το ιδιο βιολι βαρανε και ολοι οι δυτικοι σταυροφοροι δημοσιοαλητες, οι οποιοι συγκρινουν το Τσερνομπιλ, που η ραδιενεργια απο την εκρηξη του ειχε απλωθει σε ολη την Ευρωπη, με την πυρηνικη εκρηξη στην Ιαπωνια, που η ραδιενεργια σε λιγες μερες εφτασε απο την Ιαπωνια στην Ευρωπη, (μετρηθηκαν υψηλα επιπεδα ραδιενεργειας στην Γαλλια), και στις ΗΠΑ (μετρηθηκαν υψηλα επιπεδα στο Λος Αντζελες), μολυνανε με ραδιενεργια τους Ωκεανους (μετρηθηκαν υψηλα επιπεδα στη θαλασσα της Νορβηγιας). Οποτε ολοι καταλαβαινουν τι εχει γινει! Και στο Τσερνομπιλ εγινε εκρηξη σε ενα εργοστασιο. Στην Ιαπωνια εχουν εκραγει τεσσερα!!!!
Μέσα σε τέτοιο κλίμα, ο Ιάπωνας πρωθυπουργός Ναότο Καν κάλεσε χτες το λαό της χώρας του να επιδείξει ψυχραιμία και να αντιμετωπίσει με «ενθουσιασμό» τις προσπάθειες ανοικοδόμησης των κατεστραμμένων περιοχών, όπως είχε γίνει μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Υποστήριξε ακόμη ότι η κατάσταση στη Φουκουσίμα «σταθεροποιείται βήμα βήμα» και ότι μειώνεται σταδιακά η διαρροή ραδιενέργειας.
Πάντως είναι τουλάχιστον τραγικό, η τρίτη ισχυρότερη καπιταλιστική οικονομία του πλανήτη να καταγράφει απώλειες εκατοντάδων ανθρώπινων ζωών από ελλείψεις τροφίμων και φαρμάκων στα κέντρα καταυλισμών όπου έχουν καταφύγει εδώ και ένα μήνα περίπου 152.000 άνθρωποι! Χτεσινό ρεπορτάζ της εφημερίδας «Γιομιούρι Σινμπούν» ανέφερε πως μέσα σε ένα μήνα από το τσουνάμι και τον εφιαλτικό σεισμό της 11ης Μάρτη πέθαναν τουλάχιστον 282 άτομα από το κρύο, από κακές συνθήκες υγιεινής σε πρόχειρους καταυλισμούς και από έλλειψη φαρμάκων και σωστής φροντίδας σε πάσχοντες από μακροχρόνιες ασθένειες. Τα περισσότερα θύματα καταγράφηκαν στις νομαρχίες Ιουάτε, Μιγιάγκι και Φουκουσίμα. Επιπλέον, ειδικοί εκτιμούν πως ο αριθμός αυτών των θυμάτων θα αυξηθεί περαιτέρω, επειδή έχουν βελτιωθεί ελάχιστα οι συνθήκες ζωής στους καταυλισμούς! Στα βάσανα που προκαλεί η ολιγωρία των αρχών προστίθεται και ο εφιάλτης των συνεχιζόμενων ισχυρών μετασεισμών. Χτες σημειώθηκαν δύο, μεγέθους 6,3 Ρίχτερ, ενώ παράλληλα εκδηλώθηκε και πυρκαγιά στον αντιδραστήρα υπ' αριθμόν 4 της Φουκουσίμα, η οποία κατασβέστηκε λίγες ώρες αργότερα...
ΚΟΛΟΜΒΙΑ - ΒΕΝΕΖΟΥΕΛΑ
Σύσφιξη σχέσεων...
ΜΠΟΓΚΟΤΑ.-- Τη βεβαιότητα ότι η Βενεζουέλα «δεν φιλοξενεί στην εδαφική της επικράτεια στρατόπεδα των Ενόπλων Επαναστατικών Δυνάμεων της Κολομβίας (FARC) εξέφρασε ο πρόεδρος της Κολομβίας, Χουάν Μανουέλ Σάντος, σε συνέντευξη που παραχώρησε χτες στην ισπανική τηλεόραση και ενόσω βρίσκεται στην Ισπανία στο πλαίσιο της περιοδείας του στην Ευρώπη για μία πιθανή επίτευξη συμφωνίας ελεύθερου εμπορίου της Κολομβίας με την ΕΕ.
Η δήλωση αυτή δεν είναι τυχαία και έρχεται μετά τις διμερείς συμφωνίες που υπογράφτηκαν από τους προέδρους Κολομβίας και Βενεζουέλας, Σάντος και Ούγκο Τσάβες αντίστοιχα, σε συνάντησή τους την περασμένη Κυριακή στην Καρταχένα της Κολομβίας. Συμφωνίες που αφορούν κρίσιμους τομείς όπως το εμπόριο, τη διασυνοριακή ασφάλεια, τον «πόλεμο κατά των ναρκωτικών» αλλά και κοινά σχέδια για οδικά έργα, δίκτυο ενεργειακών αγωγών... Ιδιαίτερη σημασία έχει ότι στο γεύμα των δύο προέδρων ήταν παρών και ο «πρόεδρος» της Ονδούρας, Πορφίριο Λόμπο Σόσα. Αμέσως μετά ο Πορφίριο Λόμπο (που προήλθε από τις εκλογές νοθείας μετά το πραξικόπημα ενάντια στον πρόεδρο Μανουέλ Σελάγια τον Ιούνη του 2009) δήλωσε ότι ο πρόεδρος Τσάβες δεν πρόκειται να συνεχίσει να αντιστέκεται στην επιστροφή της Ονδούρας στους κόλπους του Οργανισμού Αμερικανικών Κρατών, από τον οποίο είχε αποβληθεί αμέσως μετά το πραξικόπημα. Η κυβέρνηση της Βενεζουέλας ανακοίνωσε επισήμως ότι θεωρεί την κυβέρνηση Λόμπο ως συνέχεια του πραξικοπήματος. Παράλληλα, ανακοίνωση του πρώην προέδρου Μανουέλ Σελάγια αναφέρει ρητά ότι είναι «καλοδεχούμενη» οποιαδήποτε ενέργεια που θα διασφαλίσει τη συνταγματική και δημοκρατική νομιμότητα και τα ανθρώπινα και πολιτικά δικαιώματα στην Ονδούρα. Δικαιώματα που βρίσκονται υπό διωγμό από την κυβέρνηση Λόμπο, που έχει πολύ πιο φονικές επιδόσεις και από την ίδια την πραξικοπηματική κυβέρνηση.
ΕΚΟΥΑΔΟΡ - ΗΠΑ
Απελάσεις πρέσβεων
ΚΙΤΟ.-- Την περασμένη Τετάρτη, η κυβέρνηση του Εκουαδόρ χαρακτήρισε ως «ανεπιθύμητο πρόσωπο» την Αμερικανίδα πρέσβειρα Χέδερ Χότζες και τη διέταξε να «εγκαταλείψει τη χώρα το συντομότερο δυνατόν» και τελικά έφυγε αργά το βράδυ της Δευτέρας. Αιτία, οι αποκαλύψεις του ιστότοπου Wikileaks, όπου η πρέσβειρα φέρεται να αναφέρει στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ περί της διαφθοράς στα ανώτερα κλιμάκια της αστυνομίας με «πλήρη γνώση και ανοχή του Προέδρου Ραφαέλ Κορέα».
Προφανέστατα κακόβουλη η έκθεση... ειδικά υπό το πρίσμα των αποκαλύψεων, με αφορμή την πρόσφατη αποτυχημένη απόπειρα πραξικοπήματος: πρώτη γραμμή του μετώπου οι αξιωματικοί της αστυνομίας, που «βρίσκονται στο μισθολόγιο» της Ουάσιγκτον! Εξάλλου, για το ίδιο ζήτημα δηλαδή την «επέμβαση στα εσωτερικά της χώρας» μέσω της «ωμής παρέμβασης, με στόχο τον επηρεασμό της αστυνομίας και του στρατού» η κυβέρνηση του Προέδρου Κορέα είχε απελάσει το 2009 δύο στελέχη της αμερικανικής πρεσβείας.
Το Στέιτ Ντιπάρτμεντ ανακοίνωσε ως αντίποινα την απέλαση του πρέσβη του Εκουαδόρ. Αποτέλεσμα το Εκουαδόρ να είναι πλέον η τρίτη κατά σειρά χώρα της Λατινικής Αμερικής, μετά τη Βολιβία και τη Βενεζουέλα, όπου οι ΗΠA δεν έχουν διπλωματική εκπροσώπηση
ΣΟΥΑΖΙΛΑΝΔΗ
Καταστολή λαϊκών διαδηλώσεων
ΜΠΑΜΠΑΝΕ.-- Με συλλήψεις, ξυλοδαρμούς, εκφοβισμούς και ρίψεις νερού υπό μεγάλη πίεση προσπαθεί να ματαιώσει η στυγνή δικτατορία του μονάρχη Μσουάτι Γ τις τριήμερες εργατικές κινητοποιήσεις και διαδηλώσεις που προσπαθούν να πραγματοποιήσουν από χτες εργατικές ενώσεις και συνδικάτα στην πόλη Μαντζίνι του ορεινού νοτιοαφρικανικού βασιλείου της Σουαζιλάνδης (συνορεύει με Νότια Αφρική και Μοζαμβίκη). Στόχος των εργαζομένων είναι να σπάσουν την 38ετή κατάλυση του συντάγματος και την απαγόρευση όλων των πολιτικών κομμάτων σε μια από τις φτωχότερες χώρες του κόσμου...
Η «Εθνική Ενωση Δασκάλων» κατήγγειλε τη βίαιη διάλυση συγκέντρωσης 1.000 εκπαιδευτικών στο κέντρο της πόλης Μαντζίνι, ενώ συνδικαλιστές του μεγαλύτερου νοτιοαφρικανικού συνδικάτου COSATU κατήγγειλαν τις συλλήψεις τουλάχιστον επτά συναδέλφων τους στην ίδια περιοχή. Μεταξύ των συλληφθέντων είναι και ο Μάριο Μασούκου, επικεφαλής του παράνομου «Λαϊκού Ενωμένου Δημοκρατικού Κινήματος» (Pudemo), που έχει τεθεί σε κατ' οίκον περιορισμό.
Οι οργανωτές των κινητοποιήσεων επιδιώκουν την παραίτηση της κυβέρνησης και το διορισμό μεταβατικής αρχής για τη διεξαγωγή εκλογών και τη νομιμοποίηση όλων των πολιτικών κομμάτων στη χώρα. Οι εργατικές κινητοποιήσεις στη Σουαζιλάνδη εντείνονται τους τελευταίους μήνες οπότε ανακοινώθηκαν νέα σκληρά αντιλαϊκά μέτρα όπως «πάγωμα» μισθών με πρόσχημα την οικονομική κρίση...
ΣΟΥΔΑΝ
Κατηγορεί το Ισραήλ για πυραυλική επίθεση
XAΡΤΟΥΜ.-- Ο εκπρόσωπος του υπουργείου Εξωτερικών του Σουδάν υπέδειξε χτες το Ισραήλ ως υπεύθυνο για τη μυστηριώδη εναέρια επίθεση με πύραυλο κατά ΙΧ αυτοκινήτου στις 5 τρέχοντος μηνός στην περιοχή Καλανίμπ (14 χλμ από το Πορτ Σουδάν) του Σουδάν με αποτέλεσμα το θάνατο δύο ατόμων.
Ο εκπρόσωπος του σουδανικού υπουργείου Εξωτερικών σημείωσε ως «βασικό αποδεικτικό στοιχείο» το γεγονός πως ερρίφθη ρουκέτα (τύπου «AGM-114 Hellfire» αέρος-εδάφους) που «χρησιμοποιείται μόνο από τα αμερικανικά ελικόπτερα «Απάτσι», τα οποία διαθέτει μόνο το Ισραήλ στην περιοχή». Ο ίδιος Σουδανός αξιωματούχος πρόσθεσε πως το αεροσκάφος που έκανε την επιδρομή ακριβείας προήρθε από την κατεύθυνση της Ερυθράς Θάλασσας.
Πληροφορίες του αραβικού δικτύου «Αλ Αραμπίγια» αναφέρουν ότι το ένα από τα δύο θύματα της επίθεσης ήταν ο Παλαιστίνιος διοικητής της ισλαμικής «Χαμάς», Αμπντέλ Λατίφ Αλ Αξαρ, που θεωρείται διάδοχος του Μαχμούντ αλ Μαμπχούν που δολοφονήθηκε πέρσι στο Ντουμπάι, πιθανώς από πράκτορες των ισραηλινών μυστικών υπηρεσιών.
Το «μήνυμα» Ρομπέι
Ο κ. Χέρμαν βαν Ρομπέι, μια φιγούρα βγαλμένη λες από την εποχή των «ψαλιδόκωλων» - όπως αποκαλούσε ο Κολοκοτρώνης τους Ευρωπαίους ταγούς που περιφέρονταν στο νεοσύστατο ελληνικό κράτος - προέβη σε βαρυσήμαντη διάγνωση: «Η χώρα - είπε - θα γίνει ανταγωνιστική (αλλά) χρειάζεται χρόνος».
Αν το δει κανείς από την πλευρά του προέδρου της ΕΕ, θα διαπιστώσει ότι όντως ο υψηλός μας επισκέπτης έχει απόλυτο δίκιο. Είναι εύλογο: Μέχρι τα ελληνικά μεροκάματα να πέσουν στα επίπεδα της Κίνας, ώστε να επιτύχουν οι Ελληνες πλουτοκράτες την πολυπόθητη «ανταγωνιστικότητά τους», πράγματι, ένας κάποιος χρόνος θα χρειαστεί...
*
Πόσος, όμως, θα είναι αυτός ο χρόνος; Για πόσα τέρμινα δηλαδή σχεδιάζουν να έχουν τον ελληνικό λαό στην πρέσα, ώστε να βελτιώσουν την «ανταγωνιστικότητά τους» και να αυξήσουν τα κέρδη τους οι κεφαλαιοκράτες;
Εδώ οι απόψεις ποικίλλουν:
Αν πάρουμε ως βάση την επιμήκυνση του δανείου της τρόικας, τότε όλο αυτό το «παραμύθι» θα τραβήξει μέχρι το 2021.
Αν πάλι λάβουμε υπόψη τις δηλώσεις του κ. Π. Ρουμελιώτη, του εκπροσώπου της Ελλάδας στο ΔΝΤ, τότε ο Προκρούστης θα μας «ισιώνει» μέχρι το 2025.
Κι αν τέλος πιστέψουμε όσα μας είχε πει ο πρώην σύμβουλος του πρωθυπουργού, ο μακαρίτης Σκιόπα, τότε το «μακελειό» θα κρατήσει ίσαμε με δυο γενιές Ελλήνων!
*
Οταν, λοιπόν, ο κ. Ρομπέι ομιλεί περί «χρόνου» που απαιτείται για να εδραιώσουν τη θέση τους οι εγχώριοι φίλοι του στο διεθνές καπιταλιστικό κλαμπ, εννοεί ότι οι Ελληνες εργαζόμενοι θα πρέπει να κάνουν «καλό κουράγιο» - κατά την ευχή του άλλου Ευρωπαίου εταίρου Ολι Ρεν - για μια ολόκληρη ζωή.
Κι αυτό είναι, τελικά, το «μήνυμα» που μας έφερε ο κ. Ρομπέι:
Οτι ο «χρόνος» που περνάει είναι πολύτιμος. Κάθε μέρα, κάθε ώρα, κάθε λεπτό που περνάει από δω και πέρα ή ο λαός θα το υφίσταται ως ένα διαρκές χωρίς τέλος μαρτύριο ή η οργή του θα μετατραπεί σε κλεψύδρα αντίστροφης μέτρησης μέχρι να σημάνει ο συναγερμός, ο ξεσηκωμός που θα σαρώσει, οριστικά, όσους μας ζητούν να αφήσουμε τη ζωή μας και τη ζωή των παιδιών μας να πάνε χαράμι.
