Μεγάλη συγκίνηση που ο παππούς του εστεμμένου φελλού που ταίσαμε κιμά γαρίδας ήταν ...Έλληνας! Το είπε με καμάρι...
Για να γνωρίσουμε καλύτερα τον παππόυ του, τον πρίγκηπα Ανδρέα! Μιλάμε για ΤΟ...καμάρι!
Ο "βασιλόπαις" Ανδρέας, όπως του άρεσε να τον αποκαλούν, έπαιζε και πόλεμο. Ζήτησε να πάρει μέρος στην εκστρατεία στη Μικρά Ασία και βρέθηκε ... υποστράτηγος, διοικητής του Β΄ Σώματος Στρατού (Ιούλιος-Σεπτέμβριος 1921). Πολέμησε με "αυτοθυσία" στα καφέ - σαντάν της Σμύρνης και ενίσχυσε αποφασιστικά τις σχέσεις του με εκπροσωπους της Γαλλικής σχολής χορού!
Τον πίκραινε όμως που δεν τον συμπαθούσαν και σε επιστολή του στον Ι. Μεταξά (19.12.1921) γράφει:
«Ἀπαίσιοι πραγματικῶς εἶναι οἱ ἐδῶ Ἕλληνες, ἐκτὸς ἐλαχίστων. Ἐπικρατεῖ Βενιζελισμὸς ὀγκώδης καὶ κατὰ τὴν 15ην Δεκεμβρίου εἶχον κλείσει σχεδὸν ὅλα τὰ καταστήματα. Θὰ ἤξιζε πράγματι νὰ παραδώσωμεν τὴν Σμύρνην εἰς τὸν Κεμὰλ διὰ νὰ τοὺς πετσοκόψῃ ὅλους αὐτοὺς τοὺς ἀχρείους, οἱ ὁποῖοι φέρονται οὕτω κατόπιν τοῦ φοβεροῦ αἵματος ὅπερ ἐχύσαμεν ἐδῶ. Αἵματος τῆς Παλαιᾶς Ἑλλάδος δέ, διότι ὅλα τὰ παιδιὰ τῶν ὁπωσδήποτε καλυτέρων οἰκογενειῶν τῶν ἐνταύθα ὑπηρετοῦν εἰς τὴν Σμύρνην καὶ τὰ μετόπισθεν, ἀλλοίμονον δὲ ἂν ἓν οἱονδήποτε τμῆμα εὑρεθῇ σχηματισμένον μόνον ἀπὸ Μικρασιάτας καὶ ἐνώπιον τοῦ ἐχθροῦ».
"Χύσαμε αίμα"... σε Α΄ Πληθυντικό μιλά ο πρίγκηψ που το μόνο αίμα που μπορεί να έχυσε βέβαια θα ήταν στο ξύρισμα...
Από δω και πέρα δεν έχει πλάκα: προήχθη σε αντιστράτηγο και ανέλαβε τη διοίκηση του Β΄ Σώματος Στρατού. Τή στιγμή που εκδηλώνόταν η αντεπίθεση του Κέμάλ μετακίνησε το Σώμα του πίσω (στα σίγουρα ο Πρίγκηψ...) από το Γ΄ Σώμα, αφήνοντας τελείως ακάλυπτο το Α΄ Σώμα, που έπαθε πανωλεθρία. Κατόπιν τούτου ο Ανδρέας αντικαταστάθηκε από τον αντιστράτηγο Τρικούπη. Ήταν όμως πολύ αργά.
Βούιξε ο τόπος τότε πως τη βραδιά της αντεπίθεσης του Κεμάλ ο πρίγκηψ ηταν άφαντος, συνέχισε να μορφώνεται πάνω στις σύγχρονες τάσεις της Γαλλικής σχολής χορού.
Γυρνώντας στην Ελλάδα πέρασε Στρατοδικείο που τον έκρινε ένοχο παμψηφεί, αναγνωρίζοντάς του όμως ελαφρυντικά λόγω... απειρίας(!!!) Απίστευτο; του αναγνωρίστηκε το ελαφρυντικό ″της τελείας απειρίας περί την διοίκησιν ανωτέρων μονάδων”και τον καταδίκασε στην ποινή της ισόβιας υπερορίας και της διαγραφής από το μητρώο των αξιωματικών.(!) Αυτοί που ανέθεσαν σε αυτον τον τυπο την διοίκηση των χιλιάδων φουκαράδων που άφησαν τα κόκκαλά τους στον Σαγγάριο;
Αμέσως μετά την καταδίκη του, μεταφέρθηκε στο Φάληρο και αναχώρησε με το βρετανικό αντιτορπιλλικό ”Καλυψώ”. Το πλοίο σταμάτησε στην Κέρκυρα για να παραλάβει την οικογένειά του και μετά κατευθύνθηκε προς την Ιταλία. Τελικά, ο πρίγκιπας εγκαταστάθηκε σε προάστιο του Παρισιού, υπό την προστασία των Άγγλων.
Αυτόν τον ... ένδοξο πρόγονο τιμήσαμε εχτές, γι αυτόν καμάρωνε ο Κάρολος και χειροκροτούσε η πολιτική ηγεσία μας!
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Ψηφίστε για ανοιχτά βιβλιοπωλεία!
https://secure.avaaz.org/community_petitions/el/yp_anaptyxis_ypprostasias_toy_politi_yp_politismoy_psifiste_gia_anoihta_vivliopoleia/?frkqbsb&fbclid=IwAR0DuQ9ep94cCox_br4mWhU4w9PNeki01zOK4SW0uALOacaR4YsAYkPxExI
4.870 υπογραφές
Η Εταιρεία Συγγραφέων και η Σύμπραξη Εκδοτών ζητούν τα βιβλιοπωλεία να παραμείνουν ανοιχτά και να χαρακτηριστούν καταστήματα «ζωτικής ανάγκης».
Όπως τα φαρμακεία παραμένουν ανοικτά για λόγους σωματικής υγείας, ζητούμε να παραμείνουν ανοικτά και τα βιβλιοπωλεία για λόγους ψυχικής υγείας.
Σε πολλές χώρες τα βιβλιοπωλεία χαρακτηρίστηκαν καταστήματα «ζωτικής ανάγκης». Το ίδιο ζητούμε και για την Ελλάδα.
Σε 37 χώρες τα βιβλιοπωλεία παρέμειναν ανοιχτά κατά τη διάρκεια των περιοριστικών μέτρων. Στις χώρες αυτές περιλαμβάνονται η Αυστραλία, το Βέλγιο, η Γαλλία, η Γερμανία, η Ιαπωνία, η Ισλανδία, η Ισπανία, η Ιταλία, το Λουξεμβούργο, η Πορτογαλία, η Ρωσία και η Φινλανδία.
Ο όρος «βιβλιοθεραπεία» (bibliotherapy) χρησιμοποιείται εδώ και χρόνια στην επιστημονική βιβλιογραφία.
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Ο Κάρολος είναι επίσημος προσκεκλημένος της Ελληνικής Δημοκρατίας για να τιμηθεί η "συμβολή" της Αγγλίας στην Επανάσταση! Ο 1ος "σωτήρας" που μας έστειλε η Αγγλία ήταν ο Κόχραν... Μεγάλο κελεπούρι!
"...Το 1814 μαζί με τον θείο του Άντριου Κόχραν¬ Τζόνστον και άλλους κερδοσκόπους αγόρασαν κρατικά χρεόγραφα Omnium αξίας 1.100.000 λιρών. Στις 21 Φεβρουαρίου 1814, ξημερώματα Κυριακής, διέδωσαν την εξής φήμη: «Οι συμμαχικές δυνάμεις νίκησαν, εισήλθαν στο Παρίσι και σκότωσαν τον Ναπολέοντα Βοναπάρτη». Η επαλήθευση των γεγονότων ήταν δύσκολη, διότι στη Μάγχη επικρατούσε ομίχλη, άρα δεν λειτουργούσε ο οπτικός τηλέγραφος με τη Γαλλία, και τα πλοία δεν μπορούσαν να ταξιδέψουν. Στις 22 Φεβρουαρίου 1814, ημέρα Δευτέρα, λόγω των καλών νέων περί επικείμενης ειρήνης, επιτεύχθηκε άνοδος των τιμών στο χρηματιστήριο, και ειδικά των χρεογράφων Omnium που είχαν αγοράσει. Ο Κόχραν και η παρέα του πούλησαν σε αστρονομικές τιμές, όμως το συνωμοτικό τους σχέδιο αποκαλύφθηκε. Εκείνος καταδικάστηκε σε έναν χρόνο φυλάκιση, καθαίρεση και δημόσια διαπόμπευση.
[...] επέστρεψε στην Αγγλία το 1825, ακριβώς την εποχή που δινόταν το δεύτερο δάνειο στην Ελλάδα.
Στο στοιχείο του ο Kόχραν, με μεσολάβηση του τραπεζίτη Ρίκαρντ, ήρθε σε επαφή με τους εκπροσώπους της ελληνικής κυβέρνησης Ορλάνδο και Λουριώτη και «αποδέχεται να αγωνισθεί υπέρ της Ελλάδος». Η «αποδοχή» αυτή κόστισε στον πεινασμένο ελληνικό λαό 57.000 χρυσές λίρες, οι 37.000 σε προκαταβολή. Αυτά ήταν για τα πρώτα έξοδα. Από την κατασκευή πέντε ατμοκίνητων πολεμικών, ο Κόχραν και οι συν αυτώ έφαγαν περίπου 160.000 χρυσές λίρες.
Το καταπληκτικό ήταν πως η παραγγελία δόθηκε στα ναυ-
πηγεία Γκαλογουέι. Σύμφωνα με τον Κωνσταντινίδη, «ο υιός του Γκαλογουέι διετέλει εις την υπηρεσία του Μωχάμετ Άλι της Αιγύπτου και το μηχανουργείο του δεν είχε τα μέσα να κατασκευάσει ουδέ μίαν μηχανήν εντός της προθεσμίας». Επιπλέον ο Κόχραν πειραματίστηκε με τις μηχανές, με απο- τέλεσμα και νέα καθυστέρηση. Στην αγωνιώδη έκκληση για συντόμευση επειδή η Ελλάδα χανόταν, ο Κόχραν απάντησε, όπως αναφέρει ο Σάμιουελ Γκρίντλεϊ Χάου: «Δεν πειράζει, θα αποκτήσουμε έτσι μεγαλύτερη τιμή σώζοντάς την».135
Τελικά κατασκεύασαν μόνο τέσσερα πολεμικά. Και τι πολεμικά! Στην «Επιχείρηση», όπως ονόμασαν το ένα, έσκασαν τα καζάνια και το τιμόνι διαλύθηκε μόλις βγήκε από τον Τάμεση, οπότε γύρισε στο Πλίμουθ για επισκευές. Στο άλλο, τον «Ακαταμάχητο», έσκασαν τα καζάνια μόλις βγήκε από το ναυπηγείο..."
Αυτό το κελεπούρι οργάνωσε την καταστροφή του Ανάλατου και έφυγε τρέχοντας. Η Αγγλία τον διόρισε διοικητή του στόλου στη Β. Αμερική! Τον νικητή του Ναυαρίνου Κόδριγκτον τον πέρασαν ναυτοδικείο και του αφαίρεσαν τη διοίκηση. Γιατί άραγε; Και εμείς... τί ακριβώς "τιμούμε" στο πρόσωπο του Κάρολου;
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Ο ΣΚΑΪ «διαπρύσιος κήρυκας» τής αιώνιας υποταγής τής Ελλάδας στούς «Συμμάχους» καί προπαγανδιστικό φερέφωνο του Αμερικάνικου καί Ευρωπαϊκου Ιμπεριαλισμού,
θα παρουσιάσει σειρά ντοκυμαντέρ μέ τίτλο«Περί Ελευθερίας» τιμώντας δήθεν τα 200 χρόνια απ τήν Επανασταση του 1821...
Παρουσιαστής θά είναι ο σύγχρονος ΠΗΛΙΟΣ ΓΟΥΣΗΣ/Αρης Πορτοσάλτε...
Η διαστροφή στόν υπερθετικο βαθμό…
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Ο τρόπος με τον οποίο γίνεται ο "εορτασμός" των 200 χρόνων του 21 είναι επίτηδες επιλεγμένος ώστε να μας θυμίζει ότι είμαστε ραγιάδες χειρότερα από την εποχή της τουρκοκρατίας.
Η πρόσκληση της Μαριάννας Βαρδινογιάννη στη σχετική δεξίωση, με μόνη θεσμική ιδιότητά της... της Βαρδινογιάννη, το δείχνει περισσότερο από οτιδήποτε άλλο.
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
"Οι θρησκευτικές μου πεποιθήσεις είναι αδιάφορες και προσωπικές.
Δηλώνω χωρίς συστολη πολιτιστικά «ορθόδοξος».
Το θεωρώ σημάδι του εθνισμού μου.
Θέλω να ρωτήσω , η θρησκευτική ηγεσία (οποία κι αν είναι αυτή λίγη η ελάχιστη) γιατί δεν προσεκλήθη στο χτεσινό δείπνο;
Με ποια ιδιότητα ήταν προσκεκλημένη η κυρία Βαρδινογιαννη;"
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Ο Ερντογάν και το καθεστώς του είναι αυτό που είναι.Μπορει να μην είναι ακριβώς φασισμός αλλά εκπροσωπεί ένα αντιδημοκρατικό και σκληρά αντιλαϊκό καθεστώς που μόνο αστική δημοκρατία δεν μπορεί να ονομασθει.Η απαγόρευση του HDP ,οι διώξεις κατά αριστερών, δημοκρατών κλπ ,το αποδεικνύουν καθημερινά. Επίσης, συνοδεύεται από μια ισλαμική κινητοποίηση που θυμίζει αρκετά την μαζική συναίνεση των φασιστικών καθεστωτων. Συμβαινει όμως η εξής λογική και πολιτική αντίφαση οσον αφορά κάποιους στην ελληνική Αριστερα : όταν το καθεστώς αυτό οδηγεί στον θάνατο αγωνιστές στις φυλακές, είναι αντιδημοκρατικό.Οταν απαγορεύει το κουρδικό ριζοσπαστικό κόμμα HDP ,είναι αντιδημοκρατικό .Όταν ασκεί μεγαλοκρατικη πολιτική στην Λιβύη, στον Καύκασο, στην Ανατολική Αφρική, στην Αραβία και αλλού, είναι επεκτατικο.Οταν συγκρούεται με την (ψωραλεα πλέον) αστική τάξη της Ελλάδας,και κυρίως όταν συγκρούεται με την ελληνική εθνική κυριαρχία,κάτι που είναι τελείως διαφορετικό από τη σύγκρουση η συνεργασία με το κράτος των Μητσοτακηδων, τότε έχουμε δύο ισοδύναμους καπιταλισμους που τρώγονται για τα πετρέλαια- σύμφωνα με αρκετές οργανώσεις και τάσεις η απόψεις μέσα στην ελληνική Αριστερα.. . Η έχουμε,κατά τους αντιφα, μια Τουρκία που φτάνει να αμύνεται η να καταπιέζεται έναντι του ελληνικού ιμπεριαλισμου. Παρα το ότι βγαίνουν στο φως σχέδια της τουρκικής πλευράς για την κατάληψη πάνω από εκατό ελληνικών νησιών,σε περίπτωση εμπλοκής.Φαινεται ότι το καθεστως Ερντογάν και ο τουρκικός επεκτατισμός δεν είναι ένα σχετικά ομοιογενές και συνεκτικό φαινόμενο αλλά είναι ένα πιραντελικο μόρφωμα. Η ένα καλειδοσκόπιο Από οποιαν οπτική γωνία το δεις, είναι κάτι το ριζικά διαφορετικό.Η έτσι είναι αν έτσι νομίζετε.Ομως, δεν είναι έτσι από υλιστική άποψη: το τουρκικό κράτος συγκροτεί έναν σοβαρό κίνδυνο, όπως πολιτεύεται ,για το Αιγαίο, την Κύπρο, την Θράκη, και την εθνική ακεραιότητα γενικότερα.Οποιος δεν το αναγνωρίζει είναι παράλογο να θεωρεί ότι το 1821 συνέβη κάτι το θετικό απο και για τον λαό μας ,αφού το δημοκρατικό ,το κοινωνικό και το εθνικοαπελευθερωτικό στοιχείο ήταν παραπληρωματικα και αναπόσπαστα στην επανάσταση του 1821.Χωρις ένα από αυτά,δεν θα είχαν υπάρξει και τα άλλα.Οποιος δεν υποστηρίζει την υφιστάμενη εθνική κυριαρχία και ακεραιότητα,ηθελημένα ή άθελα ενισχύει τον νεοοοθωμανικο τουρκικό επεκτατισμό .
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
25 Μαρτίου, μια εορτή που αποφασίστηκε το 1822 στην Α Εθνοσυνέλευση της Επιοδαύρου!!! Ενάντια στα αισχρά ΨΕΜΑΤΑ ορισμένων χαφιέδων της CIA που λένε ότι την αποφάσισε ο Όθωνας.
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Αν θέλουμε νάμαστε σοβαροί, οι επαναστάτες του ΄21 ήταν αρνητές της ειρήνης, των νόμων και ήταν υπέρ της βίας. Πήραν τα όπλα και τα έστρεψαν εναντίον της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας στην οποία ζούσαν. Αυτά είναι απαράδεκτα πράγματα. Πρέπει να καταδικάζουμε τη βία από όπου κι αν προέρχεται... Υπήρχε και άλλος τρόπος, εκτός από τα όπλα, για να λύσουν τα θέματα που είχαν με τους Τούρκους. Μπορούσαν πχ να κάνουν προτάσεις για διάλογο, για να γίνουν μεταρρυθμίσεις. Κάποιοι λογικοί Έλληνες εκείνης της εποχής ήταν κατά της Επανάστασης και υπέρ του διαλόγου -από τότε υπήρχαν φιλελέδες- αλλά οι αρνητές της ειρήνης δεν τους άκουσαν.
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Απίστευτο: Η Ρωσία μας τιμά και ο Κ.Μητσοτάκης κάνει υποδείξεις στον Μ.Μισούστιν για «ανθρώπινα δικαιώματα»
25/03/2021 - 07:18
«Πάρ' τον στον γάμο σου να σου πει και του χρόνου»
Υποδεχόμενος τον Ρώσο πρωθυπουργό Μιχαήλ Μισούστιν, ο οποίος ήρθε να τιμήσει την Εθνεγερσία του 1821, ο Έλληνας πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης του επιφύλασσε δεύτερη ψυχρολουσία μετά την υποδοχή του όταν ο Ρώσος πρωθυπουργός έτεινε το χέρι και του αντιγύρισαν τον αγκώνα.
Ο πρωθυπουργός της Ελλάδας Κυριάκος Μητσοτάκης έκρινε ότι έπρεπε να κάνει διάλεξη περί «ανθρωπίνων δικαιωμάτων» στον Ρώσο ομόλογό του στην κοινή συνέντευξη Τύπου που παραχώρησαν, λειτουργώντας ως εκπρόσωπος του... ΝΑΤΟ ή της Ουάσιγκτον.
Αφού ξεκαθάρισε στον Ρώσο πρωθυπουργό πως η «Ελλάδα είναι κράτος μέλος του ΝΑΤΟ», πρόσθεσε πως η «ευρωπαϊκή αρχιτεκτονική ασφάλειας οφείλει να οικοδομείται μέσω συνεργατικών και όχι ανταγωνιστικών σχέσεων με κοινές αξίες όπως η… προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων».
Τι ήθελε να πει ο ποιητής; Ότι η Ρωσία παραβιάζει τα ανθρώπινα δικαιώματα;
Θα τολμούσε ο Κυριάκος Μητσοτάκης να μιλήσει για ανάγκη σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Άνγκελα Μέρκελ ή στον Τζο Μπάιντεν;
Εν συνεχεία του τόνισε και τις διεθνείς υποχρεώσεις της Ρωσίας λέγοντας στον κ. Μισούστιν ότι:
«Η ιδιότητα της χώρας σας ως μόνιμο μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ σας επιφορτίζει κ. πρωθυπουργέ με την ευθύνη της ειρήνης και της διεθνούς νομιμότητας σε παγκόσμιο επίπεδο και αυτό είναι καθήκον, δεν είναι προνόμιο».
Άραγε όταν ο Κυριάκος Μητσοτάκης συναντήθηκε με τον Ερντογάν, ο οποίος κοντεύει να συλλάβει αυθαίρετα τη μισή Τουρκία, μέχρι και βουλευτές, (κάτι που φυσικά δεν κάνει η Ρωσία) μετά γιατί δεν μιλούσε για «ανθρώπινα δικαιώματα»;
Υπενθυμίζεται ότι η Ρωσία είναι η χώρα που έστειλε τον πιο υψηλόβαθμο πολιτικό αξιωματούχο για να τιμήσει τους εορτασμούς για το 1821 αφού οι σύμμαχοι «σνόμπαραν» την Ελλάδα.
Δείτε τις δηλώσεις των δύο πρωθυπουργών μετά την ολοκλήρωση της συνάντησής τους:
https://www.youtube.com/watch?v=PlaqbuIUPkI&t=12s
Το πρόγραμμα του Ρώσου πρωθυπουργού
Στις 18:15 ο Ρώσος πρωθυπουργός θα μεταβεί στο νέο συγκρότημα της Εθνικής Πινακοθήκης, όπου μαζί με όλους τους προσκεκλημένους θα τον υποδεχθούν ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης και η σύζυγός του Μαρέβα Γκραμπόφσκι- Μητσοτάκη.
Μετά τις ομιλίες θα ακολουθήσει ξενάγηση των προσκεκλημένων στην Πινακοθήκη, τμηματικά και με τήρηση των υγειονομικών κανόνων για την καταπολέμηση της πανδημίας.
Στις 20:30 είναι προγραμματισμένο το επίσημο δείπνο στο Προεδρικό Μέγαρο, στο πλαίσιο του οποίου θα υπάρξει προσφώνηση από την Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας και αντιφωνήσεις των υψηλών προσκεκλημένων.
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Ας μην παριστάνουμε τους αφελείς: Όταν οι Τούρκοι μιλάνε για «γαλάζια πατρίδα», απαιτούν να μοιραστούμε μαζί τους το Αιγαίο. Πήραν την άδεια, το 1922, να ξεκληρίσουν τον Ελληνισμό της Μικρασίας, του Πόντου, της Ανατολικής Θράκης – βρωμοδουλειά, προκειμένου να εξαλειφθεί, ανεπίστρεπτα, ο εφιάλτης των Δυτικοευρωπαίων («συμμάχων» του Ελληνισμού!): το χλευαστικως λεγομενο βυζαντιο. Πνίγηκε στο αίμα η Ιωνία, παραδόθηκε στον ισλαμικό πρωτογονισμό η μήτρα των ελληνικών καταβολών της ανθρώπινης Φιλοσοφίας, Τέχνης, Θεάτρου, Πολιτικής, για να εξαλειφθεί κάθε ενδεχόμενο ιστορικής επιβίωσης του μισητού στη Δύση αυτοκρατορικού Ελληνισμού. Εξασφάλισαν οι Δυτικοευρωπαίοι την άφιξη και μόνιμη εγκατάσταση των Τούρκων στην ανατολική όχθη του Αιγαίου – αντικρίζουν το Αιγαίο οι Τούρκοι, δεν τους ανήκει. Με τη μακάβρια (για τις ευρωπαϊκές της επιπτώσεις) Συνθήκη της Λωζάννης, τους παραχωρήθηκαν, ως κατευναστικό, η Ιμβρος και η Τένεδος, με την υποχρέωση να αντιπαρέχουν αυτοδιοίκηση στον γηγενή εκεί ελληνικό πληθυσμό. Ανάλογη υποχρέωση είχαν αναλάβει και για την πλήθουσα ελληνική κοινωνία της Κωνσταντινούπολης. Στα χαρτιά.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Η διαφορά ενός Ηγέτη που τον σέβεσαι, σαν τον Πούτιν, γιατί δεν είναι ανδρείκελο, δεν δέχεται ούτε ομπρέλα να του κρατήσουν σε αυτήν καταρρακτώδη βροχή για να καταθέσει στεφάνι, που είναι πολέμιος της Νέας Τάξης Πραγμάτων, και με τα δικά μας τα ανδρείκελα που κάθονται σταυροπόδι στους εορτασμούς των 200 χρόνων από την Εθνεγερσία, κάτω από τέντα λες και πίνουν καφέ στην Αίγλη του Ζαππείου.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Ευρώπη : Η επιδημία εποχικής γρίπης γονατίζει τα Εθνικά Συστήματα Υγείας
112/01/2017
Τι είχαμε και άλλες χρονιές το ίδιο πρόβλημα;;;
Προσέξτε την ημερομηνία.
Απλώς δεν είχαμε εκείνες τις χρονιές Μητσοτάκη-Τσιόδρα-Χαρδαλιά να σώσουν την Ελληνική κοινωνία καταστρέφοντάς την παράλληλα...
Ερώτηση: που χάθηκε η γρίπη φέτος;;;
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Η αναθεωρητική ιστοριογραφία και η αποσύνδεση του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου από την Επανάσταση του 1821
Αενάως ζητούμενο της αναθεωρητικής Ιστοριογραφίας, η «απόδειξη» της μη συνέχειας του Ελληνισμού.
Στα ίδια πλαίσια και το ερώτημα, εάν πράγματι ο Π.Π. Γερμανός βρισκόταν την 25η Μαρτίου του 1821 στην Αγία Λαύρα, εάν πράγματι ύψωσε το λάβαρο, που επιδεικνύεται εκεί ως λάβαρο της Επανάστασης, αυτή τη συγκεκριμένη μέρα, δεν αποσκοπεί στην αναζήτηση της Ιστορικής αλήθειας (καλοδεχούμενες όλες οι Ιστορικές προσεγγίσεις σε κάθε Ιστορικό ερώτημα). Όμως, το ζητούμενο όλων αυτών που μας ζαλίζουν, κάθε χρόνο, τέτοια μέρα, είναι απλώς η αποσύνδεση του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου από την Επανάσταση του 1821. Και μέσω αυτής της αποσύνδεσης, να αρθεί η Θρησκευτική διάσταση της όλης Επαναστατικής διαδικασίας.
Σήμερα ακούμε μόνο Κολοκοτρώνη, Υψηλάντη, Παπαφλέσσα, Νικηταρά, Φωτάκο. Αυτοί ήξεραν πώς συνδυάζεται ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου με τον Ευαγγελισμό της Πατρίδας.
Θεόδωρου Κολοκοτρώνη, Απομνημονεύματα (Διήγησις συμβάντων της Ελληνικής φυλής 1770-1836): «με ήλθαν γράμματα από τον Υψηλάντη δια να είμαι έτοιμος, καθώς και όλοι οι εδικοί μας. 25 Μαρτίου ήτον η ημέρα της γενικής επαναστάσεως… Ήλθαν εκεί όπου ευρισκόμουν και τους έλεγα ότι την ημέρα του Ευαγγελισμού να είναι έτοιμοι και κάθε επαρχία να κινηθεί εναντίον των Τούρκων»
Σπηλιάδη Νικολάου, Απομνημονεύματα: «… ο Κολοκοτρώνης και οι περί αυτόν, οι οποίοι δεν ήλθον εις την Πελοπόννησον ειμή δια να κινήσωσι την επανάστασιν την 25 μαρτίου, ως ημέραν προσδιωρισμένην να λάβωσι τα όπλα απανταχού οι Έλληνες, …»
Σπηλιάδης Νικόλαος, Ιστορία της Ελληνικής επαναστάσεως:«Ούτος, (o Παπαφλέσσας) όθεν διήρχετο διέσπειρε τας επαναστατικάς του ιδέας προσθέτων συνάμα ότι η 25 Μαρτίου ήτο υπό της Εταιρείας προσδιωρισμένη ημέρα προς έναρξιν τη Επαναστάσεως».
Σπυρίδων Τρικούπης, Ιστορία της Ελληνικής Επανάστασης: «Ο Αλέξανδρος Υψηλάντης απεφάσισε εν πρώτοις να κατέλθει εις Ελλάδα και έστειλε και τίνας φέροντας μυστικά γράμματα εις την Πελοπόννησον, εις τας νήσους και εις την στερεάν Ελλάδα όθεν εμελέτα να αρχίσει τα ένοπλα κινήματά του την 25 Μαρτίου, ημέραν του Ευαγγελισμού, ως ευαγγελιζομένην την πολιτικήν λύτρωσιν του ελληνικού έθνους».
Φωτάκος, Απομνημονεύματα: «Εις αυτούς εφανέρωσε (ο Αρχιμανδρίτης Γρηγόριος Φλέσας) τον ερχομόν του, τον τίτλον του ως απεσταλμένου παρά της Γενικής αρχής κτλ και ότι η 25 Μαρτίου είναι η πρώτη ημέρα της επαναστάσεως.»
Ιωάννης Φιλήμων, Δοκίμιον ιστορικόν περί της ελληνικής Επαναστάσεως: Ημερομηνία σε έγγραφο της Κοινότητας Ήλιδος (Πελοποννήσου): «1821 Μαΐου 25, Κούκουρα της Γαστούνης, Έτος πρώτον από της 25 Μαρτίου”.
Οικονόμου Γ. Μιχαήλ, Ιστορικά της Ελληνικής Παλιγγενεσίας ή ο ιερός των Ελλήνων αγών. «Και ούτω την ημέραν ταύτην της 25 Μαρτίου 1821 ακριβώς ευρέθησαν άπαντες εις τας επαρχίας, εις τας οποίας έκαστος ανήκεν, η σημαία του σταυρού υψώθη συγχρόνως πανταχού, και η επανάστασις αρχήσασα, ελάμβανε διαστάσεις εν Πελοποννήσω κατά ταύτην την κλητήν και ευλογημένην ημέραν …»
Φραντζής Αμβρόσιος, Επιτομή της ιστορίας της αναγεννηθείσης Ελλάδος: «Φυλακίζονται οι έγκριτοι αρχιερείς και πολλοί των προυχόντων εν Κωνσταντινουπόλει, εν Πελοποννήσω και αλλαχού, αλλ’ αφ’ ετέρου οι ατομικοί εκάστου Έλληνος σπινθήρες εξάπτονται πανταχού και ανάπτουν την γενικήν κατά της δεσποζούσης τυραννικώς το Ελληνικόν έθνος Τουρκικής δυναστείας φρικτήν αποστασίαν κατά ρητήν ημέραν την 25 Μαρτίου του 1821 έτους, ημέραν προσδιορισθείσαν καθ’ όλα τα μέρη παρά των κατηχητών μελών της Φιλικής Εταιρείας.»
Φραντζής Αμβρόσιος, Επιτομή της Ιστορίας της Αναγεννηθείσης Ελλάδος: «Εις τας εν Πελοποννήσω γενομένας πολιορκίας εκθέτομεν ολοσχερώς (…). Αι πολιορκίαι δε αύται συνοδεύουσαι η μία την άλλην έλαβον την αρχήν των από της 25 Μαρτίου 1821 και ύστερον.»
Αναφορά στρατιωτικών και προκρίτων για την παράδοση του Νεοκάστρου Πύλου. Αρχεία της Ελληνικής παλιγγενεσίας: «Φανερώνομεν οι κάτωθι υπογεγραμμένοι αρχιστράτηγοι, οι καπεταναίοι ξηράς και θαλάσσης , ότι από τας 25 Μαρτίου του παρόντος χρόνου, κατά την υψηλήν προσταγήν, ήλθομεν με τα στρατεύματά μας της ξηράς, καθώς και δια θαλάσσης με τα καράβιά μας, και επολιορκήσαμεν το κάστρον λεγόμενον Νεόκαστρον, … 1821 Αυγούστου 7, ΝεόκαστρονΜεθώνης Γρηγόριος, Νικόλας Μπόταση, Πρωτοπαπατσώρης, Αναστάσης Ανδρούτσου … ».
Τερτσέτης, Απομνημονεύματα: «Όπως είχε προγραμματιστεί, χωριά της ορεινής Τριφυλίας εξεγέρθηκαν επίσης την 25 Μαρτίου με σινιάλο που έδωσε ο Τερτσέτης, ενώ το ίδιο έγινε και σε άλλες περιοχές της Αρκαδίας: Την αυγήν εξημέρωσε εις τες 25 του Ευαγγελισμού. Έμαθαν εις το Λεοντάρι [Μεγαλόπολη, οι Τούρκοι] ότι εβγήκα με τόσες χιλιάδες Μανιάτες, παίρνουν ζώα των ραγιάδων και ανεχώρησαν για την Τριπολιτζά. Κινώντας από της Σκάλα [Μεσσηνίας], έρριξα καμμιά χιλιάδα τουφέκια, τρεις μπαταριές δια να τ’ ακούσει ο κόσμος, να σηκωθεί κατά την παραγγελίαν. Ακούοντες οι Γαραντζαίοι τα τουφέκια, εσκότωσαν τους κεχαγιάδες, αυτοί ήθελαν να φύγουν, και έγινε αρχή του σκοτωμού. … Την ίδια ημέρα του Ευαγγελισμού συνάζονται οι Φαναρίτες [τουρκαλβανοί], λέγουν εις τους Τούρκους να τραβηχθούν εις την Τριπολιτζά, διατί δεν ηξεύρουν τί είναι. … Την ίδια ημέρα οι Αρκαδιανοί (της θαλάσσης) συνάζονται ολίγοι, και ο Πρωτοσύγκελος και άλλοι παρακινούν τους Τούρκους να τραβηχθούν εις τα κάστρα, και τους έδωσαν ζώα, τους ξέβγαλαν ίσα με το Νιόκαστρο και εκεί τους πολιόρκησαν, αφού εσυνάχθησαν και από άλλες επαρχίες. … Εγώ εις τας 25 όπου εκίνησα από την Σκάλα …».
Χρυσανθόπουλος (Φωτάκος) Φώτιος, Βίοι Πελοποννησίων ανδρών: «Οι Σπετσιώται από όλας τας νήσους εφάνησαν πρόθυμοι και κατά την 25 Μαρτίου 1821 ύψωσαν την σημαίαν της επαναστάσεως. Την δε άλλην ημέραν οι οικοκυραίοι της νήσου διέταξαν να πολιορκηθούν η Μονεμβασία και το Ναύπλιο, και αμέσως έπλευσαν η Ναυέτα του Γκίκα Μπόταση και το βρίκιον του Θεοδώρου Βότση, ο Αθανάσιος Γουδής και η Μπουμπουλίνα με τα καράβια των … Την δε 28 Μαρτίου φθάσαντες εις Μύλους …»
Διήγηση Νικηταρά, στο Ο Γεώργιος Τερτσέτης και τα ευρισκόμενα έργα του: «Ανήμερα του Ευαγγελισμού κινούμε [από την Καλαμάτα]. Ο Κατζής δεν μας έδινε τα μπαρουτόβολα. Του τα παίρνομε. … Στο Λιοντάρι [Μεγαλόπολη] μαζώνω τον κόσμο. Έπειτα από την Καλαμάτα. …»
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Ο σκληρός εθνομηδενιστης, βλέπει παντού εθνοτικες μειονότητες στην Ελλάδα κι εθνικισμούς. Άξιο τέκνο του Φαλμεραηερ και των τροτσκιστων του Στινα που στην Κατοχή έβγαζαν προκυρηξεις που κατήγγελναν το εθνικιστικό ΕΑΜ που σκοτώνει Γερμανούς προλεταριους που έτυχε να φοράνε στολή..
Βεβαιως δεν απευθύνει τα ερωτήματα στους αντιφάδες, τα τσιράκια του Σορος και στους πάσης φύσεως αριστερούς
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Ερώτημα 1ο: Έναν χρυσαυγίτη, που αντί να μιλήσει για Γερμανική Κατοχή 1941-1944, λέει απλά για "Γερμανική περίοδο της Ελλάδας" πώς θα τον χαρακτηρίζατε; Απάντηση: Δωσίλογο, χαφιέ των Γερμανών, λαμόγιο των κατακτητών, πουλημένο κορμί, κ.λ.π.
Ερώτημα 2ο: Έναν "προοδευτικό'', που αντί να γράψει για Τουρκοκρατία, κάνει λόγο για "Οθωμανική περίοδο της Ελλάδας", πως θα τον χαρακτηρίζατε; Απάντηση: Αν δυσκολεύεστε, πάρτε βοήθεια από την προηγούμενη απάντηση με κατάλληλες βέβαια προσαρμογές...
Όπου προοδευτικός βάλτε αριστερός η φιλελεύθερος εθνομηδενιστης.. Ούτως ή άλλως τα ίδια σκατά είναι..
Σχολιο.- Βέβαια ἡ διαφορά εἶναι ὅτι δέν ἔχω ὑπόψιν μου «χρυσαυγίτη» νά ἔχει πεῖ κάτι τέτοιο, ἐν ἀντιθέσει μέ τόν Καιρίδη πού ἐκστόμισε αὐτήν τήν ἀθλιότητα. Ἀπό κόμμα τοῦ «συνταγματικοῦ» τόξου
Σχολιο.- για διάβασε τα τεύχη 1 2 3 της ΧΑ, τότε που ήταν μια περιθωριακη ομάδα. Πλάκα μας κάνεις;
Σχολιο.- δεκτον, ίσως τα βρεις στο διαδίκτυο, αν δεν τα έχουν εξαφανίσει. Και κάτι ακόμα. Η διαμάχη πατρός Πλευρη Μιχαλολιακου κρατά από τα μέσα της δεκαετίας του 70.Ο πρώτος ως οπαδός του Μεταξά και της 4ης Αυγούστου θεωρεί ότι σωστά το καθεστώς αντιστάθηκε στον Χίτλερ, εν αντιθέσει με τον Μιχαλολιακο που θεωρούσε καταστροφική αυτή την στάση. Η κόντρα είναι τέτοια που σε πάνελ ο Πλευρης είπε στον Κασιδιαρη.. Βγες έξω ρε αλήτη να σε ξαπλώσω χάμω..
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Σύνοδος Κορυφής Ε.Ε.: Πρόοδος με υποσχετική για την Τουρκία
Οι 27 της Ε.Ε. θα επαναφέρουν την θετική ατζέντα στις συνομιλίες με την Αγκυρα, υπό τον όρο να συμμορφωθεί. Τον Ιούνιο οι τελικές αποφάσεις.
Τελικά Ελλάδα και Κύπρος ψήφισαν και αυτές να αρθούν οι κυρώσεις. Παρότι είχαν συμφωνηθεί.
25/03/2021 21:25
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Από το «Στρατηγέ μου, ιδού ο στρατός σας» του Κανελλόπουλου, έως το «Ανήκομεν εις τη Δύσιν» του Καραμανλή, το «Ευχαριστούμε τις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής» του Σημίτη (που έκτοτε επαναλαμβάνεται μονότονα με έργα και λόγια) έκαναν φανερό ότι το πολιτικό προσωπικό της χώρας που στελεχώνει τις κυβερνήσεις (και όχι μόνο) είναι προσδεμένο στο άρμα της "αυτοκρατορίας" των ΗΠΑ και των ευρωατλαντικών της προσωπαρχών. ...η εικόνα του εορτάζοντα (τα 200 χρόνια του ελληνικού κράτους) πρωθυπουργού της χώρας πάνω στο βορειοαμερικάνικο αεροπλανοφόρο, αν δεν ήταν τραγική θα ήταν απλώς γελοία.
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Η Επανάσταση του 1821 είναι επανάσταση των συνθέσεων και των αντιθέσεων.
Είχε πολλά διαφορετικά χαρακτηριστικά, τα οποία άλλες φορές συμπλήρωναν το ένα το άλλο και βοήθησαν στην επιτυχία της, όσο βεβαίως μπορούμε να πούμε ότι πέτυχε και άλλες φορές κόντραραν το ένα το άλλο, σε τόσο μεγάλο βαθμό ώστε κινδύνεψε να συντριβεί.
Ας δούμε αυτά τα χαρακτηριστικά:
1) Πρώτα απ’ όλα ήταν επανάσταση ΕΘΝΙΚΟΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΤΙΚΗ – είχε δηλαδή σκοπό να ελευθερωθούν οι Έλληνες από τον τουρκικό ζυγό. Σε αυτό συμφωνούσαν όλοι – όμως δεν έβλεπαν όλοι την απελευθέρωση με τον ίδιο τρόπο και πάνω σε αυτό υπήρξαν οι αντιθέσεις.
Πολλοί λένε ότι η ελληνική εθνική συνείδηση δεν υπήρχε τότε όπως την αντιλαμβανόμαστε σήμερα… εγώ λέω ότι ασφαλώς και υπήρχε ελληνική εθνική συνείδηση και μάλιστα πιο κοντινή σε εκείνη που είχαν οι αρχαίοι Έλληνες, παρά στη δική μας!
Οι αρχαίοι Έλληνες είχαν ένα είδος διπλής εθνικής συνείδησης… από τη μια εκείνη της πόλης/κράτους στην οποία ανήκαν και από την άλλη μια ευρύτερη αντίληψη ότι… ήταν Έλληνες παρά τις πολύ μεγάλες αντιθέσεις ανάμεσα στην κάθε μια «πατρίδα» τους – πόλη/κράτος και παρά τους πολέμους μεταξύ των πόλεων/κρατών, που δεν μπορούν να χαρακτηριστούν «εμφύλιοι» με τη σημερινή έννοια.
Κάπως έτσι συνέβαινε και με τους Έλληνες του 1821: από τη μια είχαν την αντίληψη πως ανήκαν στον ιδιαίτερο τόπο καταγωγής τους κι από την άλλη ότι μια ευρύτερη «ταυτότητα» τους ένωνε, παρά τις αντιθέσεις μεταξύ του κάθε τόπου – οι αντιθέσεις αυτές έχουν αποτυπωθεί στο θεατρικό έργο «Βαβυλωνία» του Δημητρίου Βυζαντίου, το οποίο γράφτηκε το 1836 και παίζεται ως τις μέρες μας.
Υπάρχει μια μεγάλη ελληνική ιδιαιτερότητα: ότι η Ελλάδα έχασε την πολιτική της υπόσταση όχι το 1453 με την άλωση της Κωνσταντινούπολης αλλά το 146 π.Χ. όταν ολοκληρώθηκε η κατάκτησή της από τους Ρωμαίους… με διάφορους τρόπους που δεν μπορούν να αναπτυχθούν αναλυτικά εδώ ο Ελληνισμός, παρά τις πολλές και ποικίλες ξένες επιδράσεις που δέχτηκε (και σε μεγάλο βαθμό αφομοίωσε) κατόρθωσε να διαβρώσει από μέσα την ξένη κατάκτηση, να κατακτήσει εκείνος πολιτιστικά τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, να εξελληνίσει σταδιακά τη Βυζαντινή Αυτοκρατορία, ιδιαίτερα από τότε που εκείνη έχασε τις κτήσεις της στη Δύση από τους κάθε είδους «Φράγκους» και στη Μέση Ανατολή και στην Αφρική από τους Άραβες.
Ο Ελληνισμός δεν μπόρεσε και δεν ήταν δυνατόν να μπορέσει να αφομοιώσει πολιτιστικά και τους Τούρκους… όμως εκμεταλλεύθηκε την πολυεθνικότητα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και επέζησε και της τουρκικής κατάκτησης, όπως άλλωστε και πολλοί άλλοι λαοί που κατακτήθηκαν από τους Οθωμανούς. Δεν είμαστε οι μόνοι που διατηρηθήκαμε μέσα στην τουρκοκρατία.
Η αντίληψη «είμαι Έλληνας», είτε απολύτως συνειδητά, κυρίως στους διανοουμένους είτε σαν κάτι βαθιά «γραμμένο» μέσα στον κάθε άνθρωπο του «απλού λαού», υπήρξε όχι μόνο στην τουρκοκρατία αλλά στα δυο χιλιάδες χρόνια από την έναρξη της ρωμαϊκής κατάκτησης ως το 1821 – τα αρχαία μνημεία αλλά και κάθε άλλο ίχνος της αρχαίας Ελλάδας που ανακαλυπτόταν παντού (ένας που όργωνε το χωράφι του τότε μπορούσε πολύ συχνά να βρει αγάλματα, τάφους, νομίσματα κλπ., κλπ.), καθώς και οι παραδόσεις από στόμα σε στόμα γύρω από την αρχαιότητα, τον Μεγαλέξανδρο κλπ., έδιναν στο λαό να καταλάβει ότι κάτι μεγάλο είχε υπάρξει σε αυτό τον τόπο όπου ζούσε ο ίδιος και είτε συνειδητά είτε υποσυνείδητα τον έκαναν να θεωρεί τον εαυτό του συνέχεια των προγόνων που έφτιαξαν αυτό το «μεγάλο».
2) Ανάμεσα στα άλλα ο Ελληνισμός κατόρθωσε να αφομοιώσει και τη χριστιανική θρησκεία, η οποία ήταν ιδιαίτερα εχθρικά διακείμενη απέναντί του.
Όμως οι Έλληνες την «εξημέρωσαν», την έφεραν στα μέτρα τους, την ανέμιξαν με τις αρχαίες παγανιστικές γιορτές τους, οι οποίες πέρασαν μέσα στο χριστιανικό εορτολόγιο – έτσι δημιουργήθηκε η ελληνορθόδοξη συνείδηση, ένα φαινόμενο εντελώς μοναδικό μέσα στον Χριστιανισμό. Η ελληνική ορθοδοξία είναι διαφορετική από τη «βαριά» και πιο σκοτεινή κι αυστηρή ορθοδοξία των Σλάβων, της Ρωσίας ή της Σερβίας, πολύ πιο «ανάλαφρη», γήινη και ανθρώπινη. ΕΤΣΙ ΟΠΩΣ ΑΠΟΤΥΠΩΝΕΤΑΙ ΣΤΟΝ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟ ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗ.
Δεν πρέπει να συγχέουμε την ελληνορθόδοξη συνείδηση, η οποία βρίσκεται μέσα σε όλους μας, ακόμα και σε όποιον δηλώνει άθεος, με τις «ελληνοχριστιανικές» κορώνες του κλήρου και των πολιτικών – είναι ΕΝΤΕΛΩΣ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ ΠΡΑΓΜΑ.
Αυτή η ελληνορθόδοξη συνείδηση ήταν το ενοποιητικό στοιχείο ΟΛΩΝ των Ελλήνων του 1821, ανεξάρτητα από τον τόπο καταγωγής τους και τις άλλες διαφορές τους και τους διέκρινε πιο ξεκάθαρα από οτιδήποτε άλλο από τους Τούρκους.
Έτσι, η Επανάσταση του 1821 ήταν αναμφισβήτητα και ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗ – ανεξάρτητα από τη στάση του κλήρου απέναντί της. Η οποία άλλωστε στάση δεν ήταν ενιαία: Κληρικός ήταν ο πατριάρχης Γρηγόριος Ε΄ που αφόρισε (χωρίς τελικά αυτό να τον σώσει) την Επανάσταση. Κληρικός ήταν ο προσκείμενος στους κοτζαμπάσηδες Παλαιών Πατρών Γερμανός. Κληρικός ήταν ο μητροπολίτης Ουγγροβλαχίας Ιγνάτιος, προσκείμενος στους Βρετανούς και στον Μαυροκορδάτο (εκείνος τον έστειλε στην Ελλάδα). Κληρικός ο Παπαφλέσσας, ο πιο φλογερός επαναστάτης που προετοίμασε όσο κανείς άλλος τον ξεσηκωμό του 1821. Κληρικός και ο μητροπολίτης Σαλώνων Ησαϊας, που έπεσε στη μάχη της Αλαμάνας.
Σε κάθε περίπτωση, ό,τι και να ειπώθηκε ή να γράφτηκε μετά, όπως και να αλλοίωσαν την ιστορία της Επανάστασης του 1821 οι «εθνικοχριστιανικές» υπερβολές και κορώνες, οι Έλληνες εκείνης της εποχής είχαν την αντίληψη ότι πολεμούσαν «για του Χριστού την πίστη την αγία και της πατρίδος την ελευθερία» - δεν μπορεί κανείς να αμφιβάλλει γι’ αυτό.
3) Όπως προανέφερα, όλοι συμφωνούσαν στο σκοπό της απελευθέρωσης από τον τουρκικό ζυγό αλλά δεν έβλεπαν όλοι την απελευθέρωση με τον ίδιο τρόπο – τους εμπόδιζαν να τη βλέπουν με τον ίδιο τρόπο οι ταξικές αντιθέσεις τους, τις οποίες ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ να συγχέουμε με τις ταξικές αντιθέσεις μεταγενέστερων εποχών και με τις σημερινές.
Επομένως η Επανάσταση του 1821 ήταν αναμφίβολα και ΤΑΞΙΚΗ – ή για την ακρίβεια μια Επανάσταση στην οποία υπήρξε ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΩΝ ΤΑΞΕΩΝ.
Ποιες όμως ήταν οι κοινωνικές τάξεις της εποχής;
Ας τις δούμε.
Αλλά πριν τις δούμε πρέπει να επισημάνουμε ένα πράγμα.
Ότι αυτές οι αντιθέσεις δεν ήταν από… «μπετόν αρμέ» - πολλοί εκπρόσωποι μιας τάξης αποδείχθηκε κατά την Επανάσταση του 1821 ότι είχαν ιδέες που ανήκαν σε μια άλλη τάξη ή μεταπηδούσαν από τη μια παράταξη στην άλλη ανάλογα με τα συμφέροντά τους.
Οι κοινωνικές λοιπόν τάξεις της εποχής μπορούμε να πούμε ότι ήταν οι παρακάτω:
α) Οι Έλληνες εκπρόσωποι της «ασιατικής φεουδαρχίας», διαφορετικής σε πολλά σημεία της από τη δυτική μεσαιωνική φεουδαρχία, δηλαδή οι τοπικοί «κυβερνήτες», λιγότερο ή περισσότερο εξαρτημένοι από τους Τούρκους αλλά πάντα με ένα μεγάλο βαθμό ανεξαρτησίας. Οι «προεστοί», «δημογέροντες», «κοτζαμπάσηδες», όπως έμειναν γνωστοί στην Ιστορία. Ήταν εκείνοι που κατείχαν την οικονομική δύναμη και εκμεταλλεύονταν τη γη, ιδιαίτερα στη χερσαία Ελλάδα (για τα νησιά θα δούμε παρακάτω). Ο τρόπος ζωής πολλών απ’ αυτούς δεν διέφερε από εκείνον των Τούρκων πασάδων και μπέηδων.
Γι’ αυτούς εθνική απελευθέρωση σήμαινε να πάρουν τις «εθνικές γαίες», δηλαδή τις τεράστιες εκτάσεις που ανήκαν στο τουρκικό κράτος ως το 1821 στα χέρια τους και να συνεχίσουν να έχουν την εξουσία, απαλλαγμένοι μάλιστα από την υποτέλειά τους προς τους Τούρκους.
β) Η πρώιμη αστική τάξη – η οποία όμως δεν ήταν ενιαία. Χονδρικά μπορεί να καταταγεί σε δυο κατηγορίες, δηλαδή:
β1) Οι διανοούμενοι και έμποροι που επηρεάστηκαν από τις ιδέες του Διαφωτισμού, της γαλλικής επανάστασης και από την εξάπλωσή τους μέσω των ναπολεόντειων πολέμων. Κορυφαίος εκπρόσωπός τους ήταν αρχικά ο Ρήγας Φεραίος και αργότερα οι ιδρυτές της Φιλικής Εταιρίας, ξεκάθαρα επηρεασμένοι από τις μυστικές οργανώσεις που είχαν δημιουργηθεί με αφορμή την υποστήριξη των ιδεών που προέρχονταν από τη γαλλική επανάσταση. Το όραμά τους ήταν «διεθνιστικό», ιδιαίτερα ο Ρήγας ονειρευόταν ξεσηκωμό ΟΛΩΝ των καταπιεσμένων λαών της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας – και των Τούρκων! Το πολιτικό καθεστώς που προτιμούσαν ήταν πιο κοντά στη «φωτισμένη δεσποτεία».
Οι ιδέες του Διαφωτισμού, η επίδραση της γαλλικής επανάστασης και η ακαταπόνητη προσπάθεια του Ρήγα Φεραίου έπαιξαν μεγάλο ρόλο στον ξεσηκωμό των πνευμάτων ανάμεσα στους υπόδουλους Έλληνες, ο οποίος οδήγησε στην Επανάσταση του 1821 – το λέει και ο Κολοκοτρώνης πολύ παραστατικά στα απομνημονεύματά του, εξίσου αν όχι περισσότερο πολύτιμα από εκείνα του Μακρυγιάννη.
Το ίδιο μεγάλο ρόλο έπαιξε στην προετοιμασία της Επανάστασης του 1821 και η Φιλική Εταιρία – η οποία όμως εξαφανίστηκε ως πολιτικό μέγεθος ύστερα από την αποτυχία της επανάστασης του αρχηγού της, του Αλέξανδρου Υψηλάντη στη Μολδοβλαχία.
Μπορεί κανείς να πει ότι το πνεύμα της Φιλικής Εταιρίας αναβίωσε κατά κάποιο τρόπο και έγινε προσπάθεια να κυβερνηθεί η Ελλάδα σύμφωνα με τις δικές της ιδέες κατά το σύντομο διάστημα του Καποδίστρια (1828-1831).
Το τμήμα αυτό της αστικής τάξης ήταν εκείνο που πάνω απ’ όλα πίστευε σε ένα συγκεντρωτικό «φιλολαϊκό» για τα μέτρα της εποχής κράτος, προσπάθησε για ΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ – και απέτυχε οριστικά μετά τη δολοφονία του Καποδίστρια.
β2) Οι νησιώτες καραβοκυραίοι, δηλαδή εφοπλιστές, οι οποίοι στα πριν από την Επανάσταση του 1821 χρόνια είχαν συσσωρεύσει τεράστιο πλούτο με τις ναυτικές εμπορικές τους δραστηριότητες. Αυτοί ήταν προσανατολισμένοι (και δεν ήταν παράξενο) προς τη μεγαλύτερη ναυτική δύναμη της εποχής, δηλαδή προς τη Μεγάλη Βρετανία. Ήταν το πιο «εξευρωπαϊσμένο» κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας της εποχής.
Σε αυτούς, ιδιαίτερα μέσω του Αλέξανδρου Μαυροκορδάτου, προσκολλήθηκαν οι Φαναριώτες, δηλαδή οι προερχόμενοι από την Κωνσταντινούπολη μορφωμένοι και έμπειροι στην πολιτική για την εποχή άνθρωποι που ως τότε υπηρετούσαν σε σημαντικές διοικητικές θέσεις της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, έτσι δημιουργήθηκε μέσα στην Επανάσταση μια δύναμη η οποία αριθμητικά ήταν μικρή αλλά κατείχε τρία πολύ σημαντικά ατού: ΤΗ ΜΟΡΦΩΣΗ, ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΕΙΡΑ ΚΑΙ ΤΟ ΧΡΗΜΑ.
Αυτό το τμήμα της αστικής τάξης είναι εκείνο που επικράτησε στην «ενδοαστική» αν θέλουμε να την ονομάσουμε έτσι διαμάχη και είχε πιο «κοσμοπολίτικο» προσανατολισμό – έτσι έσπρωχνε το νέο ελληνικό κράτος στην κατεύθυνση της εξάρτησης από τη Μεγάλη Βρετανία, διότι οι εκπρόσωποί του θεωρούσαν ότι με αυτό τον τρόπο θα εξυπηρετούσαν καλύτερα τα συμφέροντά τους.
Αυτές ήταν οι δυο βασικές «συνιστώσες» της αστικής τάξης του 1821 – μιας τάξης ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ΟΛΙΓΑΡΙΘΜΗΣ πρέπει να τονίσουμε. Γι’ αυτό και δεν μπόρεσε να επικρατήσει πλήρως, αναγκάστηκε τελικά να συμβιβαστεί με τους κοτζαμπάσηδες.
γ) Η τρίτη τάξη ήταν η τεράστια, συντριπτικά μεγαλύτερη σε αριθμό πλειοψηφία του «απλού λαού».
Δηλαδή στη χερσαία Ελλάδα ο αγροτικός και κτηνοτροφικός πληθυσμός και στη νησιωτική Ελλάδα οι απλοί ναύτες.
Ήταν η ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΟΜΕΝΗ τάξη – οι εκμεταλλευτές της ήταν ασφαλώς οι κοτζαμπάσηδες και οι καραβοκυραίοι.
Για την τάξη αυτή η απελευθέρωση από τον τουρκικό ζυγό σήμαινε ΓΗ, ΔΟΥΛΕΙΕΣ, ΑΠΑΛΛΑΓΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ ΤΩΝ ΚΟΤΖΑΜΠΑΣΗΔΩΝ Ή ΤΩΝ ΚΑΡΑΒΟΚΥΡΑΙΩΝ, ΑΤΟΜΙΚΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΚΑΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΕΥΗΜΕΡΙΑ.
Οι πιο συνεπείς εκπρόσωποι αυτής της τάξης, όπως ο Αντώνης Οικονόμου, ο Παναγιώτης Καρατζάς, ο πρώιμος κομμουνιστής θα μπορούσαμε να πούμε Δημήτρης Μπαλής, ο Μελέτης Βασιλείου, ο Λυκούργος Λογοθέτης και ίσως ο σημαντικότερος όλων, σε πολλά σημεία όμοιος με τον Άρη Βελουχιώτη, δηλαδή ο Οδυσσέας Ανδρούτσος, όπως αργότερα (το 1826-27) και ο Γεώργιος Καραϊσκάκης είτε εξοντώθηκαν είτε παραμερίστηκαν.
Έτσι η τάξη αυτή έμεινε «ορφανή» από ηγεσία… και κατά συνέπεια είτε έμεινε υποτελής στις άλλες δυο τάξεις είτε εκπροσωπήθηκε κατά διαστήματα από αρχηγούς όχι συνεπείς στην υποστήριξη των συμφερόντων της, όπως ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης – αυτό δεν μειώνει ΚΑΘΟΛΟΥ τον Κολοκοτρώνη, ο οποίος ήταν ένας εκπληκτικός για την εποχή του άνθρωπος, ο αναμφισβήτητος ηγέτης που συνέθετε στο πρόσωπό του όλες τις ιδιότητες της Επανάστασης και αν και πήρε μέρος στους ενδοεπαναστατικούς εμφυλίους πολέμους είχε βαθύτατη αίσθηση της εθνικής ενότητας, απαραίτητης για να επικρατήσει η Επανάσταση απέναντι στους Τούρκους και του συσχετισμού των δυνάμεων.
Η τρίτη αυτή εκμεταλλευόμενη τάξη είναι εκείνη που ΘΥΣΙΑΣΕ ΤΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΚΑΙ ΚΕΡΔΙΣΕ ΤΑ ΛΙΓΟΤΕΡΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ.
4) Πολλά έχουν γραφτεί για την αντίθεση μέσα στην Επανάσταση των «πολιτικών» τύπου Μαυροκορδάτου και Κωλέττη και των «στρατιωτικών», Κολοκοτρώνη, Καραϊσκάκη, Ανδρούτσου κλπ., κλπ.
Όμως οι «στρατιωτικοί» δεν αποτελούσαν ιδιαίτερη κοινωνική τάξη.
Σχεδόν όλοι κατάγονταν από την τρίτη τάξη, των αγροτών ή των απλών ναυτών.
Είχαν όμως κατορθώσει, ως αρματωλοί ή κλέφτες κατά την προεπαναστατική περίοδο να αποκτήσουν μια δική τους, διακριτή δύναμη, ΤΗ ΔΥΝΑΜΗ ΤΩΝ ΟΠΛΩΝ.
Όπως είπαμε, ο επιφανέστερος εκπρόσωπός τους κι αναμφισβήτητος στρατιωτικός ηγέτης της Επανάστασης ήταν ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης. Θα μπορούσε ίσως να γίνει και ο Μάρκος Μπότσαρης, αν δεν σκοτωνόταν τόσο νωρίς (το 1823) σε μια «ανόητη» για την κλάση του μάχη με τους Τούρκους.
Σε αρκετές περιπτώσεις οι «στρατιωτικοί» έδειχναν την τάση να εκπροσωπήσουν την τάξη από την οποία προέρχονταν, με συνεπέστερο και τραγικότερο τον Οδυσσέα Ανδρούτσο – όμως τελικά αποτέλεσαν το ένοπλο «εργαλείο» είτε της τάξης των κοτζαμπάσηδων είτε της αστικής τάξης των καραβοκυραίων… ούτε ο μέγιστος Κολοκοτρώνης κατόρθωσε να αποφύγει να χρησιμοποιηθεί κατά καιρούς ως τέτοιο εργαλείο ούτε ο Καραϊσκάκης.
Εκτός από ένοπλο εργαλείο, οι «στρατιωτικοί» αποτέλεσαν και τον συνδετικό κρίκο των δυο παραπάνω τάξεων (κοτζαμπάσηδων και αστών) με την αγροτική και ναυτική τάξη – αν δεν υπήρχε αυτός ο συνδετικός κρίκος, η Επανάσταση ούτε θα γινόταν ούτε, αν παρ’ όλα αυτά ξεκινούσε, θα διαρκούσε και θα πετύχαινε τα θαύματα που πέτυχε.
5) Η μοναδική τάξη η οποία υπηρέτησε με απόλυτη συνέπεια, ηρωισμό και υπομονή πολλών χρόνων την Επανάσταση και υποβλήθηκε γι’ αυτό σε τρομερές θυσίες, ήταν Η ΤΡΙΤΗ, Η ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΟΜΕΝΗ ΤΑΞΗ ΤΩΝ ΑΓΡΟΤΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΝΑΥΤΩΝ.
Η τάξη των κοτζαμπάσηδων περισσότερο σύρθηκε στην Επανάσταση από τον αναβρασμό που επικρατούσε στους «υποτελείς» της, δηλαδή στους αγρότες – απειλήθηκε μάλιστα με εξόντωση και την έσωσε ο Κολοκοτρώνης, ο οποίος διέβλεπε κίνδυνο από την εξαφάνιση της για την εποχή εκείνη «φυσικής ηγεσίας» του εξεγερμένου αγροτικού πληθυσμού – ό,τι κι αν ήταν αυτή η ηγεσία.
Το ίδιο έγινε και με το κομμάτι της αστικής τάξης των καραβοκυραίων – αντίθετα το άλλο κομμάτι, το προερχόμενο από τη Φιλική Εταιρία πρωτοστάτησε στην προετοιμασία και την έναρξη της Επανάστασης.
Ασφαλώς όταν τελικά προσχώρησαν στην Επανάσταση, πολλοί από τους κοτζαμπάσηδες και τους καραβοκυραίους έδωσαν σε αυτήν πολλά – και μέλη των οικογενειών τους θυσιάστηκαν και πολλά χρήματα ξόδεψαν για τη συγκρότηση των στρατευμάτων που πολέμησαν τους Τούρκους.
Ποτέ όμως δεν έπαψαν να βλέπουν την απαλλαγή από τον τουρκικό ζυγό σύμφωνα με τα συμφέροντά τους όπως τα περιέγραψα πιο πάνω.
6) Οι εμφύλιοι πόλεμοι της Επανάστασης προήλθαν από τις αντιθέσεις μεταξύ των δυο κυρίαρχων τάξεων, των κοτζαμπάσηδων (ας πούμε αν και δεν είναι απολύτως ακριβές «φεουδαρχών») και των καραβοκυραίων (ας πούμε «αστών»).
Επικράτησαν τελικά οι δεύτεροι – αλλά επέδειξαν απίστευτη ανικανότητα στη διεύθυνση της Επανάστασης, με αποτέλεσμα σύντομα να παραιτηθούν οι ίδιοι από την εξουσία κάτω από τη γενική κατακραυγή.
Τελικά, χωρίς να είναι δυνατόν να αναλυθούν όλα εδώ, το νεοελληνικό κράτος που προέκυψε μετά από τη δολοφονία του Καποδίστρια ήταν ένας συμβιβασμός κοτζαμπάσηδων και αστών υπό την αιγίδα των ξένων επικυρίαρχων…
ΕΙΝΑΙ ΜΥΘΟΣ ΩΣΤΟΣΟ ΟΤΙ ΟΙ ΕΜΦΥΛΙΟΙ ΠΟΛΕΜΟΙ ΚΑΤΕΣΤΡΕΨΑΝ ΕΝΤΕΛΩΣ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ – ΘΑ ΤΟ ΑΝΑΛΥΣΩ ΣΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ ΚΑΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΣΗΜΕΙΟ.
Ασφαλώς της προκάλεσαν τεράστια προβλήματα – το πιο σημαντικό είναι ότι δεν λήφθηκαν τα απαραίτητα μέτρα για να αποτραπεί η επέμβαση του Ιμπραήμ στην Ελλάδα, αν και ήταν γνωστό ότι προετοιμαζόταν και υπήρχε χρόνος να αντιμετωπιστεί.
Οι εμφύλιοι πόλεμοι είχαν και ένα άλλο αποτέλεσμα… με την κρίσιμη θέση στην οποία περιήλθε η Επανάσταση αναδείχτηκε η ανάγκη υποστήριξής της από τις ξένες δυνάμεις. Δηλαδή χρειάστηκε η βοήθεια των Φαναριωτών και της πολιτικής πείρας τους – και εκεί έλαμψαν οι αναμφισβήτητες διπλωματικές ικανότητες του Μαυροκορδάτου, μόνο που η υποστήριξη σήμαινε συγχρόνως και πολιτική και οικονομική εξάρτηση, δεν δόθηκε καθόλου «δωρεάν».
Είναι λάθος ωστόσο να μηδενίζουμε τις υπηρεσίες των «πολιτικών» της Επανάστασης, όσο κι αν υπηρέτησαν τα δικά τους συμφέροντα. Ήταν οι μόνοι που διέθεταν μόρφωση και μπορούσαν να «επικοινωνήσουν» την Επανάσταση με τις ξένες δυνάμεις, να οργανώσουν ένα είδος κυβέρνησης μέσα στην Ελλάδα (αν και σίγουρα θα ήταν πολύ καλύτερο να είχε επικρατήσει η μερίδα της αστικής τάξης που προερχόταν από τη Φιλική Εταιρία και να οργάνωνε την κυβέρνηση εκείνη) και συνέβαλαν στην ανάπτυξη του σημαντικού ρεύματος του φιλελληνισμού… ο ίδιος ο Κολοκοτρώνης στον περίφημο λόγο του στην Πνύκα το 1838 είπε: «Ήλθαν μερικοί και ηθέλησαν να γίνουν μπαρμπέρηδες εις του κασίδη το κεφάλι. Μας πονούσε το μπαρμπέρισμά τους. Μα τι να κάμομε; Είχαμε κι αυτουνών την ανάγκη»!
6+1) Είναι όπως προανέφερα ΜΥΘΟΣ ότι «η Επανάσταση αυτοκαταστράφηκε από τους εμφυλίους πολέμους και ήρθαν οι ξένοι και μας έσωσαν με τη ναυμαχία του Ναυαρίνου».
ΜΥΘΟΣ ΠΟΥ ΕΞΥΠΗΡΕΤΕΙ ΚΑΙ ΤΗ ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΕΞΑΡΤΗΣΗ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΞΕΝΟΥΣ.
Παρά τις τρομερές καταστροφές που είχε προκαλέσει ο Ιμπραήμ στην Πελοπόννησο, ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΚΑΤΟΡΘΩΣΕΙ ΝΑ ΣΒΗΣΕΙ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ – είχε φέρει αποτελέσματα ο αδιάλλακτος αγώνας του Κολοκοτρώνη κατά των προσκυνημένων, ο οποίος αποτελεί ίσως την κορυφαία προσφορά του.
Και παρά την πτώση του Μεσολογγίου το 1826, αμέσως μετά συνέβη ΤΟ ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΟ ΘΑΥΜΑ ΤΟΥ ΚΑΡΑΪΣΚΑΚΗ.
Ο οποίος κατόρθωσε με απίστευτο τρόπο να αναζωπυρώσει την Επανάσταση σε ολόκληρη τη Στερεά Ελλάδα, με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί μια εξαιρετικά αξιόλογη ελληνική στρατιωτική δύναμη, με πολύ καλές πιθανότητες να καταλάβει την Αθήνα.
Έγινε τότε και κάτι άλλο: η προσέγγιση των (παλιότερα αντιπάλων) και η εξαιρετικά συγκινητική αλλά και πολιτικά σημαντικότατη σύμπραξη Κολοκοτρώνη και Καραϊσκάκη, που έδειχναν (με τον Κολοκοτρώνη να έχει πάρει θάρρος με τον σύμμαχο που βρήκε και με τον Καραϊσκάκη να θέλει να εξιλεωθεί για το αμαρτωλό «πραιτωριανό» παρελθόν του) διάθεση να εκπροσωπήσουν από κοινού τον εκμεταλλευόμενο λαό… έτσι το 1827 η Επανάσταση είχε ζωντανέψει ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΙΔΙΟΥΣ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ και είχε εξαιρετικές προοπτικές.
Εκεί συνέβη το πιο θλιβερό γεγονός όλων των επαναστατικών χρόνων… η επέμβαση των Βρετανών, με πολλές ομοιότητες με εκείνη του 1944, μέσω των άθλιων «αρχιστράτηγου» κι «αρχιναύαρχου» Τσωρτς και Κόχραν και ο εξαναγκασμός των Ελλήνων να συρθούν στη ΣΤΗΜΕΝΗ μάχη του Φαλήρου, αφού πρώτα πιθανότατα δολοφόνησαν τον Καραϊσκάκη – στημένη ήταν διότι ο τρόπος διεξαγωγής της όπως τον επέβαλαν αυτοί οι δυο πανάθλιοι, εγγυόταν την καταστροφή.
Σε αυτή τη μάχη χάθηκε το άνθος των ελληνικών στρατευμάτων και σκοτώθηκαν πολλοί αγωνιστές, που πιθανότατα θα γίνονταν και ηγέτες της κατοπινής ανεξάρτητης Ελλάδας…
ΜΟΝΟ ΤΟΤΕ ΚΙΝΔΥΝΕΨΕ ΝΑ ΣΒΗΣΕΙ Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ – δηλαδή οι ξένοι «προστάτες», ιδιαίτερα οι Βρετανοί την έφεραν σε σημείο να κινδυνέψει να σβήσει!
Και στη συνέχεια ήρθαν να παραστήσουν τον «σωτήρα» με τη ναυμαχία του Ναυαρίνου ώστε να διαμορφώσουν το νεοελληνικό κράτος σύμφωνα με τη θέλησή τους – ένα κράτος μίζερο, εχθρικό προς το λαό του, υποταγμένο, εξαρτημένο.
ΟΥΤΕ ΚΑΙ ΤΟΤΕ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΑΝ ΤΕΛΕΙΩΤΙΚΑ ΟΜΩΣ… υπήρξε και η ευκαιρία του Ιωάννη Καποδίστρια και χρειάστηκε να δολοφονήσουν κι εκείνον το 1831 για να μπορέσουν να επιβάλουν τη θέλησή τους!
ΕΠΙΛΟΓΟΣ:
Η επανάσταση του 1821 ήταν ΟΛΑ ΜΑΖΙ: εθνικοαπελευθερωτική, θρησκευτική, κοινωνική/ταξική.
Γεννήθηκε και προχώρησε από ΤΟΥΣ ΙΔΙΟΥΣ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ, παρά τις μεταξύ τους αντιθέσεις, αναγεννήθηκε από τις στάχτες της ΜΕ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΤΩΝ ΙΔΙΩΝ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ και κινδύνεψε να σβήσει ΜΟΝΟ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΤΗ ΒΡΕΤΑΝΙΚΗ ΕΠΕΜΒΑΣΗ.
ΚΑΝΕΝΑΣ ΞΕΝΟΣ ΔΕΝ ΜΑΣ ΕΛΕΥΘΕΡΩΣΕ, ΕΛΕΥΘΕΡΩΘΗΚΑΜΕ ΜΟΝΟΙ ΜΑΣ. Οι ξένοι μας επέβαλαν μια διαφορετική μορφή σκλαβιάς.
Και ΟΥΔΕΠΟΤΕ ΗΜΑΣΤΑΝ ΤΟΣΟ ΣΚΛΑΒΟΙ ΚΑΙ ΤΟΣΟ ΡΑΓΙΑΔΕΣ ΟΣΟ ΣΗΜΕΡΑ.
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Ο «Αχιλλέας της Ρωμιοσύνης» έφυγε λαβωμένος 23 Απρίλη του 1827...
«Έλα σκατότουρκε, έλα Εβραίε, απεσταλμένε από τους γύφτους• έλα να ακούσεις τα κέρατά σας, γαμώ την πίστιν σας και τον Μωχαμέτη σας. Τι θαρεύσετε κερατάδες… Δεν εντρέπεσθε να ζητείτε ’’από ημάς’’ συνθήκην με “έναν” κόντζιά σκατό-Σουλτάν Μαχμούτην –να τον χέσω και αυτόν και τον Βεζίρην σας και τον Σιλιχτάρ Μπόδα την πουτάνα»!
Με αυτό το ακατάσχετο υβρεολόγιο «έλουσε» εν έτει 1823 ο Γεώργιος Καραϊσκάκης τον απεσταλμένο του Τούρκου στρατιωτικού αρχηγού των Τρικάλων, Σιλιχτάρ Μπόδα, όταν εκείνος πήγε να συναντήσει τον πρώτο στα Άγραφα για μια από τις τετριμμένες «συνομιλίες κορυφής» με θέμα τη στάση που θα τηρούσαν οι αρματολοί της περιοχής απέναντι στις σχεδιαζόμενες εκστρατείες των Τούρκων...
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Γ. Καραϊσκάκης: «Ρώτησα τον μπούτσον μου και μου είπε να μη σε προσκυνήσω»
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Κάθε λέξη του Μακρυγιάννη καίρια και τωρινή...
«Χωρίς αρετή και πόνο εις την πατρίδα και πίστη εις την θρησκεία τους έθνη δεν υπάρχουν»...
«Ότι αρχή και τέλος, παλαιόθεν και ως τώρα, όλα τα θερία πολεμούν να μας φάνε και δεν μπορούνε τρώνε από ᾿μάς και μένει και μαγιά. Και οι ολίγοι αποφασίζουν να πεθάνουν κι᾿ όταν κάνουν αυτείνη την απόφασιν, λίγες φορές χάνουν και πολλές κερδαίνουν»...
«Ποίον βάρβαρον έθνος έκαμε όσα κάνει το Γαλλικόν έθνος ᾿σ εμάς τους Έλληνες; δεν σεβάστη τα αίματά μας εδώ μέσα οπού πατούνε, οπού αχνίζουν ακόμα; Όλους μας έκαμαν άτιμους κι᾿ άναντρους και μας κάνουν γυναίκες»...
«Οι διαφταρμένοι, δια να ρουφήξουν την πατρίδα κ᾿ εθνικά όλο συχνούς εφύλιους πολέμους έκαναν και φατρίες και είναι άλλος Άγγλος, άλλος Γάλλος κι᾿ άλλος Ρούσσος. Κι᾿ αυτό δεν σβένει από αυτούς. Δια να το σβέσετε, δια να στερεωθή η πατρίδα, χρειάζεται δικαιοσύνη να ᾿χετε και ᾿λικρίνεια και μ᾿ αυτό κάνετε συντρόφους της πατρίδος όλους τους αγωνιστάς»...
«Όποτε σας λένε οι ξένοι σας φίλοι ντύνεστε το πουκάμισο της αρετής κλαίτε την πατρίδα και τους αγωνιστάς καθώς κλαίγει η φώκια τον πνιμένον είναι τα δάκρυά της καυτερά, σαπίζει τον πνιμένον και κάθεται και τον τρώγει»...
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Ο Ρήγας Φεραίος που ονειρεύτηκε την επανάσταση κι ο Παπαφλέσσας που την «εκβίασε», δεν είχαν «ίχνος» ρεαλισμού.
Είχαν όμως δίκιο κι απόλυτη εμπιστοσύνη στο λαό.
Kι η ιστορία δε «θυμάται» ποτέ τους «ρεαλιστές», τους υποταγμένους. Το ίδιοι κι οι λαοί. Αλλά «θυμάται» και τιμά τους «τρελούς» και τους επαναστάτες.
Η ιστορία δε γράφεται με «διαπραγματεύσεις» και «διαλόγους».
Η ιστορία όλων των λαών του κόσμου και πάνω απ΄ όλα των Ελλήνων, αυτό δείχνει. Ο Κολοκοτρώνης δεν πήγε σε «διάλογο» στα Δερβανάκια. Κι ο Διάκος δεν πήγε για «διαπραγματεύσεις» στην Αλαμάνα...
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
"...αυτήνη η πατρίδα δε λευτερώθη με παραμύθια, λευτερώθη με άρματα και θυσίες..."
Γιάννης Μακρυγιάννης
