Τριτη 29 Νοεμβριου 2016

Διάβασα , εδώ στο fb, ότι η Ευρωβουλευτής της ΝΔ Μ. Σπυράκη κατήγγειλε φαινόμενα πορνείας την Κούβα . Ως Ευρωβουλευτής και με ευαισθησία στο φαινόμενο της πορνείας έπρεπε να γνωρίζει ότι στην Γερμανία λειτουργεί βιομηχανία μπορντέλων με πάνω από 400.000 εργαζόμενους. .. Έχει καταθέσει κάποια ερώτηση στην Ευρωβουλή για το φαινόμενο?

Σχολιο.- Εγώ την είδα κ live στην τηλεόραση να το θέτει. `Οπως την θυμάμαι live, πριν γίνει φιλελέρα,στην Θεσσαλονίκη, Πασόκα "σοσιαλίστρια" φοιτήτρια να χτυπιέται υπέρ του Κάστρο. Μετά πέσαν τα φράγκα κ έπρεπε να κάνουμε γlifting... είναι πολλά τα έξοδα.

-------------------------------------------------------------------------------------------------------

Οι κουβανοι αντιφρονουντες στο Μαιαμι, με το που θα πατησουν το ποδι τους στις ΗΠΑ, η κυβερνηση των ΗΠΑ τους παρεχει ένα επιδομα 20.000 δολαριων το μηνα. Αυτό μονο στους κουβανους αντιφρονουντες, σε κανεναν άλλο μεταναστη. Επειδη δεν τους φτανουν αυτά τα λεφτα, ασχολουνται με το εμποριο λευκης σαρκος, και τα ναρκωτικα. Αλλωστε αυτό εκαναν και στην Κουβα, πριν την επικρατηση της επαναστασης του Καστρο. Για αυτό ονομαζονται και σαν κουβανικη μαφια του Μαιαμι.

------------------------------------------------------------------------------------------------------

Δήλωση Ζουράρι για τον Μητροπολίτη Αιγιαλείας

28/11/2016 15.21

Την αποψη ειπε ο υφυπουργός Παιδείας, κ. Κώστας Ζουράρις, σε συνέντευξή του, για τον Mητροπολίτη Καλαβρύτων και Αιγιαλείας, Αμβρόσιο. Συγκεκριμένα, ο κ . Ζουράρις, μιλώντας στον ραδιοφωνικό σταθμό Alpha 9.89 και στο Σπύρο Χαριτάτο, σε ερώτηση για τη σχέση του με την Εκκλησία και ορισμένους Μητροπολίτες, έστρεψε τα πυρά του εναντίον του Μητροπολίτη Καλαβρύτων και Αιγιαλείας, Αμβροσίου: «Με το γέρο το Μητροπολίτη Αμβρόσιο δεν γίνεται να τα έχω καλά. Με τον "παλιό χωροφύλακα". Το "φασισταριό". Αντί να πάει σε ένα μοναστήρι να κλειστεί και να σώσει ό,τι απέμεινε από την ψυχή του στα υπόλοιπα χρόνια που του χαρίζει ο Θεός, λέει αυτές τις αηδίες. Ο Αρχιεπίσκοπος τον στήριξε γιατί είναι γεροντάκι ο Αιγιαλείας, είναι Μητροπολίτης και μπορεί να του ξεφεύγει και να λέει και κανένα σωστό. Δεν υπήρχε τίποτα το χριστιανικό με την έννοια της πραότητας, της καταλαγής, δεν υπήρχε τίποτα το χριστιανικό π.χ (όπως) από το διάλογο του Χριστού με την πόρνη στην Κανά. Τι να σου πω δηλαδή; Σαν τζιχαντιστής μιλούσε». Ο κ. Ζουράρις, διευκρίνισε πάντως ότι «η Ορθοδοξία περιλαμβάνεται στην πολιτιστική μου συγκρότηση».

Ζουράρις για Κάστρο «Ήταν μια μεγάλη φυσιογνωμία της ανθρωπότητας ο Φιντέλ Κάστρο, μαζί με τον Τσε Γκεβάρα. Αποδήμησε εις Κύριον και μας αφήνει πιο φτωχούς και λιγότερο επαναστάτες…», είπε το θάνατο του ηγέτη της Κούβας, ενώ χαρακτήρισε «μαλ@@@@» όλους όσοι τον αποκαλούν «δικτάτορα», λέγοντας χαρακτηριστικά «βαριέμαι να μιλάω γι’ αυτούς».

--------------------------------------------------------------------------------------------------------

Το θέμα είναι να χωθείς

28 Νοέ, ’16, 10:25 ΜΜ

Ο Γιάννης Μηλιός ορίστηκε, με απόφαση της υπουργού Πολιτισμού Λυδίας Κονιόρδου, πρόεδρος του διοικητικού συμβουλίου Αθηνών και Επιδαύρου. Ο Γιάννης Μηλιός ήταν ο υπεύθυνος της Οικονομικής Πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος είχε παραιτηθεί, κατηγορώντας τον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα πως δεν διαπραγματεύτηκε με βάση το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ, και επιμένοντας πως υπήρχε εναλλακτική λύση από τη συνθηκολόγηση. Καθαρή και έντιμη στάση. Γιατί λοιπόν ο Γιάννης Μηλιός δέχεται να διοριστεί πρόεδρος του Φεστιβάλ Αθηνών αυτής της κυβέρνησης; Ο Γιάννης Μηλιός έγραψε στο Facebook -ως δικαιολογία για την αποδοχή του διορισμού του- πως ο πολιτισμός είναι το πνευματικό αντίβαρο στις δυσκολίες που περνούν οι λαοί. Δεν χρειάζεται κάποιος να είναι μαρξιστής -όπως δηλώνει ο Μηλιός-, για να ξέρει πως τα προτεκτοράτα και οι δούλοι δεν έχουν πολιτισμό.

Δηλαδή, η Ελλάδα θα είναι προτεκτοράτο, θα ξεπουλιέται, οι Έλληνες θα είναι δούλοι ή θα φεύγουν μετανάστες αλλά η Ελλάδα θα έχει πολιτισμό και ένα ωραίο Φεστιβάλ Αθηνών. Τι μαλακίες είναι αυτές; Τι διαφορά έχουν αυτοί οι αριστεροί σαν τον Μηλιό από τύπους σαν τον Άδωνι Γεωργιάδη που τη μια μέρα χλευάζει τον Αντώνη Σαμαρά και την Νέα Δημοκρατία, την άλλη πάει στη Νέα Δημοκρατία, την παράλλη κοροϊδεύει τον Κυριάκο Μητσοτάκη, και την επόμενη τον αποθεώνει, για να αρπάξει μια καρέκλα; Με τον Άδωνι Γεωργιάδη, πάντως, γελάμε -καλά, όχι όλοι, υπάρχουν και καθυστερημένοι που τον ψηφίζουν-, οπότε με αυτούς τους αριστερούς τι πρέπει να κάνουμε; Ένα από τα κύρια προεκλογικά συνθήματα του ΣΥΡΙΖΑ -εκτός από την Ελπίδα- ήταν η Αξιοπρέπεια. Πώς ακριβώς την εννοούν την αξιοπρέπεια αριστεροί σαν τον Γιάννη Μηλιό;

Με τον ίδιο τρόπο που την εννοούν και οι δεξιοί. Να πιάσουμε μια καρέκλα και εκεί τελειώνουν όλα. Καρέκλα o muerte! Τελικά, το πρόβλημα της χώρας δεν είναι ούτε η οικονομία, ούτε η Δεξιά, ούτε η Αριστερά• δεν υπάρχει Δεξιά κι Αριστερά. Το πρόβλημα της χώρας είναι ότι είναι γεμάτη σκατάδες που θέλουν να χωθούν. Σε όλους τους χώρους. Κι αλίμονό σου, αν δεν είσαι ένας από αυτούς. Την πάτησες πολύ άσχημα.

(Βέβαια, και ο Γιάννης Μηλιός είναι καθηγητής Πανεπιστημίου. Έχει χαθεί το μέτρημα στην μνημονιακή κυβέρνηση με τους «πρόθυμους» καθηγητές Πανεπιστημίου. Αν είναι έτσι οι καθηγητές, φανταστείτε πώς θα είναι οι φοιτητές.) (Τώρα σκέφτομαι τους καλλιτέχνες και τους καλλιτεχνικούς συντάκτες που θα ξεκινήσουν το γλείψιμο στον Μηλιό, για να πάρουν μέρος στη μάσα του Φεστιβάλ. Εμετός. Ωραίος πολιτισμός. Να τον χαίρεστε.)

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

ΓΟΡΓΟΠΟΤΑΜΟΣ 1964. ΕΝΑ ΑΚΟΜΗ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΟ ΕΓΚΛΗΜΑ

Στις 29 Νοεμβρίου 1964 γιορτάστηκε για πρώτη φορά επίσημα, με τη συμμετοχή και εκπροσώπων της κυβέρνησης της Ένωσης Κέντρου, η ανατίναξη της γέφυρας του Γοργοπόταμου, μιας από τις κορυφαίες ενέργειες του κινήματος της Εθνικής Αντίστασης. Εντούτοις, ο εορτασμός, στον οποίο πήραν μέρος χιλιάδες άνθρωποι, σχεδόν στο σύνολό τους παλιοί αγωνιστές-στριες του ΕΑΜ και μέλη και φίλοι της ΕΔΑ και της Δ.Ν. Λαμπράκη, βάφτηκε στο αίμα. Η έκρηξη μιας νάρκης είχε ως συνέπεια τον θάνατο 13 και τον τραυματισμό περίπου 80 από τους συγκεντρωμένους.

Η επίσημη ανακοίνωση για νάρκη που είχε τοποθετηθεί εκεί στα χρόνια του Εμφυλίου ασφαλώς και δεν έπεισε, καθώς η περιοχή είχε καθαριστεί επανειλημμένα κατά το παρελθόν, ενώ είχαν πραγματοποιηθεί κι άλλες ανάλογες -αν και όχι τόσο μαζικές- εκδηλώσεις μνήμης στο ίδιο μέρος, που αποτελούσε, άλλωστε, πέρασμα καθημερινό χωρικών και κυρίως κτηνοτρόφων. Σύμφωνα με συγκεκριμένα στοιχεία που δημοσιοποιήθηκαν, η νάρκη είχε τοποθετηθεί από αμερικανούς πράκτορες, με σκοπό την πρόκληση έκρυθμης κατάστασης και κυρίως τη δημιουργία προβλημάτων στην κυβέρνηση του Γεώργιου Παπανδρέου, η οποία είχε ήδη απορρίψει τα σχέδια επίλυσης του Κυπριακού σύμφωνα με τα αμερικανονατοϊκά συμφέροντα. Η δολοφονία αριστερών αγωνιστών θα όξυνε τις σχέσεις κυβέρνησης-Αριστεράς, ενώ ενδεχόμενη κυβερνητική συμπόρευση με την ΕΔΑ και αποκάλυψη της αμερικάνικης προβοκάτσιας θα έδινε τη δυνατότητα να καταγγελθεί η κυβέρνηση για συνοδοιπορία με τον κομμουνισμό.

Η κυβέρνηση Παπανδρέου όχι μόνο υποχώρησε μπροστά στην αμερικάνικη πρόκληση, αλλά και οδήγησε σε δίκη 18 από τους παρευρισκόμενους στην εκδήλωση, καταδικάζοντας 12 απ' αυτούς. Ανάμεσά τους ήταν οι στρατηγοί Γεράσιμος Αυγερόπουλος (του ΕΛΑΣ) και Νικόλαος Κοσίντας (του ΕΔΕΣ, συνεργαζόμενος με την ΕΔΑ), η αγωνίστρια της Αντίστασης Άννα Σολωμού, ο μαχητής του ΕΛΑΣ που είχε πάρει μέρος στην ανατίναξη της γέφυρας το 1942, Σπύρος Μπέκιος κ.ά.

Η ΕΔΑ, αν και κατήγγειλε την αμερικάνικη προβοκάτσια, απέφυγε να δώσει μεγάλη έκταση στις αντιδράσεις της, οξύνοντας την κριτική της προς την κυβέρνηση, για να μην εξυπηρετήσει τα σχέδια των προβοκατόρων. Κι αυτή της η στάση -ενταγμένη στη συνολικότερη πολιτική της επιδίωξης πάση θυσία συνεργασίας με το Κέντρο- κάθε άλλο παρά συνέβαλε στην αποτροπή εξελίξεων που οδήγησαν στο βασιλικό πραξικόπημα του Ιουλίου 1965 και τελικά στο στρατιωτικό πραξικόπημα της 21ης Απριλίου 1967.

------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Είναι και ο Παύλος Πολάκης με τον Φιντέλ Κάστρο. Κάνει και ανάρτηση, με την περίφημη φράση του κουβανού ηγέτη για την επανάσταση που την ξεκίνησε με 82 άτομα και θα την ξανάκανε αν χρειαζόταν και με 10-15. Κι από κάτω, περισσότερα από 1.000 λάικ. Την ίδια μέρα που ο Πολάκης χλευάζει όσους κάνουν ζήτημα την έλλειψη "ενός σεντονιού" από κάποιο νοσοκομείο. Είναι δεδομένο πως ο ίδιος αδιαφορεί παγερά για το τι συμβαίνει στα ελληνικά νοσοκομεία, πόσο μάλλον για την άβυσσο που χωρίζει το ελληνικό από το κουβανικό σύστημα δημόσιας υγείας. Αυτοί οι πάνω από 1.000, που επιδοκιμάζουν την ανάρτηση του κ. υφυπουργού, δεν σκέφτονται ότι τη στιγμή ακριβώς που πατάνε αυτό το λάικ κάποιοι άνθρωποι πεθαίνουν στην Ελλάδα από έλλειψη φαρμάκων; Με ευθύνη και αυτού του κυρίου που εμφανίζεται να τιμά τον Φιντέλ Κάστρο.

-----------------------------------------------------------------------------------------------------

Μυστήριο με την επιστολή που άφησε στον Αλέξη Τσίπρα ο Φιντέλ Κάστρο

29 Νοέ, ’16, 1:56 ΜΜ

Tον γύρο του κόσμου κάνει η είδηση πως ο Κουβανός ηγέτης Φιντέλ Κάστρο έχει αφήσει μια προσωπική επιστολή στον Αλέξη Τσίπρα. Σύμφωνα με πληροφορίες από την Αβάνα, ο Φιντέλ Κάστρο, λίγο πριν πεθάνει, άφησε στο κομοδίνο του μια επιστολή για τον Αλέξη Τσίπρα. Την επιστολή παρέλαβε ο πρόεδρος της Κούβας Ραούλ Κάστρο, αδερφός του Φιντέλ, ο οποίος την παρέδωσε στον Αλέξη Τσίπρα. Κουβανός αξιωματούχος ανέφερε πως, μόλις ο Αλέξης Τσίπρας άνοιξε τον φάκελο και διάβασε την επιστολή, ξέσπασε σε κλάματα και έβγαλε έρπητα στα ρουθούνια.

Φήμες θέλουν τον Φιντέλ Κάστρο να ανακοινώνει στην επιστολή του προς τον Αλέξη Τσίπρα πως τον θεωρεί διάδοχό του στην επανάσταση και να τον καλεί να πάρει τα όπλα για να ανατρέψει τον καπιταλισμό παρέα με τον Δραγασάκη. Σύμφωνα με αμερικανικά ΜΜΕ, με την επιστολή του, ο Φιντέλ Κάστρο ενημερώνει τον Αλέξη Τσίπρα πως είναι γιος του. Κανείς δεν ξέρει πόσα παιδιά έχει ο Φιντέλ Κάστρο γιατί αυτοί οι Κουβανοί είναι πολύ απελευθερωμένοι και δεν έχουν ταμπού και μικροαστικές προκαταλήψεις, οπότε φασώνονται αβέρτα κρεμασμένοι από τους φοίνικες και δεν το κάνουν και θέμα. Τα τελευταία χρόνια κυκλοφορούσε στην Αβάνα η φήμη πως ο Κάστρο είναι πατέρας του Αλέξη Τσίπρα από τη σχέση του με γνωστή Ελληνίδα που είχε πάει στην Κούβα για να εκπαιδευτεί στο αντάρτικο πόλεων.

Ο Φιντέλ Κάστρο θαμπώθηκε από τα πανέμορφα μάτια της Ελληνίδας -είχε και ωραίο κώλo-, οπότε την στρίμωξε και την κουτούπωσε. Η Ελληνίδα έμεινε έγκυος και γέννησε αλλά ο Κάστρο δεν είχε ώρα για κουτσουβελάκια γιατί ήταν και επαναστάτης άνθρωπος και δεν μπορούσε να ασχολείται με τα ξεσκάτισμα του μωρού και να του αλλάζει πάνες. Και η Ελληνίδα, όμως, ήταν επαναστάτρια, οπότε έδωσε το μωρό σε μια ελληνική οικογένεια, ενώ άλλοι υποστηρίζουν πως το πούλησε για να αγοράσει όπλα και να συνεχίσει την ένοπλη πάλη. Αν ο Αλέξης Τσίπρας είναι γιος του Φιντέλ Κάστρο, θα παραμείνει στην Κούβα και θα ηγηθεί της επανάστασης -θα διαδεχτεί τον θείο του, τον Ραούλ Κάστρο-, με αποτέλεσμα να μείνει η Ελλάδα μπουκάλα και να μην εκτιναχτεί το ελατήριο της οικονομίας.

------------------------------------------------------------------------------------------------------

Και ενώ τα διεθνή και εγχώρια καρακόλια της προβοκατόρικης προστυχιάς πουλάνε με την σέσουλα στους "ελεύθερους" της Δύσης αναλύσεις και "ρεπορτάζ" για τον... "δικτάτορα" Κάστρο, δείτε πως ξεχύνονται στους δρόμους της Κούβας - κατά χιλιάδες και χιλιάδες - τα νιάτα της χώρας, οι φοιτητές και οι σπουδαστές της Κούβας, για να απονείμουν φόρο τιμής στον ηγέτη τους, τον κατά τα άλλα... 'δικτάτορα". Εκεί, βλέπετε, υπάρχει τέτοια δημοκρατία και τέτοια αξιοπρέπεια που είναι δύσκολο να χωρέσει στις "αναλύσεις" των κάθε λογής πορτοσάλτε...

------------------------------------------------------------------------------------------------------

ΟΗΕ – UNESCO τoν αναγνώρισαν ως σύμβολο αλληλεγγύης. Εσύ βλάκα;

Πρέπει να είναι κάποιος πολύ αλλοτριωμένος, για να συνεχίζει να ρίχνει τόση λάσπη στον Φιντέλ Κάστρο, με αφορμή τον θάνατο του. Όλοι γίναμε θεατές τις τελευταίες μέρες του βρώμικου έργου που παίζεται. Τα βιολιά ξεκίνησαν να βαράνε από τις παρυφές των Τραμπολόγων και φτάνουν μέχρι τις όχθες των νεοφιλελέδων και των Τζημερο-Γεωργιάδηδων. Δεν μπορούμε παρά να δώσουμε μια απάντηση ώστε να πολεμηθεί τουλάχιστον η βλακεία στη ρίζα της. Άλλωστε, πιστεύουμε πως ο πόλεμος ενάντια στη βλακεία κρίνεται πολλές φορές απαραίτητος, διότι αυτό το φαινόμενο έχει την ικανότητα να είναι μεταδοτικό, όπως περίφημα είχε εξηγήσει ο Μπρεχτ στις «Ιστορίες του κ. Κόινερ».

Την απάντηση, βέβαια, αυτή δεν θα τη δώσουμε με τη δική μας στρατευμένη αντίληψη, αλλά θα τη μεταφέρουμε μέσω της επίσημης θέσης του ΟΗΕ και τις δηλώσεις τόσο του γενικού γραμματέα του Οργανισμού, όσο και από τις δηλώσεις της γενικής διευθύντριας της UNESCO με αφορμή τον θάνατο του Φιντέλ Κάστρο. Όπως μετέδωσε λοιπόν το διεθνές δίκτυο telesur, το σύστημα των Ηνωμένων Εθνών ξεχώρισε το Σάββατο τα επιτεύγματα της Κούβας στη δημόσια υγεία, την εκπαίδευση, την επιστήμη και άλλους κοινωνικούς τομείς, χάρη στην Κουβανική Επανάσταση υπό την ηγεσία του Φιντέλ Κάστρο. Στο συλλυπητήριο μήνυμά του, ο ΟΗΕ διαβεβαιώνει ότι ο Φιντέλ Κάστρο θα μείνει αξέχαστος για «την εθνική και τη διεθνή ηγετική του ικανότητα». Από την πλευρά του, ο γενικός γραμματέας του οργανισμού τον χαρακτήρισε ως «εμβληματική μορφή της Κουβανικής Επανάστασης, με μεγάλη ακτινοβολία στη Λατινική Αμερική και επιρροή σε διεθνή ζητήματα». Έκανε ειδική μνεία στον αγώνα του για την εξάλειψη του αναλφαβητισμού.

Επίσης, η γενική διευθύντρια της UNESCO, Ιρίνα Μπόκοβα, είπε ότι ο Φιντέλ Κάστρο είναι ένα σύμβολο της παγκόσμιας αλληλεγγύης. «Χάρη στις προσπάθειες του Φιντέλ Κάστρο Ρους, η Κούβα αποτελεί παγκόσμιο παράδειγμα σε σχέση με την αλληλεγγύη και τη συνεργασία». Επιπλέον, τον χαρακτήρισε ακούραστο υπερασπιστή των κατατρεγμένων καθώς και της εκπαίδευσης. «Η αντίληψή του τοποθετεί την διαμόρφωση του ανθρώπου σε μια διαδικασία συνεχή και περίπλοκη, που λαμβάνει υπόψη τις ιδιαιτερότητες κάθε ατόμου, συγκροτώντας το καλύτερο από αυτό, απαραίτητο για την ανάπτυξη του ιδίου και της κοινωνίας», τόνισε. Πρόσθεσε ακόμα ότι ο κουβανός ηγέτης υπερασπίστηκε την τέχνη και τον πολιτισμό. Υ.Γ Αν τα παραπάνω δεν λένε απολύτως τίποτα στους ενορχηστρωτές των βρώμικων και έκφυλων ύβρεων εναντίον του Φιντέλ, τότε δεν υπάρχει άλλη λύση παρά μόνο να τους αφήσουμε να βουλιάξουν κυριολεκτικά στη βλακεία τους…

------------------------------------------------------------------------------------------------------

Η Οριάνα Φαλάτσι κονιορτοποιεί το γελοίο επιχείρημα «Ήμασταν και εμείς κάποτε μετανάστες»

8/5/2013

Διαβάστε το όλο. Είναι εξαιρετικό! Μια χειμαρρώδης αποστομοτική απάντηση στα γνωστά δακρύβρεχτα «αντιρατσιστικά» τσιτάτα που θέλουν να καλλιεργήσουν «ενοχές»να φιμώσουν όποιον αντιδράει στον εποικισμό της πατρίδας από τους αλλοδαπούς και στην δημογραφική αλλοίωση του λαού μας.

Της Oriana Fallaci* (από το βιβλίο της «H Οργή και η Περηφάνεια», 2003)

Όχι εδώ και πολύ καιρό, άκουσα κάποιον από τους αναρίθμητους πρώην κυρίους Πρωθυπουργούς που έχουν ταλαιπωρήσει την Ιταλία τις τελευταίες δεκαετίες, να λέει στην τηλεόραση: «Κι ο θείος μου ήταν μετανάστης. Ακόμη θυμάμαι τη στιγμή που έφευγε για την Αμερική. με μια βαλίτσα από χαρτόνι στο χέρι». Δεν είναι καθόλου έτσι τα πράγματα, κύριε παραπληροφορημένε, ή αναξιόπιστε πρώην Πρωθυπουργέ. Εκτός από το ότι είναι πρακτικά αδύνατον να έχετε θείο που πήγε στην Αμερική με μια βαλίτσα από χαρτόνι στο χέρι, για τον απλό λόγο ότι οι θείοι με τις βαλίτσες από χαρτόνι στο χέρι πήγαιναν στην Αμερική στις αρχές του εικοστού αιώνα, δηλαδή τότε που εσείς δεν ήσασταν ακόμη γεννημένος, δεν είναι καθόλου το ίδιο. Και είναι δυο φαινόμενα άσχετα μεταξύ τους για ορισμένους λόγους που εσείς αγνοείτε, ή κάνετε πως αγνοείτε. Οι λόγοι αυτοί είναι οι εξής:

Πρώτον: Η Αμερική είναι μια ήπειρος με έκταση 3 εκατομμύρια και 618.770 τετραγωνικά μίλια. Τεράστιες περιοχές αυτής της έκτασης είναι ακόμη και σήμερα ακατοίκητες ή τόσο αραιά κατοικημένες, ώστε σε πολλές περιπτώσεις μπορεί να περπατάει κανείς για ολόκληρους μήνες χωρίς να συναντήσει ψυχή. Και σας πληροφορώ ότι στα τέλη του δέκατου ένατου αιώνα αυτές οιπεριοχές ήταν ακόμη πιο έρημες και σχεδόν εντελώς ακατοίκητες. Δεν υπήρχαν πόλεις, ούτε κωμοπόλεις, ούτε δρόμοι, ούτε καν οικισμοί. Το πολύ-πολύ να υπήρχαν κάποια φυλάκια ή κάποια καταλύματα για ξεκούραση και για αλλαγή αλόγων. Η πλειονότητα των κατοίκων ήταν, ουσιαστικά, συγκεντρωμένη στις ανατολικές Πολιτείες. Στις Μεσοδυτικές εκτάσεις, ζούσαν μονάχα λίγοι θαρραλέοι τυχοδιώκτες, καθώς και οι φυλές των ιθαγενών Ινδιάνων, που τους ονόμαζαν Ερυθρόδερμους. Πιο δυτικά, στη λεγόμενη Άγρια Δύση, υπήρχαν ακόμη λιγότεροι κάτοικοι: Το Κυνήγι του Χρυσού μόλις είχε αρχίσει. Λοιπόν: Η Ιταλία δεν αποτελεί ήπειρο. Είναι μια μικρή σχετικά χώρα, τριάντα δύο φορές μικρότερη από την Αμερική και υπερβολικά πυκνοκατοικημένη: ο πληθυσμός της ανέρχεται σε 58 εκατομμύρια κατοίκους έναντι των 282 εκατομμυρίων της Αμερικής. Συνεπώς, αν τριακόσιες ή τετρακόσιες χιλιάδες γιοι του Αλλάχ μεταναστεύουν στην Ιταλία κάθε χρόνο (όπως γίνεται στην πραγματικότητα), για μας είναι σαν να μετανάστευαν τρία ή τέσσερα εκατομμύρια Μεξικανοί στο Τέξας, στην Αριζόνα ή στην Καλιφόρνια κάθε χρόνο.

Δεύτερον: Για έναν ολόκληρο αιώνα, δηλαδή από τον πόλεμο της Ανεξαρτησίας μέχρι το 1875, η Αμερική ήταν χώρα ελεύθερης προσπέλασης. Τα σύνορα και οι ακτές της παρέμεναν αφύλακτα, οποιοσδήποτε ξένος μπορούσε να μπει ελεύθερα στη χώρα και οι μετανάστες ήταν κάτι παραπάνω από ευπρόσδεκτοι. Για να αναπτυχθεί και να ακμάσει το νεοσύστατο έθνος, έπρεπε να αξιοποιηθούν όλα τα διαθέσιμα εδάφη του και ο εν δυνάμει πλούτος του, και γι’ αυτό ακριβώς στις 20 Μαΐου του 1862, ο Αβραάμ Λίνκολν υπέγραψε την Homestead Act. Σύμφωνα με την Πράξη αυτή, θα δωρίζονταν 810 εκατομμύρια τ.μ. ομοσπονδιακής γης. Στην Οκλαχόμα, για παράδειγμα, στη Μοντάνα, στη Νεμπράσκα, στο Κολοράντο, στο Κάνσας, στη Βόρεια και Νότια Ντακότα κ.ά… Επιπλέον η «Πράξη» δεν ωφελούσε μονάχα τους Αμερικανούς. Με εξαίρεση τους Κινέζους, που γενικότερα τύχαιναν κακομεταχείρισης, καθώς και τους καταδιωκόμενους γηγενείς Ινδιάνους, οποιοσδήποτε (άντρας ή γυναίκα) μπορούσε να κάνει αίτηση και να λάβει ως δωρεά 480 τ.μ. γης. Οι προϋποθέσεις ήταν: ο αιτών να έχει συμπληρώσει το εικοστό πρώτο έτος, να εγκατασταθεί στον συγκεκριμένο τόπο για τουλάχιστον πέντε χρόνια, να μετατρέψει την άγρια γη σε φάρμα και κατοικία, να δημιουργήσει οικογένεια και, αν δεν ήταν Αμερικανός, να ζητήσει αμερικανική υπηκοότητα. Ακολουθώντας τα σλόγκαν «Το Αμερικανικό Όνειρο», «Αμερική, η Χώρα των Ευκαιριών», οι περισσότεροι από αυτούς που απέκτησαν έτσι γη, ήταν Ευρωπαίοι. Ο αριθμός των μεταναστών ήταν τόσο μεγάλος, ώστε ολόκληρες φυλές γηγενών (Τσερόκι, Κρικ, Σεμινόλ, Τσικασό, Τσεγιέν, κ.α.)εκτοπίστηκαν βίαια και περιορίστηκαν με επαίσχυντο τρόπο σε καταυλισμούς. Λοιπόν, στην Ιταλία δεν υπήρξε ποτέ ανάλογη «Πράξη» που να προσκαλεί τους ξένους να έρθουν και να εγκατασταθούν στη χώρα μας: «Ελάτε ξένοι, ελάτε! Αν έρθετε, θα σας δώσουμε ένα καλό κομμάτι γης στο Κιάντι, στη Βαλ Παντάνα ή στη Ριβιέρα. Για χάρη σας θα διώξουμε τους γηγενείς, δηλαδή τους Τοσκανούς, τους Λομβαρδούς και τους Λιγουριανούς, θα τους κλείσουμε σε καταυλισμούς». Όπως στην υπόλοιπη Ευρώπη, έτσι και στην Ιταλία, όλοι αυτοί οι μετανάστες που μας ταλαιπωρούν, έχουν έρθει με δική τους πρωτοβουλία. Με τα αναθεματισμένα σκάφη τους, τα καταραμένα φουσκωτά σκάφη της αλβανικής μαφίας, αποφεύγοντας τις περιπόλους της ακτοφυλακής, που προσπαθούν να τους στείλουνε πίσω. Δεν είμαστε μια χώρα με ανοιχτά σύνορα, αγαπητέ κύριε Πρώην Πρωθυπουργέ και υποτιθέμενε ανιψιέ του θείου με τη βαλίτσα από χαρτόνι στο χέρι. Εμείς, δεν έχουμε τεμάχια γης να χαρίσουμε στους ξένους. Δεν έχουμε έρημες περιοχές που πρέπει να κατοικηθούν. Ούτε φυλές Τσερόκι, Κρικ, Σεμινόλ, Τσικασό, και Τσεγιέν για να εκτοπίσουμε.

Τρίτον: Ακόμη κι η Αμερική η Χώρα των Ευκαιριών έπαψε κάποια στιγμή να δείχνει στους ξένους την ίδια επιείκεια που έδειχνε μέχρι και την προεδρία του Λίνκολν. Το 1875, για παράδειγμα, η Αμερικανική Κυβέρνηση συνειδητοποίησε ότι έπρεπε να μπουν κάποια όρια, με αποτέλεσμα η Βουλή των Αντιπροσώπων να υιοθετήσει νόμο που απαγόρευε την είσοδο στη Χώρα σε Πρώην κατάδικους και σε πόρνες. Το 1882, ένας δεύτερος νόμος απέκλειε από το δικαίωμα αυτό ψυχασθενείς και άτομα για τα οποία υπήρχαν υποψίες ότι θα βλάψουν τη δημόσια ζωή της χώρας. Το 1903, ψηφίστηκε ακόμη ένας νόμος που απαγόρευε την είσοδο στη χώρα σε επιληπτικούς, σε επαγγελματίες ζητιάνους, σε ασθενείς με μεταδοτικές αρρώστιες και σε αναρχικούς. (Ο τελευταίος ήταν ένας ανακριβής χαρακτηρισμός που αποδιδόταν τόσο σε παλαβούς που δολοφονούσαν προέδρους, όσο και σε ριζοσπαστικούς που προκαλούσαν γενική αναστάτωση και οργάνωναν απεργίες). Από εκεί και πέρα, η μεταναστευτική πολιτική έγινε πιο αυστηρή και οι παράνομοι μετανάστες απελαύνονταν αμέσως. Στη σημερινή Ιταλία και Ευρώπη όμως, οι μετανάστες έρχονται όποτε τους αρέσει και όποτε θέλουν. Τρομοκράτες, κλέφτες, βιαστές, πρώην κατάδικοι, πόρνες, ζητιάνοι, έμποροι ναρκωτικών, άτομα με μεταδοτικές ασθένειες. Δεν ελέγχεται το ιστορικό ούτε καν εκείνων που παίρνουν άδεια εργασίας. Από τη στιγμή που περνούν τα σύνορα, τους παρέχεται φιλοξενία, τροφή και ιατρική περίθαλψη, με επιβάρυνση των γηγενών. Εννοώ των Ιταλών φορολογουμένων. Λαμβάνουν ακόμη και ένα μικρό ποσό χρημάτων για τα τρέχοντα μικροέξοδά τους. Όσο για τους παράνομους μετανάστες, ακόμη κι αν απελαθούν επειδή έχουν διαπράξει κάποιο φριχτό έγκλημα, πάντοτε καταφέρνουν να επιστρέψουν. Αν απελαθούν ξανά, πάλι γυρίζουν πίσω. Φυσικά, για να διαπράξουν κι άλλα εγκλήματα. Και οι πολιτικοί μας δεν κάνουν τίποτε. Ανάθεμά τους! Δε θα ξεχάσω ποτέ τις διαδηλώσεις που έκαναν πέρυσι οι παράνομοι, κατακλύζοντας τις πλατείες μας για να απαιτήσουν με αυθάδεια άδειες παραμονής. (Οι περισσότεροι ανέμιζαν τις σημαίες της χώρας τους, ή κόκκινες σημαίες). Αυτά τα παμπόνηρα, παραμορφωμένα πρόσωπα. Αυτές οι υψωμένες γροθιές, έτοιμες να μας χτυπήσουν, εμάς τους γηγενείς, να μας κλείσουν σε καταυλισμούς. Αυτές οι κραυγές, που έφερναν στο νου τις κραυγές των οπαδών του Χομεινί στο Ιράν, του Μπιν Λάντεν στην Ινδονησία, Μαλαισία, Πακιστάν, Ιράκ, Σενεγάλη, Σομαλία, Νιγηρία κ.ο.κ… Δε θα το ξεχάσω ποτέ, γιατί εκτός από προσβεβλημένη, ένιωσα και εξαπατημένη από τους πολιτικούς που έλεγαν: «Θα θέλαμε να τους απελάσουμε, να τους στείλουμε πίσω στις πατρίδες τους. Αλλά, δε γνωρίζουμε πού κρύβονται». Πού κρύβονται;!; Ελεεινοί καραγκιόζηδες! Είχαν κατεβεί κατά χιλιάδες στις πλατείες, και δεν κρύβονταν διόλου. Για να τους απελάσετε, για να τους διώξετε, θα αρκούσε να τους περικυκλώσετε με λίγους ένοπλους αστυνομικούς oι στρατιώτες, να τους φορτώσετε σε φορτηγά, να τους οδηγήσετε σ’ ένα αεροδρόμιο ή ένα λιμάνι, και να τους στείλετε πίσω στις πατρίδες τους.

Όσο για τον τελευταίο λόγο που θα σας αναφέρω, αγαπητέ μου κύριε πρώην Πρωθυπουργέ και υποτιθέμενε ανιψιέ του θείου με τη βαλίτσα από χαρτόνι στο χέρι, είναι τόσο απλός, που ακόμη και ένα διανοητικά καθυστερημένο μωρό θα μπορούσε να τον καταλάβει. Η Αμερική είναι ένα νεοσύστατο έθνος, μια πολύ νέα χώρα. Αν αναλογιστείτε ότι η σύσταση του αμερικανικού έθνους έγινε στα τέλη του δεκάτου όγδοου αιώνα, θα συμπεράνετε εύκολα ότι σήμερα (έτος 2002) συμπληρώνει μόλις δυο αιώνες ζωής. Επίσης, είναι ένα έθνος μεταναστών. Από την εποχή τουMayflower, από την εποχή των δεκατριών αποικιών, δηλαδή από πάντα, όλοι οι κάτοικοι της Αμερικής ήταν μετανάστες. Παιδιά, εγγόνια, εγγύτεροι ή απώτεροι απόγονοι κάποιων μεταναστών. Ως έθνος μεταναστών, αποτελεί το πιο δυναμικό, το πιο πλούσιο μείγμα φυλών, θρησκειών και γλωσσών που υπήρξε ποτέ σε τούτο τον πλανήτη. Ως νεοσύστατο έθνος, έχει πολύ σύντομη ιστορία.Γι’ αυτό, η πολιτιστική της ταυτότητα δεν έχει ακόμη κατασταλάξει σε κάτι ενιαίο. Αντίθετα, η Ιταλία είναι ένα πολύ παλαιό έθνος. Με εξαίρεση την Ελλάδα, θα έλεγα πως είναι το παλαιότερο της Δύσης. Η καταγεγραμμένη ιστορία της ξεκινάει πριν τρεις χιλιάδες χρόνια, όταν ιδρύθηκε η Ρώμη. Ή, καλύτερα, από την εποχή που οι Ετρούσκοι αποτελούσαν ήδη πολιτισμένη κοινωνία. Σ’ αυτές τις τρεις χιλιετίες, παρ’ όλη την εξάπλωση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, παρ’ όλες τις εισβολές που προκάλεσαν την Πτώση αυτού του εκπληκτικού επιτεύγματος, παρ’ όλες τις κατακτήσεις που μας είχαν διαμελίσει για πολλούς αιώνες, η Ιταλία δεν υπήρξε ποτέ έθνος μεταναστών. Δηλαδή, ένα μείγμα από φυλές, θρησκείες και γλώσσες. Ούτε αλλοιώθηκε η ταυτότητά της από τις επιδράσεις των κατακτητών της.Κανένα από τα ξένα έθνη που μας είχαν κατακτήσει και διαμελίσει (και Γερμανοί και Σκανδιναβοί και Ισπανοί και Γάλλοι και Αυστριακοί) δεν κατάφεραν να μεταβάλουν την οντότητά μας. Αντίθετα, εκείνοι απορροφήθηκαν από εμάς, σαν το νερό από το σφουγγάρι. …. Συνεπώς, η δική μας πολιτιστική ταυτότητα είναι ενιαία. Και, παρ’ όλο που περιέχει κάποια στοιχεία, που έχει απορροφήσει το σφουγγάρι (σκεφτείτε τις πολλές διαλέκτους μας, τις συνήθειές μας, την κουζίνα μας), ποτέ δεν υιοθέτησε συνήθειες του Μουσουλμανικού κόσμου. Με κανέναν τρόπο δεν έχει επηρεαστεί από αυτόν. Επίσης, για δυο χιλιάδες χρόνια, η ενότητά μας ήταν βασισμένη σε μια θρησκεία που ονομάζεται Χριστιανισμός. Σε μια εκκλησία που ονομάζεται Καθολική Εκκλησία… Πάρτε εμένα σαν παράδειγμα. «Είμαι άθεη και αντικληρικών αντιλήψεων, δεν έχω τίποτε κοινό με την Καθολική Εκκλησία», δηλώνω πάντοτε. Κι αυτό είναι αλήθεια.Αλλά, ταυτόχρονα, είναι και ψέμα. Γιατί, είτε μου αρέσει είτε όχι, έχω αρκετά κοινά με την Καθολική Εκκλησία. Πιστέψτε με, γαμώτο! Πώς θα μπορούσα να μην έχω; Γεννήθηκα σ’ έναν τοπίο γεμάτο τρούλους εκκλησιών, μοναστήρια, Χριστούς, Μαντόνες, Αγίους, σταυρούς και καμπάνες. Οι πρώτες μελωδίες που άκουσα όταν γεννήθηκα ήταν οι μελωδίες από τις καμπάνες. Τι καμπάνες του Καθεδρικού της Σάντα Μαρία ντελ Φιόρε, που τον Καιρό του Αντίσκηνου, ο μουεζίνης προσβλητικά κατέπνιγε με τα δικά του Αλλάχ-ακμπάρ. Γεννήθηκα και μεγάλωσα με αυτή τη μουσική, με αυτό το τοπίο γύρω μου, με αυτή την Εκκλησία που την έχουν προσκυνήσει ακόμη και μεγάλα μυαλά, όπως ο Δάντης Αλιγκιέρι, ο Λεονάρντο ντα Βίντσι, ο Μιχαήλ Άγγελος και ο Γαλιλαίος Γαλιλέι. Μέσα από αυτήν έχω μάθει τι είναι γλυπτική, αρχιτεκτονική, ζωγραφική, ποίηση και λογοτεχνία, καθώς και τι σημαίνει ο συνδυασμός της ομορφιάς με τη γνώση. Χάρη σ’ αυτήν άρχισα κάποτε ν’ αναρωτιέμαι τι είναι το Καλό και το Κακό, αν υπάρχει Θεός. Αν μας έπλασε Εκείνος, ή εμείς Εκείνον και αν η ψυχή είναι μια χημική ένωση που μπορεί να υποστεί επεξεργασία σε εργαστήρια ή είναι κάτι περισσότερο από αυτό. Και, μα τον Θεό…

Βλέπετε; Πάλι χρησιμοποίησα τη λέξη «Θεός». Παρ’ όλες τις λαϊκές και αντικληρικές μου αντιλήψεις, παρ’ όλο τον αθεϊσμό μου, είμαι τόσο διαποτισμένη από τον Καθολικό πολιτισμό, ώστε αυτός να είναι αναπόσπαστο μέρος του γραπτού και προφορικού μου λόγου. Μα τον Θεό, για όνομα του Θεού, προς Θεού, δόξα τω Θεώ, Θεέ και Κύριε, Παναγία μου, έλα Παναγία μου, Χριστέ και Παναγιά μου, στην ευχή του Χριστού. Χριστέ μου… Τέτοιες εκφράσεις μου έρχονται τόσο αυθόρμητα, που δε συνειδητοποιώ ότι τις λέω ή ότι τις γράφω. Και να σας τα πω όλα; Παρ’ όλο που ποτέ δε συγχώρεσα την Καθολική Εκκλησία για τα αίσχη που μου επέβαλε, με πρωταρχικό εκείνο της γ…..ς Ιεράς Εξέτασης που τον δέκατο έβδομο αιώνα έκαψε ζωντανή την προγιαγιά μου Ιλντεμπράντα, την κακόμοιρη την Ιλντεμπράντα, παρ’ όλ’ αυτά, οι μελωδίες από τις καμπάνες συνεχίζουν να γλυκαίνουν την καρδιά μου. Μου αρέσουν. Επίσης, μ’ αρέσουν όλες αυτές οι όμορφες αγιογραφίες με τον Χριστό, την Παναγία και τους Αγίους. Είμαι μάλιστα συλλέκτρια παλαιών εικονισμάτων. Επίσης, μου αρέσουν τα αβαεία και τα μοναστήρια και τα περιβόλια τους. Μου δημιουργούν μια ακαταμάχητη αίσθηση γαλήνης και συχνά ζηλεύω αυτούς που μένουν σ’ αυτά. Και, εν τέλει, ας το παραδεχτούμε: οι καθεδρικοί ναοί μας είναι πιο όμορφοι από τα τζαμιά, τις συναγωγές, τους βουδιστικούς ναούς και τις άχρωμες εκκλησίες των Διαμαρτυρομένων. …. Όλ’ αυτά τα συμβολικά στολίδια που ανήκαν στη δική μου ζωή. Στον δικό μου πολιτισμό. Ξέρετε, στον κήπο του εξοχικού σπιτιού μου στην Τοσκάνη, υπάρχει ένα μικρό, παλιό ξωκλήσι. Δυστυχώς, είναι πάντοτε κλειστό. Από τότε που πέθανε η μητέρα μου, κανείς δεν το φροντίζει. Κάθε φορά που επιστρέφω στην πατρίδα, πηγαίνω και το ανοίγω. Ξεσκονίζω την Αγία Τράπεζα, προσέχω να μην έχουν κάνει φωλιές τα ποντίκια ή να μην έχουν φάει καμιά σελίδα από τη Σύνοψη. Και, παρά τον λαϊκισμό μου, τον αθεϊσμό μου, εκεί μέσα νιώθω άνετα. Παρά τις αντικληρικές απόψεις μου, εκεί μέσα νιώθω γαλήνη. (Και βάζω στοίχημα ότι οι περισσότεροι Ιταλοί θα εκμυστηρεύονταν το ίδιο πράγμα. Σε μένα το έχει εκμυστηρευτεί, Θεέ και Κύριε, ο ίδιος ο Ενρίκο Μπερλινγκουέρ, ο Γενικός Γραμματέας του Κομμουνιστικού Κόμματος της Ιταλίας, ο άνθρωπος που εισήγαγε τον ιστορικό συμβιβασμό μεταξύ μαρξιστών και καθολικών…).

Για όνομα του Θεού, για άλλη μια φορά, αυτό που θέλω να πω είναι ότι εμείς oι Ιταλοί δεν βρισκόμαστε στην ίδια θέση με τους Αμερικανούς. Δεν είμαστε ένα χωνευτήρι πολλών και διάφορων ειδών, δεν είμαστε ένα μωσαϊκό από ανομοιομορφίες, συγκολλημένες μονάχα με μια υπηκοότητα.Εννοώ ότι ακριβώς επειδή η πολιτιστική μας ταυτότητα είναι ήδη προσδιορισμένη από τη χιλιόχρονη ιστορία μας, δεν μπορούμε ν’ αντέξουμε ένα κύμα μεταναστών που δεν έχουν καμιά σχέση μ’ εμάς… Και που δε θέλουν να γίνουν σαν εμάς, να απορροφηθούν από εμάς. Αντίθετα, μάλιστα, θέλουν να μας απορροφήσουν εκείνοι. Θέλουν ν’ αλλάξουν τις αρχές μας, τις αξίες μας, την ταυτότητά μας, τον τρόπο ζωής μας. Και στο μεταξύ, μας αναστατώνουν με την οπισθοδρομική άγνοιά τους, με την οπισθοδρομική μισαλλοδοξία τους, με την οπισθοδρομική θρησκεία τους. Αυτό που εννοώ είναι ότι στον δικό μας πολιτισμό δεν υπάρχει χώρος για μουεζίνηδες και μιναρέδες, για ψευτο-εγκράτειες, για το ταπεινωτικό τσαντόρ, για την εξευτελιστική μπούρκα. Ακόμη κι αν υπήρχε χώρος γι’ αυτούς τους ανθρώπους, εγώ δεν θα τους τον παραχωρούσα.Γιατί θα ήταν σαν να έσβηνα την ταυτότητά μας, σαν να εκμηδένιζα τα επιτεύγματά μας. Θα ήταν σαν να έφτυνα κατάμουτρα την ελευθερία την οποία κερδίσαμε, τον πολιτισμό που έχουμε αναπτύξει, την ευημερία που έχουμε αποκτήσει. Θα ήταν σα να ξεπουλούσα τη χώρα μου, την πατρίδα μου. Κι η χώρα μου, η πατρίδα μου δεν είναι προς πώληση.

* Η Οριάνα Φαλάτσι (Oriana Fallaci: 1929 – 2006), η Ιταλίδα δημοσιογράφος, πολεμική ανταποκρίτρια και συγγραφέας, είναι γνωστή στην Ελλάδα για την σχέση της με τον Αλέκο Παναγούλη και για το πολυδιαβασμένο βιβλίο της «Γράμμα σε Ένα Παιδί που Δεν Γεννήθηκε Ποτέ». Το πιο επιτυχημένο όμως εμπορικά βιβλίο της, είναι το “The Rage and The Pride” («H Οργή και η Περηφάνεια», εκδόσεις Γκοβόστης 2003), που εκδόθηκε λίγο μετά την 11η Σεπτεμβρίου 2001. Το βιβλίο συγκέντρωσε τα πυρά των κριτικών με το σκεπτικό ότι προκαλεί το «μίσος εναντίον των μουσουλμάνων». Το επόμενο και τελευταίο της βιβλίο ήταν το “The Force of Reason” (“La Forza della Ragione”) δηλ. «Η Δύναμη της Λογικής» που έγινε και αυτό best seller. Εκεί η Φαλάτσι γράφει πως τρομοκράτες έχουν σκοτώσει 6.000 ανθρώπους τα 20 τελευταία χρόνια στο όνομα του Κορανίου και πως η ισλαμική πίστη σπέρνει μίσος αντί αγάπης και σκλαβιά αντί ελευθερίας.

------------------------------------------------------------------------------------------------------

Ο Φιντέλ, η Κούβα, η Επανάσταση, η Αξιοπρέπεια...

Πριν από την Επανάσταση

Πριν από την Επανάσταση στην Κούβα, στο καπιταλιστικό κράτος υπό την φασιστική δεσποτεία του δικτάτορα Μπατίστα, η εικόνα ήταν η εξής:

• Πληθυσμός: 6,5 εκατομμύρια. Προσδόκιμο ζωής 54 χρόνια. Παιδική θνησιμότητα στο 66 τοις χιλίοις, δηλαδή 66 παιδιά στα χίλια μέχρι δώδεκα ετών. • Οικονομία: Το 100/% της γης ανήκε σε φεουδάρχες. Το 90/% της παραγωγής ζαχαροκάλαμου στην εταιρεία «Μπακάρντι». Το 90% της παραγωγής,φρούτων και λαχανικών στην «Γιουνάιτεντ Φρούιτ Κόμπανι». • Το πετρέλαιο, η ενέργεια, το ηλεκτρικό και το χρωμονικέλιο στις «ΕΣΣΟ», «ΙΤΤ», «ΕΛΚΕΥ» και Αμερικάνικες εταιρείες. • Τα αεροδρόμια, τα λιμάνια, τα μέσα μεταφοράς και οι τράπεζες επίσης ανήκαν σε αμερικάνικες εταιρείες.

• Οι άνεργοι πάνω από 1 εκατομμύριο, οι άστεγοι ή οι στεγασμένοι σε απάνθρωπες συνθήκες χωρίς νερό, ρεύμα και αποχέτευση ήταν το 70% του πληθυσμού, τόσο στις πόλεις όσο και στην ύπαιθρο. Η χώρα ήταν μια τεράστια τενεκεδούπολη. • Οι ασθένειες, όπως φυματίωση, δάγκειος πυρετός, μηνιγγίτιδα, πολιομυελίτιδα, θέριζαν κυρίως τις μικρές ηλικίες. Πρόσβαση στην ιατροφαρμακευτική περίθαλψη δεν υπήρχε παρά μόνο σε αυτούς που μπορούσαν να πληρώσουν. • Ένας μόνο εργάτης στους 10 μπορούσε να αγοράσει γάλα, μόνο το 4% μπορούσε να αγοράσει κρέας, τα 3/5 όσων εργάζονταν αμείβονταν με μισθούς 4 φορές κάτω από το κόστος διαβίωσης.

Την εικόνα στην προεπαναστατική Κούβα είχε περιγράψει ο Φιντέλ Κάστρο στην περίφημη απολογία του στην οποία αναφερθήκαμε ήδη μετά την αποτυχημένη επίθεση των επαναστατών το 1953 στο στρατόπεδο Μονκάδα: «Αδιανόητο είναι ότι υπάρχουν άνθρωποι που πεινάνε ενώ υπάρχει γη να σπείρουν. Αδιανόητο είναι ότι υπάρχουν παιδιά που πεθαίνουν χωρίς ιατρική περίθαλψη. Αδιανόητο είναι ότι το 30% των αγροτών μας δεν ξέρουν να βάλουν ούτε την υπογραφή τους και το 99% δεν ξέρουν την ιστορία της Κούβας. Αδιανόητο είναι ότι οι οικογένειες στην ύπαιθρο ζουν σε χειρότερες συνθήκες από ότι οι Ινδιάνοι που συνάντησε ο Κολόμβος (…). Το 90% των παιδιών στην ύπαιθρο υποφέρει από παράσιτα της γης που εισχωρούν από τα νύχια των ποδιών τους γιατί περιπατάνε ξυπόλυτα».

Η Επανάσταση

Μετά την Επανάσταση η καπιταλιστική και φεουδαρχική ιδιοκτησία οργανώθηκε σε συνεταιρισμούς σοσιαλιστικής βάσης. Οργανώθηκε ένας τεράστιος έρανος σε όλη τη χώρα όπου συνεισέφεραν όσοι είχαν, για την εξαφάνιση των παραγκουπόλεων και το κτίσιμο νέων σύγχρονων για την εποχή πολυκατοικιών για να μην μείνει κανείς άστεγος. Έτσι εξάλειψαν μια για πάντα τις παράγκες από την χώρα. Το ίδιο διάστημα επιτεύχθηκε ο στόχος για την εξάλειψη του αναλφαβητισμού. Μέσα σε αντίξοες συνθήκες οι νέοι σπουδαστές, φοιτητές και δάσκαλοι δίδαξαν γραφή και ανάγνωση σε πάνω από 2.000.000 αναλφάβητους. Παρότι οι εξελίξεις του ’90 επέφεραν μια δεκαετία μεγάλων θυσιών για τον λαό της, σήμερα η Κούβα, σε σύγκριση με την προ Επανάστασης περίοδο έχει καταφέρει:

• Να διπλασιάσει τον πληθυσμό της. Το προσδόκιμο ζωής έχει ανέλθει στα 78 χρόνια. Η παιδική θνησιμότητα έχε κατρακυλήσει στο 4,3 τοις χιλίοις, κάτω ακόμη και από τα όρια της ΕΕ. • Το 90% των αναγκών τους σε φάρμακα και εμβόλια οι Κουβανοί τα παράγουν οι ίδιοι. Παιδικές ασθένειες και ασθένειες που στοιχειώνουν ακόμη τον Τρίτο Κόσμο, έχουν εξαφανιστεί. • Το αγαθό της υγείας με υπερσύγχρονες υποδομές και διαγνωστικά μηχανήματα προσφέρεται εντελώς δωρεάν στους Κουβανούς πολίτες. Η Κούβα είναι στις πρώτες θέσεις στον κόσμο στην αντιμετώπιση του καρκίνου, της καρδιολογίας, των μεταμοσχεύσεων οργάνων και της νεφρολογίας.

• Η Παιδεία είναι έτσι οργανωμένη σε όλες τις βαθμίδες όπου ο γονιός δεν σπαταλάει ούτε ένα σεντς για την μόρφωση των παιδιών του. Η κατώτερη και η μέση βαθμίδα είναι ολοήμερη στην Κούβα, στο σχολείο τα παιδιά θα πάρουν το πρωί το γάλα που πρέπει, το δεκατιανό τους και το μεσημεριανό τους. Στο ολοήμερο σχολείο θα ασχοληθούν με τον αθλητισμό, την μουσική τον χορό, τις ξένες γλώσσες. Η μεταφορά τους γίνεται δωρεάν με τα σχολικά λεωφορεία. Η Κούβα είναι η χώρα της Λατινικής Αμερικής και Καραϊβικής με τον υψηλότερο δείκτη στην Ανάπτυξη της Εκπαίδευσης (IDE). • Σύμφωνα με την παγκόσμια έκθεση της UNESCO «Εκπαίδευση για όλους», ο δείκτης της Κούβας ήταν 0,983, ανώτερος ακόμα και από τον αντίστοιχο των ΗΠΑ. Η έκθεση της Unesco αναγνώρισε το 2011 ότι η Κούβα κατέχει το πιο υψηλό μορφωτικό επίπεδο της Καραϊβικής και την κατατάσσει 14η στον κόσμο.

«Πατρίδα ή θάνατος»!

Η σοσιαλιστική Κούβα, στα 57 χρόνια της ύπαρξής της, χωρίς ποτέ να κάνει έκπτωση στο διεθνιστικό της χρέος, πορεύτηκε και κέρδισε τη ζωή κάτω από το σύνθημα «Πατρίδα ή θάνατος» («Patria o muerte»). Έδωσε κάτω από ανείπωτες συνθήκες τη μάχη για το συνολικό όφελος και τη βελτίωση των συνθηκών ζωής σε όλους τους τομείς και για κάθε Κουβανό πολίτη. Και την κέρδισε!

Στα εκατοντάδες εκατομμύρια ανθρώπους στον κόσμο που δεν ξέρουν γράμματα, στα εκατομμύρια παιδιά στον κόσμο που δεν έχουν εκπαίδευση ή υφίστανται την παιδική εργασιακή εκμετάλλευση, στα εκατομμύρια ανθρώπους που δεν έχουν πρόσβαση σε υπηρεσίες υγείας, στα εκατομμύρια ανθρώπους στον κόσμο που δεν έχουν πρόσβαση σε νερό και υποδομές υγιεινής, στα εκατοντάδες εκατομμύρια άνεργων και ανασφάλιστων στο κόσμο, κανείς δεν ζει στην Κούβα. Τα θύματα φυλετικού ή θρησκευτικού ρατσισμού στην Κούβα είναι μηδέν. Πέρσι, μετά την ιστορικής σημασίας ανακοίνωση για την αποκατάσταση των διπλωματικών σχέσεων των ΗΠΑ με την Κούβα, όπως και μετά την επίσκεψη του Ομπάμα στο νησί, είχαμε σημειώσει ότι το «πως» θα εξελιχθούν τα πράγματα, είναι κάτι που θα το δούμε.

Όμως, ένα είναι σίγουρο, ένα είναι το μήνυμα του κουβανικού λαού προς όλο τον κόσμο και το επαναλαμβάνουμε: Η Κούβα έφτασε ως εδώ όρθια! Στάθηκε στα πόδια της χωρίς να προσκυνήσει! Χωρίς να γονατίσει! Χωρίς να υποταχθεί! Χωρίς να ταπεινωθεί! Με το λαό της (τον εξοπλισμένο λαό της) να μην εγκαταλείπει ούτε μια στιγμή, ακόμα και στις πιο δύσκολες συνθήκες, την αξιοπρέπεια και το δικαίωμά του να αποφασίζει αυτός για τη ζωή του και για τη χώρα του! Σύμβολο του πατριωτισμού, του διεθνισμού και της αξιοπρέπειας που πάει χέρι – χέρι με το όραμα της κομμουνιστικής απελευθέρωσης στην αέναη προσπάθεια του ανθρώπου να περπατάει όρθιος, ήταν, είναι και θα είναι ο αθάνατος Φιντέλ Κάστρο.

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

"ΔΕΝ ΟΝΕΙΡΕΥΟΜΑΙ ΘΕΣΗ!"! ...έλεγε πριν ένα μήνα το μορμολύκειο της ιμπεριαλιστικής "αριστεράς"

Ο Γιάννης Μηλιός στη συνέντευξη που έδωσε τον προηγούμενο μήνα: - Ουδέποτε ήταν όνειρό μου μια θέση στην κυβέρνηση. Δεν είμαι επαγγελματίας πολιτικός. Δίλημμα δεν υπήρχε. Ήταν δεδομένο για μένα ότι θα μείνω απέξω -Κάποιοι ήθελαν κυβέρνηση με κάθε τρόπο, ακόμα και με εκπτώσεις -Στη μηχανορραφία δεν ήμασταν καλοί όπως η άλλη πλευρά -Η πορεία του συμβιβασμού είχε ξεκινήσει από το 2013 -Αν ο Συριζα έλεγε από το 2010 ότι συμφωνεί με το 70% του μνημονίου, θα είχε μικρότερο ποσοστό από τη ΔΗΜΑΡ

Φτηνιάρικα είναι τα μορμολύκεια της "αριστεράς"... Ουδέποτε ήταν όνειρό μου μια θέση στην κυβέρνηση... κι ο Τσίπρας τον αγόρασε με μια θέση σε οργανισμό

-----------------------------------------------------------------------------------------------------

ΟΥΑΣΙΓΚΤΟΝ.-- Με δικαστικές διώξεις απείλησε χτες το Σώμα Μηχανικών του αμερικανικού στρατού τους εκατοντάδες διαδηλωτές που συνεχίζουν τις διαμαρτυρίες ενάντια στη διέλευση του πετρελαιαγωγού της τεξανής εταιρείας «Energy Transfer Partners» από ποτάμια και ιερή γη των Ινδιάνων στο Στάντινγκ Ροκ της Βόρειας Ντακότα εάν δεν εγκαταλείψουν την περιοχή έως τις 5 Δεκέμβρη.

ΑΛΓΕΡΙ.-- Χιλιάδες Αλγερινοί διαδήλωσαν την Κυριακή κατά νομοσχεδίου της κυβέρνησης περί μεταρρύθμισης του συνταξιοδοτικού συστήματος θέτοντας τα 60 έτη ως κατώτατο όριο για τη συνταξιοδότηση όλων των εργαζομένων.

ΣΑΝΑΑ.-- Βομβαρδισμοί αεροσκαφών της Σαουδικής Αραβίας και των συμμάχων της που πραγματοποιούν ιμπεριαλιστική επέμβαση στην Υεμένη από το Μάρτη του 2015 σκότωσαν, χτες, τουλάχιστον 13 αμάχους στη δυτική πόλη Χοντέιντα, που είναι υπό τον έλεγχο σιιτών Χούτι.

ΤΕΛ ΑΒΙΒ.-- Το Ισραήλ ανακοίνωσε χτες ότι θα αγοράσει άλλα 17 «F-35» αεροσκάφη. Αν προχωρήσει αυτή η αγορά το Ισραήλ θα διαθέτει συνολικά 50 τέτοια αεροσκάφη.

------------------------------------------------------------------------------------------------------

ΦΙΝΤΕΛ ΚΑΣΤΡΟ Θα ζει για πάντα στον αγώνα ενάντια στην καπιταλιστική εκμετάλλευση

Εκδηλώσεις γίνονται σε όλη τη Λατινική Αμερική, πιο μεγάλες αυτές στη Βενεζουέλα, με την οποία ο Φιντέλ συνδέθηκε όταν ήταν ηγέτη της ο Ούγκο Τσάβες Φρίας, από το 1998. Επίσης, στη Βολιβία και το Εκουαδόρ έγιναν εκδηλώσεις απόδοσης τιμών από τις κυβερνήσεις του Εβο Μοράλες και του Ραφαέλ Κορέα, ενώ και στις άλλες χώρες λαϊκές οργανώσεις και Κομμουνιστικά Κόμματα τιμούν τον κομμουνιστή ηγέτη. Δηλώσεις έγιναν και από ηγέτες σε όλο τον κόσμο.