Πρόκειται για ένα από τα μεγαλύτερα δίκτυα σωματεμπορίας που έχουν απασχολήσει διεθνώς τις αστυνομικές αρχές. Επικεφαλής του ο Άγγελος Γιαννακόπουλος. Μέσο ξεπλύματος των τεράστιων ποσών από τον εξαναγκασμό γυναικών να εκπορνεύονται, η αλυσίδα φούρνων «Χωριάτικο» και η θυγατρική της «Αττικοί Φούρνοι».
Το γυναικείο κίνημα έχει θίξει εδώ και χρόνια το ζήτημα και έχει καλέσει σε μποϊκοτάζ των συγκεκριμένων επιχειρήσεων χωρίς αποτέλεσμα. Άλλωστε, «έχουμε σοβαρότερα προβλήματα να ασχοληθούμε», όπως λέει ο κάθε φρόνιμος νοικοκυραίος, δεξιός, κεντρώος και αριστερός. Αυτός ο αδιάφορος τύπος που είναι πολυάσχολος και παρόλο που ξέρει, είναι βιαστικός και θα πάρει ψωμί από εκεί που τον βολεύει καλύτερα.
Σε ποια χώρα εξαρθρώνεται από την αστυνομία ένα μεγάλο εγκληματικό δίκτυο, που συστηματικά εμπορεύεται, κακοποιεί και εκμεταλλεύεται γυναίκες-θύματα τράφικινγκ, έχει στην ιδιοκτησία του μεγάλα «μαγαζιά», βλέπε στριπτιζάδικα, με ημερήσιες εισπράξεις πάνω από 20.000 ευρώ, προμηθεύει με αλλοδαπές ολόκληρη την Ελλάδα, διαθέτει offshore στην Κύπρο, ξεπλένει μαύρο χρήμα, ενώ τα μέλη του διατηρούν ταυτόχρονα δύο μεγάλες αλυσίδες φούρνων με υποκαταστήματα παντού;
Σε ποια ευρωπαϊκή χώρα ο δικός της επίτροπος και τοποτηρητής της Ε.Ε., Δημήτρης Αβραμόπουλος, ακριβώς στα θέματα αυτά αγνοεί ότι η μεγαλύτερη διεθνής συμμορία τράφικινγκ με Ελληνες εγκεφάλους, που εξαρθρώθηκε με τη συνδρομή και της Eλληνικής Aστυνομίας, εξακολουθεί ανενόχλητη να έχει πλούσια επιχειρηματική δράση, πριν ακόμα δικαστεί, και ενώ το παραπεμπτικό βούλευμα περιλαμβάνει τον μισό Ποινικό Κώδικα; Η απάντηση είναι σαφής: Στην Ελλάδα! Το επιχειρηματικό… δαιμόνιο του Έλληνα έχει τελικά μεγάλη αποδοχή από τους θεσμούς του κράτους, ακόμη κι αν συνδέεται με τις πλέον άθλιες, απάνθρωπες και παράνομες δραστηριότητες.
σχολιο.- Να προσθέσω ότι η αλυσίδα που αναφέρεται εδώ ότι βασικά έκανε εμπόριο λευκής σαρκός και τους φούρνους τους είχε για κάλυψη, από ότι λένε οι δημοσιογραφικές μου πληροφορίες, είναι μαγαζί-προκάλυμα και της Χρυσής Αυγής, και προσέφερε δουλειά σε μέλη και οπαδούς...
Σχολιο.- απο το 2010 ειναι αυτη η ειδηση
Σχολιο.- Η είδηση είναι από το 2008 αλλά η (πρώτη ) δίκη ξεκινά αύριο, μετά από 7 χρόνια! Χωριάτικο, Αττικοί Φούρνοι, λέσχες με επιγραφή Internet cafe, στριπτηζάδικα ;ως και εστιατόρια σε ανύπαρκτα ονόματα. Οτι έδινε δουλειά ειδικά σε ΧρυσΑύγουλα, δεν ειναι ετσι ακριβως για την ακριβεια λόγω «νύχτας» κάποιοι μπράβοι ίσως ήταν τέτοιοι. Γύρω του έχει πολλούς ανατολικοευρωπαίους.
Σχολιο.- Τους φούρνους του θα τους έχετε δει παντού στην Αθήνα: Το Χωριάτικο και η θυγατρική της Αττικοί Φούρνοι. Πρόσφατα άνοιξε και ένας στη γειτονιά μου στην Δάφνη. Στην ιστοσελίδα του το Χωριάτικο διαφημίζει την "κοινωνική του δράση" σε μη κυβερνητικές οργανώσεις και συλλόγους. Το Βούλευμα των Εφετών κατηγορεί τους σωματέμπορους ότι χρησιμοποιούσαν μη κυβερνητικές οργανώσεις κακοποιημένων γυναικών για να νομιμοποιήσουν τις γυναίκες που εξέδιδαν.
Τώρα ξέρετε πάντως σε ποιον φούρνο ΔΕΝ πρέπει ποτέ να μπείτε να αγοράσετε τίποτα. Μέχρι να τους κλείσει η δικαιοσύνη ας μποϊκοτάρουμε τους μαφιόζους.
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------
15 η Απριλίου είναι 4 χρόνια που Vittorio Arrigoni σκοτώθηκε στη Γάζα.
Σας προσκαλούμε να οργανώσετε στις πόλεις σας, και να μας στείλετε ένα ιδιωτικό μήνυμα μέσω ειδήσεις, πρωτοβουλίες για τον εορτασμό της ζωής του.
Ας πέθανε στη μνήμη του, να διευκολύνουμε τη διάδοση των αξιών που χαρακτήριζε τη ζωή του.
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ εκ των προτερων.
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
John Pilger: Γιατί η άνοδος του φασισμού είναι και πάλι το ζήτημα [τα αλόγιστα ψεύδη των «Εμπόρων του Πολέμου»]
Μεταφράσαμε και αναδημοσιεύουμε το εκτενές αλλά πολύ ενδιαφέρον κείμενο του John Pilger (αυστραλο-βρετανού δημοσιογράφου που απ’ την περίοδο που ήταν ανταποκριτής στον πόλεμο του Βιετνάμ είναι πολέμιος της πολιτικής των ΗΠΑ και της Βρετανίας) για το σύγχρονο πρόβλημα του φασισμού. Στο άρθρο αφιερώνεται μεγάλο κομμάτι για τα γεγονότα στην Ουκρανία. Όπως πάντα η Καμπάνια διαλέγει και παρουσιάζει άρθρα τρίτων που θεωρεί ενδιαφέροντα χωρίς να ενστερνίζεται απαραίτητα το σύνολο των απόψεων που παρουσιάζονται σ’ αυτά.
Τα αλόγιστα ψεύδη των «Εμπόρων του Πολέμου»
Γιατί η άνοδος του φασισμού είναι και πάλι το ζήτημα
του John Pilger
Η πρόσφατη 70η επέτειος της απελευθέρωσης του Άουσβιτς ήταν μια υπενθύμιση του μεγάλου εγκλήματος του φασισμού, η ναζιστική εικονογραφία του οποίου έχει ενσωματωθεί στη συνείδησή μας. Ο φασισμός διατηρείται ως ιστορία, ως τρεμάμενα πλάνα μελανοχιτώνων με το βάδισμα της χήνας – η εγκληματικότητα τους (είναι) φοβερή και σαφής. Ωστόσο, στις ίδιες φιλελεύθερες κοινωνίες, οι «πολεμοποιές» (κατά το «ειρηνοποιές» – σ.τ.μ.) ελίτ των οποίων μας προτρέπουν να μην ξεχνάμε ποτέ, ο επιταχυνόμενος κίνδυνος ενός σύγχρονου είδους φασισμού υποτιμάται – καθότι πρόκειται για το δικό τους φασισμό.
«Το να ξεκινήσει κανείς έναν επιθετικό πόλεμο…», είπαν οι δικαστές του Διεθνούς Δικαστηρίου της Νυρεμβέργης το 1946, «δεν αποτελεί μόνο ένα διεθνές έγκλημα, είναι το υπέρτατο διεθνές έγκλημα, διαφέρει δε από τα άλλα εγκλήματα πολέμου μόνο κατά το ότι εμπεριέχει το συσσωρευμένο κακό του όλου».
Αν οι Ναζί δεν είχαν εισβάλει στην Ευρώπη, το Άουσβιτς και το Ολοκαύτωμα δεν θα είχαν συμβεί. Αν οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι δορυφόροι τους δεν είχαν ξεκινήσει τον επιθετικό τους πόλεμο ενάντια στο Ιράκ το 2003, σχεδόν ένα εκατομμύριο άνθρωποι θα ήταν ζωντανοί σήμερα˙ και το Ισλαμικό Κράτος, ή ISIS, δεν θα μας είχε δέσμιους της αγριότητάς του. Είναι οι απόγονοι του σύγχρονου φασισμού, θρεμμένοι με τις βόμβες, τα λουτρά αίματος και τα ψέματα που συνιστούν το θέατρο του παραλόγου γνωστού ως «ειδήσεις».
Όπως και με το φασισμό της δεκαετίας του 1930 και του 1940, τα μεγάλα ψέματα χορηγούνται με την ακρίβεια ενός μετρονόμου: χάρη στα πανταχού παρόντα, επαναληπτικά μέσα ενημέρωσης και τη λοιμώδη τους λογοκρισία της παράλειψης (στοιχείων – σ.τ.μ.). Πάρτε (επί παραδείγματι – σ.τ.μ.) την καταστροφή στη Λιβύη.
Το 2011, το ΝΑΤΟ εξαπέλυσε 9.700 «αεροπορικές αποστολές κρούσης» εναντίον της Λιβύης, εκ των οποίων περισσότερο από το ένα τρίτο είχαν ως στόχο αμάχους. Χρησιμοποιήθηκαν πολεμικές κεφαλές ουρανίου˙ οι πόλεις Μισουράτα και Σύρτη ισοπεδώθηκαν. Ο Ερυθρός Σταυρός εντόπισε ομαδικούς τάφους, και η UNICEF ανέφερε ότι «τα περισσότερα [από τα παιδιά που σκοτώθηκαν] ήταν κάτω από την ηλικία των δέκα ετών».
Ο δημόσιος σοδομισμός του Πρόεδρου της Λιβύης Muammar Gaddafi με μια «αντάρτικη» ξιφολόγχη, χαιρετίστηκε από την τότε υπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ, Hillary Clinton, με τις λέξεις: «Ήρθαμε, είδαμε, πέθανε.» Η δολοφονία του, όπως και η καταστροφή της χώρας του, δικαιολογήθηκε με ένα μεγάλο, οικείο ψέμα: σχεδίαζε «γενοκτονία» εναντίον του ίδιου του λαού του. «Γνωρίζαμε ότι … αν περιμέναμε μία ακόμη ημέρα», δήλωσε ο Πρόεδρος Obama, «η Βεγγάζη, μια πόλη του μεγέθους της Σαρλότ, θα μπορούσε να υποστεί μια σφαγή που θα αντηχούσε σε ολόκληρη την περιοχή και θα κηλίδωνε τη συνείδηση του κόσμου.»
Αυτό (το ψέμα – σ.τ.μ.) ήταν κατασκεύασμα των ισλαμιστικών παραστρατιωτικών ομάδων που αντιμετώπιζαν το ενδεχόμενο της ήττας από τις κυβερνητικές δυνάμεις της Λιβύης. Είπαν στο Reuters ότι θα υπάρξει «ένα πραγματικό λουτρό αίματος, μια σφαγή, σαν αυτή που είδαμε στη Ρουάντα». Με τη μετάδοσή του στις 14 Μαρτίου 2011, το ψέμα έδωσε την πρώτη σπίθα για την κόλαση του ΝΑΤΟ, που περιγράφηκε από τον DavidCameron ως «ανθρωπιστική επέμβαση».
Εξοπλισμένοι και εκπαιδευμένοι κρυφά από τη Βρετανική SAS, πολλοί από τους «επαναστάτες» θα εξελιχθούν σε ISIS, η τελευταία βίντεο-προσφορά του οποίου δείχνει τον αποκεφαλισμό είκοσι ενός Κοπτών εργαζομένων, απαχθέντων στη Σύρτη, την πόλη που κατέστρεψαν για λογαριασμό του τα βομβαρδιστικά του ΝΑΤΟ.
Για τον Obama, τον Cameron και τον Hollande, το αληθινό έγκλημα του Gaddafi ήταν η οικονομική ανεξαρτησία της Λιβύης και η δεδηλωμένη πρόθεσή του να σταματήσει να πουλάει τα μεγαλύτερα αποθέματα πετρελαίου της Αφρικής σε αμερικανικά δολλάρια. Το πετροδολλάριο αποτελεί πυλώνα της αμερικανικής ιμπεριαλιστικής εξουσίας. Ο Gaddafiπροκλητικά σχεδίαζε να εγγυηθεί ένα κοινό αφρικανικό νόμισμα με αντίκρισμα σε χρυσό, να δημιουργήσει μια Παναφρικανική Τράπεζα και να προωθήσει μια οικονομική ένωση μεταξύ των φτωχών χωρών που διαθέτουν πολύτιμους πόρους. Είτε αυτό συνέβαινε είτε όχι, η ίδια η ιδέα ήταν ανεπίτρεπτη για τις ΗΠΑ οι οποίες προετοιμαζόταν να «εισέλθουν» στην Αφρική και να δωροδοκήσουν αφρικανικές κυβερνήσεις μέσω στρατιωτικών «συνεργασιών».
Μετά την επίθεση του ΝΑΤΟ υπό την κάλυψη ενός ψηφίσματος του Συμβουλίου Ασφαλείας, ο Obama, έγραψε ο Garikai Chengu, «κατέσχεσε 30 δισεκατομμύρια δολλάρια από την Κεντρική Τράπεζα της Λιβύης, τα οποία ο Καντάφι προόριζε για την εγκαθίδρυση της Αφρικανικής Κεντρικής Τράπεζας και την καθιέρωση του Αφρικανικού Δηναρίου, ενός νομίσματος με αντίκρισμα σε χρυσό».
Ο «ανθρωπιστικός πόλεμος» κατά της Λιβύης βασίστηκε σε ένα μοντέλο που προσιδιάζει στις δυτικές φιλελεύθερες καρδιές, κυρίως εντός των μέσων ενημέρωσης. Το 1999, ο BillClinton και ο Tony Blair έστειλαν το ΝΑΤΟ να βομβαρδίσει τη Σερβία, επειδή, είπαν ψευδόμενοι, οι Σέρβοι διέπρατταν «γενοκτονία» εναντίον της Αλβανικής εθνότητας στην φιλοαποσχιστική επαρχία του Κοσσυφοπεδίου. Ό David Scheffer, γενικός πρέσβης των ΗΠΑ επί των εγκλημάτων πολέμου [sic], υποστήριξε ότι έως και «225.000 αλβανόφωνοι άνδρες ηλικίας μεταξύ 14 και 59 ετών» πιθανώς να έχουν δολοφονηθεί. Τόσο ο Clintonόσο και ο Blair επικαλέστηκαν το Ολοκαύτωμα και «το πνεύμα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου». Ηρωικοί σύμμαχοι της Δύσης ήταν τα μέλη του Απελευθερωτικού Στρατού του Κοσσόβου (KLA), το ποινικό μητρώο του οποίου τέθηκε κατά μέρος. Ο Βρετανός Υπουργός Εξωτερικών, Robin Cook, τους προέτρεψε να τον καλούν ανά πάσα στιγμή στο κινητό του τηλέφωνο.
Με τη λήξη των βομβαρδισμών του ΝΑΤΟ και με μεγάλο μέρος της υποδομής της Σερβίας, μαζί με σχολεία, νοσοκομεία, μοναστήρια και τον εθνικό τηλεοπτικό σταθμό, να κείνται σε ερείπια, διεθνείς ομάδες ιατροδικαστών έφτασαν στο Κόσσοβο για την εκταφή των αποδείξεων του «ολοκαυτώματος». Το FBI δεν κατάφερε να βρει ούτε έναν ομαδικό τάφο και πήγε σπίτι του. Η ισπανική ομάδα εγκληματολόγων έκανε το ίδιο, με τον επικεφαλής της να καταγγέλλει οργισμένα τις «επικοινωνιακές πιρουέτες των μηχανισμών πολεμικής προπαγάνδας». Ένα χρόνο αργότερα, το δικαστήριο των Ηνωμένων Εθνών για τη Γιουγκοσλαβία ανακοίνωσε την τελική καταμέτρηση των νεκρών στο Κόσσοβο: 2.788. Αυτός (ο αριθμός – σ.τ.μ.) περιελάμβανε μαχητές και από τις δύο πλευρές καθώς και Σέρβους και Ρομά που δολοφονήθηκαν από τον UCK. Δεν υπήρξε γενοκτονία. Το «ολοκαύτωμα» ήταν ένα ψέμα. Η επίθεση του ΝΑΤΟ υπήρξε δόλια.
«Απόψε, για πρώτη φορά από την 9/11, η πολεμική αποστολή μας στο Αφγανιστάν τελειώνει». Αυτά ήταν τα εναρκτήρια λόγια του Obama στην ετήσια ομιλία του ενώπιον του Κογκρέσου (State of the Union Address), το 2015. Στην πραγματικότητα, περίπου 10.000 στρατιώτες και 20.000 «εργολήπτες» (μισθοφόροι) παραμένουν στο Αφγανιστάν υπό αδιευκρίνιστη αποστολή. «Ο πιο μακροχρόνιος πόλεμος στην ιστορία της Αμερικής ολοκληρώνεται με συνέπεια», δήλωσε ο Obama. Στην πραγματικότητα, το 2014 σκοτώθηκαν στο Αφγανιστάν περισσότεροι άμαχοι από οποιοδήποτε άλλη χρονιά, από όταν τα Ηνωμένα Έθνη άρχισαν να κρατούν αρχείο. Η πλειοψηφία (των νεκρών – σ.τ.μ.) – πολιτών και στρατιωτών – σκοτώθηκε κατά τη διάρκεια της προεδρίας Obama.
Η τραγωδία του Αφγανιστάν συναγωνίζεται την επική ιστορία του εγκλήματος της Ινδοκίνας. Στο πολυπαινεμένο και πολλάκις χρησιμοποιούμενο ως πηγή παραθεμάτων βιβλίο του “The Grand Chessboard: American Primacy and Its Geostrategic Imperatives”(Η Μεγάλη Σκακιέρα: Η Αμερικανική Υπεροχή και οι Γεωστρατηγικές της Επιταγές) ο Zbigniew Brzezinski, νονός της πολιτικής των ΗΠΑ από την εποχή του Αφγανιστάν έως σήμερα, γράφει ότι αν η Αμερική προορίζεται να ελέγξει την Ευρασία και να κυριαρχήσει στον κόσμο, δεν μπορεί να ανεχθεί μια λαϊκή δημοκρατία (popular democracy), καθότι «η επιδίωξη της εξουσίας δεν είναι ένας στόχος στον οποίο κάνει κουμάντο το λαϊκό πάθος… Η δημοκρατία είναι επιζήμια για την ιμπεριαλιστική (imperial) κινητοποίηση.» Έχει δίκιο. Όπως τα WikiLeaks και ο Edward Snowden έχουν αποκαλύψει, ένα κράτος που βασίζεται στην αστυνόμευση και την επιτήρηση σφετερίζεται τη δημοκρατία. Το 1976, ο Brzezinski, τότε Σύμβουλος Εθνικής Ασφάλειας του Προέδρου Carter, κατέστησε σαφή τη θέση του καταφέροντας ένα θανάσιμο χτύπημα στην πρώτη και έκτοτε μοναδική δημοκρατία του Αφγανιστάν. Ποιος γνωρίζει αυτή τη ζωτικής σημασίας ιστορία;
Στη δεκαετία του 1960, μια λαϊκή επανάσταση σάρωσε το Αφγανιστάν, τη φτωχότερη χώρα στη γη, ανατρέποντας τελικά το 1978 ότι απέμεινε από το αριστοκρατικό καθεστώς. Το Λαϊκό Δημοκρατικό Κόμμα του Αφγανιστάν (PDPA) σχημάτισε κυβέρνηση και διακήρυξε ένα πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων που περιλάμβανε κατάργηση της φεουδαρχίας, ανεξιθρησκία, ίσα δικαιώματα για τις γυναίκες και κοινωνική δικαιοσύνη για τις εθνικές μειονότητες. Πάνω από 13.000 πολιτικοί κρατούμενοι απελευθερώθηκαν και οι φάκελοι της Ασφάλειας κάηκαν δημοσίως.
Η νέα κυβέρνηση εισήγαγε δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη για τους πιο φτωχούς˙ η υποδούλωση για χρέη καταργήθηκε, ένα μαζικό πρόγραμμα για την καταπολέμηση του αναλφαβητισμού τέθηκε σε εφαρμογή. Για τις γυναίκες, τα ωφέλη ήταν ασύλληπτα. Μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 1980, στα πανεπιστήμια οι μισοί από τους φοιτητές ήταν γυναίκες, ενώ οι γυναίκες αποτελούσαν σχεδόν το ήμισυ των γιατρών του Αφγανιστάν, το ένα τρίτο των δημοσίων υπαλλήλων και την πλειονότητα των εκπαιδευτικών. «Κάθε κορίτσι,» θυμάται η Saira Noorani, μια γυναίκα χειρουργός, «μπορούσε να πάει στο λύκειο και το πανεπιστήμιο. Μπορούσαμε να πάμε όπου θέλαμε και να φοράμε ό,τι μας άρεσε. Συνηθίζαμε να πηγαίνουμε στα καφέ και στον κινηματογράφο τις Παρασκευές για να δούμε την τελευταία ινδική ταινία και να ακούσουμε τις νεώτερες μουσικές επιτυχίες. Όλα άρχισαν να πάνε στραβά, όταν οι μουτζαχεντίν άρχισαν να κατισχύουν. Σκότωναν τους δασκάλους και έκαιγαν τα σχολεία. Ήμασταν τρομοκρατημένοι. Ήταν αστείο και λυπηρό να σκέφτεται κανείς ότι αυτοί ήταν οι άνθρωποι που υποστήριζε η Δύση.»
Η κυβέρνηση του PDPA υποστηρίχθηκε από τη Σοβιετική Ένωση, ωστόσο, όπως αργότερα παραδέχθηκε ο πρώην Υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Cyrus Vance, «δεν υπήρξε καμία απόδειξη Σοβιετικής συνενοχής [στην επανάσταση]». Ανησυχώντας για την αυξανόμενη αυτοπεποίθηση των απελευθερωτικών κινημάτων σε ολόκληρο τον κόσμο, ο Brzezinski αποφάσισε ότι αν το Αφγανιστάν ήταν να πετύχει υπό το PDPA, η ανεξαρτησία και η πρόοδος του θα προσέφερε την «απειλή ενός πολλά υποσχόμενου παραδείγματος».
Στις 3 Ιουλίου του 1979, ο Λευκός Οίκος ενέκρινε μυστικά την υποστήριξη προς τις «φονταμενταλιστικές» ομάδες των φυλών, γνωστές ως Μουτζαχεντίν, ένα πρόγραμμα που ξεπέρασε τα 500 εκατομμύρια δολάρια ετησίως σε αμερικανικά όπλα και άλλου είδους βοήθεια. Ο στόχος ήταν η ανατροπή της πρώτης κοσμικής, μεταρρυθμιστικής κυβέρνησης του Αφγανιστάν. Τον Αύγουστο του 1979, η αμερικανική πρεσβεία στην Καμπούλ δήλωσε ότι «τα ευρύτερα συμφέροντα των Ηνωμένων Πολιτειών… θα εξυπηρετούνταν από την κατάρρευση της (κυβέρνησης του PDPA), παρά τις όποιες οπισθοδρομήσεις θα μπορούσε αυτό να σημαίνει για τις μελλοντικές κοινωνικές και οικονομικές μεταρρυθμίσεις στο Αφγανιστάν.» Οι υπογραμμίσεις είναι δικές μου.
Οι Μουτζαχεντίν υπήρξαν οι πρόγονοί της Αλ-Κάιντα και του Ισλαμικού Κράτους. Σε αυτούς συμπεριλαμβανόταν και ο Gulbuddin Hekmatyar, ο οποίος έλαβε δεκάδες εκατομμύρια δολάρια σε μετρητά από τη CIA. Η ειδικότητα του Hekmatyar ήταν η εμπορία οπίου και η ρίψη βιτριολιού στα πρόσωπα των γυναικών που αρνούνταν να φορέσουν τη μπούργκα. Ως επίσημος προσκεκλημένος στο Λονδίνο, επαινέθηκε από την πρωθυπουργό Thatcher ως «μαχητής της ελευθερίας».
Οι φανατικοί του είδους αυτού θα μπορούσαν να είχαν παραμείνει στον κόσμο τους των φυλών, εάν ο Brzezinski δεν είχε δρομολογήσει ένα διεθνές κίνημα για την προώθηση του ισλαμικού φονταμενταλισμού στην Κεντρική Ασία, έτσι ώστε να υπονομεύσει την κοσμική πολιτική απελευθέρωση και να «αποσταθεροποιήσει» τη Σοβιετική Ένωση, δημιουργώντας, όπως έγραψε στην αυτοβιογραφία του, «ολίγους ξεσηκωμένους μουσουλμάνους». Το μεγαλεπήβολο σχέδιο του συνέπεσε με τις φιλοδοξίες της πακιστανού δικτάτορα, Στρατηγού Zia ul-Haq να κυριαρχήσει στην περιοχή. Το 1986, η CIA και η υπηρεσία πληροφοριών του Πακιστάν, η ISI, άρχισαν να στρατολογούν άτομα από όλο τον κόσμο για να συμμετάσχουν στην αφγανική τζιχάντ. Ο Σαουδάραβας πολυεκατομμυριούχος Osama bin Laden ήταν ένας από αυτούς. Οι μαχητές που τελικά εντασσόταν στους Ταλιμπάν και στην Αλ-Κάιντα, στρατολογούνταν στο ισλαμικό κολέγιο στο Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης και λάμβαναν παραστρατιωτική εκπαίδευση σε στρατόπεδο της CIA στη Βιρτζίνια. Αυτό ονομαζόταν «Επιχείρηση Κυκλώνας». Η επιτυχία της γιορτάστηκε το 1996, όταν ο τελευταίος Πρόεδρος του Αφγανιστάν από το PDPA, οMohammed Najibullah – ο οποίος είχε μεταβεί ενώπιον της Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών για να απευθύνει έκκληση για βοήθεια – κρεμάστηκε από έναν φανοστάτη (αν μας θυμίζει κάτι – σ.τ.μ.) από τους Ταλιμπάν.
Σήμερα, η μεγαλύτερη ενιαία εκστρατεία τρόμου στον κόσμο περιλαμβάνει την εκτέλεση ολόκληρων οικογενειών, καλεσμένων σε γάμους ή πενθούντων σε κηδείες. Αυτά είναι τα θύματα του Obama. Σύμφωνα με τους New York Times, ο Obama κάνει την επιλογή του από τη «λίστα φόνων» της CIA, που του παρουσιάζεται κάθε Τρίτη στην Αίθουσα Επιχειρήσεων του Λευκού Οίκου. Στη συνέχεια αποφασίζει, χωρίς κανένα ίχνος νομικής αιτιολόγησης, το ποιος θα ζήσει και ποιος θα πεθάνει. Όργανο των εκτελέσεών του είναι ο πύραυλος Hellfire, που μεταφέρεται από μη επανδρωμένο αεροσκάφος γνωστό ως drone(κηφήνας)˙ αυτά κυριολεκτικά ψήνουν τα θύματά τους, στολίζοντας την περιοχή με μια γιρλάντα από τα λείψανά τους. Κάθε «χτύπημα» καταχωρείται σε μια απομακρυσμένη οθόνη κονσόλας ως «λιώσιμο εντόμου».
«Στη θέση αυτών που παρέλαυναν με το βάδισμα της χήνας», έγραφε ο ιστορικός Norman Pollock, «βάλτε τη, φαινομενικά πιο αθώα, στρατιωτικοποίηση της κουλτούρας στο σύνολό της – και στη θέση του πομπώδους ηγέτη, έχουμε έναν δήθεν μεταρρυθμιστή, που εργάζεται εν ευθυμία, σχεδιάζοντας και εκτελώντας δολοφονίες ενώ χαμογελά συνεχώς.»
Αυτό που ενοποιεί τον παλαιό και το νέο φασισμό είναι η λατρεία της ανωτερότητας. «Πιστεύω στην αμερικανική ιδιαιτερότητα με κάθε ίνα της ύπαρξής μου», είπε ο Obama, ανακαλώντας δηλώσεις εθνικού φετιχισμού από τη δεκαετία του 1930. Όπως ο ιστορικός Alfred W. McCoy επεσήμανε, ήταν ο αφοσιωμένος στο Hitler, Carl Schmitt, που είπε, «ο κυρίαρχος είναι αυτός που αποφασίζει για την εξαίρεση.» Αυτό αποτελεί την επιτομή του αμερικανισμού, της κυρίαρχης ιδεολογίας στον κόσμο. Το ότι εξακολουθεί να μην αναγνωρίζεται ως μια ιδεολογία των αρπακτικών, αποτελεί το επίτευγμα μιας εξίσου ασυναίσθητης πλύσης εγκεφάλου. Ύπουλη, άδηλη, εμπνευσμένα παρουσιαζόμενη ως διαφωτισμός εν κινήσει, η έπαρσή της υπαινίσσεται το δυτικό πολιτισμό. Μεγάλωσα τρεφόμενος με την κινηματογραφική εκδοχή της αμερικανικής δόξας, (εκδοχής που αποτελεί – σ.τ.μ.) σχεδόν στο σύνολό της μια διαστρέβλωση. Δεν είχα ιδέα ότι ήταν ο Κόκκινος Στρατός που είχε καταστρέψει το μεγαλύτερο μέρος της ναζιστικής πολεμικής μηχανής, με τίμημα που έφτανε τα 13 εκατομμύρια στρατιώτες. Σε αντίθεση, οι απώλειες των ΗΠΑ, συμπεριλαμβανομένων και αυτών στον Ειρηνικό, ανήλθαν στις 400 χιλιάδες. Το Χόλυγουντ το αντέστρεψε αυτό.
Η διαφορά τώρα είναι ότι το κοινό του κινηματογράφου καλείται να σφίγγει τις παλάμες του μπροστά στην «τραγωδία» των αμερικανών ψυχοπαθών που έχουν καθήκον να σκοτώνουν ανθρώπους σε μακρινούς τόπους – όπως ακριβώς τους σκοτώνει ο ίδιος ο Πρόεδρος. Η ενσάρκωση της βίας του Χόλυγουντ, ο ηθοποιός και σκηνοθέτης ClintEastwood, φέτος ήταν υποψήφιος για Όσκαρ για την ταινία του «American Sniper» («Αμερικανός Σκοπευτής») που λέει για έναν αδειοδοτημένο δολοφόνο – και επιπροσθέτως παλαβό με πατέντα. Η εφημερίδα New York Times την περιέγραψε ως «πατριωτική ταινία για όλη την οικογένεια, η οποία έσπασε όλα τα ρεκόρ προσέλευσης κατά τις πρώτες μέρες προβολής της».
Κατά τη δεκαετία του 1990, καθώς οι πρώην Σοβιετικές Δημοκρατίες, η Ανατολική Ευρώπη και τα Βαλκάνια έγιναν στρατιωτικά προκεχωρημένα φυλάκια του ΝΑΤΟ, οι κληρονόμοι ενός ναζιστικού κινήματος στην Ουκρανία έλαβαν την ευκαιρία τους. Ο ουκρανικός φασισμός, υπεύθυνος για τους θανάτους χιλιάδων Εβραίων, Πολωνών και Ρώσων κατά τη διάρκεια της ναζιστικής εισβολής στη Σοβιετική Ένωση, αποκαταστάθηκε και το «νέο κύμα» του χαιρετίστηκε από τον επιβολέα ως «εθνικιστές».
Αυτό έφτασε στο απόγειό του το 2014, όταν η κυβέρνηση Obama έριξε 5 δισεκατομμύρια δολάρια για ένα πραξικόπημα εναντίον της εκλεγμένης κυβέρνησης. Οι μονάδες κρούσεις (για το πραξικόπημα -σ.τ.μ.) ήταν νεοναζί γνωστοί ως «Δεξιός Τομέας» (Πράβιι Σέκτορ – σ.τ.μ.) και «Ελευθερία» (Σβόμποντα). Μεταξύ των ηγετών τους περιλαμβανόταν ο Oleh Tyahnybok, ο οποίος έκανε εκκλήσεις για κάθαρση από τη «Μοσχοβίτικη-εβραϊκή μαφία» και «τα άλλα αποβράσματα», συμπεριλαμβανομένων των ομοφυλόφιλων, των φεμινιστριών και εκείνων που ανήκουν στην πολιτική αριστερά.
Οι φασίστες έχουν πλέον ενσωματωθεί στην πραξικοπηματική κυβέρνηση του Κιέβου. Ο πρώτος εκπρόσωπος του Κοινοβουλίου της Ουκρανίας, Andriy Parubiy, από τους ηγέτες του κυβερνώντος κόμματος, υπήρξε συνιδρυτής του «Σβόμποντα». Στις 14 Φεβρουαρίου, ο Parubiy ανακοίνωσε ότι θα πετούσε στην Ουάσιγκτων για κάνει «τις ΗΠΑ να μας δώσουν σύγχρονο οπλισμό υψηλής ακρίβειας». Αν τα καταφέρει, αυτό θα θεωρηθεί από τη Ρωσία ως πράξη πολέμου.
Κανένας δυτικός ηγέτης δεν έχει μιλήσει μέχρι τώρα για την αναβίωση του φασισμού στην καρδιά της Ευρώπης – με την εξαίρεση του Vladimir Putin, ο λαός του οποίου έχασε 22 εκατομμύρια ανθρώπους κατά τη ναζιστική εισβολή που ήρθε μέσω της παραμεθόριας περιοχής της Ουκρανίας. Κατά την πρόσφατη Διάσκεψη για την Ασφάλεια στο Μόναχο, η εκπρόσωπος του Obama, Victoria Nuland, Αναπληρώτρια Υπουργός Εξωτερικών για τις Ευρωπαϊκές και Ευρασιατικές Υποθέσεις, παραληρούσε κατηγορώντας τους ευρωπαίους ηγέτες για την αντίθεσή τους στον εξοπλισμό του καθεστώτος του Κιέβου από τις ΗΠΑ. Αναφέρθηκε στο Γερμανό Υπουργό Άμυνας ως «Υπουργό της ηττοπάθειας». Η Nuland ήταν ο εγκέφαλος πίσω από το πραξικόπημα στο Κίεβο. Πρόκειται για τη σύζυγο του Robert D. Kagan, ενός ηγετικού νεοσυντηρητικού φωστήρα και συνιδρυτή του ακροδεξιού “Project for a New American Century” (Σχεδίου για ένα Νέο Αμερικανικό Αιώνα). Υπήρξε δε (η Nuland – σ.τ.μ.) σύμβουλος του Dick Cheney για την εξωτερική πολιτική.
Το πραξικόπημα της Nuland δεν πήγε σύμφωνα με το σχέδιο. Η κατάληψη από το ΝΑΤΟ της Κριμαίας, της ιστορικής, νόμιμης ναυτικής βάσης της Ρωσίας σε ζεστή (ελεύθερη από πάγους – σ.τ.μ.) θάλασσα απετράπη. Ο, κατά κύριο μέρος ρωσικός, πληθυσμός της Κριμαίας – η οποία παρανόμως παραχωρήθηκε στην Ουκρανία από τον Nikita Krushchev το 1954 – ψήφισε με συντριπτική πλειοψηφία να επιστρέψει στη Ρωσία, όπως είχε πράξει και στη δεκαετία του 1990. Το δημοψήφισμα ήταν εθελοντικό, είχε τη λαϊκή αποδοχή και διεξήχθη υπό τη διεθνή εποπτεία. Δεν υπήρξε εισβολή.
Για μια φορά ακόμη, υπάρχει σοβαρός σκοπός. Οι ηγεμόνες του κόσμου θέλουν την Ουκρανία όχι μόνο ως βάση πυραύλων˙ θέλουν την οικονομία της. Η νέα υπουργός οικονομικών του Κιέβου, η Nataliwe Jaresko, είναι μία πρώην ανώτερη αξιωματούχος του Στέητ Ντηπάρτμεντ υπεύθυνη για τις υπερπόντιες «επενδύσεις» των ΗΠΑ. Η ουκρανική υπηκοότητα της απονεμήθηκε εσπευσμένα.
Θέλουν την Ουκρανία για το άφθονο φυσικό της αέριο˙ Ο γιος του Joe Biden, Αντιπρόεδρου (των Η.Π.Α. – σ.τ.μ.), είναι στο διοικητικό συμβούλιο της μεγαλύτερης εταιρείας πετρελαίου, φυσικού αερίου και σχιστολιθικών εξορύξεων (fracking) της Ουκρανίας. Οι παραγωγοί γενετικά τροποποιημένων σπόρων, εταιρείες όπως η κακόφημη Monsanto, θέλουν τα πλούσια καλλιεργήσιμα εδάφη της Ουκρανίας.
Πάνω από όλα, θέλουν τον ισχυρό γείτονα της Ουκρανίας, τη Ρωσία. Θέλουν να βαλκανιοποιήσουν ή να διαμελίσουν τη Ρωσία και να εκμεταλλευθούν τη μεγαλύτερη πηγή φυσικού αερίου στη γη. Καθώς οι πάγοι της Αρκτικής λιώνουν, θέλουν τον έλεγχο του Αρκτικού Ωκεανού και του ενεργειακού του πλούτου, καθώς και τα εκτεταμένα Αρκτικά χερσαία σύνορα της Ρωσίας. Ο άνθρωπός τους στη Μόσχα ήταν κάποτε ο BorisYeltsin, ένας μέθυσος που παρέδωσε την οικονομία της χώρας του στη Δύση. Ο διάδοχός του, ο Putin, έχει αποκαταστήσει τη Ρωσία ως κυρίαρχο έθνος˙ αυτό είναι το έγκλημά του.
Η ευθύνη των υπολοίπων από εμάς είναι σαφής. Στόχος είναι να προσδιορίσουμε και να εκθέσουμε τα αλόγιστα ψέματα των πολεμοκάπηλων και ποτέ να μην συμπράττουμε μαζί τους. Είναι να αναζωπυρώσουμε τα μεγάλα λαϊκά κινήματα, που έφεραν έναν εύθραυστο πολιτισμό στα σύγχρονα ιμπεριαλιστικά κράτη. Το πιο σημαντικό, είναι να αποτρέψουμε την άλωση του ίδιου μας του εαυτού: του νου μας, της ανθρωπιάς μας, του αυτοσεβασμού μας. Αν παραμείνουμε σιωπηλοί, η νίκη επί ημών είναι βέβαιη – και ένα ολοκαύτωμα μας γνέφει.
Για ολοκληρο το αρθρο στο
https://solidarityantifascistukraine.wordpress.com/2015/03/21/john-pilger-%CE%B3%CE%B9%CE%B1%CF%84%CE%AF-%CE%B7-%CE%AC%CE%BD%CE%BF%CE%B4%CE%BF%CF%82-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CF%86%CE%B1%CF%83%CE%B9%CF%83%CE%BC%CE%BF%CF%8D-%CE%B5%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CE%B9-%CE%BA%CE%B1/
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Χιλιάδες Ιταλοί κατέβηκαν στους δρόμους για τις αλλαγές στα εργασιακά που διευκολύνουν τις απολύσεις
29/3/2015
Οι Ιταλοί αντιδρούν στις αλλαγές στα εργασιακά, που προωθεί ο Ματέο Ρέντσι. Δεκάδες χιλιάδες μετείχαν στην πορεία που έγινε στο κέντρο της Ρώμης. Το νέο πακέτο μέτρων, ένα μεγάλο μέρος του οποίου έγινε νόμος του κράτους τον περασμένο μήνα, καθιστά πιο εύκολες τις απολύσεις για τις εταιρείες, χωρίς την υποχρέωση να τους προσλαμβάνουν ξανά σε περίπτωση που οι απολύσεις κριθούν παράνομες και καταχρηστικές από εργατοδικεία.
Μια επιχείρηση που απολύει άδικα εργαζόμενους απλά θα καλείται να τους καταβάλει αποζημιώσεις αλλά όχι να τους αποκαθιστά στις θέσεις τους, όπως συνέβαινε σε πολλές περιπτώσεις μέχρι σήμερα.
Ο Ιταλός πρωθυπουργός υποστηρίζει ότι έτσι θα μειώσει την ανεργία στην Ιταλία, που βρίσκεται σε ιστορικό υψηλό επίπεδο και για τους νέους κάτω των 25 ετών ανέρχεται στο 42%. Επίσης, προσφέρονται φορολογικά κίνητρα για τις εταιρείες που κάνουν προσλήψεις υπαλλήλων με συμβάσεις αορίστου χρόνου, σε μια προσπάθεια να μειώσει τη γενικευμένη πρακτική της πρόσληψης προσωρινών εργαζομένων, που έχουν χαμηλές απολαβές κι ελάχιστα δικαιώματα.
Παρά τις αντιδράσεις, ο Ρέντσι αψηφά τις απεργίες και τις κινητοποιήσεις εναντίον της πολιτικής που εφαρμόζει η κυβέρνησή του από πλευράς των εργαζομένων, των φοιτητών ή της αντιπολίτευσης. Χαρακτηριστική ήταν η δήλωση που έκανε το βράδυ της Παρασκευής, προσπαθώντας να υποβαθμίσει τις κινητοποιήσεις που είχαν προγραμματιστεί για το Σάββατο. «Αύριο γίνεται άλλη μια πορεία εναντίον της κυβέρνησης, καμία είδηση», είπε σε δημοσιογράφους.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Πλήγμα για το Εθνικό Μέτωπο της Λεπέν: Δεν κέρδισε σε καμία περιφέρεια στις τοπικές εκλογές
30/3/2015
Το ακροδεξιό Εθνικό Μέτωπο απέτυχε να κερδίσει σε οποιαδήποτε διοικητική περιφέρεια στις τοπικές εκλογές στη Γαλλία, ο δεύτερος γύρος των οποίων διεξήχθη την Κυριακή, όπως παραδέχθηκε ο δεύτερος τη τάξει στην ιεραρχία του κόμματος Φλοριάν Φιλιπό.
«Είναι σίγουρο», δήλωσε στο Γαλλικό Πρακτορείο ο Φιλιπό, ερωτηθείς εάν επιβεβαιώνει ότι το κόμμα του δεν κατάφερε να κερδίσει καμιά περιφέρεια ή νομό, παρά τη νέα εκλογική του άνοδο.
Η πρόεδρος του Εθνικού Μετώπου Μαρίν Λεπέν είχε χαρακτηρίσει πρόσφατα πιθανό το ενδεχόμενο το κόμμα της να κερδίσει στις διοικητικές περιφέρειες Βοκλίζ (νότια) και Εν (βόρεια), ενώ διεκδικούσε επίσης την περιφέρεια Πα ντε Καλέ.
Σχολιο.- Τι πληγμα? Είναι αντιδημοκρατικο το εκλογικο συστημα της Γαλλιας! Το Εθνικο Μετωπο πηρε 25%! Αυτό είναι το πληγμα! Όχι για το Εθνικο Μετωπο, αλλα για την Δημοκρατια!
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Μια αργή, θανατηφόρα «βόμβα» στο τραπέζι μας!
Επιδημιολογική μελέτη της καθηγήτριας του πανεπιστημίου Αθηνών, κ. Αθηνάς Λινού στα Οινόφυτα, έφερε στην επιφάνεια ένα φοβερό μυστικό για το οποίο κανείς δε μιλάει εδώ και χρόνια.
Πατάτες, κρεμμύδια και καρότα που φθάνουν καθημερινά στο τραπέζι μας, κρύβουν θανατηφόρα δηλητήρια, μολυσμένα με επικίνδυνα βαρέα μέταλλα που συχνά είναι 1000% πιο πάνω από τα επιτρεπτά όρια.
Περιοχές στον κάμπο των Θηβών και των Οινοφύτων που παράγουν τις μεγαλύτερες ποσότητες κρεμμυδιών, καρότων και πατάτας σε όλη την Ελλάδα, έχουν δηλητηριαστεί από τα νερά του ποταμού Ασωπού που δέχονται τα απόβλητα δεκάδων βιομηχανιών της περιοχής.
Η επικινδυνότητα των προϊόντων της περιοχής Οινοφύτων προκύπτει και από μελέτη του Εργαστηρίου Χημείας Τροφίμων του Πανεπιστημίου της Αθήνας που παρουσιάστηκε στο 7ο Διεθνές Συνέδριο «Ημέρες Αναλυτικής Χημείας» στη Μυτιλήνη.
Η μελετητική ομάδα (Χ. Κιρκίληης, Γ.Πασσιάς, Σ.Μηνιάδου – Μειμάρογλου, Ν.Θωμαϊδης και Γ.Ζαμπετάκης) αγόρασε και σύγκρινε τρόφιμα – βολβούς (καρότα, κρεμμύδια, πατάτες) από την Θήβα και τα Οινόφυτα με άλλα που έχουν παραχθεί σε περιοχές με μικρή ή καθόλου βιομηχανική δραστηριότητα.
Η ομάδα του Πανεπιστημίου Αθηνών αγόρασε 13 παρτίδες παραγωγής από καθένα από τα παραπάνω τρία τρόφιμα που καλλιεργήθηκαν στη Θήβα, από 13 σούπερ μάρκετ της Αθήνας και το κάθε ένα από αυτά αναλύθηκε 3 φορές συγκρίθηκε με 2 δείγματα από «καθαρές» περιοχές κάθε ένα από τα οποία αναλύθηκε επίσης 3 φορές.
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ΓΑΛΛΙΑ: ΝΙΚΗ ΤΗΣ ΔΕΞΙΑΣ ΣΤΙΣ ΤΟΠΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΡΟΕΔΡΙΚΕΣ ΤΟΥ 2017
Δύο χρόνια πριν από τις προεδρικές εκλογές του 2017 στη Γαλλία, η δεξιά αντιπολίτευση κέρδισε χθες, Κυριακή (29/03/2015), μια μεγάλη νίκη έναντι των κυβερνώντων σοσιαλιστών στις νομαρχιακές εκλογές, στις οποίες καταγράφηκε νέα άνοδος της άκρας δεξιάς.
Το δεξιό κόμμα Ένωση για ένα Λαϊκό Κίνημα (UMP) του πρώην προέδρου Νικολά Σαρκοζί και οι κεντρώοι σύμμαχοί του του κόμματος UDI εξασφάλισαν τον έλεγχο 66 νομών από τους 101, σύμφωνα με τα αποτελέσματα, πλην Γουαδελούπης, που συγκέντρωσε το Γαλλικό Πρακτορείο.
Η κεντροαριστερά κέρδισε σε 33 νομούς ενώ η έκβαση σ' έναν νομό, τον Βοκλίζ (νότια Γαλλία), παρέμενε αβέβαιη.
Είκοσι πέντε νομοί πέρασαν συνεπώς από την κεντροαριστερά στη δεξιά καί μόνο ένας, ο Λοζέρ (νότια Γαλλία), ακολούθησε την αντίθετη διαδρομή.
Το ακροδεξιό Εθνικό Μέτωπο (FN) εξέλεξε πολλούς υποψηφίους του, κάτι που αποτελεί "μια υπέροχη επιτυχία" σύμφωνα με την πρόεδρό του, την Μαρίν Λεπέν, η οποία εξέφρασε την ικανοποίησή της για το "εξαιρετικό εκλογικό επίπεδο" του κόμματός της, το οποίο αποτελεί ένα "εφαλτήριο για τις αυριανές νίκες".
Ωστόσο το κόμμα δεν κέρδισε το στοιχημά του να ηγηθεί σε τουλάχιστον έναν νομό, παραδέχθηκε ο δεύτερος στην ιεραρχία του, ο Φλοριάν Φιλιπό.
Ο ακροδεξιός σχηματισμός θεωρούσε αρχικά πιθανό να κερδίσει τον νομό Βοκλίζ, όπου ήταν υποψήφια η ανερχόμενη σταρ του, η Μαρεσάλ Λεπέν, ανιψιά της προέδρου, καθώς και τον νομό του Εν (βόρεια Γαλλία).
Η νίκη του FN σ' έναν νομό θα αποτελούσε μια νέα ιστορική πρωτιά για το ακροδεξιό κόμμα, μετά τα κέρδη του στις δημοτικές εκλογές και τις ευρωεκλογές του 2014.
Αυτές οι νομαρχιακές εκλογές θεωρούνταν το προτελευταίο τεστ ενόψει των προεδρικών, πριν από τις περιφερειακές εκλογές που θα διεξαχθούν στα τέλη του 2015.
Έως τώρα, η κεντροαριστερά ήταν επικεφαλής σε 61 νομούς και η δεξιά σε 40.
Μεταξύ των πιο συμβολικών απωλειών της κεντροαριστεράς, στη δεξιά πέρασαν ο νομός του προέδρου Φρανσουά Ολάντ, ο Κορέζ (νοτιοδυτική Γαλλία), καθώς και ο νομός Εσόν, κοντά στο Παρίσι, "φέουδο" του πρωθυπουργού Μανουέλ Βαλς.
Ο πρωθυπουργός αναγνώρισε μια "αναμφισβήτητη" νίκη της "δημοκρατικής δεξιάς", την οποία απέδωσε στις διαιρέσεις "της κεντροαριστεράς". Εξέφρασε επίσης τη λύπη του για "τις πολύ υψηλές επιδόσεις" του Εθνικού Μετώπου.
"Η αποδοκιμασία της εξουσίας είναι αναμφισβήτητη. Ουδέποτε μια πλειοψηφία είχε χάσει τόσους νομούς. Ουδέποτε μια κυβέρνηση είχε προκαλέσει μια τέτοια απόρριψη", δήλωσε ο επικεφαλής του UMP Νικολά Σαρκοζί. "Η εναλλαγή έχει πάρει το δρόμο της, τίποτε δεν θα την σταματήσει", επανέλαβε ο πρώην αρχηγός του κράτους (2007-2012), το πολιτικό μέλλον του οποίου εξακολουθεί να εξαρτάται από την εξέλιξη των δικαστικών υποθέσεων στις οποίες εμπλέκεται το όνομά του.
Η αποχή ήταν υψηλή και στη χθεσινή ψηφοφορία, καθώς ένας στους δύο από τους περίπου 40 εκατομμύρια γάλλους ψηφοφόρους δεν προσήλθε στις κάλπες (η αποχή ανήλθε σε 50,01%).
Πρόκειται για την τέταρτη εκλογική οπισθοχώρηση των Σοσιαλιστών μέσα σε ένα χρόνο, μετά τις δημοτικές εκλογές, της ευρωεκλογές και τις εκλογές για τη Γερουσία που πραγματοποιήθηκαν πέρυσι.
Η νίκη της δεξιάς διευρύνθηκε από τη διάσπαση της κεντροαριστεράς, η οποία είναι διαιρεμένη όσον αφορά την κοινωνική πολιτική της κυβέρνησης. Η πολυδιάσπασή της είχε επιφέρει τον αποκλεισμό του Σοσιαλιστικού Κόμματος και των συμμάχων του στο ένα τέταρτο των νομών ήδη από τον πρώτο γύρο στις 22 Μαρτίου.
Ο πρόεδρος Ολάντ άφησε να εννοηθεί πως δεν θα αλλάξει ούτε πολιτική ούτε πρωθυπουργό μετά την εκλογική αναμέτρηση.
"Η κυβέρνησή μου θα διπλασιάσει τις προσπάθειές της, έχοντας πάντα ως προτεραιότητα την απασχόληση, την απασχόληση, την απασχόληση", διαβεβαίωσε χθες, Κυριακή, το βράδυ ο Μανουέλ Βαλς, υποστηρίζοντας πως "άκουσε" το "μήνυμα", τις "απαιτήσεις" και τον "θυμό" των Γάλλων.
Ο πρωθυπουργός αρχίζει αύριο τη δεύτερη χρονιά του στο αξίωμα αυτό, έχοντας διακηρύξει την πρόθεσή του να ανοίξει "νέα εργοτάξια" για να επιτύχει ακόμη μερικά ποσοστιαία εκατοστά ανάπτυξης επιπλέον και να συνεχίσει τις μεταρρυθμίσεις.
Ωστόσο ένας ανασχηματισμός αναμένεται μέσα στις ερχόμενες εβδομάδες και με την ευκαιρία αυτή ενδέχεται να μπουν στην κυβέρνηση οι οικολόγοι.
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ΑΥΞΗΣΗ ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΩΝ ΚΑΤΑ 35% ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΛΟΓΩ ΚΡΙΣΗΣ, ΛΙΤΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΑΝΕΡΓΙΑΣ
Μια ακόμα επιστημονική έρευνα έρχεται να καταδείξει τις συνέπειες της κρίσης στην ψυχική υγεία των Ελλήνων. Ερευνητές από την Ελλάδα και τη Βρετανία ανέλυσαν τα διαθέσιμα στοιχεία και επισημαίνουν ότι κατά τα «μνημονιακά» έτη 2011 - 2012, υπήρξε αύξηση 35% στις αυτοκτονίες, σε σχέση με την περίοδο έως το 2010, κυρίως λόγω της αύξησης της ανεργίας και της απόγνωσης που αυτή προκαλεί.
Πιο σοβαρές ήσαν οι συνέπειες για τους εργαζόμενους άνδρες που έχασαν τη δουλειά τους σε σχέση με τις γυναίκες, ενώ αύξηση αυτοκτονιών υπήρξε και μεταξύ των ηλικιωμένων συνταξιούχων.
Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον Γεώργιο Ραχιώτη, επίκουρο καθηγητή Επιδημιολογίας του Τμήματος Ιατρικής του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο βρετανικό ιατρικό περιοδικό "BMJ Open", ανέλυσαν στοιχεία αυτοκτονιών για την περίοδο 2003 - 2012 και διαπίστωσαν ένα σημαντικό «άλμα» στη θνησιμότητα από αυτοκτονίες μετά το 2010, έτος «ορόσημο» για την εφαρμογή του μνημονίου και των πολιτικών λιτότητας στην χώρα μας.
Ο δείκτης αυτοκτονιών στην Ελλάδα από 3,37 ανά 100.000 κατοίκους το 2010 αυξήθηκε σε 4,56 ανά 100.000 το 2012. Ενώ την περίοδο 2003 - 2010 ο μέσος δείκτης αυτοκτονιών ήταν 3,35 ανά 100.000, αυξήθηκε σε 4,42 ανά 100.000 κατά τη διετία 2011 - 2012.
Ανάμεσα στα δύο φύλα, χειρότερη αποδείχτηκε η κρίση για τους άνδρες, στους οποίους ο δείκτης αυτοκτονιών από 5,75/100.000 έως το 2010 ανέβηκε στο 7,43/100.000 στη συνέχεια. Στις γυναίκες υπήρξε επίσης αύξηση αυτοκτονιών, αλλά μικρότερη αναλογικά, από 1,17 πριν την κρίση, σε 1,55 μετά.
Οι θάνατοι από αυτοκτονίες αυξήθηκαν σε όλες ουσιαστικά τις ηλικιακές ομάδες (και των δύο φύλων), ιδίως όμως στους άνδρες παραγωγικής ηλικίας 20 έως 59 ετών, όπου η αύξηση ήταν 34% (από 6,58 σε 8,81 ανά 100.000 άτομα). Μικρότερη, περίπου 20%, ήταν η αύξηση στους άνδρες άνω των 60 ετών (από 8,58 σε 10,3). Σταθερές παρέμειναν οι αυτοκτονίες πριν και μετά την κρίση στους νέους έως 19 ετών. Αύξηση υπήρξε και στις γυναίκες 20 έως 59 ετών, από 1,37/100.000 προ κρίσης σε 1,84 κατά την περίοδο 2011 - 2012.
Σύμφωνα με την μελέτη, κάθε πρόσθετη ποσοστιαία μονάδα αύξησης της ανεργίας στην Ελλάδα (η οποία σχεδόν διπλασιάστηκε μεταξύ 2010 - 2012) συσχετιζόταν κατά προσέγγιση με μια αύξηση του δείκτη αυτοκτονιών κατά 0,19 ανά 100.000 κατοίκους ή με 20 περισσότερους θανάτους από αυτοκτονία.
Δεν υπήρξε αντίστοιχη συσχέτιση μεταξύ γυναικείας ανεργίας και αύξησης των αυτοκτονιών γυναικών.
Θα πρέπει να αναφερθεί ότι ιστορικά τα ποσοστά αυτοκτονιών στην Ελλάδα, προ της κρίσης, υπήρξαν χαμηλά για τα διεθνή δεδομένα. Από την άλλη, οι ερευνητές επεσήμαναν πως έχουν εκφρασθεί ορισμένες αντιρρήσεις, ιδίως στην ίδια την Ελλάδα, αναφορικά με τον βαθμό στον οποίο η κρίση όντως ευθύνεται για την αύξηση των αυτοκτονιών τα τελευταία χρόνια.
Όμως, οι ερευνητές χαρακτηρίζουν «απροσδόκητες» και χωρίς επαρκή τεκμηρίωση αυτές τις αμφιβολίες. Όπως τονίζουν, μάλιστα, έχει υποτιμηθεί η γενικότερη επίπτωση της κρίσης και της λιτότητας στην ψυχική και σωματική υγεία των Ελλήνων.
Υπογραμμίζουν ακόμη ότι στοιχεία και από άλλες χώρες δείχνουν την ίδια συσχέτιση ανάμεσα στην κρίση και στις αυτοκτονίες. Έτσι, μεταξύ 1989 - 1994, στην περίοδο του Μπόρις Γιέλτσιν, αυξήθηκαν κατά 39% οι αυτοκτονίες ανδρών στη Ρωσία μετά την εφαρμογή οικονομικών προγραμμάτων «σοκ» κατά την μετάβαση από την κατευθυνόμενη οικονομία στην ελεύθερη αγορά.
Οι ερευνητές, ανέφεραν επίσης, ότι υπάρχουν και παραδείγματα χωρών (Φινλανδία και Σουηδία) όπου στις αρχές της δεκαετίας του '90 η λήψη των κατάλληλων μέτρων τόνωσης της απασχόλησης περιόρισε αποτελεσματικά τις επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης και έτσι απέτρεψε την αύξηση στις αυτοκτονίες.
Στην έρευνα, συμμετείχαν επίσης, ο καθηγητής του Τμήματος Κοινωνιολογίας του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης Ντέηβιντ Στάκλερ, ο καθηγητής της Σχολής Υγιεινής και Τροπικής Ιατρικής του Λονδίνου Μάρτιν Μακ Κι και ο καθηγητής Υγιεινής και Επιδημιολογίας του Τμήματος Ιατρικής του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας Χρήστος Χατζηχριστοδούλου.
Μια άλλη πρόσφατη έρευνα επιστημόνων από την Ελλάδα, τις ΗΠΑ και τη Βρετανία, που δημοσιεύθηκε επίσης στο περιοδικό "BMJ Οpen", με επικεφαλής τον καθηγητή επιδημιολογίας Τσαρλς Μπράνας της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου της Πενσιλβάνια, μελέτησε την εξέλιξη των αυτοκτονιών σε βάθος 30ετίας, από το 1983 έως το 2012. Στο διάστημα αυτό στην Ελλάδα συνέβησαν συνολικά 11.505 αυτοκτονίες, 9.079 από άνδρες και 2.426 από γυναίκες.
Η μελέτη διαπίστωσε ότι η υιοθέτηση των νέων μέτρων λιτότητας τον Ιούνιο του 2011 σηματοδότησε μια απότομη αύξηση στις αυτοκτονίες, οι οποίες έφθασαν στο αποκορύφωμά τους μέσα στο 2012 (έτος που υπάρχουν τα πιο πρόσφατα διαθέσιμα στοιχεία). Η αύξηση άγγιξε το 36%.
Άλλες περίοδοι αύξησης των αυτοκτονιών, ιδίως μεταξύ των ανδρών, ήταν μετά τον Οκτώβριο 2008, όταν άρχισε η ύφεση στην Ελλάδα. Αντίθετα, μετά την εισαγωγή του ευρώ τον Ιανουάριο του 2002 είχε καταγραφεί μια απότομη αλλά παροδική μείωση των αυτοκτονιών στη χώρα μας.
Άλλες πρόσφατες έρευνες προειδοποιούν ότι οι αυτοκτονίες δεν είναι παρά η κορυφή του παγόβουνου στον τομέα της επιδείνωσης της ψυχικής υγείας λόγω της κρίσης και της λιτότητας. Τα περιστατικά κατάθλιψης και άγχους εμφανίζουν σημαντική αύξηση στην Ελλάδα και στην υπόλοιπη Νότια Ευρώπη.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ΕΞΕΤΑΖΕΤΑΙ Η ΕΠΙΒΟΛΗ ΦΟΡΟΥ ΣΤΑ ΛΙΠΑΡΑ ΤΡΟΦΙΜΑ
Την επιβολή φόρου στα λιπαρά τρόφιμα φέρεται να περιέχει η λίστα με τις μεταρρυθμίσεις που έχει κοινοποιήσει η Ελλάδα στις Βρυξέλλες.
Σύμφωνα με τις ίδιες πληροφορίες, ο φόρος υπολογίζεται σε ένα λεπτό του ευρώ και αφορά σε τρόφιμα με υψηλή περιεκτικότητα σε ζάχαρη, λίπος και αλάτι.
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ΥΠΟ ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΤΟ ΕΠΙΜΕΛΗΤΗΡΙΟ ΧΑΝΙΩΝ
Υπό κατάληψη τελεί από το πρωί της Δευτέρας το κτήριο όπου στεγάζονται οι υπηρεσίες του Εμποροβιομηχανικού Επιμελητηρίου Χανίων στο κέντρο της πόλης.
Ομάδα νεαρών ατόμων που δηλώνουν αλληλέγγυοι στους κρατούμενους απεργούς πείνας ζητώντας την κατάργηση των φυλακών τύπου Γ πραγματοποιούν κατάληψη στο επιμελητήριο των Χανίων.
Η ομάδα των καταληψιών μπήκε στους χώρους του Επιμελητηρίου και ζήτησε από τους εργαζόμενους να βγουν έξω, δηλώνοντας ότι καταλαμβάνουν τον χώρο ως ένδειξη συμπαράστασης στους απεργούς πείνας.
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΣΤΗΝ ΠΡΥΤΑΝΕΙΑ ΤΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΑΘΗΝΩΝ
Υπό κατάληψη τελεί, σύμφωνα με τις πληροφορίες, η πρυτανεία του ΕΚΠΑ από ομάδα αντιεξουσιαστών
25 άτομα μπήκαν στο κτήριο της πρυτανείας του Πανεπιστημίου Αθηνών το πρωί της Δευτέρας 30 Μαρτίου και αφού έδιωξαν τους υπαλλήλους προχώρησαν σε κατάληψη.
Η ομάδα αντιεξουσιαστών ανάρτησε πανό, με αιτήματα που αφορούν την κατάργηση των φυλακών τύπου Γ' του λεγόμενου "τρομονόμου" και την απελευθέρωση συγγενων κρατουμένων για τρομοκρατία.
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Στις 30/03/1952, εκτελούνται ο Νίκος Μπελογιάννης, ο Νίκος Καλούμενος, ο Δημήτρης Μπάτσης και ο Ηλίας Αργυριάδης
O Nίκος Mπελογιάννης γεννήθηκε το 1915 στην Aμαλιάδα, όπου και πέρασε τα παιδικά του χρόνια. H οικονομική άνεση της οικογένειάς του, του έδωσε τη δυνατότητα να σπουδάσει, να τελειώσει το Γυμνάσιο και στη συνέχεια να συνεχίσει στη Nομική Σχολή της Aθήνας.
Nωρίς ήρθε σε επαφή με τις σοσιαλιστικές ιδέες αλλά και τα μεγάλα αγροτικά προβλήματα της περιοχής μαζί με το αγροτοσυνδικαλιστικό κίνημα εκείνης της περιόδου. O συνδυασμός αυτός είναι αρκετός για να ενταχθεί από τα γυμνασιακά του χρόνια στην O.K.N.E., ενώ το 1934 γίνεται μέλος του K.K.E. Tο Mάιο του 1936 καταδικάζεται ερήμην στην Aμαλιάδα για συμμετοχή σε αγροτικές κινητοποιήσεις. Για τη συμμετοχή του, φοιτητής της Nομικής πλέον, στο Aντιφασιστικό Mέτωπο συλλαμβάνεται και εκτοπίζεται στην Ίο. Aυτή ήταν η πρώτη του εξορία, η οποία διήρκεσε λίγο καιρό, αφού πήρε χάρη. Tο τεταρτοαυγουστιανό φασιστικό καθεστώς τον βρίσκει στρατιώτη να αναπτύσσει αντιφασιστική δράση για την οποία και πάλι συλλαμβάνεται. Kαταδικάζεται από το στρατοδικείο σε φυλακή και εξορία. Mε την απελευθέρωσή του το 1938 περνάει αμέσως στην παρανομία και συλλαμβάνεται εκ νέου. H ναζιστική κατοχή τον βρίσκει στη φυλακή. Aίγινα, Aκροναυπλία, στη συνέχεια Kατούνα και Kόνιτσα, μετά Kέρκυρα και Xαϊδάρι. Tο 1943, άρρωστος, μεταφέρεται στο νοσοκομείο «Σωτηρία», απ’ όπου καταφέρνει να αποδράσει.
Πρώτα ηγετικό στέλεχος του E.A.M. Πελοποννήσου και μετά υπεύθυνος διαφωτιστής στο κόμμα. H δράση του αγκαλιάζει ολη την Πελοπόννησο. Eκδίδει στην Πάτρα το περιοδικό «Eλεύθερος Mωριάς» και στη συνέχεια την καθημερινή εφημερίδα του EAM «Eλεύθερη Aχαΐα» χρησιμοποιώντας το ψευδώνυμο Πέτρος Φλογαΐτης. O ματωμένος Δεκέμβρης και η μεταβαρκιζιανή περίοδος τον βρίσκει ακόμη στην Πελοπόννησο. Tο 1947 τα πολιτικά του καθήκοντα τον οδηγούν στη Στερεά Eλλάδα. Συμμετέχει στο Γενικό Eπιτελείο του Δημοκρατικού Στρατού Eλλάδας (Δ.Σ.E.) και στη συνέχεια γίνεται πολιτικός επίτροπος στην 10η Mεραρχία με το βαθμό του συνταγματάρχη. Eίναι πλέον αναπληρωματικό μέλος της K.E. του KKE.
Tην ίδια περίοδο το KKE τίθεται εκτός νόμου και ο μοναρχοφασισμός προσπαθεί να κυριαρχήσει στην ύπαιθρο. Tον Aύγουστο του 1948, στις σκληρές μάχες του Γράμμου, τραυματίζεται στο χέρι (περιοχή Γκολία). Πηγαινει για αναρρωση στο Μπουλκες της Γιουγκοσλαβιας, οπου είναι αγνωστο αν συμμετεχει στα αισχη και στα βασανιστηρια των διαφωνουντων αγωνιστων που ταλαιπωρουνται εκει. Mετά την ήττα και την υποχώρηση πηγαίνει στις σοσιαλιστικές δημοκρατίες μαζί με τους χιλιάδες συντρόφους του που βρέθηκαν και αυτοί εκεί.
Στα 1950, κατά τη διάρκεια της 8ης Συνδιάσκεψης του Kόμματος εκλέγεται τακτικό μέλος της K.E. Eίναι η περίοδος όπου το K.K.E., με βάση τους στόχους του και τις σκληρές συνθήκες που επικρατούν στην Eλλάδα, αποφασίζει να σταλούν στελέχη στην προοπτική της ανασυγκρότησης και της υλοποίησης των αποφάσεων του κόμματος στην Eλλάδα, για την οργάνωση και καθοδήγηση του Κομμουνιστικου Κομματος, στις δύσκολες συνθήκες της παρανομίας. Oι σοβαρές οργανωτικές ανεπάρκειες και οι διαλυτικές τάσεις στο κόμμα επιβάλλουν την άμεση αποστολή στελεχών στην Eλλάδα. Mαζί μ' αυτή και ο N. Mπελογιάννης κατεβαίνει παράνομα στην Eλλάδα. Για να αναλαβει το παρανομο κλιμακιο του ΚΚΕ, παιρνοντας την θεση από τον εμπειρο Πλουμπιδη που ειχε καταφερει ν οργανωσει την συγκεντρωση εναντια στην επιστρατευση των Γερμανων ναζι το 1943. Φτάνει με αργεντίνικο διαβατήριο με το ψευδώνυμο Eρρίκος Πανόζ και αναπτύσσει την κομματική του δραστηριότητα. Mετά έξι μήνες από την επάνοδο, το Δεκέμβρη του 1950, συλλαμβάνεται.
H αστυνομική τρομοκρατία φουντώνει, στήνονται στρατοδικεία και γίνονται μαζικές συλλήψεις κομμουνιστών κι άλλων προοδευτικών ανθρώπων. H Δίκη του N. Mπελογιάννη και των 92 συντρόφων του άρχισε τον Oχτώβρη του 1951. Στην πορεία της δίκης φάνηκε ολοκάθαρα ότι η κυβέρνηση Πλαστηρα και το στρατοδικείο είχαν από πριν ξεκαθαρίσει σύμφωνα με τον αμερικανό πρέσβη Πιουριφόι τι ποινές θα επέβαλαν.
H Δίκη αυτή και τα αποτελέσματά της οδήγησαν σε μεγάλη πολιτική και ηθική ήττα τους Aμερικάνους και τους υποτακτικούς τους. Στη δίκη αποκαλύφτηκε όλη η κτηνωδία του μοναρχοφασισμού. Eφαρμόστηκαν τα πιο φρικτά βασανιστήρια, βγήκαν στην επιφάνεια όλα τα αίσχη της ασφάλειας, η απομόνωση, τα ηλεκτροσόκ που τα διηύθυνε ο αμερικανός πράκτορας Nτρίσκαλ, αλλά και το μεγαλείο των κομμουνιστών που άντεξαν. Eδώ ο Mπελογιάννης ξεκινά την απολογία του λέγοντας «Eίμαι μέλος της KE του KKE και ακριβώς για την ιδιότητά μου αυτή δικάζομαι γιατί το Kόμμα μου παλεύει και χαράζει το δρόμο της ειρήνης, της ανεξαρτησίας και της ελευθερίας». Στις 15 Nοέμβρη ο πρόεδρος του εκτάκτου στρατοδικείου, Aντισυνταγματάρχης Aνδρέας Σταυρόπουλος, ανακοινώνει την ετυμηγορία, πλαισιωμένος από τους στρατοδίκες Γεώργιο Παπαδόπουλο ( τον μετέπειτα δικτάτορα), N. Kομνηνό, Γ. Kορακάκη και Θ. Kυριακόπουλο. H απόφαση εκδίδεται καταδικαστική. Στην ποινή του θανάτου καταδικάζονται οι Mπελογιάννης N., Iωαννίδου Eλλη, Γραμμένος Στ., Γεωργιάδου Θ., Kαλοφωλιά Δ. -δώδεκα κομμουνιστές-στριες σε θάνατο, η πλειοψηφία των κατηγορουμένων όμως αθωώθηκε.
Η μνημειώδης για τα μελη του κομματος απολογία του, ξετίναξε πέρα για πέρα το μαύρο κατηγορητήριο. Κι όμως καταδικάζεται για δεύτερη φορά σε θάνατο. Η «δημοκρατική» κυβέρνηση Πλαστήρα - Βενιζέλου, επειδή ήταν θέληση των ξένων, διατάσσει την εκτέλεση. Έτσι ο Μπελογιάννης, μαζί με τρεις συγκατηγορουμένους του, στις 4 το πρωί της 30 Μάρτη 1952, στο σκοτάδι με τους προβολείς των αυτοκινήτων, αντιμετωπίζει το εκτελεστικό απόσπασμα.
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Χρυσαυγίτες σωματέμποροι στο σκαμνί του κατηγορουμένου
Εχουν περάσει αρκετοί μήνες από τότε που το Δίκτυο Ελευθέρων Φαντάρων «Σπάρτακος» αποκάλυπτε στην ιστοσελίδα του «Κύκλωμα εμπορίας λευκής σαρκός-ξεπλύματος μαύρου χρήματος- χρηματοδότηση Χρυσής Αυγής».
Εγραφε τότε συγκεκριμένα ότι οι επιχειρήσεις «ΤΟ ΧΩΡΙΑΤΙΚΟ» & «Αττικοί Φούρνοι», των αδελφών Αντώνη Άγγελου Γιαννακόπουλου, είναι βιτρίνα για να ξεπλένονται χρήματα από την εξαναγκαστική πορνεία γυναικών, από τα στριπτιτζάδικα και από τα «ραντεβού
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ΣτΕ: Ελεύθερες οι παραλίες για τους πολίτες – Δεν ανήκουν στους δήμους
Πονοκέφαλο για πολλούς δήμους της χώρας σχετικά τη διαχείριση των παραλιών, προκαλεί απόφαση του ΣτΕ, καθώς το Ε’ τμήμα του Ανώτατου Διοικητικού Δικαστηρίου με την 646/2015 απόφασή του έκρινε παράνομη τη μαζική παραχώρηση αιγιαλού και παραλίας στους Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης.
Το Συμβούλιο της Επικρατείας έκρινε ότι ανήκουν στη δημόσια κτήση και προορίζονται για άμεση εξυπηρέτηση των πολιτών. Η απόφαση αυτή ανατρέπει τον σχεδιασμό των δήμων που εκμεταλλεύονταν τις παραλίες, και προφανώς τους δημιουργεί πονοκέφαλο λόγω των εσόδων που θα χάσουν από την εκμετάλλευση τους.
Δεν έχουν γίνει πολλές λεπτομέρειες γνωστές για την υπόθεση ωστόσο σύμφωνα με πληροφορίες το Ε’ τμήμα παραπέμπει την υπόθεση στην Ολομέλεια του Συμβουλίου η οποία και θα κρίνει οριστικά την υπόθεση που έφτασε στο ανώτατο διοικητικό δικαστήριο της χώρας μετά από προσφυγή που είχε κάνει πριν 4 χρόνια ο Δικηγορικός Σύλλογος Αθηνών.
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Abdel Malik al-Houthi: "Όποιος ξένος τολμήσει να εισβάλλει στην πατρίδα μας, πρέπει να γνωρίζει ότι η Υεμένη θα γίνει το νεκροταφείο του"
Τούρκοι, Ισραηλινοί, Σαουδάραβες κι άαλλα αραβικά δικτατορικά καθεστώτα, υπάλληλοι των σιωνιστών και των ΗΠΑ... η Υεμένη θα γίνει ο τάφος σας!
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Θα έδινε ο Λένιν αυτοκίνητα στους βουλευτές;
«Για να εκµηδενιστούν οι πολιτικοί τυχοδιώκτες, πρέπει να γίνει αδύνατο οι δηµόσιες υπηρεσίες να χρησιµοποιηθούν ως βάθρο για να πηδούν στις επικερδείς θέσεις των τραπεζών και των μετοχικών εταιρειών»
Β.Ι. Λένιν
Οι κλασικοί του μαρξισμού έχουν περιγράψει με αρκετή ακρίβεια τους μισθούς, τα επιδόματα και τα προνόμια που θα πρέπει να λαμβάνουν οι ανώτατοι δημόσιοι λειτουργοί. Πόσοι όμως τους έχουν διαβάσει προσεκτικά;
Εάν κάποια στιγμή σάς φέρει ο δρόμος σας προς το Μοντεβιδέο της Ουρουγουάης, ενδέχεται να συναντήσετε έναν αχτένιστο, μεσήλικα κύριο να οδηγεί έναν μπλε σκαραβαίο της συμφοράς - η ηλικία του οποίου συναγωνίζεται αυτή του ιδιοκτήτη του.
Είναι ο πρώην πρόεδρος της χώρας Χοσέ Μουχίκα – γνωστός και ως ο...
«πρόεδρος των φτωχών». Η λιτή ζωή του έγινε σύμβολο σε όλο τον κόσμο και απέκτησε ακόμη μεγαλύτερη αξία όταν ορισμένοι πίστεψαν ότι θα μπορούσαν να την αποτιμήσουν και να την εξαγοράσουν: ένας Αραβας σεΐχης τού πρόσφερε ένα εκατομμύριο δολάρια για να αγοράσει τον σκαραβαίο του, αλλά αυτός αρνήθηκε την πρόταση. Ο πρώην μαχητής των τουπαμάρος ανέβασε τόσο ψηλά τον πήχη ώστε αρκετοί πολιτικοί στην Ευρώπη και την Αμερική προτίμησαν να τον αντιμετωπίζουν ως γραφικό, παρά να υποχρεωθούν να ακολουθήσουν το παράδειγμά του.
Ομολογουμένως η νέα ελληνική κυβέρνηση, ίσως για πρώτη φορά τις τελευταίες δεκαετίες, έκανε ορισμένα βήματα στη συγκεκριμένη κατεύθυνση. Η κατάργηση των βουλευτικών αυτοκινήτων αλλά και αρκετών επιδομάτων που προανήγγειλε η πρόεδρος της Βουλής Ζωή Κωνσταντοπούλου, αλλά ακόμη και οι φωτογραφίες των Τσίπρα και Βαρουφάκη να κάθονται στις οικονομικές θέσεις αεροπλάνων ή ακόμη και σε δημόσια μέσα μεταφοράς έδωσαν έναν διαφορετικό τόνο διακυβέρνησης.
Ακόμη και εδώ όμως ορισμένες από τις περικοπές των προνομίων των πολιτικών είτε αμφισβητήθηκαν από βουλευτές και υπουργούς του κυβερνώντος κόμματος είτε έγιναν με σχετική αμηχανία. Κάτι σαν η νέα κυβέρνηση να αναζητούσε το εγχειρίδιο της σεμνότητας και της ταπεινότητας αλλά να μην το έβρισκε. Και όμως ήταν μπροστά στα μάτια της τουλάχιστον από το 1871, τη χρονιά της παρισινής Κομμούνας.
Τους τελευταίους μήνες το info-war.gr παρακολούθησε και κατέγραψε τα «επτά απλά μαθήματα μαρξισμού» που συνδιοργανώνουν ο Ομιλος Μαρξιστικών Ερευνών, ο Σύλλογος Μαρξιστικής Σκέψης Γ. Κορδάτος και οι Ομιλοι Μελέτης Επαναστατικής Θεωρίας.
Πανεπιστημιακοί, εκπαιδευτικοί και συγγραφείς παρέδιδαν δωρεάν διαλέξεις για τις αρχές του μαρξισμού σε εκατοντάδες άτομα που κατέκλυσαν τα αμφιθέατρα ή παρακολούθησαν τις ομιλίες από το Ιντερνετ. Δεν ήταν λίγες οι φορές που ακόμη και ασυναίσθητα οι ομιλητές με τις εισηγήσεις τους έδιναν απαντήσεις σε καθημερινά ερωτήματα που σχετίζονται με την τρέχουσα πολιτική κατάσταση. Και ανάμεσα στα πολλά που μάθαμε ήταν και το όραμα του Μαρξ, του Ενγκελς αλλά και του Λένιν για τους μισθούς και τα προνόμια των ανώτατων δημοσίων υπαλλήλων.
Συγκεκριμένα ο Δ. Καλτσώνης, επίκουρος καθηγητής Θεωρίας Κράτους και Δικαίου στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, μας υπενθύμισε και το παρακάτω απόσπασμα από το «Κράτος και Επανάσταση» του Λένιν, ο οποίος αντλεί τα συμπεράσματά του από παλαιότερα έργα των Μαρξ και Ενγκελς για την παρισινή Κομμούνα: «Ιδιαίτερα αξιοσημείωτο είναι το μέτρο της Κομμούνας, που το υπογραμμίζει ο Μαρξ: η κατάργηση κάθε επιχορήγησης για έξοδα παραστάσεως, κάθε χρηματικού προνομίου στους δημοσίους υπαλλήλους, η ελάττωση της πληρωμής όλων των λειτουργών του κράτους ώς το επίπεδο του "μισθού του εργάτη". […] "Συνηθίζουν" να το αποσιωπούν, λες και πρόκειται για μια "απλοϊκότητα" που ξεπεράστηκε, - όπως οι χριστιανοί, από τότε που ο χριστιανισμός ανυψώθηκε σε επίσημη θρησκεία του κράτους, "λησμόνησαν" τις "απλοϊκότητες" του πρωταρχικού χριστιανισμού με το δημοκρατικό - επαναστατικό πνεύμα του. […] Η πλέρια αιρετότητα, η ανακλητότητα σ' οποιαδήποτε στιγμή όλων χωρίς εξαίρεση των δημόσιων λειτουργών, η ελάττωση του μισθού τους στον συνηθισμένο "μισθό του εργάτη, αυτά τα απλά και "αυτονόητα" δημοκρατικά μέτρα, που συνδυάζουν πέρα για πέρα τα συμφέροντα των εργατών και της πλειονότητας των αγροτών, αποτελούν ταυτόχρονα το γεφυράκι, που οδηγεί από τον καπιταλισμό στο, σοσιαλισμό».
Το πρόβλημα βέβαια, όπως εξήγησε και ο Δ. Καλτσώνης, είναι ότι ακόμη και στη Σοβιετική Ενωση της δεκαετίας του '30 η αναλογία του εργατικού μισθού και των μισθών των ηγετικών κρατικών στελεχών είχε φτάσει στο ένα προς δέκα και αργότερα και ένα προς δεκαπέντε.
Η πραγματικότητα έδειξε ότι οι συγκεκριμένες αρχές των κλασικών του μαρξισμού είτε αποσιωπήθηκαν είτε αγνοήθηκαν συνειδητά από αριστερές κυβερνήσεις με πρόσχημα την ανάγκη εξεύρεσης των «καλύτερων δυνατών στελεχών» για τις ανάγκες της διακυβέρνησης. Ας μη φτάσουμε όμως στο σημείο να υποστηρίξουμε ότι δεν διατυπώθηκαν ποτέ.
